คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF :: อ้วนของฟ่าน END
อ้วนของฟ่าน
หลับฝันดีเพราะฟ่านมีชิงฟ่านจึงหลับฟันดีทุกวัน ชิงน่ารักมากเลยชิงใส่ชุดที่ฟ่านซื้อให้ตอนวันเกิด ชิงกำลังยิ้มให้ฟ่านจนเห็นลักยิ้มข้างแก้ม ฟ่านนั่งมองชิงฟ่านยิ้มตามความสดใสน่ารักของชิง สักพักชิงก็กอดคอฟ่านแล้วก็นั่งตัก ฟ่านกอดเอวชิงไว้หลวมๆเพราะกลัวชิงจะอึดอัด
ชิงน่ารักมากเลย
ฟ่านเขินชิงเพราะชิงหอมแก้มฟ่านด้วยแหล่ะเมื่อกี้
ฟ่านนนนนน
เสียงมะม๊าของฟ่านร้องปลุกอยู่ข้างเตียงฟ่านงัวเงียก่อนจะลืมตาขึ้นมาพบว่าเจอมะม๊าที่ยืนกอดอกอยู่ แต่ไม่ใช่ชิงที่นั่งตัก ฟ่านรีบลุกขึ้นนั่งก่อนจะถามมะม๊าว่าชิงมาหาฟ่านหรือเปล่า แล้วเมื่อกี้มะม๊าเห็นชิงหอมแก้มฟ่านมั้ย ถ้ามะม๊าเห็นฟ่านก็จะอายมะม๊าแน่เลย มะม๊ายิ่งชอบล้อฟ่าน
“ม๊า เมื่อกี้ม๊าเห็นชิงหอมแก้มฟ่านมั้ย แล้วนี่ชิงไปไหนแล้วอ่ะ”
“ชิงที่ไหนล่ะ ม๊าขึ้นมาก็เห็นฟ่านนอนยิ้มอยู่คนเดียว” คุณนายอู๋พูดเพราะตอนที่เดินขึ้นมาปลุกฟ่าน ก็เห็นลูกชายตัวดีนอนยิ้มอยู่คนเดียวเหมือนกำลังฝันดีและก็เป็นไปตามที่คิดไว้ ฟ่านฝันถึงชิง คุณนายอู๋กลั้นขำไว้ไม่อยู่ที่ลูกชายคิดถึงหนูอี้ชิงมากจนเก็บเอาไปฝัน ฟ่านเป็นเด็กผู้ชายที่เวลารักใครรักจริงฟ่านชอบเล่าเรื่องของหนูอี้ชิงให้ฟังตลอด บางครั้งฟ่านก็ยังเล่าเรื่องความฝันว่าตัวเองฝันถึงชิงให้ฟัง
อ่าวฟ่านฝันไปงั้นหรอแต่ในความฝันฟ่านว่ามันเหมือนจริงมากเลย คิกๆ ฟ่านอมยิ้มอย่างมีความสุข ถึงจะเป็นแค่ความฝันแต่ฟ่านก็สึกเขินและมีความสุขมากๆเลย เหมือนว่าชิงอยู่ข้างฟ่านตลอดเวลา
“ฟ่านตื่นแล้วก็อาบน้ำนะ ม๊าจะรอกินข้าวอยู่ข้างล่าง” ฟ่านรีบวิ่งไปหยิบผ้าขนหนูก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ คุณนายอู๋ส่ายหน้ากับความซนของลูกชายตัวดีก่อนจะพับผ้าห่มให้เป็นที่ ฟ่านไม่เคยเก็บที่นอนเองสักครั้งมีแต่คุณนายอู๋ที่ดูแลเรื่องนี้ตลอด
ฟ่านลงมากินข้าวกับม๊ากับป๊าเสร็จก็รีบบึ่งรถไปหาชิงที่บ้านวันนี้เป็นวันหยุด ฟ่านอยากให้ชิงติวหนังสือให้ ฟ่านอยากอยู่ใกล้ๆชิงหรือว่าฟ่านจะหอบเสื้อผ้ามาอยู่กับชิงเลย ฟ่านเคยถามชิงแล้วนะแต่ชิงก็บอกว่าฟ่านคิดไรอยู่เนี้ยเรายังเด็กอยู่เลย ฟ่านว่าชิงคงเขินล่ะมั้งที่ฟ่านจะมาอยู่ด้วย แต่ก็นะชิงคงรักฟ่านชิงเลยเขินฟ่านมากไปหน่อย เพราะว่าชิงแอบตีฟ่านด้วย
