สะสมคำศัพท์

ลำดับตอนที่ #10 : [กริยา] กิน, ดื่ม

กิน	ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ,
	ทําให้ล่วงลําคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่า
	เปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา, ทําให้หมดเปลือง เช่น รถกินน้ำมัน
	หลอดไฟชนิดนี้กินไฟมาก; รับเอา เช่น กินสินบน, หารายได้
	โดยไม่สุจริต เช่น กินจอบกินเสียม; ชนะในการพนันบางอย่าง.

กระเดือก ๒	(ปาก) ก. กลืนอย่างลําบาก เช่น กระเดือกไม่ลงคอ
	เต็มกระเดือก.

ก๊ง	(ปาก) ก. ดื่ม (ใช้แก่เหล้า) เช่น ก๊งเหล้า. น. หน่วยตวงเหล้าโรงเป็นต้น
	ตามวิธีประเพณี ๑ ก๊ง เท่ากับ ๕๐ ลูกบาศก์เซนติเมตร.

กลั้วคอ

ก. ดื่มน้ำแต่น้อย ๆ พอให้ชุ่มคอ.

ของค้าง

น. ของกินที่เหลือข้ามคืน.

ของขบเคี้ยว

น. ของกินเล่นที่ไม่เจตนากินให้อิ่ม.

เครื่องเซ่น

น. ของกินของไหว้ผี.

คอสูง

ว. ชอบกินหรือใช้ของดีราคาแพง.

แค้นคอ	ก. อาการที่คนหรือสัตว์กินอาหารแล้วติดคอหรือฝืดคอกลืน
	ไม่สะดวก.

เครื่องว่าง	(ราชา) น. ของว่าง, ของกินนอกเวลากินอาหารตามปรกติ มักกิน
	ในเวลาบ่าย.

ง่ำ, ง่ำ ๆ

ว. เสียงขู่ของหมาที่กำลังกินข้าว. ก. งับเบา ๆ เช่น หมางํ่าน่อง.

จิบ ๑

ก. ลิ้ม, ดื่มทีละนิด.

จุบจิบ	ว. อาการที่กินพร่ำเพรื่อทีละเล็กทีละน้อย, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ กิน
	เป็น กินจุบกินจิบ, โบราณใช้ว่า กระจุบกระจิบ ก็มี.

ฉัน ๒

ก. กิน (ใช้แก่ภิกษุสามเณร).

ซด	ก. อาการที่กินนํ้าร้อน นํ้าชา หรือนํ้าแกงทีละน้อย ๆ มักมีเสียงดังซู้ด.

ซี้ด	ว. เสียงอย่างเสียงสูดปากเช่นกินอาหารเผ็ดเป็นต้น.

ดื่ม	ก. กินของเหลวเช่นนํ้า.
	ดื่มด่ำ ว. ซาบซึ้ง.

เดน	น. ของเหลือที่ไม่ต้องการแล้ว เช่น คนกินเดน, โดยปริยายหมายถึงสิ่งที่
	เหลือเลือกแล้ว ทิ้งแล้ว ไม่ต้องการแล้วเป็นต้น เช่น ผลไม้เดนเลือก.

แดก ๑	ก. อาการที่ลมในท้องดันขึ้นมา เรียกว่า ลมแดกขึ้น; (ปาก) กิน, กินอย่าง
	เกินขนาด, (ใช้ในลักษณะที่ถือว่าไม่สุภาพ), โดยปริยายใช้แทนกริยา
	อย่างอื่นที่มีอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น; พูดกระทบให้โกรธ โดยยกเอาสิ่ง
	ที่อีกฝ่ายหนึ่งชอบขึ้นมาย้อนเปรียบเทียบ.

ดวด ๑	น. ชื่อการเล่นชนิดหนึ่ง เดินแต้มตามเบี้ยที่ทอดได้ไปตามตาตาราง.
	(ปาก) ก. ดื่มทีเดียวหมด (มักใช้แก่เหล้า). ว. เดี่ยว, หนึ่ง; (ปาก)
	ทีเดียว.

ตะบันน้ำกิน

(สำ) ว. แก่มากจนเคี้ยวของกินไม่ไหว.

เต็มคราบ	(ปาก) ว. เต็มแทบจะล้นกระเพาะ (ใช้แก่กริยา
	กินหรืออิ่ม).

ตำข้าวสารกรอกหม้อ	(สํา) ก. หาเพียงแค่พอกินไปมื้อหนึ่ง ๆ, ทําพอให้
	เสร็จไปชั่วครั้งหนึ่ง ๆ.

ถุน	(ปาก) ก. กินหรือเสพพอแก้ขัด เช่น ถุนขี้ยา.

ถือน้ำพระพิพัฒน์สัตยา

ก. ดื่มนํ้าสาบานถวายพระเจ้าแผ่นดิน, เรียกสั้น ๆ ว่า ถือนํ้า ก็มี

ผิดน้ำ	ก. ดื่มนํ้าจากแหล่งที่ไม่เคยกินจนทำให้ไม่สบาย; ทำผิดจากคำ
	ปฏิญาณเมื่อดื่มน้ำสาบาน ทำให้ได้รับผลร้าย; อาการที่ปลา
	หายใจไม่สะดวกเมื่อปล่อยลงไปในแหล่งน้ำที่แปลกไป ในคำว่า
	ปลาผิดน้ำ.

