ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ..............1
กลับมาจากโรงเรียน
ลาล่าลิล่า~ "กลับมาแล้วค่ะพ่อ ^ ^"
"พ่อทำกับข้าวเสร็จพอดีมานั่งกินกันดีกว่า อ้อ.เสียงพิณไปตามน้องมาสิลูก"
บ้านฉันเป็นบ้านไม้2ชั้นสีขาว เคยเปิดสอนเล่นดนตรีไทย โดยมีแม่ของฉันกับพ่อเป็นครู แต่ก็ต้องปิดกิจการลงเพราะแม่ได้เสียชีวิตจากเด็กมหาเถื่อนที่ขับรถเร็วจนชนแม่ฉัน(พูดแล้วมันปี๊ด เกลียดพวกนี้จริงๆ)แต่ชีวิตฉันก็มีความสุขกับครอบครัวดี ถึงทุกๆวันจะมีกิจวัตรปรจำวันซ้ำๆเหมือนเดิมทุกวัน แต่ฉันก็ยังมีความสุขกับมัน ถึงแม้...แม่จะจากเราไปแล้ว แต่ฉันก็ยังมีพ่อที่ทำทุกอย่างให้ฉันกับน้อง ทุกครั้งที่ฉันกลับมาจากรร.ฉันจะได้กลิ่นหอมๆจากกับข้าวทีพ่อทำ บ้านที่สะอาด และสีสันสดใสจากดอกไม้ที่พ่อปลูกไว้ในสวนหลังบ้าน ฉันรักพ่อและน้องมาก(รวมถึงแม่ด้วยนะคะ พิณยังคิดถึงแม่เสมอ) ฉันเดินไปจนสุดกำแพงของชั้นสอง ก๊อก ก๊อก ก๊อก " ระนาด พ่อให้ลงไปกินข้าว อยากบอกว่าห๊อมหอม หอมมากๆๆๆๆๆๆเลย มีไก่ผัดเผ็ดมะม่วงหิมพานต์ ปลาสามรส แกงเขียวหวานด้วยนะ"
"เจ๊ ผมเล่นคอมอยู่ แปปดิ อย่ามายั่วผมเลย ผมกินน้ำแล้วอิ่มมาก แกงน้ำเปล่ากับผัดอากาศมีเยอะมากผมกินเท่าไรก็ไม่หมดสักที ผมอิ่มแน่นอนเจ๊ไมต้องห่วงผมหรอก ไปกินข้าวไป๊"
ไอ้นี่นิ คอยดูนะสักวันเถอะจะไปแอบลักลอบตัดสายไฟ "มีผัดปลาหมึกยัดไส้กับไก่ทอดของโปรดแม่ด้วยนะ~" มันต้องใช้วิธีนี้อีก 3 วินาทีน้องชายฉันมันต้องขุดดินออกมาแน่ 1 2 ......3(ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ตู๊ดๆๆๆๆๆ - -) "ระนาดนี่แกตายแล้วหรอถึงไม่ออกมาเนี่ย มีของโปรดแม่ด้วยนะ ระนาด!!!"
"เสียงพิณลูก...ลงมากินข้าวเถอะ"
"แต่ว่าพ่อคะ ระนาด..."