ชิงนั่งเล่นอยู่หน้าบ้านเห็นฟ่านจอดรถมอไซค์รอก็เดินไปเปิดประตู ฟ่านหน้าบูดที่เห็นชิงใส่เสื้อกล้ามลายการ์ตูนกับกางเกงขาสั้น ย้ำว่ามันสั้นมากสำหรับฟ่าน เห็นผิวขาวๆของชิงแล้วฟ่านไม่ชอบใจถ้าคนอื่นเห็นด้วยฟ่านหวง วันนี้ฟ่านอุตส่าห์จะพาชิงไปเดินเล่นแต่ดูชิงแต่งตัวดิ่ น่าจะจับขังไว้ในบ้านซะมากกว่า
“ชิงอ่า ทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะ” ฟ่านถามแต่ชิงก็เอียงคออย่างสงสัยว่าทำไม ใส่ชุดนี้แล้วมันทำไมหรอ ฟ่านหวงเว้ยไม่อยากให้ใส่
“ทำไมหรอฟ่าน ก็ชิงร้อนนี่” ชิงขี้ร้อนฟ่านก็น่าจะรู้
“ก็เสื้อมันโชว์เกินไป กางเกงก็สั้น ฟ่านหวงไม่อยากให้ชิงใส่”
“ฟ่านแต่ชิงใส่แล้วนะ ถ้าฟ่านจะบอกให้ชิงเปลี่ยนไม่มีทางหรอก” ชิงพูดก่อนจะพองแก้มงอนเหมือนเด็ก เป็นแบบนี้ตลอดถ้าชิงใส่ชุดไหนที่ฟ่านไม่ชอบ ฟ่านก็จะไล่ให้ชิงไปเปลี่ยน
“ชิงไม่อายหรอ ใส่กางเกงขาสั้นแล้วมันเห็นขาใหญ่ๆอ่ะ” ที่จริงขาชิงไม่ใหญ่หรอกฟ่านพูดไปงั้นแหล่ะเพราะอยากให้ชิงไปเปลี่ยนชุด
“ฟ่านนิสัยไม่ดี ชิงขาใหญ่แล้วมันยังไง” ชิงขาใหญ่จริงหรอชิงอยากถามฟ่านไปตรงๆแต่ชิงกลัวเสียฟอร์ม
“ใช่ อ้วนเอ้ย” ฟ่านพูดหยอกล้อชิงแต่ดูเหมือนชิงจะหน้างอนไปกันใหญ่แล้ว
“อ้วนแล้วมันยังไง ชิงไม่เปลี่ยนชุดหรอก”
“ก็ได้ๆ แต่ต้องให้ฟ่านหอมแก้มก่อน” ฟ่านยิ้มกรุ่มกริ่มก่อนจะยื่นแก้มเข้าไปใกล้หน้าของชิง ฟ่านได้กลิ่นตัวของชิงด้วยมันหอมเหมือนเด็กเลย หอมจนฟ่านอยากจับชิงมาฟัดแล้วกัดแก้มนุ่มแรงๆ
“ก็ได้” ชิงหอมแก้มฟ่านไปหนึ่งทีแต่คนเจ้าเล่ห์อย่างฟ่านมีหรอที่จะยอมให้ชิงหอมแป็ปเดียว ฟ่านเจ้าเล่ห์จับไหล่ชิงไว้แน่นก่อนจะฉวยหอมแก้มชิงแรงๆกดจมูกฝังลงไปจนชิงรู้สึกว่าแก้มจะช้ำหมดแล้ว ฟ่านหอมชิงแรงเกินไปแล้วไปแล้วนะ
“อื้อฟ่าน!!!” ฟ่านยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างมีชัยก่อนจะกอดคอชิงแล้วเดินไปขึ้นรถ ฟ่านใส่หมวกกันน็อคให้ชิงก่อนจะใส่ให้ตัวเองบ้าง ฟ่านเหมือนเด็กแว๊นชิงเหมือนสก๊อย ฟ่านเคยแกล้งจะยกล้อแต่ชิงกลัวและครั้งนั้นชิงโกรธฟ่านมาก ฟ่านเข็ดหลังจากนั้นก็ไม่กล้าแกล้งชิงอีกเลย
“ชิงใส่เสื้อแขนยาวของฟ่านนะ เผื่ออากาศมันเย็น”
“อื้อ ก็ได้”
“พี่อี้ชิงจะไปไหนครับ” จงอินเปิดประตูเดินออกมาเจอพอดีก็รีบถามอี้ชิงที่กำลังจะขึ้นรถ
“ไปไหนก็ได้” ฟ่านชิงตอบก่อนทำไมเจ้าเด็กดำถึงชอบยุ่งกับชิงนักนะ ระวังจะปากแตกไม่รู้ตัวแล้วจะหาว่าเขาไม่เตือน
“ผมถามพี่อี้ชิงไม่ได้ถามพี่ฟ่าน” จงอินก็ไม่ยอมทั้งสองมองตากันอย่างเชือดเฉือน บรรยากาศเริ่มจะไม่ดีเป็นอี้ชิงที่ต้องห้ามไว้ก่อนกลัวว่าจะเกิดเรื่องขึ้น จงอินเป็นเด็กขี้ใจร้อนและฟ่านเองก็ไม่ค่อยยอมใคร กลัวว่าทั้งสองจะมีเรื่องกัน
