คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : chapter 04 : Ducati
CHAPTER 04
DUCATI
วันนี้เป็นอีกวันที่จินฮวานตื่นเช้ามาพร้อมกับอารมณ์ที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก ใบหน้าน่ารักบูดบึ้งแทบจะทันทีที่ได้รับโทรศัพท์จากเจ้าหน้าที่ของคอนโดนว่ารถของเขาถูกรถของคนในคอนโดเดียวกันถอยมาชนจนหน้ารถบุบต้องลากรถเข้าอู่ไปซ่อมเกือบอาทิตย์ แต่ยังถือว่าโชคดีที่ชนแล้วไม่หนีและยังรับผิดชอบเรื่องค่าซ่อมให้ด้วย ไม่งั้นจินฮวานคงได้ลงไปงับหัวคู่กรณีทั้งๆชุดนอนเป็นแน่ กล้าดียังไงมาทำลูกเขาหน้าบุบตอนที่เขาหลับวะ!
อยากจะตะโกนใส่หน้าคนขับชนจริงๆนะว่าได้ใบขับขี่มาได้ยังไงเอาตังซื้อมารึเปล่าถึงได้มาชนรถเขาที่จอดอยู่ในช่องจอดอยู่ดีๆแบบนี้ แต่พอเห็นว่าคนขับชนเป็นคุณแม่ลูกอ่อนในคอนโดแล้วก็ด่าไม่ลง
สุดท้ายก็ได้แต่หงุดหงิดฟึดฟัดเดินเตะฝุ่นไปมหาลัยแทน โชคดีที่เช้าวันนี้อากาศดีมีลมพัดตลอดถึงได้ไม่ไปเพิ่มความหงุดหงิดให้จินฮวานได้หงุดหงิดมากขึ้นไปอีก จะพยายามคิดซะว่าเดินออกกำลังกายไปก็แล้วกัน ช่วงนี้กินเยอะ จนรู้สึกว่าแก้มตัวเองเริ่มจะย้อยออกมาอยู่แล้ว เตี้ยก็เตี้ยแล้วยังจะมาอ้วนอีกชาตินี้คงมีเมียกับเขาหรอก
เดินจนเมื่อยขาแล้วก็ยังไม่ถึงมหาลัยสักที ตอนขับรถไปมันก็ใกล้นี่หว่าแล้วทำไมตอนเดินมันถึงได้ไกลขนาดนี้วะ ไหนตอนซื้อคอนโดนี้ฝ่ายขายบอกว่าอยู่ห่างจากมหาลัยนิดเดียวเองไง เดินไปได้ ได้ห่าอะไรวะ เดินมานานแล้วเนี่ยไม่ถึงสักทีเว้ย!
เสียงมอเตอร์ไซค์สี่สูบที่ดังโคตรๆอยู่ข้างหลังเรียกให้คนที่กำลังเดินเตะฝุ่นข้างถนนหันไปมองได้ไม่ยากนัก ริมฝีปากบางได้รูปเบ้น้อยๆอย่างหมันไส้ มอเตอร์ไซค์รุ่นนั้นคือเขาโคตรอยากได้เลยเหอะ มันเป็นใครวะถึงวาสนาดีได้ขับมาล่อตาเขาเนี่ย อิจฉาไงอิจฉา!
เห็นมอเตอร์ไซค์คันนั้นค่อยๆชะลอจอดอยู่ใกล้ๆกับตัวเองแล้วก็เลิกคิ้วอย่างงงๆ ชายรูปร่างสูงในชุดหนังของนักขี่มอเตอร์ไซค์สีดำสนิทกับกางเกงเดฟสีซีดที่ถึงแม้ว่าจะมีหมวกกันนอคสีดำสนิทใส่เอาไว้อยู่แต่มันดูดีมากๆจนจินฮวานอดที่จะคิดไม่ได้ว่าถ้าเขาเป็นผู้หญิงคือเชื่อเลยว่าจินฮวานคงวิ่งเข้าใส่แน่ๆ คนอะไรวะหุ่นดีแล้วก็เท่สัดๆ ร่างสูงลงมาจากมอเตอร์ไซค์และเดินมาทางจินฮวานที่ยืนนิ่งกำสายกระเป๋าเป้จนแน่นอยู่ก่อนที่เจ้าของดูคาติสีดำด้านจะถอดหมวกกันน็อคออกมา พอเห็นหน้าคนขับแล้วจินฮวานก็มองมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อแพงสุดๆกับเจ้าของตัวสูงสลับกันไปมาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
กู จุนฮเว!! อีกแล้ว!!!!!!
คือ ไอ้หน้าด้านนี่อะนะขี่ดูคาติ แถมเป็นรุ่นท็อปที่จินฮวานเพิ่งจะเปิดเจอในอินเตอร์เน็ตแล้วโทรไปงุ้งงิ้งกับแม่ว่าอยากได้อยู่เมื่อสองวันก่อนเอง แต่แม่ไม่ให้เขาขี่มอเตอร์ไซค์ไง หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่ให้ขี่เพราะกลัวว่าขาเขาจะไม่ถึง ;_; (มันก็ไม่ถึงจริงๆแหละ)
มอไซค์แพงเหี้ยๆเลยนะเว่ย!!!!
