คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ★ อ้นรีน : ICE-CREAM★
ICE-CREAM
ไอ(สะ)ติม <3
ไอศกรีม... หัวใจฉันเป็นอย่างไอศกรีม...
รสนมหวานเย็นอย่างไอศกรีม
ละลายเมื่อเราใกล้กัน
รักเพียงเธอ... แค่เพียงได้เจอก็เพ้อละเมอ
ว่าตัวฉันเป็นอย่างไอศกรีม...
เธอคือวิปครีมเคลือบใจ...
รสอะไรน่ะ คุกกี้แอนด์ครีม
รสอะไรนะ แมคคาเดเมีย
ช็อคโกแลตสิ สตรอเบอรี่
มะนาว เชอเบ็ด วานิลลา หวานจัง...
ไอศกรีม... หวานเย็นชื่นใจ อย่างไอศกรีม...
ทุกวันฉันมีแต่ไอศกรีม... เมื่อเราสองคนรักกัน...
กลิ่นความรัก หวานมันอร่อย...
อยากชิมความรักซักหน่อย...
หากเราได้มารัก หลอมรวมความสุขใจ
โอ้...หวาน...หอม...
ไอศกรีม... ให้เราอร่อยกับไอศกรีม...
ถ้าเธอมาร่วมเป็นไอศกรีม...
รักเราหวานเย็นชื่นใจ...
โลกเปลี่ยนแปลงอะไรก็ดีไปหมดทุกทาง
โลกเปลี่ยนแปลงไปทุกอย่าง
คงจะดีถ้าฉันกับเธอได้มารักกัน
มันก็คงจะมีแต่ชื่นบาน...
กลิ่นความรัก หวานมันอร่อย...
อยากชิมความรักซักหน่อย...
หากเราได้มารัก หลอมรวมความสุขใจ
โอ้...หวาน...หอม...
ไอศกรีม... ทุกวันอร่อยอย่างไอศกรีม...
รักเรานั้นเป็นอย่างไอศกรีม...
หวานเย็นชื่นใจ อิ่มใจ
รักเราหวานเย็นชื่นใจ รักเราหวานเย็นชื่นใจ...
07.00 AM
“แกงส้มมมม ลงมากินข้าวได้แล้ว ตื่นก็สายข้าวก็ไม่ทำปล่อยให้ชีนทำอยู่ได้ บลาบลาบลา”เสียงบ่นของณัฐจารีหรือเชอรีนที่ลอยเข้ามากระทบโสตประสาทของธนทัตหรือแกงส้มอย่างจังทำให้เขาต้องล้มลุกคลุกคลาน(?)จากเตียงนอนที่รักอย่างยากลำบากเพราะกลัวไม่มีข้าวกิน=0=
“แกจะบ่นอะไรนักหนาเนี่ย มันวันเสาร์นะเว่ย”เสียงของธนทัตบ่นน้องสาวด้วยความเซ็งสุดขีด ก็นี่มันวันหยุดนะ TTOTT
“วันนี้วันอาทิตย์= =”ณัฐจารีทำเสียงเอื่อมระอาแก้ต่างให้พี่ชาย
เมื่อไหร่จะโตซักทีนะไอ้พี่บ้า= [ ] =
“เออนั่นแหละ วันนี้ไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ”ธนทัตเอ่ยพร้อมทำตาปริบๆ
“ไปไหน?”
“ไปรับเพื่อนที่สนามบินอ่า มันเพิ่งกลับมา เอ้อใช่ มันจะมาเช่าบ้านเราอยู่น่ะ”ธนทัตพูดอย่างไม่สนใจความคิดเห็นของคนตรงหน้าเลยสักนิดเดียวพร้อมกับกินข้าวผัดกะเพราอย่างเอร็ดอร่อยหน้าตาเฉย-/\-
“เคยถามน้องซักคำม้ายยยยยย -0-!!!! ไอ้พี่บ้าไม่ต้องกินแล้ว”ณัฐจารีพูดพร้อมแย่งจานมาจากมือของธนทัต
“งั้นแกก็ไม่ต้องเอานะแอร์เมสน่ะ หึหึ”ธนทัตหัวเราะอย่างคนเหนือกว่า ใช่เหนือกว่าอย่างมากเลย J
“เฮ้ยแกงส้ม อย่านะ T[]T ละ..แล้วเพื่อนจะอยู่นานแค่ไหนอ่ะ?”
