รักของยัยเปรี้ยวซ่าส์กับผู้ชายน่ารัก

ลำดับตอนที่ #4 : บ้านหลังใหญ่ในซอยลึก

                 เวลาผ่านไป
                  "ภพ นายไปเต้นกับฉันหน่อยสิ" ลูกปัดชวน "ผมเต้นไม่เป็นน่ะครับ...." ภพบอกเธอ "น่า....นายต้องดูแลฉันไม่ใช่เหรอ ถ้าเกิดฉันเต้นอยู่ดีๆแล้วมีคนมาทำร้ายฉันนายจะทำยังไง" ลูกปัดหาเหตุผล เธออยากให้เขาเต้นด้วย
                  ภพทำท่าอึกอักเล็กน้อย แล้วบอกว่า "ครับๆ ก็ได้ครับ" ลูกปัดยิ้ม แล้วลากภพออกไปตรงฟลอร์
                  เธอวาดลวดลายสุดชีวิต ภพไม่ได้เต้นอะไร เพียงแค่เขามอง การเต้นของเธอช่างสวยมาก ไปทั้งขา ทั้งสะโพก ทั้งเอว ไหล่ คอ และไปหน้า เข้ากับเพลง London Bridge ที่เปิดอยู่เป็นอย่างยิ่ง
                 วัยรุ่นทุกคนสนุกสนานมาก แต่จะไม่สนุกอยู่คนเดียวคือ ภพ เขาไม่ได้ไปทำอะไรเลย เขาไปยืนอยู่ท่ามกลางคนเต้น ทำให้วัยรุ่นบางคนขำออกมา
                  ภพยังนึกในใจอยู่เลยว่า เขาไม่ควรมองลูกปัดอย่างนั้นเลย มันเหมือนสายตาของไอพวกเจ้าชู้ที่ไหน แต่ทำไงได้....เธอสวยนี่นา