แต่ทำไมวันนี้จุนฮเวมันหล่อจังวะ ;___;
"ทำไมวันนี้พี่เดินไปมหาลัยอะ เห็นปกติพี่ซิ่งบีเอ็มไปทุกเช้าเลยหนิ่?" จุนฮเวหยุดยืนตรงหน้าคนตัวเล็กที่ยังคงอ้าปากค้างอยู่พร้อมส่งยิ้มให้จินฮวานเหมือนเคย เห็นจินฮวานยังคงมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่หลายๆรอบไม่ยอมตอบคำถามเขาสักทีแถมยังเดินไปลูบมอเตอร์ไซค์เขาเบาๆอีกทำเอาจุนฮเวต้องเกาหัวตัวเองแก้เก้อแล้วเดินตามจินฮวานไปที่ดูคาติสีดำสนิทที่จอดอยู่ข้างทาง
"พี่ได้ยินผมป่ะเนี่ย ถูลูกผมจนเลขจะขึ้นอยู่ละ 5555"
"ลูกกูโดนชนหน้าบี้เลยต้องเดินไปมอทั้งอาทิตย์เลยเนี่ย! โอ้ย ทำไมสวยจังวะมึง ได้ไปแต่งอะไรเพิ่มมาป่ะ???? กูชอบมากอะ แพงป่ะมึง กูเห็นในเน็ตคันนี้แม่ งตัวท็อปเลย" รัวถามเจ้าของดูคาติคันสวยเสียจนจุนฮเวต้องเกาจมูกตัวเองอย่างทำตัวไม่ถูก สาบานเถอะว่าถ้าจุนฮเวมองไม่ผิดเขาว่าเขาเห็นสายตาจินฮวานที่กำลังจ้องมอเตอร์ไซค์เขาเป็นรูปหัวใจวิงค์ๆอยู่ในตาเลยจริงๆนะ
"ก็มีแต่งสีอะผมไปทำให้เป็นดำด้าน ส่วนราคารวมแต่งด้วยแล้วล้านนิดๆอะพี่ ผมถึงได้โคตรหวงเลยนี่ไง เอ่อพี่ ผมขี่ไปส่งพี่ที่มอเอามั๊ย?" ตอบจินฮวานไปพร้อมกับรอยยิ้ม แต่ดูเหมือนคำตอบของคำถามก่อนหน้านั้นจะไม่ค่อยเข้าหูจินฮวานทึ่มัวแต่ยืนมองมอเตอร์ไซค์คันสวยสักเท่าไหร่แต่ทันทีที่ได้ยินคำชวนจากรุ่นน้องตัวสูงจินฮวานรีบก็รีบหันหน้ามาสนใจจุนฮเวพร้อมกับดวงตาที่เป็นประกายเหมือนเด็กได้ของเล่นแทบจะทันที
"เห้ย! จริงๆนะ??? โอเค กูตกลง ขี่ไปส่งด้วยนะ เออ ว่าแต่...วันนี้มึงไม่เรียน?" หันมามองจุนฮเวแบบตรงๆได้สักทีก็ถามอย่างสงสัย เพราะอีกคนนอกจากจะไม่ใส่ชุดนักศึกษาแล้วยังแต่งตัวเซทผมเหมือนจะไปที่ไหนสักที่ แต่ที่แน่ๆคือมันดูหล่อมากจนจินฮวานหยุดมองไม่ได้เลยจริงๆ
"เดี๋ยวผมต้องไปทำงานเนี่ยพี่ เอ้า ใส่หมวกกันน็อคครับ เดี๋ยวผมไปส่ง" ตอบคำถามพร้อมส่งหมวกกันน็อคของตัวเองให้จินฮวานใส่ เหลือบมองนาฬิกาข้อมือเห็นเวลาแล้วก็กลัวว่าจินฮวานอาจไปเรียนสายได้ถ้ายังยืนคุยกับเขาอยู่แบบนี้ จุนฮเวขึ้นไปนั่งบนมอเตอร์ไซค์ของตัวเองแล้วหันมามองจินฮวานที่กำลังพยายามปีนขึ้นมาซ้อนท้ายตัวเองอย่างเก้ๆกังๆ ก่อนมือใหญ่จะจับมือของอีกคนให้โอบรอบเอวตัวเองเอาไว้
"เห้ยทำไรอะ" สะดุ้งจริงๆตอนโดนจับมือมาโอบรอบเอวของจุนฮเว กายบางต้องเขยิบเข้าไปให้ชิดกับแผ่นหลังกว้างของรุ่นน้องให้มากกว่าเดิมเพราะเดี๋ยวจะตกเบาะเอาได้ นึกได้ว่าตัวเองตอนนี้นั่งอยู่ในท่าแบบไหนหน้าก็อดที่จะร้อนเห่อขึ้นมาไม่ได้ โชคดีนะที่ใส่หมวกกันนอคอยู่ ไม่งั้นถ้าจุนฮเวเห็นเขาคงต้องโดนล้อแน่ๆ
"เกาะผมแน่นๆแล้วกันพี่ ผมแว๊นเก่านะครับ ลูกผมนี่เครื่องแรงด้วย ไม่เกาะระวังตก"
"มึงแว๊นงั้นกูคงต้องเป็นสก๊อยใช่มั๊....โอ้ยเหี้ยยยย!!! จะออกตัวก็บอกกูก่อนบ้างก็ดีป่ะหล่ะ!!!!!!!!!!!" แหกปากโวยวายลั่นถนนพลางรีบกอดจุนฮเวที่อยู่ๆก็ออกตัวเสียแรงจนน่ากลัวว่าจินฮวานจะหงายหลังตกมอเตอร์ไซค์ตายอยู่แล้ว มือเล็กหยิกพุงจุนฮเวเบาๆให้อีกคนได้เจ็บซะบ้าง ได้ยินเสียงร้อยโอ้ยเบาๆแล้วก็ลอบยิ้มอยู่คนเดียวในหมวกกันน็อค
