ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บอดี้การ์ดจำเป็น(100%)
แพม>>>>
ในที่สุดผมก็ได้เบอร์สาวมาตามที่ต้องการแต่กว่าจะได้มาเล่นเอาเหนื่อยก็กว่าที่จะเกลี่ยกล่อมไอ้สนให้มาเล่นได้
ก็ต้องเสนอข้อแลกเปลี่ยนต่างๆนานาสุดท้ายมันก็ยอมด้วยเงื่อนไขที่ว่าให้ผมเป็นบอดี้การ์ดให้มันหนึ่งอาทิตย์
จะว่าไปก็คุ้มนะเพราะมันคงไม่ใช้งานอะไรผมหนักหนาหรอก เรื่องอื่ีนเดี๋ยวค่อยคิดดีกว่าดูซิไอโน่มันให้เบอร์ใคร
มาบ้าง น้องแจน น้องเชอรี่่ น้ององุ่น น้องสมพงษ์ เฮ้ย!!! ชื่อหลังนี่คงไม่ใช่แล้ว
"ทำอะไรของมึงวะไอแพม"
ใครวะขัดจังหวะกูจริง
"ดูเบอร์สาวอยู่ว่ามีกี่คน"
ผมพูดโดยที่ไม่มองหน้าคนถาม แต่จู่คนถามก็มาดึงโทรศัพท์จากมื่อผมไป
"ไอพอร์ชเอาคืนมา"
ไอพอร์ชก็คือพี่ชายผมเองครับสุงหุุุ่นดี หล่อเท่ห์ แต่กวนตีน
"ไม่ให้ กูให้มึงมาดูกูแข่งไม่ใช่ให้มานั่งป้อสาว"
ดุูมันดุผมซิ ชอบดุกูจริงเห็นเป็นพี่นะเนี่ยไม่งั้นโดดตบไปแล้ว
"อะไรมองกูด้วยสายตาแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนหรอก"
"ทำไมฮะ"
เอ้าซี้กูไม่กลัวมึงหรอก
"มึงนี่นะ พูดเพาะๆ กับกูหน่อยไม่ได้หรือไงกูเป็นพี่มึงนะ"
มันพูดแบบปลงๆ ผมเลยแลบลิ้นเยาะเย้ยไปแต่ผมลัพธ์ที่ได้คือโดนมันผลักกลับมา
"ไอ้.."
"อย่านะมึงถ้ามึงด่ากูแม้แต่คำเดี๋ยวกูจะไม่ซื้อไอ้อันอันให้มึง"
ไม่ต้องสงสัยครับไอ้อันอันที่มันเอามาขู่ก็คือหมาน้อยที่ผมอยากได้แต่ราคาแพงมาก เป็นพันธ์ชิสุตัวเล็กๆผมไปหามันที่ฟาร์ม
บ่อยๆรอจนกว่ามันจะโตอีกหน่อยเจ้าของถึงจะขายไอ้พอร์ชมันก็สัญญาว่าจะซื้อให้แต่ต้องทำตัวดีๆกับมันคือห้ามด่ามันอ่ะครับ
"ยังไม่ทันจะด่าเลยพี่พอร์ชน่ะ ชอบคิดไปเอง"
ขอแหลหน่อยเถอะครับเกิดมันเปลี่ยนใจไม่ซื้อให้ผมคงต้องร้องไห้เสียดายมากแน่ๆ
"ทียังงี้พูดดีเชียวมึง อ่ะ"
มันส่งโทรศัพท์คืนมาให้ ก่อนที่จะจับหัวผมโยกไปมาเหมือนผมเป็นเด็กอย่างงั้นแหละ
"กูจะลงเล่นล่ะ มึงห้ามเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอีกนะกลับบ้านค่อยเล่นเข้าใจป่ะ"