"ลงมาเถอะลูก..." ฉันเดินดุ่มๆๆลงไปข้างล่าง นี่น้องชายแสนรักของฉันลืมความสำคัญของแม่แล้วหรอปกติใช้วิธีนี้ก็...."ระนาด! นี่ลงมาตอนไหนเนี่ย แล้วเมื่อกี้..นาดอยู่ในห้องไม่ใช่หรอ..ถ้านาดอยู่นี่แล้ว..ในนั้นล่ะ..."ฉันรีบวิ่งเข้าไปแทรกกลางระหว่างพ่อกับน้องทันที เมื่อกี้ใครตอบกันเนี่ย = = ~~
"แต่ผมก็อยู่ตรงนี้นะ "
"ระนาดอย่าแกล้งพี่เขาสิ"
"5555 เจ๊สติแตก ผมมีทางลัดของผม ผมลงมาตั้งแต่เจ็บอกว่ามีของโปรดแม่แล้ว เจ๊นี่ตลกจัง555"
"นี่แกล้งฉันหรอ ฉันเป็นพี่สาวนายนะ ไอ้เด็กบ้า = ="
นี่ฉันโดนน้องตุ๋นหรอเนี่ย หน้าอายที่สุด
"กินเถอะเจ๊ ผมหิว ผัดปลา...หมึก ปลา-หมึก ปลาหมึ๊ก ปลาหมึกตัวน้อยๆ กำลังจะเข้าปากฉัน หนวดหยึกหยึยกำลังลงสู่คอหอยฉัน~"
น้องชายฉันเห็นของโปรดแม่ทีไรจะกลายเป็นเด็กทุกที ดูทำเสียงเข้า เอาเข้าไป สู่คอหอยสักพักก็คงจะพูดว่าลงตูดแล้วก็ตดออกมาเป็นหนวดปลาหมึกนั่นแหละ
ปั๊ง!!!!!! เสียงเปิดประตูบ้านเปิดออกด้วยเสียงดังสนั่นไปหลายบ้านทีเดียว
"ไอ้แก่ แกต้องไปกับฉัน!"เสียงผู้ชายคนนึงหน้าตาเข้มๆ กับพวกอีก5คน(เยอะแท้) เดินเข้มาทางพ่อฉันและดึงพ่อฉันขึ้น
"เฮ้ย!! พวกมึงเป็นใครกันวะ! นี่พ่อกู มึงจะทำอะไร หา!!"
"นี่!!พวกนายน่ะ จะทำอะไรพ่อฉัน"
"เจ๊หลบไปเลย เดี๋ยวผมจัดการเอง"ทำเจ๋งเป้งอีกแล้วน้องชายฉัน เดี๋ยวก็ได้สู่คอหอยพวกนั้นหรอก
"แกจะทำไมวะ ไอ้เด็กเวร แกจะทำอะไรฉัน แค่ฉันยกหมัดแล้วเสยหน้าแกเบาหวิวๆ แกก็ล้มหายตายไม่คืนชีพแล้วไอ้หนูน้อย 555 ~"
"ไอเวรเอ้ย!!!"น้องชายฉันกำลังจะเดินเข้าไป เสยมัดเข้าหน้าไอ้พวกนันแต่ก็ต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียงๆหนึ่งพูดขึ้น
"พอได้แล้วระนาด! ปล่อยให้พวกเขาเอาพ่อไปเถอะลูก พ่อรู้ว่าแกโตแล้ว อยู่ม.4แล้ว งั้นพอฝากดูแลพี่ด้วยนะลูก ถ้าพ่อไปกับพวกนี้แล้ว บางทีพ่ออาจจะสบายก็ได้ลูก เสียงพิณดูแลน้อง และแกระนาดดูแลพี่สาวแกด้วย อย่าใจร้อน ไม่นานพ่อจะกลับมานะลูก "
"พ่อบอกวาพ่ออาจะสบายงั้นพ่อก็เอาผมไปด้วยดิ พ่อจะสบายคนเดียวได้ไง"
"ใช่ งั้นพ่อก็เอาพิณไปด้วยสิ เราจะได้อยู่ด้วยกันไง"
"เฮ้ๆๆๆ~ เธออยากไปอยู่ด้วยหรอ ไปไหมล่ะ"มีผู้ชายอีกคนนึง(นาตาดี๊ดี)เปิดประตูและเดินเข้ามาลูบหน้าฉัน แต่ก็ต้องกระเด็นไปอีกทาง เพราะ...
