Bloody Curse

ลำดับตอนที่ #1 : หน้าที่ 1 การเริ่มต้น

         

 “หากชั้นสามารถกำหนดได้ จะขอแก้แค้นให้สาสมกับความปวดร้าวที่ไม่มีวันลบเลือน” สิ้นสุดสุรเสียงของบุคคลชุดคลุมสีดำ ก็เกิดความมืด บดบังฟากฟ้าและดวงตะวัน อาณาจักรใหญ่ที่แสนสวยงาม และสุกสว่าง พลันมืดมนในทันที ร่างในชุดคลุมสีดำหันหลังกลับ และหายลับไปอย่างไร้ร่องรอย จากอาณาจักรนี้ตลอดกาล….

                                ………………………………

 

            “ท่านพ่อ…ท่านแม่… พรุ่งนี้ลูกจะหมั้นแล้วนะคะ กับ…คนที่ลูกรักที่สุด^^”  หญิงสาวเลอโฉมผู้มีดวงตากลมโตสีฟ้าจับจ้องรูปภาพของคนสองคนอย่างรักใคร่และห่วงหา ใบหน้าสวยยิ้มบางๆ พวงแก้มใสขึ้นสีชมพูระเรื่ออย่างมีความสุข ปนเขินอายนิดๆ

            “ดีใจมากเลยหรอ” เสียงของชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหูหญิงสาว ทำเอาใบหน้าสวยขึ้นสีชมพูมากกว่าเดิม ยิ่งไปกว่านั้นยิ่งรู้สึกว่าถูกโอบกอดจากด้านหลังใบหน้าสวยยิ่งแดงเป็นลูกมะเขือเทศ “ทะทำอะไรน่ะเชรฟ อายคนอื่นเค้าบ้างสิ พรุ่งนี้ก็จะถึงงานอยุ่แล้ว ปะปล่อย”  หญิงสาวสะดุ้งเมื่อถูกชายหนุ่มหอมแก้มฟอดใหญ่ “ก็ทำไมล่ะ ชั้นรักเธอนี่นา เจ้าหญิงของชั้น” ชายหนุ่มละออกจากตัวของหญิงสาว และเดินหายกลับไปทางหลังบ้านทันที

          “ชะ ชั้นก็รักเธอ” หญิงสาวพึมพำเสียงเบาๆ พลางจับแก้มใสของตัวเองและยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

            “โห อะไรกันพรุ่งนี้ก็จะถึงงานหมั้นแล้วนี่ครับเจ้าหญิงอดทนรอเข้าหอไม่ได้รึไงต้องมาทำอะไรกันโจ่งแจ้งแบบนี้ เหอะ” ชายหนุ่มผิวค่อนข้างออกคล้ำพูดจากระแทกเสียงใส่

            “อะไรของนายวาซ ทำไมชั้นรู้หรอกนะว่านายนะชอบเจ้าชาย อิจฉาฉันล่ะสิ ขอโทษด้วยนะที่พอดีชั้นเกิดมาเป็นผู้หญิง ฮะฮะ แล้วเค้าก็รักชั้นไม่ใช่นาย” หญิงสาวแสนสวยหัวเราะอย่างสะใจ พลางเดินออกจากประตูบ้าน แต่กลับถูกชายผู้นั้นรั้งแขนไว้ด้วยความรุนแรง

 

            “แล้วเธอก็จะรู้ว่าผลจากการทำร้ายหัวใจชั้นน่ะมันเปนยังไง ซาพรีน่า”เขาตะคอกใส่

 

            “ได้ๆ แล้วชั้นจะรอว่าคนอย่างนายน่ะจะมีน้ำยาแค่ไหน” เธอพูดและรีบวิ่งออกจากประตูบ้านทันที

          

  “แล้วชั้นจะรอ ซาพรีนา ชั้นจะรอ…”

 

          

                  ……………………………………

 

 ณ วันอภิเสกสมรสของเจ้าชายเชเรฟ และเจ้าหญิงซาพรีน่า แห่งอาณาจักรเคอร์เซด

           

 

 “สวยจริงๆเลย เจ้าชายก็หล่อเหมาะกันจริงๆนะฮ้า”

          “น่าอิจฉาเป็นบ้าเลย แค่หญิง ชาวบ้านธรรมดาแท้ๆ”

                             “ก็แหมเป็นถึงผู้หญิงที่สวยที่สุดในอาณาจักรนินา”

เสียงชาวบ้านพูดกันอื้ออึง ขณะงานเลี้ยงเปิดตัวของทั้งสอง

 

            “น่าหมั่นไส้” ชายหนุ่มผิวคล้ำสบถกับตัวเองเบาๆ แต่หญิงสาวที่ยืนอยู่เคียงข้างนั้นได้ยิน

           

 

“วาซ เธอชอบเค้าจริงๆสินะ” หญิงสาวพูดพลางทำหน้าเศร้า

            “อย่ามาเหลวไหลน่า เวริซ่า ชั้นมีแค่เธอเท่านั้นล่ะ” ชายหนุ่มพูดเสียงหน่าย

                       

 

….มันจะไปมีค่าอะไรถ้าหัวใจของเธออยู่ที่เค้า…..

