Fanfic{อาเทมxยูกิ} ภารกิจรักย้อนเวลาสู่อดีต

ลำดับตอนที่ #3 : Part II

Farfic AtemxYugi ภารกิจรักย้อนเวลาสู่อดีต

By:มังกรวิญญาณ

Parst: II

………………………………………………………………………

การพบเจอของพวกเรามันคือความบังเอิญ...หรือเป็นสิ่งที่โชคชะตาลิขิตไว้กันแน่

...............................................................ณ ห้องนอนของมุโต้ ยูกิ......................................................

 ห้องนอนแคบขนาดพอนอนสองคนได้มีร่างบางหรือยูกิกับเด็กสาวที่เขาช่วยนอนอยู่บนเตียงเค้ายอมสละเรียนเพื่อมาเฝ้าดูอาการของเด็กสาวไว้ดูเหมือนที่ผ่านทางจากการดูอาการของเด็กสาวจะแย่ลงจนเห็นได้ชัดพอปู่หรือสุโงโรคุเห็นเด็กสาวก็พาเค้าเข้าไปนอนในห้องของร่างบาง ยูกินั่งขอบเตียงเปลี่ยนผ้าที่แปะไว้บนหน้าผากมนนั้น

‘แล้วเรื่องที่เค้าพูดหมายความว่ายังไงล่ะ’ยูกินึกถึงประโยคนั่น ประโยคที่นางพูดก่อนจะสลบ ‘คนที่จะช่วย...ฟาโรห์’ยูกินั่งนิ่งพลางคิดประมวลหาความหมายที่เด็กสาวเค้าได้พูด แต่แล้วความคิดของเด็กหนุ่มก็ต้องหยุดกึกเมื่อจู่ๆลมก็พัดแรงขึ้นจนตั้งตัวไม่ทันหน้าต่างที่ถูกเปิดไว้เพียงครึ่งบานได้ถูกลมพัดจนมันเปิดออกเอง

“อะ.....อะไรกันล่ะเนี่ย!”ยูกิร้องลั่นเมื่อจู่ๆก็มีแสงสว่างสีขาวสาดส่องไปทั่วร่างบางที่เห็นแสงนั้นก็ต้องหลับตาปี๋เพราะแสบตาสักพักแสงนั้นก็หายไปเด็กหนุ่มลดมือลงพลางค่อยๆเปิดตาออกภาพตรงหน้าที่ยูกิเห็นก็ทำให้ตกใจกันไปตามๆกันเมื่อตอนแรกยูกิได้อยู่ในห้องนอนของตนแต่ตอนนี้กลับมาอยู่ที่ลานที่ไหนสักแห่งของปราสาธที่สร้างด้วยอิฐตากแห้งสีเหลืองทองผู้คนที่แต่งตัวแปลกๆผิวก็สีแทนหน้าตานี้ตกใจที่เห็นยูกิมาปรากฎตัว

“@#%^&*(*^$!@#$%^”เสียงพูดคุยด้วยภาษาแปลกๆยูกิกลับไม่สนใจแต่ที่ทำให้ยูกิต้องนิ่งสดับเมื่อเห็นคนตรงหน้าถึงแม้ว่าตัวเค้าจะอยู่ห่างพอสมควรก็เหอะ

    เด็กหนุ่มผิวสีแทนที่มีผมสามสีชี้แปลกตาที่หน้าผากเหมือนจะมีอะไรคาดไว้เป็นดวงตาสีทอง

    ดวงเนตรสีทับทิมเข้มรอบตาที่ทาสีดำเน้นให้สีตานั้นดูดียิ่งขึ้น

    สวมชุดสีขาวติดเครื่องประดับสีทองเต็มยศผ้าคลุมสีน้ำเงินนั่งที่แท่นอิฐที่มีที่ผิงสูง

ยูกิเริ่มจะใจเต้นไม่เป็นสั่นเพราะเค้าหันมาสบตาด้วยดูเหมือนว่าเขาก็จะเริ่มใจเต้นเหมือนกันใบหน้าทั้งสองคนขึ้นสีชมพูระเรื่อยแล้วอาณาเขตสีชมพูก็ต้องถูกทำลายก็เพราะว่า.......