ท้องยุ้งพุงกระสอบ

(สํา) น. คนกินจุ. (ปาก) ว. ที่กินจุผิดปรกติ.

น้ำลายสอ

(ปาก) ว. อาการที่อยากมาก ในความเช่น อยากกินจนนํ้าลายสอ.

บาดคอ

ก. รู้สึกคล้ายระคายคอเนื่องจากกินของที่มีรสหวานจัดเย็นจัดเป็นต้น.

ปริภุญช์

[ปะริพุน] ก. กิน. (ป., ส.).

ปะลอม

ก. กิน, กินมูมมาม, กินโดยตะกละตะกลาม

ปาม	ก. ขยุ้มด้วยมือ, ซุ่มซ่ามเข้าไป, กินอย่างตะกละ.

ผิดสําแดง, ผิดสำแลง

ก. กินอาหารแสลงไข้ ทําให้โรคกําเริบ.

ฝากท้อง

(ปาก) ก. อาศัยกินด้วย, ขอกินด้วย; ฝากครรภ์.

ฟาด	ก. หวด, เหวี่ยง, เช่น ฟาดด้วยไม้เรียว ฟาดผ้า จระเข้ฟาดหาง;
	(ปาก) กินอย่างเต็มที่เช่น ฟาดข้าวเสีย ๓ ชาม.

ภัตกิจ

น. การกินอาหาร.

ภุช ๒, ภุชะ

[พุด, พุชะ] ก. กิน. (ป., ส.).

มันเขี้ยว

ก. อยากกัดอยากกินอยู่เรื่อย ๆ.

ไม่หวาดไม่ไหว

ว. ไม่รู้จักหมด เช่น กินไม่หวาดไม่ไหว.

รองท้อง

ก. กินพอกันหิวไปก่อน.

รับประทาน	ก. กิน เช่น รับประทานอาหาร; (ราชา) รับของจากเจ้านาย เช่น
	รับประทานสิ่งของจากสมเด็จพระสังฆราช รับประทานประกาศนียบัตรจาก
	พระองค์เจ้า.

ร่ำสุรา

(ปาก) ก. ดื่มสุราแล้วดื่มสุราเล่า.

รวดเดียว	น. ครั้งเดียวอย่างรีบเร่ง, ครั้งเดียวโดยไม่หยุดพัก, เช่น พิจารณารวดเดียว
	จบ นอนหลับรวดเดียวตั้งแต่หัวค่ำถึงสว่าง ดื่มรวดเดียวหมด; ครั้งเดียว
	เช่น เก็บค่าดูรวดเดียวดูได้ตลอด.

ล้างคอ	ก. ดื่มเหล้าหรือกาแฟเป็นต้นเพียงเล็กน้อยหลังอาหารเพื่อ
	ล้างคาวคอ, กินของเปรี้ยวเช่นมะขามเปียกหรือมะยมเพื่อ
	ล้างรสขื่นของเหล้า.

เลี้ยงโต๊ะ

ก. เลี้ยงแขกอย่างกินโต๊ะ.

ล้มโต๊ะ

ก. กินแล้วหาเรื่องไม่จ่ายทรัพย์.

ลาภปาก

น. ของกินที่มักได้มาโดยไม่คาดคิด.

สวาปาม	[สะหฺวา] ก. ขยุ้มกินอย่างตะกละลุกลนอย่างลิงกิน, (ปาก)
	กินอย่างตะกละ.

เสวย ๑	[สะเหฺวย] (ราชา) ก. กิน, เสพ, เช่น เสวยพระกระยาหาร
	เสวยพระสุธารส; ครอง เช่น เสวยราชย์. (ข. โสฺวย).

หม่ำ	(ปาก) ก. กิน (มักใช้แก่เด็กทารก).

เอาน้ำลูบท้อง

(สํา) ก. อดทนในยามยากโดยกินน้ำแทนข้าว.

อด ๆ อยาก ๆ

ก. กินอยู่อย่างฝืดเคือง, มีกินบ้างไม่มีกินบ้าง.

โฮก	ว. อาการคำรามของเสือ, อาการเห่ากระโชกของหมา; เสียงซดอาหาร
	ที่เป็นนํ้าดัง ๆ.
	โฮกอือ น. ชื่อแกงชนิดหนึ่ง ใช้ปลาแห้งหรือหัวปลาแห้งเป็นต้น
	ต้มกับหัวหอม ส้มมะขามหรือใบมะขามอ่อน แล้วเติมเกลือให้ออก
	รสเปรี้ยวเค็ม, ต้มโคล้ง ก็เรียก.
	โฮกฮาก ว. อาการพูดกระชากเสียงหรือพูดกระแทกเสียงซึ่งไม่น่าฟัง,
	มักใช้เข้าคู่กับคำ กระโชก เป็น กระโชกโฮกฮาก.