ฟิค บารามอส ศัตรูชะตากรรม/ความรักที่จบลง

ลำดับตอนที่ #5 : จันทร์สีเลือด....พลังที่แท้จริง

"เอาล่ะครูจะให้ประเวทย์เป็นคู่ๆนะ ไม่ต้องห่วงเรื่องความปลอดภัยครูเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว"อาจารย์แม่มดวิงกี้ แจกแจงการฝึกซ้อม


"คู่แรก เฟลิโอน่า เกรเดเวล เดอะ ปริ้นเซส ออฟ เดมอส แอนด์ บารามอส กับ
นิกกี้ ลาเดรสเตรีย เดอะ ปริ้นเซส ออฟ เพิร์ล"

'เดมอส??เจ้าหญิงเฟลิโอน่า คาโนวาล เจ้าชาย คาโล!!!'ความคิดของ เจเมสที่ทำเอาเจ้าตัวขมวดคิ้วเรียวเข้าหากันแน่น


"บุ ปผารัตติกาล" คทาอันใหม่ซึ่งเป็นคทาของเฟรินนั้น เป็นคทาที่ รองรับพลังของธิดาแห่งความมืดโดยเฉพาะ พู่ทำจากเส้นผมของท่านเจ้าเอวิเดส ด้ามไม้ทำจากไม่ศักดิ์สิทธิ์ในตำนานเดมอส ลงอาคมโดย 12 นักเวทย์แห่งเดมอส หัวคทา สี ดำสนิทตัดกับด้าม สีขาวนวล ปรากฏขึ้นในมือเจ้าของ

"อัคนีปักษา"คทาสีน้ำตาล หัวคทาสีแดงอมส้ม พู่สีแดงเข้ม ปรากฏอยู่บนมือของ เจ้าหญิงแห่งเพิร์ล

"ขอ ดูฝีมือของท่านหน่อยแล้วกัน เฟลิโอน่า"คำพูดที่ฟังดูเหมือนเย้ยหยันส่งออกมาจากปากของผู้ที่ยังไม่รู้ถึง ฝีมือและพลังของคนตรงหน้าที่ไม่เคยมีใครอยากประดาบกับเวทย์

"แล้วท่านจะรู้เอง นิ้กกี้..."สิ้นคำพูดของเฟริน ท้องฟ้าก็เปลี่ยนเป็นรัตติกาล





"ดา ร์คมูน"เป็นคาถาที่สั่งออกมาจากปากธิดาความมืดคนที่ เคยเห็นอย่างพวกป้อมอัศวิน ปีหก ทุกคนถึงกับกลืนน้ำลายเอื้อกในความเป็นไปของเจ้าหญิงแห่งเพิร์ลที่ไม่เจียม ตัว


ควงจันทร์ที่ปรากฏ มีสีเลือด เท่านั้นแผ่นดินฝั่งของเจ้าหญิง นิ้กกี้ ก็สั่นไหว เงาหลายเงาปรากฏจากคทา บุปผารัตติกาล เปลี่ยนเป็นดาบเรียวยาวสีดำ ฟาดตรงไปยัง นิ้กกี้


นิ้ก กี้รีบร่ายเกราะเวทย์ขึ้นมา แล้วเริ่มบริกรรมคาถา แต่เงาที่ขึ้นมาจากพื้นพวกนั้นก็พยายามทำลายเกราะของเธอเข้ามา จนเมื่อเธอบริกรรมคาถาเสร็จ ก็เกิดไฟลุกขึ้นทั่วบริเวณของเฟริน





แล้วไฟเหล่านั้นก็กลายเป็นเงาแล้วถูกดูดไปยังดวงจันทร์สีเลือดทันที

"ท่านประมาทเราไปแล้ว นิ้กกี้......."สิ้นคำพูดของเฟริน ก็เกิดระเบิดตรงบริเวณที่นิกกี้ยืนอยู่





ทุก คนต่างอึ้งในพลังที่แท้จริงของธิดาความมืด ที่สามารถสั่งได้ทุกอย่างในปฐพี หากใช้  ดวงจันทร์สีเลือด ทุกคนรู้อยูแก่ใจแล้วว่าไม่มีใครจะเอาชนะเฟรินขนาดคาโลยังยาก  เพราะดวงจันทร์สีเลือดของเฟรินเป็นพลังที่ตนไม่คิดจะใช้นอกจากมีใครมายั่ว หรือดูถูกเธอ

