ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    'Give me Just a Moment ' [KiHae & Super Junior Yaoi Fic]

    ลำดับตอนที่ #1 : Give me Just a Moment :: Introduction

    • อัปเดตล่าสุด 21 มิ.ย. 50





    G i r l u S h i N e    U p    D a t e

     

     

    [Yaoi  Fiction  :  KiHae  concept  :  ]

     

     

     

    ยามราตรีที่เงียบสงัด  จะมีก็เพียงแค่แสงจันทร์และไฟทางที่รอดเข้ามา

    ผ่านหน้าต่างบานใสที่ถูกเปิดออกเพื่อรับลมแต่แสงนวลเหล่านั้นที่ผ่าน

    ก็ทำได้แค่สลัวแยงตาคนในห้องนิดหน่อยด้วยเพราะมีม่านบางเบาสีขาวกลางกั้น

    เมื่อแรงลมพัดผ่านมันก็พอจะเปิดทางให้แสงรอดมาเพียงรำไรเท่านั้น

     

     

     

     

     

    เสียงนาฬิกาดังขึ้นแผ่วเบาเพื่อบ่งบอกว่ามันเดินทางมาครบหนึ่งรอบช่วงโมงอีกแล้ว

    เข็มยาวชี้ที่เลขสิบสองเข็มสั้นชี้ที่เลขสอง  เป็นเวลาตีสองแล้วสินะ

    แต่ร่างบางในชุดนอนตัวโคร่งก็ยังคงกลิ้งพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียง

    ด้วยเพราะโรคที่ชอบคิดมากจึงนอนไม่ค่อยหลับเสมอ 

    สายตาเหลือบมองเตียงด้านข้างที่ว่างเปล่า  จะมีก็แค่เพียงร่องรอยยับย่น

    กับหมอนและผ้าห่มที่ถูกวางและพับไว้เรียบร้อยแค่นั้น

    ที่พอจะทำให้คนมองรู้สึกได้ถึงไออุ่นเดิมๆของเจ้าของเตียง

     

     

     

     

     

    เท้าเล็กถูกหย่อนลงกับพื้นกระเบื้องเย็น  แล้วเดินก้าวเงียบๆผ่านออกไป 

    ไฟในห้องครัวถูกเปิดขึ้นพร้อมกับเผยให้เห็น  ใครคนหนึ่งที่คุ้นเคย 

    ใครคนหนึ่งที่เฝ้านึกถึงอยู่ตลอดเวลา  ใช่สิเป็นเค้าคนนั้น 

    . . . คนที่กำลังนั่งฟุบอยู่ที่โต๊ะอาหาร

     

     

     

     

     

    "คิบอม"

     

    เสียงเล็กเอ่ยขึ้นแผ่วเบาเพราะมันถูกความตื่นเต้นรุมเร้าซะเกือบจะทำเอาอ้าปากไม่ออก

    ขาเรียวที่บัดนี้เดินก้าวยังแทบไม่ค่อยจะมั่นคง  ยังพยามพยุงตัวเองให้ตรงเข้าไปหาร่างนั้นอย่างช้าๆ

     

     

     

     

     

    "คิบอมๆ  ตื่นสิ  มาทำอะไรที่นี่น่ะ??"

     

    มือเล็กที่สั่นระริกเอื้อมไปคว้าไหล่หนาเขย่าไปมาหวังจะให้คนที่นอนอยู่รู้สึกตัว

    แต่ก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆมือของอีกคนก็คว้ารวบเข้าที่เอวบางไว้แน่น

     

     

     

     

     

    "เอ๊ย!! คิบอม" 

     

    ถึงจะผงะไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้มีทีท่าจะผลักไสแต่อย่างใด

    ไม่เคยแม้จะรังเกียจในทุกการกระทำของคนๆนี้ . . ไม่เคยเลยซักนิด

     

     

     

     

    "อะ...อืม.......เอื๊อกก....ทะ......ทงเฮ.....อ่า" 

     

    กลิ่นเหล้าคละคลุ้งแค่เพียงเอ่ยปากมาได้ไม่กี่คำ

    สงสัยคงจะดื่มหนักมากสินะ  ร่างบางแกะมือที่คล้ายหนวดปลาหมึกชั่วคราวออก

    ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเย็นในตู้เย็นมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้

     

     

     

     

     

    "นายคงทะเลาะกับเค้ามาอีกแล้วสิ"

     

    มือนิ่มค่อยๆบรรจงซับผ้าลงที่ใบหน้าหล่อจัดที่แดงกร่ำไปด้วยฤทธิ์สุรา

    คนเมาคงไม่เคยรู้เลยนะสิว่า  แววตาคู่สวยที่วูบไหวไปด้วยความเศร้าหมองของคนที่ยืนอยู่ตรงนี้น่ะ

    มันเต็มไปด้วยความอึดอัดทรมานและเจ็บปวดแค่ไหน  ก็ได้แต่บ่นพึมพำกับ

    ตัวเองไปแต่ก็ยังคงทำหน้าที่ของเพื่อนรักที่แสนดีไม่ให้ได้ขาดตกบกพร่อง

     

     

     

     

     

    "อะ...เอื้อกก...ก  ทงเฮ..หรอ....เอิ๊กๆ...นะ...นาย..รู้มั้ย..ยยย...

