คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : SF :: Pain
เสียงหัวเราะของคนตัวเล็กดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษเมื่อได้คุยโทรศัพท์กับลู่หาน ร่างสูงทำได้เพียงเฝ้าแอบมองอยู่ข้างหลังประตูเห็นคนตัวเล็กนั่งคุยโทรศัพท์กับผู้ชายคนอื่นหัวใจก็วูบล่นคล้ายกับคนหมดแรง เหมือนมีเส้นบางคั้นกลางระหว่างเราที่ไม่สามารฝ่ามันไปได้ คริสรู้ว่าอี้ชิงไม่เคยรักแต่ทำไมถึงทำร้ายจิตใจเขาขนาดนี้
เกือบครึ่งชั่วโมงที่อี้ชิงคุยโทรศัพท์คริสรีบเดินห่างออกจากที่ตรงนั้นเพราะกลัวว่าอี้ชิงจะรู้ว่าเขาแอบฟังทั้งสองคุยกัน อี้ชิงพูดกับลู่หานอีกแบบหนึ่งแต่พูดกับคริสทำไมถึงไม่มีคำว่ารักออกจากปากเลยล่ะ หรือว่าเขายังไม่ดีพอที่อี้ชิงจะมาบอกว่ารักต้องทำไงถึงจะได้เข้าไปอยู่ในหัวใจของอี้ชิงบ้าง
อี้ชิงเดินเข้าไปในห้องก่อนจะนั่งลงบนเตียงเบาๆพลางฮัมเพลงอย่างมีความสุข ลู่หานบอกว่าอยากเจออี้ชิงแล้วแต่อี้ชิงกลับปฏิเสธบอกว่าตอนนี้ไม่ว่างจริงๆ แต่อีกไม่ถึงเดือนก็ได้เจอกันแล้ว ใกล้วันกำหนดคลอดเข้ามาเรื่อยๆ เมื่อถึงวันนั้นอี้ชิงจะทำตามหัวใจตัวเองไม่ฝืนใจที่จะอยู่กับคริส
คริสเดินเข้ามาด้วยใบหน้านิ่งๆตาแดงก่ำเขาแอบไปร้องไห้เงียบๆคนเดียวข้างล่าง เพราะรู้สึกเจ็บปวดที่อี้ชิงไม่เคยมองเห็นความรักที่เขามีให้กลับมองข้ามไปตลอด คริสพยายามไม่สบตากับอี้ชิงกลัวว่าอี้ชิงจะจับได้ เดินเลี่ยงเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำโดยที่ไม่แม้จะหันมองอี้ชิงที่นั่งอยู่บนเตียง ขืนยังยืนอยู่ตรงนั้นน้ำตามันคงไหลออกมาแน่ๆ
ทั้งสองยังคงใช้ชีวิตอย่างปรกติคริสไปเรียนกลับมาทำงานบ้านดูแลอี้ชิงอยู่ไม่ห่าง เพราะตอนนี้อี้ชิงท้องได้แปดเดือนแล้วใกล้ที่จะถึงวันกำหนดคลอดอีกไม่กี่อาทิตย์ อี้ชิงเดินไปไหนมาไหนไม่เข้าสะดวกต้องมีคริสช่วยประคองเดิน อี้ชิงยังคงทำตัวสะบายๆขี้อ้อนกับคริสทุกคืนชอบหอมแก้ม ชอบให้คริสกอดบางครั้งก็จูบมันทำให้คริสรู้สึกยิ่งรักอี้ชิงมากขึ้นกว่าเดิม
เสียงออดดังอยู่หน้าบ้านคริสลุกขึ้นเดินออกไปเปิดประตูก่อนจะเห็นกลุ่มเพื่อนที่พสกันมาเยี่ยมอี้ชิง
ซูโฮมากับเทาซื้อของฝากมาเยี่ยมมากมาย ทั้งซูโฮกับเทาต่างรักกันดีเป็นคู่รักที่น่าอิจฉาคู่หนึ่ง
“อี้ชิงเป็นไงบ้างพวกเรามาเยี่ยม” ซูโฮนั่งลงที่โซฟาข้างอี้ชิงพลางถามคนแม่มือใหม่ที่นั่งท้องแก่อยู่ข้างๆ น่ารักน่าเอ็นดูมากอี้ดูมีน้ำมีนวลขึ้นแก้มน่าจับมาหยิกตัวก็นุ่มนิ่ม เขาอยากรู้ว่าคริสทนกับอี้ชิงได้ยังไงเนี้ยขนาดเทายังแอบกระซิบว่าอี้ชิงน่าจับมาฟัดเล่นเลย
“ก็ดีนะ อืมใกล้ถึงวันคลอดแล้ว”
“เงี้ยฉันก็จะได้เห็นหน้าหลานแล้วสิ” ซูโฮพูดด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอย่างมีความสุข หลานต้องหล่อเหมือนคริสแน่ๆแต่คงแอบดื้อเหมือนอี้ชิง คริสชอบโทรไปปรึกษาซูโฮบ่อยๆเรื่องที่อี้ชิงไม่ชอบกินนมก่อนนอนเนี้ยแหล่ะ
