คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : chapter 00 : Slip out
Chapter 00
SLIP OUT
มีความเชื่อที่ว่า…
ถ้าหากมีใครมาลื่นล้มที่ลานหน้าตึกคณะวิศวะมหาลัยโซล….
คนคนนั้นจะได้แฟนเป็นเด็กวิศวะ...
คุณเชื่ออย่างนั้นหรอครับ?
"เออกูกำลังรีบเดินไปมึงอย่าเร่งดิวะะะ คลาสกูเพิ่งเลิกเนี่ยยยย" เสียงหวานปนหอบนิดๆตอบกลับปลายสายไปพลางเร่งก้าวสองเท้าเล็กให้ไวยิ่งขึ้นท่ามกลางแดดตอนเที่ยงวันที่ส่องลงมายังกลางหัวพอดิบพอดี ได้ยินเสียงจากเพื่อนปลายสายริมฝีปากได้รูปก็เบ้น้อยๆอย่างหมันไส้
(ขาสั้นๆอย่างมึงเนี่ยไม่เร่งแล้วชาติไหนจะถึงวะ คิมจินฮวาน กูบอกให้วิ่ง!!!!!!)
"ไอ้เหี้ยจีวอน! ขาพ่อ มึงสิสั้น!!" เสียงหวานกระแทกเสียงใส่โทรศัพท์ก่นด่าคนปลายสายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนรักที่สุดเลยก็ว่าได้ก่อนจะกดวางสายและรีบวิ่งข้ามถนนเส้นเล็กในมหาวิทยาลัยไปยังฝั่งตรงข้าม คนตัวเล็กยกมือขึ้นมาบังแดดและรีบวิ่งก้มหน้าหลบแดดเที่ยงวันข้ามถนนใหญ่ไปด้วยความเร็วแสง ใบหน้าน่ารักบิดเบี้ยวน้อยๆด้วยความหงุดหงิด
จะไม่ให้คิม จินฮวานหงุดหงิดได้ไง ก็ตึกทันตะกับตึกวิศวะอยู่กันคนละทิศเลยเหอะ แล้วแดดแรงขนาดนี้ใครมันจะบ้าเดินฝ่าแดดไปอีกฟากฝั่งของมหาวิทยาลัยให้มันร้อนบ้างวะขอถามหน่อย
ไม่มีหรอก!
ไม่เข้าใจเลยจริงๆว่าพวกสาวๆจะกรี๊ดอะไรหนุ่มวิศวะกันนักหนา หนุ่มทันตะยังดูหล่อสะอาดสะอ้านกว่าเยอะเลยเถอะ ไม่อยากจะบอก
คนตัวเล็กวิ่งข้ามสี่แยกในมหาลัยมาก็เจอกับตึกสีขาวอลังการของคณะวิศวกรรมศาสตร์อยู่ตรงหน้า ที่นานทีปีหนจะมาเหยียบสักที คิมจินฮวานถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วรีบวิ่งข้ามถนนไปยังหน้าตึกที่จีวอนและเพื่อนในกลุ่มกำลังยืนเท้าเอวรออยู่แทบจะทันที
"โอ้ย เหี้ย!!!!/เหี้ย!!!"
แต่แล้วร่างของจินฮวานที่กำลังจะวิ่งผ่านลานกว้างหน้าตึกคณะวิศวะก็ลื่นล้มก้นจ้ำเบ้าอยู่บนพื้น ริมฝีปากสีสดสบถหยาบคายดังลั่น ส่วนเพื่อนในกลุ่มที่ยืนรอตนอยู่ก็เผลออุทานออกมาเสียงดังไม่ต่างกันจนนักศึกษาบริเวณนั้นที่หันมามองจินฮวานกันเป็นตาเดียว คนตัวเล็กนั่งถีบขาอยู่บนพื้นร้อนๆให้หายหงุดหงิด จะลุกก็ลุกไม่ได้เพราะเมื่อกี้ล้มแรงตูดกระแทกพื้นจนเจ็บช่วงล่างไปหมด
ถามว่าทำไมถึงล้ม
คิมจินฮวานลื่นล้มเพราะมันมีถุงขนมปลิวมาอยู่ใต้เท้าเขาในจังหวะที่กำลังจะก้าวพอดี....
