คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่12:ฮิเบิร์ดมาแว้ว!! และข้อความกระดาษถึงฮิบาริ??
ตอนที่12:ฮิเบิร์ดมาแว้ว!! และข้อความกระดาษถึงฮิบาริ??
ฟิ้ว~เสียงลมพัดผ่านไป ท้องฟ้าสว่างเจิดจ้า วันนี้อากาศดีเป็นพิเศษแต่หากว่าพวกท่านลองมองดูดีๆอาจจะมองเห็นสิ่งมีชีวิตเล็กๆสีเหลืองๆน่ารักๆ ลอยอยู่กลางท้องฟ้าก็ได้…
“โรง เรียง~ของ ราว น่า ยู่~คุง คู จาย ดี ทู้ก โคน~เด็กเดก ก้ม่ายซุกซง~ราวทู้กคงชอบปายโรงเรียง~ชอบ ปาย ชอบปายโรงเรียง”
เจ้านกสีเหลืองตัวเล็กๆน่ารักร้องเพลงอย่างสบายใจ ถึงแม้มันอาจจะร้องไม่ชัดเจนเท่าไหร่แต่แค่นี้ก็ถือว่าเก่งแล้ว สำหรับนก..
“ฮิ บา ริ๊~ฮิ บา ริ”
เจ้านกน้อยสีเหลืองจากร้องเพลงกลายเป็นเรียกชื่อเจ้าของของมันก่อนจะบินต่ำลงเรื่อยๆ
ที่บ้านพักแสนโหดของฮิบาริ
โคลมเม่อมองท้องฟ้าอย่างไร้เรื่อนลอยผ่านหน้าต่างที่ห้องคุมขังของเธอ ดวงตาสีอเมทิสต์แลดูเศร้าสร้อยนั้นคิดถึงเรื่องราวที่พึ่งผ่านมาเมื่อวาน ร่างบางเอาแต่คิดถึงพี่ชายของเธอและเพื่อนสนิทของเธอ..
“ป่านนี้พี่กับเคียวโกะจะเป็นอะไรมั้ยน่ะ?”ริมฝีปากงามของร่างบางขยับ น้ำเสียงของเธอแสดงถึงความเป็นห่วงได้อย่างชัดเจน
“ฮึก…เราไม่น่าให้สองคนนั้นต้องมาเกี่ยวข้องด้วยเลย..ฮึก…ฮึก”น้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาสีอเมทิสต์คู่สวย
จริงอยู่ว่าที่เธอเตรียมใจที่จะรับการทรมานจากฮิบาริแต่เธอยังไม่ได้เตรียมใจที่จะให้มุคุโร่กับเคียวโกะต้องมายุ่งเกี่ยวด้วย
‘ชั้น…อยากไปจากที่นี่แล้วสิ..พี่คะ เคียวโกะ ทุกคน..บอส’
“!!!”ร่างบางสะดุ้งตกใจเล็กน้อยไปกับความคิดของตัวเองเมื่อครู่
‘ไม่ได้!เราเตรียมใจเอาไว้แล้วนี่ เราผิดเองที่ไปทำกับเคียวยะเค้าไว้แบบนั้น แล้วเราจะหนีได้ยังไง?แล้วทำไม……’
‘เมื่อกี้เรานึกอยากจะเจอบอสมากกว่าใครล่ะ???’
เราบางนึกคิดอย่างเอะใจกับความคิดเมื่อกี้แต่แล้ว……..
“mi~doi karamiku~namimorino~~~”
“เอ๊ะ?”ร่างบางสบถอย่างเอะใจพรางกวาดสายตาออกไปตามท้องฟ้าเพื่อตามหาที่มาของเสียง
‘นี่มัน..เพลงนามิโมริ ไม่ผิดแน่!’
“ฮิเบิร์ด!!!”ร่างบางร้องออกมาอย่างดีใจเมื่อมองไปเห็นฮิเบิร์ดที่บินมาจากบนท้องฟ้า
“นางิ๊~นางิ”ฮิเบิร์ดร้องออกมาอย่างดีใจพรางบินล่อนลงมาเลื่อยพยายามจะไปหาโคลม
“ฮิเบิร์ด….”โคลมเอ๋ยออกมาอย่างดีใจดวงตาของเธอเริ่มแสดงความดีใจออกมาเล็กน้อย แต่แล้ว..
