ฟิค บารามอส ศัตรูชะตากรรม/ความรักที่จบลง

ลำดับตอนที่ #9 : ซ้อมบุกเอดินเบิร์ก

"เล่นซะสลบเลยนะพวกนายสามคนเนี่ย" เสียงแม่มดสาวแห่งวิทซ์ พูดแล้วส่ายหน้าไปมากับท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ของทั้งสาม ที่ทำเอารุ่นน้องร่วมป้อมเกือบแย่

"แล้วถ้ามันตายใครรับผิดชอบวะเนี่ย" ความคิดของนักรบตาเดียวที่ดูออกจะดังไปหน่อยเรียกสายตาอัมหิต จากหลายคนได้เป็นอย่างดี



"ไม่ต้องกังวลหอกค่ะเรนอนพาพวกผู้บุกรุกที่ได้รับบาดเจ็บไปห้องพยาบาลหมดแล้วล่ะค่ะ หายห่วงได้" เสียงเจ้าหญิงคนงามพูดขึ้นระหวางทำแผลเล็กๆน้อยๆ ให้กับพวกปีหก



"สรุปว่าไม่มีกษัตริย์องค์ไหนถูกสังหาร ขอบใจพวกนายมาก เฟริน โร ที่คิดแผนได้ดีขนาดนี้" เสียงเจ้าแม่แห่งป้อมกล่าวสรุปผล ในมื้อค่ำของป้อมอัศวิน ในโรงอาหารดรากอน



วันนี้ปีหกป้อมอัศวินต้องออกไปอยู่นอกโรงเรียน เพราะวันรุ่งขึ้นทุกคนมีศักดิ์เป็นผู้บุกรุก ที่ต้องเข้าไปสังหาร หรือ ใช้หมึกเวทย์กาหน้า กษตริย์ นั่นเอง ^^

พวกลิงทะโมนประจำป้อมจึงไปเช่าเหมาโรงแรมเล็กที่มีห้องประชุมไว้เตรียมแผนการบุกพรุ่งนี้


"เอาล่ะ ฉันคิดว่าเราต้องประชุมกันแล้วเดี๋ยวทุกคนแยกย้ายกันไปเก็บของกันก่อน ห้องเดี่ยวเปิดหากันได้ ฉันจัดไว้ให้แล้วไปดูในใบเอาเอง" มาทิลด้าแจกแจงหลังจากจัดการกับพนักงานโรงแรมเรียบร้อยแล้ว

ผลออกมาคือ ห้องแรก คาโล ห้องถัดมาคือ โร ต่อด้วยเฟริน แล้วต่อด้วยสามผู้คุมกฏ อย่าง คิล ครี้ด และ มาทิลด้า และ อีกสองขุนพล แองเจลีน่า และ ซีบิล ต่อด้วย เรนอน เจค โคลว์ กัส อาซูร่า นิกส์ ที่เป็น12ผู้พิทักษ์



"ฉันนอนห้องข้างพวกนายนิ คิล โร" เฟรินพูดพางกอดไหล่เพื่อนซี้สองคนให้เดินตามคาโลไปหยิบกระเป๋าหน้าโรงแรม




ห้องในโรงแรมเป็นห้องเดี่ยวขนาดเล็กแต่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามที่ดูเรียบง่ายน่าอยู่

ตู้เสื้อผ้าเป็นตู้ไม่แกะสลัก มีโต๊ะทำงานเล็ก เตียงเดี่ยว ที่ดูน่านอน โทนห้องเป็นสีฟ้าสบายตา





เฟรินรีบจัดการวางกระเป๋าแล้วกระโดดไปนอนพักเอาแรงเตรียมพร้อมสำหรับการประชุม ย่อยๆตอนเย็น



"แอ้ด...."เสียงประตูห้องเปิดขึ้นโดยที่เจ้าของห้องยังนอนหลับตาพริ้ม แพขนตายาวงอน ริฝีปากคู่สวยน่าลิ้มลอง ขาเรียวที่ตอนนี้ใสกระโปรงสั้นเลยเข่าในชุดเครื่องแบบนักเรียนเอดินเบิร์ก ดวงหน้าหวานยามหลับตาดูสวยราวกับเทพธิดา



ผู้มาเยือนเข้าไปใกล้หญิงสาว

"เฟริน........"

"เฟริน!"

"เฟริน!!!!!!!"

