ปฏิบัติการ(รัก)พิชิตใจนายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #2 : !!!พี่อากิระ!!!

         สนามบินโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
        เวลา 14.30 น. (ตามเวลาของประเทศญี่ปุ่น)
              กรี๊ดดดดดด ถึงแล้วๆๆๆ ตื่นเต้นๆๆๆ ก่อนอื่นต้องทำอะไรก่อนนะ อืมมมม ใช่แล้ว เดิน ต้องเดินก่อนจากนั้นล่ะ จากนั้นก็ต้อง มองหาคุณป้าสินะ โอ้โหฉลาดจริงๆเลยฉัน(นางเอกมันฉลาดหรือมันปัญญาอ่อนกันแน่ฟ๊ะ:ผู้แต่ง)คิดได้แล้วฉันก็เดินตรงไปพร้อมกับมองหาคุณป้าไปด้วย รู้สึกว่าตลอดทางที่ฉันเดินมาเนี่ยมีแต่คนมองนะ(ถ้าไม่ใช่คนมองแล้วอยากให้ตัวอะไรมันมองล่ะ:ผู้แต่ง)มองอะไรกันนักกันหนาก็ไม่รู้ ฉันรู้ตัวเองดีน่าว่า สวย มองมากๆเดี๋ยวฉันก็สึกหรอหมดพอดี แล้วคุณป้าอยู่ไหนล่ะเนี่ย เดินมาตั้งนานแล้วยังหาไม่เจอเลย ไม่รู้ว่าฉันตาฝาดรึเปล่า เหมือนเห็นผู้ชายคนนึง หน้าตาคล้ายพี่อากิระมั่กๆเลย คงไม่ใช่หรอก(มั้ง) แต่จริงๆนะผู้ชายคนนั้นมองมาทางฉันด้วย ไม่ใช่พี่อากิระแน่ๆ คุณป้าไม่ได้บอกพี่อากิระนี่นา อีก อย่างพี่อากิระที่ไม่ได้เจอกันแค่ 2 ปีคงไม่หล่อขึ้นซะขนาดนี้
           ~When I fall in love with you~
  เบอร์ใครหว่าคุ้นๆ  ปี๊บ ฉันกดรับสายก่อนจะกรอกเสียงหวานๆของฉันตามลงไป
                   "ฮัลโล" นึกว่าใคร ก็คนที่ฉันกำลังตามหานั่นแหละ ทายซิว่า ใครเอ่ย
                   (มาเรียหรอจ๊ะ นี่ป้าเองนะ) ถะ ถะ ถูกต้องนะคร้า คุณป้าซายูรินั่นเอง
                   "ค่ะ คุณป้าหรอค่ะ  คุณป้าอยู่ไหนหรอค่ะ" เห็นมะภาษาญี่ปุ่นของฉันคล่อง ปรื๋อออ เลย (คนมันเก่งก็เงี๊ย)
                    (คือว่า ป้าติดประชุม ก็เลยไปรับมาเรียไม่ได้ แต่ไม่ต้องห่วงป้าให้  อากิระไปรับแทนแล้ว... เจอกันรึยังจ๊ะ)
                     "ห๊า คุณ คุณป้าบอกพี่อากิระแล้ว หรอค่ะ" โธ่เว้ย กะจะเซอไพรซซะหน่อย
                      (ป้าขอโทษนะ อย่าโกรธป้าเลยนะ ป้าไม่ได้ตั้งใจ)
                      "คะ ค่ะ ไม่ ไม่โกรธค่ะ มาเรียไม่โกรธคุณป้าหรอกค่ะ ดีเหมือนกัน    มาเรียก็คิดถึงพี่อากิระ จะได้ไม่ต้องรอนาน" จะให้โกรธไงล่ะ โกรธลงซะที่ไหน ดูซิทำเสียงซะเศร้าเชียว
                      (ไม่โกรธป้า จริงๆนะ) มีย้ำอีก เดี๋ยวก็โกรธจริงๆซะเลยนี่
                      "ค่ะ ไม่โกรธจริงๆ"
                       (ดีใจจัง งั้นเพื่อเป็นการไถ่โทษ ป้าจะให้เจ้าอากิระมันพามาเรียเที่ยวแล้วกันนะ อย่าเที่ยวเพลินล่ะ ป้าเป็นห่วง) อ้าว ป้าเป็นห่วงหรอกหรอ นึกว่า เป็นคนซะอีก 555+ ล้อเล่นน่า แต่เที่ยวหรอ ว้าว เจ๋ง
                       "ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ มาเรียดูแลตัวเองได้สบายมาก ใครกล้ามาหาเรื่อง มาเรียก็ตอกกลับ มาเรียไม่เป็นไรหรอกค่ะ"
                       (เปล๊า ป้าไม่ได้ห่วงมาเรียหรอก แต่ป้าเป็นห่วงพวกที่มาหาเรื่องมาเรียมากกว่า ไม่รู้ว่าป้าต้องจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้พวกนั้นอีกเท่าไหร่ ยิ่งมีเจ้าอากิระอีกคนป้ายิ่งเป็นห่วงว่า เงิน ของป้าจะหมดลงไปอีกเท่าไหร่ เฮ้อออ ยิ่งคิดยิ่งกลุ้ม) ซึ้ง มากค่ะ ดูเอาเองแล้วกันว่า ป้าของฉัน รักฉันกับพี่อากิระ มากหรือน้อยกว่า เงิน
                       "คุณป้าค่ะ" ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเคืองๆ
                       (แหม  ป้าล้อเล่น เออ แค่นี้ก่อนนะ ป้าต้องเข้าประชุมแล้ว ป้าคิดถึงมาเรียนะ ทำตัวดีๆล่ะ บายจ๊ะ)
                       "ค่ะ มาเรียก็คิดถึงคุณป้าเหมือนกัน บาย"เฮ้ออออ ใช่จริงๆด้วย ผู้ชายคนนั้นคือพี่อากิระ

