โหดแบบนี้ มีอีกมั้ย

ลำดับตอนที่ #1 : กวางออกโรง

          ฉันนั่งอยู่ที่ร้านไอศกรีมสุดหรูชื่อดังที่สุดในไทย พร้อมกับเพื่อนสาวที่นั่งร้องห่มร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆอยู่นั่น   เกินไปหน่อยมั้ง....- ^ -

   "แกจะไม่สั่งอะไรมากระเดือกเลยชิป่ะ" ฉันถามด้วยสายตาที่เอาเรื่อง

   "ฉันกินไม่ลงหรอก เคนเค้าทิ้งฉันไปแล้วนี่" นี่ถ้าไม่เห็นว่าแกบอบบางฉันด่าแกสามวันเศษและนะ
กะอีแค่ผู้ชายคนเดียวเนี่ยหนักหนาอะไรนักฟะ

   "เออน่า มันก็แค่ผู้ชายคนนึง แกไปเสียน้ำตาให้มันทำไม" ฉันพูดแล้วกินไอศกรีมที่สั่งมาอย่างตั้งใจ
   "แกมันไม่เคยมีความรักนี่ไอ้กวาง ท่าแกลองมีแล้วจะรู้ว่าเปนไง ฮือๆๆ" หญิงสาวพูดไปร้องไห้ไป
นี่แกอย่าเวอร์ได้ป่ะ ฉันชักเลี่ยนไม่อยากกระเดือกและนะ  

   "ชิส์  ฉันจะไปแระ  แกกลับบ้านได้แระแหละ นี่ถ้าแกมานั่งคนเดียวโดนเค้าด่าตายเลย  มานั่งแต่ไม่สั่ง อีบ้า!" ฉันเดินไปพร้อมกับทิ้งบิลให้ยัยมิ้นจ่าย


      แสงไฟหน้าปากซอยบ้านฉันกะพริบไปเพราะความที่มันเสียมานานแล้ว  ฉันเดินดุ่มๆเข้าบ้านไป ตอนนี้พ่อกับแม่ฉันก็หลับแล้ว  พนันได้เลย

    "กลับมาแล้วหรอกวาง พ่อแกไปกับชู้แล้ว" แม่ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่แข็งกร้าน แต่ในความจริงแล้ว หญิงสาววัยกลางคนได้เก็บซ่อนความช้ำไว้ไม่ให้ลูกสาวรู้

    "แม่!  อย่าล้อเล่นสิ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่จะทำให้นู๋ตลกได้เลยนะ" ฉันวิ่งไปกอดแม่ที่อยู่ดีๆก็นั่งลงไปร้องไห้กับพื้น

    "พ่อแกไปมีเมียใหม่แล้ว ไม่ส่งเงินมาแล้ว  แม่จะเลี้ยงแกยังไงล่ะ" แม่พร่ำร้องหาเหตุผลมาให้ฉันจัดการพ่อซึ่งกลัวผู้เป็นลูกยิ่งกว่าอะไรเสียอีก  แต่ฉันนั้นรู้ดีว่าแม่น่ะรักพ่อมาก

    "แม่ไปนอนเหอะ  เรื่องพ่อเด๋วนู๋จัดการเอง" ฉันเดินไปส่งแม่ที่ห้องแล้วเข้าห้องตัวเองไป

   วันนี้วันอะไรกันเนี่ย เลิกกันๆๆ  มันเจ็บปวดขนาดนั้นเชียวหรอ กะอีแค่คนๆเดียว  

   ฉันปิดไฟและหลับไปในที่สุด  
 

         เช้าที่สดใสเริ่มต้นขึ้น เสียงนกร้องโหยหวน (อินี่นี่มันไม่มีอารมณ์สุนทรีย์) ฉันจึงตื่นขึ้นมาได้

   หลังจากที่อาบน้ำแปรงฟันอะไรเรียบร้อยแล้วฉันก็เดินไปโรงเรียนอย่างสบายๆ  

"กวาง พ่อมายังล่ะลูก" แม่ถามด้วยน้ำเสียงแห่งความหวัง
"อ๋อ  เดี๋ยวเลิกเรียนกวางไปลากกับมาเอง  ไปและนะแม่" ฉันเดินออกไปโรงเรียนต่อ