“ ซูโฮดูจะตื่นเต้นนะ” เทาพูดแซวแฟนตัวเองเพราะซูโฮดูจะตื่นเต้นกว่าอี้ชิงซะอีก
“ก็จะได้เห็นหลานตัวน้อยทั้งที มันก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดาเนอะอี้ชิง”
ทั้งสี่พูดคุยกันเกือบสองชั่วโมงคริสกับเทาลงมือเข้าครัวทำอาหารให้ทาน ปล่อยให้ซูโฮกับอี้ชิงได้พูดคุยกันตามประสาเพื่อนรัก ดูเหมือนว่าอี้ชิงจะผ่อนคลายเมื่อได้พูดคุยกับซูโฮ
“อี้ชิงยังคบกับพี่ลู่หานอยู่หรอ”
“อืม ทำไมหรอ”
“อี้ชิงอย่าลืมสิ อี้ชิงมีลูกกับคริสนะ”
“แล้วไงในเมื่อเราไม่ได้รักคริส มันเกิดขึ้นเพราะความผิดพลาดต่างหาก”
“แต่คริสรักอี้ชิง ไม่สงสารคริสบ้างหรอ”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไง นายก็รู้ซูโฮว่าเรารักพี่ลู่หาน”
“เห้อ ฉันก็รู้แต่อี้ชิงก็ควรจะเห็นใจคริสบ้างนะ คริสรักอี้ชิงมากแค่ไหนก็น่าจะรู้”
“อืม”
“คริส อื้อ” เสียงหวานร้องขึ้นกลางดึกเมื่อรู้สึกปวดท้องเป็นอย่างมาก
“อี้ชิงเป็นไรปวดท้องหรอ” คริสตกใจที่จู่ๆอี้ชิงก็ร้องขึ้นมา ใบหน้าเล็กซีดลงอย่างเห็นได้ชัดคริสรีบอุ้มอี้ชิงในถ้าเจ้าสาวก่อนจะเดินลงบันไดอย่างระมัดระวัง อี้ชิงปวดท้องจะคลอดลูกซึ่งคริสต้องมีสติและพาอี้ชิงไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด
“อดทนไว้นะคนดี”
“ฮึก ฮือ เจ็บมากเลย คะ คริส”
“ใกล้จะถึงแล้วครับ ทนหน่อยนะอี้ชิง”
“อื้อ ฮึก โอ้ยๆ”
คริสดูร้อนลนเพราะอี้ชิงเข้าไปในห้องผ่าคลอดนานเกือบสองชั่วโมงแล้ว คนเป็นพ่อเดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องเฝ้ามองอยู่ไม่ห่างอยากเจอหน้าลูกเร็วๆทว่าก็เป็นห่วงอี้ชิงด้วยยิ่งเห็นหน้าตอนที่เจ็บท้องทรมาน หัวใจคริสก็ทรมานไปด้วยที่เห็นคนรักเจ็บปวด....
อี้ชิงกับลูกถูกย้ายมาอยู่ห้องพิเศษคุณแม่มือใหม่นอนพักไม่ได้สติโดยมีเตียงเล็กๆอยู่ข้างๆ ดีที่ว่าคริสเตรียมกระเป๋าใส่ของที่จำเป็นเอาไว้ในรถเผื่อฉุกเฉินเพราะรู้ว่าถ้าถึงวันคลอดเมื่อไหร่มันต้องวุ่นวายแน่ๆ เขาไม่ต้องกลับไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านมานอนเฝ้าแต่มีเสื้อผ้าติดรถไว้อยู่แล้ว
ตอนสายอี้ชิงรู้สึกตัวคนตัวเล็กขยับตัวนิดนึงก็ปวดร้าวระบมไปหมดแผลผ่าคลอดยังไม่หายดี ตาคู่สวยกระพริบปริบๆก่อนจะมีฝ่ามือใหญ่อุ่นนุ่มกอบกุมมือให้เหมือนว่ามือคู่นี้จะกุมไปตลอด ร่างสูงยิ้มให้คุณแม่อย่างอ่อนโยนก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากมนเพื่อให้กำลังใจ
“คริส”
“คริสอยู่นี้แล้ว อี้ชิงอยากเห็นลูกเรามั้ย” คุณแม่พยักหน้าเบาๆพลางมองคุณพ่อตัวสูงที่กำลังอุ้มลูกจากเตียงเล็กขึ้นมาสู่อ้อมอกคุณแม่