ใบหน้าคมคายค่อยๆเลื่อนเข้าไปใกล้เมื่อเห็นหญิงสาวยังนอนนิ่ง นัยน์ตาสีเขียวมรกตในยามนี้หวานหยด จมูกโด่งหายใจรดกัน


"โร..นายจะทำอะไร" สาวเจ้าเบิกตาโพลงเมื่อรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นๆบนใบหน้า


"ก็แค่ปลุก เห็นคาโลมันทำแล้วเธอตื่น....ฉันเลยเลียนแบบ"


"ไอ้บ้า" เฟรินพูดด้วยสีหน้าแดงก่ำรีบลุกขึ้นยืนไปล้างหน้าล้างตา

"ฉันแค่จะมาบอกว่าไปประชุมได้แล้วเราต้องไปคิดแผนให้พวกนั้นเตรียมบุก" โรว่าแล้วก็เดินออกไปจากห้อง

นัยน์ตาที่บัดนี้ฉายแววปวดร้าว กับสิ่งที่ตัวเองจำใจต้องพูดออกไป เพราะเค้ารู้ตัวว่า ทำได้แค่ เป็นตัวแทนให้คนคนนึงมาตลอด ถึงจะรักเธอคนนี้มากเพียงใด






"ฉันว่าจะให้บุกเป็นรอบๆ รอบแรกๆ ส่งเข้าไปทดสอบความสามารถ" เสนาธิการซ้าย ส่งข้อคิดเห็น ซึ่งทุกคนก็เห็นด้วย


"แล้วรอบต่อๆมาก็เล่นแรงให้มันเหนื่อย บุกได้เข้าไปรอบสังหาร แต่อย่าลืมว่ามีเวรยามด้านในอีก ต้องรับมือสองชั้นแน่นอน" เสนาธิการขวาส่งอีกความเห็นซึ่งก็ออกมาเป็ที่น่าพอใจสำหรับทุกคน


"ส่วนรอบสุดท้ายเอาตัวจี๊ดไว้ เหมือนทุกๆปี" ครี้ดพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง ที่ทุกคนได้ยินแล้วถึงกับขำก้ากในท่าทีของนักรบตาเดียว



"พอๆๆแล้วพวกนายนะ" แองจี้พูดห้ามมอบก่อนที่ครี้ดจะลงมือ กับพวก ที่เหลือ

"แต่ว่าตัวจี๊ดที่ว่านี่ใครบ้างหรอคะคุณครี้ด" เรนอนถามหลังจากฟังอย่างใจจดใจจ่อ

"ถามคาโลมันสิ"


เจ้าหญิงคนงามเอียงหน้าไปทางคาโล



"เฟริน คิล เจเมส ครี้ด ซีเดรย์" แน่นอนว่าเด็กใหม่สองคนเข้ามาเกี่ยวด้วยเพราะฝีมือที่ประจักแล้วว่า สุดยอด

"ส่วนชุดแรก นิกกี้ มาทิลด้า เรนอน แองจี้ พวกเธอจะได้ไม่ต้องสู้แรงๆ ออกไปซักเช้ามืด" ทุกคนพยักหน้ารับทราบคำของหัวหน้าป้อม


นัยน์ตาสีชมพูของคนบางคนฉายประกายเจ้าเล่ห์ขณะมองไปยังใบหน้ารูปสลัก ของ ............คาโล วาเนบลี











เมื่อตกลงกันได้เรียบร้อยทุกคนก็แยกย้ายกันเข้านอนเพื่อนเอาแรง










นัยน์ตาสีมนกต เหม่อมองไปนอกหน้าต่าง ที่มีท้องฟ้ายามค่ำคืนกับดวงดาวนับล้าน ก่อนจะจับจ้องที่บานประตูเชื่อมที่มีเสียงดัง

"ก๊อกๆ"



"มีอะไรเฟรินทำไมยังไม่นอนอีก" น้ำเสียงที่ฟังดูเบาจนเรียกว่ากระซิบให้ได้ยินกันในระยะใกล้





"ว้าจะรีบนอนทำไมละ เรากะสุดท้ายแหนะ ไอ้คิลมันก็นอนแล้ว คาโลก็นอนแล้วเลยมาเคาะห้องแก"




ร่างบางในเสื้อเชิ้ดสิขาวตัวใหญ่ปลดกระดุมบนสองเม็ด ผมสีน้ำตาลปลอยยาวถึงเอวคลอเคลียใบหน้า เสื้อถึงจะตัวใหญ่แต่ยังโชว์ต้นขาเรียวสวยของคนใส่ทำขอทานหนุ่มใจหลุดลอยไปไกล


"เล่นหมากรุกกันตานึงแล้วนายต้องไปนอน"




"ก็ได้ๆยังดีกว่าไม่มีไรทำ" ตัวยุ่งพูดอย่างเซ็งๆ








"ทำไมนายยังไม่นอน" เฟรินถามขณะย้ายตัวบิชอปในกระดาน


"นอนไม่หลับเลยไปดูดาวเล่น" โรพูดระหว่างย้ายบิชอปอีกตัวหลบ


"รัชทายาททริสทอร์อย่างนาย มีความสุขกับการยืนดูดาวงั้นสิ ทำมไม่ไปทวงตำแหน่งคืนซะที"



"รุก..มันยังไม่ถึงเวลา"