"ทำอะไรเจ๊ของผม! หน้าของเจ็ผมมันละเอียดอ่อน และบริสุทธิ์มากกว่าเสื้อขาวๆของแกอีกนะ แกไม่ควรเอามือใสขุ่นๆของแกมาแตะหน้าของเจ๊ จำไว้นะ...ไอ้เวรตะลัย!"ระนาดเข้ามาถีบผู้ชายหน้าหล่อ -.- คนนั้นออกไปน่ะสิ เช็ง...555 ฉันล้อเล่นนะ ทำไมยังขำได้อีกเนี่ยเสียงพิณ = =
ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน ~
"ฮัลโล ว่าไงวะ...เออๆๆๆจะรีบไปแล้วกัน "เสียงมือถือของนายหน้าหล่อนี่เอง -.-
"ฉันต้องไปแล้วว่ะไอ้น้องชายของคนสวย พีสาวนายนี่หน้านิ่มดีนะ "พอพูดจบพวกนันก็ลากพ่อฉันไป ระนาดพยายามเข้าไปขัดแต่สุดท้ายก็ต้องกระเด็นออกมาทุกที เหมือนน้องชายฉันไม่มีแรงเลย ใช่...เพราะตอนนี้ฉันก็ไม่มีแรงแล้ว แม่คะ...เขาจะเอาพ่อไปแล้วพิณช่วยอะไรไม่ได้เลย พิณได้แต่นั่งร้องไห้ พิณทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ฉันคุกเข่าลงกับพื้นน้ำตามันออกมาแทบจะหมดแล้ว แต่มันก็ไม่หมดสักที...ส่วนน้องชายหลังจากวิ่งตามรถสปร์อตสีน้ำเงินไป ก็ต้องเดินกลับมา ไม่มี... ไม่มี... ไม่มีจริงๆ... ไม่มีใครทำอะไรได้เลย... ฉันต้องไปตามหาผู้ชายคนนั้นให้ได้ไม่ว่าเขาจะอยู่ไหน อยู่ใจกลางมหาสมุทรแปซิฟิกหรือแอตแลนติกก็ตามแต่ฉันต้องหาให้เจอ เพราะฉัน!ต้องเอามาพ่อฉันกลับมา เป็นกำลังใจให้พิณด้วยนะแม่
เสร็จไปแล้วตอนที่ 1 มันดูสนุกบ้างไหมคะทุกคน 555 มีคำหยาบนิดหน่อยเพื่อให้ได้อารมณ์นิดนึง ขอโทษด้วยแล้วกันนะ ถ้าสนุก น่าติดตาม ตอนมันสั้นไป ห่วยแตกหรืออะไรก็ตาม ก็เม้นบอกกันได้นะขอบคุณนะที่เข้ามาอ่าน(หรือไม่ได้อ่านก็ตาม) ^U^ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะจะได้มีแรงแต่งต่อ[คีย์บอร์ใกล้พัง ด พิมพ์ยากมากนั่งกดจนเจ็บนิ้ว TT ในเรื่อง ด ก็เยอะมาก ไม่เป้นไรสู้ๆ (บอกตัวเอง = =)]ไปดูทวิภพแล้ว หรือดูรอยไหมดี?
"พ่อทำกับข้าวเสร็จพอดีมานั่งกินกันดีกว่า อ้อ.เสียงพิณไปตามน้องมาสิลูก"
บ้านฉันเป็นบ้านไม้2ชั้นสีขาว เคยเปิดสอนเล่นดนตรีไทย โดยมีแม่ของฉันกับพ่อเป็นครู แต่ก็ต้องปิดกิจการลงเพราะแม่ได้เสียชีวิตจากเด็กมหาเถื่อนที่ขับรถเร็วจนชนแม่ฉัน(พูดแล้วมันปี๊ด เกลียดพวกนี้จริงๆ)แต่ชีวิตฉันก็มีความสุขกับครอบครัวดี ถึงทุกๆวันจะมีกิจวัตรปรจำวันซ้ำๆเหมือนเดิมทุกวัน แต่ฉันก็ยังมีความสุขกับมัน ถึงแม้...แม่จะจากเราไปแล้ว แต่ฉันก็ยังมีพ่อที่ทำทุกอย่างให้ฉันกับน้อง ทุกครั้งที่ฉันกลับมาจากรร.ฉันจะได้กลิ่นหอมๆจากกับข้าวทีพ่อทำ บ้านที่สะอาด และสีสันสดใสจากดอกไม้ที่พ่อปลูกไว้ในสวนหลังบ้าน ฉันรักพ่อและน้องมาก(รวมถึงแม่ด้วยนะคะ พิณยังคิดถึงแม่เสมอ) ฉันเดินไปจนสุดกำแพงของชั้นสอง ก๊อก ก๊อก ก๊อก " ระนาด พ่อให้ลงไปกินข้าว อยากบอกว่าห๊อมหอม หอมมากๆๆๆๆๆๆเลย มีไก่ผัดเผ็ดมะม่วงหิมพานต์ ปลาสามรส แกงเขียวหวานด้วยนะ"
"เจ๊ ผมเล่นคอมอยู่ แปปดิ อย่ามายั่วผมเลย ผมกินน้ำแล้วอิ่มมาก แกงน้ำเปล่ากับผัดอากาศมีเยอะมากผมกินเท่าไรก็ไม่หมดสักที ผมอิ่มแน่นอนเจ๊ไมต้องห่วงผมหรอก ไปกินข้าวไป๊"
ไอ้นี่นิ คอยดูนะสักวันเถอะจะไปแอบลักลอบตัดสายไฟ "มีผัดปลาหมึกยัดไส้กับไก่ทอดของโปรดแม่ด้วยนะ~" มันต้องใช้วิธีนี้อีก 3 วินาทีน้องชายฉันมันต้องขุดดินออกมาแน่ 1 2 ......3(ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก ตู๊ดๆๆๆๆๆ - -) "ระนาดนี่แกตายแล้วหรอถึงไม่ออกมาเนี่ย มีของโปรดแม่ด้วยนะ ระนาด!!!"