“คะ คือ พี่จะไปขี่รถเล่น”
“อ่อครับ ถ้าพี่อี้ชิงกลับมาเมื่อไหร่อย่าลืมมาติวหนังสือให้ผมนะครับ” จงอินพูดก่อนจะเหล่ตามองฟ่านแล้วเดินจากไป จงอินต้องเริ่มแผนการแล้วสินะไม่งั้นพี่ฟ่านก็ไม่เลิกกับพี่อี้ชิงสักที
“ฟ่านไปกันเถอะ” ฟ่านไม่พูดอะไรอี้ชิงเองก็ไม่พูดรีบเดินให้ทันฟ่าน ก่อนจะก้าวขาขึ้นรถชิงรู้ว่าฟ่านเคืองจงอินชิงเลยต้องยอมฟ่านไปก่อน ชิงโอบเอวฟ่านไว้ก่อนจะแนบหน้าไปกับหลังของฟ่าน รถแล่นไปตามทางดีที่ว่าวันนี้ไม่มีแดดเลยสักนิด มีเพียงลมเย็นๆที่พัดผ่านใบไม้ลู่ไหวไปตามทาง ใบหญ้าสีเขียวดูแล้วสบายตา
เมื่อมาถึงที่ที่ฟ่านชอบพาชิงมานั่งเล่นฟ่านถอดหมอกกันน็อคให้ชิงก่อนจะจูงมือชิงเดินไป ริมถนนมีดอกหญ้าเล็กๆขึ้นชิงชอบหยุดแล้วดึงมันขึ้นมา ฟ่านยังไม่พูดอะไรเพราะฟ่านกำลังน้อยใจถ้าชิงกลับไปก็ต้องไปติวหนังสือให้จงอิน
“ชิงที่นี้ยังสวยเหมือนวันแรกที่ฟ่านาชิงมาหรือเปล่า” ฟ่านถามออกไปโดยที่สายตาจ้องมองไปที่ทุ่งหญ้าสีเขียว ฟ่านไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงเป็นคนขี้หึงขนาดนี้นะ ทั้งที่ชิงก็เคยบอกไว้แล้วว่าไม่ชอบให้ฟ่านหึงเพราะมันน่ารำคาญ แต่ฟ่านก็ยังทำ
“ทำไมหรอ ก็สวยเหมือนเดิม” ชิงไม่รู้ว่าฟ่านกำลังคิดอะไรแต่ชิงก็พอจะเข้าใจว่าตอนนี้ฟ่านดูจะงอนชิง
“แล้วถ้ามีที่อื่นสวยกว่านี้ล่ะ ชิงอยากไปที่นั่นมั้ย” ฟ่านถามเพราะอยากลองใจชิง ถ้าที่อื่นสวยกว่าแล้วชิงชอบมันมาก ชิงอาจจะทิ้งที่นี้ไปหาที่ใหม่ก็ได้ เหมือนที่ฟ่านกำลังคิดว่าชิงเบื่อฟ่านแล้วหรือเปล่า
“ชิงก็อยากไปนะ”
“ชิงคงจะเบื่อที่นี้แล้วใช่มั้ย” ที่ที่ฟ่านพาชิงมาครั้งแรกชิงบอกชอบมากอากาศที่นี้บริสุทธิ์ แต่ฟ่านคงพาชิงมาบ่อยไปชิงเลยเบื่อ เบื่อทั้งฟ่านเบื่อทั้งที่นี้สินะ
ฟ่านถามชิงอะไรแปลกๆฟ่านคงลองใจที่จะถามชิง ชิงรู้ว่าฟ่านคงคิดว่าชิงเบื่อฟ่านแล้ว ทำไมฟ่านชอบขี้หึงชิงบอกฟ่านทุกครั้งว่าจงอินเป็นแค่น้องข้างบ้าน แล้วถ้าชิงจะไปติวหนังสือให้จงอินที่บ้านก็คงจะไม่ผิดอะไร ฟ่านคิดไปเองหรือเปล่าว่าชิงเบื่อ
“ชิงไม่เบื่อหรอกฟ่าน ชิงชอบที่นี้มากเพราะฟ่านพาชิงมาไง”
ชิงพูดจริงหรอชิงยังไม่เบื่อฟ่านใช่มั้ย ใบหน้าหล่อยกยิ้มขึ้นที่มุมปากก่อนจะดึงแขนเล็กมากุมจับมือไว้ ฟ่านคิดไปเองเพราะฟ่านเป็นคนขี้หึง ชิงไม่พูดอะไรกำลังคิดว่าจะทำไงให้ฟ่านรู้ว่าชิงไม่เคยเบื่อที่นี้ไม่เคยเบื่อฟ่าน ใบหน้าหวานทำหน้าครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจยืดตัวหอมแก้มคนตัวสูงไปหนึ่งที