“นี้เจ้า!!เจ้าเป็นใครกันทำไมจู่ๆถึงมาปรากฎตัวที่นี้ได้”นักบวชหนุ่มที่หน้าตาคล้ายคลึงกับไคบะ เซโตะเดินดุ่มๆเข้ามาจับแขนยูกิพลางส่งสายตาดุดันใส่ ยูกิที่เห็นอย่างนั้นก็รู้สึกกลัวอยู่นิดๆพลางรู้สึกตัวว่ามันไม่ใช่เวลามานั่งเขินอยู่ตอนนี้เค้าอยู่ที่ไหน.....แล้วคนพวกนี้เป็นใครต่างหากล่ะที่เค้าควรจะคิด

“เอ้า!ไม่ได้ยินที่ข้าถามรึไง!!”นักบวชที่ยังกำแขนของยูกิอยู่ก็เพิ่มแรงบีบมากขึ้นจนยูกิต้องร้องอุทานขึ้นน้ำตาเริ่มคล้อเบ้าคนอื่นๆก็เช่นกันส่งสายตาไม่น่าไว้วางใจใส่ยูกิตอนนี้ยูกิรู้สึกเจ็บและอึดอัดกับสายตาของคนพวกนั้น

“พอได้แล้วเซโตะข้าว่าเจ้าจะทำให้เค้ากลัวแล้วน่ะ”เด็กหนุ่มที่นั่งแท่นเมื่อตะกี้เอ่ยเสียงทุ้มกังวาลที่ออกดุๆแต่สำหรับยูกิแล้วพอฟังเสียงนั้นทำให้เค้าหายกลัวและเจ็บเป็นปลิดทิ้ง

“แต่ว่าท่านฟาโรห์!เราจะปล่อยให้เด็กหน้าสงสัยนี้อย่างงั้นรึ”นักบวชเซโตะหันไปมองที่ฟาโรห์หนุ่มยูกิที่ได้ยินสรรพนามนั้นก็สะดุ้งโหยงดีที่นักบวชนั้นไม่รู้ตัว ‘ฟาโรห์.........หมอนี้น่ะเหรอ’ดวงตากลมโตสีอัญชันหันไปมองเด็กหนุ่ม ฟาโรห์หนุ่มมองเห็นแววตานั้นก็คลี่ยิ้มบางๆให้เรียกหัวใจของยูกิให้เต้นแรงอีกครั้ง

“สงสัย?เด็กหนุ่มคนนี้มีอะไรหน้าสงสัยอย่างนั้นรึ”ฟาโรห์หนุ่มหันไปถามนักบวชหนุ่มที่กำลังบีบแขนร่างบางอยู่ “ท่านไม่สงสัยบ้างรึแต่งตัวก็แปลกสีผิวก็ขาวรึจะเป็นคนที่จะมาแฝงตัวในอณาจักรเราน่ะครับ”เซโตะกระชากแขนให้ยูกิลุกขึ้นยูกิเม้มปากแน่นระงับความเจ็บปวดที่แล่นชาทั่วแขนข้างขวา

“แต่ข้าว่าเค้าไม่น่าจะเป็นอย่างที่เจ้าว่าน่ะ”นักบวชหนุ่มอีกคนที่มีความสูงเทียบเท่าเซโตะโพลงออกมาเค้าห้อยสร้อยคอที่มีดวงตาเอาไว้ “ข้าเห็นด้วยกับมาฮาโด้น่ะเซโตะ”ฟาโรห์พูดเสริมขึ้นจนทุกคนที่อยู่ภายในลานเริ่มจะเห็นด้วยกับมาฮาโด้เซโตะที่ได้ยินอย่างนั้นก็สถบเบาๆแล้วปล่อยแขนยูกิ ฟาโรห์ที่นั่งอยู่ก็ลุกขึ้นเต็มความสูงก้าวเดินเข้าไปหายูกิที่กุมแขนตนไว้

“อะ...อ๊ะ..!”จู่ๆฟาโหร์ก็เข้ามาอุ้มยูกิในท่าเจ้าสาวทำให้ยูกิและทุกคนในห้องโถงตกใจเป็นอย่างมากแต่ที่ตกใจมากที่สุดคงไม่พ้นยูกิเพราะตอนนี้เขาแทบอยากจะตายให้ได้ใบหน้าขาวนวลถูกแต่งเติมด้วยสีแดงด้วยความเขินในหัวขาวโพลนประมวณความพูดที่จะพูดแทบไม่ได้ ฟาโรห์เดินไปที่ทางออกของห้องโถงก่อนจะเรียกหมอหลวงให้ตามมาด้วยผู้คนที่อยู่ในห้องโถงก็เริ่มเรียกสติจากเหตุการณ์เมื่อกี้ก่อนจะเริ่มทำงานเมื่อคนที่เหลือสั่ง

..................................................................อีกด้านทางฟาโหร์...........................................