"เสียงพิณลูก...ลงมากินข้าวเถอะ"
"แต่ว่าพ่อคะ ระนาด..."
"ลงมาเถอะลูก..." ฉันเดินดุ่มๆๆลงไปข้างล่าง นี่น้องชายแสนรักของฉันลืมความสำคัญของแม่แล้วหรอปกติใช้วิธีนี้ก็...."ระนาด! นี่ลงมาตอนไหนเนี่ย แล้วเมื่อกี้..นาดอยู่ในห้องไม่ใช่หรอ..ถ้านาดอยู่นี่แล้ว..ในนั้นล่ะ..."ฉันรีบวิ่งเข้าไปแทรกกลางระหว่างพ่อกับน้องทันที เมื่อกี้ใครตอบกันเนี่ย = = ~~
"แต่ผมก็อยู่ตรงนี้นะ "
"ระนาดอย่าแกล้งพี่เขาสิ"
"5555 เจ๊สติแตก ผมมีทางลัดของผม ผมลงมาตั้งแต่เจ็บอกว่ามีของโปรดแม่แล้ว เจ๊นี่ตลกจัง555"
"นี่แกล้งฉันหรอ ฉันเป็นพี่สาวนายนะ ไอ้เด็กบ้า = ="
นี่ฉันโดนน้องตุ๋นหรอเนี่ย หน้าอายที่สุด
"กินเถอะเจ๊ ผมหิว ผัดปลา...หมึก ปลา-หมึก ปลาหมึ๊ก ปลาหมึกตัวน้อยๆ กำลังจะเข้าปากฉัน หนวดหยึกหยึยกำลังลงสู่คอหอยฉัน~"
น้องชายฉันเห็นของโปรดแม่ทีไรจะกลายเป็นเด็กทุกที ดูทำเสียงเข้า เอาเข้าไป สู่คอหอยสักพักก็คงจะพูดว่าลงตูดแล้วก็ตดออกมาเป็นหนวดปลาหมึกนั่นแหละ
ปั๊ง!!!!!! เสียงเปิดประตูบ้านเปิดออกด้วยเสียงดังสนั่นไปหลายบ้านทีเดียว
"ไอ้แก่ แกต้องไปกับฉัน!"เสียงผู้ชายคนนึงหน้าตาเข้มๆ กับพวกอีก5คน(เยอะแท้) เดินเข้มาทางพ่อฉันและดึงพ่อฉันขึ้น
"เฮ้ย!! พวกมึงเป็นใครกันวะ! นี่พ่อกู มึงจะทำอะไร หา!!"
