ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CH 1
Fanfic_Dragon of Red_
By:มังกรวิญญาณ
CH 2 สายลมที่พัดผ่าน
____________________________________________________
....เสียงสายลมที่กำลังพัดกลีบดอกไม้นี้...มิอาจพัดพาความรู้สึกโหยหาที่มีต่อเจ้าไป....
ภายในมิติที่เเตกออกเเขนงนี้ มีมิติๆหนึ่งเป็นที่อาศัยของเหล่าเทพมังกร มีทั้งเทพมังกรน้ำ เทพมังกรไฟ เทพมังกรลมเเละอื่นๆอีกมากมายมันเป็นพื้นที่ๆมีความอุดมสมบรูณ์มากที่สุดมีทั้งสายน้ำใหญ่ทุ้งหญ้าเขียวขจีเเละผืนป่าอีกหลายต่อหลายอย่าง
"เทม....อาเทม!!!"
"หะ..หา ว้ากกก!!!"เเล้วเด็กหนุ่มที่กำลังหลับก็ต้องตกจากหิน"ข้าเรียกเจ้าเป็นเเสนรอบเเล้วมั้งเนี้ย!"เด็กหนุ่มผมสีฟ้าขาวยืนกอดอกกัดฟันกรอดข้างเด็กหนุ่มที่ตัวเล็กกว่าตน"อูยยย~! บาคุระ!เเกทำอะไรของเเกห๊า!!"อาเทมลุกขึ้นพรวดพลางใช้มือกุมหัวที่กระเเทกพื้นอย่างเเรง
"ไม่ต้องมาถามเลยนี้เเกมานอนทำไมต้องนี้ห๊า!!"บาคุระว้ากกลับ"หึ๊ย!!เพราะเจ้านั้นเเหละทำให้ข้าตื่น..กำลังฝันหวานอยู่เเท้ๆ..."ประโยคหลังนี้อาเทมพูดเบาๆเเต่ก็ไม่พ้นที่บาคุระจะได้ยิน"อะไรๆฝันถึงว่าที่เมียเเกนิ"บาคุระใช้น้ำเสียงเเหย่ๆ
"กะ..ก็ เออ"อาเทมหน้าขึ้นสีระเรื่อๆเมื่อนึกถึงใบหน้าของเด็กน้อยที่มีผมสามสีดวงตาสีม่วงลึกลับที่มองทีไรก็เคลิ้มได้ทุกที"เห้ยๆนี้เเกยังเก็บเจ้าสร้อยสุดเห่ยนั้นอยู่เหรอ"บาคุระชี้ไปที่จี้ตุ๊กตาหิมะตัวเล็กๆอาเทมยกมันขึ้นมาดูก็ยิ้มกรุ่มกริ่มสายตาเหม่อลอยไปไกล...
