คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : - 3 - ( 100 % )
3
ปัง ปัง ปัง !!!
“เสี่ยว ลู่หานออกมาเดี๋ยวนี้!!!!!!!!!”
“ไอ้บ้าโอเซฮุนถ้ารีบนักก็ไปก่อนสิวะ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
สองเสียงตะโกนพูดคุยกันผ่านประตูกั้น เซฮุนยืนฟึดฟัดกรอกสายตาไปมาอย่างคนหงุดหงิด รู้ดีว่าลู่หานจงใจแกล้งเขาที่วันนี้มีสอบควิซในตอนเช้าและเขากำลังเข้าห้องสอบสาย!! คุณแม่ของคนตัวเล็กเดินมาบอกเขาตั้งแต่ตอนจอดรถที่หน้าประตูแล้วว่าลู่หานแต่งตัวเสร็จแล้วและกำลังรออยู่บนห้อง แต่เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องของลู่หานปรากฎว่าประตูมันถูกล็อคจากด้านใน !!
แม่งกูโดนเล่นเข้าอีกแล้วไง =_=
แล้วคิดว่าคนอย่างเขาจะยอมแพ้ไอ้เตี้ยนี่ปะละ J
แกร๊ก
“หมดเวลาสนุกแล้วนะครับคุณคู่หมั้น จะลุกเดินมาดีๆ หรือให้กระผมอุ้มไปครับ” เซฮุนไขกุญแจสำรองที่เขาได้มาจากคุณป้าแม่บ้านไขเข้าไปในห้องเล็กนั่นก่อนจะยืนยิ้มพิงกรอบประตูอย่างยียวน คนตัวเล็กที่กำลังนอนกลิ้งอยู่บนเตียงแทบตกลงมาเมื่อเขาเห็นคู่หมั้นยืนยิ้มยั้วเย้าโทสะอยู่ เหลือบมองไปเห็นกุญแจสำรองในมือคนตัวสูงก็พาลนึกหงุดหงิดตัวเอง ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าถลึงสายตาใส่แล้วเดินกระแทกไหล่ออกไปทิ้งให้คู่หมั้นส่ายหัวด้วยความระอากับนิสัยเด็กๆของอีกคน
เมื่อทั้งคู่ได้เข้าสู่รถเซฮุนขับรถมุ่งสู่มหาวิทยาลัยทันที และเมื่อจอดรถยามถึงที่หมายลู่หานที่หันไปหมายจะเปิดประตูลงรถแต่กลับถูกล็อคไว้ ตวัดสายตาไปทางคู่หมั้นเอ่ยเสียงแข็งทันที “ปลดล็อคด้วย”
“เอาเบอร์มา” เซฮุนไม่ฟังคำเอ่ยก่อนหน้านั้นแต่กลับสวนอีกประโยคออกมาแทน
“อะไรนะ?”
“บอกให้เอาเบอร์มาไง” เซฮุนส่งโทรศัพท์ของตัวเองให้คนตัวเล็ก ลู่หานรับมาไว้ในมือเม้มริมฝีปากแน่น อดรู้สึกหน่วงที่หัวใจไม่ได้ในเมื่อโทรศัพท์ของเขามีเบอร์เซฮุนอยู่ตั้งนานแล้ว แต่กลับกันเซฮุนไม่มีเบอร์เขา ลู่หานพิมพ์เบอร์โทรของตัวเองลงไปในโทรศัพท์เครื่องบางก่อนจะยื่นส่งคืนเจ้าของ
“เย็นนี้เลิกเรียนแล้วรอฉันด้วย” ลู่หานพยักหน้ารับก่อนจะก้าวลงจากรถปิดประตูเสียงดังจนคนที่ยังอยู่ภายในสะดุ้ง แต่คนตัวเล็กกลับไม่สนใจอะไรเดินก้าวเท้าเข้าตึกคณะตัวเองทันที ใบหน้าน่ารักยกคิ้วขึ้นขมวดกัดริมฝีปากบางล่างอย่างคนหงุดหงิด นัยน์ตากลมสวยที่บัดนี้กำลังสั่นไหวด้วยความน้อยใจ ...
