รักของยัยเปรี้ยวซ่าส์กับผู้ชายน่ารัก

ลำดับตอนที่ #5 : นอน

                 ภพพยายามคิด....คิด....คิดว่าจะทำอย่างไรดี แต่ตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงที่เจ้าของบ้านอยู่ตรงห้องรับแขก เขานี่แหละต้องหาทางเข้าไปในห้องนอน
                 แต่คนใช้เฝ้าอยู่ ! ผู้หญิงอายุประมาณ 30 ตาโต เกล้าผม จมูกออกจะบาน ปากบาง เธอนั่งทำหน้าย่น
                แต่แค่ผู้หญิงคนหนึ่ง จะไปน่ากลัวอะไร ชายหนุ่มจึงตัดสินใจ คิดจะงัดหน้าต่างเข้าไป
                เหงื่อเขาแตกพลั่ก มือและเท้าทำงานด้วยกันคือการความหาไม้มางัด เขารีบ เขาต้องรีบ
                ในที่สุด ภพก็หาไม้อันเหมาะเจาะเจอ เวลาผ่านไป 10 นาทีแล้ว
                 ชายหนุ่มเริ่มลงมืองัดอย่างรวดเร็วตอนที่คนใช้ผู้นั้นเผลอ แต่หล่อนหูดีจริงๆ แค่ภพงัดหน้าต่างได้แล้วเปิดออกเบาๆเธอก็ได้ยินแล้ว
                 ชายหนุ่มใช้ความรวดเร็วปีนเข้าไป แล้วปิดปากเธอเอาไว้ เสียงดังเล็กน้อย ชาได้ยินจึงตะโกนถามมา
                  "ฟ้า..มีอะไรเหรอ" ภพรีบดัดเสียง "เอ่อ.....ไม่มีอะไรค่ะ" เขาดัดเสียงแหลมแปร๊ด "อืมๆ เสียงแปลกไปนะฟ้า" ชาตะโกนถามต่อ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
                  "เอ่อ...ฟ้ากินน้ำมะนาวค่ะ" เขาดัดเสียงพูดต่อ มันช่างน่าตลกมาก แต่ตอนนี้ยังไงก็ตลกไม่ได้แล้ว "น้ำมะนาวเหรอ....ฉันวางน้ำมะนาวไว้ในห้องนะ งั้นก็น้ำมะนาวของฉันน่ะสิ" ชาพูดแล้วเดินจะเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที ภพตกใจ เอาไงดีหว่า
                 ไม่มีทางเลือกแล้ว เขาปล่อยคนใช้ แล้วรีบอุ้มลูกปัดที่อยู่บนเตียงออกไปให้เร็วที่สุด โชคดีที่หน้าต่างยังเปิดอยู่ เขาวิ่ง วิ่งไม่คิดชีวิต
                 ชาเปิดประตูเข้ามา ก็เห็นฟ้านอนสลบอยู่ แล้วไม่เห็นร่างของสาวใดอยู่บนเตียง  "เฮ้ย.....หายไปไหนเนี่ย" เขามองหาลูกปัด แต่มองไปมองมา....เขาเห็นน้ำมะนาวของเขายังอยู่ในแก้วเหมือนเดิม
                 ชายหนุ่มคิด.....มีคนเอาตัวลูกปัดไปได้แน่ๆ หน้าต่างก็เปิดอยู่
                  "โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย อุตส่าห์จับมาได้แล้วนะโว้ย!!!!!!!!!!!!!" ชาโวยวาย 


                 ที่บ้านของลูกปัด เวลา 5 ทุ่มตรง
                  ชายหนุ่มวางลูกปัดลงบนเตียงในห้องของเธอ พร้อมเอ็นดูเหมือนเป็นน้องสาว
                  "ลูกปัด....เธอน่ารักนะ....น่ารักมากด้วย" เขาพูด แล้วเดินออกไป



                 วันรุ่งขึ้น
                 "ภพ.....เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น" ลูกปัดเดินลงมาจากบันไดแล้วถามภพทันที "เรื่องมันยาวนะครับ เอาคร่าวๆละกัน คุณโดนมอมยา แต่ผมไม่รู้ว่าใครที่ไหนทำ" ชายหนุ่มบอกไปอย่างตรงๆ "ฉันเนี่ยนะ....คนที่มอมฉันหน้าตาเป็นไง ผู้ชายหรือผู้หญิง" ลูกปัดรีบถามต่อ
                 "ผมว่าน่าจะเป็นผู้ชายนะครับ มีผู้ชาย 1 คนกับคนใช้ 1 คนในบ้านนั้น แต่ผมไม่เห็นหน้าผู้ชายครับ" เขาบอกลูกปัด เธอร้อนรน อยากรู้มาก "แล้วฉันโดนตอนไหน" "ผมก็ไม่รู้สิครับ แต่ว่าหลังจากคุณเดินไปหาเพื่อนคุณ พอผมเดินไปอีกทีก็ไม่เห็นคุณแล้ว" ภพเริ่มเครียดเช่นกัน
                  แต่ลูกปัดเครียดกว่า เธอไม่เคยมีศัตรูที่ไหนกับใคร แล้วก็นึกไม่ออกซะด้วย  หญิงสาวเดินวนไปมารอบเก้าอี้ที่ภพนั่งจิบกาแฟอยู่
                  "คุณลูกปัดเลิกเดินวนเถอะครับ ผมปวดหัว" ภพพูด "อืมๆฉันขอโทษ" เธอมานั่งข้างๆภพ
                  "เลิกคิดเถอะครับ มันจะทำให้ปวดหัว" ชายหนุ่มบอก พร้อมยื่นกาแฟให้ถ้วยหนึ่ง ลูกปัดพยักหน้า แล้วรับไปดื่ม
                    "พรูด!!!" เธอพ่นออกทันที "กาแฟอะไรของนายเนี่ย" หญิงสาวถาม "เอ่อ....ขอโทษทีครับ ลืมยื่นถุงน้ำตาลให้ แหะๆ" เขายิ้มแล้วยื่นถุงน้ำตาลให้ "ไม่เอาแล้วขี้เกียจ กินมันอย่างงี้แหละ" ดูความขี้เกียจของเธอสิ
                    ลูกปัดพูดต่อ "วันนี้ฉันจะไม่ออกไปไหนนะ เพราะฉันชักกลัวๆ" "ครับ ดีครับ ผมทำอาหารอร่อย" ภพชมตัวเองทันที "อืม...วันนี้ฉันจะให้นายโชว์ฝีมือ" ลูกปัดพูดแล้วหยิบหมอนใต้โซฟาที่เธอนั่งออกมา "แล้วจะทำอะไรต่อครับนั่น" เขาถาม หญิงสาวเอาหมอนมาเข้งลงไป "นอน" เธอตอบเสียงห้วนๆแล้วหาวปากกว้างทันที