เมื่อลูกน้อยได้รับไออุ่นจากอ้อมอกของคนเป็นแม่ก็ร้องไห้จ้า อี้ชิงก็พลางน้ำตาไหลเพราะดีใจที่เห็นเด็กน้อยแข็งแรงดีแถมยังดูน่ารักน่าซังมาก ปะป๊าตัวสูงยืนอยู่ข้างเตียงมองดูมะม๊ากับลูกน้อยร้องไห้แข่งกันปะป๊าก็อดที่จะร้องตามไม่ได้ สักพักคุณหมอเดินมาตรวจอาการบอกว่าอีกสองวันคุณแม่ก็กลับไปพักรักษาตัวที่บ้านได้
“อี้ชิงให้ลูกกินนมสิ”
“อ่อ อืม” ปะป๊าตัวสูงขึ้นไปนั่งบนเตียงกับมะม๊าช่วยพยุงตัวขึ้นให้นมลูกน้อยได้สะดวก โดยมีปะป๊านั่งซ้อนหลังมีลูกน้อยอยู่ในอ้อมอกของมะม๊าคนสวย อี้ชิงค่อยๆให้ลูกดื่มนมจากอกก่อนจะเอนพิงซบอกแกร่งของปะป๊าเพราะยังรู้สึกอ่อนเพลีย
“อี้ชิงเจ็บมากมั้ย”
“อื้อ เจ็บมากเลยคริส” อี้ชิงพูดพลางตบก้นกล่อมลูกน้อยเบาๆ เป็นภาพที่แสนอบอุ่นเป็นอย่างมาก มีปะป๊าตัวสูงนั่งซ้อนหลังมะม๊าคนสวยอิงซบอกแล้วก็ลูกน้อยอยู่ในอ้อมอกกำลังดูดนม คริสรู้ว่าอี้ชิงต้องเจ็บมากแน่ๆเพราะดูจากสีหน้าแล้วเหมือนจะอ่อนเพลียมากๆ คริสกอดอี้ชิงก่อนจะสูดดมกลิ่นหอมจากไหล่บางมันสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก อยากจะกอดอี้ชิงกับลูกไว้ในอ้อมแขนนี้นานๆ คริสมีความสุขมากที่จะได้เป็นหัวหน้าครอบครัวดูแลทั้งสอง
ตอนนี้อี้ชิงกลับมาผักฟื้นที่บ้านแล้วโดยมีปะป๊าตัวสูงคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง อีกทั้งยังมีซูโฮกับคยองซูที่ช่วยมาดูแลอี้ชิงอีกแรง เจ้าหนูตัวน้อยซนร้องไห้จ้าถ้าไม่ได้ดูดนมมะม๊าคนสวย เมื่อกินเสร็จก็ปล่อยออกมาให้ปะป๊าตัวสูงจัดการเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ตลอด คริสพยายามเปลี่ยนผ้าอ้อมให้น้องฮุนอย่างตั้งใจเช็ดอึอาบน้ำคริสลงมือทำเองทุกอย่าง อี้ชิงแค่นอนหรือนั่งอยู่เฉยๆเพราะยังเจ็บแผลอยู่
“กินเสร็จก็อึเลยนะครับน้องฮุน” ปะป๊าตัวสูงพูดขณะอาบน้ำให้ลูกน้อย สักพักก็อุ้มน้องฮุนออกมาใส่เสื้อผ้าบนเตียงที่มีอี้ชิงนั่งอยู่
“อี้ชิงรอก่อนนะ เดี๋ยวคริสจะไปยกกับข้าวขึ้นมาให้”
“อืม”
ช่วงนี้ก็ปิดซัมเมอร์พอดีคริสมีเวลาเลี้ยงลูกได้สบาย อี้ชิงก็เริ่มจะเดินไปไหนมาไหนได้เป็นปรกติแล้วไม่รู้สึกเจ็บที่แผล ปะป๊าตัวสูงกำลังชงนมให้ลูกน้อยที่กำลังร้องไห้งอแงอยู่ในอ้อมอกของมะม๊า คริสไม่อยากให้น้องฮุนร้องไห้บ่อยเพราะสงสารเห็นลูกร้องไห้ทีไรเขาก็ปวดใจทุกที
“คริสเร็วๆ
“เสร็จแล้วๆ”
“เหมือนน้องฮุนจะอึด้วยอ่ะ คริสอุ้มเลย” คริสรับน้องฮุนมาไว้ในอ้อมอกพลางเอานมให้น้องฮุนดูดก่อนจะเดินวนไปวนมาในห้อง มีอี้ชิงเดินตามคอยเช็ดเหงื่อให้ปะป๊าตัวสูง อี้ชิงก็ดีว่าตัวเองไม่ถนัดที่จะดูแลลูกเลยสักนิดทำอะไรก็ไม่เป็นสักอย่าง มีแต่คริสที่คอยป้อนนมอาบน้ำเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูก อี้ชิงมีหน้าที่ให้นมลูกก่อนนมกล่อมให้หลับเท่านั้น กลางดึกก็เป็นคริสเสียมากกว่าที่ต้องคอยตื่นขึ้นมาดูอี้ชิงกับน้องฮุนที่นอนในเปล เพราะน้องฮุนร้องไห้กินนมตอนดึกๆ