                    หลังจากวางสายจากคุณป้า ฉันก็มองไปทางที่พี่อากิระยืนอยู่ แล้วก็เดินไปใกล้ๆ ฉันเห็นพี่อากิระ มองฉันตาวาวเลย (แน้ ไอ้พี่ชีกอ)

                        "ขอโทษนะค่ะ นากามูระ อากิระ ใช่คุณหรือเปล่าค่ะ" ถามเพื่อความแน่ใจ จะได้ไม่หน้าแตก

                        "เอ่อ ใช่ครับ รู้จักผมด้วยหรอครับ คนสวย" ไอ้ชีกอนี่ พี่ตูแน่หรอฟ่ะเนี่ย

  ฉันล่ะอยากจะหัวเรอะให้กับไอ้คำว่า คนสวย ของพี่แกจริงๆ  ทีเมื่อก่อนไม่เห็นเคยชมว่าฉันสวยเลยซักนิด  แต่ก็แอบสะใจนิดๆที่ได้แกล้งพี่(ถึงจะนิดเดียวก็เถอะ) แต่พี่อากิระจำฉันไม่ได้รึไงนะ อย่างงี้ต้อง

                   จุ๊บ (อ๊ะๆอย่าคิดลึกๆ แค่หอมแก้ม กิ๊วๆ)

                         "แหม พี่อากิระ แค่นี้เขินหรอ ไม่ได้เจอกันแค่2ปี ชีกอขึ้นเยอะเลยนะพี่" โคตะระสะใจเลย ดูหน้าพี่แกดิ ทั้งอึ้งทั้งเขิน 555+แค่หอมแก้มทักทายเหมือนเมื่อก่อนเองนะ

                    อึ้งอยู่พักนึง พี่อากิระก็ส่ายหัวไปมาเหมือนเรียกสติ มองมาที่ฉันก่อนที่จะยิ้ม(หน้าบาน)แล้วเข้ามากอดฉันแน่น(จนหายใจจะไม่ออกอยู่แล้ว) และก็ทักทาย(หอมแก้ม)ฉันเหมือนที่ฉันทำกับเขา

                          "มาเรีย มาเรียใช่ไหม ไม่ได้เจอกันตั้ง2ปี สวยขึ้นมากเลย มากจนพี่แทบจะจำไม่ได้ แล้วทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะ" แต่งตัวแบบไหน อ๋อ นึกว่าอะไร ก็แค่ เกาะอกสีดำ (ที่ยาวตั้งคืบกว่าๆ) แจ็คเค็ทยีนสีเข้ม (ที่ใส่คลุมไว้) กระโปรงยีนสีเข้มเหมือนแจ็คเค็ทที่ยาวคลุมเข่า แต่ผ่าข้างขึ้นมา1คืบ (ไม่ต้องห่วงๆ ฉันใส่กางเกงขาสั้นไว้ข้างใน) แล้วก็บูทยาวสีดำ แต่งตัวแบบนี้ เท่ ดีออกว่าม๊ะ

                           "แบบไหนล่ะ พี่อากิระ"ฉันถามด้วยใบหน้าใสซื่อ(รึเปล่า)