โคตรพ่อโคตรแม่ซวย
"เห้ย!! จิน มึงเจ็บมั๊ยวะ 5555 จับกบได้กี่ตัววะมึง" จีวอนพูดพลางหัวเราะและช่วยพยุงเพื่อนร่างเล็กให้ลุกขึ้นมาจากพื้น ได้ค้อนวงใหญ่ของเพื่อนสนิทกลับมาเป็นการตอบแทน ก็ยิ่งทำให้จีวอนหัวเราะดังเข้าไปใหญ่
"พ่อ มึงตายหรอบ๊อบหัวเราะอยู่นั่นแหละ! ไอ้เหี้ย แล้วนี่ใครกินเลย์แล้วไม่ทิ้งถังขยะวะ!!! เดือดร้อนชาวบ้านชาวช่องเค้ามั๊ยวะเนี่ย!" สะบัดมืออกจากจีวอนที่เข้ามาช่วยพยุงก่อนจะยืนกอดอกกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิด ผิดกับพวกเพื่อนตัวดีที่อยู่ๆวันนี้นึกคึกโทรเรียกให้เขามากินข้าวที่ใต้ถุนคณะวิศวะด้วยลิบลับ
คิม จีวอน กับ ซง ยุนฮยองกำลังยืนหัวเราะเขาอยู่จนหน้าดำหน้าแดง
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าขำเหี้ยอะไรนักหนา
"หัวเราะไรวะ กูล้มกูเจ็บตูดนี่ขำมากเลยดิพวกมึง?"
"เปล่า 5555 กูขำมึงอะะ มึงมาลื่นล้มหน้าคณะกูแบบนี้นี่มึงตั้งใจป่ะ" ยุนฮยองตอบพลางมองหน้าบูดบึ้งของเพื่อนตัวเล็กไปด้วย เห็นจินฮวานทำหน้างงๆกลับมาจีวอนก็รีบอ้าปากตอบแทนเพื่อนที่กำลังขำค้างอยู่แทบจะทันทีก่อนที่จะโดนจินฮวานเหวี่ยงใส่อีก
"ก็...มีแต่คนอยากมาลื่นล้มหน้าคณะกูอะ มันเป็นความเชื่อ ว่าแบบใครมาล้มหน้าคณะกู ต้องล้มจริงๆนะเว่ยแบบไม่ได้ตั้งใจล้มอะ จะได้ผัวเป็นวิศวะ ได้สร้อยเกียร์ไปห้อยคอชิคๆเลยนะมึง ดูกลุ่มน้องผู้หญิงกลุ่มนั้นดิ พยายามล้มมาหลายรอบจนเข่าดำหมดแล้วหน่ะ มึงวิ่งมารอบเดียวล้มท่าสวยชิบหาย 555555"
"ผัวพ่อ มึงสิ กูเป็นผู้ชา..." เสียงหวานติดหงุดหงิดที่กำลังจะเตรียมอ้าปากเถียงเพื่อนรักฟันจอบกลับชะงักกลางอากาศเสียอย่างนั้น เพราะเสียงทุ้มเข้มที่เอ่ยขึ้นมาข้างหลังพร้อมด้วยแรงสะกิดเบาๆ ทำเอาคนตัวเล็กกว่าหันไปจิ้ปากและมองอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าคนที่โผล่เข้ามาแทรกบทสนทนานี้คือใครกันแน่
"ขอโทษนะพี่ เมื่อกี๊ถุงหนมผมเองอะ ลมพัดมันเลยปลิว พี่ล้มเมื่อกี๊ไม่เจ็บใช่เปล่า? เห็นล้มแรงเลย" เสียงทุ้มของนักศึกษาตัวสูงหน้าตาดูหล่อเหลาเอาการเอ่ยถามคนตัวเล็กกว่าที่ยืนอยู่ตรงหน้าพร้อมยิ้มบางๆที่มุมปาก ร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อชอปสีดำสนิทยิ่งทำให้คนที่เพิ่งมาใหม่ดูเท่มากเสียจนจินฮวานอ้าปากค้างไปเล็กน้อย
หล่อสัด! คณะนี้มันยังมีคนหล่ออยู่อีกหรอวะเนี่ย
"มะ ไม่เจ็บ กูไม่เป็นไร" ตอบคนตัวสูงกว่าตะกุกตะกักเล็กน้อยยิ่งเห็นร่างสูงกว่ายกยิ้มให้อีกครั้งสติจินฮวานนี่แทบจะปลิว...
หล่อโว้ยยยย
"ของมึงเองหรอวะไอ้จุนฮเว เพื่อนกูเกือบลื่นล้มหัวแตกแล้ว มึงนะเกือบทำอนาคตหมอฟันคนเก่งสติฟั่นเฟือนแล้วนะห่า มึงนี่นะะะ" จีวอนโพล่งดุรุ่นน้องตัวสูงเสียงดังก่อนจะเดินเข้าไปตบหัวรุ่นน้องตัวสูง จินฮวานเบิกตากว้างอย่างตกใจพลางมองสลับไปที่รุ่นน้องกับเพื่อนตัวเองเลิ่กลั่ก
"ผมขอโทษษษษ คราวหลังจะทิ้งขยะให้ลงถังนะคร้าบบบ" ร่างสูงยกมือไหว้จีวอนพร้อมเงยหน้าขึ้นมายักคิ้วให้คนมีศักดิ์เป็นรุ่นพี่หนึ่งที แล้วหันไปยิ้มหล่อให้จินฮวานที่ยังคงยืนมองตนกับจีวอนอย่างงงๆ ก่อนจะร้องโอดโอยออกมาเพราะมือของยุนฮยองที่ฟาดเข้าที่หัวเขาเต็มๆ...
