ปฏิบัติการ(รัก)พิชิตใจนายตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น

             ฮืออออออออ ฉันจะบ้าตาย นี่มันอะไรกัน ฉันโดนไล่ออก ไล่ออกเลยน้า  ฉัน ฉันจะฆ่ามันไอ้พวกบ้า เพราะพวกแกฉันถึงโดนไล่ออก  พวกแกสมควรตายยยยยยย    แต่...ฉันคงฆ่าพวกแกตอนนี้ไม่ได้ เพราะกำลังโดน คุณพ่อสุดที่รัก ไต่สวนอยู่ รอก่อนล่ะกัน พวกแกได้ตายสมใจแน่ อยู่ดีไม่ว่าดี อยากตายซะงั้น เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับฉันคนนี้ เฮอะ  ให้ตายเถอะ ไม่ชอบเลยท่าทางแบบนั้นของพ่อ ท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่บรรยากาศรอบตัวท่านมันไม่ใช่ ดูดิ เล่นเอาฉันขนลุกเลย บรื้ออออออ
          "มาเรีย บอกพ่อมา ทำไมลูกถึงถูกไล่ออกอีก นี่มันโรงเรียนที่ 4 แล้วนะ " มาแล้ว น้ำเสียงอย่างงี้แหละ โค ตะ ระ น่ากลัวเลย
           "อะ เอ่อ...แฮะๆ" มันพูดไม่ออกค่ะ
            "ไม่ต้องมาฮง มาแฮะเลย  บอกมา"
            "เอ่อ หนู หนูไม่ผิดนะคะ พวกนั้นต่างหากที่ผิด ก็พวกนั้นเป็นคนมาหาเรื่องหนูก่อน พวกนั้นพาหนูไปที่โรงยิมหลังโรงเรียน และหนู ก็ ก็แค่อยู่เฉยๆ..."
             "อยู่เฉยๆงั้นหรอ แล้วทำไมเด็กพวกนั้นถึงไปนอนอยู่ที่โรงพยาบาลล่ะ หรือ ลูกจะบอกพ่อว่า เด็กพวกนั้นไปนอนเล่นที่โรงพยาบาลกันเฉยๆ พ่อไม่เชื่อหรอกนะ"
              เกิดอาการสะอึกซิค่ะ   อะไรกันนักกันหนา แค่นอนหยอดน้ำเกลือไม่กี่วันเดี๋ยวก็หาย พ่อก็ถือซะว่า พวกนั้นโชคดีที่ไม่ต้องเรียนหนังสือไปหลายวัน เห็นชอบจังโดดเรียนน่ะ และพวกนั้นควรจะขอบคุณหนูมากกว่าที่ทำให้พวกนั้นได้มีเวลาพักผ่อน เต็มที่ ที่โรงพยาบาล เชอะ  แน่นอนค่ะนี่คือคำพูดที่พูดอยู่ในใจ ไม่กล้าพูดออกมา เดี๋ยวได้ตายก่อนพอดี ไม่กล้าเสี่ยงค่ะ
                 "โธ่ คุณพ่อคะ หนูแค่ป้องกันตัวเองแค่นั้น จริงๆนะค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจ คุณพ่อเชื่อหนูเถอะนะ นะ นะ นะ" อย่างนี้มันก็ต้องใช้ ลูกอ้อน อย่างเดียว 555+
                 "เฮอออ มาเรีย พ่อคงผิดเองแหละ ไม่น่าให้ลูกไปฝึกวิชาป้องกันตัวตั้งแต่เด็กเลย ดูซิ ยิ่งโตขึ้น ความเป็นกุลสตรี ของลูกยิ่งลดน้อยลงทุกที(แต่ก็ยังมีเหลือหรอกน่าพ่อ ไม่ต้องห่วง)ทั้งที่ตอนเด็กๆ ออกจะ อ่อนหวาน น่ารัก เหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ  แต่ดูตอนนี้ซิ เป็นนางมารร้ายในคราบนางฟ้า ไปซะแล้ว ไม่น่าเลย" คุณพ่อขา อย่าลื้อฟื้นความหลังได้ป่ะ แล้วที่ว่า เป็นนางมารร้ายในคราบนางฟ้าน่ะ มันก็ลูกพ่อนะ อย่าลืม เอาเถอะ เห็นคุณพ่อทำหน้าเหมือนจะรู้สึกผิด ปลอบหน่อยก็ได้
                  " คุณพ่อค่ะ คุณพ่อเลี้ยงหนูไม่ผิดหรอกค่ะ หนูต่างหากที่ผิด หนูขอโทษนะคะ คุณพ่ออย่าโทษตัวเองเลยนะ" พ่อหันมายิ้มให้ฉัน แต่ภายใต้รอยยิ้มนั้น รู้สึกว่า มันแฝงอะไรบางอย่าง ที่มากกว่านั้น ชักหวั่นๆแล้วดิ