“ฮิเบิร์ด!!!”เสียงอันน่าเกรงขามดังขึ้น ทำเอาโคลมและฮิเบิร์ดสะดุ้งจนฮิเบิร์ดเกือบหยุดกระพือปีกบิน
“มาทางนี้!!”ฮิบาริที่ยืนอยู่เบื้องล่างร้องเรียกฮิเบิร์ดเชิงออกคำสั่ง ฮิเบิร์ดมองไปทางโคลมอีกครั้งเหมือนอยากจะไปหาโคลม
“แกจะลงมามั้ย!!?”เสียงอันน่าเกรงขามของฮิบาริดังขึ้นอีกครั้งฮิเบิร์ดจึงจำใจต้องบินจากโคลมแล้วไปหาฮิบาริ
ฮิเบิร์ดล่อนลงที่ไหล่ของฮิบาริเหมือนที่เคยทำมาตลอดแต่สายตาของฮิเบิร์ดก็จ้องมองโคลมด้วยความคิดถึงเพราะไม่ได้เจอหน้ากันมาตั้งนาน
“หึ!”ฮิบาริสบถเล็กน้อยเมื่อเห็นพฤติกรรมของฮิบาริดวงตาสีรัติกาลอันคมกริบจ้องมองไปยังเจ้าของดวงตาสีอเมทิสต์ที่จ้องมองตนและนกของเค้าอยู่
“สัตว์กินพืชอย่างเธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับนก หรือของๆชั้นโดคุโร่”ริมฝีปากของร่างสูงเอ๋ยขึ้นมาเรียบๆ
“อึก!”ดวงตาสีอเมทิตส์เบิกกว้างเล็กน้อยก่อนจะกลายเป็นดวงตาที่เศร้าหมองอีกครั้งก่อนที่เธอจะจำใจผละตัวเองออกไปจากหน้าต่างกลับเข้าไปที่ห้องของเธอ
“ฮิบาริ๊~ฮิบาริ”
“หืมม์?”ฮิบาริสบถเล็กน้อยเมื่อเห็นฮิเบิร์ดบินเป็นกลมๆรอบตัวเค้าเหมือนกับมีเรื่องสำคัญบางอย่าง
“มีอะไรหรอ?ฮิเบิร์ด”ฮิบาริเอ๋ยอย่างแปลกใจก่อนจะแบมือเพื่อให้เจ้านกตัวน้อยบินลงมาเกาะที่มือของเค้า
“?”ฮิบาริงงเล็กน้อยเมื่อสังเกตเห็นกระดาษบางอย่างที่ผูกติดกับขาของฮิเบิร์ด
“อะไรเนี่ย?”ฮิบาริเอ๋ยอย่างแปลกใจอีกครั้งก่อนจะแกะกระดาษนั่นออกมาจากขาของฮิเบิร์ด
(เนื้อความของกระดาษ)
ถึง ฮิบาริ เคียวยะลูกรัก
หากข้อความนี้ถึงมือของลูกแล้วแสดงว่าลูกฝึกสัตว์เลี้ยงของลูกได้ดีมาก
ที่พ่อเขียนข้อความนี้มาหาลูกก็ไม่ใช่เรื่องอะไรนักหรอก แต่แม่ของลูกนี่น่ะสิ…
เฮ้อ!!! พ่อล่ะเหนื่อยใจจริงๆพอแม่ของลูกได้รับข่าวสารจากทางวองโกเล่รุ่นที่10
ว่าลูกนำตัวของนางิแฟนเก่าลูกเมื่อ4-5ปีก่อนไปไว้ที่บ้านพักหลังนั้น
แม่ของลุกก็อาละวาดบ้านซะเกือบพัง บอกว่าอยากจะคุยกับลูกให้รู้เรื่อง
พ่อไม่รู้ว่าลูกจะคิดอะไรหรอกน่ะถึงได้ทำอะไรแบบนี้ แต่พ่อจะขอร้องลูกหน่อย…
รีบมาก่อนพ่อจะไม่มีบ้านอยู่ทีน่ะลูก= =;;
รัก
Hibari Hisashi
(ฮิบาริ ฮิซาชิ)พ่อของลูก
ทันทีที่อ่านข้อความจบ ฮิบาริก็ทำสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อยแต่ทำไงได้
นี่พ่อของเค้าลงทุนเขียนข้อความมาขอร้องแบบนี้ แสดงว่าแม่ของเค้าคงจะเล่นพ่อเอาไม่อยู่แน่ๆ
“คุซาคาเบะ!!!”
“ค…ครับ?คุณเคียว”
“ชั้นฝากแกดูแลทาสของชั้นให้ดีด้วยน่ะ อย่าให้หนีไปได้เด็ดขาด”
“ค…ครับคุณเคียว”คุซาคาเบะเอ๋ยอย่าอึดอัดใจเล็กน้อยแต่ก็ต้องรับเพราะไม่งั้นโดนขย้ำทิ้งแน่
“เตรียมรถให้ชั้นทีพวกแก!!!”ฮิบาริหันไปตะหวาดลูกน้องคนอื่นๆที่เดินผ่านมาพอดี
“ค…ครับหัวหน้า!!!”ทันทีที่ฮิบาริพูดออกมาลูกน้องทั้งสองคนก็รีบรับคำสั่งทันทีก่อนที่จะรีบวิ่งไปเตรียมรถจะเกือบหกล้อมหน้าแหก(= =;; )
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป^O^
เอาไปแค่ตอนหนึ่งก่อนนะคะต้องรีบไปอ่านหนังสือแว้ว!!!บายบี!
ความคิดเห็น