หลังจากที่ร่างสูงถอนจูบออกร่างเล็กก็อ้าหอบกอบโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด"ขอบใจเจ้าน่ะ"ร่างสูงจูบลงบนหน้าผากหมน"เเฮ่ก...เเฮ่ก...คุณจูบ..ผม..ทำไม"ร่างเล็กเรียบเรียงคำพูดได้อยากเพราะไม่เคยจะถูกใครจูบเเบบนี้มาก่อน
"เเทนคำขอบคุณไงล่ะ"มือเรียวลูบเเก้มเนียนของอีกฝ่าย"เพราะเจ้าข้าก็เลยรอดจากที่ตรงนั้น"ร่างสูงยกยิ้มหวาน".........."เมื่อระบบหายใจเป็นปกติร่างเล็กก็จ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายเนินนาน"งั้น...ไว้โตขึ้นข้าจะมาขอเจ้าเเต่งงานดีมั้ยล่ะ"ร่างเล็กเอียงคอน้อยๆด้วยสายตาที่งงงวย
"เเต่งงาน...?คืออะไรอ่ะ"ร่างสูงลูบหัวด้วยความเอ็นดูกลับความใสซือของคนในอ้อมกอด"ไว้เจ้าต่อไปข้าจะบอกเจ้าล่ะกัน"ว่าจบก็ยิ้มหวานให้เเต่คราวนี้ถ้าจะมีอะไรเเอบเเฝงไว้ด้วย
"ว่าเเต่...เจ้าชื่ออะไรงั้นรึ"
"ยูกิ..มุโต้ ยูกิฮับ"
"ยูกิรึ...ข้าชื่ออาเทมน่ะไว้เจ้าโตไปเเล้วข้าจะมารับ"อาเทมลุกขึ้นเดินไปหยิบจี้ทับทิมก่อนจะคล้องมันไว้ที่คอของยูกิ"จี้เส้นนี้มีพลังของข้าอยู่มันจะคอยปกป้องเจ้ายอมลำบากนะ"ยูกิใช้มือลองจี้ทับทิมก่อนจะเงยหน้ามองอาเทม
"เเล้วอาเทมไม่กลัวผมจะลืมคุณเหรอ"อาเทมหรี่ตามองยูกิ"งั้น...ข้าขอสร้อยเส้นนั้นได้หรือไม่"อาเทมชี้ไปที่สร้อยที่มีตุ๊กตาหิมะตัวน้อยห้อยไว้ยูกิหันไปตามที่อาเทมชี้ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบสร้อยนั่นมาคล้องไว้ที่คอของอาเทม
"เท่านี้เจ้าคงจำข้าได้น่ะ"ยูกิมองไปที่จี้เส้นนั่นเหมือนจะจดจำมันไว้"อื้ม!ผมสัญญาว่าจะไม่มีวันลืมคุณ"ยูกิยิ้มน้อยๆให้ อาเทมเดินเข้ามาสวมกอดทีนึงก่อนจะจากไปด้วยคำมั่นสัญญาที่ผูกพันเราไว้.....
..........................................................................................
"เทม..ไออาเทม!!!"บาคุระตะโกนข้างหูเรียกสติจากเพื่อนที่กำลังเหม่อลอยจนเกือบจะเรียกสติคืนไม่ได้ซะเเล้ว==" "อะไรของเเกฟ่ะ!บาคุระ!!"อาเทมหันไปโวยอีกรอบเพราะกำลังนึกถึงความทรงจำเเสนหวานของตนอยู่[เเกถ้าจะเป็นพวกเห่อเมียเข้าขั้นว่ะ==//ไรท์]
"อาเทม!~อาาาเทมมม~~"ก่อนที่จะมีการเกิดอะไรกันขึ้นเสียงหวานของเด็กสาวคนนึงดังมาเเต่ไกลทั้งบาคุระเเละอาเทมพร้อมใจกันหันไปมองเเล้วก็!!!"อุ๊บ!มิโอะเจ้าทำอะไรของเจ้าเนี้ย!"มิโอะก็กระโดดกอดอาเทมซะงายหน้าตั้ง[เด๋วเมียเเกก็หึงหรอก]
"เเหม~ก็เข้าคิดถึงอาเทมนี้นาอุตสาห์หนีออกมาเเล้วเเท้ๆ"มิโอะทำเเก้มป่องโดยไม่ลุกออกจากตักของอาเทม"เจ้าลุกไปได้เเล้วใครมาเห็นเค้าจะเข้าใจผิดกัน"อาเทมอุ้มมิโอะให้ออกจากตักเเล้วยืนขึ้นปัดฝุ่นที่เกาะมิโอะทำท่างอลเเล้วลุกขึ้นอย่างขึงขึง
