คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : - 6 - ( 100% )
6
You can kiss me one more time
Once is never enough with a one like you
I feel want one more time
จูบฉันอีกสักครั้ง
แค่ครั้งเดียวก็ไม่เคยพอกับคุณ
ฉันรู้สึกต้องการมากกว่าครั้งเดียว
หลังจากเมื่อวานที่เขาและคู่หมั้นทานข้าวผัดที่เกือบไหม้ด้วยกันเสร็จ ซึ่งแน่นอนว่าแต่ละคำที่ผ่านเข้าปากนั้นมันช่างยากเย็นแสนลำบาก ก็ในเมื่อคำว่า'หอม'มันลอยวนเวียนรอบตัวเขาไปหมดเลย แถมยังสายตากรุ้มกริ่มเชิงล้อเลียนของไอ้คู่หมั้นขี้แกล้งที่ส่งมาให้อีก โอ้ย เสี่ยวลู่หานอยากลงไปดิ้นกับพื้นตายให้รู้แล้วรู้รอดดดดดดดด
แงงง ไม่ได้เขินนะ นี่ไม่ได้เขินอะไรเลยจริงจริ๊งงงงง เชื่อกูเดะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ T___T
เมื่อทานเสร็จลู่หานก็เป็นฝ่ายเก็บจานไปล้างก่อนจะแยกย้ายเข้าห้องของตัวเอง และแน่นอนว่าเซฮุนคงไม่ปล่อยให้คู่หมั้นได้เข้านอนง่ายๆ ถ้าหากไม่ได้แกล้งคนน่ารักก่อนนอน
“นี่เตี้ย”
“เรียกใครเตี้ย”
“ใครเตี้ยก็คนนั้นแหละ J ”
“ฉันสูงนะ!!!!!”
“หรา J ”
“โอเซฮุน!!!!!!!!!!!!!!!”
“หึหึ เอานี้มาให้ อย่านอนดึกนะครับ”
และสิ่งที่คู่หมั้นยัดใส่มือเขาก็คือแก้วนมอุ่นๆ รวมไปถึงฝ่ามือหนาที่ขยี้เส้นผมสีคาราเมลจนไม่เป็นทรงพร้อมรอยยิ้มกว้างก่อนหมุนตัวเดินเข้าห้องไป คนตัวเล็กยังคงยืนถือแก้วนมอยู่ที่เดิม ยกแก้วนมที่คู่หมั้นเอามาให้ขึ้นเสมอสายตาจ้องมองด้วยดวงตาใสแป๋ว ทำเหมือนกับเขาเป็นเด็กน้อยเตาะแตะที่ต้องดื่มนมก่อนนอนยังไงยังงั้นแหละ
แต่ว่า ...
เอานมมาให้กินก่อนนอนแบบนี้
แอบหลอกด่ากูเตี้ยทางอ้อมปะครับ =______=!!
