ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โชคชะตา 100%
"ฟรอส" เป็นเมืองหนาวที่เพิ่งถูกแองเคอโจมตีจนพ่ายแพ้ ซึ่งในวังต่างโกลาหลวุ่นวายกันเป็นอย่างมาก
"เสด็จพ่อ!" เสียงประตูห้องทรงงานเปิดขึ้นพร้อมกับร่างขององค์ชายผู้สง่างามนาม เฮอรัน
"เจ้ามาแล้วเหรอ" ฮามิสกษัตริย์แห่งฟรอสตรัสขึ้นขณะที่ในมือถือสารจากแองเคออยู่
"แองเคอส่งสารมาบอกว่าต้องส่งตัวโอรสหรือธิดาคนใดคนหนึ่งในวันรุ่งขึ้น"
ฮามิสตรัสต่อแล้วส่งสารให้บุตรชายคนโตดู
"ลูกยินดีจะไปเป็นเชลยแต่เพียงผู้เดียวพระเจ้าค่ะ"
เฮอรันคุกเข่าพร้อมพูดอย่างหนักแน่น
ฮามิสลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมาที่บุตรของตน
"ลุกขึ้นเถิด..เฮอรัน..ไม่ว่าอย่างไรพ่อก็จะไม่ส่งเจ้าไปเด็ดขาด เจ้า...คือคนที่จะสืบบัลลังก์ต่อไป"
ฮามิสอธิบาย
"แต่..."
"ไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้น เจ้าจงจำไว้ว่าราษฎรแห่งฟรอสเป็นหน้าที่สำคัญที่เจ้าจำต้องรับผิดชอบ แม้ฟรอสจะตกเป็นเมืองขึ้นของแองเคอ แต่ขวัญกำลังใจของฟรอสก็คือเจ้า...เฮอรัน"
เหตุผลของผู้เป็นพ่อทำให้เฮอรันต้องน้อมรับเนื่องด้วยเขาคือโอรสองค์เดียวของฮามิส
"แล้วเสด็จพ่อจะส่งใครไปพระเจ้าค่ะ"
เฮอรันถามต่ออย่างสงสัยแต่ก็นึกหวั่นในใจ หากผู้เป็นพ่อตัดสินใจเลือกลูกคนใดคนหนึ่ง ฮามิสไตร่ตรองอยู่ซักพักแล้วถอดถอนใจออกมา
"เจ้าคิดว่าพ่อควรจะมอบลูกคนใดไปเป็นเชลยของแองเคอเล่า"
"ลูกคิดว่า..."
.
.
.
"เจ้าหญิงเฮอเช่ย์ เพคะ!"
ยังไม่ทันสิ้นคำพูดของเฮอรัน ราชินีวิเวียงก็พรวดพราดเข้ามาสร้างความไม่พอใจให้กับเฮอรันเป็นอย่างมาก ใช่...เขาไม่ชอบราชินีฝ่ายซ้ายของเสด็จพ่อองค์นี้เอย เพราะตั้งแต่ราชินีซีเรซ่าเสด็จแม่ของเขาสิ้นพระชนม์ ราชินีวิเวียงก็เริ่มตีตัวเทียบเท่าเสด็จแม่ของเขายกย่องลูกของตนคือเจ้าหญิงแซนดร้าและให้ร้านเจ้าหญิงเฮอเช่ย์น้องสาวของเขาตลอดเวลา
"เหตุใดเจ้าจึงคิดว่าข้าควรส่งเฮอเช่ย์ลูกคนเล็กไป"
ฮามิสถามหาเหตุผล
"ลูกคนเล็กของพระองค์คือแซนดร้าต่างหากเพคะ ในเมื่อส่งเจ้าชายเฮอรันไปไม่ได้ เจ้าหญิงแซนดร้าก็ยังเด็กเกินไปหม่อมฉันเห็นควรว่าเจ้าหญิงเฮอเช่ย์เหมาะสมที่สุดเพคะ"
มเหสีอ้าง