ทำไมเขาต้องหงุดหงิดด้วยนะ
... กับอีแค่ในโทรศัพท์ของคู่หมั้นไม่มีเบอร์เขา
ทำไมกันนะ ...
( - honey ♡ caramel - )
ในเวลาที่พระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า นักศึกษาคณะสัตวแพทย์ที่หมดคลาสในเวลาเย็นต่างพากันเริ่มเก็บของใส่กระเป๋าเมื่อคลอสบรรยายยาวในตอนเย็นหมดลง ลู่หานที่เห็นว่าอาจารย์เริ่มพูดสรุปวิชาเจ้าตัวก็รีบเก็บของลงกระเป๋าเป้ตัวเองทันทีพลางหันมาถามเพื่อนสนิทที่ยังคงเลคเชอร์สรุปอยู่
“แบคเลิกเรียนมึงจะไปไหนวะ”
“กูจะไปเมียงดง กูจะไปซื้อกางเกงในเมื่อวานอีปั๊กกัดกางเกงในกูขาดไอ้สัด กูอยากกรี้ดใส่หูให้ตายคาบ้าน” แบคฮยอนที่จดเลคเชอร์เสร็จหันมาเก็บของตัวเองลงกระเป๋า
“กูไปด้วย!!!!!!!!!!!!”
“ตะโกนหาเหี้ยไร! เออไปช่วยกูเลือกกางเกงในด้วยละกัน”
แบคฮยอนน้อยที่ยังคงไม่รู้ว่าเพื่อนตัวเองนั้นกำลังหลบหนีคู่หมั้นอยู่จึงเออออตอบตกลงไป ลู่หานรีบจูงแบคฮยอนออกจากคณะตึกทันทีขึ้นแท๊กซี่อย่างรวดเร็วจนแบคฮยอนที่ถูกเพื่อนจูงอยู่เกือบล้มกลางทางเพราะความรีบเร่งผิดปกติของลู่หาน เมื่อเข้ามานั่งในรถแบคฮยอนก็หันไปถามเพื่อนด้วยความฉงนพลายหอบหายใจอย่างคนเหน็ดเหนื่อย
“แฮก มึงจะรีบไปไหนวะอีลู่ กูเหนื่อยนะ”
“กะก็กูไม่ได้ไปเมียงดงกับมึงนานแล้ว กูเหงา!” แบคฮยอนหันมองอีกคนอย่างคาดคั้น ลู่หานหันเหหลบสายตาของเพื่อนตัวเล็กเป็นพัลวันก่อนจะหยิบหูฟังในกระเป๋าเสียบเข้ากับโทรศัพท์ยัดใส่หูตนทันทีแล้วปิดเปลือกตาลง แบคฮยอนเห็นดังนั้นจึงไม่ได้คาดคั้นอะไรต่อเพราะเขาก็ขี้เกียจจะซักไซร้ หยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเล่นไอจีเล่นไลน์ตามประสาวัยรุ่นทั่วไปก่อนจะหันไปมองลู่หานอีกครั้งเมื่อเสียงโทรศัพท์ของเพื่อนเขาส่งเสียงร้องดังลั่น แต่ก็ไร้วี่แววว่าลู่หานจะกดรับ
“... จิ้!!” ลู่หานที่เห็นหน้าจอขึ้นชื่อว่าใครโทรเข้ามาก็รู้สึกเหงื่อตกทันที ก่อนจะตัดสินใจกดปิดเครื่องเมื่อเห็นว่าเซฮุนยังคงโทรเข้ามาเป็นสายที่สามแล้วและดูเหมือนจะยังไม่หยุดสั่นถ้ายังไม่กดรับ
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นโจรชั่วที่กำลังหนีตำรวจอยู่อย่างนั้นแหละ ...