                   หลังจากที่ทั้ง 2 กลับมาที่โต๊ะแล้ว ลูกปัดก็ชวนคุยต่อ
                   "กี่ทุ่มแล้วภพ" "4 ทุ่มครับ จะกลับหรือยังครับ" เขาตอบ และถาม เขาอยากกลับจะแย่อยู่แล้ว มาที่นี่ไม่ได้ทำอะไรเลย "อย่าเพิ่งสิ เพิ่ง 4 ทุ่มเอง" ลูกปัดพูดแล้วหันไปมองทางอื่น
                   "ภพ เดี๋ยวฉันมานะ นายไม่ต้องตามนะ ฉันจะไปหาเพื่อน นั่นเพื่อนเก่าฉันเอง" ลูกปัดบอก และชี้ไปทางผู้หญิงสูงๆผมหยิกๆ ผอมๆ
                    ชายหนุ่มตอบว่า "ระวังตัวด้วยนะครับ" "อืม" ลูกปัดบอก และเดินออกไป ภพจ้องเธอตลอดเวลาเผื่อจะมีภัยอะไร
                    ลูกปัดเดินไปทางผู้หญิงคนนั้น "ว่าไงวรรณ ไม่ได้เจอกันนานเลย" เธอทักด้วยเสียงหวาน "อ้าว ปัด มาที่นี่ได้ไงเนี่ย" เสียงของวรรณห้าวมาก แตกต่างจากปัดนัก แน่นนอน เขาคือกะเทย
                   "ก็มากับเพื่อนชายน่ะ" เธอตอบ สาวประเภทสองผู้นั้นแซวทันที "แหม...แฟนหรือเปล่ายะ" ลูกปัดรีบพูด "เพื่อนน่ะถูกแล้ว เพิ่งรู้จักกันวันเดียวเอง"
                   "โห ยัยปัด ดีกรีแรงนะยะ รู้จักกันวันเดียวก็พาเที่ยวซะแล้ว" กะเทยเท้าเอว "เหอะๆ ไม่ใช่หรอก เขาชอบทำตัวเป็นองครักษ์อยู่เรื่อย" ลูกปัดพูด และทำท่าจะเดินไป "ไปก่อนนะยะ" หญิงสาวพูด แต่วรรณจับมือเธอไว้ "เดี๋ยวก่อนๆ" เขาพูด แล้วยื่นแก้วให้
                    "ดื่มก่อนย่ะ" กะเทยยื่นให้ "เออๆก็ได้ๆ" ลูกปัดรับมาแล้วดื่ม ไม่เพียงชั่วนาทีเธอก็เริ่มมีอาการมึนงง
                     "โอ๊ย...ฉันง่วงจังเลย" เธอพูดเบาๆพร้อมทำท่าจะล้ม กะเทยคนนั้นจับไว้ ลูกปัดหลับตาลง
                      วรรณพึมพำว่า "ฉันขอโทษนะปัด ที่ต้องทำกับเธออย่างงี้ ในเมื่อนายฉันสั่ง ฉันก็ต้องทำ" ว่าแล้วกะเทยคนนั้นก็อุ้มปัดเข้าไปข้างใน
                       ภพรู้สึกเอะใจเล็กน้อย ว่าทำไมเธอยังไม่มา จึงละสายตาจากการมองแสง แล้วเดินไปตรงที่เธอไปเมื่อกี๊
                      "พี่ครับ เห็นผู้หญิงสวยๆ ใส่เกาะอกสีฟ้า กระโปรงสีน้ำเงิน เดินมาทางนี้ไหมครับ" เขาถามบาร์เทนเดอร์ที่อยู่ใกล้ๆ
                        "อืม....เห็นครับๆ เข้าไปทางนู้นอ่ะครับ" เขาชี้ไปในทางที่กะเทยเข้าไป ภพตกใจมากๆ ! เธอเข้าไปทำอะไรในนั้น
                        "แล้วในนั้นคืออะไรเหรอครับ" ภพถามต่อ เผื่อจะได้อะไรมาบ้าง
                        "ทางไปบ้านเจ้าของเธคนี้ครับ" บาร์เทนเดอร์พูด ภพตกใจเข้าไปใหญ่ ! อะไรกันเนี่ย เขารีบวิ่งไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตามลูกปัดไป ต้องเกิดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับเธอแน่ๆ!  


                         ในบ้านของ ชา เจ้าของเธค ร่างของหญิงสาวชุดเกาะอกสีฟ้า กระโปรงสีน้ำเงิน นอนนิ่งอยู่บนเตียงสปริงอย่างดี
                        "ทำดีมาก วรรณ" ชายหนุ่มสูง ผิวคล้ำ พูดกับกะเทยคนนั้น
                         "ค่ะ นายชา" เสียงอันห้าวตอบ  ชาจึงบอกว่า "แกออกไปก่อนนะ" "ค่ะ" วรรณตอบเสียงอึกอัก
                          เมื่อวรรณออกไปแล้ว ชาขึ้นไปนั่งบนเตียง เอามือลูบใบหน้าของลูกปัดที่นอนนิ่ง แล้วพูดเบาๆว่า
                         "ลูกปัด...คราวนี้ล่ะ ฉันจะทำให้เธอรู้ถึงความเจ็บตอนที่เธอหักอกฉันซะบ้าง ว่าการถูกทิ้งน่ะมันเป็นยังไง" เขาทำหน้าเจ้าเล่ห์ แล้วเดินออกไปจากห้อง..

                          ทางด้านของภพ เขาวิ่งไปตามทาง มองหาบ้านในละแวกนั้น ทางเริ่มมืดเข้าไปเรื่อยๆ
                          ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เขาเจอบ้านหลังหนึ่ง หลังใหญ่ เปิดไฟรอบบ้าน อยู่ในซอยลึกมาก
                         เขาลองเดินไปดูรอบๆบ้าน ชะโงกทางหน้าต่าง
                          พอถึงหน้าต่างบานสุดท้าย สิ่งที่เขาเจอคือ...ลูกปัดนอนนิ่ง !!!!
                         ใช่แล้ว เธอถูกมอมยา เขาต้องหาทางช่วยเธอ !!