      สายลมปะทะเข้ากับหน้าฉัน พาให้ผมที่รวบไว้อย่างลวกๆที่ท้ายทอยของฉันยุ่งเลยทีเดียว  ฉันมัดผมใหม่อีกครั้งพลางคิดเรื่อยเปื่อย

   ความรักอะไรเนี่ยฉันก็ไม่รู้จักมากนักหรอกนะ เพียงแต่รู้ว่ามันคงไม่ดีแน่ๆ  อะไรกันนะ ก่อนไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้ พอมีเค้าแล้วเค้าจากไป กลับจะเป็นจะตาย ฉันไม่เค้าใจจริงๆ   ทั้งที่ทำร้ายเราได้มากมายขนาดนี้ทำไมคนถึงชอบกันนัก

       "นี่เธอ  มัวแต่เดินถ่ายMVอยู่นั่นแหละ" ผู้ชายผมสไลด์รากไทรประมาณท้ายทอยโผล่หน้ามาจากหน้าต่างพร้อมบีบแตรไล่
       
       "ชิส์  หน้าอย่างนายคงยัดเงินเพื่อให้ได้ใบขับขี่มาสินะ  ฉันเดินของฉันอยู่ดีๆ เดินไปล้ำเส้นจราจรหรอไงยะ  อย่าให้ฉันโมโหและด่านายมากกว่านี้นะ" ฉันเดินอย่างรวดเร็วด้วยอารมณ์เสีย

       "มันจะมากไปแล้วนะเธอ  ฉันไม่ได้ยัดเงิน  นี่! ฉันพูดเธอยังจะเดินหนีอยู่อีกหรอ" ไอ้ใบขับขี่ยัดเงินพล่าม   เรื่องไรฉันต้องฟังนายยะ ชิส์!

   
   ณ โรงเรียน 
 
  "อีกวาง  มัดผมทรงอะไรของแก ทรงใหม่หรอไง ไม่เคยเห็นเลยนะ" เก๋ เพื่อนสาวผมสไลด์ที่กำลังฮิตหรือไงฉันก็ไม่รู้นะ  แต่ผมฉันตอนนี้มันยังไม่เคยผ่านการสไลด์เลย 

  "มัดอะไรล่ะ ฉันก็มัดธรรมดาเนี่ยแหละ  พอดีเจอไอ้หน้าใบขับขี่มันกวนอารมณ์" กวนตอนไหนไม่กวน มากวนตอนฉันถ่ายMV (อะไรของมันฟระ -___-'')

  "อน่ามามุบมิบนะแก ผมทรงนี้ไปเอามาจากเล่มไหนยะ  ที่แท้ก็แอบอินเทรนด์นะแก" ยัยเก๊ใส่ฉันกระจุย  ก็ยัยนี่มันบ้าแฟชั่น อะไรๆก็ต้องเป็นผู้นำ

  "นิตยสาร I don't know. ซื้อมาจากร้านตาแป๊ะหน้าปากซอย  พอใจยัง" ได้เลยแก  ฉันสงเคราะห์ให้แกไม่ทันคาบแรกแน่  "อ้อ! มันขายดีมากเลยนะแก ระวังไปไม่ทันนะ"  ฉันพูดยังไม่ทันจบ ยัยเก๋ก็วิ่งไปบ้านฉันซะแล้ว
 
      ฉันเดินขึ้นห้องเรียนไป  ไม่มีสายตาไหนกล้ามองฉัน  ด้วยความเย็นชาของฉันก็ว่าได้ รวมถึงความซ่าที่ฉันบันทึกไว้ที่นี่  ก็มียัยเก๋คนแรกนี่แหละที่กล้าเข้ามาคุยกับฉัน ด้วยความที่ยัยนั่นพูดมาก เพื่อนๆเลยไม่อยากยุ่ง มีแต่ฉันที่ทำท่าเหมือนฟังอยู่แต่ที่จริงก็คิดเรื่องอื่นเรื่อยเปื่อย

   "วันนี้เอากระเป๋ากลับบ้านหรอกวาง"  ฝน หัวหน้าห้องที่ตอนแรกกลัวฉันจนไม่เป็นอันทำอะไร  พอเห็นว่ายัยเก๋มาคุยกับฉันด้วยได้เลยกล้ามาคุยด้วย  นี่เห็นฉันเป็นตัวอะไรกันห๊ะ! 

