คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter1
“เซฮุน ซูโฮ” เสียงทุ่มต่ำที่แสนจะคุ้นเคยเอ่ยชื่อเรียกเด็กน้อยทั้งสองคนที่กำลังนั่งเล่นของเล่น
ด้วยกันอย่างสนุกสนาน
เมื่อได้ยินเสียงเรียกทั้งสองจึงชะโชกหน้าขึ้นมองไปยังคนที่เรียกชื่อของพวกเขา
“มาหาพ่อสิลูก”ตะโกนเรียกลูกชายหัวแก้วหัวแหวนวัย10ขวบ และ วัย 8 ขวบ ที่หน้าตาหน้ารัก
น่าเอนดู ด้วยผิวพรรณที่ขาวพ่องเหมือนดังสำลี ริมฝีปากเล็กๆสีแดงผสมส้มอ่อนๆแก้มอม
ชมพู ที่ใครๆเห็นเป็นต้องหลงรัก เพราะความน่ารักของเขา
เซฮุนลุกก่อนและหันไปดึงมาซูโฮน้องชายให้ลุกขึ้นตามมา เด็กน้อยเดินไปหาพ่อของเขาที่เดิน
มาพร้อมกับเดินมาพร้อมกับหญิงสาวที่แลดูอายุน่าจะน้อยกว่า
พ่อของเขาได้10ปีและเด็กผู้ชายอีกสองคนชาย ทั้งสองคนมีลักษณะคล้ายกันเพราะมีดวงตาที
กลมโต หน้าหวานๆดูเป็นมิตรทั้งคู่
ดูแล้วคงแก่กว่าเขาได้สัก2-3ปีที่ยืนอยู่ข้างๆกัน
เซฮุนทำท่ามองหน้าหญิงสาวที่ยืนอยู่ด้วยความสงสัย ส่วนซูโฮเด็กน้อยที่ยังคงยืนเล่นไปตาม
ภาษาของเขา
“อ๋อ นี้คือแม่ใหม่ของลูก แล้วนี้ก็พี่ชายของลูกๆ” คุณพ่อชี้ไปทางผู้หญิงที่ยืนข้างๆ
แม่งั้นหรอ? เขาไม่เคยต้องการแม่ใหม่เลย เขารักแม่ของเขาคนเดียว พ่อแม่ของเซฮุนชอบที่จะ
ทะเลาะกัน ต่อหน้าของเซฮุนบ่อยครั้ง จนเมื่อสองเดือนก่อน พ่อและแม่เซฮุนทะเลาะกันจน
ต้องเลิกกัน แม่ของเขาหอบเสื้อผ้าหนีออกไป
คุณนายปาร์คทำท่าเอื้อมมือลูบผมเซฮุนด้วยความเอ็นดู และย่อตัวลงไปทางซูโฮใช้มือทั้งข้าง
หยิกแก้มซูโฮอย่างหมั่นเคี้ยวด้วยความเอ็นดู ด้วยแก้มที่อวบอ้วนมีเส้นเลิดขึ้นเห็นขึ้นสีอมชมพู
เล็กน้อย
“เซฮุน จ๊ะ ซูโฮจ๊ะ ต่อไปนี้เรียกฉันว่าแม่นะ” หญิงสาวเอย
“เซฮุน ฉันชานยอลนะ นี้ดีโอ น้องชายฉันเอง “ ชานยอลแนะนำตัวเองและชี้ไปทางดีโอ
ชานยอลอายุ10ขวบ ส่วน ดีโอนั้น อายุเพียง 6ขวบ
“ ต่อไปพวกเราจะเป็นพี่น้องกันนะ” เด็กชายที่สูงเท่าๆพ่อของเขาแนะนำตัวเอง และบีบแก้ม
เซฮุนเบาๆด้วยความหมั่นเคี้ยว เซฮุนเองไม่แสดงประกิติริยาใดๆออกมายืนปล่อย
ให้อีกคนบีบแก้มเล่น ไม่มีการขัดขืน“เห็นลูกๆคนเข้ากันได้พ่อก็ดีใจ”คุณพ่อพูดขึ้นด้วยใบหน้า
ยิ้มแย้ม ดีใจที่เด็กๆเข้ากันได้ดีคงไม่มีปัญหาอะไร
ทะเลาะกัน “พ่อต้องไปธุระกับแม่ก่อนนะ ฝากดูและน้องด้วยนะชานยอล แล้วผมจะซื้อขนมมา
ฝาก”ขยี้ผม
ชานยอลเบาๆ และส่งยิ้มให้ “ครับ ผมจะดูแลน้องๆอย่างดีเลยละครับพ่อ”ชานยอลยิ้มตอบจน
ตาหยี้ไปก่อนนะเด็กๆแม่ฝากดูแลน้องด้วยละ”คุณนายปาร์เอ่ยและส่งยิ้มให้ลูกชายทั้งสอง
เซฮุนจึงเดินกับไปนั้งเล่นตามเดิม เขารู้สึกว่าพี่ชายคนนี้แปลกๆจึงไม่กล้าคุยหรือเล่นอะไรมาก
นัก
เพราะทั้งสองพึ่งเจอกันเซฮุนเป็นเด็กเงียบๆชอบเก็บตัวไม่ค่อยคุยกับใครนอกจากน้องชายสุดที่รักอย่างซูโฮ
ชานยอลเดินตรงเข้าไปหาเซฮุนที่กำลังเล่นตัวต่ออยู่”เล่นอะไรหรอน้องชาย? ให้ฉัน
เล่นด้วยสิ”ชานยอลพังตัวต่อของเซฮุนทิ้ง”แย่จัง พังสะแล้ว เซฮุนทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้ว
เงยมองอีกคนทำร้ายตัวต่อของเขาต่อหน้าต่อตาในขณะที่
กำลังเล่นอยู่
“มันพังไปแล้ว ขอโทษด้วยนะน้องชาย”ชานยอลยิ้มอย่างสะใจก่อนจะหันไปทางคน “ต่อไปนี้แก
จะเป็นแค่หมาหัวเน่า ฉันจะมาแย่งทุกอย่างจากแกไป แกมันก็แค่ลูกเมียเก่าที่พ่อไม่สนต่อไปจะ
ไม่มีใครรักแก!”พูดจบชานยอลก็ผลักหัวเซฮุน ร่างเล็กน้ำตาคลอเล็กจึงทำท่าจะลุกเดินหนีแต่
ชานยอลกับจับแขนเอาไว”แกจะไปไหน? คิดจะหนีฉันหรอห้ะ?!!”ชานยอลตะคอกใส่เซฮุน ร่าง
เล็กตกใจบ่อน้ำตาแตกเข้าร้องไห้ยิ่งกว่าเดิม
เซฮุนจึงสลัดมือและเหยียบเท้าชานยอลก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไปทิ้งซูโฮไว้ตามลำพังกับสองพี่น้อง
ใหม่เพียงคนเดียว............
TBC
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เท่าไรแล้วไม่รู้ เราแต่งแล้วลบบ่อยมากเพราะคิดว่ามันไม่สนุก ถ้าเรื่องนี้ไม่ดี
ขอโทษด้วยนะค่ะ แต่งด้วยความมึนงง คำศัพท์อาจไม่สวยเท่าไรเพราะเขียนไม่ศัพท์นิยายไม่ค่อยเป็น ><
ความคิดเห็น