รักของยัยเปรี้ยวซ่าส์กับผู้ชายน่ารัก

ลำดับตอนที่ #1 : การจากไปอย่างน่าเสียใจของพ่อ

                "อรุณสวัสดิ์ค่ะพ่อ......" ลูกสาวของเจ้าพ่อใหญ่ เดินลงมาจากบันได
                ''เมื่อคืนกลับตอนไหนล่ะลูก" เขาถาม
                "อืมม์....ตี 1 เองค่ะ" เธอตอบ 
                "นี่..ลูกปัด..พ่อว่ามัน.." ชายวัยกลางคนยังพูดไม่จบ แต่ลูกสาวสุดสวยพูดขัด
                "มันอันตรายเกินกว่าที่เด็กผู้หญิงวัย 19 จะเผชิญได้ พ่อพูดเป็นล้านแปดรอบแล้วหนูก็จำได้ทุกรอบแล้วนะคะ" ..เป็นชุด
                 "แต่พ่อว่า...." เจ้าพ่อคนนั้นต้องการที่จะพูดต่อ แต่ลูกสาวสุดเปรี้ยวของเขาก็เดินออกไปจากประตูเสียแล้ว
                  "วันนี้หนูจะไปสยามกับเพื่อนนะคะ คงไม่ว่างอยู่ให้คุณย่าสอนปักโครๆอะไรนั่นหรอกค่ะ" หญิงสาวเดินพูดจบก็กรีดกรายออกไปอย่างรวดเร็ว
                 "เฮ้อ...ลูกสาวเรา ถูกตามใจมากไปซะแล้ว..." ชายวัยกลางคนพูด พร้อมพ่นควันบุหรี่โขมงออกมาจากปาก

                 
                 "มิ้นท์ เฟย์ มาแล้วๆ" ลูกปัดวิ่งแถดๆๆๆๆๆๆไปหาเพื่อนทั้ง 2 แต่ยังวิ่งไม่ถึง และไปยืนรอที่หน้าร้านกระเป๋า
                 "ยัยปัด มาช้าจังนะ ทำอะไรกับผู้ชายอยู่หรือไงยะ ฉันกับมิ้นท์มารอเป็นชั่วโมงแล้วนะ" เฟย์เริ่มบ่นทันที
                 "ใช่ ฉันยืนรอเธอจนขาแข็งแล้วนะ" มิ้นท์บ่นอีก เฟย์ยกข้อมือของลูกปัดขึ้นมาดู "นี่! ยัยปัด ฉันนึกแล้วว่ายัยสะเหร่ออย่างแกต้องปรับนาฬิกาให้ช้าไป 1 ชั่วโมง มิน่าละ..."
                  มิ้นท์ยื่นหน้าเข้ามาดูบ้าง "อะโห...ยัยปัด นี่มันจะ 10 โมงอยู่แล้วนะ นาฬิกาแกมันยัง 9 โมงตรงอยู่เลย"
                  ทั้ง 2 สวดลูกปัดออกไปเป็นชุด แต่หญิงสาวที่โดนด่าอยู่นั้นก็เอาแต่ก้มหน้าก้มตาอยู่นั่น
                  "คือ...หนู...หนูไม่ได้ชื่อปัดค่ะ" เธอเงยหน้าขึ้นมา !
                  'ตายหละหวา....ไม่ใช่ลูกปัดจริงๆเหรอเนี่ย' มิ้นกับเฟย์พูด ทั้ง 2 เหงื่อเริ่มแตกไปพร้อมๆกับหน้า
                  "แหะๆ เราทั้ง 2 ขอโทษนะคะ แหะๆ" มิ้นท์รีบพูด แล้วลากเฟย์เดินไปหาลูกปัดที่กำลังซื้อกระเป๋าอยู่ทันที!


                 มิ้นท์มาถึงก็ดึงแขนลูกปัดอย่างแรงพร้อมพูดว่า... "ยัยปาดดดด มานี่ เธอทำอะไรอยู่ ฮะ! ทำฉันกับเฟย์หน้าแตกเลยเห็นไหม!"
                "โอ๊ยยยย ก็แค่มาดูกระเป๋าเล่า ผิดรึไง!!! ปล่อยแขนฉันเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวเป็นรอย!!" ลูกปัดพูดทำหน้าเจ็บปวดเหมือนโดนมีดแทง เฟย์กอดอกแล้วพูดกับมิ้นท์ว่า "ช่างมันเถอะน่ายัยมิ้นท์ ไปดู Roxy กันตรงโน้นดีกว่า"
                 หญิงสาวผู้ถูกดึงแขนรีบสนับสนุน "ใช่ๆ เฟย์พูดถูก แต่ไม่ใช่ Roxy นะ ฉันจะดูกระเป๋าต่อ" เธอยิ้มสแหยะ มิ้นท์ปล่อยแขนแล้วทำหน้าหน่ายๆ "เออๆ ก็ได้ๆ" 
               

                วันนี้ทั้ง 3 ได้ Shop กันอย่างเมามันส์ ตั้งแต่ 10 โมงจนถึงบ่าย 3 โทรศัพท์มือถือของลูกปัดก็ดังขึ้นเป็นเพลงประกอบ Princess Hour
                "ฮัลโหล ปัดสุดสวยค่ะ" ถ้อยคำรับโทรศัพท์ของลูกปัดยังสดใสเช่นเคย แต่เธอก็ต้องเกือบทำโทรศัพท์ตก เพราะบอดี้การ์ดคนสนิทของพ่อพูดว่า...
               "คุณหนูครับ คุณพ่อของคุณหนูอยู่โรงพยาบาล เป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้ายครับ ตอนนี้คุณหมอคาดว่า....จะต้องเสียชีวิต !!!!"
                เธอช็อค !! เหมือนมีมนต์สะกดอะไรทำให้เธอต้องนิ่ง น้ำตา 4-5 หยดไหลลงมา ผู้ที่เธอรักมากที่สุดจบชีวิตเสียแล้ว
                "ตอนนี้ลูกบุญธรรมของคุณพ่อคุณหนูกำลังเดินทางมาครับ คุณพ่อคุณหนูบอกไว้ว่า ให้ฝากคุณหนูไว้กับเขาครับ"
                 ลูกปัดไม่พูดอะไร เพียงแต่นั่งร้องให้อยู่ตรงนั้นไม่อายใคร..

                 
                 "เมธ ฉันจะเก็บศพพ่อไว้ 100 วันก่อนนะ ค่อยเผา" ลูกปัดพูดไปสะอื้นไป เมื่อเธอกลับมาอยู่ในบ้าน
                "ได้ครับคุณหนู" ผู้ใส่แว่นตาดำรับคำสั่ง
                 "ฉันขออยู่คนเดียวสักพักนะ" หญิงสาวปาดน้ำตาแล้วพูดต่อ "ครับ" ชายหนุ่มเดินออกไป
                ลูกปัดร้องไห้ ร้องไห้ออกมาน้ำตาไม่ขาดสาย พ่อของเธอ....ทำไมเธอไม่อยู่บ้านดูพ่อ? ทำไมไม่ห้ามพ่อไม่ให้สูบบุหรี่? ทำไมมัวแต่บอกพ่อว่าเหม็นกลิ่นบุหรี่แต่ก็ซื้อบุหรี่ให้เป็นของขวัญ? ทำไมไม่รู้ว่าพ่อเป็นมะเร็ง? ทำไม?ทำไม? ลูกคนนี้ถึงเลวขนาดนี้? ทำไม?...