"สัดนี่อย่ามาม่อเพื่อนกู! ไปเลยมึง ไปเรียน!!"
"เอออ ผมไปละนะพี่ พี่ๆ พี่ตัวเล็กอะผมขอโทษนะๆ ผมไปละมีเรียนๆๆๆ" ร่างสูงโปร่งรีบยกมือไหว้จินฮวานอีกครั้งก่อนจะวิ่งขึ่นตึกเรียนไปด้วยความรวดเร็ว
ไม่รู้เหมือนกันว่าแอบเผลอไปมองตามร่างสูงโปร่งที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาลื่นล้มไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่รู้คือตอนนี้จินฮวานเหมือนสติสตังเริ่มจะลอยตามกลิ่นโคโลญจ์หอมๆของรุ่นน้องตัวสูงนั่นไปเรียบร้อยแล้ว ก่อนที่คนตัวเล็กจะส่ายหัวไปมาเบาๆเพื่อเรียกสติให้กลับมาอย่างว่องไว
"มึง น้องคนนั้นใครวะ ทำไมมึงตบหัวน้องแรงจัง สนิท?" คนที่หาเสียงตัวเองไม่เจออยู่นานเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ สองเพื่อนสนิทหันมามองหน้ากันก่อนจะหันไปตอบจินฮวานเสียงดังฟังชัดพร้อมรอยยิ้มมีเลศนัย
"กู จุนฮเว หลานรหัสพวกกูเอง หล่ออะดิมึง ^[++++]^"
"อ่ออ เออหล่อ ไม่น่าได้พวกมึงเป็นลุงรหัส"
"ไอสัด เห็นงี้พวกกูนี่โคตรหล่อเลยนะ ไปกินข้าวกันเถอะเตี้ย รอมึงคลานมานี่กูหิวจนเลิกหิวแล้วก็หิวอีกแล้วเนี่ย 55555" จีวอนพูดพลางหัวเราะและใช้แขนโอบคอเพื่อนรักตัวเล็กกว่าเป็นคืบเอาไว้ พร้อมกันกับแขนอีกข้างหนึ่งของยุนฮยอง ทำเอาว่าที่คุณหมอฟันตัวเล็กที่ยืนอยู่ตรงกลางถึงกับเบ้หน้าเพราะกลิ่นแปลกๆจากเสื้อชอปของเพื่อนรักทั้งสอง
"พวกมึง เอาแขนออกไปจากตัวกูนะ! กลิ่นเสื้อหรือปลาร้าวะ!!! หัดซักซะบ้างนะกูจะอ้วก! นี่มึงดูดิ้ ขี้เกลือขึ้นตรงคอเสื้ออะ ขนลุกสัด โอ้ยยยยยย ไอ้ยุน!!! ตบหัวกูหาแม่ มึงหรอไง!!"
"นี่มึงเป็นหมอฟันใช่มั๊ยเตี้ย ว่างๆผ่าหมาออกจากปากแทนฟันคุดซะบ้างนะ ปากดีแบบนี้ถึงหาแฟนใหม่ไม่ได้สักที โสดสนิทมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้วรู้สึกยังไงบ้างวะมึงถามจริง?” ยุนฮยองที่เพิ่งตบหัวเพื่อนตัวเตี้ยไปยักไหล่เบาๆราวกับไม่สะทกสะท้านกับคำพูดอันเจ็บแสบด่าพ่อล่อแม่เลยสักนิด มือเรียวหยิบลิปมันแท่งสีแดงสดขึ้นมาทาปาก เสียงเนิบๆเอ่ยตอบกลับเพื่อนอย่างเจ็บแสบไม่แพ้กัน ทำเอาคนที่โดนตอกกลับแบบจี้ใจดำเน้นๆหยุดเดินและยืนกระทืบเท้าด้วยความหงุดหงิด
ย้ำกูจังเลยเว้ย!
ไม่มีแฟนก็แค่เหงาแต่ไม่ตาย ดีกว่าต้องเป็นควายให้เค้าหลอกป่ะวะ??
#ขอใจพี่จิน
ฝากฟิคจุนจิน จุนฮวาน ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจ ของเพื่อนๆด้วยน้าาาา แต่งสนองนี๊ดตัวเองล้วนๆเลยนะเนี่ยขอบอกๆ 55555 กันจะลงไว้ตอนนึงก่อนนะ ถ้าผลตอบรับดีจะมาอัพต่อนะคะ กลัวไม่มีคนอ่านจัง TT นี่ฟิคแนวน่ารักใสๆเรื่องแรกเลยนะะะะะ
ด้วยรัก <3
ความคิดเห็น