“ไม่รู้มัน ดีนะ บ้านเรามันกว้างเกินว่ะ จะได้ไม่เหงาๆ ฮ่าๆๆๆ”ณัฐจารีถอนหายใจอย่างปลงสุดชีวิต เถอะน่า เพื่อแอร์เมส! @_@
ว่าแต่ใครเหงากันยะไอ้พี่บ้า - -^
“แอร์เมสนะ-3-“ณัฐจารียู่ปากรับข้อตกลงทางอ้อมของธนทัต ก็มันจำเป็นนี่ U.U
“ได้เลยครับ กระผม ธนทัตสุดหล่อใจกว้างหน้าตาดีมีฐานะ ตกลงตามข้อเสนอของคุณน้องสาวเลยครับ”
“ให้มันได้อย่างนั้นเถอะแกงส้ม เอ้อเชอรีนไม่ได้รับด้วยหรอกนะ เพื่อนแกงส้มแกงส้มก็ไปรับแล้วกัน”ณัฐจารีหันหลังหนีจะเดินไปทางอื่น
“แอร์เมส”ธนทัตเอ่ยดักจนณัฐจารีต้องหันหลังกลับแต่โดยดี
“อยากจะกรี๊ด = =+ แล้วเพื่อนแกงคนนี้คนไหน?”
“เดี๋ยวแกก็รู้เองน่า แต่ไม่เป็นไรๆ แกไม่ต้องไปละ เดี๋ยวไปเองก็ได้ =/\= สงสารน้องสาว เตรียมของอร่อยๆไว้ด้วยนะจ้ะ”ธนทัตเดินขึ้นไปบนห้องโดยปล่อยให้ณัฐจารียืนอึ้งอยู่คนเดียว
สงสัยคุณพี่เมนส์จะมานะเคอะ -…-
12.00 AM
“พี่มายยยย เมื่อไหร่จะมาหาเชอรีนสักทีง่า เชออรีนเบื่อแกงส้มจะตายอยู่แล้ว พี่มายรู้มั้ยแกงส้มนะ จะเอาเพื่อนมาอยู่บ้านอ่ะ เชอรีนจะทำยังไงดีพี่มายTTOTT“
‘จริงสิพี่แกงเคยเล่าให้ฟังนี่นา แต่พี่ว่าเราน่ะ รอเจอเค้าก่อนดีกว่ามั้ย เผื่ออะไรมันจะดีขึ้น เชอรีนก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเค้าสิ’เสียงปลายสายของณัฐจารีเธอคือโสรญาหรือสมายแฟนสาวของธนทัตพี่ชายของเธอนั่นเอง
“เชอรีนจะพยายามค่ะพี่มาย U.U ขอบคุณนะคะพี่มาย ไว้มาเที่ยวหาเชอรีนบ้างน้าา”
‘พี่ยุ่งมากเลยจ้า -3- แทบจะไม่เจอพี่แกงเลยเหมือนกัน ไว้พี่ว่างจะไปหานะจ้ะเชอรีน จุ้บบบ พี่ไปทำงานก่อนน้า’
“ค่า”ณัฐจารีกดวางสายโสรญาที่เปรียบเหมือนพี่สาวแท้ๆของเธอ
ก็แกงส้มรักใครเชอรีนก็รักด้วยอ้ะ <3
แต่กว่าจะผ่านด่านของณัฐจารีโสรญาก็เกือบแย่เหมือนกันนะ = =
‘แกงส้มไมไปนานจังอ่ะ= = หรือหรืออีตาคุณเพื่อนทำมิดีมิร้ายแกงส้ม-[]-!!!’แต่แล้วความคิดของณัฐจารีก็ต้องชะงักเพราะธนทัตกลับมาถึงบ้านแล้ว!! …พร้อมกับเพื่อนของเขา
“ว่าไงเชอรีน พี่ชายสุดหล่ออย่างธนทัตกลับมาแล้วคร้าบบบ เฮ้ยไอ้กฎเข้ามาดิวะ”ธนทัตแหกปากก่อนจะหันไปชวนเพื่อนรักเข้ามาในบ้าน
“มาถึงก็แหกปากเลยนะแกงส้ม แล้วมัวไปเถลไถลที่ไหนมาห๊ะ??”ณัฐจารีเดินก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์บ่นโดยไม่ได้สังเกตผู้ที่มาเยือนเลยสักนิดเดียว
“สวัสดีครับ จำพี่ได้มั้ยเรา?”ชายหนุ่มผู้มาเยือนผู้นี้คือกรกฎหรืออ้น เพื่อนสนิทที่สุดของธนทัตที่เพิ่งกลับจากเรียนที่ต่างประเทศนั่นเอง ไหนเชอรีนขอดูหน้าหน่อยซิ ฮึ่มม!
