คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่9:การตักน้ำที่แสนไร้เหตุผล
แอ๊ด!!!
“พี่ค่ะ…”เคียวโกะที่วิ่งเข้ามาในห้องสอบปากคำด้วยความดีใจที่ได้มาเจอกับพี่ก็ต้องชะงักมื่อเห็นสภาพเรียวเฮ
“โย่ว!เคียวโกะ อุ๊บ!!”
พี่แกถูกจับมัดไว้กับเก้าอี้ตาเขียวไปข้างหนึ่งที่ตัวมีร่องรอยที่โดนจากการระเบิดอยู่ เสื้อผ้าขาดเล็กน้อยเพราะถูกดาบฟัน และบลาๆๆๆซึ่งเป็นเพราะโดนพวกสึนะ(เว้นฮิ)รุ่มขย้ำนั่นเอง= =;;
“ตายล่ะ!ทำไมพี่ถึงเป็นแบบนี้ล่ะเนี้ย!!”เคียวโกะโวยลั่นแล้วหันไปค้อนใส่โกคุเทระทันที
“ก็ไอ้หมอนี่มันไม่ยอมบอกเรื่องของยัยโคลมให้พวกเรารู้เลยนี่นา แถมพอถามที่อยู่ก็บอกว่าไม่รู้ทั้งๆที่ยัยโคลมดันมาอยู่กับพวกเธอมาตลอดแถมไม่ยอมบอกสาเหตุที่ยัยนั่นทิ้งไอ้ฮิบาริมันด้วย!มันสมควรโดนมั้ยล่ะ!!!”
โกคุเทระสาธยายแนวโวยวายเสร็จก็เดินออกไปทันที
“คุฟุฟุ~อาการหนักเอาการเลยน่ะครับคุณเรียวเฮ”มุคุโร่พูดอย่างอารมณ์ดี(เพื่อ?)
“แกนั่นแหละที่เล่นงานชั้นหนักที่สุดไอ้หัวสัป..เอ้ย!ไอ้มุคุโร่”เรียวเฮโวยอยู่ดีๆก็ชะงักไปกับคำพูดของตนเอง(ขืนพูดว่าสัปปะรดไปตายชัวร์)
“คุฟุฟุ~ผมไม่เกี่ยวน่ะครับ”มุคุโร่พูดอย่างปัดความรับผิดชอบมากๆๆๆๆๆๆๆ(พอ= =;;)
“ช่างเหอะๆแล้วยัยโคลมล่ะ!”ทันทีที่เรียวเฮถามออกไปทั้งมุคุโร่และเคียวโกะก็หุบยิ้มทันทีทำให้เรียวเฮรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น
“ผมไม่รู้ว่าเธออยู่ไหน…แต่มีความเป็นไปได้ว่าเธออยู่กับฮิบาริ”
มุคุโร่พูดจบบรรยายกาศก็เริ่มมาคุทันที ไม่ใครพูดอะไรเพราะไม่รู้ว่าโคลมอยู่ไหนจนในที่สุด…
“ไม่แน่…คุณฮิบาริอาจจะพาโคลมไปที่นั่นก็ได้น่ะคะ”
ทันทีที่เคียวโกะพูดจบทั้งมุคุโร่และเรียวเฮก็หันมาโดยอัตโนมัติ
“ที่ไหนหรอครับ?คุณเคียวโกะ”
“ก็ที่นั่นไงคะ ที่บ้านพักต่างอากาศหันป่านามิโมริไงคะ”
“นี่มัน……….”
“สงสัยอะไร?”ฮิบาริเอ๋ยขึ้นหลังจากเห็นโคลมสงสัยกับสิ่งที่ตนเองให้
“คุณให้ชั้นมาทำไม?”โคลมถามอย่างสงสัย
“ง่ายๆก็ให้มาตักน้ำไง”ฮิบาริเอ๋ยเรียบๆ
“แต่นี่มันตระกร้าน่ะ!!!”โคลมค้านทันทีเพราะสิ่งที่ฮิบาริจะให้เธอทำคือตักน้ำแต่สิ่งที่เขาให้กลับเป็นตระกร้าไม่มีทางที่เธอจะใช้ตระกร้าตักน้ำแน่นอน
“ก็หาทางเอาสิ!”
“คุณมัน….ไร้เหตุผลที่สุด!!”
