สะสมคำศัพท์

ลำดับตอนที่ #28 : [กริยา] โกหก, หลอกลวง

โกหก	ก. จงใจกล่าวคําที่ไม่จริง, พูดปด, พูดเท็จ, (มักใช้ในที่ไม่สุภาพ).

กะล่อน ๒

ว. พูดคล่อง แต่ไม่จริงเป็นส่วนมาก.

กลับกลอก	ก. ไม่อยู่กับร่องกับรอย, พลิกแพลง, (ใช้แก่กริยาพูด) เช่น พูดจา
	กลับกลอก, กลอกกลับ ก็ว่า.

ตอแหล ๑	[-แหฺล] เป็นคําด่าคนที่พูดเท็จ (มักใช้แก่ผู้หญิง); ช่างพูดและแสดงกิริยาน่ารัก
	(ใช้เฉพาะเด็กที่สอนพูด).

แถ ๑	ก. อาการที่นกเป็นต้นเอียงปีกร่อนลง, อาการที่ของแบน ๆ เช่นกระเบื้อง
	หรือรูป แฉลบหรือร่อนไปเฉียง ๆ, โดยปริยายเรียกอาการที่คล้ายคลึง
	เช่นนั้น เช่น วัน ๆ ไม่เห็นทำการทำงานได้แต่แถไปโน่นไปนี่.

เท็จ	ว. ปด, โกหก, ไม่จริง.

ปด, ปดโป้

ก. โกหก, พูดเท็จ, จงใจกล่าวคําที่ไม่จริง.

ปลิ้นปลอก, ปลิ้นปล้อน

ก. ใช้อุบายล่อลวงเพื่อให้สําเร็จประโยชน์ตน.

ปั้นน้ำเป็นตัว

ก. สร้างเรื่องเท็จให้เห็นเป็นจริงเป็นจังขึ้นมา.

พกลม	ว. มีแต่ลม คือ เหลวไหล, พูดจาไม่จริง, ใช้เข้าคู่กับคําโกหก เป็น
	โกหกพกลม.

มดเท็จ

ว. โกหกหลอกลวง, มักใช้เข้าคู่กับคำ โป้ปด เป็น โป้ปดมดเท็จ.

มุสา	ว. เท็จ, ปด. (ป.).

มฤษา	[มะรึสา] ว. มุสา, ไม่จริง, เท็จ. (ส. มฺฤษา; ป. มุสา).

สับปลับ	ว. กลับกลอกเชื่อไม่ได้ (มักใช้แก่กริยาพูด) เช่น พูดสับปลับ เขา
	เป็นคนสับปลับ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ สับปลี้ เป็น สับปลี้สับปลับ.

หาความ

ก. กล่าวโทษ, ใส่ความ; หาเรื่องไม่จริงมาว่า.

หลอก ๒, หลอก ๆ

ว. ไม่จริง เช่น เผาหลอก, เล่น ๆ เช่น ทําหลอก ๆ ชกกันหลอก ๆ.

หลอกลวง	ก. ใช้อุบายทุจริตลวงให้เข้าใจผิด, (กฎ) แสดงข้อความอันเป็น
	เท็จหรือปกปิดข้อความจริงที่ควรบอกให้แจ้ง เพื่อให้บุคคลอื่นเข้าใจผิด.