‘พี่อ้น…หล่อ...’
‘ตึกตัก..ตึกตัก’
‘หัวใจบ้าจะเต้นแรงทำไมกันเนี่ย-0-!!’
“อ้าวรีน ค้างไมอ่า-3- เพื่อนเค้าหล่ออ่ะเด้”
“ห๊ะห๊ะ อะไรแกง?= = อะไรใครค้าง บ้าป่าวใครค๊างงง แอร์เมสนะแกง”ณัฐจารีขึ้นเสียงสูงเมื่อธนทัตเอ่ยแซว และเดินหนีไปทางอื่นแทน
“ไปๆไอ้อ้น ไปพักผ่อนก่อนละกัน หิวค่อยหาไรกิน”
ไม่ได้ค้างซักหน่อย..แค่ตื่นเต้นเองTTOTT
ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่อ้น J >3<
รักครั้งแรกของเชอรีน <3
06.00 PM
ณัฐจารีที่นั่งปั่นงานจนถึงเวลาหกโมงเย็นกว่าแล้ว จึงออกมาเดินหาอะไรทานรองท้องก่อนที่จะต้องมาเตรียมอาหารเย็นให้ธนทัต แต่ตั้งแต่วันนี้ไปคงต้องทำเพิ่มให้อีกคนนึงสินะ…
“อ้าวน้องแกงส้ม J”เสียงของกรกฎที่ยืนยิ้มอยู่ด้านข้างเคาท์เตอร์ทำให้ณัฐจารีหันไปมอง
“เป็นอะไรสาวน้อย ขี้อายเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย”
“ไม่จริงซักหน่อย -3- แล้วพี่อ้นมาทำอะไรตรงนี้คะ?”ณัฐจารียู่ปาก
“พี่อยากกินไอสะติมน่ะ แต่ไอ้แกงหลับเป็นตายเลย = = พี่เลยมารอเชอรีน”กรกฎยิ้มจนเผยให้เห็นเหล็กดัดฟันสีส้มอ่อนของเขา
“ตั้งนานแล้วยังเรียกไอสะติมอีกนะคะพี่อ้น ฮ่าๆ อยากได้รสอะไรคะ มีวนิลากับช็อคโกแลต?”
“พี่เอาช็อคโกแลตก็ได้จ้ะ เชอรีนจะกินกับพี่มะ?”กรกฎตอบยิ้มๆ
ก็จะไม่ให้ยิ้มได้ยังไงล่ะ ไม่ได้เจอซะนาน…น่ารักเหมือนเดิมเลยนะเด็กน้อย
“ไม่กินอ่ะค่ะ เดี๋ยวเชอรีนนั่งกินเป็นเพื่อนมั้ยคะ?”ณัฐจารีถามชายหนุ่มตรงหน้าแกมบังคับ(?)
