Fanfic{อาเทมxยูกิ} ภารกิจรักย้อนเวลาสู่อดีต

ลำดับตอนที่ #4 : Part III (100%)

Farfic AtemxYugi ภารกิจรักย้อนเวลาสู่อดีต

By:มังกรวิญญาณ

Parst: III

……………………………………………………………………………………

ทุกสิ่งมีที่มาย่อมมีที่ไป คำกล่าวนี้ต่อให้ตายยังไงก็ไม่มีทางไปแก้ไขมันได้หรอกนอกเสียแต่หากมีบางสิ่งเสียสละให้ก็สามารถทำลายคำกล่าวนี้ได้เช่นกัน

……………………………………………………………………………………………………………………………………..

 กลับมายังยุคเดิม ณ โรงเรียนโดมิโนะเวลาพักเที่ยงที่ห้องเรียนทุกคน(ในกลุ่ม)ที่เป็นเพื่อนสนิทของยูกิกำลังปรึกษากับการไม่มาโรงเรียนที่เป็นครั้งแรกของยูกิ(_ _’) “นี้ๆๆๆชั้นว่าหลังเลิกเรียนวันนี้เราไปหายูกิที่บ้านดีมั้ยอ่ะ!!”เด็กหนุ่มผมสีทองที่มีดวงตาคมสวยสีน้ำตาลชื่อโจวโนะอุจิออกข้อเสนอในกลุ่ม “นั้นสิเพื่อยูกิอาจจะเป็นไข้นอนซมอยู่บ้าน ถ้าจะเหงาน่ะ”เด็กหนุ่มผมสีฟ้าขาวยาวถึงกลางหลังออกชื่อบาคุระ เรียวข้อเสนอบ้าง

“แล้วอันซุล่ะว่ายังไง”เด็กหนุ่มอีกคนที่มีผมเกรียนแต่ไว้ผมด้านหน้าให้ชี้ตรงชื่อฮอนดะถามเด็กสาว(คนเดียว)ในกลุ่มที่ชื่ออันซุเด็กสาวทำท่าครุ่นคิดก่อนจะตอบตกลงเมื่อทุกคนในกลุ่มลงคะแนน..เอ๊ย ลงความเห็นเหมือนกันแล้ว ก่อนที่เสียงอ๊อดเข้าห้องเรียนจะดังขึ้น..ทุกคนจึงแยกย้ายไปนั่งประจำที่ของแต่ล่ะคน

......................................................................เวลา 17:59 น. ที่ยุคอียิปต์..............................................................

“ที่นี้ล่ะ”

ฟาโรห์เดินนำยูกิมาที่ห้องโถงลานกว้างที่ด้านนอกล้อมรอบด้วยแม่น้ำเล็กๆ ลานต่อสู้ในตอนนี้มีแสงจากคบเพลิงส่องเพราะตอนนี้เริ่มจะค่ำแล้วยูกิยืนอยู่คนล่ะด้านกับฟาโรห์เกมที่ยูกิกับฟาโรห์จะเล่นต่อไปนี้คือเกมดูเอลมอนสเตอร์(แน่นอนว่าของยุคนี้)อุปกรณ์การต่อสู้จะมีปลอกข้อมือทองที่ติดแผ่นสามเหลี่ยมด้านขนานสามแผ่น

‘แล้วมันเล่นยังไงล่ะเนี่ย’ ยูกินึกในใจพลางมองกำไลติดปีกที่ตนได้ใส่ไว้ “ยูกิ”ร่างสูงเรียกยูกิด้วยน้ำเสียงเหมือนเดิมทุ้มและกังวาลยูกิในยามที่ได้ยินเสียงของร่างสูงก็เหมือนคนจะเป็นโรคหัวใจ.. “เจ้ารู้จักคาหรือเปล่า”

“เอ๊ะ...เออ...?”ยูกิเอียงคอเล็กน้อยพลางใช้หัวสมองน้อยคิดหาคำตอบ

“คาน่ะคือสิ่งที่อยู่ในจิตใจของเรา”เมื่อเห็นยูกิท่าจะไปไม่รอดฟาโหร์ก็ยอมเฉลย “หรือจะเรียกงายๆว่าเป็นปีศาจที่สะท้อนจิตใจเรา”ยูกิเงียบฟังคำอธิบายของฟาโหร์ต่อ “คานั้นจะเป็นได้ทั้งด้านดีและไม่ดีพวกเราเลยเอาคามาใช้ในการต่อสู้ยังไงล่ะ”สิ้นคำฟาโรห์ก็ชูปลอกข้อมือสีทองนั้น “เจ้าจะสามารถเรียกคาอะไรก็ได้ออกมาสู้กับข้าโดยลองจินตนาการรูปร่างแล้วปล่อยออกมา”ฟาโรห์ชูแขนที่สวมปลอกแขนขึ้นจู่ๆก็มีลำแสงพุ่งเข้าที่แผ่นปลอกแขน

แล้วก็เกิดปรากฏร่างของคาที่มีรูปร่างของมังกรสีดำรูปร่างเถอะถ่ะออกมาที่ฝั่งของฟาโรห์