จุ๊บ
ฟ่านจิครายยยยยยยยย
ชิงหอมแก้มฟ่านนนนนนนนนนนนนนน
ฟ่านอึ้งอยู่สักพักก่อนจะดึงชิงเข้ามากอดแน่นพลางลูบกลุ่มผมนุ่มของชิงเบาๆ สองแขนเล็กกอดตอบร่างสูงปล่อยให้ทั้งสองได้ยินเสียงหัวใจของกันและกัน ชิงอ้วนน้อยของฟ่านน่ารักอย่างงี้ไงฟ่านเลยต้องเป็นคนขี้หึง ถ้าฟ่านไม่รักชิงฟ่านคงไม่เก็บเอาเรื่องเล็กน้อยๆมาคิดหรอก ฟ่านรักชิงมากฟ่านแค่อยากให้ชิงรู้เอาไว้แต่ถึงอย่างนั้นฟ่านก็อยากแน่ใจว่าชิงรักฟ่านเหมือนที่ฟ่านรักชิงหรือเปล่า
“ชิงรักฟ่านมั้ย”
“อือ ไม่รู้สิ” ชิงแสร้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ทว่าฟ่านหน้าเศร้าลงทันทีเหมือนชิงจะไม่รักฟ่านเลยซะงั้น ฟ่านเสียใจ
“ชิงทำไมพูดงี้ล่ะ”
“อ่าว ก็ชิงไม่รู้นี่ว่าชิงรักฟ่านแค่ไหน”
“ทำไมถึงไม่รู้ ฟ่านยังรู้เลยว่าฟ่านรักชิงแค่ไหน”
“แล้วรักแค่ไหนล่ะ”
“รักมากรักเท่าชีวิตของฟ่านเลย”
“อื้อ ชิงก็คงจะประมาณนั้นมั้ง”
“เย้ ชิงรักฟ่านเหมือนกับที่ฟ่านรักชิง” ฟ่านกระโดดชกลมดีใจเหมือนเด็กชิงกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่เพราะฟ่านตอนนี้ทำตัวได้ตลกมาก
“ฟ่านน”
“ว่าไงอ้วนน้อย”
“ฟ่านนิสัยไม่ดี ชิงอ้วนตรงไหน” ใบหน้าหวานง้ำงออย่างเอาใจ ที่จริงชิงไม่ได้อ้วนสักหน่อยฟ่านมั่วไปเองหรือเปล่า
“ก็ชิงอ้วนแถมยังมีพุงด้วย” ฟ่านพูดน้ำเสียงดูจริงจังที่ไหนได้ฟ่านโกหกชิง ที่จริงแล้วชิงตัวเล็กๆไม่อ้วนหรอกแล้วก็ไม่มีพุงด้วยฟ่านแค่หยอกเล่นแล้วก็อยากเรียกชิงว่าอ้วนน้อยเพราะว่ามันดูน่ารักดี อ้วนของฟ่านไงเห็นมั้ยชื่อน่ารักจะตาย
“ฟ่านนน ชิงอ้วนจริงๆหรอ” ชิงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เพราะคิดว่าฟ่านพูดจริง ชิงเก็บไปคิดแล้วก็เครียดตัวเองเพราะกลัวว่าจะอ้วนมากจริงๆ แต่พอชิงชั่งน้ำหนักแล้วก็เท่าเดิมไม่ขึ้นไม่ลงแต่ทำไมฟ่านถึงบอกว่าชิงอ้วนล่ะ
“ฮ่าๆ ชิงไม่ต้องกังวนนะ ฟ่านมีสูตรลดน้ำหนักแบบเร่งด่วน” ฟ่านยิ้มกรุ่มกริ่มเพราะสูตรลดน้ำหนักของฟ่านเนี้ยมันเป็นวิธีที่ดีจริงๆถ้าชิงทำตามที่ฟ่านบอก มีหวังน้ำหนักชิงลดเร็วแน่ๆ ไม่ต้องกังวนอีกต่อไปแต่เหมือนวิธีของฟ่านจะเอาเปรียบชิงไปนิดแต่ฟ่านคิดว่ามันเป็นวิธีที่ดีแล้ว หุหุหุหุหุหุหุหุ
“ยังไงหรอฟ่าน” เอียงคอถามอย่างสงสัยเพราะอยากรู้ว่าสูตรลดน้ำหนักของฟ่านคือวิธีอะไร