แบคฮยอนที่เห็นอาการหน้าซีดเหงื่อตกของเพื่อนก็เกิดอาการสงสัยขึ้นอีกครั้ง แต่เขาก็ขี้คร้านจะถาม ก้มหน้าลงเล่นโซเชี่ยลของตัวเองต่อก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นเพื่อนที่เขารู้จักผ่านๆ อย่างคิมจงอินทักไลน์มา
“นายอยู่ไหนนะแบคฮยอนอา”
“ฉันกำลังไปเมียงดงนะจงอิน เดี๋ยวไว้ซิ้อหนมมาฝากนะ อิอิ”
เขาเป็นเพื่อนที่ดีใช่ไหมละ รู้จักรักษาน้ำใจซื้อขนมไปฝากเพื่อน ฮริ้งๆ >___<
ช่างเป็นเพื่อนที่แสนดี .. ที่ถ้าเสี่ยวลู่หานรู้เข้าคงจุดไฟเผาบ้านเป็นแน่ ...
( - honey ♡ caramel - )
บรรยากาศยามเย็นที่เมียงดงคึกคักไปด้วยวัยรุ่นจากทุกแห่ง เดินเป็นกลุ่มเล็กกลุ่มใหญ่หรือจะมาเดทกับแฟนก็มี แบคฮยอนพาลู่หานมาช่วยเลือกกางเกงในที่หมาของเขากัดขาด ลู่หานที่ในมือถือกล่องทาโกะยากิอยู่ปากบางกำลังเคี้ยวดูท่าทางน่าอร่อยจนแก้มใสอูมขึ้นอย่างน่ารักถูกแบคฮยอนลากพาเข้าร้านชั้นในยี่ห้อดัง
“มึงสีอะไรดีวะ” สายตาบยอนแบคฮยอนเลื่อนมองหากางเกงในสีที่เขาต้องการจะได้ ลู่หานที่ยืนอยู่ข้างๆก็ช่วยเลื่อนสายตามองหากางเกงในที่เขาถูกใจ
“มึงนี่เลยของเด็ดลายเสือดาว แมวยั่วสวาท!!!”
“จะให้กูใส่ไปยั่วอีปั๊กที่บ้านหรออีควายลู่หาน !!!!” แบคฮยอนตวัดสายตาใส่ลู่หานพลางหยิบกางเกงในลายเสือดาวมาฟาดหัวอีกคน ลู่หานหัวเราะจนตัวโยนที่ได้แกล้เพื่อนขี้โวยวาย ก่อนที่นัยน์ตาสวยจะต้องเบิกกว้างด้วยความอึ้งอย่างคนทำอะไรไม่ถูกเมื่อเขามองเห็นคู่หมั้นเดินผ่านร้านที่เขากับแบคฮยอนกำลังยืนอยู่ไปเมื่อครู่นี้
เหี้ยแล้วไง ....
... มันมาไดยังไงวะ T______T !!!!!!!!!!!!!
ลู่หานย่อตัวลงทันทีเมื่อสายตาโฟกัสเห็นคู่หมั้นอีกครั้ง มือบางปล่อยกล่องทาโกะที่ถืออยู่ลงพื้น ยกมือขาวขึ้นขยี้เส้นผมสีคาราเมลตัวเองแรงๆอย่างคนคิดหาทางออก เขาจะทำยังไงดีไม่ให้เจอกับเซฮุน เขารู้ว่าเซฮุนต้องกำลังโกรธอยู่แน่ๆ นัยน์ตากลมโตกรอกไปมาอย่างคนกลัดกลุ้มก่อนจะไปหยุดอยู่ที่วิกผมผู้หญิงยาวสลวยที่ใส่โชว์หุ่นอยู่กับแว่นตากันแดดในร้านเดียวกัน ไม่ต้องรีรอให้มากความขาเรียวรีบเดินเข้าไปใกล้หุ่นนั้นก่อนจะฉกหยิบวิกและแว่นตาออกจากหุ่นอย่างรวดเร็ว
เมื่อหยิบหวิกและแว่นตามาได้มือบางก็จัดการสวมใส่ให้ตัวเองทันทีก่อนจะหันไปมองแบคฮยอนที่กำลังรับถุงจ่ายเงินค่ากางเกงในเสร็จพอดี ลู่หานก้าวขาเข้าไปประชิดเพื่อนจับข้อมือบางของแบคฮยอนแล้วลากออกจากร้านนั้นทันที
แบคฮยอนเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว พยายามสะบัดข้อมือตัวเองแรงๆ เมื่อถูกใครที่ไหนก็ไม่รู้ลากเขาออกมาจากร้านกางเกงใน เห็นเพียงแค่เส้นผมสีน้ำตาลยาวเป็นลอนด้านหลังเท่านั้น
นี่กูโดนผู้หญิงฉุดออกจากร้านเกงใน กูหล่อขนาดนั้นเลยหรอไอ้สาดดด =[]=!!!
