Now Is My Turn -.

วิกตอเรียหญิงสาวที่ถูกเรียกขานว่านังตัวร้าย กำลังยืนสวมห่วงแขวนคออยู่หน้าจัตุรัสเมือง เธอยอมตายแต่โดยดีทิ้งความไม่เที่ยงธรรมไว้ด้านหลัง ทิ้งศักดิ์ศรีและความอัปยศไว้ด้านหลัง

'ฉันจะกลับมา'

เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก ห่วงที่คอถูกยกขึ้น หญิงสาวเริ่มหายใจไม่ออก เธอตัดเสียงก่นด่าน่ารำคาญออกจากโสนประสาท  หญิงสาวเริ่มอ่อนแรงและหยุดดิ้นไปเป็นสัญญาณว่าเธอตายไปแล้ว

ชาวบ้านรอบๆโห่ร้องอย่างบ้าคลั่งและซะใจ แต่มีชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมเก่าสีหม่นหลบอยู่หลังกำแพง เนื้อตัวสั่นเทา  ปากพึมพำอะไรบางอย่าง "แกจะไม่ได้ไปผุดไปเกิด แกจะต้องอยู่ที่นี่เพื่อชำระบาปที่แกเคยทำไว้!!"

เขายืนท่องบทสวดแปลกๆอยู่สองสามนาทีก่อนจะเดินจากไป

วูบ    ตุบ!

วิกตอเรียตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เธอเด้งตัวลุกจากเตียงและพบว่าตอนนี้แทนที่เธอจะได้ไปอยู่ในนรกแต่เธอกลับถูกส่งมาที่ห้องนอนเก่าของเธอ มิหนำซ้ำเธอยังสูงแค่120เซนเอง  

"กลับมา....?แก้ไขอดีต?"วิกตอเรียเดินลงจากเตียง เธอเป็นพวกเชื่อในเรื่องแบบนี้อยู่แล้วทำให้เธอปักใจเชื่ออย่างง่ายดาย 

"แล้วทำไม.....ฉันถึงกลับมาอยู่ในร่างนี้ละ" เธอไม่ค่อยมีความทรงจำที่ดีเกี่ยวกับบ้านหลังนี้ซักเท่าไหร่ 

บ้านหลังนี้ถูกเผาไปเมื่อ3เดือนก่อนการประหาร ทุกอย่างและทุกคนที่เธอรักถูกเผาไปพร้อมๆกัน  การมีพลังพิเศษในโลกแห่งนี้เป็นเรื่องต้องห้าม ไม่ว่าชายหรือหญิง

ผู้ที่จะมีพลังได้นั้นมีเพียงแต่ผู้ที่ถูกแต่งตั้งและส่งต่อพลังจากมหาเทพผู้รักษาแผนดินเท่านั้น ไม่มีใครเคยเจอเขา หรือถ้ามีคนคนนั้นก็คงอยู่กลุ่มมหาเวทย์ 

ไร้สาระสิ้นดีวิกตอเรียคือหญิงสาวจากตระกูลเชอร์ลอง  เธอไม่เชื่อว่ามหาเทพอะไรนั้นจะมีอยู่จริงเธอคิดว่าพวกเขางมงาย

และต้องการกดขี่ สร้างค่านิยมแปลกๆว่าผู้ที่จะแข็งแกร่งได้นั้นต้องมาจากมหาเวทย์ พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์ที่จะมีความแข็งแกร่งแบบนั้น 

แต่ก่อนวิกตอเรียเคยมีครอบครัวที่ดี เพื่อนที่ดี แต่แล้ววันหนึ่งทุกอย่างก็ค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