คริสดูจะเหนื่อยหน่อยแต่ก็ยินดีที่จะแบกรับมันไว้ ตื่นตอนเช้าตรู่มาซักผ้าทำงานบ้านทำกับข้าวเสร็จก็ขึ้นไปดูสองแม่ลูกที่นอนอยู่บนบ้าน พอน้องฮุนตื่นก็ชงนมให้ดื่มอุ้มออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ตอนเช้าไม่ลืมที่จะสวมหมวกกับถุงมือถุงเท้าให้ด้วย พอสายๆก็พาน้องฮุนไปอาบน้ำ เรียกได้ว่าเป็นปะป๊าที่ดีมากๆ
ส่วนอี้ชิงก็มีบ้างที่ออกไปข้างนอกโดยมีลู่หานมารับที่บ้านกลับมาถึงก็เกือบค่ำ แต่คริสก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะถ้ามันคือความสุขของอี้ชิงเขาก็ไม่อยากขัดใจอะไร ดีแค่ไหนที่อี้ชิงยังไม่ทิ้งเขากับลูกแล้วไปอยู่กับลู่หาน อี้ชิงยังคงกลับมานอนที่บ้านกลับมาหาลูก อาจจะมีบ้างที่เหวี่ยงใส่คริสเมื่อตอนที่คริสพูดหรือทำอะไรแล้วมันรกหูรกตา
เป็นอีกวันที่ลู่หานมารับอี้ชิงที่บ้านวันนี้คริสพาน้องฮุนมานั่งเล่นหน้าบ้าน อี้ชิงเดินออกไปหาลู่หานโดยมีคริสกับลูกที่มองตามหลัง น้องฮุนร้องไห้เมื่อเห็นมะม๊าเดินไปคริสรีบโอ๋ทันทีเพราะไม่อยากเห็นลูกร้องไห้
“ฮือ แง่ๆ”
“เสียงเด็กร้องไห้”
“พี่ลู่อย่าไปสนใจเลยฮะ รีบไปเถอะ”
“แล้วเสียงเด็กที่ไหนร้องครับอี้ชิง”
“น้องของเพื่อนอี้ชิงฮะ”
“อ่อ น้องของเพื่อที่อี้ชิงอยู่บ้านด้วยใช่มั้ย”
“อื้ม พี่ลู่หานรีบไปเถอะนะอี้ว่า” อี้ชิงรีบจูงมือลู่หานไปก่อนจะไม่ลืมมองเข้าไปในบ้านเห็นคริสกำลังโอ๋น้องฮุนพร้อมมองตามหลังมา อี้ชิงหลุบตามองพื้นก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถโดยมีลู่หานขับออกไปช้าๆ
“โอ๋ๆไม่ร้องนะครับคนเก่งของปะป๊า”
“แง่ ฮือ ฮึก แง่”
อี้ชิงรู้ว่าตัวเองกำลังทำผิดที่ไม่ค่อยอยู่เลี้ยงลูกช่วยคริสแต่จะให้ทำไงได้ในเมื่ออี้ชิงไม่ต้องการมีลูกตั้งแต่ทีแรก อี้ชิงแค่อยากอยู่กับคนที่รักมันก็คงจะไม่ผิดอะไรและอี้ชิงเองก็ยังคงอยู่ที่บ้านกับคริสไม่ได้ไปไหน มันก็มากพอแล้วสำหรับอี้ชิงใช่ว่าอี้ชิงจะไม่เลี่ยงลูกเลย มะม๊าคนสวยเริ่มลงมือทำงานบ้านชงนมให้น้องฮุนบ้าง ค่อยๆช่วยคริสดูแลเรื่องงานบ้านต่างๆ
“งื้ออ”
“โอ๋ๆ น้องฮุนไม่งอแงนะครับมันดึกแล้วนะ”
“แว อุ๊แว๊ แอ๊ อึก แง”
“คริสลูกเป็นไรอีก”
“ลูกงอแง อี้ชิงกล่อมน้องฮุนให้นอนหน่อย”
“คริสก็ดูไปสิ อี้ง่วงนอนไม่ไหวแล้วนะ เมื่อวานกว่าจะได้นอนก็ปาไปตีสอง วันนี้อี้เพลียคริสโอ๋ลูกไปเลย” อี้ชิงว่าเพราะเมื่อคืนวานกว่าจะได้นอนก็เกือบเช้าเพราะน้องฮุนงอแง คริสกับอี้ชิงต้องตื่นมากลางดึกบ่อยๆทำให้อี้ชิงเพลียเพราะอี้ชิงกลับไปเรียนต่อก็ต้องเพลียเป็นธรรมดา ทว่าคริสเองก็รับหน้าที่เป็นคนกล่อมน้องฮุนนอนไม่กล้าที่จะกวนใจอี้ชิงมากเกินไป อะไรที่ยอมได้คริสก็จะยอมอมี้ชิงทุกอย่างเพราะไม่อยากทำให้อี้ชิงไม่พอใจ
4ปีผ่านไป