“นี่เธอปล่อยผมก่อนได้ไหม จะรีบไปไหนเนี่ย! ชอบผมขนาดนั้นเลยหรอ!? คิคิ” แบคฮยอนตะโกนเรียกผู้หญิงตรงหน้า(?) ที่ยังคงลากเขาเดินอยู่อย่างเร่งรีบ
เมื่อลู่หานได้ยินเพื่อนเรียกก็ตั้งสติได้หันกลับมามองแบคฮยอนทันทีก่อนจะถอดแว่นกันแดดออกเผยให้เห็นใบหน้าที่ชัดเจน แบคฮยอนเบิกดวงตาใสกว้างอ้าปากค้างอย่างอึ้งระคนตกใจทันทีเมื่อผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาคือเสี่ยวลู่หานเพื่อนเกลอที่ไปหยิบวิกที่ไหนมาใส่ก็ไม่รู้
“ไอ้เหี้ยลู่หาน!!!!!!!!!!!!!!!!”
ชัดถ้อย ชัดคำ ไอ้เหี้ยลู่หาน ...
ลู่หานรีบสวมแว่นกันแดดในมือทันทีเมื่อเห็นว่าผู้คนรอบข้างเริ่มหันมามองที่เขาและเพื่อนเพราะเสียงแหลมๆของแบคฮยอนที่ตะโกนออกมาดังลั่น อดนึกเคืองอยู่ในใจไม่ได้เมื่อเพื่อนเขากำลังทำแผนทั้งหมดพัง
“ไอ้เหี้ยเบาๆ สิวะ โอ้ยยยยยยยย!!!!!!!”
“เสี่ยวลู่หานคิดจะหนีฉันหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
รวดเร็ว รุนแรง ดั่งสายฟ้าฟาด ...
ไอ้ เหี้ย โอ เซ ฮุน มาอยู่ตรงหน้าเสี่ยวลู่แล้วจ้า TvT
“ละลู่หานที่ไหนหรอคะ” คนตัวเล็กเมื่อเห็นว่าตนถูกคู่หมั้นที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ดึงข้อมือไว้ก็ก้มหน้าลงจีบปากจีบคอดัดเสียงให้เล็กแหลมคล้ายผู้หญิงทันที เซฮุนขมวดคิ้วขึ้นเป็นปมด้วยความหงุดหงิด เมื่อวันนี้เขาโดนลู่หานเย้าแหย่ประสาททั้งวันจนเส้นผมแทบล่วงหมดหัวแล้ว
คนตัวสูงสูดลมหายใจเขาช้าๆ แล้วค่อยๆคลายออกมา
“ฉัน จำ นาย ได้ คุณ คู่ หมั้น”
สิ้นคำของโอเซฮุนทั้งเสี่ยวลู่หานและบยอนแบคฮยอนต่างเบิกตากว้างทันทีด้วยความตกใจ หนึ่งคนตกใจเพราะความซวยที่น่าจะเกิดขึ้นในเร็วๆนี้ อีกหนึ่งคนตกใจเพราะคำว่าคู่หมั้น
ดะ เดี๋ยวนะ กูพลาดอะไรไปรึเปล่า ...
คู่หมั้นเหี้ยไรกันเนี้ย = [] =!!!!!!!!!!!!!!!!
ลู่หานเม้มริมฝีปากแน่นนัยน์ตาสั่นระริกอย่างคนคิดหาทางออกอีกครั้ง ก่อนจะแสร้งบีบน้ำตาออกมาทางหางตา เงยหน้ามองคนตัวสูงที่จับข้อมือเขาแน่นก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาโอเซฮุนต้องช็อคค้างด้วยความคาดไม่ถึง
และไม่เคยคิดอีกด้วย ...
