คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
ทางด้านมิ้นเธอถูกพามาที่โรงแรมใกล้ๆกับพลับ ทั้งๆที่ทั้งตบทั้งตีแล้วแต่ไอคนที่ลากมามันกลับไม่สะทกสะท้าน สู้ไปก็เสียแรงเปล่าจริงๆ
“นี่ถามจริงเหอะ...พิศวาสชั้นขนาดนั้นเลยเหรอ”
มิ้นพูดขึ้นเมื่อชายหนุ่มดังกล่าวผลักเธอเข้ามาในห้อง... จะว่าไปตั้งแต่ออกจากพลับนายคนนี่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเลยออกจะรำคาญด้วยซ้ำที่เธอเอาแต่โวยวาย รูปร่างหน้าตาก็ดีไม่น่าขาดแคลนผู้หญิงขนาดจะต้องมาฉุดเลย..
“เมื่อไหร่เธอจะเลิกพร่ำซักทีเนี่ย”
“ฮะ...ว่าไงนะ”
มิ้นแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เพราะตอนที่อยู่ในพลับยังทำตาเยิ้มให้เธออยู่เลยไม่น่าจะมาตัดเยื่อใยกันง่ายอย่างนี้
“หูตึงหรือไง ชั้นบอกให้เธอเลิกพร่ำได้แล้ว รำ...คาญ”
“นี่นายสมองเสื่อมหรือไง หรือเมื่อกี้โดนมอมยา มันไม่ใช่เพราะนายหรือไงที่ลากถูชั้นมาเนี่ยฮะ”
มิ้นลุกขึ้นเท้าเอวทำท่าไม่สบอารมณ์ที่ต้องมาเจอผู้ชายประสาทไม่สมประกอบ
“คิดว่าชั้นพิศวาสเธอจริงๆหรือไง...ดูตัวเองมั้งซิว่ามีอะไรน่าสนหรือเปล่า”
เขายังคงพูดจาแดกดันต่อ เหมือนเส้นความอดทนของมิ้นขาดผึ่งตลอดมาไม่เคยมีใครว่าเธอไม่น่าสนใจเลยเธอออกจะมั่นใจซะด้วยซ้ำว่าทั้งหน้าตาและสัดส่วนของเธอมีความเซ็กซี่ที่สุดในกลุ่ม
“นี่นาย....นายชื่ออะไรนะ”
“ชินโจ..ทำไมหรือเธอเกิดพิศวาสชั้นเข้าแล้ว...ฮึ..เนี่ยแหละน่าผู้หญิง”
ชินโจพูดตามที่ตัวเองคิด... อันที่จริงเข้าไม่ได้ตั้งใจจะเข้าไปยุ่งกับยัยนี่เท่าไหร่หรอกเพียงแต่ทนแรงยุยงของเพื่อนไม่ไหวก็เท่านั้น สำหรับเขาก็คิดว่าผู้หญิงก็เหมือนๆกันนั้นแหละเจอผู้ชายหน้าตาดีๆตอนแรกก็เล่นตัวพอต่อไปก็อ่อนปวกเปียกเหมือนกันทุกราย..
“ชินโจเรอะ..เหอะ...ชั้นว่านายน่าจะชื่อชีกอมากกว่านะ”
“ถ้าเธอไม่ชอบแล้วเธอจะรับแก้วที่ฉันส่งไปให้ทำไม”
ชินโจตอกกลับเพราะเขาจำได้ว่าฝากแก้วแอลลกอฮอล์ไปให้เธอและเธอก็รับไว้ข้อนี้แหละที่คิดว่ามิ้นเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ แต่มีบางอย่างที่ไม่เหมือน...บางอย่างที่เขาก็ยังไม่รู้ว่าคืออะไร
“ชั้นรับแก้วของนาย แล้วชั้นกินมั้ยล่ะฮะ”
มิ้นเริ่มทนไม่ไหวเดินเข้าไปผลักไหล่ของชินโจอย่างแรงแต่ก็ไม่สะทบสะทาน
“อย่างเธอ....ชั้นจะเอาไปทำอะไร”
พูดจบชินโจวก็เดินออกจากห้องไป แต่ยังไม่ทันที่มิ้นจะตั้งตัวเขาก็วิ่งเข้าห้องมาด้วยท่าทางแตกตื่น
“จะเข้ามาทำไมอีกล่ะเว้ย...ผีเข้าผีออกหรือไงวะ”
“ชู่ว...เงียบเถอะน่า”
ชินโจพูดจบก็ผลักมิ้นลงบนเตียง แล้วกระโจนขึ้นค่อมเธอ
“ไอบ้าชีกอ ไหนบอกว่าไม่สนไง!”