“ชิงแค่นอนเฉยๆ เดี๋ยวฟ่านจะจัดการเอง” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคือวิธีอะไร ชิงหน้าแดงก่อนจะทุบหน้าอกฟ่านแรงๆเพราะรู้สึกเขินอาย ชิงไม่ใช่เด็กป.3ที่ไม่รู้ว่าวิธีนี้มันต้องทำไง แบคฮยอนเคยบอกอี้ชิงว่าถ้าอยากลดน้ำหนักให้ได้ผลเร็วก็มีแต่วิธีนี้แหล่ะ แต่ชิงก็ไม่เคยคิดว่าฟ่านจะเอามาพูด
“ฟ่านบ้า”
“ก็ชิงอยากลดน้ำหนักไม่ใช่หรอ วิธีนี้ได้ผลเร็วสุดแล้ว” ได้ผลเร็วแล้วชิงก็ต้องชอบมันมากๆถ้าได้ลองแล้วมันดีสุดๆในความคิดของฟ่านนะ ฟ่านเห็นชิงน่ารักฟ่านอดใจไว้ไม่ไหวแล้วจับชิงกดตรงนี้เลยได้ป่ะ ไม่ดีๆกลับบ้านชิงก่อนแล้วฟ่านก็เดินตามชิงขึ้นไปบนบ้านแล้วกดลงเตียง ไม่ดีแน่ถ้าชิงร้องเสียงดังเดี๋ยวม๊าชิงจะสงสัย เปิดโรงแรมแถวนี้ก็ได้ ฟ่านคิดก่อนจะหลุดยิ้มออกมาเพราะฟ่านรู้สึกชอบใจ
ฟ่านรักชิง
อยากเปิดซิงชิงจัง
อย่าเพิ่งคิดว่าผมหื่นนะ ผมป๊าวววววววววววววววววววว
ผมแค่รักแฟนมากไงเลยไม่อยากให้ชิงตกไปเป็นของใคร เป็นของผมนี่แหล่ะดีสุดแล้ว รูปหล่อพ่อรวยแม่สวย อู๋อี้ฟ่านไงงงง คึคึคึคึคึคึคึ
เป็นเมียพี่พี่จะดูแลน้องเป็นอย่างดี น้องอยากได้อะไรพี่จะหามาให้หมดถ้าน้องอยากจะตบจะตีพี่ก็ได้เลยถ้าพี่ทำให้น้องไม่พอใจ แต่มีข้อแม้ว่าถ้าน้องตบพี่จูบ น้องถีบพี่กอด น้องทั้งตบทั้งถีบพี่จับกด กฎของพี่ก็มีแค่นี้เอง พี่รักน้องพี่ไม่อยากเอาเปรียบน้องแล้วน้องเองก็ไม่ควรเอาเปรียบพี่ วิธีนี้แฟร์สุดพี่ขอบอก
ฟ่านรักชิงงงงงงงงงงงงงงง
กฎนี้ฟ่านให้ชิงใช้ได้คนเดียวชิงเองก็ต้องใช้แค่กับฟ่านเท่านั้น โว๊ะ อะไรมันจะลงตัวขนาดนี้ถ้าชิงตบหรือถีบฟ่านทุกวันมันก็คงจะดีมากอ่ะนะ นี่ฟ่านเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เอาเปรียบแฟนตัวเองเลยนะ แต่ฟ่านก็อยากให้ชิงทำแบบนี้กับฟ่าน หุหุหุ แบบว่าชิงตบฟ่านจูบ ตบจูบอยู่หลายๆรอบแล้วชิงก็ถีบ ฟ่านคว้ามากอดก่อนจะกดลงเตียง เป็นความคิดของฟ่านเองแต่ชิงจะเห็นด้วยไม่ก็ไม่รู้
“ฟ่าน ฟ่าน” เสียงหวานเรียกก่อนสติของฟ่านจะกลับมานี่ฟ่านคิดไปไกลขานดนั้นเลยหรอเนี้ย จะว่าไปแล้วบอกชิงเลยดีมั้ย ชิงจะเห็นด้วยกับวิธีของฟ่านหรือเปล่าก็ไม่รู้ ฟ่านคิดก่อนจะมองหน้าชิงชัดๆใบหน้าเล็กๆ แก้มใสๆ ริมฝีปากสีดงสด มันน่านักน่าจะกัดให้ชื่นใจ ทั้งสองจ้องตากันโดยไม่กระพริบตา ฟ่านเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ก่อนจะบดริมฝีปากทาบทับริมฝีปากอวบอิ่มของชิงทันที