"เออๆรู้แล้วน่า"
มันพยักหน้ารับรู้ก่อนเดินไปที่สนามเพื่อประชุมวางแผนการเล่นในเซ็ตต่อไป
"ขอน้ำหน่อย"
เสียงใครอีกวะ
"อะไรของมึงเนี่ย"
ไอสนเองครับตอนที่มันลงเล่นก็ลืมดูตอนนี้มันใส่เสีื่อกล้ามตัวเดียวเพราะเสื้อนักศึกษาถูกถอดออกเพราะชึ้นเหงือตอนนี้ยอมรับเลยว่ามัน
โคตรเพอร์เฟคเลยอ่ะทั้งกล้ามเนื้อทั้งหุ่นดุสมาชไปหมดดูซิสาวๆมองกันใหญ่เลย
"กูขอน้ำหน่อย"
มันย้ำแล้วมองมาที่มือของผมที่ถือน้ำแดงอยู่
"อ่ะ"
ผมยื่นให้มันแต่แทนที่มันจะหยิบไปดูุดกลับยื่นหน้าลงมาดูดแทนไอ้ห่าภาพนี้เดี๋ยวใครเห็นก็เข้าใจผิดอีกว่ากูกับมึงกุ๊กกิ๊กกัน
"น้ำซื้อที่ไหนวะหวานชื่นใจดี"
"ก็ที่ ม. เนี่ยแหละกินอยู่ทุกวันมันก็เหมือนเดิมนี่หว่า"
มันหวานกว่าเดิมตอนไหนวะสงสัยไอนี่เล่นบาสจนเบลอ
"ฮึ"
มันหัวเราะแบบที่พระเอกการ์ตูนที่เย็นชาชอบทำกันน่ะครับ แล้วเอามือมาบีบแก้มผมแล้วค่อยเดินไปที่สนาม ไอ้นี่ชอบเล่นแบบนี้อีกแล้ว
ดูดิพวกผู้หญิงมองกันแล้วก็กรี๋ดใหญ่เลยสงสัยจะอิจฉาที่ไอ้สนได้แต๋ะอั๋งคนหล่ออย่างผมแน่ๆ ระวังเหอะเดี๋ยวจะโดนผู้หญิงตบเอา
ตอนนี้บาสกำลังแข่งกันอย่างเข้มข้นเลยครับ พลัดกันรุกพลัดกันรับ(ไรเตอร์:อย่าคิดลึกนะจ๊ะ) จนตอนนี้แต้มเสมอกันแล้วทั้งสองฝั่งต่าง
มองหน้ากัน นี่มันเหมือนแข่งกันอย่างเอาเป็นเอาตายเลยนะเนี่ยดูซิต่างคนต่างมองกันตาเขียวเลย
"อย่างนี้เหมือนจะมีเรื่องว่ะ"
ผมหันไปตามเสียงพูดของไอเซนที่มันนั่งอยู่ข้างๆ ไอ้นี่มันพูดน้อยครับไม่ค่อยมีบทอะไรมากมาย
"ไม่หรอกมั้งอีกเดี๋ยวเกมส์ก็จบแล้วนี่"
ใช่ครับอีกไม่กี่นาทีไม่ทีมใดทีมหนึ่งต้องชนะ
"มึงดูโน่นดิ"
ไอ้เซนพยักหน้าให้ผมมองไปยังสนามซึ่งตอนนี้ต่างคนต่างแย่งลูกบาสกันอย่างเอาเป็นเอาตายมีทั้งผลัก ทั้งเอาศอกกระแทก เฮ้ย!พี่กูโดนผลัก
ด้วยนี่หว่าอย่างนี้มันเริ่มขี้โกงกันแล้ว ผมไม่รอช้ารีบวิ่งไปข้างสนามเพื่อเข้าไปดูใกล้ๆเผื่อมีอะไรจะได้ช่วยเหลือทัน
"ไอ้สนระวัง!"
ผมตะโกนเมื่อเห็นนักบาสของอีกทีมเตรียมตัวจะสกัดขาเพื่อนผม
ผลัก!
"โอ๊ย!!"