“อะโอ้ยโอ้ย คนบ้า นายทำฉันท้องแล้วไม่รับผิดชอบยังต้องการอะไรจากฉันอีกห๊า!!!!!!” เสียงหวานที่ตะคอกดังลั่น ผู้คนบริเวณนั้นเริ่มหยุดกิจกรรมตัวเองแล้วหันมามองก่อนจะเริ่มเกิดเสียงซุบซิบนินทาตามมา โอเซฮุนกรอกสายตาขึ้นฟ้าก่อนจะระบายยิ้มออกมาอย่างคนที่มั่นใจว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า
“โถ่คู่หมั้นครับ ฉันกำลังรับผิดชอบโดยการสร้างลูกคนที่สองอยู่นี่ไง กลัวลูกเหงานะมีแค่คนเดียว กลับบ้านเรากันนะครับผมมารับแล้ว ขอโทษด้วยนะครับพอดีภรรยาผมท้องอาการคนตั้งครรภ์ก็มักจะแปรปรวนแบบนี้แหละ ขอโทษด้วยนะครับ” โอเซฮุนแสร้งเดินเข้าไปโอบกอดคนตัวเล็กจากด้านหลังแล้วโยกเบาๆ มือหนายกขึ้นมาลูบเส้นผมลอนยาวสลวยริมฝีปากยกยิ้มขึ้นเมื่อเขาได้ยินคำชมว่าเป็นสามีที่ดีจากคนรอบด้าน ลู่หานช็อคค้างไปกับคำพูดของอีกคนใบหน้าขึ้นสีริ้วข้างแก้มไม่ทันได้สังเกตุเลยว่าตัวเองนั้นถูกคู่หมั้นลากไปแสนไกลเสียแล้ว ...
แบคฮยอนที่ยืนอยู่ได้แต่มองตามหลังเพื่อนสนิทที่ถูกคู่หมั้นลากออกไปบุคคลที่เขาเพิ่งได้รับรู้ว่าเป็นคู่หมั้นของเพื่อน กระพริบดวงตากลมปริบๆด้วยความฉงน ปากเล็กยังคงอ้าเหวอน้อยๆ มือบางยกขึ้นมาเกาหัวตัวเองอย่างคงประติประต่อเรื่องไม่ได้ และเมื่อเจ้าตัวได้สตินัยน์ตาใสก็ยิ่งฉายแววความสงสัยปะปนความอึ้งมากกว่าเดิม
อะ อะ อะไรนะ ...
..... เมื่อกี้ โอเซฮุนเด็กแพทย์ไม่ใช่หรอ
“อะไรนะ!!! โอเซฮุนคณะแพทย์เป็นคู่หมั้นกับมึงหรอไอ้เหี้ยลู่หาน!!!!!!!!!!!!”
บยอน แบคฮยอน ...
... ค่อยไปถามเพื่อนพรุ่งนี้ก็แล้วกันนะ
( - honey ♡ caramel - )
“โอ้ย! เบาๆไม่ได้รึไง!!!” เสียงหวานร้องประท้วงคู่หมั้นทันทีเมื่อคนตัวสูงกระชากประตูรถจับยัดคนตัวเล็กให้เข้าไปด้านในอย่างไม่เบามือ เซฮุนเมินเฉยต่อคำท้วงนั้นเดินวกเข้าไปสู่ที่นั่งคนขับ รถคันหรูไร้วี่แววการขยับเขยื้อนเมื่อคนขับเพียงแต่เอนหลังพิงเบาะรถปิดเปลือกตาคู่คมลงอย่างคนกำลังครุ่นคิดอะไรสักอย่าง ลู่หานยกมือบางดึงวิกออกจากหัวเม้มริมฝีปากเข้าหากันเมื่อรู้สึกได้ถึงความนิ่งเฉยที่ถูกปล่อยออกมาจากอีกคน
ภายในรถยังคงเงียบไร้ซึ่งบทสนทนาใดๆ บรรยากาศเริ่มสร้างความอึดอัดให้แก่คนทั้งคู่ ในเมื่อเซฮุนยังคงนิ่งเงียบ ลู่หานเองก็เริ่มรู้สึกเกร็งขึ้นมากับอาการที่เงียบผิดปกติของอีกคน ทั้งๆที่เขาน่าจะโดนตอกว่าบ้างไม่มากก็น้อย
ลู่หานหันมามองเซฮุนที่นั่งอยู่ข้างกายเมื่อคนตัวสูงเริ่มทำลายความเงียบโดยการผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ
“คราวหลังห้ามปิดเครื่องใส่ฉันเป็นอันขาด” ในที่สุดเสียงเข้มก็เป็นฝ่ายเอ่ยทำลายบรรยากาศอึดอัดนี้ ลู่หานเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงสงสัยและไม่เข้าใจ เขาคิดว่าเขาจะโดนคู่หมั้นว่าที่วันนี้ก่อปัญหาไว้มากมายแต่กลับได้รับคำห้ามขึ้นมาแทน
“เพราะฉันนะ...”
