ปฏิบัติการ(รัก)พิชิตใจนายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #3 : ขอ(กวน)ซักนิด

"พี่อากิระ เราจะไปไหนกันหรอ"ฉันถาม หลังจากที่ขึ้นรถของพี่อากิระและนั่งซึมกระทื่อมาได้ประมาณ20นาทีกว่าๆ  แล้วอีกอย่าง ดูไอ้พี่บ้ามันขับรถดิ เร็วมั่กๆ(ถ้าเทียบกับเต่าอ่ะนะ)
               "พี่จะพาไปแถวๆ ชิบูย่า น่ะเดี๋ยวพาไปช๊อปฯ โอเค๊"
                "ไม่โอเค"
                "ไมอ่ะ"
                "ถ้าพี่ยังขับรถเร็วกว่าเต่าวิ่งอยู่แบบนี้ มาเรียก็ไม่ไป โอเค๊"
                "โธ่ ก็พี่อยากอวดรถนี่นา ก็ได้อยากให้ขับเร็วไช่มั้ย ได้"
ว๊ายยยยย ดู๊ดู ไอ้พี่บ้ามันขับประชด แมร่งเหยียบซะ มิดเลย
          ในที่สุดฉันก็มาถึง ถึง ถึงไรว่ะ อ๋อ ชิบูย่า โอ้เยสสส  ในเวลาไม่ถึง 10 นาที หลังจากที่เกือบจะมีการฆ่าตกรรมพี่ชายสุดที่รักเกิดขึ้นในรถ แล้วอะไรอีกฟะเนี่ย ยัยชะนีพวกนั้นมองรถของพี่อากิระตาเป็นมันเลย(รถพี่อากิระนะ ไม่ใช่ไอดอล มองกันอยู่ได้ เดี๋ยวแม่ดึงลูกตามาตำน้ำพริกซะนี่)และก็เกิดเรื่องที่ฉันเข็มขัดสั้น(คาดไม่ถึง)ขึ้น(มุกอาจจะฝืดไปนิด ช่วยๆกันขำหน่อยละกัน) เมื่อพี่อากิระลงจากรถกำลังจะมาเปิดประตูให้ฉัน ก็ได้มีชะนี4-5ตัวเดินเข้ามาหาพี่อากิระ(เรียกวิ่งดีกว่ามั๊ง)และมีชะนีตัวหนึ่งเดินนวยนาดออกมาจากฝูง แล้วตรงเข้ามาควงแขนพี่อากิระของฉัน เฮ้ย ควงแขนยอมได้ แต่หอมแก้มกรูห้าม (เห็นยัยพวกนี้แล้วนึกถึงโฆษณาที่ว่าทำตัวอย่างนี้แม่ไม่ว่าหรอ เหมือนยัยพวกนี้จังเลย ว่ามะ) อยู่อย่างนี้ไม่ได้การแน่ต้องทำอะไรถ่วงเวลาไว้สักนิดก็ยังดี อย่างงี้ต้อง
              ปิ๊นนนนนๆๆๆๆๆๆๆๆ
  555+ ได้ผลยัยพวกนั้นสะดุ้งเลย ส่วนพี่อากิระก็ยิ้มแหยๆส่งให้ยัยพวกนั้น ฉันไม่รอช้าเปิดประตูลงจากรถ ด้วยความมั่นใจ(ในหน้าตา)เดินเข้าไปหาพี่อากิระ(ด้วยมาดนางพญา)
               "พี่อากิระนิสัยไม่ดีเลยรู่มั้ย"ฉันเดินเข้าไปควงแขนพี่อากิระคนละข้างกับยัยนั่นนะ แล้วพูดด้วยเสียงอ้อนๆหน่อย พี่อากิระส่งสายตาแบบรู้ทันมาให้ฉัน(เบื่อจิงโว้ย คนรู้ทัน) ส่งยิ้มมาให้และ(พยายาม)เอามือของยัยชะนีที่เกาะแขนอีกข้างออกจนประสบผลสำเร็จ ยัยนั่น หน้าหงิกเลย เฮอๆ สม