จวบจนเวลาล่วงเลยมาในเช้าวันใหม่ ลู่หานแต่งตัวด้วยชุดนักศึกษาเปิดประตูลงไปด้านล่างห้องโถงก็พบกับเซฮุนที่นั่งไขว่ห้างจิบกาแฟอยู่บนโซฟาก่อนแล้ว เซฮุนเงยหน้ามองคู่หมั้นเมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้าที่ก้าวเข้ามาใกล้ เมื่อพบว่าเป็นคนที่เจ้าตัวกำลังรอคอยฝ่ามือหนาก็เลื่อนจานขนมปังปิ้งสองแผ่นพร้อมกับกล่องนมสดไปตรงหน้าอีกคน
ลู่หานเหลือบสายตามองคู่หมั้นที่กำลังนั่งจิบกาแฟนัยน์ตาคู่คมก็เพ่งมองไอแพดที่ถืออยู่ในมือไปด้วย โหย พ่อคุณชายจุฑาเทพแห่งบ้านทรายทอง(?) แหมแหกขี้ตาตื่นเช้ามาก็นั่งจิบกาแฟเล่นไอแพด เลื่อนสไลด์ลื่นปรื๊ดลื่นปรื๊ดซ์
มีใครเคยบอกปะว่าแม่งโคตรน่าหมั่นไส้อะ =.=
เอองั้นกูบอกคนแรกก็ได้ =_=
ไม่ต้องทายก็รู้ว่าอาหารเช้าที่เขากินนั้นเป็นฝีมือของใครก็ในเมื่ออยู่กันสองคน ลู่หานหยิบขนมปังขึ้นมาทานจนหมดก่อนจะคว้ากล่องนมขึ้นมาหมายจะเอาขึ้นไปทานบนรถ หยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพายไว้ที่ไหล่เล็กแล้วเดินออกไปขึ้นรถที่คู่หมั้นได้เตรียมพร้อมจะไปส่งเขาเข้าเรียนในเวลาเช้าตรู่
เมื่อรถคันหรูหยุดจอดลงในพื้นที่ของมหาวิทยาลัย เซฮุนหันมากำชับคนตัวเล็กที่กำลังนั่งดูดนมจากกล่องจนเกิดเสียงดูคับคล้ายเด็กน้อยข้างกายทันที
“วันนี้ฉันเลิกเรียนก่อนจะไปรอที่สนามบาส เลิกเรียนแล้วก็รีบมาหาฉันด้วย” ลู่หานพยักหน้ารับทั้งๆที่ยังดูดนมจากกล่องนั้นอยู่ ฝ่ามือเล็กหมายจะเอื้อมไปเปิดประตูรถแต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเซฮุนเอ่ยเรียกเขาขึ้นอีกครั้ง
“เดี๋ยว เมื่อเช้าฉันกินกาแฟมา” ลู่หานเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงสงสัย
บอกไม ไม่ได้ตาบอด กูรู้แล้ว -__-;;
“ฉันอยากหาอะไรกินล้างปาก ไปซื้อนมเป็นเพื่อนหน่อยสิ” ปากเล็กคายหลอดนมออกก่อนจะเบ้ปากลงเล็กน้อย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเป็นปมเมื่อกำลังรู้สึกขัดใจกับคำพูดของคู่หมั้น
แล้วทำไมเมื่อเช้าไม่จับยัดกรอกปากมาก่อนละห๊า =[]=!!!!!
“รู้แล้ว เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน” คนตัวเล็กกรอกสายตาตอบอย่างขอไปที แต่คำพูดถัดมาของคู่หมั้นเรียกให้ลู่หานต้องหันกลับมามองหน้าอีกคนด้วยความสงสัยหนักกว่าเดิมทันใดนั้นดวงตาใสก็ต้องเบิกกว้างขึ้นเมื่อพบว่านัยน์ตาทรงเสน่ห์คู่คมของเซฮุนได้อยู่ในระยะประชิดกับใบหน้าตนเสียแล้ว
“คงไม่ต้องไปซื้อนมแล้วละ”
ลู่หานกระพริบดวงตากลมโตของตัวเองด้วยความงงงวยกับอารมณ์แปรปรวนของคู่หมั้นก่อนจะต้องเบิกดวงตาขึ้นกว้างด้วยความตกใจเมื่อใบหน้าหล่อเหลาของเซฮุนโน้มเข้ามาจรดริมฝีปากลงบนปากบางของเจ้าตัวอย่างรวดเร็ว ฝ่ามือน้อยยกขึ้นหมายจะประทุร้ายลงบนไหล่หนาก็โดนคนรู้ทันจับคว้าข้อมือไว้เสียก่อน
เซฮุนดูดเม้มริมฝีปากเล็กจิ้มลิ้มจนเกิดเสียง ลิ้นชื้นยื่นมาแตะริมฝีปากนุ่มเพื่อขอผ่านทาง โดยคนตัวเล็กที่กำลังโอนอ่อนกับรสจูบอ้าริมฝีปากขึ้นรับอาคันตุกะอย่างคนไม่รู้สึกตัว ลู่หานร้องครางอื้ออึงอย่างคนไม่ประสาในรสจูบ หัวสมองขาวโพลนตามการชักนำของคู่หมั้นที่กำลังลิ้มรสความหวานของนมจากปากเขา สองลิ้นพัวพันเกี่ยวกวัดความหอมของรสชาตินมอย่างไม่รู้อิ่ม ลิ้นยักษ์ดูดคลึงลิ้นน้อยที่มีกลิ่นนมหวานติดลิ้นจนรู้สึกหนำใจ
เขาคิดไม่ผิดจริงๆที่ให้คู่หมั้นดื่มนม และนั่นก็ยังเป็นรสที่เขาชื่นชอบอีกด้วย
มันช่างหอมหวานเสียจนอยากจะดูดดื่มต่อไปไม่มีหยุด ...