ตอนนี้คริสกับอี้ชิงเรียนจบแล้วคริสเรียนจบก่อนอี้ชิงไปหนึ่งปี คริสมีบริษัทเล็กๆเป็นของตัวเองที่สร้างขึ้นด้วยความสามารถของเขาโดยมีอี้ชิงเป็นแม่บ้านไม่ต้องออกไปทำงานอะไร เพราะคริสอยากให้อี้ชิงเลี้ยงลูกอยู่บ้าน ส่วนเรื่องค่าใช้จ่ายเขาจะเป็นคนจัดการทำงานหาเงินมาเลี้ยงลูกเมียเอง
“มะม๊าฮะ น้องฮุนปวดฉี่” เด็กน้อยงัวเงียขึ้นมากลางดึกเพราะปวดฉี่สะกิดให้มะม๊าคนสวยพาไปฉี่เพราะไปกล้าเดินไปห้องน้ำ ครั้งหนึ่งน้องฮุนปวดฉี่ไม่ยอมบอกอี้ชิงแต่กลับฉี่รดที่นอนโดนมะม๊าดุจนไม่กล้าฉี่รดที่นอนอีกเลย ข้างๆมีปะป๊านอนอยู่น้องฮุนเลือกที่จะปลุกปะป๊า
“ปะป๊าน้องฮุนปวดฉี่”
“อือ อะไรครับน้องฮุน”
“น้องฮุนปวดฉี่” ปะป๊าตัวสูงอุ้มเด็กน้อยลงจากเตียงก่อนจะจูงมือเดินเข้าห้องน้ำ น้องฮุนเป็นเด็กน่ารักมีบ้างที่เจ้าตัวจะซนแต่ก็ซนเวลาอยู่กับคริสเท่านั้น น้องฮุนเป็นเด็กขี้สงสัยมีอะไรก็ชอบถามปะป๊าตัวสูงตลอด
“ปะป๊าฮับ มะม๊ากลับมาตอนไหนทำไมน้องฮุนไม่เห็นรู้เรื่องเลย” เด็กน้อยถามเพราะตอนเย็นปะป๊าตัวสูงไปรับแค่คนเดียว พอกลับมาก็ไม่เห็นมะม๊าอยู่ที่บ้านน้องฮุนรอกินข้าวจนง่วงนอนมะม๊าก็ยังไม่กลับ ปะป๊าบอกว่ามะม๊ามีธุระ
“มะม๊าก็กลับมาตอนที่น้องฮุนหลับไปแล้วไงครับ”
“ปะป๊าน้องฮุนเห็นมะม๊าชอบไปกับคุณลุงลู่หาน มะม๊าบอกว่าน้องฮุนเป็นน้องแต่น้องฮุนไม่ใช่น้องมะม๊า น้องฮุนเป็นลูกของมะม๊าใช่มั้ยฮับ”
“ใช่ครับ น้องฮุนเป็นลูกของปะป๊ากับมะม๊า” คริสรู้ว่าอี้ชิงหลอกลู่หานว่าน้องฮุนเป็นน้อง คริสก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะไม่อยากจะเข้าไปเกี่ยวข้องเรื่องของส่วนตัวอี้ชิงสักเท่าไหร่ เพราะคริสเคยพูดเรื่องนี้กับอี้ชิงไปแล้วแต่ก็โดนเหวี่ยงกลับมา
“วี๊ดตู้ม แกร่กๆๆ ปล่อยพลัง ป้างงงงง”
เสียงน้องฮุนที่นั่งเล่นหุ่นยนต์อยู่ปลายเตียงทำให้อี้ชิงหงุดหงินมากเพราะมันเพิ่งจะหกโมงกว่า อี้ชิงลุกขึ้นมาก่อนจะถามน้องฮุนที่นั่งอยู่ว่าคริสไปไหนทำไมไม่พาลูกออกไปเล่นข้างนอกคนจะหลับจะนอน น้องฮุนก็มานั่งเล่นหุ่นยนต์รบกวนอี้ชิงที่นอนอยู่ มิวายน้องฮุนยังกระโดดเล่นบนที่นอนไปมาเจ้าตัวกระโดดเด้งดึ๋งส่งเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจ อี้ชิงรู้สึกรำคาญที่น้องฮุนซนไม่ยอมลงไปเล่นข้างล่างกับคริส ทำไมคริสถึงไม่ดูลูกเอาน้องฮุนลงไปข้างล่าง ปล่อยให้มาเล่นเสียงดังรบกวนคนจะนอน
“น้องฮุน ปะป๊าไปไหน”
“ปะป๊าลงไปข้างล่างฮับ”
“ทำไมน้องฮุนไม่ไปเล่นข้างล่าง มะม๊าจะนอน”
“น้องฮุนจะเล่นตรงนี้ น้องฮุนอยากเล่นใกล้มะม๊า”
“แต่มะม๊าจะนอน ลงไปเล่นข้างล่างเดี๋ยวนี้” อี้ชิงเริ่มจะขึ้นเสียง
“น้องฮุนอยากเล่นตรงนี้
“น้องฮุนเริ่มพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะ”
“ฮึก มะม๊า ฮื่อออออออ ฮึก ปะป๊า” น้องฮุนเริ่มเบะปากร้องไห้เพราะโดนดุพลางส่งเสียงร้องลั่นบ้านเรียกปะป๊าตัวสูง