"รุก...งั้นสำหรับนายมันคงอีกนานละสิ"


"ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน มันขึ้นอยู่กับท่านทวด"



"รุกฆาต"



"นายชนะแล้วไปนอนได้แล้วเฟริน" ขอทานพูดอย่างเป็นผู้ชนะเพราะทำให้ตัวยุ่งกลับไปห้องของตนได้ในที่สุด พลางดันตัวเฟรินไปหลังประตูเชื่อม



"บายโร" เจ้าตัวว่าก่อนกระโดดขึ้นเตียงแล้วหลับปุ๋ยไปในที่สุด




















"เฟรินระวังตัวด้วยล่ะฉันไปแล้วนะ"คาโลพูดพลางจูบหน้าพากนวลของหญิงสาวอันเป็นที่รัก





'เฮ้อเหลือแค่พวกเรากะสุดท้ายสินะ' เฟรินคิดพลางหันไปมองเพื่อนที่เหลือที่นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นรวมของโรงแรม
แต่ละคนหันหน้าไม่มองนอกหน้าต่างบ้างก็แกล้งหลับ เพราะไม่อยากขัดจังหวะเวลาเจ้าหญิงเจ้าชาย

"พวกนายจะหลับกันอีกนานมั้ย??" เจ้าตัวยุ่งพูดก่อนเดินเข้าไปนั่งบนโซฟาเดียวกับคิล

"ก็เห็นเธอกำลังเข้าฉากเจ้าชายเจ้าหญิงเลยไม่อยากขัดจังหว่ะ" เจเมสพูดระหว่างกระโดดมานั่งอีกข้างของเฟรินแล้วยีหัว





"อีกสองชั่วโมงมาวางแผนกันเหอะพวกเรา" ซีเดรย์พูดขึ้นบ้าง

"งั้นเอางี้ เจเมส เฟริน กับฉัน จะบุกด้านหน้า ส่วน ซีเดรย์ กับ คิล เข้าทางด้านหลังแล้วกัน" โรพูดแล้วยื่นแก้วน้ำให้ทุกคน


"ตามนั้นก็ตามนั้น" คิลพูดแบบปัดๆ แล้วดื่มน้ำในแก้วรวดเดียวหมด



แล้วทั้งหมดก็คุยกันจ้อกแจ้กจอแจจนเวลาที่ต้องออกไปทำงานมาถึง



"วี้ด..." เสียงลมปลิวผ่านไปผ่านมาเวลาดึกดื่นอย่างนี้ชวนฟังดูสยองแต่ความมืดสำหรับหัวขโมยที่เป็นธดาความมืดและนักฆ่าแล้วมันคือสวรรค์........




แล้วทั้งห้าคนก็แยกเป็น สองกับสาม อย่างที่ตกลงก็กันไว้


"โรนายไปจัดการยามเดี๋ยวฉันกับเจเมสจะร่ายคาถาพลางตัวให้" เฟรินพูดด้วยเสียงกระซิบ


สั้งสามวางแผนกันอยู่ในพุ่มไม้ในมุมมืด





โรเข้าไปจัดการร่ายเวทย์สลบใส่ นักเรียนที่มายืน เป็นยาม สามสี่คน แล้วส่งสัญญาณให้เฟรินกับเจเมสเดินตามไป





"เดี๋ยวมีคนมา" เจเมสพูดแล้วฉุดทั้งสองให้เข้าไปหลบอยู่ในมุมตึก


โรจัดการร่ายเวทย์พรางตา



แล้วคนกลุ่มหนึ่งก็เดินผ่านไป ทั้งหมดเข้าไปในปราสาทแล้วแยกย้ายกันไปจัดการกับกษัตริย์ คนสองคน














"เฮ้อในที่สุดก็ซ้อมกันเสร็จสองวันนี่นี่มันร้อนจริงๆ" เฟรินพูดพลางออกไปรวมตัวกับป้อมอัศวินปีหกคนอื่นๆ



"ครูก็ขอขอบคุณนักเรียนทุกๆคนมากนะจ้ะที่ให้ความร่วมมือในการฝึกซ้อมและตั้งใจทำอย่างเต็มที่ ขอให้วันจริงพวกเราทำกันอย่างสุดความสามารถนะจ้ะ ไปพักผ่อนกันได้แล้วล่ะจ้ะ" เสียงของมิสแรมเซิล กล่าวชมนักเรียนในป้อม ก่อนทุกคนจะแยกย้ายกันไปนอน






.................'อีกแค่สองปีสินะ' เฟรินคิดแล้วล้มตัวลงนอนบนที่นอนของตนแล้วหันไปมองแผ่นหลังของเจ้าชายแห่งคาโนวาลก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไป





















เป็นยังไงกันบ้างคะ เดี๋ยวจะรีบๆลงต่อให้จบน้า จะได้แต่งฟิคอื่นต่อให้เพื่อนๆอ่านนน :}}