เซฮุนจำใจผละออกจากแหล่งดื่มนมของเขาเมื่อขณะนี้ฝ่ามือน้อยกำลังระดมทุบไหล่ขอทวงสิทธิที่เขาบังอาจช่วงชิงลมหายใจของเจ้าตัวไป ลู่หานที่อยู่ภายใต้อาณัติของเซฮุนหอบหายใจเสียจนปรางแก้มใสแดงระเรื่อ สติยังคงกระเจิดกระเจิงมือเล็กบีบกล่องนมว่างเปล่าแน่นจนเสียรูปร่าง ใบหน้าคมที่ผละออกยังคงประชิดใบหน้าหวานดูดเม้มริมฝีปากจิ้มลิ้มที่ในขณะนี้บวมเห่ออยู่ไม่ห่าง ริมฝีปากหนายังคงดูดมันอยู่อย่างนั้นเหมือนดั่งกำลังดูดลูกอมรสนมแสนหวาน
ก่อนที่คนตัวเล็กจอมโวยวายจะก้มหน้างุดด้วยอาการเขินอายอย่างคนกู้ไม่อยู่เพราะคำพูดสุดแสนเจ้าเล่ห์ของคู่หมั้นที่เขาแอบตั้งฉายาไว้ให้ในใจอย่างลับๆ ตั้งแต่วันนี้เป็นตนไป
“ทำไมวันนี้นมหวานจัง J ”
เสี่ยวลู่หานคิดว่า ...
... เขากำลังจะไหม้ตายคารถแล้วละครับ
( - honey ♡ caramel - )
ไอ้สัดลู่หาน ...
... มันเป็นห่าอะไรวะครับ
บยอนแบคฮยอนรู้สึกอยากจะหันไปตะโกนด่าเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่ข้างกายมากแต่เขาก็เกรงใจอาจารย์หน้าโหดประจำวิชาเสียเหลือเกิน ไม่รู้ว่าลู่หานเป็นอะไรตั้งแต่เข้าห้องมาก็โยนกระเป๋าเสียงดังเอนตัวนอนหมอบลงบนโต๊ะทันที พอเขาถามอะไรชวนเล่นอะไรก็ไม่หือไม่อือจนนึกอยากถีบให้ตกเก้าอี้ แต่พออาจารย์เดินเข้าห้องมาเท่านั้นแหละมันถึงจะเงยหน้าขึ้นมาให้เขาได้กระจ่างสายตาทันทีว่ามันเป็นอะไร
ปากแดงแก้มแดงแบบนี้คงไม่ได้ทดลองเป็นน้องมายด์โผะเอาแครอทมาฝากหรอกครับ
แบบนี้นะมันโดนจูบมาแล้ว !!!!!