   "ก็เมื่อวานมีการบ้านนิ่ ฉันคงไม่แบกหนังสือเรียนกลับบ้านหรอก ไม่งั้นจะมีกระเป๋าไว้ทำไม" ฉันพูดอย่างไร้ความรู้สึกและฟุบลงที่โต๊ะเรียน 

   "อืม...จ้ะ  วันนี้จะไม่ไปเข้าแถวหรอ  มีคอนเสิร์ตวง Black life ด้วยนะ" เอ๊ะ! ฉันไม่เคยไม่เข้าแถวอยู่แล้ว  มาถามทำไมยะ  วงอะไรจะมาช่างมันเหอะ วงเวียน วงกลม วงแหวนอะไรเนี่ย

   "ไม่! แล้วก็ไม่ต้องปิดห้องด้วยนะวันเนี้ย  ฉันอยากอยู่แบบให้มีลมพัดอ่ะ" ฉันสั่งราวกับว่าไม่ได้รู้จักกันในฐานะเพื่อน แต่เป็นเจ้านายกับคนใช้ - -''

   "โอเค  ไปก่อนนะ"  ฝนรีบเดินไป   ยัยนั่นกลัวฉันจะตายไป  คงไม่มาเดินถ่ายMVให้ขนมันลุกหรอก




   ท่ามกลางเสียงกรีดของบรรดาสาวๆและสาวเวอร์ชั่น2(น่าจะรู้นะตะเอง)  หลายคนก็ยังติดใจสงสัยกันอยู่ว่า มือเบสของวงนี้ไปอยู่ไหนซะล่ะ  ปล่อยให้มือกีตาร์มาเล่นเบส นักร้องมาเล่นกีตาร์และร้องด้วย  มือกลอง  ก็ตีกลองไป - _ - 

   "นี่แก เบสเค้าไปอยู่ไหนนะ  ไม่มาเล่นเบสซะยั่งงั้น  ยั่งงี้จะมีคอนเสิร์ตไม่ทำไมเมื่อเบสสุดหล่อของฉันไม่มา" นักเรียนสาวหน้าขาววอกด้วยแป้งที่โฆษณาเวอร์เกิน และน้ำยาอุทัยที่อาบปากเจ้าหล่อน กระโปรงสั้นเอาไว้ปิดกางเกงใน ถุงเท้าที่ยาวขึ้นมา  นี่แกออกมาจากนิตยสารผีบ้านผีเรือนหรือไงยะ

   "แล้วแกมัวมาเต้นอะไรอยู่ล่ะยะ ไหนบอกจะมีไปทำไมไง" เพื่อนสาวของหล่อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับใช่มือลูบตั้งแต่เข้าจนเลิกมาถึงกระโปรง  ดีนะไอ้นั่นไม่ออก  ท่าเต้นไรของมันเนี่ย

   "ไหนๆก็มีของดีมาแล้ว  เลิกงานนี้ฉันไม่ปล่อยแน่" ยัยหน้าผีบ้านผีเรือนพูดแล้วโยกไปตามจังหวะเพลง


   หน้าปากซอย!!! (เอาแล้วอีกวาง)

"ลุงคะ  มีนิตยสารเหลือมั้ยคะ" เสียงของหญิงสาวชุดนักเรียน นาม"เก๋" ถามอาแป๊ะที่ชงโอเลี้ยงอยู่