“ดีเลยจ้ะ ฮ่าๆ ไอ้แกงคงหลับอีกนาน”ณัฐจารียิ้มแทนคำตอบแล้วรีบหยิบถ้วยไอศครีมใส่ถ้วยสีสวยแล้วรีบพากรกฎไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น
“แกงส้มนี่ไม่ไหวเลยเนาะพี่อ้น ขี้เซาอย่างกับอะไรดี -_-“ณัฐจารีเอ่ยออกมาหลังจากที่ทั้งสองคนต่างเงียบกันซักพัก เธอไม่อยากให้เขาเงียบแบบนี้เลย..จริงๆนะ -0-
“นั่นสิ พี่ว่าพี่คิดถูกแล้วล่ะที่กลับมาเมืองไทย”กรกฎพูดพร้อมกับตักไอศครีมช็อคโกแลตเข้าปากตนอย่างเอร็ดอร่อย
“แล้วทำไมเรียนจบพี่อ้นไม่ทำงานที่นู่นล่ะคะ?”
“พี่กลับมาเป็นเจ้าบ่าวน่ะ”
“……”
“แต่พี่ว่าเค้าคงไม่ชอบพี่หรอก ลืมพี่ไปแล้วมั้ง”
“……”
“แล้วเชอรีนล่ะ มีแฟนรึยัง?”กรกฎเอ่ยถามณัฐจารีสะดุ้ง
“มะ..ไม่มีค่ะ J แกงส้มบอกห้ามมีแฟน ให้รอก่อน รออะไรก็ไม่รู้ -3- ตัวเองยังมีแฟนเลยไม่ไหวเลยพี่คนนี้”
“แต่พี่รู้นะ -3- แล้วเชอรีนจำได้มั้ยตอนเราเจอกันตอนเด็กๆ? ฮ่าๆ”กรกฎเอ่ยถามและหัวเราะออกมาแล้วลูบหัวหญิงสาวด้วยความเอ็นดู
“จำได้สิคะ เชอรีนจำได้ขึ้นใจเลยตอน…“
“แกงส้มจะไปไหน?จะทิ้งเชอรีนอยู่กับพี่คนเนี้ยสองคนเหรอ? เชอรีนจะโป้งแกงส้มแล้ว ฮือออๆ”เด็กน้อยอย่างณัฐจารีในวัย 11 ปียู่ปากใส่ธนทัตพี่ชายของตนในวัย 14 ปีอย่างงอนๆเมื่อเห็นธนทัตจะฝากเธอไว้กับเพื่อนของเขา ที่สวนสาธารณะแห่งนี้!
“เถอะน่าเดี๋ยวพี่มา - - มันชื่ออ้นนะ พี่ไปละ”ธนทัตยักไหล่สะกิดให้กรกฎเพื่อนของเขาพูดอะไรบ้าง แล้วขับจักรยานออกไปอย่างหน้าตาเฉย
“พี่ชื่ออ้นนะน้องเชอรีน เป็นเพื่อนไอ้แกงมัน”ณัฐจารีได้แต่อึ้งมองหน้าเพื่อนพี่ชายอย่างไม่วางตาและเอ่ยออกมา “พี่เป็นคนดีรึเปล่าคะ?”
“แน่นอนครับ พี่หล่อและใจดีมาก”กรกฎยิ้มและจูงมือณัฐจารีเดินไป
“ไม่เชื่อ เชอรีนไม่เชื่อ เชอรีนงอนมากทั้งแกงส้มทั้งพี่อ้นเลย ./////.”
“งั้นเดี๋ยวพี่พาเชอรีนไปเลี้ยงไอสะติมนะ J”กรกฎไม่สนคำที่เธอพูดเลยสักนิดแล้วพาเธอไปหยุดที่ร้านไอศครีมน่ารักๆร้านหนึ่ง
“ไอศครีมไม่ใช่เหรอคะ? ทำไมพี่อ้นเรียกไอสะติมอ่า?”ณัฐจารีถามอย่างสงสัยตามประสาเด็กน้อย
“เอ่อ มันเป็นแนวน่ะน้องเชอ เดี๋ยวรอพี่ตรงนี้นะ”กรกฎเหวอเล็กน้อยและบอกให้คนตัวเล็กกว่านั้งรอแล้ววิ่งไปซื้อไอติมมาสองโคน
“อ่ะนี่ หายงอนพี่รึยังล่ะเรา?”กรกฎยิ้มกว้างแล้วยื่นไอศครีมวานิลาให้ณัฐจารี แล้วกินไอศครีมช็อคโกแลตที่อยู่ในมือของตนอย่างเอร็ดอร่อย
“หายแล้วค่ะ J พี่อ้นนี่น่ารักเนอะ แต่งงานกันเลยม้ะ?”