คงเป็นคู่หมั้นคณะแพทย์สินะ หึ บยอนแบคฮยอนอิจฉาครับนะจุดๆนี้ =_=
ผ่านไปไม่นานมันก็ดูเหมือนไม่มีสมาธิในการเรียนทั้งเอามือมาแตะปากบ้างละ เอามือมาลูบปากบ้างละ ขยี้หัวตัวเองบ้างละ แล้วจะไม่ให้เขารำคาญได้ยังไง !!!!! ตอนนี้ชักจะหมั่นไส้แทนแล้วนะ L
เห็นเพื่อนโดนจูบแบบนี้เขาเองก็อยากโดนจูบบ้าง
บ่องตง อยากโดนพี่หมอปล้นจูบจุงเบย T___________T
แต่จะให้โดนพี่หมอจูบนะหรอ ? เหอะฝันเฟื่องละสิ! ขนาดแค่มองตาพี่หมอยังสั่นยังไม่กล้ามองเลย แล้วนับประสาอะไรกับจูบT__T เขาเชื่อว่าต้องเป็นลมล้มพับไปต่อหน้าพี่หมอแน่ๆ ถ้าวันนั้นมีจริงขึ้นมา
ก็ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคมวาวดูลึกลับน่าค้นหาคู่นั้นนะดูมีเสน่ห์เกินไปจนจะต้านทาน ยิ่งรอยยิ้มของพี่หมอที่มักดูอ่อนโยนนั่นอีก ยังไม่รวมไปถึงหุ่นที่สูงโปร่งไหล่กว้างน่าเอนซบ ฮึกคือบยอนแบคฮยอนแพ้พี่หมออย่างราบคาบ บยอนแบคฮยอนเห็นแล้วระทวยเห็นแล้วใจเต้นจนเตียงสั่น
เออก็อยากได้นั่นแหละ โอเคนะ T/////∇/////T
บางทีมันอาจจะถึงเวลาสมควรแล้วที่เขาต้องต่อสู้กับหัวใจของตัวเอง ถ้ายังเขินอยู่แบบนี้พี่หมอคงต้องโดนฉุดหลุดมือไปแน่ๆ แล้วมันเรื่องอะไรละ! พี่หมอเกิดมาเพื่อคู่กับแบคฮยอนเท่านั้นนะ เหมือนดั่งโรมิโอคู่กับจูเรียต ขวัญคู่กับเรียม โกโบริคู่กับอังศุมาริน และพี่หมอก็ต้องคู่กับแบคฮยอนอนลี่!! #ออกตัว -,.-
ก่อนอื่นเขาต้องวางแผนก่อน ต้องกล้ามองตาพี่หมอให้ได้ก่อน โถ่นี่มันไม่ใช่เรื่อง่ายเลยนะ มองทีไรนี่เหมือนฉี่จะราด #คือบั่บว่าเขินจนฉี่จะราด T____________T
อันดับต่อมาต้องหาเรื่องใกล้ชิด!! ใกล้ชิดดีกว่าเพราะดอกบัวคู่มันเหม็นเขียว #ไม่ใช่ละ เรื่องนี้ยังพอเป็นไปได้เพราะเขาคุยไลน์กับพี่หมอทุกวัน อั๊นแหนะๆๆ เดี๋ยวนี้บยอนพัฒนาแล้วนะขอบอก -..- คุยไลน์กันทุกวันและก็บ่อยด้วย ซึ่งคำพูดของพี่หมอบางทีก็ดูเหมือนเป็นห่วงเขา และนั่นก็ทำให้ฟินจนแทบอยากจะระเบิดตัวเองตู้มกลายเป็นทุ่งข้าวสาลี ฮื้อออออออ
และที่สำคัญสุดคือต้องทำให้พี่หมอประทับใจในตัวเรา !!! ใช่เราต้องทำให้พี่หมอชื่นชอบในตัวเรา พี่หมออยากได้อะไรน้องแบคจะถวายมาให้เลย
และตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป บยอนแบคฮยอนขอเริ่มต้นภารกิจลับ !!
ภารกิจลับพิชิตใจพี่หมอ ตั้งปณิธานไว้ในใจแล้วว่าต้องเป็นแฟนและเสียจูบให้พี่หมอให้จงได้ !!!!!