"อยู่ตรงมุมใกล้ๆฝาชีน่ะ ไปหาเอาสิ" อาแป๊ะชี้นิ้วส่งๆไป   ยัยเก๋รีบไปหาทันที

"ลุง นี่มันข้าวสาร  นู๋บอกว่านิตยสารนะเนี่ย" ยัยเก๋ทำคิ้วผูกโบว์
 
"ก็นี่ข้าวสารมั้ยอีนู๋ เอ้อ....อ" อาแป๊ะเอาโอเลี้ยงมากินเอง

"หนังสือพิมพ์อ่ะแปะ เข้าใจมะๆ  ตรงที่แปะขายหนังสือมังอยู่หนายล่า หมวยจาเอามาอ่างเล่งนา" ยัยเก๋เริ่มสวมบทบาทครูภาษาจีนที่มันชอบล้อเสียงครูเค้าเล่น

"บอกตั้งแต่ทีแรกก็รู้แล้วนา  ตรงนี้ๆ" อาแป๊ะทำสำเนียงคนจีนพูดไทยไม่ชัด  ยัยเก๋ค้นไปค้นมา   ยังไงก็ไม่เจอ   

"อุ๊ย! ลืมไปเลยว่าวันนี้มีคอนเสิร์ต  กรี๊ดดด!!" ยัยเก๋วิ่งหน้าตั้งไปที่โรงเรียน เวรกรรมอะไรของฉันนะ นิตยสารก็ไม่ได้ ยังพลาดคอนเสิร์ตสำคัญอีก  แล้วถ้าไม่เจอเบสนี่จะทำยังไงเนี่ย




     ฉันตื่นขึ้นมา  ตอนนอนฉันแน่ใจนะว่ามีคอนเสิร์ตและเพื่อนๆก็ลงไปหมดแล้ว  ใครมานอนตรงไหล่ฉันล่ะเนี่ย   หนักนะเว้ย เฮ้ย!

  "ไอ้หน้าหมา  ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ  มันหนัก" ฉันค่อยๆขยับตัวและใช้มือดึงผมมันขึ้น  (โหดอีกละ)

  "โอย...เธอนี่แรงคนหรือแรงอะไรเนี่ยห๊ะ!  ยัยถึก  ฉันเดาได้เลยนะว่าเธออ่ะต้องตัวช้างสารแน่เลย  แต่ฉันว่าตอนฉันมานอนนี่ฉันนอนอยู่กับอีกคนนะ รู้สึกจะไม่ถึกอย่างทะ...(เธอ)"  ไอ้หน้าหมาพล่าม

   "หยุดเห่าได้แล้ว  ฉันเป็นคนฟังภาษาหมาไม่ได้หรอก" ฉันดึงผมไอ้หน้าหมาขึ้น หลังจากที่มันยังพล่ามต่อ
  
   "นี่เธอ! ฉันเป็นคนนะ ไม่ใช่หมา" หน้าหมาเถียง

   "อ้าวหรอ!  ถึงว่าทำไมหมามันมีวิวัฒนาการก้าวไกลซะเหลือเกินเดี๋ยวนี้" ฉันทำลอยหน้าลอยตาก่อนจะหยิบกระเป๋ามาฟาดลงที่โต๊ะ

    ปึ้ง!!!!

  "ออกไปจากห้องนี้  ฉันจะนอน ถ้านายไม่ใช่หมาก็ออกไปได้และ" ฉันพูดและใช้สายตาอันเกรี้ยวกราดมองไปที่หน้าหมา  หลังจากที่เห็นนายนั่นสะดุ้ง

  "ดุอะไรอย่างงั้นเธอ   เดี๋ยวฉันแจกลายเซ็นให้  เอาอะไรอีกมั้ยล่ะ" หน้าหมายังคงพล่ามต่อ

  "ลายเซ็นอะไรของนาย   อ้อ! คงเป็นพวกวงกลม วงเวียนอะไรเนี่ยสินะ" 

  " - -???"  