หญิงสาวคิดพลันดวงตาก็รื้นน้ำตาขึ้นมาทันที ทำไมกันนะฉันถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้

 

                      

 

  …………………………………………

 

“เน่ๆ วินเตอร์ ดูสิทุกอย่างมันกำลังเริ่มแล้วน่ะ” เสียงเล็กแหลมของแมวสีดำมีปีกค้างคาวพูดขึ้นกับเจ้านาย

            “เห็นแล้วล่ะ ฮามุ ก็นั่งดูอยู่ด้วยกันนี่” หญิงสาวพูดอย่างขำขัน

            “เอ๋ ฮามุชั้นนึกอะไรดีๆออกละล่ะ ^^” หญิงสาวยิ้มมุมปากพลางลุกขึ้น

            “แผนชั่วอีกล่ะสิ “ ฮามุพูดเบาๆและบินตามเจ้านายไปอย่างช้าๆ

 

 

                        ……………………………………………..

 

ทางอาณาจักรเคอเซด หลังจบพิธิหมั้นของเจ้าหญิงแสนสวย กับเจ้าชายรูปงาม ประชาชนก็ต่างทะยอยกลับ หลังจากจบงานเลี้ยงและสาวใช้ก็กำลังจะส่งเจ้าหญิง และเจ้าชายเดินทางกลับที่พักตามธรรมเนียมของอาณาจักรที่หญิง และชายหลังจากที่หมั้นหมาย จะได้ไปอยู่บ้านตามที่ฝ่ายชายได้จัดเอาไว้ให้  โดยแยกกันอยู่ก่อนที่จะแต่งงานกัน และสำหรับบ้านหลังนี้ที่เธอได้มาอยู่นั้นก็เป็นบ้านหลังไม่ใหญ่โตมาก แต่ประดับอย่างสวยงาม และตกทอดมาตั้งแต่รุ่นกษัตร์องค์แรกของอาณาจักร ….

 

 

                   เมื่อมาถึงบ้านหญิงสาวก็มองบ้านด้วยความตะลึง ก่อนที่จะเดินชมรอบๆบ้านโดยมีสาวใช้ติดตามไปด้วย “องค์หญิงคะ เข้าบ้านเถอะค่ะ ออกมาอยู่ข้างนอกนานๆ แล้วจะไม่สบายเอานะคะ”

 

      “อ่อ ไม่เป็นไรหรอกฉันก็แค่อยากเดินดูรอบๆน่ะ ที่นี่สวยจังเลยนะ คารินเข้าไปก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวชั้นจะตามไป” หญิงสาวเอ่ยกับสาวใช้ประจำบ้าน

 

      “ก็ได้ค่ะ เช่นนั้นเดี๋ยว ฉันจะไปเตรียมน้ำอุ่นให้นะเจ้าคะ” สาวใช้กล่าวก่อนจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน

 

      ซาพรีน่ายังคนเดินไปรอบๆตัวบ้าน อย่างหลงใหล

 

……..ที่นี่สวยจังเลย   แต่แปลกทำไมถึงได้รู้สึกราวกับว่ามันผูกพันกันนะ........

เธอเดินต่อไปเรื่อยๆ ๆๆๆๆ

 

“โอ๊ยยยยยยยยยยย” เธอร้องอย่างตกใจเมื่อขาของเธอได้ไปเกี่ยวกับกิ่งไม้สีดำจนเกิดแผล

 

“อะไรกันเนี่ยซุ่มซ่ามอีกแล้ว” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ก่อนที่จะก้มลงไปดูบาดแผล แค่กิ่งไม้เกี่ยวแผลก้อแค่ข่วนแต่ทำไมเลือดออกขนาดนี้นะ >.< เธอจึงตัดสินในเดินกลับไปในตัวบ้านเพื่อทำแผล และพักผ่อน

 

                        ........................

 

           

      “ทุกอย่างเป็นไปได้สวยเลยแฮะ เยี่ยมมากซาพรีน่า” หญิงสาวแสนสวยกระโดดไปมาอยู่ในห้องที่ประดับหรูหรา ฉันมันก้อแค่ผู้หญิงชาวบ้านธรรมดา มีแต่คนดูถูก ในที่สุดก็จะไม่มีใครมาดูถูกฉันอีกแล้ว ก็เป็นถึงคู่หมั้นกับองค์ขายสุดหล่อนี่นา^^   เธอยิ้มอย่างมีความสุข และล้มลงบนเตียงนุ่มอย่างอ่อนแรง  จะไม่มีอีกแล้วซาพรีน่าที่มีแต่คนรังเกียจและดูถูก .....แม่คะหนูทำได้แล้ว...........

และแล้วเธอก้อเข้าสู่ห้วงนิทรา อันแสนสงบ

 

 

 

                              ...................

 

“ได้มาแล้วซี่วินเตอร์ ไอนั่นน่ะ” แมวสีดำพูดหน่ายๆกับเจ้านาย

 

“อื้อ แค่เลือดแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ ^^” หญิงสาวพึมพำเบาๆ พลางจ้องขวดแก้วเจียระไนใบจิ๋ว

 

“เหอะๆ ได้สนุกแล้วล่ะสิ”

 

 

 

                  จบตอนเพิ่งเคยแต่งครั้งแรกติชมด้วยนะค๊า