                 "ทำไมหรอจ๊ะ" แน่ รับมุกๆ มียิ้มหวาน ส่งสายตาหวานเยิ้มให้อีก จนยัยนั่น กำมือแน่นเลย(เกิดอาการอิจฉา ก็งี้แหละนะ พวกนางร้าย เฮ้อ)
                  "ก็พี่อากิระน่ะ(ขับรถ)ทั้งเร็วและแรง จนมาสเรียจะจมลงไปในเบาะอยู่แล้วนะ ไม่สงสารกันมั่งเลยหรอ"พี่อากิระน่ะรู้ ว่าฉันพูดเกี่ยวกับอะไร แต่ยัยพวกนั้นอ่ะดิ
          กรี๊ดดดดด ดูดิ คิดไปไกลเลย(ทะลึ่งจริงๆ 555+)
                   "แล้วไม่ชอบหรอจ๊ะ (ขับรถ) เร็วๆน่ะ"ตีบทแตกเลยเพ่
           กรี๊ดดดดดดด เสียงยัยพวกนั้นอีกแล้ว ชักรำคาญ
                   "ชอบสิค่ะ มันส์มาก"
           กรี๊ดดดดดดดดด อีกแล้ว จะกรี๊ดอะไรกันนักหนาเนี่ย เนอะ
                    "จะเอาอีกป่ะล่ะ คราวนี้จะ(ขับรถ)ให้เร็วและแรงกว่าเดิมก็ได้นะ จะให้ติดเบาะเลยก็ได้"
             กรี๊ดดดดดดดดดด รำคาญแล้วโว้ย ขี้หูลุกขึ้นส่ายสะโพกโยกย้ายไปมากันทั้งหูเลย
  ตอนแรกว่าจะหยอกนิดๆหน่อยๆ แต่ตอนนี้รำค๊าญรำคาญไอ้เสียงกรี๊ดๆของยัยพวกนี้จริงๆ พอแล้วไปดีกว่า ได้เวลาสงบศึกก่อนที่จะเสียเวลาไป(ช๊อปฯ)มากกว่านี้ ถ้าอยู่นานกว่านี้ดีไม่ดีหนูจะหนวกเอาได้ไม่รู้ตัว
               "พี่อากิระ มาเรียว่าเราไปกันดีกว่า อยู่ตรงนี้นานๆรำค๊าญรำคาญเสียงตัวอะไรก็ไม่รู้ ร้องอยู่ได้กรี๊ดๆ ไม่รู้ว่ากินอะไรเป็นอาหาร เฮ้อ" ฉันถอนหายใจพร้อมกับส่ายหน้าไปมา จากนั้นก็ควงแขนพี่อากิระเดินออกไป ก่อนไปฉันหันมายักคิ้วพร้อมกับทำหน้าตากวนTeenใส่ยัยพวกนั้นอีกครั้งคราวนี้ยัยพวกนั้นส่งมาพร้อมกันทีเดียว2เลย ทั้งเสียงกรี๊ดและสายตาที่อาฆาตแค้น 555+ทำได้แค่นี้แหละนะ
               เมื่อเดินมาไกลพอสมควรแล้วพี่อากิระก็เริ่มพูดอีกครั้ง
                "สุดยอดเลยมาเรีย ร้ายจริงๆเลยน้องพี่"
                 "ตัวเองก็ใช่ย่อย เล่นเนียนมาก"
                 "ให้มันรู้ซะมั่งว่าใครและขอบใจมากที่ช่วยชีวิตพี่ไว้ พวกนั้นน่ะ ชอบทำให้พี่ขนลุกอยู่เรื่อย" พี่อากิระพูดไปด้วย ทำท่าทางประกอบไปด้วย
                   "555+พอเหอะพี่ หยุดทำท่าแบบนั้นได้แล้ว มันหลอนลูกตา ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครหรอ" อยากรู้นี่นา จากที่สังเกตุนะ แม่นั่นไม่สวยเลย ถ้าสวยก็สวยแบบสยอง หน้าตาก็ เอ่อ อย่าให้พูดจะดีกว่า