“โฮ้~! งั้นก็เหมือนกับดูเอลมอนสเตอร์เลยน่ะสิ”ยูกิมองหน้าของมังกรสีดำที่พ่นควันสีเทาออกจากจมูกของมัน “หึ..ยุคของเจ้าเรียกอย่างนั้นรึ เอาล่ะมาเริ่มเกมกันเลยน่ะยูกิ”ฟาโรห์แสยะยิ้มจนยูกิที่พึ่งเห็นเล่นซะเสียวสันหลังวาบ

“กฏง่ายๆก็คือคา คาของฝ่ายไหนถูกกำจัดได้มากกว่าฝ่ายนั้นก็จะแพ้” ยูกิมองแผ่นสามเหลี่ยมที่ติดอยู่ที่ปลอกแขนก่อนจะเงยหน้าไปมองฟาโรห์ “แผ่นสามเหลี่ยนี้มีอยู่สามแผ่น...งั้นก็แปลว่า!”ร่างสูงยิ้มชมกับการเรียนรู้เร็วของยูกิ “ใช่..หากคาของใครกำจัดคาสองตัวของฝ่ายตรงข้ามได้คนนั้นก็จะชนะ”ยูกิกลืนน้ำลายดังเอื้อกเพราะถ้าหากแพ้ล่ะก็......อ๊ายยย!!!~ เสียความบริสุทธิ์กันพอดีน่ะสิ!!!!O//////[]//////O’’

 บรรยากาศรอบตัวตอนนี้มีแต่ความตึงเครียด(ของฝ่ายยูกิ)เพราะถ้าหากเกิดแพ้ขึ้นมาเป็นอันว่าชีวิตได้จบเห่แน่ๆ!!บรรยากาศที่เงียบสงับแต่แฝงไปด้วยความเครียดทางฝ่ายที่ถูกท้ามีแต่เสียงลมเท่านั้นที่จะพัดพาความตรึงเครียด

“ถ้าอย่างนั้น ก็เริ่มเลยน่ะยูกิ.... ดิวา!!!!!”

...................................................................
…………………………………………………………….

…………………………

…………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………..

………………………………..

…………………………………….

 กลับมาโลกปัจจุบัน

 พวกเพื่อนๆของยูกิที่พอเลิกเรียนแล้วก็เดินคุยจ้อแจ้จนไปถึงหน้าบ้าน(ร้านขายเกม)ยูกิปู่ของยูกิหรือสุโงโรคุที่กำลังกวาดเศษใบไม้หน้าร้านพอเห็นพวกเพื่อนๆมาที่บ้านก็ให้การตอนรับอย่างดี

“เอ๋!~ยูกิเฝ้าไข้เด็กผู้หญิงอยู่บนห้องงั้นเหรอครับ/ค่ะ”พวกเพื่อนๆ “ชูว์~เบาๆหน่อยสิเดี๋ยวเค้าก็ตื่นหรอก”เพื่อนๆที่ถูกปรามก็ตะครุบปิดปากตัวเอง “งั้นพวกเราขอขึ้นไปหายูกิได้มั้ยค่ะ”อันซุขอร้องเพราะความเป็นห่วงในตัวเพื่อน เมื่อสุโงโรคุอณุญาตให้ขึ้นไปพบได้แต่ต้องสัญญาว่าจะไม่เสียงดังพวกอันซุก็เดินขึ้นไปบนห้อง

“ยูกิ~~!พวกเราเข้าไปน้า~~”อันซุเปิดประตูห้องนอนยูกิแต่กลับพบว่าในห้องไม่มีใครอยู่เลยซักคนเดียวอันซุและเพื่อนๆในกลุ่มเข้าไปหาคนที่จะอยู่ในห้องแต่หายังไงก็ไม่พบเลยมานั่งรวมกลุ่มอยู่กลางวงห้อง “เฮ้อ~หายไปไหนของเค้าน้า”โจวโนะอุจอเอนตัวนอนลงกับพื้นใช้ตาสีน้ำตาลของตนมองเพดานห้องสีขาวแล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใบหน้าของเด็กสาวยื่นมองมา

“เฮ้ย! ว้ากกก!!~”โจวโนะอุจอร้องเสียงหลงพลางกระดกตัวขึ้นหนีไปหลบหลังฮอนดะ “ธะ...เธอเป็นใครอ่ะ!!!”ฮอนดะที่กำลังอึ้ง!!กับร่างตรงหน้าโดยไม่สังเกตเลยว่ามีบางอย่างกำลังเข้าหาพวกตนทางด้านหลัง “ว้ายย!!~”อันซุร้องเสียงหลงทันทีเมื่อมีบางอย่างจับที่ก้นของเธอ ((_///_)อายอ่ะ//ไรเตอร์)

“......ไปซะ......”สิ้นเสียงที่เอ๋ยอย่างแผ่วเบาราวกับกระซิบพวกโจวโนะอุจิก็ถูกลากเข้าไปในความมืดพร้อมเสียงกรี๊ดร้องของพวกเค้า

 “....จบแล้วสิน่ะ......ภารกิจของ....ชั้น.....”แล้วเธอก็หายแวบไปราวกับสายลม ทิ้งไว้แค่คำพูดลอยๆของวิญญาณที่ตายไป....

............................................................................................................................
เสดเเล้ว!!!~~~~~~~~=[]=//พังคอมเเละเครื่องใช้ไฟฟ้าทุกชนิด =_=เอิ่ม.....คือคิดในใจอยู่ลึกน่ะค่ะ....... ว่าชั้นเเต่งอะไรของชั้นเนี้ย!!!!!=[]="