“ไร้เหตุผลหรอ?”ฮิบาริพูดทำเอาโคลมถึงกับงงแต่อยู่เขาก็กระชากแขนของเธอให้เข้าไปใกล้อย่างแรง
“โอ้ย!!”
“แล้วคนที่อยู่ๆก็ทิ้งคนที่รักตนเองหมดใจเหมือนคนไร้ค่าล่ะ ไม่เหมือนคึนไร้เหตุผลมากกว่ารึไง!!~”ฮิบาริตะโกนลั่นออกมาด้วยอารมณ์ที่เกรี้ยวกราด
น้ำใสๆเริ่มออกมาจากดวงตาของโคลมเพราะความสำนึกผิดและความกลัว
“หึ!”เขาสบถออกมาแล้วยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระก่อนจะเดินไปราว1นาทีพร้อมลากบางอย่างออกมา
มันคือโอ่งลายมังกรใบใหญ่
“เธอต้องใช้ตระกร้าที่ชั้นให้ตักน้ำใส่โอ่งใบนี้ให้เต็ม!ถ้าทำไม่ได้….”
ฮิบาริพูดค้างไว้แล้วค่อยเดินไปใกล้ๆโคลมก่อนจะกระซิบบางอย่างที่ข้างหูของเธอ
“เธอจะได้เห็นดีแน่ โคลม โดคุโร่”พูดจบก็เดินออกไปห่างจากโคลมแต่ไม่มากนักเพื่อจะได้จับตาดูว่าเธอทำตามที่เขาบอกหรือไม่
โคลมมองไปที่เขาอย่างค้อนๆก่อนจะตัดสินใจคว้าตระกร้าแล้วเดินลงไปที่แม่น้ำก่อนจะเริ่มลงมือตักน้ำ
ซ่า!!!
แต่เพียงแค่โคลมตักน้ำด้วยตระกร้าขึ้นมาแต่น้ำก็รั่วไหลไปจนหมด
“หึ!”ฮิบาริสบถเล็กน้อยแต่ก็ไม่คิดจะพูดอะไรมากและไม่คิดจะเปลี่ยนคำสั่ง
โคลมมองไปยังฮิบาริแต่ก็ลงมือตักน้ำอีกครั้งแต่ผลก็เป็นเหมือนเดิม เพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะเอาน้ำตักตระกร้า
3ชม.ผ่านไปโคลมก็ยังคงตักอยู่อย่างนั้นด้วยความเหนื่อยล้าเธอลองทำทุกทางแล้วไม่ว่าจะวิธีไหนเธอก็ไม่สามารถตักน้ำได้เลยแม้แต่นิดเดียว
“แฮก…แฮก”ตอนนี้โคลมเริ่มหอบมาก เรี่ยวแรงของเธอเริ่มจะหมดไป
ตูม!!
จนในที่สุดร่างของเธอก็ล้มลงตรงแม่น้ำนั้น ร่างของเธอเปียกโชกและไร้เรี่ยวแรง
“อะไรกัน…หมดแรงแล้วหรอโดคุโร่”ฮิบาริเอ๋ยด้วยน้ำเสียงที่ดูถูก
“แฮก….แล้วใครคนไหนจะเอาตระกร้าไปตักน้ำได้ล่ะ”โคลมเอ๋ยแล้วลุกขึ้นมาสบตากับฮิบาริ
“ก็เจ้ามุคุโร่ไง...พูดจบก็เดินไปจากตรงนั้น
“ถ้าตักไม่เต็มก็ไม่ต้องพัก”ฮิบาริหันมาพูดกับโคลมอีกครั้งก่อนจะเดินไป
“ใครมันจะไปทำได้กัน….โธ่โว้ย!”โคลมพูดออกมาอย่างหัวเสียกับความไร้เหตุผลที่ให้ทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ของฮิบาริ
แต่เดี๋ยว….ถ้าใช้วิธีเดียวกับพี่ล่ะก็…
อย่าถามน่ะคะว่าทำไมตอนนี้มันดูลวกๆ= =II
.
.
.
.
.
.
.
.
ไรเตอร์ตันง่า!!!!!!~
ขอโทดน่ะคะTOTไรเตอร์ขอกราบขออภัยท่านผู้อ่านm(II_ _II)mอย่าว่ากันเลยน่ะT~T
ความคิดเห็น