“เป็นอะไร ร้องไห้ทำไมครับคนเก่ง” คริสเดินมาอุ้มลูกก่อนจะถามน้องฮุนซบหน้าไปกับไหล่แกร่งของปะป๊าก่อนจะร้องไห้หนักขึ้น เพราะมะม๊าดุมะม๊าไม่โอ๋มีแต่ปะป๊าที่โอ๋น้องฮุน วันนี้ปะป๊ากับมะม๊าสัญญาว่าจะพาไปเที่ยวสวนสัตว์น้องฮุนตื่นเต้นเลยตื่นขึ้นมาพร้อมปะป๊า แต่ปะป๊าบอกว่าให้น้องฮุนเล่นอยู่ข้างบนเพราะไม่ปะป๊าไว่ว่างดูปะป๊าลงไปซักผ้า
“มะม๊าดุน้องฮุน ฮึก”
“ก็อี้จะนอนอี้บอกให้น้องฮุนลงไปเล่นข้างล่าง”
“โอ๋แค่นี้เอง น้องไม่ร้องนะครับคนเก่ง”
“ฮึก มะม๊า ฮื่อ ลืมไปหรอว่าวันนี้ ฮึก มะม๊าจะพาน้องฮุนไปเที่ยว” อี้ชิงนิ่งเพราะลืมไปสนิทว่าวันนี้จะพาน้องฮุนไปเที่ยว อี้ชิงกับคริสมองหน้ากันก่อนจะบอกน้องฮุนว่าเดี๋ยวสายๆจะพาไป น้องฮุนหยุดร้องไห้คริสพาลูกเดินลงไปข้างล่างเพื่อเตรียมอาหารไว้สำหรับไปเที่ยว น้องฮุนช่วยปะป๊าจัดของเตียมแซนวิชกับนมขนม น้องฮุนดูจะมีความสุขมากที่จะได้ไปเที่ยว คริสรู้ว่าน้องฮุนติดอี้ชิงมากขนาดไหนถ้าอี้ชิงออกไปเที่ยวกับลู่หานข้างนอกแล้วยังไม่กลับ น้องฮุนก็จะนั่งรออี้ชิงจนกว่าจะง่วงนอนแล้วคริสค่อยอุ้มลูกขึ้นไปนอนบนบ้าน
ทั้งสามมาเที่ยวที่สวนสัตว์น้องฮุนเอาแต่วิ่งไปมาเพราะรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เห็นฮิปโปตัวใหญ่กับยีราฟคอยาว เสียงหัวเราะคิกคักดังไปตลอดทางดูจะเป็นครอบครัวที่สุขสันต์มาก คริสก็ถ่ายรูปบันทึกภาพไว้เป็นความทรงจำอี้ชิงอุ้มน้องฮุนโดยมีคริสถ่ายรูปให้ คริสเซอร์ไพรส์อี้ชิงกับลูกด้วยการซื้อบ้านหลังใหม่ให้เพราะอี้ชิงเริ่มบ่นว่าบ้านหลังเล็กเกินไป
“มะม๊าว่าน้องฮุนตัวเล็กกว่ายีราฟมากมั้ยฮับ”
“ตัวเล็กกว่ามาก คิกๆ น้องฮุนต้องดื่มนมเยอะๆนะครับจะได้สูงเหมือนปะป๊า”
“หล่อเหมือนปะป๊าด้วยใช่มั้ยฮับ”
“น้องฮุนหล่อเหมือนปะป๊าอยู่แล้วครับ อืม หรือว่าปะป๊าหล่อกว่า”
“มะม๊าฮับ น้องฮุนกับปะป๊าใครหล่อกว่ากัน” เด็กน้อยขี้สงสัยถามมะม๊าด้วยความอยากรู้ว่าตัวเองหรือปะป๊าที่หล่อกว่ากัน
“อืมปะป๊าหรือน้องฮุนใครหล่อกว่ากันน๊า” อี้ชิงอยากบอกว่าทั้งสองหล่อเท่ากันเลย แต่คนตัวสูงนี่สิยิ้มอย่างกับอี้ชิงจะบอกว่าตัวเองหล่อกว่าลูกงั้นแหล่ะ เบื่อชะมัดไอ้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์เนี้ย
“หล่อเท่ากันเลย แต่มะม๊าว่าน้องฮุนหล่อกว่าปะป๊านิดหน่อย คิก”
“เย้ๆ น้องฮุนหล่อกว่าปะป๊าแสดงว่ามะม๊ารักน้องฮุนมากกว่าปะป๊าใช่มั้ยฮับ” คำพูดของเด็กที่พูดออกมาโดยไม่คิดแต่อี้ชิงกับคริสรู้สึกจี๊ดที่อกเป็นอย่างมาก เพราะตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาอี้ชิงก็ไม่เคยบอกว่ารัก
คริสสักครั้ง อี้ชิงรักลู่หานอันนี้คริสรู้ดีและมันก็ทำให้คริสเป็นฝ่ายที่เจ็บปวดมาโดยตลอด