มิ้นด่าไปทั้งตบทั้งตีไป แต่ชินโจวก็ยังค้างอยู่ท่าเดิม ซักพักก็มีเสียงเอะอะโวยวายตามมาด้วยพวกเพื่อนของเธอที่ถูกเพื่อนของชินโจวจับไว้อีกสามคน
“ปิแอร์ เดียร์ แพต!”
มิ้นพูดอย่างตกใจไม่นึกว่าเพื่อนของเธอจะโดนฉุดมาเหมือนกัน
“ไอมิ้น!!”
สามสาวตะโกนตกใจเมื่อเห็นสภาพของมิ้นมันช่างล่อแหลมเสียจริง
“พวกแกเข้ามาทำไมวะ”
ชินโจทำเป็นหงุดหงิด
“ก็มาร่วมแจมด้วยไง “
เพื่อนหนึ่งในสามพูดด้วยน้ำเสียงชวนขนลุก
“พวกแกจะบ้ารึไงวะ...ชั้นไม่เอาด้วยหรอก”
ชินโจลุกชึ้นปล่อยให้มิ้นเป็นอิสระ
“ทำไมวะหรือว่าป๊อดวะไอชิน...ไหนบอกว่าประสบการณ์โชคโชนไง”
“เฮอะ...ที่แท้ก็โชว์เพื่อน”
มิ้นพูดลอยๆอย่างรู้ทัน ทำให้ชินโจสะอึกเล็กน้อย แต่ทำเป็นเหมือนไม่ได้ยิน
“อย่าเสียเวลาเลยมาเริ่มกันดีกว่า”
เพื่อนอีกคนของชินโจพูดเร่งพร้อมกับจับแพตตี้ลากมาที่เตียง ทำให้คนที่เหลือทำตาม
“เฮ้ย พอแล้ว! พอแล้ว! “
ชินโจเข้ามาขวางเพื่อนของตนไว้ ทำให้เกิดความสงสัยขึ้น
“อะไรของแกอีกวะ!”
ปิแอร์เห็นว่ามีช่องว่างในการหนีจึงจัดการหยิบแจกันที่อยู่ข้างเตียงฟาดไปที่อีกฝ่ายไม่ยั้ง เมื่อสบโอกาสทุกคนจึงพยายามพากันหนี แต่ก็ถูกสะกัดไว้ซะทุกทีจนกระทั่ง พวกเฟรินที่รู้ทางจากแอลที่แอบตามมาตอนไหนไม่รู้เข้ามาช่วยตะลุมบอนอีกฝ่าย ส่วนชินโจที่กำลังจะถูกสนอัดก็ถูกมิ้นขวางไว้ซะก่อน
“พอเถอะสน”
“ทำไมล่ะ...มันเป็นพวกเดียวกันนี่”
“นายเนี่ยก็แค่อยากโชว์พลาว...เขาไม่ทำจริงหรอก”
มิ้นพูดอย่างเข้าใจ ทำให้ชินโจนึกแปลกใจ
“ก็ได้”
“ต้องแจ้งตำรวจไหม”
บลายถาม ทุกคนต่างมองหน้ากันแล้วมองไปที่เดียร์เพราะทุกคนถือว่าเดียร์เป็นคนที่มีความคิดและมีความเป็นผู้นำที่สุด
“ไม่ต้องหรอก...แค่นี้มันก็วุ่นวายพอแล้ว”
เมื่อสรุปกันได้ทุกคนต่างพากันกลับหอ...ระหว่างทางต่างคิดถึงเรื่องใหญ่อีกเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น นั่นคือคืนนี้จะนอนที่ไหน...
ความคิดเห็น