คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Give me Just a Moment :: Introduction
G i r l u S h i N e U p D a t e
[Yaoi Fiction : KiHae concept : ]
ยามราตรีที่เงียบสงัด จะมีก็เพียงแค่แสงจันทร์และไฟทางที่รอดเข้ามา
ผ่านหน้าต่างบานใสที่ถูกเปิดออกเพื่อรับลมแต่แสงนวลเหล่านั้นที่ผ่าน
ก็ทำได้แค่สลัวแยงตาคนในห้องนิดหน่อยด้วยเพราะมีม่านบางเบาสีขาวกลางกั้น
เมื่อแรงลมพัดผ่านมันก็พอจะเปิดทางให้แสงรอดมาเพียงรำไรเท่านั้น
เสียงนาฬิกาดังขึ้นแผ่วเบาเพื่อบ่งบอกว่ามันเดินทางมาครบหนึ่งรอบช่วงโมงอีกแล้ว
เข็มยาวชี้ที่เลขสิบสองเข็มสั้นชี้ที่เลขสอง เป็นเวลาตีสองแล้วสินะ
แต่ร่างบางในชุดนอนตัวโคร่งก็ยังคงกลิ้งพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียง
ด้วยเพราะโรคที่ชอบคิดมากจึงนอนไม่ค่อยหลับเสมอ
สายตาเหลือบมองเตียงด้านข้างที่ว่างเปล่า จะมีก็แค่เพียงร่องรอยยับย่น
กับหมอนและผ้าห่มที่ถูกวางและพับไว้เรียบร้อยแค่นั้น
ที่พอจะทำให้คนมองรู้สึกได้ถึงไออุ่นเดิมๆของเจ้าของเตียง
เท้าเล็กถูกหย่อนลงกับพื้นกระเบื้องเย็น แล้วเดินก้าวเงียบๆผ่านออกไป
ไฟในห้องครัวถูกเปิดขึ้นพร้อมกับเผยให้เห็น ใครคนหนึ่งที่คุ้นเคย
ใครคนหนึ่งที่เฝ้านึกถึงอยู่ตลอดเวลา ใช่สิเป็นเค้าคนนั้น
. . . คนที่กำลังนั่งฟุบอยู่ที่โต๊ะอาหาร
"คิบอม"
เสียงเล็กเอ่ยขึ้นแผ่วเบาเพราะมันถูกความตื่นเต้นรุมเร้าซะเกือบจะทำเอาอ้าปากไม่ออก
ขาเรียวที่บัดนี้เดินก้าวยังแทบไม่ค่อยจะมั่นคง ยังพยามพยุงตัวเองให้ตรงเข้าไปหาร่างนั้นอย่างช้าๆ
"คิบอมๆ ตื่นสิ มาทำอะไรที่นี่น่ะ??"
มือเล็กที่สั่นระริกเอื้อมไปคว้าไหล่หนาเขย่าไปมาหวังจะให้คนที่นอนอยู่รู้สึกตัว
แต่ก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆมือของอีกคนก็คว้ารวบเข้าที่เอวบางไว้แน่น
"เอ๊ย!! คิบอม"
ถึงจะผงะไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้มีทีท่าจะผลักไสแต่อย่างใด
ไม่เคยแม้จะรังเกียจในทุกการกระทำของคนๆนี้ . . ไม่เคยเลยซักนิด
"อะ...อืม.......เอื๊อกก....ทะ......ทงเฮ.....อ่า"
กลิ่นเหล้าคละคลุ้งแค่เพียงเอ่ยปากมาได้ไม่กี่คำ
สงสัยคงจะดื่มหนักมากสินะ ร่างบางแกะมือที่คล้ายหนวดปลาหมึกชั่วคราวออก
ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเย็นในตู้เย็นมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้
"นายคงทะเลาะกับเค้ามาอีกแล้วสิ"
มือนิ่มค่อยๆบรรจงซับผ้าลงที่ใบหน้าหล่อจัดที่แดงกร่ำไปด้วยฤทธิ์สุรา
คนเมาคงไม่เคยรู้เลยนะสิว่า แววตาคู่สวยที่วูบไหวไปด้วยความเศร้าหมองของคนที่ยืนอยู่ตรงนี้น่ะ
มันเต็มไปด้วยความอึดอัดทรมานและเจ็บปวดแค่ไหน ก็ได้แต่บ่นพึมพำกับ
ตัวเองไปแต่ก็ยังคงทำหน้าที่ของเพื่อนรักที่แสนดีไม่ให้ได้ขาดตกบกพร่อง
"อะ...เอื้อกก...ก ทงเฮ..หรอ....เอิ๊กๆ...นะ...นาย..รู้มั้ย..ยยย...