สะใจ ชอบแกล้งกูนักใช่มั๊ยมึง หยิกแม่ ง
จุนฮเวยิ้มบางๆกับอ้อมกอดของคนข้างหลังที่ยังคงกอดเขาแน่นตลอดทางไปมหาลัยที่ดูเหมือนวันนี้มันจะสั้นลงกว่าทุกวัน เอาจริงๆก็อยากจะขี่วนรอบโซลสักสองสามรอบแล้วค่อยส่งจินฮวานที่หน้าตึกคณะอะนะ แต่มองเวลาแล้วถ้าเข้าสายขึ้นมาโอกาสที่จะเอาคนตัวเล็กซ้อนท้ายมาส่งมหาลัยแบบนี้คงจะไม่มีอีก (แค่ตอนแรกแกล้งออกตัวแรงให้พี่จินฮวานกอดนี่ก็ไม่รู้ว่าจะให้เขาขี่มาส่งที่มออีกรอบรึเปล่าเหอะ)
คือถ้ารู้ว่าพี่จินฮวานบ้ารถขนาดนี้ ขี่ดูคาติมาล่อตั้งนานแล้วเหอะ
เสียงมอเตอร์ไซค์สี่สูบที่ดังเรียกร้องความสนใจจากนักศึกษาที่กำลังเดินอยู่ในมหาลัยให้หันมาจ้องดูคาติคันสวยโดยที่วันนี้เจ้าของไม่ใส่หมวกกันนอคแล้วยังจะเอาคนตัวเล็กซ้อนท้ายเข้ามาในมหาลัยด้วยแล้วทุกคนต้องหันมามองกันเป็นตาเดียว ได้ยินเสียงบ่นอยากรู้อยากเห็นของสาวๆว่าคนซ้อนหลังดูคาติคันแพงของจุนฮเวเป็นใครแล้วก็อดที่จะยิ้มไม่ได้
ตั้งแต่ถอยดูคาติมายันตอนนี้ พี่จินฮวานนี่ถือว่าเป็นคนแรกที่ได้ซ้อนท้ายเขามามหาลัยนะ
มอเตอร์ไซค์คันใหญ่จอดลงที่หน้าตึกคณะทันตแพทย์ศาสตร์ของจินฮวานที่กำลังค่อยๆลงจากมอเตอร์ไซค์ มือเล็กพยายามปลดตัวลอคหมวกกันนอคออกแต่ก็ไม่ได้สักทีจนเริ่มจะหงุดหงิด ได้แต่ส่งเสียงจิ้ออกมาอย่างคนขัดใจ จุนฮเวหัวเราะเบาๆกับท่าทางของรุ่นพี่ตัวเล็กก่อนจะช่วยปลดออกอย่างระมัดระวัง เห็นใบหน้าของจินฮวานที่คงจะแดงน้อยๆเพราะสภาพอากาศและหัวฟูที่ยุ่งไปหมดจากการถอดหมวกออกแล้วมือหนาก็ช่วยจัดทรงผมของอีกคนให้เข้าที่แล้วสาดยิ้มหล่อใส่หน้าจินฮวานที่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูกไปอีกระรอก
คราวนี้เริ่มจะยอมรับแล้วจริงๆนั่นแหละว่าเขาเขินจุนฮเวมากๆ
"วันนี้พี่เลิกกี่โมงอะ?"
"สี่โมงมั๊ง เออ ขอบใจนะที่มาส่ง"
"ไม่เป็นไรพี่ ขี่มาส่งพี่แค่นี้เองจิ้บๆ ให้มาส่งทุกวันเลยก็ได้นะ"
"มึงว่างหรอไง ว่างมากก็ไปหาอะไรทำมั๊ย" ได้ยินคำพูดของจุนฮเวแล้วก็อดที่จะเบ้ปากใส่อย่างหมันไส้ไม่ได้ จุนฮเวหัวเราะเบาๆแล้วหันมาตอบจินฮวานเสียงดังจนคนหันมามองกันเป็นตาเดียว ทำเอาจินฮวานยืนนิ่งอ้าปากค้างหาเสียงไม่เจออยู่หลายวิ
"เวลาว่างผมก็เอามาจีบพี่กับคิดถึงพี่นี่แหละครับ ผมไปก่อนนะจะสายแล้ว เอ้อพี่เดี๋ยวเย็นนี้มารับนะ ห้ามหนีผมกลับก่อนนะ ตั้งใจเรียนนะครับ :-D"
เห้ยถ้าจะหยอดขนาดนี้ ขอกูเป็นแฟนเลยดีป่ะหล่ะ TT
ดูเหมือนว่าข่าวที่จินฮวานซ้อนท้ายดูคาติของจุนฮเวมามหาลัยนี่จะดังไปเกือบจะทั้งมหาลัยอยู่แล้ว วันทั้งวันคนตัวเล็กต้องมัวแต่มานั่งตอบคำถามบ้าบอไร้สาระจากทั้งรุ่นน้องแล้วก็เพื่อนร่วมคณะจนแทบจะไม่เป็นอันเรียน ใบหน้าหวานบูดบึ้งน้อยๆอย่างรำคาญมากถึงมากที่สุด ชีวิตที่ผ่านมาตลอดในรั้วมหาลัยนี่ก็สงบดีมาสองปีแล้วนะ แล้วมันจะมาวุ่นวายอะไรตอนปีสามวะ!!