“ไว้โตก่อนนะน้องเชอ พี่จะเป็นเจ้าบ่าวให้เราเอง J”กรกฎนั่งจ้องเด็กหญิงตรงหน้าอย่างมีความสุข “เงอะ เชอรีนพูดเล่นนะ-0-“ ขอบคุณมากนะไอ้แกง..
..ใครจะรู้แค่ไอศครีมโคนนั้นจะทำให้เธอรักเขามาจนวันนี้..
..ใครจะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เขารักเธอ..
“น่าอายจัง -3- เพราะแกงส้มแท้ๆเลย”ณัฐจารีบ่นอายๆ
“น้องเชอ ว่าพี่เป็นคนยังไงอ่า?”กรกฎยักคิ้วรอฟังคำตอบ
“พี่อ้นเหรอคะ … น่ารัก..เอ่อ”ณัฐจารีตะกุกตะกักเมื่อเห็นคนตรงหน้าหน้าแดง ‘คนอะไรเขินน่ารักชะมัด>////<’
“แหม่ พี่ก็พอจะรู้อยู่นะ ฮ่าๆ ..”จากบทสนนากลับกลายเป็นความเงียบไม่รู้ว่าเป็นความเงียบกดดันหรือเขินจนพูดอะไรไม่ออกกันแน่นะ!
“เชอรีนชอบพี่อ้นค่ะ ชอบ.. ชอบมานานแล้วด้วย -//////- “จู่ณัฐจารีก็โพล่งขึ้นมาจนกรกฎสะดุ้งและหูแดงมาก ฮั่นแน่กรกฎเขินสะแล้วสิ ><
“พี่ไม่ได้บอกเชอเลย ขอโทษนะ ..”กรกฎเอ่ยเบาๆแต่กลับดังสะท้านไปทั่วในใจของณัฐจารี หญิงสาวกำลังรอฟังคำตอบจากกรกฎอย่างตื่นเต้น
“เชอรีนรู้มั้ยตอนนั้นที่ไอ้แกงทิ้งให้พี่อยู่กับเชอรีนสองคนน่ะ คือพี่เป็นคนขอให้มันทำแบบนั้นเองแหละ คือพี่ชอบเชอรีนอ่า >< เขินโว้ย แลกกับการที่จะช่วยมันจีบน้องสมายซึ่งเป็นน้องข้างบ้านพี่เอง ..พี่รักเชอรีนนะ แต่งงานกับพี่ได้รึยังเนี่ย กลับมาเป็นเจ้าบ่าวให้แล้ว”
ณัฐจารีถึงกับอึ้งเพราะไม่เคยรู้มาก่อนทั้งดีใจและตื้นตันใจจนร้องไห้ออกมา กรกฎเห็นดังนั้นจึงรวบตัวหญิงสาวมากอดไว้อย่างอ่อนโยน “ทีนี้จะแต่งงานกับพี่ได้รึยัง?” ณัฐจารีไม่พูดอะไรแต่พยักหน้าแทนคำตอบ เธอได้รู้แล้วว่าเธอจะฝากชีวิตไว้ที่ผู้ชายคนนี้ตลอดไป…
จากนี้ใจจะมีแค่เธอ
เสียงของหัวใจตะโกน ว่าเจอคนที่เฝ้ารอ
อ้อมแขน คล้องได้เพียงแค่เธอคนนี้พอ
แม้หนทางจะไกล แค่สองคนหนึ่งใจไม่มีทิ้งกัน
แล้วความรักของคุณล่ะคะเป็นแบบไหนกัน? J
See you next sf J
สวัสดีค่าจิบิ:3
หายไปนานมากมากกกสำหรับอิไรท์คนนี้
อัพแล้วน้าไรท์ไม่ได้ทิ้งง.
เรียนหนักเว่อร์ๆแต่ก็ยังอยากแต่ง
ฝากด้วยนะคะขอบคุณทุกเม้นนะคะ
ความคิดเห็น