สวยน่ารักกับนายตัวแสบน่าเลิฟ

ลำดับตอนที่ #3 : พบหน้า

  เสียงเพลงดังกระหึ่มทั่วบริเวณของ "สวีทดรีม" ผับชื่อดังอันดับ 1 ในมณฑลเสฉวน ที่แห่งนี้คร่าคร่ำไปด้วยสาวงามที่ถูกคัดสรรแล้วว่า มีรูปลักษณ์ที่งดงาม อีกทั้งกิริยามารยาทที่สามารถครองใจชายได้

  มุมๆหนึ่งของผับ ปรากฎร่างของชายหนุ่มรูปหล่อ ผิวพรรณของเขาบ่งบอกว่าไม่ใช่คนธรรมดาที่อาศัยอยู่ในที่แห่งนี้ และไม่ใช่คนที่มีฐานะยากจนที่หาเช้ากินค่ำ ดวงตาสีเงินภายใต้แว่นกันแดดสีดำจ้องปราดไปยังหน้าเวทีที่เต็มไปด้วยสาวงามนุ่งน้อยห่มน้อยกำลังชะมายชายตาลงมาเย้ายวนบุรุษข้างล่าง

"ไม่มีใครถูกใจเลยจริงๆ"
ชายหนุ่มสบถขึ้นเบาๆ พร้อมกับยกนาฬิกาข้อมือเพื่อจะส่องดูเวลา

"น้องชายตรงนั้นนะ!! ไม่สนใจสาวๆบ้างเลยหรือ"
เสียงแหบห้าวของชายวัยกลางผู้ซึ่งเป็นเจ้าของผับดังขึ้น ซึ่งได้รับเพียงแค่รอยยิ้มเป็นคำตอบ บุคตคลตรงหน้าก้มหัวให้เขาหนึ่งทีก่อนจะลุกขึ้นแล้วเก็บสัมภาระบนโต๊ะเพื่อเตรียมตัวกลับ
"เอ้า! น้องชายอย่ามาเสียเที่ยวส.."
ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ แบงค์พันดอลล่าร์สามใบก็ถูกชูขึ้นแกว่งไปมา 
"แค่นี้พอไหม" ไม่ต้องรอคำตอบ ชายวัยกลางคนรีบหยิบแบงค์แล้วเก็บใส่กระเป๋ากางเกงในทันที

"เดินทางปลอดภัยนะ น้องชาย!!"

.........................................................................

หลังผับ

   ในขณะที่บรรยากาศภายหน้าผับเต็มไปด้วยความสนุกสนาน แต่ภายหลังกลับเต็มไปด้วยความเย็น และ รังสีอิจฉาริษยาที่แผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ และวันนี้รังสีริษยาก็รุมเป้ามาที่สองสาวหน้าใหม่ "เยี่ยนเอ๋อร์ และ แอนนี่" สองพี่น้องที่เพิ่งเข้ามาทำงานในผับสวีทดรีมเป็นวันแรก

"พวกเธอได้กลิ่นสาบๆอะไรไหม" เสียงเหน็บแหนมของ "ลีนา" สาวในผับที่ขึ้นชื่อว่าเป็นดาวอันดับ1ดังขึ้น 
"นั้นสิ คล้ายๆกะบกลิ่นโคลนสาบ 'ควาย' " เสียงลูกคู่ของอาเดลซึ่งเป็นดาวอันดับ2ดังขึ้นตามมา แถมยังไม่พูดปล่าว ยังทำทีท่าชี้นิ้วลิ่วตาไปยังเยี่ยนเอ๋อร์ ที่เป็นประเด็นของบทเหน็บแหนมนี้
"งี้ล่ะนะ ล้างอะไรก็ล้างได้ แต่ล้างกำพืดตัวเองนะ ล้างให้ตายยังไงมันก็ไม่ออก หึ" ลีนายังคงเหน็บแหนมต่อไป ซึ่งเยี่ยนเอ๋อร์ก็ได้แต่ข่มอารมณ์ไว้

'อย่างไปฟังมันเยี่ยน แค่เสียงสัตว์มันอิจฉามนุษย์'