จากที่ไอ้สนจะโดนเมื่อกี้กลับเป็นอีกฝ่ายที่โดนไอ้สนเอาคืนซะก่อน
"ทำดีมากบอดี้การ์ด"
แน่ะมันยังหันมายกนิ้วให้ผมอีกเฮ้อ..แค่เริ่มเป็นบอร์ดี้การ์ดก็เริ่มเหนื่อยซะแล้วท่าทางวันต่อไปคงจะต้องเหนื่อยอีกแน่ๆ
ในที่สุดผมก็ได้เบอร์สาวมาตามที่ต้องการแต่กว่าจะได้มาเล่นเอาเหนื่อยก็กว่าที่จะเกลี่ยกล่อมไอ้สนให้มาเล่นได้
ก็ต้องเสนอข้อแลกเปลี่ยนต่างๆนานาสุดท้ายมันก็ยอมด้วยเงื่อนไขที่ว่าให้ผมเป็นบอดี้การ์ดให้มันหนึ่งอาทิตย์
จะว่าไปก็คุ้มนะเพราะมันคงไม่ใช้งานอะไรผมหนักหนาหรอก เรื่องอื่ีนเดี๋ยวค่อยคิดดีกว่าดูซิไอโน่มันให้เบอร์ใคร
มาบ้าง น้องแจน น้องเชอรี่่ น้ององุ่น น้องสมพงษ์ เฮ้ย!!! ชื่อหลังนี่คงไม่ใช่แล้ว
"ทำอะไรของมึงวะไอแพม"
ใครวะขัดจังหวะกูจริง
"ดูเบอร์สาวอยู่ว่ามีกี่คน"
ผมพูดโดยที่ไม่มองหน้าคนถาม แต่จู่คนถามก็มาดึงโทรศัพท์จากมื่อผมไป
"ไอพอร์ชเอาคืนมา"
ไอพอร์ชก็คือพี่ชายผมเองครับสุงหุุุ่นดี หล่อเท่ห์ แต่กวนตีน
"ไม่ให้ กูให้มึงมาดูกูแข่งไม่ใช่ให้มานั่งป้อสาว"
ดุูมันดุผมซิ ชอบดุกูจริงเห็นเป็นพี่นะเนี่ยไม่งั้นโดดตบไปแล้ว
"อะไรมองกูด้วยสายตาแบบนั้นเดี๋ยวก็โดนหรอก"
"ทำไมฮะ"
เอ้าซี้กูไม่กลัวมึงหรอก
"มึงนี่นะ พูดเพาะๆ กับกูหน่อยไม่ได้หรือไงกูเป็นพี่มึงนะ"
มันพูดแบบปลงๆ ผมเลยแลบลิ้นเยาะเย้ยไปแต่ผมลัพธ์ที่ได้คือโดนมันผลักกลับมา
"ไอ้.."
"อย่านะมึงถ้ามึงด่ากูแม้แต่คำเดี๋ยวกูจะไม่ซื้อไอ้อันอันให้มึง"
ไม่ต้องสงสัยครับไอ้อันอันที่มันเอามาขู่ก็คือหมาน้อยที่ผมอยากได้แต่ราคาแพงมาก เป็นพันธ์ชิสุตัวเล็กๆผมไปหามันที่ฟาร์ม
บ่อยๆรอจนกว่ามันจะโตอีกหน่อยเจ้าของถึงจะขายไอ้พอร์ชมันก็สัญญาว่าจะซื้อให้แต่ต้องทำตัวดีๆกับมันคือห้ามด่ามันอ่ะครับ
"ยังไม่ทันจะด่าเลยพี่พอร์ชน่ะ ชอบคิดไปเอง"
ขอแหลหน่อยเถอะครับเกิดมันเปลี่ยนใจไม่ซื้อให้ผมคงต้องร้องไห้เสียดายมากแน่ๆ
"ทียังงี้พูดดีเชียวมึง อ่ะ"
มันส่งโทรศัพท์คืนมาให้ ก่อนที่จะจับหัวผมโยกไปมาเหมือนผมเป็นเด็กอย่างงั้นแหละ
"กูจะลงเล่นล่ะ มึงห้ามเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอีกนะกลับบ้านค่อยเล่นเข้าใจป่ะ"
"เออๆรู้แล้วน่า"
มันพยักหน้ารับรู้ก่อนเดินไปที่สนามเพื่อประชุมวางแผนการเล่นในเซ็ตต่อไป
