คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : chapter 11 : Soft Rose 100%
CHAPTER 11
SOFT ROSE
ตั้งแต่พี่จินฮวานยอมให้จุนฮเวจีบแล้วเด็กตัวสูงก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนหน้าบานเป็นจานมามหาลัยพร้อมกับพี่ตัวเล็กแทบจะทุกวัน มีบ้างเป็นบางวันที่จินฮวานซ้อนดูคาติของจุนฮเวมา บางวันจุนฮเวก็นั่งรถคันหรูของคนตัวเล็กมาสลับกันไปบ้าง แต่โดยส่วนใหญ่แล้วจะเป็นจุนฮเวเสียมากกว่าที่ขับรถมาส่งจินฮวานที่หน้าตึกคณะทันตแพทย์ศาสตร์ก่อนแล้วค่อยไปคณะของตัวเองที่อยู่ห่างจากคณะของจินฮวานหลายร้อยเมตร บางวันจุนฮเวก็เดินกลับคณะตัวเองไปบ้างเพราะติดรถจินฮวานมา แต่ก็นั่นแหล่ะ ระยะทางที่ห่างไกลมันไม่ได้เป็นปัญหากับหัวใจของจุนฮเวเลยสักนิดเดียว
ขอแค่ได้เจอพี่จินฮวานเช้ากลางวันเย็น ต่อให้ต้องวิ่งขึ้นภูเขาทุกวัน จุนฮเวก็โอเค
ยิ่งช่วงนี้พี่ตัวเล็กของเขาดูเหมือนจะทำตัวน่ารักให้จุนฮเวได้เก็บกลับมาฟินตายที่ห้องอยู่เงียบๆคนเดียวด้วยแล้ว เป็นไปได้เขาก็อยากจะรีบขอพี่จินฮวานเป็นแฟนแล้วก็ย้ายห้องไปอยู่ห้องเดียวกันเลยด้วยซ้ำ จะได้เจอกันตลอดเวลา
อิอิ
"ยิ้มอะไรอยู่คนเดียววะมึง ข้าวอะมีไว้ให้กิน ไม่ได้มีเอาไว้เขี่ย ตั้งแต่พี่จินฮวานยอมให้มึงจีบนี่มึงชักจะทำหน้าโรคจิตบ่อยไปละนะ” ดงฮยอกตบแก้มเพื่อนตัวเองที่นั่งเขี่ยอาหารในจานไปมาเบาๆให้ได้สติ คือมองจุนฮเวนั่งอมยิ้มกับจานข้าวมานานแล้วไง มันจะอารมณ์ดีอะไรนักหนา วันนี้ป้าร้านข้าวแกงให้ข้าวมึงเยอะเป็นพิเศษหรอไง
"กูคิดถึงพี่จินฮวาน ตอนนี้พี่เค้าจะกินข้าวรึยังวะ"
"กูไม่รู้! มึงเลิกทำตัวเป็นสาวน้อยอินเลิ้บแบบนี้สักทีเหอะหว่ะ กูขนลุก ดูไปดูมาพี่จินฮวานนิสัยแมนกว่ามึงอีกนะห่า!!! -_____-”
"ก็กูแฮปปี้ กูอิ่มอกอิ่มใจ กูไม่กินข้าวละ กูยกให้” จุนฮเวว่าพลางเลื่อนจานข้าวของตัวเองส่งให้ดงฮยอกที่กำลังนั่งทำหน้าเพลียใส่ตัวเองอยู่ จุนฮเวยักไหล่เบาๆอย่างไม่สนใจสายตาหมันไส้ของเพื่อนที่ส่งมาเลยสักนิด ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ทำเอาคนที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเวแบบงงๆ
"มึงจะไปไหน"
"กูหิวน้ำ อยากกินชานมไข่มุก มึงกินไรป่ะ"
"มึงเลี้ยง???" ดงฮยอกเลิกคิ้วถาม จุนฮเวทำเพียงแค่ยกยิ้มมุมปาก
"กูว่ามึงอ้วนละ แก้มมึงนี่ไม่บอกกูนึกว่าซาลาเปา อย่ากินเลยเนอะเพื่อน กูรักมึงนะ 55555555555555"
"ไอ้เหี้ยจุนฮเว! มึงจะไม่เลี้ยงก็บอก ไม่ใช่มาด่ากูอ้วน!!!!” ทำได้แค่ตะโกนด่าไล่หลังเพื่อนตัวเองไปให้คนเค้ามองกันทั่วทั้งโรงอาหารเท่านั้นแหละ เพราะจุนฮเวมันไม่อยู่ฟังคำด่าของเขาหรอก ที่บอกว่าจะไปซื้อชานมไข่มุกเนี่ย ข้ออ้างทั้งนั้นเชื่อดงฮยอกสิ จริงๆแล้วมันอยากไปหาพี่จินฮวาน
แหม ทำมาด่ากูว่าหน้าซาลาเปา มองดีๆมึงหน้าบานกว่ากูอีกเถอะ L
#ขอใจพี่จิน