"ดูสิพูดขนาดนี้ยังทำเป็นเฉย หึ! สงสัยจะยอมรับแล้วมั่งว่าตัวเองมันเป็นพวกกลิ่นโคลนสาบควาย" สิ้นคำพูดของลีนา เสียงหัวเราะก็ดังขึ้น ซึ่งทำให้เยี่ยนเอ๋อร์ทนไม่ไหว ลุกขึ้นเพื่อที่จะเดินหนี แต่อาเดลก็เอาตัวเข้ามาขวาง

"นี้! ไม่เคยมีใครสอนหรือไงว่าเวลาคนอื่นเขาพูดน่ะ อย่าเดินหนี" อาเดลตะคอกใส่หน้าอย่างรุนแรง

"เคยคะ แต่เขาก็สอนว่าควรจะรักษามารยาทกับมนุษยชน ไม่ใช่กับ สัตว์เดียรัจฉานที่เอาแต่เห่าหอน" เยี่ยนเอ๋อร์กระแทกคำพูดใส่หน้าอาเดล ก่อนจะเดินชนไหล่อย่างไม่ไยดี

"มันจะมากเกินไปแล้วนะ นังเยี่ยนเอ๋อร์!!!" อาเดลแผดเสียงดังก่อนจะใช้นิ้วจิกไปที่เส้นผมของคู่กรณีก่อนจะลากมาตบจนเลือดกลบปากของอีกฝ่าย

"คนอย่างแก มันก็เป็นได้แค่นางบำเรอพวกชาวไร่ชาวนา อย่าเผยอมาสั่งสอนพวกฉันที่เป็นเมียของคนใหญ่คนโตนะ!!"

"เมียน้อยน่ะสิ หึ มันก็ไม่แตกต่างกันล่ะ พวกเธอมันก็แค่เมียน้อยของผู้ชายแก่ๆ แล้วก็นะ สภาพแบบนี้คงจะช้ำมากแล้วล่ะ ระวังไว้เถอะ ยังไงสะของเก่าย่อมดีกว่าของใหม่ ของสด ย่อมดีกว่า ของเหี่ยวๆที่เขาจะเอาลงถัง"

"นังเยี่ยนเอ๋อร์!!!!"

ลีนารีบปราดจะเข้าไปตบหน้าของอีกฝ่าย แต่ช้าไปแล้วเยี่ยนเอ๋อร์จัดการชิงตบหน้าลีนาก่อนจะถีบเข้าที่ท้องน้อย ส่งผลให้ร่างบางเซล้มทับร่างของอาเดลจนล้มกลิ้งกับพื้นกันไป

 "ฉันทนพวกหล่อนมานานแล้วนะ ดีแต่ดูถูกคนอื่น พวกหล่อนก็ไม่ต่างกันหรอก ใช่ฉันยังจำกำพืดฉันได้ว่าฉันเป็นใคร ก็ยังดีกว่าพวกหล่อนที่ลืมแม้กระทั่งกำพืดตัวเอง ทำตัวเป็นวัวลืมตีน คอยดูเถอะจะไม่มีตีนให้เดิน!!" เยี่ยนเอ๋อร์ตวาดเสียงดังพร้อมกับชี้ไปที่หน้าของลีนา กับ อาเดลที่บัดนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตาเพราะความกลัวจากการเห็นด้านมืดของอีกฝ่าย

"และจำใส่กะลาหัวพวกหล่อนด้วยนะ ถ้าคราวหน้ามาหาเรื่องฉันอีก ไม่จบแค่นี้แน่ คนอย่างเสี่ยว เยี่ยน จื่อ ไม่เคยให้ใครมาทำฝ่ายเดียว!! เข้าใจไหม!!!"

"คะ..ค่า" อาเดล และ ลีนารีบพูดพร้อมกันทันทีซึ่งเรียกรอยยิ้มจากอีกฝ่ายมาได้ ร่างบางจัดการเดินเฉิดฉายออกมานอกผับโดยไม่แคร์สายตาของคนอื่นๆที่เห็นเหตุการณ์ และทันทีที่เธอก้าวเท้าข้ามผ่านประตูผับปุ๊บ! ก็พลันปรากฎร่างของคนปะทะเข้ากับตัวเธอ และทันทีที่เธอเงยหน้าเพื่อจะกล่าวคำขอโทษปุ๊บ สิ่งที่เห็นก็คือ...