รักของยัยเปรี้ยวซ่าส์กับผู้ชายน่ารัก

ลำดับตอนที่ #6 : ตกบันไดก้นเขียว

               เกือบเที่ยงวันแล้ว ลูกปัดยังนอนอยู่
               "ลูกปัดครับ....ลูกปัด" ภพเอามือเขย่าแขนลูกปัดเบาๆ เธอตื่นขึ้นมา ทำท่างัวเงียเล็กน้อย
                ภพบอก "ข้าวเสร็จแล้วครับ" "อืมๆ งั้นเดี๋ยวฉันมานะ" หญิงสาวขยี้ตาแล้วเดินขึ้นไปบนบันได "ระวังตกบันไดนะคร้าบบบบบบบ" ชายหนุ่มพูดไล่หลัง แต่ยังไม่ทันขาดคำ เท้าของลูกปัดก็ลื่นโครมก้นกระแทกขั้นบันไดที่ 5 ซะจนได้
               เขารีบวิ่งไปหาลูกปัด "ลูกปัดเจ็บไหมครับ" "โอย....ลองมาลื่นดูไหมล่ะ จะได้รู้ว่าเจ็บไหม" เธอพูด ร้องด้วยความเจ็บ
               "มี....หนูอยู่..ใน..ห้อ..งย่า" หญิงชราคนหนึ่งเดินมา ผมสีเทาอ่อนปล่อยพะรุงพะรัง เสื้อผ้าฝ้ายแขนยาว ผ้าถุงสีฟ้า อีกมือหนึ่งถือไม้เท้า อีกมือหนึ่งไขว้หลัง เธอคือ แลลินตร์ ย่าของลูกปัดนั่นเอง 
                หญิงสาวลุกไปประคองย่าของเธอทันที ทั้งๆที่ยังเจ็บก้น "ย่าคะ...ค่อยๆเดินค่ะ" เธอพูดเสียงหวาน "มี..หนู...ในห้อง...ย่...า" แลลินตร์ยังพูดอยู่ เธอสติไม่ค่อยดี
                "แล้วทำไมคุณย่าต้องเดินไกลมาขนาดนี้คะ คุณแววก็อยู่บ้านเดียวกับย่าไม่ใช่เหรอคะ บอกเขาก็ได้นี่ เขาเป็นคนรับใช้ย่านะคะ" หญิงสาวพูด แต่หญิงชรายังคงพูดประโยคเดิม "มีหนู...อยู่...ในห้องย่า.."
                ลูกปัดเครียด ภพเดินมา "คุณย่าครับ มันไม่มีหนูหรอกครับ ผมสั่งให้แววทำความสะอาดห้องย่าเมื่อชั่วโมงที่แล้วเอง" เขาพูดชี้แจง
                "นั่นสิคะย่า" หญิงสาวพูดอีก แลลินตร์ยังไม่พูดอะไร แล้วเดินขากะเผลกกลับไปที่บ้านตนเอง
                "ลูกปัดครับ ผมไปเรียกคุณหมิวมาทำแผลให้ลูกปัดนะครับ" ภพเข้าเรื่องต่อ "ได้ๆ ฉันยังเจ็บอยู่เลย" เธอบอกและจับส่วนใกล้ๆสะโพกของเธอ



                เวลาผ่านไป หลังจากกินข้าวเสร็จ "ลูกปัดไม่เรียนมหาลัยเหรอครับ" ภพถาม
                "เรียนสิ เปิดอาทิตย์หน้า ฉันเพิ่งผ่าน ม.6 มาเองนะ" ลูกปัดบอก "อ๋อครับ" ชายหนุ่มพูดต่อ "ฉันไม่ได้เที่ยวแล้วเหงาๆยังไงไม่รู้สิ" หญิงสาวเปลี่ยนท่านั่งแล้วพูดให้ผมฟัง "ครับ แต่ยังไงก็ตามใจคุณปัดเถอะ" เขาบอก แล้วหันไปพิมพ์งานในคอมพิวเตอร์ต่อ
                ลูกปัดปริ๊งไอเดีย เธอจึงพูดขึ้นว่า "งั้นเดี๋ยวฉันไปหาหนังสือตรงบ้านนั้นมาอ่านดีกว่า" "ครับดีครับ หนังสืออะไรเหรอ" ในหัวของภพคิดว่าคงเป็นแฟชั่น หรือความรู้ "การ์ตูนขายหัวเราะไง" หญิงสาวพูดยิ้มสะแหยะ แล้วเดินไปอย่างรวดเร็ว เร็วจนภพเปลี่ยนสีหน้าไม่ทัน



                 ภพและลูกปัดอ่านหนังสือเป็นเล่มต่อเล่ม และคุยไปด้วย กินส้มตำฝีมือแม่บ้านไปด้วย ทั้ง 2 เป็นเพื่อนที่น่ารักต่อกันจริงๆ
                ลูกปัดเริ่มคิดแล้ว คิดมากแล้วด้วย คิดว่าเขาควรเป็นแฟนกับเธอ เพราะเขาทั้งหล่อ นิสัยดี พูดเก่ง สุภาพด้วย
               แต่ยังไงก็แล้วแต่ ตอนนี้เขาและเธอยังเป็นได้แค่สถานะอื่น เพราะยังไง ภพก็ยังไม่คิดอะไรอยู่ดี