"ขอน้ำหน่อย"
เสียงใครอีกวะ
"อะไรของมึงเนี่ย"
ไอสนเองครับตอนที่มันลงเล่นก็ลืมดูตอนนี้มันใส่เสีื่อกล้ามตัวเดียวเพราะเสื้อนักศึกษาถูกถอดออกเพราะชึ้นเหงือตอนนี้ยอมรับเลยว่ามัน
โคตรเพอร์เฟคเลยอ่ะทั้งกล้ามเนื้อทั้งหุ่นดุสมาชไปหมดดูซิสาวๆมองกันใหญ่เลย
"กูขอน้ำหน่อย"
มันย้ำแล้วมองมาที่มือของผมที่ถือน้ำแดงอยู่
"อ่ะ"
ผมยื่นให้มันแต่แทนที่มันจะหยิบไปดูุดกลับยื่นหน้าลงมาดูดแทนไอ้ห่าภาพนี้เดี๋ยวใครเห็นก็เข้าใจผิดอีกว่ากูกับมึงกุ๊กกิ๊กกัน
"น้ำซื้อที่ไหนวะหวานชื่นใจดี"
"ก็ที่ ม. เนี่ยแหละกินอยู่ทุกวันมันก็เหมือนเดิมนี่หว่า"
มันหวานกว่าเดิมตอนไหนวะสงสัยไอนี่เล่นบาสจนเบลอ
"ฮึ"
มันหัวเราะแบบที่พระเอกการ์ตูนที่เย็นชาชอบทำกันน่ะครับ แล้วเอามือมาบีบแก้มผมแล้วค่อยเดินไปที่สนาม ไอ้นี่ชอบเล่นแบบนี้อีกแล้ว
ดูดิพวกผู้หญิงมองกันแล้วก็กรี๋ดใหญ่เลยสงสัยจะอิจฉาที่ไอ้สนได้แต๋ะอั๋งคนหล่ออย่างผมแน่ๆ ระวังเหอะเดี๋ยวจะโดนผู้หญิงตบเอา
ตอนนี้บาสกำลังแข่งกันอย่างเข้มข้นเลยครับ พลัดกันรุกพลัดกันรับ(ไรเตอร์:อย่าคิดลึกนะจ๊ะ) จนตอนนี้แต้มเสมอกันแล้วทั้งสองฝั่งต่าง
มองหน้ากัน นี่มันเหมือนแข่งกันอย่างเอาเป็นเอาตายเลยนะเนี่ยดูซิต่างคนต่างมองกันตาเขียวเลย
"อย่างนี้เหมือนจะมีเรื่องว่ะ"
ผมหันไปตามเสียงพูดของไอเซนที่มันนั่งอยู่ข้างๆ ไอ้นี่มันพูดน้อยครับไม่ค่อยมีบทอะไรมากมาย
"ไม่หรอกมั้งอีกเดี๋ยวเกมส์ก็จบแล้วนี่"
ใช่ครับอีกไม่กี่นาทีไม่ทีมใดทีมหนึ่งต้องชนะ
"มึงดูโน่นดิ"
ไอ้เซนพยักหน้าให้ผมมองไปยังสนามซึ่งตอนนี้ต่างคนต่างแย่งลูกบาสกันอย่างเอาเป็นเอาตายมีทั้งผลัก ทั้งเอาศอกกระแทก เฮ้ย!พี่กูโดนผลัก
ด้วยนี่หว่าอย่างนี้มันเริ่มขี้โกงกันแล้ว ผมไม่รอช้ารีบวิ่งไปข้างสนามเพื่อเข้าไปดูใกล้ๆเผื่อมีอะไรจะได้ช่วยเหลือทัน
"ไอ้สนระวัง!"
ผมตะโกนเมื่อเห็นนักบาสของอีกทีมเตรียมตัวจะสกัดขาเพื่อนผม
ผลัก!
"โอ๊ย!!"
จากที่ไอ้สนจะโดนเมื่อกี้กลับเป็นอีกฝ่ายที่โดนไอ้สนเอาคืนซะก่อน
"ทำดีมากบอดี้การ์ด"
แน่ะมันยังหันมายกนิ้วให้ผมอีกเฮ้อ..แค่เริ่มเป็นบอร์ดี้การ์ดก็เริ่มเหนื่อยซะแล้วท่าทางวันต่อไปคงจะต้องเหนื่อยอีกแน่ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น