“มะม๊าว่าเราเดินไปดูหมีแพนด้าดีกว่าเนอะ” อี้ชิงเลี่ยงที่จะไม่ตอบคำถามลูกเพราะยังไม่แน่ใจว่ารู้สึกยังไงกับคริส ตอนนี้อี้ชิงเองก็มีลู่หานอยู่ในหัวใจอยู่แล้ว สักวันอี้ชิงคงต้องเลือกใครสักคนระหว่างคริสกับลู่หาน ซึ่งถ้าถึงวันนั้นคำตอบคงมีในใจอยู่แล้ว เพียงแต่ตอนนี้อี้ชิงยังลังเลไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงกับคริสกันแน่ อี้ชิงหวั่นไหวเวลาอยู่ใกล้คริสแต่ในใจก็รักลู่หานมากกว่าอยู่ดี
“ขอโทษนะครับ ถ่ายรูปให้หน่อยครับ” คริสให้คุณป้าถ่ายรูปให้ซึ่งเขาก็รับกล้องไปถ่ายให้อยากเต็มใจ มาเที่ยวกันแบบครอบครัวอิจฉาเด็กน้อยคนนี้ที่มีพ่อก็หล่อแม่สวยทุกอย่างลงตัวมาก แต่ใครจะไปรู้ว่าแท้จริงแล้วทั้งสองยังไม่รู้ความสัมพันธ์ว่าอยู่ในสถานะอะไร
กว่าพ่อแม่ลูกจะกลับบ้านก็เกือบสี่โมงเย็นคริสเซอร์ไพรส์พาอี้ชิงกับลูกแวะไปดูบ้านใหม่ อี้ชิงถามว่าคริสจะพาไปไหนคนตัวสูงก็บอกว่ามีของขวัญชิ้นใหญ่ให้ทั้งแม่ลูก อี้ชิงจำต้องนั่งเอานมกล่องให้น้องฮุนดื่ม น้องฮุนนั่งตักมะม๊าคนสวยมือเล็กก็ถือนมกล่องเล็กดูดก่อนตาจะค่อยๆนอนหลับไปด้วยความที่ว่าเหนื่อยมาทั้งวัน คริสเอื้อมมือลูบหัวน้องฮุนเบาๆ ต่อด้วยหอมแก้มนิ่มอี้ชิงไปหนึ่งฟอดโดนมะม๊าคนสวยฟาดไปหนึ่งที
“คริสสส ขับรถอยู่นะ” อี้ชิงดุเสียงไม่จริงจังมากนักแต่ก็รู้สึกเขินอายที่คริสทำแบบนี้ เพราะไม่บ่อยนักที่จะมีโมเม้นต์น่ารักๆ
“หึๆ” เสียงหัวเราะในลำคอสไตล์ปะป๊าตัวสูง
“ถึงแล้ว” คริสจอดรถอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่งซึ่งเป้นบ้านขนาดกลางเหมาะสำหรับครอบครัวเล็กๆแต่เน้นที่ความหรูหรา อี้ชิงตาลุกวาวเมื่อเห็นของขวัญที่คริสเซอร์ไพรส์ ร่างสูงอุ้มลูกออกจากตักอี้ชิงลงจากรถไปเปิดประตูให้มะม๊าคนสวยก่อนจะจูงมือเดินเข้าไปข้างในบ้าน
“คริสสวยมากเลย”
“ชอบมั้ยอี้ชิง”
“อื้อชอบมาก”
“ฮือ ฮึก” เสียงน้องฮุนที่เริ่มรู้สึกตัวกำลังจะร้องงอแงเพราะถูกรบรวน มือเล็กกอดคอปะป๊าตัวสูงก่อนจะซุกหน้าลงบนไหล่แกร่งของปะป๊า คริสอุ้มลูกด้วยมือข้างเดียวอีกมือหนึ่งก็กุมมือเล็กของอี้ชิงไว้ มันเป็นภาพที่คริสวาดฝันไว้ตลอดว่าเขาได้ดูแลทั้งอี้ชิงและลูกด้วยการจูงมือภรรยาส่วนมืออีกข้างก็อุ้มลูกน้อยเอาไว้แนบอก
“น้องฮุนครับตื่นก่อนครับ ปะป๊ามีไรจะให้ดู”
“ฮึก อือ ไร”
“ดูบ้านหลังใหม่ของเราสิครับน้องฮุน”
“อู้ววว บ้านหลังใหม่ของเราจริงๆหรอฮับปะป๊า” เด็กน้อยตาลุกวาวเมื่อปะป๊าพาเดินดูข้างในบ้าน ที่ตอนนี้ตกแต่งเสร็จเรียบร้อยเหลือก็แต่เพียงบ้ายเข้ามาอยู่ อี้ชิงกับน้องฮุนดูจะชอบบ้านหลังนี้มาก เพราะใหญ่และหรูกว่าบ้านหลังเก่าๆเล็กๆ คริสทำงานเก็บเงินซื้อบ้านด้วยความสามารถของตัวเอง เขาทำเพื่ออี้ชิงกับลูกทุกอย่างอยากให้ทั้งสองได้อยู่สบายๆ อี้ชิงจะได้ไม่ต้องอึดอัดเหมือนอยู่ที่บ้านหลังเดิม
“เราย้ายมาอยู่พรุ่งนี้เลยดีมั้ยอี้ชิง”