"แต่แซนดร้าก็เด็กกว่าเฮอเช่ย์เพียงไม่กี่เดือนไม่ใช่หรือพระเจ้าค่ะ"
เฮอรันตอกกลับทำให้มหเสีวิเวียงเกิดความไม่พอใจ แต่ต้องเก็บอาการไว้เพราะเธอรู้ดีว่าเฮอรันไม่ใช่คนที่จะต่อกรด้วย
"แต่เจ้าหญิงแซนดร้ายังดูไร้เดียงสาอ่อนต่อโลก ผิดกับเจ้าหญิงเฮอเช่ย์ที่ทรงปราดเปรียว แข็งแกร่งดั่งบุรุษ และอีกอย่าง...พระองค์ยังมีตัวแทนของมเหสีซีเรซ่าอยู่คือองค์ขายเฮอรัน แล้วหม่อมฉันล่ะเพคะหากส่งแซนดร้าไปหม่อมฉันก็ไม่เหลือใครเลย...เจ้าหญิงแซนดร้าคือลูกคนเดียวของหม่อมฉันนะเพคะ"
มเหสีวิเวียงพูดในเชิงอ้อนวอนขอความเห็นใจจากราชาฮามิส
"เสด็จพ่อพระเจ้าค่ะ..."
"พ่อตัดสินใจแล้ว"
เฮอรันรู้ดีว่าหากเมือใดมเหสีวิเวียงอ้อนวอนขอความเห็นใจเช่นนี้ บิดาของเขาต้องเห็นใจและจำนนเป็นแน่
"ที่มเหสีพูดมันก็ถูกทุกอย่าง...พ่อจำต้องส่งตัวเฮอเช่ย์ไป"
ช่างเป็นการตัดสินใจที่แสนยากลำบากสำหรับราชาอย่างเขาแต่ที่เขาทำไปก็เพื่อทุกคน ฮามิสได้แต่หวังว่าเฮอเช่ย์ลูกสาวของเขาจะเข้าใจ
"เสด็จพ่อ!" เสียงประตูห้องทรงงานเปิดขึ้นพร้อมกับร่างขององค์ชายผู้สง่างามนาม เฮอรัน
"เจ้ามาแล้วเหรอ" ฮามิสกษัตริย์แห่งฟรอสตรัสขึ้นขณะที่ในมือถือสารจากแองเคออยู่
"แองเคอส่งสารมาบอกว่าต้องส่งตัวโอรสหรือธิดาคนใดคนหนึ่งในวันรุ่งขึ้น"
ฮามิสตรัสต่อแล้วส่งสารให้บุตรชายคนโตดู
"ลูกยินดีจะไปเป็นเชลยแต่เพียงผู้เดียวพระเจ้าค่ะ"
เฮอรันคุกเข่าพร้อมพูดอย่างหนักแน่น
ฮามิสลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมาที่บุตรของตน
"ลุกขึ้นเถิด..เฮอรัน..ไม่ว่าอย่างไรพ่อก็จะไม่ส่งเจ้าไปเด็ดขาด เจ้า...คือคนที่จะสืบบัลลังก์ต่อไป"
ฮามิสอธิบาย
"แต่..."
"ไม่มีข้อแม้อะไรทั้งนั้น เจ้าจงจำไว้ว่าราษฎรแห่งฟรอสเป็นหน้าที่สำคัญที่เจ้าจำต้องรับผิดชอบ แม้ฟรอสจะตกเป็นเมืองขึ้นของแองเคอ แต่ขวัญกำลังใจของฟรอสก็คือเจ้า...เฮอรัน"
เหตุผลของผู้เป็นพ่อทำให้เฮอรันต้องน้อมรับเนื่องด้วยเขาคือโอรสองค์เดียวของฮามิส
"แล้วเสด็จพ่อจะส่งใครไปพระเจ้าค่ะ"
เฮอรันถามต่ออย่างสงสัยแต่ก็นึกหวั่นในใจ หากผู้เป็นพ่อตัดสินใจเลือกลูกคนใดคนหนึ่ง ฮามิสไตร่ตรองอยู่ซักพักแล้วถอดถอนใจออกมา
"เจ้าคิดว่าพ่อควรจะมอบลูกคนใดไปเป็นเชลยของแองเคอเล่า"
"ลูกคิดว่า..."