  "ไม่ต้องทำหน้าหมางงหรอก ออกไปเดี๋ยวนี้  ต่อให้นายจะดังพลุแตกฉันก็อยากได้ความสงบมากกว่าลายเซ็น" ฉันพูดและใช้สายตาอันเยือกเย็นใส่ตานั่นอีกครั้ง

  "ตาเธอสวยดีนะเนี่ย  คมดีแท้เลย   เท่ชะมัด สนใจไปที่ค่ายเพลงฉันมั้ยล่ะ" แก....คนปกติไม่ทันจะมองตาฉันก็ท้องแล้วนะ เฮ้ย! ก็กลัวแล้วนะ   อ้อลืม! แกมันเป็นหมา  ว่าแต่ว่าฉันคุยกับหมาอยู่หรอเนี่ย
 
  "ไอ้นักร้องขายความหล่ออย่างนายก็ต้องอิจฉาธรรมดาและ  กว่าจะมาได้ถึงขนาดนี้ผ่านมีดหมอมาเนี่ย เสียไปกี่ตังค์ล่ะห๊ะ" ฉันพูดต่ออย่างไม่สนใจ

  "หล่อธรรมชาตินะ  ไม่ได้ศัลยกรรม  ไม่เชื่อ ....ก็ลองดู" ไอ้หน้าหมายื่นหน้ามา

  "ไม่ศัลยกรรมได้ไงล่ะยะ ก็ดูนายสิ  จากหมาเป็นคน  นับถือหมอคนนั้นจริงๆ" โฮะๆๆ  เป็นไงล่ะๆ  เจ็บมะๆ

  "นานๆเจอคนคุยสนุกอย่างเธอ  ฉันชักหายง่วงแล้วล่ะ  ไปเที่ยวกันมั้ย" ไอ้หน้าหมา   แกยังลอยหน้าลอยตาได้อีกนะ

  "นี่ไอ้หน้าหมา  แกเป็นหมาอย่ามาลามปาม" ฉันเอานิ้วชี้ใส่หน้า

  "เบส  ไม่ใช่หน้าหมา  ฉันชื่อ เบส" หน้าหมาบอกชื่อตัวเอง  "แล้วเธอจะไปได้ยังล่ะคุณมนุษย์" หน้าหมาจับยื่นมือมาให้ฉันจับ

  "ไปไกลๆเลย" ฉันสะบัดตัวเชอะๆๆใส่  แต่....เฮ้ย!!!!

   โครม!!!!!!!!!!

        โต๊ะในห้องล้มเป็นโดมิโน  เอาแล้วไงฉัน  พลังถึกมันเก็บไม่อยู่จริงๆ -____-''
   
   "ยอดเยี่ยมไปเลยเธอเนี่ย  เดี๋ยวฉันช่วยเก็บก็แล้วกันนะ  อยากอยู่ในห้องก็ไม่บอกนะเธอเนี่ย  ทำอะไรรุนแรงเรื่อยเลยหรอเนี่ย"  หน้าหมายิ้มแย้มไม่หวาดกลัวต่อสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี๊นี้เลย
 
   "เชิญนายเก็บไปคนเดียวเหอะ  ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ"  ฉันปล่อยหน้าหมาไว้คนเดียวในห้อง
 
   "คร้าบบ  จะจัดโต๊ะให้เธออย่างดีเลย" ^____ ^ ทำไมอีตานี่ถึงยิ้มได้ไม่หุบนะ





________________________________________________

   หวัดดีค่า  มาทักทายกันนะคะ  หวังว่าเรื่องนี้หัวคงไม่ตื้อแล้วลบไปอีก ^_^  

ถ้ากำลังใจดีคงจะแต่งต่อได้ง่ายมาก  (เอาแล้วไงแก)  แบมจะสู้ๆตายนะคะ

เหอะๆๆ   ตอนนี้ก็กำลังแต่งเรื่อยๆค่ะ  แต่รู้สึกว่าคอมฯมันไม่ค่อยอะนวยเลย

เด๋วก้ะพังซะเลย (เย็นไว้ๆ  ถ้ามืงพังอนาคตดับวูบแน่  พ่อได้ด่าตาย)  เอาล่ะ

ลาและๆ  บายค่า