"คิม จีนันน~" เสียงเรียกชื่อของคนตัวเล็กดังมาแต่ไกล ทำเอาขาเล็กที่กำลังจะก้าวขึ้นบันไดตึกชะงักไปเล็กน้อย คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่ค่อยชอบใจนักที่มีคนมาเรียกชื่อที่บ้านในมหาลัย ก่อนที่จินฮวานจะรีบหันขวับกลับไปหาต้นตอของเสียงอย่างรวดเร็ว
"มึงมีอะไร -_-"
"โหเพื่อน กูอุตส่าห์ข้ามน้ำข้ามทะเลมาหามึงที่คณะมึงเลยนะ ช่วยทำหน้าให้มันสดชื่นที่ได้เจอเพื่อนหน่อยดิฟะ!” ยุนฮยองว่าพลางทำหน้าหงอย มันน่าหมันไส้มากจนจินฮวานอดที่จะเบะปากใส่ไม่ได้ คงตัวเล็กมองเลยเพื่อนไปเห็นเด็กตัวสูงคณะอื่นเดินตามหลังยุนฮยองมาด้วย จินฮวานยิ้มบางๆเป็นการทักทายก่อนจะหันกลับมาหาเพื่อน
"ข้ามน้ำข้ามทะเลนี่มึงคงหมายถึงมึงเดินอ้อมไปหาน้องชานอูที่คณะประมงก่อนสินะแล้วค่อยอ้อมมาหากูทีหลัง” สิ้นคำตอบของเพื่อนตัวเล็กยุนฮยองก็เบะปากใส่เพื่อน เบื่อมากอีพวกเพื่อนรู้ทัน ส่วนชานอูที่มาด้วยกันนั้นหัวเราะลั่นจนโดนยุนฮยองตีไปหลายที จินอวานทำเพียงแค่ส่งเสียงเหอะออกมาก่อนจะทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้หินอ่อนที่อยู่หน้าตึก กำลังจะอ้าปากถามว่าเพื่อนมันมาทำอะไรถึงคณะเขาเลย พอเห็นยุนฮยองหยิบลิปบาล์มที่ตัวเองขายอยู่ขึ้นมาเท่านั้นแหละ....
กูเก็ทเลย
-_-
"กูได้กลิ่นใหม่มา มึงบอกกลิ่นเชอร์รี่เหมือนยาแก้ไอใช่ป่ะ นี่กลิ่นซอฟต์โรส หอมมากมึง กลิ่นมันแบบชมพูนมๆ กูลองละอร่อยด้วย...”
"กุหลาบอะนะ เห้ยไม่เอาอะ แค่เชอร์รี่กูก็เข็ดจะแย่ละ ไม่ใช่ว่าไม่ดีนะ แต่มันมีสีอะกูไม่โอเค กูขอแค่วาสลีนก็พอ แล้วลิปอะไรนี่มันอร่อยหรอ มึงเอามากินเล่นกันหรอไง"
"ผมลองแล้วครับพี่ หวานดีอะ อร่อยมาก!” อยู่ๆชานอูก็โพล่งขึ้นมาเสียงดังจนยุนฮยองที่นั่งอยู่ข้างกันสะดุ้งตกใจก่อนจะหันมาตีแขนชานอูแรงๆอีกหลายที หน้าของยุนฮยองเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูน้อยๆเพราะความเขิน ส่วนชานอูก็นั่งยิ้มกรุ้มกริ่ม จินฮวานนั่งเท้าคางแล้วเบะปากใส่อย่างหมันไส้
แม่ ง
กูหมันไส้
"ที่ปากมึงดูฉ่ำๆนี่คงไม่ใช่เพราะลิปบาล์มของมึงสินะ ลิปยี่ห้อชานอูนี่เอง 55555555" อดไม่ได้อีกนั่นแหละที่จะแซวเพื่อนให้ยุนฮยองได้เขินหนักกว่าเดิมอีก เห็นเพื่อนรักที่นานๆจะเขินนั่งหน้าแดงกัดปากทำตาโตแล้วก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ ตอนแรกไม่ได้เอะใจอะไรหรอกเรื่องชานอูบอกลิปอร่อยก็นึกว่าลองใช้แล้ว แต่พอเห็นปฏิกิริยาของยุนฮยองเท่านั้นแหละ
พวกมันจูบกันแล้วสินะ -___-
เริ่มคุยกันไม่กี่อาทิตย์เองไวชิบหาย
"แล้วกูต้องถ่ายรีวิวให้มึงด้วยใช่มั๊ย -_-" มือขาวฉวยเอาลิปบาล์มมาจากมือเพื่อนที่นั่งเขินหน้าแดงขึ้นมาพิจารณา ลองหมุนออกมาดมๆดูแล้วกลิ่นมันก็ไม่ได้แย่อะไร แถมไม่มีสีแบบเชอร์รี่ด้วย ยุนฮยองพนักหน้าหงึกหงักพลางส่งยิ้มกว้างมาให้
"ถูกต้องแล้วเพื่อน เออ เย็นนี้พวกกูไปกินเหล้ากัน มึงจะไปมั๊ย?"