เพราะกู จุนฮเวคนเดียวเลยจริงๆ
"จินนนนนนนนนน น้องจุนฮเวจีบจินอยู่จริงๆหรอ โหยเงียบอะๆ ไม่บอกเพื่อนฝูงเลยอะะะ เราเสียใจอะะะะ" มินอานั่งเขย่าแขนเพื่อนตัวเล็กที่กำลังนั่งดูดน้ำแดงเพื่อลดอาการหงุดหงิดของตัวเองให้ลดลงไปบ้าง คิ้วกระตุกแทบจะทันทีที่ได้ยินชื่อจุนฮเว บอกตรงๆนะวันนี้จินฮวานได้ยินชื่อนี้มาเกือบจะเป็นล้านๆรอบจนจะอ้วกออกมาเป็นชื่อจุนฮเวอยู่แล้ว คนตัวเล็กกลอกตาไปมาอย่างรำคาญก่อนจะตอบคำถามมินอาเสียงเนือยๆ
"ใช่จีบ แล้วทำไมเราต้องบอกด้วยอะมินอา เราเป็นผู้ชายแล้วมีผู้ชายด้วยกันเองมาจีบนี่น่ายินดีมากเลยดิ้?"
"โหยไม่ใช่อย่างงั้นสักหน่อยนะแก เอาดีๆคือถ้าเราเป็นผู้ชายแล้วน้องจุนฮเวมาจีบนี่เราจะรีบจับน้องเค้าทำผัวเลยเถอะ โอ้ยบ้าอะพูดอะไรก็ไม่รู้ ;////;" เดนท์คนสวยพูดยิ้มๆพลางตีแขนจินฮวานที่นั่งทำหน้าเบ้ดูดน้ำอยู่อย่างเขินๆ จินฮวานหันไปมองเพื่อนที่กำลังนั่งบิดไปบิดมาจนตัวจะเป็นเกลียวอยู่แล้วและส่ายหัวอย่างหน่ายๆ
"นี่ถามจริง แกไหวป่ะ -_- แล้วจุนฮเวอะไรนี่ดังมากมั๊ยทำไมคนอยากได้กันทั้งมหาลัย" กูคนนึงแหละไม่อยากได้ เด็กบ้าอะไรทำไมหน้าด้านแถมชอบทำตัวหล่อจนน่าหมันไส้จริงๆนะ
มินอาทำตาโตแล้วตีเข้าที่แขนของจินฮวานดังเพี้ยะ คนที่กำลังนั่งดูดน้ำเพลินๆสะดุ้งเบาๆและหันไปจิ้ปากใส่เพื่อนที่กำลังมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ คิ้วสวยเลิกขึ้นเป็นเชิงถามมินอาที่กำลังส่ายหัวไปมาพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมานั่งค้นรูปบางอย่างให้เขาดู
"นี่แกไม่รู้จักน้องจุนฮเวจริงอะ?! ไปหลบอยู่ที่ไหนมาเนี่ยจินน น้องเค้าเป็นหลานรหัสเพื่อนจินไม่ใช่หรอทำไมไม่รู้จักอ่ะะะ" จินฮวานส่ายหัวช้าๆ คือก็รู้แค่ว่าเป็นเดือนวิศวะก็พอแล้วป่ะหล่ะ เรียนทันตะนะ เรียนหนักนะไม่ว่างไปยุ่งเรื่องของชาวบ้านเค้าหรอก แค่ยุ่งเรื่องเรียนก็เหนื่อยจนจะแย่อยู่แล้วป่ะหล่ะ มือขาวของมินอายื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้จินฮวานดู จินฮวานอ้าปากค้างดูรูปที่มินอาเปิดทิ้งไว้อย่างตกใจ
รูปนี้มันกู จุนฮเวนี่!!!!!!
ไอ้เหี้ย หล่อมาก!!!!
"น้องจุนฮเวเค้าเป็นนายแบบเว่ยจิน คือแบบไม่ได้ดังเหมือนพี่อูบินกับพี่แจฮยอนอะนะ แต่แบบจินเข้าใจมั๊ยว่าน้องเค้าก็โคตรฮอตอะ ถ่ายแบบมาหลายงานแล้วนะ คือฉันก็ตามเก็บรูปทุกงานเลยไง น้องหล่อมาก ร้องเพลงก็เก่งอะะะ ชอบน้องมากอะ น้องมีเพจแฟนคลับเป็นของตัวเองด้วยนะ อิจฉาจินอะ;_; ทำไมน้องเค้าถึงจีบจินอะะะะะ โอ้ยอิจจจจ" เสียงเพ้อๆของมินอายังคงพูดต่อไปเรื่อยๆ หาแต่มันกลับไม่เข้าหูจินฮวานเลยสักนิด จินฮวานเบ้ปากเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ของวัน ก่อนที่จะขอตัวลุกขึ้นไปเตรียมเรียนคลาสต่อไปอย่างเซ็งๆ
มิน่าหล่ะ จีวอนกับยุนฮยองถึงได้ภูมิใจนำเสนอหลานรหัสมันนัก
ให้ตายดิ -_-
แสงแฟลชและเสียงชัตเตอร์รัวถ่ายอยู่ในสตูดิโอเล็กๆในตึกใหญ่ย่านกลางเมือง โดยมีนายแบบมือสมัครเล่นอย่างกูจุนฮเวที่คอยยืนโพสท่ากับเสื้อผ้าที่กำลังสวมใส่อยู่ ใบหน้าหล่อที่ถูกแต่งเติมด้วยเครื่องสำอางค์เล็กน้อยทำให้ดูเข้มและดูดีกว่าเดิมเป็นเท่าตัว ได้ยินเสียงชมจากตากล้องว่าทำดีไม่ขาดปากคนตัวสูงก็ยกยิ้มมุมปากและโพสท่าถ่ายรูปต่อจนเสร็จ