"นี่!!พวกนายน่ะ จะทำอะไรพ่อฉัน"
"เจ๊หลบไปเลย เดี๋ยวผมจัดการเอง"ทำเจ๋งเป้งอีกแล้วน้องชายฉัน เดี๋ยวก็ได้สู่คอหอยพวกนั้นหรอก
"แกจะทำไมวะ ไอ้เด็กเวร แกจะทำอะไรฉัน แค่ฉันยกหมัดแล้วเสยหน้าแกเบาหวิวๆ แกก็ล้มหายตายไม่คืนชีพแล้วไอ้หนูน้อย 555 ~"
"ไอเวรเอ้ย!!!"น้องชายฉันกำลังจะเดินเข้าไป เสยมัดเข้าหน้าไอ้พวกนันแต่ก็ต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียงๆหนึ่งพูดขึ้น
"พอได้แล้วระนาด! ปล่อยให้พวกเขาเอาพ่อไปเถอะลูก พ่อรู้ว่าแกโตแล้ว อยู่ม.4แล้ว งั้นพอฝากดูแลพี่ด้วยนะลูก ถ้าพ่อไปกับพวกนี้แล้ว บางทีพ่ออาจจะสบายก็ได้ลูก เสียงพิณดูแลน้อง และแกระนาดดูแลพี่สาวแกด้วย อย่าใจร้อน ไม่นานพ่อจะกลับมานะลูก "
"พ่อบอกวาพ่ออาจะสบายงั้นพ่อก็เอาผมไปด้วยดิ พ่อจะสบายคนเดียวได้ไง"
"ใช่ งั้นพ่อก็เอาพิณไปด้วยสิ เราจะได้อยู่ด้วยกันไง"
"เฮ้ๆๆๆ~ เธออยากไปอยู่ด้วยหรอ ไปไหมล่ะ"มีผู้ชายอีกคนนึง(นาตาดี๊ดี)เปิดประตูและเดินเข้ามาลูบหน้าฉัน แต่ก็ต้องกระเด็นไปอีกทาง เพราะ...
"ทำอะไรเจ๊ของผม! หน้าของเจ็ผมมันละเอียดอ่อน และบริสุทธิ์มากกว่าเสื้อขาวๆของแกอีกนะ แกไม่ควรเอามือใสขุ่นๆของแกมาแตะหน้าของเจ๊ จำไว้นะ...ไอ้เวรตะลัย!"ระนาดเข้ามาถีบผู้ชายหน้าหล่อ -.- คนนั้นออกไปน่ะสิ เช็ง...555 ฉันล้อเล่นนะ ทำไมยังขำได้อีกเนี่ยเสียงพิณ = =
ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝัน ~
"ฮัลโล ว่าไงวะ...เออๆๆๆจะรีบไปแล้วกัน "เสียงมือถือของนายหน้าหล่อนี่เอง -.-
"ฉันต้องไปแล้วว่ะไอ้น้องชายของคนสวย พีสาวนายนี่หน้านิ่มดีนะ "พอพูดจบพวกนันก็ลากพ่อฉันไป ระนาดพยายามเข้าไปขัดแต่สุดท้ายก็ต้องกระเด็นออกมาทุกที เหมือนน้องชายฉันไม่มีแรงเลย ใช่...เพราะตอนนี้ฉันก็ไม่มีแรงแล้ว แม่คะ...เขาจะเอาพ่อไปแล้วพิณช่วยอะไรไม่ได้เลย พิณได้แต่นั่งร้องไห้ พิณทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ฉันคุกเข่าลงกับพื้นน้ำตามันออกมาแทบจะหมดแล้ว แต่มันก็ไม่หมดสักที...ส่วนน้องชายหลังจากวิ่งตามรถสปร์อตสีน้ำเงินไป ก็ต้องเดินกลับมา ไม่มี... ไม่มี... ไม่มีจริงๆ... ไม่มีใครทำอะไรได้เลย... ฉันต้องไปตามหาผู้ชายคนนั้นให้ได้ไม่ว่าเขาจะอยู่ไหน อยู่ใจกลางมหาสมุทรแปซิฟิกหรือแอตแลนติกก็ตามแต่ฉันต้องหาให้เจอ เพราะฉัน!ต้องเอามาพ่อฉันกลับมา เป็นกำลังใจให้พิณด้วยนะแม่
เสร็จไปแล้วตอนที่ 1 มันดูสนุกบ้างไหมคะทุกคน 555 มีคำหยาบนิดหน่อยเพื่อให้ได้อารมณ์นิดนึง ขอโทษด้วยแล้วกันนะ ถ้าสนุก น่าติดตาม ตอนมันสั้นไป ห่วยแตกหรืออะไรก็ตาม ก็เม้นบอกกันได้นะขอบคุณนะที่เข้ามาอ่าน(หรือไม่ได้อ่านก็ตาม) ^U^ เป็นกำลังใจให้ด้วยนะจะได้มีแรงแต่งต่อ[คีย์บอร์ใกล้พัง ด พิมพ์ยากมากนั่งกดจนเจ็บนิ้ว TT ในเรื่อง ด ก็เยอะมาก ไม่เป้นไรสู้ๆ (บอกตัวเอง = =)]ไปดูทวิภพแล้ว หรือดูรอยไหมดี?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น