"ไม่ไปอะ วันนี้กูจะนอนอ่านหนังสืออยู่ที่ห้อง”
"ฮั่นน่อววววว ไม่ชวนเด็กห้องตรงข้ามมาอ่านหนังสือด้วยกันหล่ะเพื่อน ช่วยๆกันอ่านเข้าหัวนา”
"มึงกับน้องชานอูไปช่วยกันอ่านสองคนเถอะ กูยังล้อมึงไม่สะใจเลยนะเรื่องปากมึงเนี่ย แหมมมม เจ่อเชียวนะมึง" จินฮวานว่าพลางยักคิ้วกวนตีน ยุนฮยองกัดปากฉับแทบจะทันที
"พี่จินฮวานอย่าล้อพี่ยุนฮยองเลยครับ 5555 งั้นผมกับพี่ยุนฮยองขอตัวก่อนนะครับ ผมจะพาคนแก่ไปกินข้าว” ชานอูว่าพลางโอบไหล่คนแก่กว่าเอาไว้หลวมๆ ยุนฮยองก้มหน้างุดบิดชายเสื้อช็อปตัวเองอย่างเขินอาย มือเรียวอีกข้างแอบหยิกขาชานอูแรงๆโทษฐานที่ด่าว่าเขาแก่ เหลือบขึ้นมามองเห็นจินฮวานนั่งเท้าคางเบะปากใส่แล้วก็อดที่จะแกล้งพูดจี้ใจดำเพื่อนไม่ได้
“ทำเป็นเบะปากใส่กู อิจฉากูก็บอกนะเพื่อน กูบอกไรมึงอย่างนะ คนไหนที่มึงว่าดี คนไหนที่มึงโอเค คนไหนที่มึงชอบ คนไหนที่มึงคิดว่าอยู่ด้วยแล้วแฮปปี้มึงก็เปิดใจรับเค้าเข้ามาอยู่ในใจมึงได้แล้ว อดีตแม่ งก็แค่อดีตนะเพื่อน มึงอย่ายึดติดแล้วเอามันมาทำให้มึงไม่โอเค” ยุนฮยองว่าพลางถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ เพราะตอนที่เขาพูดอยู่จินฮวานทำเพียงแค่กลอกตาไปมาพลางนั่งแคะเล็บตัวเองไปด้วย มันเป็นการกระทำที่โคตรกวนตีนมากจนยุนฮยองอยากจะเอื้อมมือไปตบหัวเล็กๆของเพื่อนที่มีแต่วิชาความรู้แรงๆให้ความรู้มันหายไปให้หมด
คนอะไรทำไมถึงได้ซึนได้ซึนดี ก็รู้ๆอยู่ว่าใจนึงมันก็ชอบจุนฮเวนั่นแหละ ทำไมถึงต้องแอ๊บนิ่งใส่น้องมันด้วยวะ
“เออ นั่งทำหน้ากวนตีนแบบนี้อยู่ต่อไปเถอะมึงอะ กูไปแล้วก็ได้ แต่ระวังไว้นะเพื่อนนะ จุนฮเวมีแค่คนเดียวในโลก แล้วสาวๆแม่ งก็อยากได้น้องมันขนาดไหน มันดีแค่ไหนมึงก็รู้นะเพื่อน อย่ายากให้จุนฮเวมันเหนื่อยเลยหว่ะ ถ้ามันเหนื่อยกับมึงมากๆแล้วมันเลิกจีบมึงขึ้นมาจริงๆมึงนั่นแหละจะเสียใจนะครับ อย่าหาว่ากูไม่เตือน” สุดท้ายก็เป็นยุนฮยองเองนั่นแหละที่ทนมองหน้านิ่งๆของจินฮวานไม่ได้เลยพูดทิ้งท้ายซะยาวเหยียดก่อนจะรีบดึงชานอูให้ลุกไปด้วยกันแทบจะทันที
ทิ้งให้มันนั่งทำหน้าเมื่อยๆแบบนี้ต่อไปอยู่คนเดียวนั่นแหละ น่ารำคาญ!!!