                  "งั้นลูกต้องไปอยู่กับคุณซายูริที่ญี่ปุ่นนะ ไปเรียนต่อที่นั่น คุณซายูริจัดการให้หมดทุกอย่างแล้วล่ะ   อ๊ะ อ๊ะ บอกไว้ก่อนนะว่าถ้าไม่อยากให้พ่อรู้สึกผิดที่เลี้ยงลูกมาเหมือนเด็กผู้ชายมากกว่าเด็กผู้หญิง ก็ ต้อง ไป" โห ไม่ค่อยเลยนะ
                    "ให้ไปอยู่กับคุณป้า นี่พ่อผลักไสให้ลูกสาวแสนสวย ของคุณพ่อ  ไปอยู่กับคุณป้าที่ญี่ปุ่นหรอ ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอค่ะ"
                     "พ่อไม่ได้ใจร้ายนะ ถ้างั้นพ่อมี2ทางให้ลูกเลือก จะไปอยู่กับคุณซายูริ หรือจะไปอยู่กับคุณยาย บอกมา"
                     "มะ ไม่ ไม่นะค่ะไม่ไปอยู่กับคุณยายนะ  หนูไปอยู่กับคุณป้าดีกว่า ให้อยู่กับคุณยายหรอ แค่คิดก็ บรื้ออ" โอเค อยู่กับคุณป้ามันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร  แถมได้เจอ พี่อากิระ(ลูกชายคุณป้าที่แก่กว่าปีนึง)อีก ไม่ได้เจอตั้ง2ปี คงคิดถึงฉันแย่เลย ไม่เป็นไร น้องสาวแสนสวยคนนี้จะไปกำจัดพวกชะนีที่มาเกาะแกะพี่เองไม่ต้องห่วง (เป็นการแก้เซ็งไปด้วยเลยในตัว) สนุกแน่งานนี้ โฮะโฮะโฮะ

                
               3 วันต่อมา
               ก่อนขึ้นเครื่อง 30 นาที
                      "คุณพ่อขา คุณพ่อจะให้มาเรียไปจริงๆหรอคะ" อ้อนนิดๆหน่อยๆพอเป็นพิธี(555+อยากไปจะตายแว้ว ต้องไปป่วนพี่อากิระซักหน่อย)
                       "แล้ว ลูกไม่อยากไปหรอ พ่อรู้นะว่าลูกอยากไปหาเจ้าอากิระน่ะ"
 งุงิงุงิงุงิงุงิ  คุณพ่อรู้ทันเจ้าค่ะ
                       "โธ่ คุณพ่อค่ะมาเรียก็แค่คิดถึงพี่อากิระที่ไม่ได้เจอกันตั้งนาน เท่านั้นเอง"
                        "เท่านั้นเอง แน่ใจหรอ พ่อไม่เชื่อหรอก"    โฮ่   นึกว่าหลอกง่าย 
                        "ก็ได้ค่ะ มาเรียจะไปป่วนพี่อากิระ พอเป็นพิธี ก็แค่นั้น"
                        "หรือมากกว่านั้น ใช่มั้ย หึหึหึ ร้ายนักนะเรา"
                        "เฮ้อ เบื่อจริงๆเล้ย คนรู้ทันเนี่ย  ว่าแต่ คุณพ่อโทรบอกคุณป้ารึยังคะ"
                       "อืม บอกแล้ว เดี๋ยวไปถึงก็เห็นเองแหละ  ลงทุนมารับหลานสาวสุดที่รักเอง ถึงที่เลยนะเนี่ย" แน่ะ ยังมีแซว
                        "แล้วบอกคุณป้ารึเปล่าค่ะ ว่าอย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับ พี่อากิระน่ะ"
                        "บอกแล้วจ้า แล้วพ่อจะรอฟังวีรกรรมของลูก ผ่านคุณซายูรินะ"
                        "ค่ะ รับรอง สนุกแน่"
                    และแล้งก็ถึงวลา และแล้วฉานก็ต้องไป   อือ ฉันยังไม่ได้บอกใช่มั้ย ว่ามากันทั้งบ้าน ไม่ได้มาแค่ฉันกับพ่อ 2คนเริ่มจาก ป้าช้อย ป้าจิตร ป้าแจ่ม (3 แม่ครัวจอมทรนง ยืนยงคู่ชาดทาย) พี่ชมพู่ พี่ดาว พี่เดือน(3 คนรับใช้สุดเดือนเดือด) และป้าสายใจ (แม่น้ม..แม่นม) อ๊อ เกือบลืม ลุงสมชายกับพี่ทศ (คนสวน&คนขับรถ) กว่าจะล่ำลากันเสร็จ เล่นเอาฉันเหนื่อยเลย สุดท้ายก็หันไปกอดพ่อ "โชคดีนะ พ่อรักลูก" ฉันยิ้มแล้วพูดก่อนไป "ดูแลตัวเองดีๆล่ะ รักพ่อเหมือนกันนะคะ แล้วจะหาลูกเขยมาฝากพ่อสักคนด้วย อาฮิอาฮิ ไปก่อนนะคะ" พูดจบฉันก็รีบเดินไปขึ้นเครื่อง(เฮ้!ฉันบอกพวกคุณรึเปล่า ฉันไม่ได้อวดรวยหรืออะไรหรอกนะ แต่ฉันนั่งเครื่องบินส่วนตัวของคุณป้าที่มารับถึงเมืองไทยเลยนะ ฉันก็เลยได้นั่งสบาย โฮะโฮะโฮะ ทำไงได้ล่ะก็คนมันรวย)

