Still alive z

โลกได้เกิดภัยพิบัติขนาดใหญ่ มีมอนสเตอร์ต่างมิติมากมายหลั่งไหลออกมา ทำให้ผู้คนล้มตายและกลายพันธุ์เป็นจำนวนมาก รัฐประเทศต่างๆพยายามหยุดยั้งภัยพิบัติครั้งนี้แต่ไม่เป็นผลสำเร็จ ทำให้อารยธรรมประเทศต่างๆล่มสลาย

แต่อยู่มาวันหนึ่งผู้คนบางกลุ่มได้รับพรจากเทพ ทำให้ผู้คนเหล่านั้นมีสิ่งที่เรียกว่า พลังวิเศษ ทำให้สามารถต่อกรกับมอนสเตอร์จากต่างมิติได้และหนึ่งในนั้นเป็นเด็กหนุ่มที่ได้รับผลจากภัยพิบัตินี้

"ก่อนเกิดภัยพิบัติ"

เรื่องราวเกี่ยวกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งมีชื่อว่า ออซ อายุ: 17 เพศ:ชาย เกิดใน ประเทศ:รีเชีย เมือง: ลอส

เสียงกริ่งดังขึ้น!! นะเวลาเลิกเรียน ออซ วิ่งออกมาจากห้องเรียน

เสียงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง:เลิกเรียนแล้ว โว้ยยยย ต้องรีบไปซื้อทาโกปัง มีจำนวนจำกัด 1,000 ชิ้นต่อวันไม่งั้นหมดอดแดกแน่ๆ

แล้วก็มีเสียงแทรกขึ้นมา

กริ้งงงง!!

อาจารย์: อย่าวิ่งในโถงทางเดินสิเฟ้ย!! ออซ

ออซได้วิ่งไปอย่างเร่งรีบ เขาวิ่งไปถึงเห็นแถวยาวเหยียด ออซต่อแถวอย่างใจจดใจจ่อที่จะซื้อทาโกปัง แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกเพราะทาโกปังหมดพอดีต่อหน้าของเขา ออซเขาทรุดตรงหน้าร้าน

ออซ: OMG หมดพอทน ให้รอต่อแถวกูพอเลย

*ทุกคนต่างแยกย้ายแล้วพูดเสียงเดียวกันว่า*

"น่าเสียดายจังเนอะ"

ทิ้งให้ออซอยู่ตรงหน้าร้านคนเดียว เจ้าของร้านเห็นจนเกิดความสงสารเห็นเขาเป็นลูกค้าประจำ เลยเรียกเขาเข้าร้าน

เจ้าของร้าน: ออซเข้ามาก่อนสิ

ออซเดินเข้าไปด้วยความเหม่อลอย เจ้าของร้านยืนทาโกปังให้

เจ้าของร้าน: เห็นแก่เธอเป็นลูกค้าประจำ ทาโกปังชิ้นนี้ฉันตั้งใจทำกินเองหน่ะ แต่ฉันให้เธอละกันออซ แล้วก็ร่าเริงเข้านะ"

เจ้าของร้านยิ้มพร้อมยืนทาโกปัง ออซยิ้มด้วยความเบิกกว้างแล้วหยิบทาโกปัง

ออซ: ขอบคุณมากเลยนะครับเถ้าแก่"

เจ้าของร้าน: ด้วยความยินดี^~^

ออซเดินออกมาจากร้านด้วยความดีอกดีใจ เขาเลยหาที่นั่งทานทาโกปังในสวนสาธารณะ แล้วในขณะที่เขานั่งทานทาโกปัง เกิดเสียงดังขึ้น

"ตุ้ม!!?"

ออซหยุดชะงัก ทุกคนในสวนสาธารณะต่างตื่นตระหนก ในเสียงคล้ายระเบิดนั้น

ออซ: เหมือนว่า..ฉันจะลืมใส่ซอสไปหรือนี่!!?แม่งเอ้ยถ้าฉันใส่ซอส ทาโกปังคงอร่อยแบบ200%ไม่สิ300%ไปเลยดีกว่า"

เขานั่งทานต่อโดยไม่ได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกติรอบตัวเขา เขาเพลิดเพลินจนทาโกปังนั้นหมด เขาเลยเห็นความผิดปกติที่ผู้คนหายไป เขาเลยลุกขึ้นแล้วในขณะนั้นเองก็มีบางสิ่งบางอย่างพังม้านั่งที่เขานั่ง เสียงดังสนั่น

"ตู้มมม!!"

เขาโดนแรงกระแทกจากการระเบิดนั้นเขากระเด็นออกมา 3 เมตร จากม้านั่งที่ระเบิด เขามองดูตัวตนที่ทำลายม้านั่งนั้น เกิดเห็นเป็นสัตว์ประหลาดสีดำตัวใหญ่สูงราว 3 เมตร รูปร่างใหญ่โต มีแขนเป็นโล่ขนาดใหญ่คล้ายกำแพง

ออซ ตกใจกับสิ่งที่เขาเห็นเขาเลยวิ่งสับตีนแตกจากสัตว์ประหลาดตัวนั้น แต่สัตว์ประหลาดตัวนั้นวิ่งตามเขาเช่นกัน เขาเหลือบไปเห็นตรอกซอยหนึ่งจึงวิ่งไปเพื่อที่จะหลบ ในขณะที่เขาวิ่งเขาเห็นผู้คนมากมายถูกฆ่า จากสัตว์ประหลาดตัวอื่น

ออซ: อ๊ากกกก!! แม่งเอ้ย โลกนี้เกิดไรขึ้นกันเนี่ย!!? 