ฟ่านกัดริมฝีปากล่างของชิงให้เปิดทางก่อนจะสอดลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหอมหวานข้างใน หยอกล้อกับเกลียวลิ้นของชิง ใบหน้าเล็กปรับมุมให้จูบได้ถนัดฟ่านจูบเก่งจนชิงตัวอ่อนคล้อยตามไปหมด ริมฝีปากหนาบดจูบอย่างอ่อนโยนก่อนจะเริ่มเพิ่มความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ คนตัวเล็กรู้สึกจะขาดอากาศหายใจจึงทุบอกกว้างเพื่อส่งสัญณาณว่าเริ่มหายใจไม่ทัน
ฟ่านผละริมฝีปากออมาอย่างอ้อยอิ่ง มุมปากของชิงมีน้ำใสไหลเยิ้มออกมาฟ่านก้มจูบซับมันดูดกลืนความหอมหวานของน้ำใส ก่อนจะกดจูบซ้ำบนเนื้อนิ่มสีแดงย้ำลงไปอีกครั้ง ทว่าฟ่านกดจูบลงซ้ำๆโดยไม่มีการลุกล้ำใดๆ ชิงช้อนตามองฟ่านก่อนจะเป็นฝ่ายหลบสายตาเมื่อคนตัวสูงกว่ากำลังจะเอาเปรียบอีกครั้ง ฟ่านรู้ว่าชิงเขินฟ่านเลยดึงแขนชิงเข้ามากอดไว้แนบอก
เพราะว่าชิงน่ารักอย่างงี้ไงงงงงงงง
ฟ่านพาชิงเดินเล่นในสวนสักพักก่อนจะพาไปกินข้าวที่ร้านอาหารเล็กๆ ที่นี้มีอยู่แค่สองร้านคือร้านอาหารกับร้านขายขนมไว้สำหรับบริการ หลังจากที่พาแฟนตัวเล็กกินข้าวเสร็จฟ่านพาชิงมากินไอศครีม ชิงกินเลอะเหมือนเด็กอาจจะเพราะเป็นของที่ชิงชอบเลยดูตั้งหน้าตั้งตากินเป็นอย่างมาก ฟ่านได้แต่นั่งอมยิ้มกับท่าทีน่ารักๆของชิง
“ฟ่านมองไร ไมไม่กินสักทีละลายหมดแล้ว” ชิงเอ็ดฟ่านเพราะฟ่านมัวแต่นั่งจ้องหน้าชิงจนไอศครีมละลายหกลงบนโต๊ะ ชิงหันกลับมาสนใจไอศรีมในถ้อยต่อก่อนจะหยิบเชอร์รี่มากินอย่างเอร็ดอร่อย
“ชิงกินเลอะ” ฟ่านหยิบทิชชู่ก่อนจะเช็ดมุมปากให้ชิงเบาๆ ทั้งสองมาที่นี้บ่อยเจ้าของร้านเลยรู้จักทั้งสองเป็นอย่างดี เพราะคู่นี้มักจะมีมุมหวานๆด้วยกันบางครั้งชิงก็จะงอนฟ่าน บางครั้งฟ่านก็งอนมักจะมีมุมแบบนี้ตลอด ซึ่งเป็นภาพที่น่ารักสำหรับเจ้าของร้าน เขามักจะแอบถ่ายรูปเอาไว้เสมอ บางครั้งฟ่านก็จะขอให้เขาเป็นคนเก็บรูปพวกนี้เอาไว้ให้เพราะมันคือความทรงจำที่สวยงาม
“ฟ่านอยากกินอีกอ่ะ”
“ชิงกินเยอะแล้วนะ เดี๋ยวก็อ้วนหรอก”
“งื้อออ ก็ชิงชอบชิงจะกินแล้วจะทำไม” ชิงไม่ยอมฟ่านเถียงกลับเหมือนเด็ก
“กินเยอะเดี๋ยวก็อ้วนเป็นหมู”
“อ้วนเป็นหมูแล้วยังไง ฟ่านก็ไปหาใหม่ดิ่” นั่นไงฟ่านว่าแล้วไอ้ประโยคเดิมที่บอกให้เขาไปหาใหม่ มันเริ่มคัมแบคอีกครั้ง ถ้าชิงไม่พอใจก็จะไล่ให้ฟ่านไปหาแฟนใหม่ตลอดอ่ะ
“ถ้าฟ่านไปหาคนใหม่แล้วชิงไม่เสียหรือไง” ไหนๆก็ขอแกล้งชิงต่อละกัน
“ไม่ ไปเลยไปหาคนใหม่”
“ว้า ก็ได้ฟ่านไปหาคนใหม่ก็ได้” ฟ่านพูดออกมาลอยๆก่อนจะกดโทรศัพท์หยุกหยิกๆสักพักก็คุยกับใครไม่รู้ทั้งที่นั่งอยู่กับชิง
“อื้อว่าไง ครับๆ”
“เชอะ!!!”