"ขอบใจมากนะจุนฮเวที่มาช่วยพี่ถ่ายงานนี้อะ นี่ถ้าไม่ได้จุนฮเวพี่คงตายไปแล้ว ขอบใจมากๆนะ"
"โหยเล็กน้อยครับพี่ดาร่า วันนี้หน้าผมไม่ค่อยโออะ พอดีช่วงนี้ปั่นงานส่งอาจารย์เกือบทุกคืนเลย พี่รีทัชให้ด้วยนะเดี๋ยวคนเค้าจะหาว่าเอาหมีแพนด้ามาถ่ายรูป 5555" จุนฮเวหัวเราะพลางชี้รูปตัวเองในจอคอมให้อีกฝ่ายดู
"เราเนี่ยนะปั่นงานจนดึก มัวแต่คุยอยู่กับแฟนรึเปล่า เออแล้วนี่จุนฮเวมีแฟนยังเนี่ย ถ้ามีแล้วพามาแนะนำพี่บ้างนะเว่ย เผื่อน่ารักจะได้จับถ่ายแบบคู่กันเลย"
"แฟนหรอ ผมยังไม่มีนะ แต่กำลังจีบอยู่พี่ คนนี้น่ารักมากเห็นแล้วปิ๊งอะ ไว้จีบติดแล้วจะพามาแนะนำนะครับ" พูดถึงคนที่กำลังนั่งเรียนอยู่แล้วก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ จุนฮเวทรุดกายนั่งลงบนโซฟาในสตูดิโอก่อนจะรับกระป๋องน้ำอัดลมมาจากดาร่าพร้อมกับรอยยิ้มล้อเลียนของพี่สาวที่ทำเอาเขาต้องเกาจมูกแก้เขิน
"แสดงว่าต้องน่ารักมากๆแน่เลยอะดิ พูดถึงเค้าแล้วต้องมียิ้มด้วย โหย นี่น้องพี่โตแล้วนะเนี่ย"
"น่ารักนะพี่ แต่นิสัยพี่เค้าแม่ งโคตรดุอะ นี่ตั้งแต่จีบมาผมโดนทั้งหยิกทั้งตีทั้งเตะจนระบมทั้งตัวละเนี่ย"
"ดื้อนักก็ใช้กำลังข่มขืนไปเลย เชื่อพี่ดิ 55555 เอ้อ มานั่งดูรูปเรากับพี่หน่อยว่ามีตรงไหนที่อยากให้รีทัชบ้าง" ตากล้องคนสวยพูดขึ้น มือเล็กตบบ่าจุนฮเวเบาๆอย่างให้กำลังใจรุ่นน้องคนสนิทที่คอยอยู่ช่วยเขาทำงานมาหลายปี จนเรียกได้ว่าแทบจะเป็นพี่น้องกันแท้ๆอยู่แล้ว มือขาวหยิบโน้ตบุคมาเปิดดูรูปที่เพิ่งถ่ายไปอีกครั้ง
"ดีเลยครับพี่ แต่อย่าช้านะ ว่าที่แฟนผมเลิกเรียนตอนสี่โมงเย็น เดี๋ยวผมไปรับไม่ทันแล้วจะโดนวีนอีก 5555"
"หย่ะะะ ว่าที่แฟนนนน เห้ย แต่แฟนเองหรอถามจริง?"
"ว่าที่เมียก็ได้ครับพี่ 55555"
นั่งปรับนั่งแก้รูปอยู่กับดาร่าจนเสร็จหมดทั้งห้าสิบกว่ารูปไม่ได้ดูเวลาเลยสักนิดว่ามันผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว เหลือบมองนาฬิกาอีกทีเห็นเวลาแล้วร่างสูงรีบบอกลาดาร่าและใส่หมวกกันนอคคว้ากระเป๋าเป้ะมาสะพายหลังอย่างรวดเร็ว อีกยี่สิบนาทีจะสี่โมง เค้าจะขับไปรับพี่จินฮวานทันมั๊ยนะ
#ขอใจพี่จิน
การเรียนที่แสนหนักหน่วงของวันนี้สิ้นสุดลงสักทีสำหรับนักศึกษาคณะทันตแพทย์ที่มีเรียนพรีคลีนิค(พูดง่ายๆก็คือเรียนก่อนปฏิบัติจริง)สลับกับจดเลคเชอร์ทั้งวัน จินฮวานรู้สึกเหมือนหัวสมองตัวเองกำลังจะระเบิดในไม่ช้าถ้าอาจารย์หมอปล่อยช้ากว่านี้อีกสักสิบห้านาที จินฮวานคงได้ตายคาโต๊ะเลคเชอร์ไปแล้วแน่ๆ นั่งนิ่งจดเลคเชอร์ที่อาจารย์หมอบรรยายหน้าห้องมาตั้งแต่แปดโมงเช้ายันสี่โมงกว่าๆ(โชคดีที่วันนี้มีพักเที่ยงนานหน่อย) แต่ก็นั่นแหละคนที่ต้องมานั่งตอบคำถามโน่นนี่ไร้สาระเรื่องเขากับจุนฮเวจนไม่ได้เป็นอันกินข้าวก็ต้องทนหิวต่อจนกว่าจะเรียนเสร็จ
เก็บหนังสือพร้อมด้วยสมุดยัดลงกระเป๋าลวกๆแบบไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้น ยกมือขึ้นมามองนาฬิกาที่ข้อมือแล้วก็จิ้ปากอย่างขัดใจ วันนี้อาจารย์หมอสอนเลทไปเกือบสิบห้านาที ให้ตายเหอะ ขาเล็กก้าวเดินลงตึกไปพลางคุยเรื่องที่เรียนวันนี้ไปด้วย พยายามจะเข้าเรื่องมีสาระทีไรแต่ไอ้ฮงซอกกับมินอาก็ลากออกไปเรื่องที่ว่าจุนฮเวจะมารับเขาตลอด ได้ยินเสียงโห่แซวเป็นระยะๆจากเพื่อนทั้งชายและหญิงแบบนี้แล้วจินฮวานรู้สึกอยากจะเป็นบ้าจริงๆ