....นาย..ปะ..เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด...ด...ดด...ขะ..ของ..ช้าน...น"
จบประโยคก็กลับไปฟุบลงบนโต๊ะตามเดิม ทำเอาทงเฮได้แต่ยืนทอดถอนหายใจยาว
‘ใช่สินะ จะเมื่อไหร่ก็มีแต่คำว่าเพื่อนเท่านั้นที่นายจะมีให้ชั้น คิบอม’
RRRRrrrrRRrrr
เสียงมือถือดังขึ้นเป็นริงโทนเพลงมิราเคิลของวงสุดฮอตในขณะนี้ของเกาหลี
มือเรียวคว้าเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของคิบอมเพื่อจะปิดเสียงด้วยเพราะว่า
เสียงเรียกเข้าที่มันดังแหวกอากาศอย่างนี้มันทำให้รู้สึกหนวกหูนักในช่วงยามวิกาล
-คิม ฮีชอล-
และเสียงริงโทนก็เงียบหายไปเพียงเพราะมันเป็นแค่ msg
สายตาจดจ่ออยู่กับชื่อและรูปใบหน้าสวยเจ้าของชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอ
รู้สึกเจ็บแปลบๆอย่างบอกไม่ถูก และนั่นก็เป็นสาเหตุให้น้ำใสๆเริ่ม
คลอขึ้นอยู่ในหน่วยตาอย่างห้ามไม่ได้
‘นี่ซินะ คนที่ไม่ใช่แค่เพื่อนของนาย’
มือไม้มันสั่นไหวจนแทบจะควบคุมไม่ได้
ใจเต้นแรงด้วยเพราะมันกล้าๆกลัวๆแต่ก็อยากจะรู้
นิ้วเรียวที่สั่นระริกถือวิสาสะกดอ่าน msg นั้นอย่างตั้งใจ
'คิบอม พี่กับฮันไม่มีอะไรจริงๆนะ
พี่รักคิบอมคนเดียวนะ กลับมาคุยกันที่บ้านเถอะ'
สมใจแล้วสินะกับสิ่งที่ได้เห็น ข้อความที่ทำให้ปวดร้าวไปทั้งใจ
เห็นมั้ยทงเฮว่าเค้ารักกัน คนที่คิบอมจะไม่ได้ให้แค่ความเป็นเพื่อน
ก็มีเพียงแค่เค้าคนเดียวเท่านั้น ‘คิม ฮีชอล’ ลูกพี่ลูกน้องของนายนั่นไง
รู้สึกเหมือนหน้ามืดไปชั่วขณะ ขาเรียวแทบจะหมดแรงทรุดไปตรงนั้น
ส่วนลึกในใจเหมือนจะเริ่มทำให้สติที่มีอยู่ปั่นป่วน
ไม่รู้ว่าทำไมสมองพยามจะสั่งการให้นิ้วมันกดลบทิ้งนักล่ะ
ชั่งใจยืนมองหน้าจอมือถือสลับไปมากับคนที่นอนฟุบอยู่ตรงหน้า
และแล้ว msg นั้นก็ถูกส่งลงถังขยะอิเล็กทรอนิคไปเรียบร้อย
เจ้าตัวถอนใจยาวเหมือนโล่งใจนักกับการตัดสินใจที่ยากลำบากครั้งนี้
‘ รู้ว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันไม่ถูกต้อง แต่ขอบ้างได้มั้ย ขอแค่ช่วงเวลานี้
ช่วงที่คิบอมรักษาแผลใจ ช่วงที่คิบอมกำลังอ่อนแอ
ขอแค่ชั้นได้มีโอกาสพิสูจน์ให้เค้าเห็นในความห่วงใย
และความรักที่ชั้นมีให้เค้าบ้าง ถึงแม้ว่าจะต้องเป็นคนเลวในสายตาใครๆ ชั้นก็ยอม’
E N D : Introduction
2be Con >>>
ความคิดเห็น