“คร้าบบบบบบ”
ทีคุยกับคนอื่นมีครับอย่างนู้นครับอย่างงี้จะอ้วก แต่ชิงเสียดายของที่กินเข้าไปนั่งอยู่เฉยดีกว่า ฟ่านคุยนานเกินไปแล้วนะสงสัยฟ่านจะมีใหม่แน่ๆ ชิงไม่อาจนั่งทนฟังฟ่านคุยกับคนอื่นรีบลุกเดินหนีออกไปให้เร็วที่สุด
ฟ่านเห็นชิงวิ่งหนีก็รีบวิ่งตามออกมาก่อนจะคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ทัน ตอนแรกกะจะแกล้งแต่ไหงชิงงอนซะงั้น ขยันสร้างเรื่องอีกแล้วนะฟ่านเอ้ย ครั้งนี้ถ้าชิงงอนขึ้นมาจริงๆอยู่อยากแล้วล่ะเพราะเมื่อวานเพิ่งจะไปง้อมา โอ้ยนี่กูทำไรลงไปดูดิ่แฟนงอนเลย ถถถถถถถถถถ
“ชิงฟังฟ่านก่อนนะ คือเค้าแค่แกล้งเล่นเฉยๆ เค้าไม่นอกใจชิงไปมีคนใหม่หรอก”
“แล้วเมื่อกี้คุยกับใคร ทำไมต้องมีครับอย่างนั้นอย่างนี้ด้วย” ชิงไม่ได้หึงฟ่านสักหน่อย ฟ่านจะคุยกับใครก็เรื่องของฟ่าน ไม่เกี่ยวกับชิงชิงแค่อยากรู้เฉยๆ ชิงไม่หึงฟ่านเลยสักนิดไม่หึงเลย ย้ำอีกทีว่าไม่หึง แต่หน้ากับท่าทางของชิงนี่ไปกันใหญ่แล้ว
“คุยกับม๊าครับ ไม่เชื่อก็ดูเลย” ฟ่านยื่นโทรศัพท์ให้ชิงนิ้วเรียวเลื่อนปลดล็อกก่อนจะเห็นชื่อของม๊าฟ่าน ชิงทำหน้าให้เป็นปรกติก่อนจะเดินต่อ
“เชื่อฟ่านยังครับ”
“อือ”
“ชิงโคตรน่ารักเลยว่ะ”
“ไอ้บ้าฟ่าน”
“อ้วนเอ้ย”
“อ้วนแล้วไง อ้วนก็น่ารักเหมือนเดิม”
“จริงหร๊อ ที่ว่าอ้วนแล้วน่ารักเหมือนเดิมอ่ะ”
“ฟ่าน!!!!! ไอ้บ้า”
“เขินฟ่านหรอตัวเอง”
“ใครเขิน ไม่มี๊” ชิงพูดก่อนจะก้มหน้าเพราะชิงเขินจริงๆ เค้าเริ่มจะชอบขึ้นมาแล้วสิไอ้คำว่าอ้วนน้อยเนี้ยมันก็ดูน่ารักดีนะ
“อ้วนของฟ่าน อย่าน่ารักไปกว่านี้ฟ่านหลงจะแย่อยู่แล้ว”
“บ้า”
“รักอ้วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ฟ่านร้องตะโกนลั่นดีที่ตรงนี้มีแค่ฟ่านกับชิงไม่มีใคร มีเพียงทุ่งหญ้าสีเขียวกับดอกไม้ริมถนนทางเดิน เหมือนโลกนี้มีแค่สองเราซะงั้นทำไมฟ่านรู้สึกมีความสุขจัง ฟ่านบอกรักอ้วนน้อยของฟ่านแบบนี้แหล่ะ ฟ่านก็รักของฟ่านถ้าวันหนึ่งชิงอ้วนขึ้นกว่านี้ฟ่านก็ยังจะรักชิงเหมือนเดิม เพราะฟ่านรักชิงในแบบที่ชิงเป็น ต่อให้ชิงจะขี้งอนหรือขี้เบื่อฟ่านขนาดไหนฟ่านก็รักชิงและตามง้อชิงตลอดไป
“รักอ้วนจัง”
“ฟ่านบ้า”
“บอกรักฟ่านหน่อย”
“อื้อ รัก”
“รักใคร ไม่เห็นได้ยินเลย”
“รักคนตัวสูงๆแถวนี้แหล่ะ”
“ใครว้า ชื่อไรล่ะบอกชื่อด้วย”
“รักฟ่าน” ชิงพูดเสียงเบาเพราะรู้สึกเขินอาย ก็คนมันอายจริงๆนี่หน่าฟ่านยังไม่ได้ยินที่ชิงพูดอีกหรือไง เจ้าคนบ้า
“ห๊ะ ไรนะไม่ค่อยได้ยินเลย”