"นี่จิน!!! เดินให้มันช้าๆหน่อย เรารู้นะว่าอยากเจอน้องจุนฮเวแล้วอะ เดี๋ยวก็ได้เจอแล้วไม่ต้องรีบก็ได้ป่ะหล่ะ!!!" มินอาโวยวายเสียงดังพร้อมส่งรอยยิ้มล้อเลียนไปให้จินฮวานที่หันมาทำหน้าเนือยๆใส่
"ไม่ได้รีบเหอะ ทุกวันเราก็เดินแบบนี้ ตอนห้างลดราคาเสื้อผ้าแกลากเราวิ่งเรายังไม่บ่นเลยนะ -_____-"
"เอาน่าสาวๆอย่าทะเลาะกันครับ พี่ขี้เกียจเคลียร์ เดินช้าๆไปพร้อมกับพี่นี่แหละ" ฮงซอกพูดตัดปัญหาพลางโอบไหล่จินฮวานและมินอาเอาไว้หลวมๆ
"สาวก็เหี้ยแล้ว มึงดูจู๋กูมั๊ยหล่ะ -_-"
"กลัวว่ามันจะเล็กจนกูมองไม่เห็นอะดิมึง เห้ยเลิกๆเป็นสาวเป็นนางมึงไม่ควรพูดแบบนี้นะครับน้องจิน ใช่มั๊ยมินอา"
"ใช่ๆ เป็นสาวห้ามหยาบคายนะจิน เดี๋ยวน้องจุนฮเวไม่รัก"
"บอกแล้วไงว่ากูแมน -_______-" ทำหน้าเหวี่ยงใส่เพื่อนสองคนที่หัวเราะคิกคักกันอย่างหงุดหงิด เดินกระแทกเท้าลงมาถึงหน้าตึกก็เห็นดูคาติสีดำพร้อมกับเจ้าของที่ยืนพิงต้นไม้เล่นโทรศัพท์รอจินฮวานอยู่พอดี คนตัวเล็กหยุดเดินกระทันหันแล้วหันหน้าไปมองทางอื่น
คิดว่าทำแบบนี้แล้วมึงหล่อมากมั๊ยหล่ะ!!!
เออ ก็หล่อแหละ -_-
"นี่สงสัยเรื่องสะดุดลานตึกวิศวะแล้วจะได้ผัวเป็นวิศวะนี่ต้องเป็นเรื่องจริงแน่ๆเลยหว่ะมินอา พี่จินฮวานคนแมนกำลังจะมีผัวแล้ว 55555 โอ้ยเชี่ยเจ็บบบบ" เอ่ยแซวเพื่อนตัวเล็กที่ยืนกัดปากจ้องหน้าตัวเองแบบไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น แต่ก็ต้องร้องโอดโอยเสียงดังลั่นจนคนหันมามอง เพราะฮงซอกโดนเพื่อนตัวเล็กเตะเข้าให้เต็มๆ
"มึงอยู่ทางไหนมึงก็ไปทางนั้นเลยนะไอ้ฮง! มินอาด้วยไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะ! ส่วนมึงอ่ะ! หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ไม่ต้องเดินมา!!!" หันไปเหวี่ยงใส่เพื่อนที่ยืนล้อตัวเองไม่หยุดสักทีเสียงดังลั่นเพราะทำอะไรไม่ได้สักอย่าง เห็นจุนฮเวกำลังเดินยิ้มมาหาเขานิ้วเรียวก็ชี้หน้าจุนฮเวเอาไว้พร้อมเหวี่ยงใส่อีกตามเคย คนตัวสูงพยักหน้าหงึกๆแล้วหยุดเดินตามที่จินฮวานสั่งก่อนจะส่งยิ้มให้กับคนที่ยืนโมโหอยู่หน้าตึกอีกรอบ
"จินอะ! แกอย่าดุน้องเค้าดิ่ เราไปแล้วดีกว่า ไปกันเถอะฮงซอก อย่ากวนเวลาของสองคนนี้เลยเน้าะ บ๊ายบายนะคะน้องจุนฮเว" เดนท์คนสวยโปรยยิ้มหวานจับใจให้คนที่ยืนยิ้มอยู่หน้าตึก จินฮวานดันไหล่เพื่อนที่ทำท่าทางอะเลิทเกินเหตุให้เดินไปไกลๆสักที มินอาหัวเราะเสียงใสก่อนจะเดินควงแขนฮงซอกไปด้วยกันอีกทางหนึ่ง กรี๊ดออกมาเกือบจะสุดเสียงก็ตอนตัวเองหันไปบ๊ายบายจุนฮเวแล้วอีกคนนึงมันส่งยิ้มและบ๊ายบายกลับให้นี่แหละ
"โอ้ยยย ฮงงงเห็นมั๊ยน้องเค้าบ๊ายบายเรากลับด้วยอะ ;_; แกกกก เราเขินมาก น้องจุนฮเวคะนี่ถ้าจีบจินมันเหนื่อยมากนักจีบพี่แทนได้นะ หล่อมากอะ ชอบมากอะ อยากได้อะโอ้ย"
"เห้ย มินอา ไม่แรดดิ -_- ไปได้แล้วแกดูหน้าจินดิวะหงิกจนจะแดกหัวแกได้อยู่แล้วนะ" ฮงซอกเตือนเพื่อนที่มัวแต่ยืนเขย่าแขนตัวเองแล้วมองจุนฮเวตาเยิ้มอยู่ให้ได้สติ มินอาหัวเราะแหะๆก่อนจะบ๊ายบายจุนฮเวและจินฮวานอีกรอบ ก่อนจะลากฮงซอกวิ่งไปที่อื่นอย่างอายๆ
