คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : #4: wondering where this thing could go
07.30
เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นดึงร่างของฮยอกแจให้ตื่นจากภวังค์ ดวงตากลมปรือขึ้นก่อนรู้สึกปวดจี๊ดที่หัว อาการปวดที่เหมือนดั่งกาน้ำร้อนใกล้จะระเบิดเต็มที จะขยับกายทีก็ลำบากเพราะอาการปวดที่มาจากไหนไม่รู้แผ่ซ่านไปทั่ว
มือเล็กยกขึ้นวางบนหน้าผากก่อนขยายดวงตากว้างอย่างตกใจ ความร้อนระเหยออกจากร่างจนรู้สึกหนักอึ้ง อาจเพราะยืนตากละอองฝนเมื่อวานถึงได้โดนพิษไข้บุกเข้าเล่นงาน
ป่วยแบบนี้แล้วอยากกลับไปอ้อนแม่ที่บ้านจัง
“ฮยอกแจกินยาแล้วก็พักผ่อนเยอะๆนะ เดี๋ยวก็หาย”
ซองมินเอ่ยขึ้นผ่านสายโทรศัพท์ ดวงหน้าหวานยิ้มรับเบาๆ กับน้ำเสียงเป็นห่วงของเพื่อน ก่อนเบะปากคว่ำกับเสียงของเฮนรี่ที่ดังรอดเข้ามา
“ไอ้เหี้ยฮยอกแดกยาด้วยนะมึง เดี่ยวไอ้เฮตบกูที่กูดูแลมึงไม่ดีได้นะเว้ย”
ไอ้เพื่อนเวร
ตั้งแต่วันนั้นที่ร้านเหล้าสายตาของเพื่อนๆ ก็มองเขาแปลกไป มันไม่ใช่สายตาเกลียดชังหรือหมั่นไส้ หากแต่สายตาที่มองมาเหล่านั้นกลับเต็มไปด้วยความล้อเลียน
เห้อ
“รู้แล้วๆ กูกินยาไปแล้วไอ้บ้านี่ วางก่อนนะมึง กูง่วงมาก”
กดตัดสายพร้อมกับเปิดโหมดเงียบให้ปิดทั้งสั่นและเสียง กายเล็กเอนนอนลงเตียงซุกใบหน้าเข้ากับหมอนใบโต และใช้เวลาเพียงไม่นานฤทธิ์ยาก็ดึงสติคนป่วยเข้าสู่นิทรา
17.40
ดวงตากลมปรือขึ้นในเวลาที่ท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีส้มเข้ม ยกมือแตะหน้าผากก็พบว่าความร้อนเริ่มจางลง มือเล็กเอื้อมคว้าหยิบโทรศัพท์เป็นสิ่งแรกก่อนขยายดวงตากว้าง
32 miscalls
14 messages
และจำนวนไลน์อีกเยอะแยะที่ไล่อ่านไม่หมด ดวงหน้าหวานจุดประกายรอยยิ้มกว้างเมื่อเกือบทั้งหมดของการแจ้งเตือนมาจากคนคนนั้น... อีทงเฮ
“ไม่สบายหรอ”
“กินยายัง”
“พักผ่อนเยอะๆนะครับ”
“ฮยอกแจ”
และอื่นๆ อีกมากมาย มือเล็กยกขึ้นนวดข้างแก้มเมื่อรู้สึกว่าตัวเองชักเริ่มจะยิ้มมากจนเมื่อยปาก หากแต่พยายามจะหุบยิ้มทีไรก็หยุดไม่ได้จนเริ่มนึกรำคาญตัวเอง ไม่รู้ว่าจะยิ้มบ้าอะไรนักหนา กับอีแค่ข้อความที่ดูเหมือนเป็นห่วงและใส่ใจของอีกคน
สงสัยอีฮยอกแจคงใกล้เป็นบ้าแล้วจริงๆ
มือเล็กยังคงไล่กดอ่านทุกข้อความที่กระหน่ำเข้ามาจากทงเฮ และนี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฮยอกแจมีความรู้สึกว่า
อยากให้ตัวเองป่วยหนักก็ครั้งนี้ละ ^^
“เราขอโทษนะทงเฮ เราเพิ่งตื่น” นิ้วมือเล็กพิมพ์ข้อความตอบกลับในที่สุด รอเพียงไม่นานอีกฝ่ายก็ตอบกลับมาราวกับกำลังรอคอยข้อความจากเขาอยู่
“ไข้ลดบ้างยัง”
“อื้มรู้สึกดีขึ้นแล้ว”
“อย่าลืมกินยานะ”
“กินทำไมเยอะแยะ”
“ฮยอกแจคุยอยู่กับเรา ฮยอกแจห้ามดื้อสิ”
“เราไม่ได้ดื้อนะอีทงเฮ!! ”
“ครับเชื่อแล้วครับ”
หลุดหัวเราะออกมาเบาๆ กับการตัดบทสนทนาของอีกคน ก่อนขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัยเมื่อมีข้อความเด้งขึ้น “ออกมาตรงระเบียงหน่อย”
นิ้วมือเล็กพิมพ์ข้อความตอบกลับทันที
“ทำไม?”