เขาวิ่งเข้าซอยนั้นแล้วซ่อนตัวในถังขยะโชคดีที่สัตว์ประหลาดส่วนใหญ่อยู่กลางถนน ทำให้ไม่มีสัตว์หลาดในซอย สัตว์ประหลาดที่วิ่งตามเขามาก็ค่อยๆเดินเข้ามาในซอย อย่างช้าๆ ออซได้แต่นิ่งเงียบ อยู่ๆก็มีเสียงของเด็กผู้หญิงคนนึงร้องไห้

เด็กผู้หญิง: แม่ค่ะ พ่อค่ะ หนูกลัว"ด้วยนํ้าเสียงสั่นๆ

ทำให้สัตว์ประหลาดตัวนั้นจะวิ่งพุ่งชนไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้น ออซ ที่เห็นจึงออกมาแล้วรีบกระโจนช่วยเด็กคนนั้น แบบเฉียดฉิว สัตว์ประหลาดตัวนั้นวิ่งไปชนทางตันของตึกเกิดเสียงดังขึ้น

"ตู้ม!! "

ออซที่ตั้งสติได้แล้วไม่มีเวลามาอึ้งจึงวิ่งและอุ้มเด็กผู้หญิงคนนี้ออกมา แต่แล้วก็มีสัตว์หลาดอีกตนโผล่มาตรงหน้าเขา ลักษณะ เขาเหลือบไปเห็นท่อหนาๆที่ใช้เป็นอาวุธได้ทำให้เขา ไม่มีทางเลือกนอกจากสู้ ก่อนเขาจะสู้เขาถามเด็กผู้หญิง

ออซ: พี่ชื่อ ออซ เธอชื่ออะไรงั้นเหรอ

*เด็กผู้หญิง*

"ห..หนู ชื่อ มีอา ค่ะ"เสียงสั่นๆ

*ออซ*

"ชื่อเพราะจังนะ มีอา ถ้าพี่ส่งสัญญาณให้รีบวิ่งทันทีเลยนะ ให้รีบตามคนมาช่วยนะ มีเสียงปืนอยู่พวกทหารน่าจะอยู่ใกล้นี้ ถ้ามีสัตว์ประหลาดกั้นอยู่ให้หาที่ซ่อนตัวนะ "

มีอาได้แต่พยักหน้า พร้อมกับจะร้องไห้

*ออซ*

"ดี เข้มแข็งเข้าไว้นะ"

เมื่อจบประโยค ออซ ก็วิ่งไปหยิบท่อแล้ววิ่งไปเข้าไปหาพร้อมตะโกนเสียงดัง

ออซ: ย้ากกก!!!

สัตว์ประหลาดก็วิ่งมาปะทะกับออซ แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน ออซได้ให้สัญญาณ มีอา

ออซ: ตอนนี้แหละไปเลยยย!! ไป!!! เร็วเข้า!!"

มีอากลั่นใจวิ่งพร้อมบีบนํ้าตา สัตว์ประหลาดหันหน้าไปสนใจที่มีอา ออซเลยสบัดดาบของสัตว์ประหลาดออกแล้วตีไปทีแต่เปลือกของสัตว์ประหลาดแข็งมาก ทำให้ออซโดนโต้กลับไปติดกำแพงดัง

"ตู้ม!!!"

ออซกะฮักเลือดแล้วล้มลง ออซพยายามลุกขึ้นมาแต่โดนสัตว์ประหลาดตัวนั้นใช้ปลายดาบแทงกลางอก เขากะฮักเลือดอีกครั้ง อยู่ๆมีเสียงปืนดังขึ้นยิงไปทางสัตว์ประหลาดที่แทงออซ สัตว์ประหลาดตนนั้นหลบกระสุนนั้นอย่างรวดเร็วมันกระโดดไต่กำแพงแล้วหลบหนีหายไป มีอารีบวิ่งมากอดออซพร้อมร้องไห้

มีอา: ออซ ออซ!! อย่าเป็นอะไรไปเลยนะ อย่าทิ้งหนูไปเลยได้ไหม!? ขอร้องละ พระผู้เป็นเจ้าช่วยออซทีนะคะ ช่วยผู้มีพระคุณของหนูที หนูไม่เหลือใครอีกแล้ว ขอร้องหล่ะ ขอร้องหล่ะ!! ขอร้องหล่ะ!!! ฮรื้อออ"

ออซ: มีอา อย่าร้องไห้ ..ไปเลย นะ อึก เข้มแข็งเข้าไว้นะ ให้ตายสิ อยากกินทาโกปังให้มากกว่านี้แท้ๆ"

ออซ กำลังค่อยๆหลับตาลง พร้อมกับเห็นทหารพยายามพาเธอไป พร้อมกับเสียงกรี้ดร้องของสัตว์ประหลาดกำลังมา

ทหารคนหนึ่ง: ไปเร็วเข้าก่อนสัตว์ประหลาดมา

มีอา: แล้วออซหล่ะ แล้วออซหล่ะ!!?

ทหารคนหนึ่ง: เราไม่มีเวลาแล้ว!!!

มีอาถูกดึงตัวไปพร้อมกับพูดเรียกหาเขา

มีอา: ออซ!! ออซ!! ฮรื่อออ

//ออซหลับตาลง//

โปรดติดตามตอนต่อไป...

*อย่าลืมกดติดตาม กดถูกใจให้เป็นกำลังใจกับผู้เขียนด้วยนะครับ

*ขอขอบคุณผู้อ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ

**มีอะไรผิดพลาดหรือไม่เข้าใจคอมเม้นมาเลยเน้อ สามารถด่ามาได้เลยแต่อย่าแรงมาก อิอิ**