“อืมก็ดีนะ พรุ่งนี้ก็วันหยุดด้วย”
“เย้ๆ น้องฮุนจะได้อยู่บ้านหลังใหญ่แล้วก็ฉวยด้วย” เด็กน้อยตบมือเปาะแปะถูกใจเมื่อปะป๊ากับมะม๊าจะพาย้ายเข้ามาอยู่บ้านหลังใหม่พรุ่งนี้ คริสพาอี้ชิงกับลูกเดินดูข้างบนบ้านรอบบ้านจนค่ำทั้งสามก็กลับไปด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้มอย่างมีความสุข
“คริสลูกนอนแล้วหรอ”
“หลับไปเมื่อกี้” ร่างสูงเดินออกมาสูดอากาศข้างนอกกับคนตัวเล็กที่ยืนอยู่ก่อนแล้ว อี้ชิงมีเรื่องที่ต้องคุยกับเขาซึ่งไม่รู้ว่าเรื่องอะไร ทว่าคริสกำลังกลัวว่าอี้ชิงจะจากไปหรือเบื่อเขากับลูกแล้ว ตั้งแต่กลับมาถึงอี้ชิงก็ดูซึมๆไปยิ่งเมื่อตอนอี้ชิงเลี่ยงเดินไปคุยโทรศัพท์กับลู่หานเหมือนจะทะเลาะกันด้วย คริสก็ไม่รู้ว่าทั้งสองทะเลาะกันเรื่องอะไรคริสอุ้มลูกเข้าไปนั่งดูทีวีเพราะไม่อยากให้น้องฮุนสงสัยว่าอี้ชิงคุยกับใคร
อี้ชิงมองหน้าคริสสักพักก่อนจะเดินเข้าไปกอดพลางซุกหน้าเข้ากับอกแกร่งค่อยๆปล่อยน้ำตาให้ไหลออกจาตาคู่สวยช้าๆ อี้ชิงกำลังลังเลไม่รู้หัวใจตัวเองว่ารู้สึกยังไงกันแน่กับคริส ลู่หานเป็นคนที่อี้ชิงรักมากซึ่งจะให้อี้ชิงตัดใจจากลู่หานคงเป็นไปได้ยาก ถึงแม้จะมีคริสกับน้องฮุนอยู่แล้วก็ตามแต่เรื่องของความรักมันบังคับใจกันไม่ได้
“ฮึก คริส” เสียงอู้อี้ที่กำลังร้องไห้ออกมาอย่างหนักหน่วง คริสรู้ว่าอี้ชิงกำลังทุกข์ใจคงเป็นเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขา ซึ่งคริสรอได้เสมอรอคำตอบจากอี้ชิงได้ ถึงแม้ว่าในใจจะรู้แล้วว่าอี้ชิงไม่รักเขาเลยก็ตาม สำหรับคริสแล้วยอมเป็นอะไรก็ได้ในสายตาอี้ชิงขอเพียงแค่ได้อยู่แบบนี้ได้อยู่ใกล้ๆคอยดูแลก็พอ แค่อี้ชิงยังอยู่ตรงนี้ยืนอยู่ใกล้ๆลูกถึงแม้จะออกไปกับลู่หานบ้างก็ตาม เขาขอแค่ให้อี้ชิงอยู่ด้วยแค่นี้มันก็มากพอสำหรับคริส
“ไม่เป็นไรอี้ชิงฉันเข้าใจ” คริสกอดคนตัวเล็กเอาไว้แน่นปล่อยให้อี้ชิงร้องไห้จนกว่าจะยอมพูดออกมาว่าเป็นอะไร คริสเองก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เพราะรู้สึกเจ็บที่ใจยังไงก็ไม่รู้มันเหมือนมีมีดแหลมคมกรีดลึกลงไปจนเหวอะหวะ ที่ยังหายใจได้อยู่คงเป็นเพราะยังคงรักและซื่อสัตย์ต่ออี้ชิงคริสไม่อาจรักใครได้อีก
“อี้ไม่รู้ว่า ฮึก อี้ควรทำไง อี้รู้ว่าอี้กำลังทำผิด ฮือ แต่อี้รักลู่หานอี้รักเขา คริส”
น้ำตาไม่อาจกลั้นเอาไว้ได้
ในเมื่อคนที่อี้ชิงรักไม่ใช่เขา ไม่ใช่คริส
แต่เป็นลู่หาน
“คริสเข้าใจ คริสเข้าใจอี้ชิง คริสยังอยู่ตรงนี้ อยู่ตรงนี้เสมอนะ ฮึก”
*******************************
อ่านแล้วเม้นท์หน่อยนะคะ คือจะได้มีกำลังใจในการแต่งต่อ จะได้รู้ว่ามีคนชอบหรือเปล่า
แต่ก็ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน
เจอกันตอนหน้า บ๊ายบายยยย #สตอรี่KL
@SQWEEZ
ความคิดเห็น