สองคนที่ยืนอยู่หน้าคณะหันมามองหน้ากันแล้วหันหน้าไปอีกทาง จุนฮเวเกาจมูกตัวเองอย่างเขินๆ ส่วนจินฮวานก็ทำเป็นหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูเวลาแล้วเก็บเข้ากระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม คือเอาจริงๆถึงจุนฮเวจะเป็นคนหน้าด้านใจกล้าออกตัวแรงไปก่อนแล้วว่าจะจีบจินฮวาน แต่พอมาเจอสถานการณ์ที่ทั้งตัวเองและคนตัวเล็กโดนล้อในเวลาเดียวกันแล้วนี่ก็อดเขินไม่ได้จริงๆ จนสุดท้ายคนที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลาเล่นเป็นรอบที่ห้าอดทนต่อไปไม่ได้จึงได้เดินเข้ามาหาจุนฮเวที่ยืนยิ้มอยู่ มือเล็กต่อยไหล่กว้างเบาๆ
"มึงจะยิ้มอะไรนักหนา"
"ผมยิ้มเพราะผมมีความสุข" ยิ้มให้จินฮวานอีกที เห็นคนตัวเล็กทำหน้าหงิกใส่เขาอีกรอบแล้วก็หัวเราะเบาๆ ได้กำปั้นจินฮวานต่อยเข้าที่ไหล่ตัวเองอีกหลายทียิ่งทำให้จุนฮเวยิ้มกว้างกว่าเดิมจนหูแทบฉีก
"สุขอะไรนักหนาวะ ไหนแชร์กูมั่งดิ้"
"แค่เห็นหน้าพี่ผมก็มีความสุขแล้วครับ"
'ฉ่าาาาาา'
สาบานได้ว่านี่ไม่ใช่เสียงหน้าไหม้ของจินฮวาน คนตัวเล็กเม้มปากแน่นก่อนจะต่อยเข้าที่ไหล่ของจุนฮเวอีกทีแรงๆครั้งสุดท้ายแล้วเดินหนีจุนฮเวไปที่ดูคาติที่จอดอยู่หน้าคณะ ได้ยินเสียงหัวเราะของอีกคนดังอยู่ข้างหลังแล้วก็อดที่จะหงุดหงิดไม่ได้ ให้ตายดิ! นี่มันอะไรกันวะทำไมอากาศมันชอบร้อนตอนแบบนี้ด้วย นี่หน้าจะไหม้ตายแล้วจริงๆนะ
"จะกลับคอนโดยังอะ! กูอยากนอนแล้วเนี่ย!"
พยายามจะปีนขึ้นไปขี่ดูคาติคันใหญ่อยู่หลายนาที(รถสูงมากแล้วตัวถังใหญ่โคตรๆแล้วคือขาจินฮวานสั้นไง) จนคนที่ยืนมองอยู่นานต้องมาช่วยอุ้มจินฮวานส่งขึ้นไปนั่งบนเบาะรถดีๆ จินฮวานโวยวายเบาๆแต่ก็ไม่กล้าดิ้นเพราะเดี๋ยวทำดูคาติจุนฮเวล้มขึ้นมาเขาคงแย่แน่ๆ ดูก็รู้ว่ารถมันแพงทำเป็นรอยทีนี่ค่าพ่นสีใส่คงหลายหมื่น
นั่งซ้อนท้ายรอจุนฮเวที่กำลังปรับสายหมวกกันนอคให้คลายออกอยู่สักพัก ก่อนที่คนตัวสูงจะใส่หมวกกันนอคให้จินฮวานที่นั่งเม้มปากอยู่นิ่งๆบนดูคาติ มือใหญ่จัดแจงล็อคให้กับอีกคนเป็นอย่างดี แล้วค่อยขึ้นค่อมดูคาติ จินฮวานถอยหลังหลบให้อีกคนขึ้นเล็กน้อย การกระทำที่โคตรเอาใจใส่แบบนี้ของจุนฮเวทำเอาคนที่เดินผ่านไปมาต้องหันไปกรี๊ดกัน
ไม่อยากจะบอกว่าจินฮวานได้ยินด้วยเหอะว่าพวกผู้หญิงที่เดินผ่านมาบ่นอิจฉาจินฮวานกันเยอะมากขนาดไหน บางคนนี่ถึงขั้นบอกว่าอยากจะกระชากเขาลงมาจากดูคาติคันนี้เลยด้วยซ้ำ
เอาเลยคร้าบบบ มาดึงพี่ลงไปเลยยย ไม่อยากซ้อนกลับบ้านหรอกคร้าบ ถ้ารถพี่ไม่พังเนี่ยยยยยยย
“ไปละนะพี่ เกาะแน่นๆนะครับ” เสียงทุ้มเอ่ยพร้อมกับสตาร์ทเครื่อง ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ครางกระหึ่มแล้วจินฮวานรีบเกาะเอวจุนฮเวเอาไว้แทบจะทันที
กลิ่นน้ำหอมของจุนฮเวที่ตอนนี้จินฮวานเองก็ยังคงไม่รู้สักทีว่าอีกคนใช้น้ำหอมยี่ห้ออะไรลอยตามลมมาให้คนที่นั่งซ้อนหลังอยู่ได้นั่งดมเล่นเพลินๆจนเหมือนจะเป็นคนโรคจิตอยู่แล้ว คนตัวเล็กสะดุ้งกอดเอวจุนฮเวแน่นตอนที่จุนฮเวเร่งเครื่องวนดูคาติขึ้นมาจอดที่ลานจอดรถในคอนโด เกือบจะตกแล้วจริงๆนะตอนที่ขึ้นทางลาดมาเนี่ย ให้ตายเหอะ หัวใจจะวายตาย ;_;