"อาเทมอ่ะ!เค้างอลเเล้ว"มิโอะเชิดหน้าใส่"ก็ไม่ได้มีใครอยากจะง้อ..."บาคุระพูดเบาๆเเต่มิโอะหูดีเลยได้ยิน"เเล้วใครจะอยากให้เจ้าง้อกันย่ะ!"มิโอะเเว้ดใส่บาคุระทันที"เห๊อะ!คงไม่มีใครอยากง้อเด็กที่โตเเต่ตัวอย่างเจ้าหรอก"คำประชดของบาคุระทำให้มิโอะเเทบอยากจะกรี๊ด
"เอาน่า เลิกทะเลาะทั้งคู่เลย"อาเทมเลยตรงลงมือปรามไว้ ก่อนจะมีใครบางคนเดินเข้ามาเเจมด้วยในกลุ่ม"ไง อาเทมบาคุระ"เด็กหนุ่มที่ดูท่าจะตัวสูงพอๆกับบาคุระผมสีน้ำตาลเข้มดวงตาคมเรียวสีฟ้าที่เหมือนมหาสมุทรเข้ามาทักทายอาเทมเเละบาคุระ
"ไงไคบะมาพอดีเลยช่วยไล่ยัยเเรดนี้ไปทีดิ"มิโอะเกือบจะไปตบหน้าบาคุระเเล้วเเต่ดีที่ได้อาเทมช่วย"ข้าไม่มีเวลาพอหรอกน่ะ อาเทมบาคุระท่านฮิโระเรียกนะ"ไคบะลากทั้งสองตัวไปโดยทิ้งมิโอะให้ยืนอยู่อย่างเดี่ยวๆ(เอ...รู้สึกสะใจยังไงไม่รู้อ่ะ//ไรท์)
................................................................
.........................................................................................................
.............................................................
__________________________________________________
-v-จะเป็นยังไงต่อไปน้า~ก็โปรดติดตามตอนต่อไป เเละเเน่นอนว่าตอนหน้าเสะได้เจอกับเคะสมใจเเน่ วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ+[]+<<หัวเราะได้สถุลมาก
คิดไม่ออกว่าจะเอาใคร เลยเอานิคุมาเล๊ย!!
By:มังกรวิญญาณ
CH 2 สายลมที่พัดผ่าน
____________________________________________________
....เสียงสายลมที่กำลังพัดกลีบดอกไม้นี้...มิอาจพัดพาความรู้สึกโหยหาที่มีต่อเจ้าไป....
ภายในมิติที่เเตกออกเเขนงนี้ มีมิติๆหนึ่งเป็นที่อาศัยของเหล่าเทพมังกร มีทั้งเทพมังกรน้ำ เทพมังกรไฟ เทพมังกรลมเเละอื่นๆอีกมากมายมันเป็นพื้นที่ๆมีความอุดมสมบรูณ์มากที่สุดมีทั้งสายน้ำใหญ่ทุ้งหญ้าเขียวขจีเเละผืนป่าอีกหลายต่อหลายอย่าง
"เทม....อาเทม!!!"
"หะ..หา ว้ากกก!!!"เเล้วเด็กหนุ่มที่กำลังหลับก็ต้องตกจากหิน"ข้าเรียกเจ้าเป็นเเสนรอบเเล้วมั้งเนี้ย!"เด็กหนุ่มผมสีฟ้าขาวยืนกอดอกกัดฟันกรอดข้างเด็กหนุ่มที่ตัวเล็กกว่าตน"อูยยย~! บาคุระ!เเกทำอะไรของเเกห๊า!!"อาเทมลุกขึ้นพรวดพลางใช้มือกุมหัวที่กระเเทกพื้นอย่างเเรง
"ไม่ต้องมาถามเลยนี้เเกมานอนทำไมต้องนี้ห๊า!!"บาคุระว้ากกลับ"หึ๊ย!!เพราะเจ้านั้นเเหละทำให้ข้าตื่น..กำลังฝันหวานอยู่เเท้ๆ..."ประโยคหลังนี้อาเทมพูดเบาๆเเต่ก็ไม่พ้นที่บาคุระจะได้ยิน"อะไรๆฝันถึงว่าที่เมียเเกนิ"บาคุระใช้น้ำเสียงเเหย่ๆ
"กะ..ก็ เออ"อาเทมหน้าขึ้นสีระเรื่อๆเมื่อนึกถึงใบหน้าของเด็กน้อยที่มีผมสามสีดวงตาสีม่วงลึกลับที่มองทีไรก็เคลิ้มได้ทุกที"เห้ยๆนี้เเกยังเก็บเจ้าสร้อยสุดเห่ยนั้นอยู่เหรอ"บาคุระชี้ไปที่จี้ตุ๊กตาหิมะตัวเล็กๆอาเทมยกมันขึ้นมาดูก็ยิ้มกรุ่มกริ่มสายตาเหม่อลอยไปไกล...