ตุ้บ !
อะไรบางอย่างดังกระทบประตูระเบียง ดวงหน้าหวานหันไปมองอย่างหวาดๆ ขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิมพร้อมขยับขาก้าวเดินตรงไป ไม่รู้ว่าแถวนี้มีเด็กมาเล่นซนหรือไรกัน ถ้ากระจกประตูเขาแตกขึ้นมาได้เสียค่าประกันบานแน่
ตุ้บ!
เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง ฮยอกแจแน่ใจว่าต้องมีคนโยนก้อนกินขึ้นมาแน่ มือเล็กเลื่อนหาเบอร์ยามใต้หอเพื่อวานให้ช่วยจัดการกับกลุ่มเด็กเมื่อยังคงปาก้อนหินไม่เลิก หากแต่ข้อความไลน์ล่าสุดของทงเฮก็ทำเอาเขาวางโทรศัพท์แล้วพุ่งตัวไปเปิดระเบียงแทบไม่ทัน
“เร็วๆ สิฮยอกแจ เราอยากเจอนะ”
ดวงหน้าหวานชะโงกผ่านระเบียงแล้วพบกับชายหนุ่มเรือนผมสีเข้ม ฮยอกแจหลุดยิ้มขำเมื่ออีกฝ่ายกำลังยืนเงยหน้าขึ้นมองราวกำลังรอคอย มือเล็กท้าวคางกับระเบียงเพื่อพูดคุยกับคนที่เงยหน้าขึ้นมอง
“ทำไมไม่บอกให้ลงไปข้างล่างละ” เสียงหวานตะโกนถาม
“ก็เราไม่อยากให้คนป่วยเดินไกล ตรงระเบียงนี่แหละใกล้ๆ”
เป็นอีกครั้งที่ฮยอกแจหลุดยิ้มกับผู้ชายคนนี้
คนป่วยงั้นหรอ...
หยุดยิ้มไม่ได้เลยจริงๆ ให้ตายสิ
“แล้วอีกอย่างนะ ...”
“...?”
“เรามีอะไรจะให้ฮยอกแจดูด้วย”
ทงเฮพูดจบก็กางกระดาษที่อยู่ในมือ ดวงตาคมสีเข้มมองมาพร้อมรอยยิ้มที่เหมือนตรึงหัวใจดวงเล็กให้หยุดนิ่ง บนกระดาษสีขาวมีลายมือยุกยิกอย่างที่อ่านแล้วต้องยิ้มกว้างกว่าเดิม
“ฮยอกแจรีบๆ หายป่วยละ
ทงเฮไม่อยากติดหวัดจากฮยอกแจน่ะ”
คนป่วยพยักหน้าตอบรับข้อความนั้นเบาๆ ส่วนคนที่ยืนถือกระดาษด้านล่างก็ขยับวาดรอยยิ้มเบาๆ อย่างเช่นทุกที รอยยิ้มของทงเฮที่เหมือนมีเวทย์บางอย่าง
เวททนตร์ที่เสกให้หัวใจดวงน้อย
เต้นในจังหวะที่ผิดแปลกไป
“หมายความว่ายังไงที่ว่าไม่อยากติดหวัดจากเรานะ่ห๊ะ!!” คนป่วยแกล้งตะคอกเสียงใส่ หากแต่ดูเหมือนฮยอกแจจะตกวิชาการแสดงเมื่อดวงหน้ากำลังประดับด้วยรอยยิ้มกว้าง มันช่างตรงกันข้ามเสียจริงเลยนะ ว่าไหม ?
หากแต่ประโยคตอบกลับถัดมาของเขาน่ะสิ ....
รอยยิ้มคงไม่ใช่สิ่งเดียวที่ประดับบนดวงหน้าหวานๆ ของคนป่วยซะแล้วสิ เพราะในเวลานี้ปรางแก้มใสกำลังผลัดสีแดงเรื่ออย่างน่ารักน่าชังในสายตาคนมอง
สงสัยฮยอกแจคงต้องเข้าไปเช็คอาการป่วยกับคุณหมอวะหน่อยแล้ว ไม่รู้ว่าพิษไข้เล่นงานอีกหรือเปล่าหน้าถึงได้ร้อนขนาดนี้
“ก็ถ้าเราจะเดินข้างๆ ฮยอกแจ เราก็ติดหวัดไปด้วยน่ะสิ เราให้ฮยอกแจป่วยไปคนเดียวดีกว่า ^^”
ทงเฮ...
..พาโบยา
J
_______________________________
TBC
( - ก็ถ้าเราจะเดินข้างๆ ฮยอกแจ เราก็ติดหวัดน่ะสิ ♥ )
อยากบอกฮยอกแจว่า นอกจากสีแดงๆ และก็ยิ้มแล้วยังมีตีนกาอีกด้วยนะ #สาบานว่าเมนฮยอกแจ -_-
มาแก้คำผิดงะ อิอิ เออเราลองวางพล็อตแล้ว มันคงจบที่ตอน 28 นานไปป้ะ เราจะพยายามเร่งรัดให้สั้นลงอีกนิสนะเออ TvT
ความคิดเห็น