                           "แบบนี้ไง อย่ามาแกล้งโง่ ดูใส่เข้าซิ กระโปรงน่ะทำไมมันต้องผ่าขึ้นมาซะขนาดนั้น แล้วไอ้เกาะอกน่ะ ดูซิ สั้นแค่คืบเนี่ยนะ" ชัก ยัวะ หนอยว่าเราโง่ ไม่ดูตัวเองเลย ฉลาดตายล่ะ

                            "ตั้งคืบกว่าๆเชียวนะเนี่ย กระโปรงที่ผ่าข้างมันทำให้เดินสะดวก ไม่ต้องห่วงน่า ใส่กางเกงขาสั้นไว้ข้างในแล้ว อย่าบอกนะว่า โรคหวงน้องสาว กำเริบน่ะ บอกอะไรให้อย่างป่ะว่าหวงน่ะหวงได้ แต่หวงมากไปมันไม่ดี และอีกอย่างแต่งตัวแบบนี้มันก็ไม่ได้ผิดกฎหมายข้อไหนด้วย เอ๊ รึว่าผิด ก็มันเป็นสิทธิส่วนบุคคลนี่นา คงไม่ผิดหรอกใช่ม๊ะ"

                              "เออๆ ก็ได้ๆ ไม่หวงก็ไม่หวง อย่าทำเองก็แล้วกัน เชอะ" มีงอนด้วย งอนได้งอนไป

                              "นี่ๆพี่อากิระ เมื่อกี้คุณป้าโทรฯมา บอกว่าให้พี่อากิระพามาเรียเที่ยวด้วยล่ะ พี่อากิระพามาเรียไปเที่ยวหน่อยนะ" ดูพี่แกทำดิ เหล่มามองนิดนึงแล้วก็หันกลับ ทำเป็นเชิด ยังไม่เลิกงอนหรอ ฉันต้องง้อใช่ไหมเนี่ย เอาวะ ง้อก็ง้อ สู้เพื่อเที่ยว (พี่อากิระบ้ายอค่ะ ขอบอก)

                                "อ๊อใช่ จริงสินะ พี่อากิระดู สูงขึ้น รึเปล่าค่ะ" เริ่มยืดแล้วๆ

                                "หล่อขึ้นด้วยนี่นา" เก๊ก เต็มที่เลยคราบตอนนี้ (บอกตามตรงหมั่นไส้พี่ตัวเองจริงๆ)

                                "บอกตรงๆว่าพี่อากิระของมาเรียเนี่ย หล่อมากและก็เท่มากๆเลยนะเนี่ย" อมยิ้มแล้ว

                                 "จริงหรอ" สำเร็จ ติดกับจนได้ 555+ใครกันแน่ที่โง่ ไอ้พี่บ้ายอ

                                  "จริงซิ มาเรียไม่โกหกหรอกน่า"ยิ้มหน้าบานยังกับจานดาวเทียมเนะ(แค่พี่อากิระยิ้มสาวๆในสนามบินก็มองกันซะตาเยิ้มเลย หวงนะเว้ย อย่าหาว่าไม่เตือน)

                                   "ไม่ต้องบอกหรอก พี่รู้ตัวเองดีว่าพี่ หล่อ"ดูพี่แก ชมตัวเองได้ไม่อายปาก เหมือนใครเนี่ย (นั่นดิคุ้นๆเนอะ:ผู้แต่ง)

                                    "งั้น สุดหล่อวันนี้มาเรียขอควงเที่ยวซักวันนะ"

                                    "ได้เลยครับ คนสวย แต่ก่อนอื่นเอาสัมภาระไปไว้ที่รถก่อนเดี๋ยวเรียกคนขับรถมายกของให้แล้วค่อยนั่งรถพี่เที่ยวนะ"

                                     "รับทราบค่ะ" จากนั้นพี่อากิระก็ให้คนขับรถยกสัมภาระของฉันไปไว้ที่รถลีมูซีนสีดำคันสวยที่จอดอยู่ด้านหน้าสนามบินแล้วบอกให้ขับกลับไปก่อน และฉันก็เดินตามพี่อากิระมาที่ที่จอดรถของสนามบิน แม่เจ้าโว้ยย

รถของพี่อากิระเท่มากๆ ตัวรถเป็นสีดำ มีรูปสุนัขจิ้งจอกสีเงินตัวใหญ่อยู่ข้างตัวรถ มีตัวอักษรเขียนไว้ด้วยว่า Silver Fox

บอกได้คำเดียวว่า เท่ มั่กมาก

                                       "ว้าว เท่สุดๆไปเลย"

                                       "ใช่ม้า เท่เหมือนเจ้าของรถเลย 555+ไปเถอะ เสียเวลารีบๆขึ้นซิ แล้วประมาณ4ทุ่ม พี่จะพาไปซิ่ง"  ซิ่งหรอ หรือว่า...

                            ********************************************************