หลังจากที่ร่างสูงถอนจูบออกร่างเล็กก็อ้าหอบกอบโกยอากาศเข้าปอดให้ได้มากที่สุด"ขอบใจเจ้าน่ะ"ร่างสูงจูบลงบนหน้าผากหมน"เเฮ่ก...เเฮ่ก...คุณจูบ..ผม..ทำไม"ร่างเล็กเรียบเรียงคำพูดได้อยากเพราะไม่เคยจะถูกใครจูบเเบบนี้มาก่อน
"เเทนคำขอบคุณไงล่ะ"มือเรียวลูบเเก้มเนียนของอีกฝ่าย"เพราะเจ้าข้าก็เลยรอดจากที่ตรงนั้น"ร่างสูงยกยิ้มหวาน".........."เมื่อระบบหายใจเป็นปกติร่างเล็กก็จ้องมองใบหน้าของอีกฝ่ายเนินนาน"งั้น...ไว้โตขึ้นข้าจะมาขอเจ้าเเต่งงานดีมั้ยล่ะ"ร่างเล็กเอียงคอน้อยๆด้วยสายตาที่งงงวย
"เเต่งงาน...?คืออะไรอ่ะ"ร่างสูงลูบหัวด้วยความเอ็นดูกลับความใสซือของคนในอ้อมกอด"ไว้เจ้าต่อไปข้าจะบอกเจ้าล่ะกัน"ว่าจบก็ยิ้มหวานให้เเต่คราวนี้ถ้าจะมีอะไรเเอบเเฝงไว้ด้วย
"ว่าเเต่...เจ้าชื่ออะไรงั้นรึ"
"ยูกิ..มุโต้ ยูกิฮับ"
"ยูกิรึ...ข้าชื่ออาเทมน่ะไว้เจ้าโตไปเเล้วข้าจะมารับ"อาเทมลุกขึ้นเดินไปหยิบจี้ทับทิมก่อนจะคล้องมันไว้ที่คอของยูกิ"จี้เส้นนี้มีพลังของข้าอยู่มันจะคอยปกป้องเจ้ายอมลำบากนะ"ยูกิใช้มือลองจี้ทับทิมก่อนจะเงยหน้ามองอาเทม
"เเล้วอาเทมไม่กลัวผมจะลืมคุณเหรอ"อาเทมหรี่ตามองยูกิ"งั้น...ข้าขอสร้อยเส้นนั้นได้หรือไม่"อาเทมชี้ไปที่สร้อยที่มีตุ๊กตาหิมะตัวน้อยห้อยไว้ยูกิหันไปตามที่อาเทมชี้ก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบสร้อยนั่นมาคล้องไว้ที่คอของอาเทม
"เท่านี้เจ้าคงจำข้าได้น่ะ"ยูกิมองไปที่จี้เส้นนั่นเหมือนจะจดจำมันไว้"อื้ม!ผมสัญญาว่าจะไม่มีวันลืมคุณ"ยูกิยิ้มน้อยๆให้ อาเทมเดินเข้ามาสวมกอดทีนึงก่อนจะจากไปด้วยคำมั่นสัญญาที่ผูกพันเราไว้.....
..........................................................................................