“รักฟ่าน”
“ห๊ะ พูดใหม่สิ บอกชื่อด้วยว่าใครรัก”
“ชิงรักฟ่าน”
“อีกรอบนะ อยากฟังอีกรอบ”
“ชิงรักฟ่าน ได้ยินมั้ยว่าชิงรักฟ่านนนนนนน รักไอ้บ้าฟ่านมากๆเลย” ชิงตะโกนสุดเสียงก่อนจะรีบวิ่งหนีฟ่านเพราะเขินที่บอกรักฟ่าน
“ฟ่านก็รักชิงนะ รักมาเลยคนชื่ออี้ชิงอ่ะ หวงมากด้วยคนนี้ ห้ามนอกใจฟ่านนะเว้ย รักมากนะเนี้ย รักที่สุดเลย รักอ้วนนนนนนน”
ฟ่านตะโกนตามหลังก่อนจะวิ่งตามมาติดๆทั้งสองผลัดกันบอกรักกันสุดเสียง ฟ่านวิ่งไล่จับชิงชิงวิ่งหนี ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนหญ้าด้วยความเหนื่อยล้า ฟ่านดึงตัวชิงให้นอนอยู่ข้างบนส่วนฟ่านจะเป็นเบาะให้ชิงนอนทับ ดูก็รู้ว่าฟ่านเสียเปรียบนี่พูดเลย ฟ่านมีความสุขที่ได้ใช้เวลาอยู่กับชิงสองต่อสอง
ตัวชิงนิ่มเหมือนก้นเด็ก ฟ่านอยากจับมาฟัดแรงๆ
“เหนื่อยยังอ้วน”
“อื้อ”
“คนที่ฟ่านกอดอยู่คือคนที่ฟ่านรักที่สุด รู้ตัวบ้างป่ะ”
“รู้”
“จะบอกว่ารักมากเลยนะ คนชื่ออี้ชิงอ่ะ”
“คิก อื้อ”
ฟ่านไม่พูดอะไรต่อปล่อยให้ชิงนอนซบอกอยู่อย่างนั้นพลางสูดดมความหอมจากชิง ทั้งสองเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้มีเพียงเสียงลมเบาๆกับใบไม้ที่ลู่ไหวตามแรงลม ฟ่านรักชิงมากซะจนชีวิตนี่คงรักใครไม่ได้อีกแล้ว เพราะอ้วนน้อยเป็นรักแรกและรักสุดท้ายของฟ่าน ฟ่านจะดูแลชิงอย่างดีถึงแม้ฟ่านจะเป็นฝ่ายตามง้อชิงบ่อยๆแต่ฟ่านก็จะยอม เพราะฟ่านรักชิงฟ่านจะไม่ยอมปล่อยมือชิงเป็นอันขาด หัวใจของฟ่านมีแค่ชิงคนนี้คนเดียวและตลอดไป
END
พี่ฟ่านกับพี่อี้ชิงคงรักกันมากสินะครับ ขนาดผมพยายามทำทุกอย่างให้สองคนนี้ทะเลาะกันแต่สุดท้ายก็ไม่เป็นอย่างที่ผมตั้งใจ กลับรักกันมากขึ้นอีกผมคงต้องถอยห่างออกมาแล้วจริงๆ ยินดีกับพวกพี่ทั้งสองด้วยนะครับ ผมหวังว่าผมจะเจอรักดีๆแบบพวกพี่ทั้งสองนะ
“พี่ชื่อคยองซูหรอครับ” ร่างสูงเอ่ยถามเจ้าของร้านไอศครีม จงอินแอบตามอี้ชิงมา พบว่าทั้งสองดูจะรักกันดีสงสัยเขาเองต้องยอมถอยออกมา จงอินเดินแวะผ่านมาทางนี้เห็นเจ้าของร้านตัวเล็กๆที่เขาชอบแอบมองเป็นประจำ คราแรกจงอินเห็นคยองซูที่ป้ายรถเมล์เพราะคยองซูกำลังจะไปเรียน ตอนนั้นยังไม่ชอบเพราะมีคนที่ชอบอยู่แล้วคืออี้ชิงแต่ครั้งนี้ลองสักหน่อยก็ดีนะ
“ใช่ครับ ทำไมหรอ”
“ผมชอบพี่ ผมจะจีบพี่”
“........”
“รับผมไว้พิจารณาด้วยนะครับ พี่คยองซู”
**************************************
อ้วนของฟ่าน คิกๆๆๆๆ อ่านแล้วอย่าลืมเม้นท์นะ
:) Shalunla
ความคิดเห็น