.
.
.
"เจ้าหญิงเฮอเช่ย์ เพคะ!"
ยังไม่ทันสิ้นคำพูดของเฮอรัน ราชินีวิเวียงก็พรวดพราดเข้ามาสร้างความไม่พอใจให้กับเฮอรันเป็นอย่างมาก ใช่...เขาไม่ชอบราชินีฝ่ายซ้ายของเสด็จพ่อองค์นี้เอย เพราะตั้งแต่ราชินีซีเรซ่าเสด็จแม่ของเขาสิ้นพระชนม์ ราชินีวิเวียงก็เริ่มตีตัวเทียบเท่าเสด็จแม่ของเขายกย่องลูกของตนคือเจ้าหญิงแซนดร้าและให้ร้านเจ้าหญิงเฮอเช่ย์น้องสาวของเขาตลอดเวลา
"เหตุใดเจ้าจึงคิดว่าข้าควรส่งเฮอเช่ย์ลูกคนเล็กไป"
ฮามิสถามหาเหตุผล
"ลูกคนเล็กของพระองค์คือแซนดร้าต่างหากเพคะ ในเมื่อส่งเจ้าชายเฮอรันไปไม่ได้ เจ้าหญิงแซนดร้าก็ยังเด็กเกินไปหม่อมฉันเห็นควรว่าเจ้าหญิงเฮอเช่ย์เหมาะสมที่สุดเพคะ"
มเหสีอ้าง
"แต่แซนดร้าก็เด็กกว่าเฮอเช่ย์เพียงไม่กี่เดือนไม่ใช่หรือพระเจ้าค่ะ"
เฮอรันตอกกลับทำให้มหเสีวิเวียงเกิดความไม่พอใจ แต่ต้องเก็บอาการไว้เพราะเธอรู้ดีว่าเฮอรันไม่ใช่คนที่จะต่อกรด้วย
"แต่เจ้าหญิงแซนดร้ายังดูไร้เดียงสาอ่อนต่อโลก ผิดกับเจ้าหญิงเฮอเช่ย์ที่ทรงปราดเปรียว แข็งแกร่งดั่งบุรุษ และอีกอย่าง...พระองค์ยังมีตัวแทนของมเหสีซีเรซ่าอยู่คือองค์ขายเฮอรัน แล้วหม่อมฉันล่ะเพคะหากส่งแซนดร้าไปหม่อมฉันก็ไม่เหลือใครเลย...เจ้าหญิงแซนดร้าคือลูกคนเดียวของหม่อมฉันนะเพคะ"
มเหสีวิเวียงพูดในเชิงอ้อนวอนขอความเห็นใจจากราชาฮามิส
"เสด็จพ่อพระเจ้าค่ะ..."
"พ่อตัดสินใจแล้ว"
เฮอรันรู้ดีว่าหากเมือใดมเหสีวิเวียงอ้อนวอนขอความเห็นใจเช่นนี้ บิดาของเขาต้องเห็นใจและจำนนเป็นแน่
"ที่มเหสีพูดมันก็ถูกทุกอย่าง...พ่อจำต้องส่งตัวเฮอเช่ย์ไป"
ช่างเป็นการตัดสินใจที่แสนยากลำบากสำหรับราชาอย่างเขาแต่ที่เขาทำไปก็เพื่อทุกคน ฮามิสได้แต่หวังว่าเฮอเช่ย์ลูกสาวของเขาจะเข้าใจ
......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น