#เป็นเรื่องเป็นราว TT/////∇/////TT
และก่อนที่ภารกิจลับของคนตัวเล็กจะเตลิดไปไกลมากกว่านี้โทรศัพท์ในกระเป๋าก็สั่นขึ้น มือน้อยยกขึ้นมาเปิดอ่านข้อความพลันต้องเบิกดวงตาเรียวใสกว้างขึ้นอย่างน่ารัก คาดไม่ถึง คำๆนี้โผล่ขึ้นมาในหัวแบคฮยอน เขาคาดไม่ถึงว่าผู้ต้องหาในภารกิจลับของตัวเองจะส่งข้อความไลน์เชิญชวนเขาแบบนี้
“เย็นนี้ไปกินข้าวกับพี่ไหม J ”
นี่ยังไม่ทันได้อ่อยเลยนะ รถอ้อยก็มาคว่ำซะแล้วหรอ !!!!!!!!
แล้วมีหรอที่บยอนแบคฮยอนจะปล่อยให้มันลอยผ่านไป .. จะไม่ทนครับ พี่หมอทอดตะหลิวทอดสะพานขนาดนี้แบคฮยอนต้องสานต่อ
.
“ว่างพอดีเลย พี่หมอจะชวนไปกินที่ไหนหรอครับ?”
บยอนปูเสื่อนอนรอพี่หมอเข้ามาในหัวใจแล้วนะ อะฮริ้ง (>////∇////<)
( - honey ♡ caramel - )
เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน ลู่หานที่หันไปหมายจะชวนแบคฮยอนพูดคุย แต่เจ้าตัวยังไม่ทันได้อ้าปากเจ้าเพื่อนตัวดีก็สะพายกระเป๋าเป้แล้ววิ่งปรื๋อออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ลู่หานยืนมองตามหลังเพื่อนสนิทยกมือเกาท้ายทอยเล็กน้อยด้วยความฉงน
น่าจับมันไปวิ่งควายที่ชลบุรีจริงๆ =_=;;
ลู่หานสะพายกระเป๋าเป้ไว้บนลาดไหล่ พาขาเล็กก้าวเดินไปทางจุดหมายที่คู่หมั้นนัดไว้ เมื่อสาวเท้ามาถึงสนามบาสดวงตากลมใสกวาดมองหาตัวคู่หมั้นจนหยุดเข้ากับร่างสูงโปร่งของคนที่กำลังตามหายืนอยู่กลางสนาม
นับเป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเซฮุนไร้เสื้อกราวน์แพทย์คลุมตัวในพื้นที่มหาลัย เสื้อเชิ้ตแขนยาวพับขึ้นจนถึงข้อศอกหน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงตามการหายใจที่รุนแรงเพราะเหนื่อยหอบ เส้นผมสีสว่างที่นักศึกษาแพทย์ทั่วไปไม่กล้าทำแต่ต้องละเว้นคู่หมั้นเขาไว้คนหนึ่ง หยาดเหงื่อเกาะโครงหน้าหล่อหยดไหลตามสันจมูกโด่งลงดิ่งสู่พื้นสนาม เส้นผมพริ้วไหวตามการขับเคลื่อนของร่างกาย
ลู่หานนั่งลงข้างสนามฝั่งที่สามารถเห็นการเล่นบาสชัดเจน รอบด้านถูกปิดล้อมไปด้วยผู้คนที่มาเฝ้าดูการแข่ง เสียงเฮดังสนั่นขึ้นบ่อยครั้งและหนึ่งในสาเหตุมาจากเซฮุนที่สามารถแย่งลูกจากฝั่งตรงข้ามและกระโดดตัวลอยชู๊ตลูกบาสลงห่วง หูเจ้ากรรมดันบังเอิญได้ยินเสียงหญิงสาวกรีดร้องเรียกชื่อคู่หมั้นเขาอยู่ด้านหลังยามที่เซฮุนชู๊ตลงห่วงและร้องเยสออกมาพร้อมรอยยิ้มดีใจของเจ้าตัว คิ้วเรียกกระตุกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเขายังคงได้ยินหญิงสาวด้านหลังตะโกนเรียกโอเซฮุนอยู่เช่นเดิม
เขาไม่อยากจะยอมรับนักหรอกนะว่าคู่หมั้นดูมีเสน่ห์มากแค่ไหน
...แถมยังมีมากเสียด้วย
แต่อย่าแอบคิดว่าเขาหลงเสน่ห์ของไอ้คู่หมั้นนี่เด็ดขาดละ !!!!!!!!!!!