เซฮุนหลับตาลงอีกครั้ง นึกย้อนกลับไปเหตุการณ์ที่เขาพยายามโทรหาคู่หมั้นกี่รอบแต่ก็ไร้การตอบรับจนเขาเริ่มหวั่นใจ พอกดโทรไปอีกครั้งกลับพบว่าสัญญาณถูกตัดขาดเพราะอีกฝ่ายกดปิดเครื่อง ความคิดด้านลบเริ่มไหลเวียนเข้ามาในจิตใจของเขาจนรู้สึกร้อนรนและทนไม่ได้ ...
“ฉับแทบบ้าตายจริงๆ ในตอนนั้น”
ชายหนุ่มได้แต่พร่ำบอกกับตัวเอง …
... เขาต้องโดนแม่ว่าแน่ๆ ถ้าหากดูแลคู่หมั้นได้ไม่ดีพอ …
- - - - - - - - - - ( - honey ♡ caramel - ) - - - - - - - - - -
( - ฉันแทบบ้าตายจริงๆ ในตอนนั้น ♥ )
THE WRITER TO ALL MY READERs
โอ้ยยยยยยยยย ตอนนี้รู้สึกว่ายาวนิดนึ่งงงงง ><
ตอนต่อไปจะเริ่มมีหวานมาละ เริ่มเข้าสู่โหมดหวานละนะ -////////////////-
คือลู่หานแสบมาก .. แต่เซฮุนก็แสบกว่า เพราะฮุนมันไม่ยอมแพ้ 555555555555555555555
ช่างสมน้ำสมเนื้อกันจริงๆ เลยอ้ะ ._.
แล้วฮุนตอนนี้ก็ดูเหมือนปากแข็งนิดๆ ลึกๆก็เป็นห่วงคู่หมั้นนั่นแหละ
แต่ดันคิดไปว่าถ้าดูแลคู่หมั้นไม่ดีจะโดนแม่ว่าเอา
เอาสิ เอากับฮุนมันโถ่ 555555555555555555555
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะที่ส่งเข้ามานะคะ มันทำให้เราอยากแต่งมากขึ้นไปเรื่อยๆ !!!
อ่อตอนหน้าจะมีคริสแบคมาละ คู่พี่หมออิอิ ><
เรารู้สึกภูมิใจมากที่กดเข้ามาดูฟิคตัวเองแล้วแบบ เห้ยเอฟซีเยอะวะ อร๊ายยย เอฟซีฟิคเรา T___T
ลองเข้าไปในทวิตเจอแทค #ฮนครม (ฮนครม = ฮันนี่คาราเมล) ก็แบบอร๊ายยย ไม่คิดว่าจะมีคนทวิตถึงจริงๆนะ มันปริ่มอะ
อีนี่เริ่มบ้า 5555555555555555555555555555555555555555555555555
ก็เอาเป็นว่าขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ อ่อไอ้โอลิมปิคไอดอลเราฟินฮุนฮานมากอ้ะบ่องตง เขิน T/////T
เออลืมบอก วันที่ 14 กันยา จะมีตอนพิเศษนะคะ ชื่อตอน photo day คะ พอดีวันนั้นเป็นวันโฟโต้เดย์ของเกาหลี
มันเป็นตอนพิเศษที่เกี่ยวกับในเรื่องนี่แหละคะ คู่หมั้นกับคู่พี่หมอเขาจะมายังไงรออ่านนะๆๆ ><
ความคิดเห็น