"เทม..ไออาเทม!!!"บาคุระตะโกนข้างหูเรียกสติจากเพื่อนที่กำลังเหม่อลอยจนเกือบจะเรียกสติคืนไม่ได้ซะเเล้ว==" "อะไรของเเกฟ่ะ!บาคุระ!!"อาเทมหันไปโวยอีกรอบเพราะกำลังนึกถึงความทรงจำเเสนหวานของตนอยู่[เเกถ้าจะเป็นพวกเห่อเมียเข้าขั้นว่ะ==//ไรท์]
"อาเทม!~อาาาเทมมม~~"ก่อนที่จะมีการเกิดอะไรกันขึ้นเสียงหวานของเด็กสาวคนนึงดังมาเเต่ไกลทั้งบาคุระเเละอาเทมพร้อมใจกันหันไปมองเเล้วก็!!!"อุ๊บ!มิโอะเจ้าทำอะไรของเจ้าเนี้ย!"มิโอะก็กระโดดกอดอาเทมซะงายหน้าตั้ง[เด๋วเมียเเกก็หึงหรอก]
"เเหม~ก็เข้าคิดถึงอาเทมนี้นาอุตสาห์หนีออกมาเเล้วเเท้ๆ"มิโอะทำเเก้มป่องโดยไม่ลุกออกจากตักของอาเทม"เจ้าลุกไปได้เเล้วใครมาเห็นเค้าจะเข้าใจผิดกัน"อาเทมอุ้มมิโอะให้ออกจากตักเเล้วยืนขึ้นปัดฝุ่นที่เกาะมิโอะทำท่างอลเเล้วลุกขึ้นอย่างขึงขึง
"อาเทมอ่ะ!เค้างอลเเล้ว"มิโอะเชิดหน้าใส่"ก็ไม่ได้มีใครอยากจะง้อ..."บาคุระพูดเบาๆเเต่มิโอะหูดีเลยได้ยิน"เเล้วใครจะอยากให้เจ้าง้อกันย่ะ!"มิโอะเเว้ดใส่บาคุระทันที"เห๊อะ!คงไม่มีใครอยากง้อเด็กที่โตเเต่ตัวอย่างเจ้าหรอก"คำประชดของบาคุระทำให้มิโอะเเทบอยากจะกรี๊ด
"เอาน่า เลิกทะเลาะทั้งคู่เลย"อาเทมเลยตรงลงมือปรามไว้ ก่อนจะมีใครบางคนเดินเข้ามาเเจมด้วยในกลุ่ม"ไง อาเทมบาคุระ"เด็กหนุ่มที่ดูท่าจะตัวสูงพอๆกับบาคุระผมสีน้ำตาลเข้มดวงตาคมเรียวสีฟ้าที่เหมือนมหาสมุทรเข้ามาทักทายอาเทมเเละบาคุระ
"ไงไคบะมาพอดีเลยช่วยไล่ยัยเเรดนี้ไปทีดิ"มิโอะเกือบจะไปตบหน้าบาคุระเเล้วเเต่ดีที่ได้อาเทมช่วย"ข้าไม่มีเวลาพอหรอกน่ะ อาเทมบาคุระท่านฮิโระเรียกนะ"ไคบะลากทั้งสองตัวไปโดยทิ้งมิโอะให้ยืนอยู่อย่างเดี่ยวๆ(เอ...รู้สึกสะใจยังไงไม่รู้อ่ะ//ไรท์)
................................................................
.........................................................................................................
.............................................................
__________________________________________________
-v-จะเป็นยังไงต่อไปน้า~ก็โปรดติดตามตอนต่อไป เเละเเน่นอนว่าตอนหน้าเสะได้เจอกับเคะสมใจเเน่ วะฮ่าๆๆๆๆๆๆ+[]+<<หัวเราะได้สถุลมาก
คิดไม่ออกว่าจะเอาใคร เลยเอานิคุมาเล๊ย!!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น