ก็แค่ไม่ชอบให้ใครมากรี๊ดกร๊าดคู่หมั้นเขาเกินหน้าเกินตาแค่นั้นเอง !!!
#ก็บอกว่าแค่นั้นเองไงละ - -++
และเหมือนสวรรค์เป็นใจเมื่อดวงตาของเซฮุนหันมามองทางเขา ใบหน้าหล่อที่มีหยาดเหงื่อดูน่ามองฉีกรอยยิ้มกว้างชูกำปั้นขึ้นมาตรงหน้า การกระทำที่แสนเท่นั้นยิ่งเรียกเสียงกรี๊ดจากหญิงสาวด้านหลังเขาและต่างมโนว่าเซฮุนยิ้มให้ตนเองโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเจ้าของรอยยิ้มและสายตานั่นเป็นของใคร ลู่หานอดที่จะเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ไม่ได้จนนึกอยากจะหันหลังไปท้าวเอวแล้วตะโกนใส่หน้าพวกหล่อนทั้งหลายด้านหลังเสียเหลือเกิน
กูโว้ยยยยยยยย เซฮุนยิ้มให้กูนี่ พวกเอ็งหยุดมโนกันได้แล้วววววววว =[]=!!!
ลู่หานเพียงแค่เบือนหน้าหนีตีสีหน้าบึ้งตึงไปทางเซฮุนเท่านั้น เมื่อคนอยู่กลางสนามเห็นแบบนั้นก็ฉีกรอยยิ้มกว้างปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างขบขันทันที เซฮุนรู้สึกอยากจะเดินเข้าไปหยิกแก้มใสที่อูมขึ้นนั่นอย่างนึกหมั่นเขี้ยว แต่ก็เพียงได้แค่คิดเมื่อเสียงเตือนครึ่งเกมส์หลังดังขึ้น
การแข่งขันใกล้จบลงทุกทีดวงตากลมใสยังคงจับจ้องไปที่เซฮุนที่ยื้อแย่งลูกบาสอยู่กลางสนาม ฉับพลันนัยน์ตาใสก็เกิดอาการทอแสงวูบไหวขึ้นเมื่อบังเอิญไปเห็นโลหะสีเงินที่ถูกสวมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของคู่หมั้น มันคือแหวนเงิน แหวนที่มีลักษณะเหมือนกันทุกประการเช่นเดียวกันกับแหวนที่เขาสวมอยู่ ...
... แหวนหมั้นที่ผูกพวกเขาทั้งคู่เข้าไว้ด้วยกัน
นิ้วมือเล็กเลื่อนไปสัมผัสแหวนบนนิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง เกลี่ยแหวนเล่นอยู่อย่างนั้นอย่างคนเหม่อลอยจนไม่รู้ว่าการแข่งบาสตรงหน้าได้จบลงแล้วและเซฮุนเองก็กำลังสาวเท้าเดินมาตรงหน้าเจ้าตัวแล้วเช่นกัน
เซฮุนยิ้มกว้างเดินมุ่งตรงมาที่คนตัวเล็กก็ต้องฉงนเมื่อดวงตาใสของลู่หานนั้นเหม่อลอยเคว้งคว้างอย่างหาจุดหมายปลายทางไม่ได้ นัยน์ตาคมเลื่อนต่ำลงมองนิ้วมือของลู่หานที่กำลังลูบไล้แหวนอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายก็ต้องฉีกยิ้มออกมาอย่างแผ่วเบา
อย่างน้อยสาเหตุของการเหม่อลอยก็คงมีเขาเข้าไปเกี่ยวด้วย
คนตัวสูงแนบขวดน้ำเย็นจัดที่ถืออยู่ลงบนแก้มใสให้คนตรงหน้ารู้สึกตัว ลู่หานสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นจัดเลื่อนสายตามองตัวต้นเหตุก็ต้องถลึงตาอย่างเคืองโกรธใส่คู่หมั้นที่บังอาจแกล้งเขา เซฮุนหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดีก่อนจะเดินนำคู่หมั้นตรงไปที่รถของเขา
เมื่อถึงบ้านทั้งคู่แยกไปชำระล้างร่างกายและเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะลงมาทานข้าวเย็น เมนูในวันนี้คือข้าวกล่องเวฟชื่อดังที่เคยซื้อมาตุนไว้ เมื่อทานเสร็จลู่หานก้าวฝีเท้ามาทิ้งตัวลงบนโซฟาพร้อมกับหมาน้อยชิสุขนสีขาวปุยในอ้อมกอด เซฮุนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วผละจากจากไอแพดเงยหน้ามองคู่หมั้นที่กำลังเย้าแหย่ลูกสาวสุดหวง(?)ในอ้อมกอดอย่างนึกหมั่นเขี้ยว
"ไอ้กุ๋ยหน้าโง่"
"นี่! อย่ามาว่ากุยช่ายนะ!!!!!!!!!!!!!!"