แต่......หลายคนก็รู้อยู่แล้วว่าแม้เฟรินจะไม่ใช้คาถานี้เธอก็สามารถชนะสบายๆ



"ผู้ชนะเฟลิโอน่า เกรเดเวล"เสียงประกาศจากอาจารย์แม่มด




"ลอรี่ๆ เฟรี่นี่เก่งจังเนาะ พลังของธิดาความมืดนี่ไม่มีใครเทียบได้จริงๆ"เสียงของซาตานแห่งป้อมเอ่ยขึ้นพร้อมหลบมีดบินนับสิบ

"ฉัน-ชื่อ-ลอเรนซ์" พูดพลายสายตาจดจ้องอยู่กับใบหน้าราวเทพธิดาของธิดาแห่งความมืด 'เฟลิโอน่า เธอจะให้โอกาศฉันบ้างมั้ยถ้าเธอรู้' ความคิดของนักบวชรูปหล่อเมื่อเห็นเฟรินเดินไปคุยกับคาโล อย่างสนิทสนม

"ไปเถอะเรามีหน้าที่ต้องไปทำอีกเยอะ" โรเวนเรียกทั้งสอง ก่อนจะหันไปมองเฟริน'เธอเป็นคนที่ไม่มีใครเทียบได้จริงๆ ........เฟริน'



"อ้าว พี่โรเวน พี่ลูคัส พี่ ลอเรนซ์!!! มาไงคะเนี่ยย คิดถึงจังเลย"เจ้าตัวดีพูดพลางเข้าไปกอดคนทั้งสาม ทำเอาสามหนุ่มหน้าแดงแปร้ดดขึ้นมา ส่วนคาโลนั้นหน้าแดงด้วยความโกรธไปแล้ว

"มาเยี่ยมโรงเรียนเก่าน่ะเฟรี่ ฝีมือเวทย์ของเธอนี่สุดยอดไม่เปลี่ยนเลยนะ555"ลูคัสพูดไปลูบหัวเจ้าตัวดีไป



"แหม ก็คนมันโดนดูถูกก็ต้องเอาจริงบ้างไรบ้าง"

"พี่ลอเรนซ์ นี่ไม่เปลี่ยนเลยนะคะ ยังหน้าบูดเหมือนเดิมเลย555"เฟรินถูดพลางเอานิ้วจิ้มหัวคิ้มของนักบวช

"นี่เธอนะ วันหลังนะมีคมก็ซ่อนๆไว้บ้างนะ"เสียงพูดกลั้วหัวเราะของโรเวนทำเอาเฟรินขมวดคิ้ว

"พี่ไม่ต้องห่วง คมนะมีอีกเยอะ มีแบบที่ไม่มีใครนอกจากอาลูน่าเคยเห็นด้วยซ้ำ"


"อ่ะๆ พวกฉันไปละว่างๆจะแวะมาเยี่ยม คาโลทำหน้าที่ดีๆล่ะ"โรเวนพูดแล้วตบไหล่คาโลก่อนทั้งสามจะเดินจากไป





"นี่ไอ้โรแกคู่ไหน???" เฟรินถามหลังจากโผล่ไปหลังเหมือนที่เจ้าตัวชอบทำบ่อยๆ

"คู่ต่อไปมั้ง เห็นว่านะ"โรพูด สายตาสบมองกับนัยน์ตาสีน้ำตาลใสแจ๋ว 'เฟริน..........นายอย่าทำแบบนี้......'


"อืม สู้ๆละกันเดี๋ยวเค้าจะหาว่า สองเสธ ของป้อมอัศวินไม่เอาไหน555"เจ้าตัวยุ่งพูดก่อนจะลุกจากไป

พอเฟรินลุกไป เจเมสก็เข้ามาคุยกับโรแทนที่

"โร เฟรินเป็นคนยังไงหรอ"

"ร่าเริง อบอุ่น เก่ง เข้มแข็ง"เจ้าตัวพูดอย่างไม่รู้ตัวขณะสายตาเหม่อลอย

"นายคิดว่าคาโลจะหักหลังเฟรินมั้ย?"คำพูที่ทำให้สติของขอทานกลับมา

"ทำไมนายรู้....ศัตรูชะตากรรม"โรพยายามเค้นเสียงออกมา

"ใช่ฉันรู้ และฉันกลัวว่ามันจะเกิดขึ้น"ขอทานนึกสงสัยกับคำพูดกำกวม 'นายจะรักเฟริน.....มันก็ไม่แปลกเพราะฉันเองก็เป็น'

"ฉันต้องไปแข่งแล้ว นายก็คูต่อไป โชคดี"















นี่มาอัพติดกันเลยนะเนี่ยๆรีบโหวตนะก่อนที่เราจะจับคู้ให้ เฟรินเองตามใจ5555