                    "เธอชื่อ เชอร์รี่ เป็นลูกสาวของประทานบริษัท แต่ไม่รู้ว่าบริษัทอะไรเหมือนกัน" ไม่รู้ หรือ จำไม่ได้กันแน่เนี่ย
                     "ห๊า ชื่อเชอร์รี่ โธ่ น่าสงสารคนที่มีชื่อเดียวกันกับผู้หญิงคนนั้นจังเลย ซวยอะไรอย่างนี้ ชื่อมีตั้งมากมายไม่ชื่อดันชื่อ เชอร์รี่"
                   "พี่ก็คิดเหมือนกัน"
                   "แต่ว่าพี่ตอนนี้อยาก ช๊อปฯ มากๆ"
                   "นั่นดิ เสียเวลามามากแล้ว จะกินก่อนหรือจะช๊อปฯก่อน"   
                    "ช๊อปฯ ก่อน อยู่แล้ว"
   จากนั้นพี่อากิระก็พาไปช๊อปฯทั้งร้านเสื้อผ้า ร้านเครื่องประดับ ร้านรองเท้า ร้านทำผมแม้กระทั่งร้านสุดท้ายร้านชุดชั้นใน ไอ้พี่บ้ายังพาไปพาไปไม่เท่าไหร่ พี่อากิระยังยืนยันว่าจะเลือกให้อีก ฉันเลยเถียงกับพี่อากิระจนเหนื่อยฉันล่ะยอมแพ้พี่แกจริงๆ
                    "พี่เลือกให้รับรอง ไม่มีผิดหวัง ว่าแต่มาเรียใส่ไซส์อะไรล่ะ ลืมถาม"
  พล่ามอยู่ได้ตั้งนานเพิ่งถาม พอฉันบอกไซส์ฉันไปเท่านั้นแหละพี่อากิระตาโตเลย
                     "แม่เจ้าโว้ย ถามจริงคุณน้าเลี้ยงแกยังไงว่ะ ถึงได้สะบึ้ม ขนาดนี้"
                     "ไอ้พี่บ้า ทำไม  ว่าแต่เค้าของตัวเองเล็กนักรึไง"ฉันพูดพลางเลื่อนสายตาลงไปที่ตรงเป้ากางเกงของพี่อากิระ ทำท่าครุ่นคิด มองหน้าพี่อากิระก่อนจะหัวเราะ หึหึ พลางส่ายหน้าไปมา
                      "อ้าวไอ้น้อง กรุณาอย่าดูถูก ของฉันน่ะของดีนะจะบอกไว้ก่อน"
ไอ้พี่บ้ามันพูดแล้วทำหน้ากวนTeen แถมมียักคิ้วให้อีก                                                          "เออ แล้วค่อยว่ากัน แต่ตอนนี้รีบๆเลือกให้เสร็จๆซะทีจะได้ไหมค่ะสุดหล่อ เพราะรู้สึกว่าเราจะตกเป็นเป้าสายตาของใครหลายๆคนนะ"
                         "ทำไงได้ มากับคนหล่อก็เงี๊ย"สงสารค่ะ สงสารตัวเองมั่กๆ มีพี่แบบนี้ สาเหตุของโรคหลงตัวเองก็ได้มาจากไอ้พี่บ้าเนี่ยแหละ ไม่ต้องสงสัยเลย
                         "เออ เอาเข้าไป" อยากจะร้องไห้ แต่ไม่ร้องเพราะแค่อยาก 555+

                      **************************************************