เซฮุนปล่อยหัวเราะออกมาอย่างคนหักห้ามไม่อยู่เมื่อเสียงใสของคู่หมั้นตวาดขึ้นดังลั่น มือเล็กยกหมาตัวน้อยชูขึ้นตรงหน้าเขาพลางสั่งให้กัดแต่เจ้าหมากลับร้องหงิงแทนพาลทำให้ลู่หานเอาแต่ร้องโวยวายหนักกว่าเก่า มีคนเคยบอกรึเปล่านะ? ว่าคู่หมั้นเขานะเป็นคนขี้โวยวายที่สุด แต่นั่นก็น่าแกล้งที่สุดเหมือนกัน
ยิ่งโดนคู่หมั้นว่ายิ่งชอบ ยิ่งได้เห็นคู่หมั้นดิ้นพล่านเพราะโดนแกล้งยิ่งถูกใจ
นี่กูเข้าข่ายคนโรคจิตรึเปล่าวะแบบนี้ #เกาหัว =__________________=
โอเค ยอมเป็นคนโรคจิตก็ได้ครับ J
จวบจนเวลาผ่านมาเกือบเข้าวันใหม่ เซฮุนเหลือบสายตามองลู่หานที่นั่งอยู่ถัดจากเขา ปากเล็กอ้าหาววอดตั้งแต่หัววัน แต่ที่ยังไม่ไปนอนสักทีอาจเป็นเพราะกองหนังสือที่เปิดคาอยู่ตรงหน้าเจ้าตัว เซฮุนวางหนังสือเล่มยักษ์ของตัวเองลงที่เขาก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่านี่คำหนังสือหรือตำรานักศึกษาแพทย์กันแน่
"ง่วงก็ขึ้นไปนอนได้แล้ว เผลอหลับไม่อุ้มขึ้นไปหรอกนะไอ้หมู"
คนถูกกล่าวหาว่าหมูหันไปถลึงตาใส่อย่างคาดโทษแต่กลับดูไม่ออกเพราะดวงตาคู่นั้นปรือเต็มไปด้วยความง่วงเสียมากกว่าจนทำให้เซฮุนหัวเราะขึ้นอีกครั้ง
"ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวปิดบ้านให้"
ลู่หานพยักหน้าอย่างคนจำยอมก่อนจะรวบหนังสือเข้ามาในอ้อมกอด ขาเล็กหมายจะพาเจ้าของร่างขึ้นห้องนอนแต่เสียงเข้มของคู่หมั่นกลับเอ่ยขัดขึ้นอีกครั้ง
"กินนมก่อนนอนยัง?"
"กินแล้ว"
"หรอ อยากกินนมอีกจัง J "
มือเล็กที่กำลังขยี้ตาหยุดชะงัก ความง่วงแทบหายเป็นปลิดทิ้งทันทีจนนึกอยากจะทุ่มหนังสือในอ้อมแขนใส่หัวคู่หมั้นแทน ปากเล็กเม้มเข้าหากันปรางแก้มใสขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อเขานึกย้อนไปถึงเหตุการณ์เมือเช้าในรถที่เจ้าตัวโดนคู่หมั้นตัวดีหลอกดื่มนมจากปาก โดยไม่รู้ว่าอาการแบบนี้เป็นเพราะเขินหรือโมโหกันแน่ แต่สงสัยจะเอนเอียงไปทางข้อแรกเสียมากกว่า ก็คงไม่มีคนโมโหที่ไหนหน้าแดงใจสั่นแบบนี้หรอก มีแต่คนเขินเท่านั้นแหละ
อะ อะไรนะ ...