                   มาแนะนำตัวกันก่อนดีกว่า   ฉันสาวน้อยน่ารัก(&สวย)วัย17 นามว่า มาเรีย โยธาศักดิ์สกุล เป็นลูกครึ่ง ไทย อังกฤษ ญี่ปุ่น(3เชื้อชาติ อิจฉาอ่ะดิ) ฉันเป็นลูกสาวคนเดียว ก็เลยชอบอ้อน พ่อของฉันเป็นที่นักธุรกิจชื่อดัง กลัวว่าฉันจะได้รับอันตรายจากคู่แข่ง ก็เลยให้ฝึกวิชาป้องกันตัวตั้งแต่เด็ก(มวยไทย เทควันโด ยูโด คาราเต้) ฉันไม่ได้เก่งแค่เรื่องการต่อสู้อย่างเดียวนะ เรียนก็เก่ง งานบ้านก็เก่ง และยังทำอาหารเก่งอีกด้วย(ถูกฝึกจาก คุณยายตั้งแต่เด็ก ทำไม่ได้โดนไม้เรียว ก็เลยกลัว)
รูปร่างและหน้าตาของฉันไม่ต้องเดาหรอก รู้อย่างเดียวก็พอว่า สวย (ไม่ได้โม้นะ)ไม่เชื่อหรอ อธิบายค่ราวๆให้ฟังก็แล้วกัน วงหน้าสวยได้รูป คิ้วเรียวยาวสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาเรียวใสสีน้ำตาลอ่อน จมูกโด่งได้รูป รับกับ ริมฝีปากบางชมพูระเรื่อที่เป็นสีธรรมชาติ    ผมของฉันเป็นสีน้ำตาลเข้มตั้งแต่เกิด ไว้ยาวถึงกลางหลังและตรงปลายหยักศก(นิดหน่อย) รูปร่างสูงโปร่ง สมส่วนแต่หน้าอกใหญ่ไปนิด(คัพC ค่ะ อิจฉาอ่ะดิ)ฉันเคยถามพ่อนะว่า ระหว่าง ฉันกับแม่ ใครสวยกว่ากัน แน่นอนพ่อต้องตอบว่าแม่ไม่งั้นเดี๋ยวแม่งอน แม่ของฉันเป็นคนญี่ปุ่นน่ะ แต่ตอนนี้แม่ไม่อยู่ต้องไปดูแลธุรกิจของท่านที่ฝรั่งเศษ แม่มีพี่สาวอยู่1คน ก็คุณป้าซายูริ นั่นแหละคุณป้าเป็นคนใจดี อ่อนโยน ไม่เหมือนแม่ที่ออกไปทางหญิงแกร่ง ไม่กลัวใครและไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ    (รุรึยังว่าฉันได้นิสัยนี้มาจากใคร)อ๋อ ใช่คุณป้ามีลูกชายอยู่คนนึง พี่อากิระไง พี่อากิระ น่ะเป็นโรคหวงน้องสาว(ฉันเอง)พี่อากิระเป็นลูกคนเดียวเหมือนกันก็เลยรักฉันเหมือนน้องแท้ๆคุณป้าก็เอ็นดูฉันเหมือนลูกคนนึง คงเป็นโชคดีของฉันมั้งที่ยิงปืนนัดเดียวได้นก2ตัว
                         นกตัวแรก คือ การแก้แค้นโดยไม่โดนเรียกตัวเข้าห้องปกครอง(ที่เคยเข้าจนชิน)ฉันเพิ่งแก้แค้นไปเมื่อวานเองสดๆร้อนๆเลย 555+
                          ส่วนนกตัวที่2 ก็ ได้มาเที่ยวที่ญี่ปุ่น แถมยังได้ไปป่วนพี่ชายสุดที่เลิฟอีก อ๊อ เรียนต่อด้วย อยู่ที่ญี่ปุ่นก็ไม่มีปัญหาอะไร เรื่องสำเนียงหรือภาษาก็ได้อยู่แล้วไม่จำเป็นต้องฝึก  บรรยายมากไปหน่อย แฮะๆ
              เบื่อเเนอะ เอาโน๊ตบุ๊คออกมาเล่นดีกว่าแก้เซ็ง ในใจก็แอบทักทายฝากสายลมไปให้พี่อากิระด้วยว่า มาคราวนี้ สนุกแน่ แต่อีกใจมีลางสังหรณ์ว่า การมาครั้งนี้ของเธอ จะได้เจออะไร อะไร มากกว่าที่เธอคิดแน่ๆ ชักอยากจะรู้ซะแล้วซิ อิอิ

                             ****************************************