สะสมคำศัพท์

ลำดับตอนที่ #25 : [คำไวพจน์] พระจันทร์

เขน ๔ (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. พระจันทร์.

แข น. ดวงเดือน, พระจันทร์. (ข.).

จันท์ (แบบ) น. จันทร์, ดวงเดือน. (ป.; ส. จนฺทฺร).

เดือน น. ดวงจันทร์; ส่วนของปี โดยปรกติมี ๓๐ วัน.

เดือนค้างฟ้า น. ดวงจันทร์ที่ยังมองเห็นได้ในท้องฟ้าเวลากลางวัน.

ตโมหร น. พระจันทร์. (ส. ตโมหร ว่า ผู้คลายความมืด).

ตโมนุท น. พระอาทิตย์, พระจันทร์. (ส. ตโมนุท ว่า ผู้ขจัดความมืด).

โทษากร น. พระจันทร์. (ส.).

โทษารมณ์ น. พระจันทร์. (ส. โทษ + ป. อารมฺมณ).

นิศานาถ, นิศาบดี, นิศามณี, นิศารัตน์ น. พระจันทร์. (ส.).

นิศากร น. พระจันทร์. (ส.; ป. นิสากร).

บริมาส [บอริมาด] น. พระจันทร์เต็มดวง.

บุหลัน [-หฺลัน] น. เดือน, ดวงเดือน, พระจันทร์. (ช.)

ปักษธร [ปักสะทอน] น. นก; พระจันทร์.

พิธุ น. พระจันทร์. (ป., ส. วิธุ).

มา ๑ น. พระจันทร์. (ป.; ส. มาสฺ).

มาส ๑ น. พระจันทร์, เดือน. (ป., ส.).

มาภา	(แบบ) น. แสงจันทร์ เช่น มาพ่างมาภาเป็น ปิ่นแก้ว. (ยวนพ่าย).
	(ป. มา ว่า พระจันทร์ + อาภา ว่า แสงสว่าง).

รัชนีกร น. พระจันทร์. (ป., ส.).

รชนีกร [–กอน] น. พระจันทร์. (ส.).

วิธู น. พระจันทร์. (ป., ส. วิธุ).


ศศพินทุ์, ศศลักษณ์ น. ดวงจันทร์. (ส.).

ศศิวิมล ว. บริสุทธิ์เพียงจันทร์. (ส.).

ศศธร	น. ทรงไว้ซึ่งรูปกระต่าย คือ ดวงจันทร์. (ส.).

ศศิธร น. ดวงจันทร์. (ส. ว่า พระอิศวรผู้มีพระจันทร์เป็นปิ่น).

ศศิ ๑, ศศิน, ศศี [สะสิ, สะสิน, สะสี] น. ''ซึ่งมีกระต่าย'' คือ ดวงจันทร์. (ส.).

ศศิกษัย

น. พระจันทร์แรม. (ส.)

ศศิมณฑล น. ดวงพระจันทร์. (ส.)

ศศิขัณฑ์ น. เสี้ยวพระจันทร์. (ส.).

สิตางศุ์ น. พระจันทร์. (ส.).

สุมะ (แบบ) น. พระจันทร์. (ป., ส. โสม).

โสม ๓	น. พระจันทร์ เช่น เห็นนางนวลศรีมีโฉม ดังโสมส่องหล้า
	ราศี. (กนกนคร). (ป., ส.).

สีตลรัศมี	ว. มีรัศมีเย็น หมายถึง พระจันทร์ คู่กับ อุษณรัศมี มีรัศมี
	ร้อน หมายถึง พระอาทิตย์.

อินทุ น. พระจันทร์. (ป., ส.).

อรรธจันทร์	[อัดทะจัน] น. พระจันทร์ครึ่งซีก; ที่นั่งเป็นขั้น ๆ สําหรับดูการแสดง
	มีลักษณะเป็นรูปครึ่งวงกลม, ชั้นที่ตั้งของขายหรือก้าวขึ้นลงทําเป็น
	ขั้น ๆ, อัฒจันทร์ ก็ว่า.