ยืนรอจุนฮเวที่ตอนนี้กำลังดับเครื่องอยู่แล้วค่อยเดินเข้าคอนโดด้วยกัน ระหว่างอยู่ในลิฟต์จุนฮเวก็โดนจินฮวานทั้งหยิกทั้งทุบไปหลายรอบเพราะดันไปเล่นมุกเสี่ยวใส่จนคนต้องหันมามองกันทั้งลิฟต์ จินฮวานกัดปากตัวเองแน่นแล้วทุบหลังร่างสูงอีกคนดังอั้ก
“ที่พี่ตีผมนี่เพราะพี่เขินใช่ป่ะเนี่ย โอ้ยๆๆๆ เจ็บพี่พอแล้ว ผมไม่เล่นแล้วๆๆๆ55555” ร้องเสียงหลงให้คนหันมามองอีกทีก็ตอนโดนจินฮวานหยิกแขนเข้าให้เต็มๆ คนตัวเล็กถลึงตามองจุนฮเวอย่างหงุดหงิด
“กูรำคาญมึงเหอะ เลิกเล่นสักทีมึงอะ ดูดิ้คนเค้ามองกันทั้งลิฟต์ละ”
“ไม่เอาไม่มองครับ ผมไม่มองคนอื่น ผมจะมองแค่พี่คนเดียว”
“เอาที่สบายใจแล้วกันนะ -_____________-“ หันหน้าหนีรอยยิ้มกวนๆของจุนฮเวไปทางอื่น มือเล็กยกขึ้นมาพัดหน้าตัวเองที่อยู่ๆก็ร้อนขึ้นมาเบาๆ กว่าจะถึงชั้น19นี่จินฮวานพูดเลยว่าโดนจุนฮเวยิงมุกใส่จุนตัวพรุนไปหมดแล้วจริงๆนะ
ขาเล็กก้าวออกจากลิฟต์ทันทีที่ลิฟต์หยุด รีบเดินหนีจุนฮเวที่ยังคงเดินตามแล้วเรียกเขาตลอดทั้งทางเดินอย่างว่องไว มือขาวล้วงเอาคีย์การ์ดในกระเป๋ากางเกงออกมาก่อนจะเสียบเข้าไปที่หน้าห้อง กำลังจะเดินเข้าห้องอยู่แล้วแต่จุนฮเวดันมาดึงมือเขาเอาไว้พร้อมส่งยิ้มให้จินฮวานหน้าสั่นอีกรอบ
“ปล่อยดิ กูจะเข้าห้อง มึงจะมาเล่นมุกอะไรอีก”
“ไม่เล่นมุกครับพี่ แค่จะบอกว่า ขอไลน์หน่อย” ยิ้มโชว์ฟันขาวของตัวเองแล้วยื่นไอโฟนให้จินฮวานที่ยืนทำหน้าตึงอยู่หน้าห้อง คนตัวเล็กจิ้ปากอย่างขัดใจก่อนจะดึงโทรศัพท์จุนฮเวมากดเสิร์ชไอดีไลน์ของตัวเองแล้วส่งคืนให้ร่างสูงกว่าที่ยืนยิ้มแฉ่งแล้วหันหลังเดินเข้าห้องปิดประตูในหน้าจุนฮเวดังปัง
‘ตื๊อดึง’
เสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้นติดต่อกันในชนิดที่คนที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงต้องขมวดคิ้วก่อนจะวางหนังสือและกลิ้งไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้อยู่บนโต๊ะหัวเตียงขึ้นมาเปิดอ่านข้อความที่ยังคงเด้งเข้ามาถี่ๆไม่ยอมหยุดสักที พอเห็นว่าเป็นใครส่งมาจินฮวานก็แทบจะปาโทรศัพท์ทิ้งกลับไปที่เดิมแทบจะทันที แต่เสียงแจ้งเตือนที่ยังคงดังเรื่อยๆจนเริ่มจะรำคาญมันทำให้จินฮวานต้องเปิดเข้าไปอ่านอย่างช่วยไม่ได้
ฝันดีพ่อมึ งสิ!!!!!!!!! โอ้ยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!
#ขอใจพี่จิน
มาอัพแล้วค่ะหลังจากหายไปนาน(อีกแล้ว) 555555555 อ่านฟิคแก้เครียดหลังจากเจอดราม่ากันมาดีกว่าโน้ะ
คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนจังโลยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ชอบตอนนี้กันมั๊ยคะ ใครไม่ชอบกันชอบ แต่งเองอ่านเองชอบเอง คือมีความสุขกับเน่ตอนนี้มาก 555555
รู้สึกแฮปปี้มากจริงๆนะ ใครอยากได้เด็กวิศวะขี่รถไปส่งบ้างยกมือขึ้นนนนนนน (เรานี่ยกคนแรกเลย555)
ขอบคุณมากๆเลยนะค้าบที่เข้ามาอ่านและติดตามกัน คนเฟบเรื่องนี้ทะลุร้อยแล้ว เย่ๆๆๆๆ
ฝากแทก #ขอใจพี่จิน อีกรอบค่ะ เข้าไปสกรีมกันเยอะๆเน้าะ อิอิ
คอมเม้นและเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค้า ใครเม้นให้เค้านี่ขอให้ได้แฟนแบบเน่ สาธุๆ 5555
รักรีดเดอร์ทุกๆคนเลยน้า แล้วจะรีบมาอัพตอนห้าให้ค่า สัญญาว่าจะไม่เลทค่า
ส่วนนี่ก็ ดูคาติของเน่เค้า อยากซ้อนกันมั๊ยเอ่ย 5555
ความคิดเห็น