อยากกินนมอีกจัง
อยากกินนมอีกจัง
อยากกินนมอีกจัง
ฉ่า .......
"ไอ้โอเซฮุนไอ้คู่หมั้นจอมลวนลาม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เซฮุนหัวเราะออกมาดังลั่นอย่างไม่เกรงใจกับคำด่าทอของคู่หมั้นที่หอบหนังสือวิ่งหนีจู๊ดขึ้นบันไดไปเสียแล้ว เสียงเข้มพูดทวนคำด่าทอเมื่อครู่นี้ซ้ำไปซ้ำมาอย่างคนอารมณ์ดี
"หึหึ ไอ้คู่หมั้น จอม ลวน ลาม.. งั้นหรอ?"
นี่กูชอบลวนลามขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย ไม่เห็นจะเคยรู้เรื่องเลยแห๊ะ แค่แตะนิด สัมผัสหน่อยเท่านั้นเอง ... #หรอ
ว่าแต่... ชอบชื่อนี้จังเลยแห๊ะ J
- - - - - - - - - - ( - honey ♡ caramel - ) - - - - - - - - - -
(- ฉันอยากกินนมอีกจัง ♥ - )
THE WRITER TO ALL MY READERs
ไอ้คู่หมั้นจอมลวนลามมมมมมมมมมมมม แงงงงงงงงงงงงง
อยากโดนโอเซลวนลามมั่ง-/////////////////////////-
ยินดีต้อนรับโอเซขึ้นแท่นพระเอกฟิคที่หลายคนอยากได้มาเป็นแฟนด้วยคะ
55555555555555555555555555555555555555555555555
พี่คริสก็น่ารักนะเออๆๆๆๆๆๆ 55555555555555555555555555555555555
อ่อพูดถึงเรื่องสเปหน่อยๆ ตอนต่อไปเราว่าจะลงสเปอยู่ เป็นสเปที่แบ่งเป็น5ช่วง
1.ฮุนฮานเจอกันครั้งแรกตอนเด็กๆ 5ขวบนู้นแหละ 2.ฮุนฮานขึ้นประถม
3.ฮุนฮานเข้ามัธยมต้น 4.ฮุนฮานจบม.ปลาย 5.เข้าตอนหมั้นพอดี
คือแต่งไว้ละแต่มันได้แค่60% คือตันคิดต่อไม่ออก 55555555555555555555
ถ้าเกิดว่าวันศุกร์นี้สเปมันเสร็จทันจะลงเลย แต่ถ้าไม่ทันก็ใส่ตอน7มาต่อแทนละกันเนอะ
#ฟิคเรื่องนี้สเปเยอะชิบหายเลยวะ 55555555555555555555555555
เออรีดคนไหนรู้วันสำคัญของเกาหลีมั่งอะ อยากแต่งสเปเหมือนกัน อยากแต่งสเปคล้ายๆกับวันโฟโต้เดย์อะ >w<
ถ้าใครรู้ก็บอกไรทืหน่อยน่าบอกได้ทุกทีทั้งในนี้ในทวิตใน#ฮนครม ขอวันสำคัญน่ารักๆของเกาหลีนะคะ
ไม่เอาวันลอยกระทงวันเข้าพรรษาออกพรรษานะเออ 5555555555555555555555555555
โอเค ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์สำหรับยอดวิวสำหรับเอฟซีและสำหรับ #ฮนครม
ขอบคุณที่คอยให้กำลังใจกันเสมอนะคะ รักรีดรักเอฟซีทุกคนจ้า จุ้บ <3
MARUKO &
ความคิดเห็น