 ยูกิที่ตอนนี้ถูกอุ้มโดยฟาโรห์ก็ก้มหน้างุดเก็บว่อนความเขินไว้พลางคิดวิธีที่จะกลับไปยังโลกเดิมหมอหลวงที่ตามองค์ฟาโรห์ก็พยายามที่จะหาจังหวะมองหน้านางฟ้านั้นอีกครั้งแต่ติดที่ว่าทุกครั้งที่พวกเค้าจะมองกลับเจอจิตสังหารของฟาโรห์เต็มเปาล่อซะพวกหมอหลวงหง่อยกันไปตามๆกัน

จนทั้งองค์ฟาโรห์และหมอหลวงมาถึงที่ห้องนอน(ฟาโรห์)แต่ร่างสูงกลับไล่ให้หมอหลวงกลับไปโดยให้ทิ้งกล่องยาไว้(แล้วแกจะเรียกมาทำไมแต่แรกฟ่ะ)ร่างสูงจับแขนบางอย่างเบาที่สุดสายตาคมสีทับทิมกวาดตามองรอยช่ำที่นักบวชคนนั้นทำ

“อะ....เออ....”ในที่สุดยูกิก็เป็นฝ่ายเปิดการสนทนาขึ้นโดยพยายามไม่สบตามองแววตาสีทับทิมที่ตวัดมองมาทางตน “คะ....คือ....ที่นี้ที่ไหนหรือครับ”เสียงหวานเอ่ยอย่างยากลำบากเพราะทั้งรู้สึกอึดอัด(อาย!!)กับการกระทำของร่างสูง “หืม?ที่นี้รึก็อียิปย์ยังไงล่ะ”ร่างสูงตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มจนคนฟังแล้วใจเผลอเต้นแรงอีกครั้ง

“อะ...อียิปย์...อ๊ะ!แล้วปีนี้ปีที่เท่าไรเหรอครับ!”ร่างบางหันไปสบตามองและทำกิริยาที่ไม่เหมาะสมต่อหน้าองค์ฟาโรห์พอยูกิรู้สึกตัวก็ก้มหน้าลงอีกครั้งพลางกล่าวขอโทดเบาๆราวกับลมที่พัดมา ร่างสูงยกยิ้มด้วยความเอ็นดูทั้งๆที่ความจิงเค้าต้องทำหน้าตาไม่พอใจเพราะกิริยาผู้พูดไม่เหมาะสมกับฐานะของตน “ปีxxxเอาล่ะถึงตาข้าถามเจ้าบ้างล่ะน่ะ”ยูกิสบตามองสีทับทิมอย่างลืมตัว “ฮ...ฮับ?”ฟาโรห์คลี่ยิ้มให้อย่างอ่อนโยนจนยูกิหน้าขึ้นสีชมพูดีที่ร่างสูงไม่เห็น

“เจ้าชื่ออะไรงั้นรึ”

“ยูกิ....มุโต้ ยูกิฮับ”

“ยูกิงั้นรึ....เจ้ามาเล่นเกมกับข้าหน่อยมั้ย”

“อะ...เอ๋?!”ได้ยินอย่างนั้นร่างบางก็นิ่งค้างแววตานี้ส่งสายตาสงสัยเป็นอย่างมากผิดกับร่างสูงที่ส่งสายตาออกมีเลห์เหลี่ยม “แต่ถ้าไม่มีอะไรเดิมพันมันก็ไม่น่าจะสนุกสิ”ฟาโรห์หัวเราะในลำคออย่างแผ่วเบา “ถ้าเจ้าชนะข้าข้าจะบอกทุกอย่างที่เจ้าอยากรู้ แม้แต่.....เรื่องที่เจ้ามายุคนี้ด้วย”เมื่อยูกิได้ยินประโยคหลังก็แทบจะลุกพรวดขึ้นทันทีไม่ติดที่ว่าประโยคต่อมา “แต่ถ้าเจ้าแพ้ล่ะก็.....”ฟาโรห์เลื่อนหน้าเข้าไปกระซิบใกล้ๆ “ข้าขอทุกสิ่งทุกอย่างของเจ้าไม่ว่าจะ ร่างกาย...และหัวใจ”เมื่อยูกิได้ยินอย่างนั้นก็หน้าขึ้นสีจัดทั้งเขินปนสงสัยก่อนจะเด้งตัวถอยหนีระยะห่างระหว่างหน้าของร่างสูงที่เงยมามองตน ร่างสูงเห็นปฏิกิริยาอย่างนั้นก็หัวเราะในลำคออย่างได้ใจ

 _______________________________________________________
อาเทมนายนี้มัน......==" อา....ยาวไปมั้ยอ่าTT^TTกลัวโดนด่าอ่ะว่าเเต่งยาวเกินอ่ะ(สั้นเกินก็โดนด่า)ง่า~~~ยังไงก็โหวต(จะกราบเท้างามเพราะอยากรู้ว่าเราเเต่งเป็นยังไง)หรือคอมเม้นด้วยน่ะค้าาา ตอนสามนี้เเต่งเเค่ครึ่งเดียวเองไม่เเน่ใจว่าจะลงดีมั้ย..........น่ะค่ะ