บันทึกลับฉบับเจ้าหญิง

ลำดับตอนที่ #4 : สู่แองเคอ

แองเคอ เมืองที่อุดมสมบูรณ์และธรรมชาติอันสวยงามเพียงแค่เข้าย่านชานเมืองทิวทัศน์รอบข้างก็ช่างสวยงามราวกับมีใครบรรจงแต่งมันขึ้นมา� แต่ต่อให้สวยงามแค่ไหนใบหน้าอันงดงามของเจ้าหญิงเฮอเช่ย์ก็ยังไม่มีรอยยิ้มหรือปรากฎความยินดีใดๆขึ้นมา เพราะสำหรับเธอแล้วดินแดนแห่งนี้ก็เสมือนสถานที่จองจำชั้นดีนั่นเอง ตอนนี้ขบวนทหารของแองเคอได้พาเธอเข้ามายังพระราชวังอันยิ่งใหญ่ที่ตอนนี้ทุกคนในวังต่างพากันสนใจว่าเชลยแห่งเมืองฟรอสจะรูปงามซักแค่ไหน� เมื่อขบวนเคลื่อนมาสู่ด้านหน้าประตูวังที่มีบรรดาขุนนางยืนรอรับ เจ้าหญิงเฮอเช่ย์จังเสด็จลงจากรถม้าไม่ใช่สิตอนนี้เธอไม่ได้เป็นเจ้าหญิงแต่เป็นเจ้าชายต่างหาก เธอมาที่นี่ในนามของเจ้าชายเฮอเช่ย์บุตรชายคนเล็กของกษัตริย์ฮามิส
"ในที่สุดโอรสขององค์ฮามิสก็มาถึง"
เสียงจากเสนาชั้นผู้ใหญ่คนหนึ่งดังขึ้น
...เป็นขุนนางที่มีทางท่าจองหองยิ่งนัก...เฮอเช่ย์คิดในใจ
"ขอต้อนรับสู แองเคอ เมืองอันยิ่งใหญ่"
เสนาคนเดิมพูดขึ้นคราวนี้เขาเดินมาใกล้ๆแล้วยื่นมือมาเพื่อแสดงการทักทาย
"หึ"
เฮอเช่ย์ได้แต่เมินหน้าไปทางอื่นทำให้เสนาผู้นั้นทำท่าไม่พอใจ
"พอเถอะท่านแอริก...ข้าว่าอย่าเสียเวลาไปกว่านี้เลยรีบพาตัวเชลยไปพบท่านราชาเถิด"
เสนาอีกคนพูดขึ้นแล้วพาเฮอเช่ย์เดินนำเข้าไปในห้องโถงใหญ่ที่ถูกตกแต่งขึ้นไว้อย่างงดงาม� ภายในคนมีบุคคลหนึ่งทียืนรออยู่แล้วไม่บอกก็รู้ว่าบุคคลนั้นต้องเป็นราชาของแองเคอเป็นแน่...ช่างน่าเกรงขามยิ่งหนัก...
"เชลยจากฟรอสมาถึงแล้วพระเจ้าค่ะ"
เสนาที่เดินนำมากล่าวขิึ้น หลังจากนั้นก็ถอยไปข้างหลัง� ราชาเอนิคอนเดินมาตรงหน้าของเธอพร้อมกับพินิจพิเคราะห์ใบหน้ารูปร่างของเธอ
"เจ้ารึคือบุตรคนเล็กของฮามิส"
"ใช่"
คำตอบสั้นๆไร้ความเกรงกลัวออกจากปากของเฮอเช่ย์
"ข้าจะเชื่อได้อย่างไร...ว่าราชาแห่งฟรอสจะไม่ส่งคนมาแทนลูกของตัวเอง"
เอนิคอนถามเป็นการหยั่งเชิงอีกฝ่าย แม้ภายในเจ้าชายรูปงามองค์นี้จะมีรูปลักษณ์งดงามดุจอิสสตรีแต่เขาสัมผัสได้ว่าคนคนนี้มีบางอย่างที่แข็งแกร่งน่าสนใจอยู่ไม่น้อย
"ท่านจะกรีดเลือดหรือจะเชือนชิ้นเนื้อข้าไปตรวจก็ตามแต่เถอะ"
เฮอเช่ย์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง
"ฮ่า..ๆ..ๆ คงไม่ต้องถึงขั้นนั้นหรอก"
ราชาชอบใจกับความในเด็ดแน่วแน่ของอีกฝ่าย
"ข้ารับรู้ได้ว่าเจ้าต้องเป็นบุตรของฮามิสเป็นแน่ แน่วแน่เด็ดเดี่ยวเกินกว่าจะเป็นเพียงบุตรของสามัญชน และที่สำคัญ..."
ราชาหยุดพูดพักนึงแล้วใช้มือของตนเชยคางของเธอขึ้นมาดูให้เห็นใบหน้าชัดๆ..ช่างงดงามจริงๆ..ราชาคิด
"ดวงตาของเจ้าช่างเหมือนกับแม่ของเจ้าเหลือเกิน"
เฮอเช่ย์ตกใจเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าราชาเอนิคอนรู้จักเสด็จแม่ของตน เธอปัดมือของราชาออกทันทีแล้วทำหน้าตาแข็งกร้าว
"ท่านรู้จักเสด็จแม่ได้อย่างไร"
"มันไม่ใช่เรื่องที่เจ้าควรรู้"
"แต่..."
ยังไม่ทันที่เธอจะถามต่อเสียงเอะอะจากข้างนอกก็เรียกความสนใจ ให้ทั้งคู่หันไปหาผู้มาเยือนใหม่
"เจ้าเข้ามาทำไม..คามิน"
�

�......