    ....นาย..ปะ..เป็นเพื่อนที่ดีที่สุด...ด...ดด...ขะ..ของ..ช้าน...น"

     

    จบประโยคก็กลับไปฟุบลงบนโต๊ะตามเดิม  ทำเอาทงเฮได้แต่ยืนทอดถอนหายใจยาว

     

     

     

     

     

    ใช่สินะ  จะเมื่อไหร่ก็มีแต่คำว่าเพื่อนเท่านั้นที่นายจะมีให้ชั้น  คิบอม

     

     

     

     

     

    RRRRrrrrRRrrr

     

    เสียงมือถือดังขึ้นเป็นริงโทนเพลงมิราเคิลของวงสุดฮอตในขณะนี้ของเกาหลี

    มือเรียวคว้าเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของคิบอมเพื่อจะปิดเสียงด้วยเพราะว่า

    เสียงเรียกเข้าที่มันดังแหวกอากาศอย่างนี้มันทำให้รู้สึกหนวกหูนักในช่วงยามวิกาล

     

     

     

     

     

    -คิม ฮีชอล-

     

    และเสียงริงโทนก็เงียบหายไปเพียงเพราะมันเป็นแค่ msg

    สายตาจดจ่ออยู่กับชื่อและรูปใบหน้าสวยเจ้าของชื่อที่ขึ้นบนหน้าจอ  

    รู้สึกเจ็บแปลบๆอย่างบอกไม่ถูก  และนั่นก็เป็นสาเหตุให้น้ำใสๆเริ่ม

    คลอขึ้นอยู่ในหน่วยตาอย่างห้ามไม่ได้

     

     

     

     

     

    นี่ซินะ  คนที่ไม่ใช่แค่เพื่อนของนาย

     

     

    มือไม้มันสั่นไหวจนแทบจะควบคุมไม่ได้

    ใจเต้นแรงด้วยเพราะมันกล้าๆกลัวๆแต่ก็อยากจะรู้

    นิ้วเรียวที่สั่นระริกถือวิสาสะกดอ่าน msg นั้นอย่างตั้งใจ

     

     

     

     

     

    'คิบอม  พี่กับฮันไม่มีอะไรจริงๆนะ

    พี่รักคิบอมคนเดียวนะ  กลับมาคุยกันที่บ้านเถอะ'

     

     

     

     

     

    สมใจแล้วสินะกับสิ่งที่ได้เห็น  ข้อความที่ทำให้ปวดร้าวไปทั้งใจ

    เห็นมั้ยทงเฮว่าเค้ารักกัน  คนที่คิบอมจะไม่ได้ให้แค่ความเป็นเพื่อน

    ก็มีเพียงแค่เค้าคนเดียวเท่านั้น คิม ฮีชอล ลูกพี่ลูกน้องของนายนั่นไง

     

     

     

     

     

    รู้สึกเหมือนหน้ามืดไปชั่วขณะ  ขาเรียวแทบจะหมดแรงทรุดไปตรงนั้น

    ส่วนลึกในใจเหมือนจะเริ่มทำให้สติที่มีอยู่ปั่นป่วน

    ไม่รู้ว่าทำไมสมองพยามจะสั่งการให้นิ้วมันกดลบทิ้งนักล่ะ

     

     

     

     

     

    ชั่งใจยืนมองหน้าจอมือถือสลับไปมากับคนที่นอนฟุบอยู่ตรงหน้า

    และแล้ว msg นั้นก็ถูกส่งลงถังขยะอิเล็กทรอนิคไปเรียบร้อย

    เจ้าตัวถอนใจยาวเหมือนโล่งใจนักกับการตัดสินใจที่ยากลำบากครั้งนี้

     

     

     

     

     

    รู้ว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันไม่ถูกต้อง  แต่ขอบ้างได้มั้ย  ขอแค่ช่วงเวลานี้

    ช่วงที่คิบอมรักษาแผลใจ  ช่วงที่คิบอมกำลังอ่อนแอ

    ขอแค่ชั้นได้มีโอกาสพิสูจน์ให้เค้าเห็นในความห่วงใย

    และความรักที่ชั้นมีให้เค้าบ้าง  ถึงแม้ว่าจะต้องเป็นคนเลวในสายตาใครๆ ชั้นก็ยอม

     

     

     

     

     

     

    E N D  :  Introduction 

     

    2be Con >>>

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×