#ขอใจพี่จิน
"เอาชาเขียวไข่มุกเพิ่มพุดดิ้งชอคโกแลตแก้วนึงครับ"
"เอาแบบเดียวกับน้องเค้าเพิ่มอีก 1 แก้วค่ะ” สิ้นเสียงของหญิงสาวที่ดังขึ้นอยู่ข้างหลังทำเอาจุนฮเวที่กำลังยืนเคาะนิ้วลงกับเคาท์เตอร์อยู่ถึงกับต้องหันขวับกลับไปมองแทบจะทันที คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันอย่างไม่ค่อยเข้าใจนัก รุ่นพี่คนสวยคนนี้หน้าตาดูคุ้นๆมากเหมือนกับเคยเห็นที่ไหนสักที่ ก่อนจะร้องอ๋อขึ้นมาในใจ พอนึกออกว่าเคยเจอพี่คนนี้ที่ไหน เธอหันมาสิ่งยิ้มบางๆให้จุนฮเวก่อนที่จะยื่นแก้วชาไข่มุกส่งให้จุนฮเว
“พอดีพี่รีบหน่ะ ขอโทษด้วยนะที่พี่เสียมารยาท”
“อ่า...ไม่เป็นไรครับ งั้นผมขอตัวก่อน...” จุนฮเวว่าพลางรับแก้วชาไข่มุกมาแล้วก้มหัวให้รุ่นพี่คนสวย ขายาวรีบเดินออกมาจาหล่อนแทบจะทันที
จุนฮเวเดินล้วงกระเป๋าดูดชานมไข่มุกไปด้วยอยู่ๆอะไรบางอย่างก็ลอยเข้าหัวจุนฮเวแทบจะทันที ตาคมมองแก้วชาไข่มุกในมือพลางขมวดคิ้วเข้าหากันอีกครั้งก่อนจะหันหลังกลับไปมองรุ่นพี่ผู้หญิงที่เพิ่งเจอที่ร้านชาไข่มุกอีกรอบ คิดอะไรได้จุนฮเวก็รีบทิ้งแก้วชาไข่มุกแล้ววิ่งกลับไปที่คณะของตัวเองแทบจะทันที
ใช่ เขานึกออกแล้ว วันนั้นที่ไปเดทกับพี่จินฮวานพี่จินฮวานบอกว่าเกลียดชาไข่มุก....
จุนฮเวต้องรู้ให้ได้ว่าเพราะอะไร ทำไมถึงได้ฝังใจขนาดนั้น
“ลุง!!!!!!!!!!!! เห้ย พี่จีวอน!!!” ไม่ต้องวิ่งกลับไปถึงคณะจุนฮเวก็เจอลุงรหัสของตัวเองกำลังเดินล้วงกระเป๋ากลับคณะอยู่พอดี เสียงทุ้มตะโกนเรียกจีวอนเสียดังลั่นจนคนหันมามองกันเป็นแถบ จีวอนหันมามองเด็กตัวสูงก่อนจะเลิกคิ้วอย่างสงสัย
“ไรม...”
“ผมมีไรจะถาม”
“ว่ามา”
“ทำไมพี่จินฮวานไม่ชอบชานมไข่มุก????” สิ้นคำถามใบหน้าของจีวอนก็เปลี่ยนเป็นจริงจังแทบจะทันที ทำเอาจุนฮเวยิ่งสงสัยหนักกว่าเดิมเรื่องชาไข่มุก จีวอนกวักมือเรียกให้หลานรหัสเดินเข้าไปหาก่อนจะพูดเสียงเบา
“เอาตรงๆนะ...”
“????”
“กูก็ไม่รู้หว่ะ!!! 555555555”
อ่าวเหี้ย.....ไม่รู้แล้วจะทำเหมือนรู้ไปทำไมวะ -___-
“มึงไม่ต้องมาทำหน้าเพลียใส่กูเลย เย็นนี้ไปกินเหล้ากับพี่ไหมน้อง” จีวอนลอคคอหลานรหัสตัวสูงเอาไว้พลางยีหัวจุนฮเวเบาๆ คนเด็กกว่าหัวเราะก่อนจะยื้อตัวออกมาจากจีวอน
“ไม่ไปหว่ะพี่ พักตับบ้าง ผมเพิ่งยืมแผ่นหนังไอ้ดงมา คืนนี้ว่าจะดู พี่ชวนพี่ซึงฮุนไปดิ่”
“เอออ กูชวนซึงฮุนไปก็ได้ห่านี่ ทำไมวันนี้มีแต่คนทิ้งกูวะ”
“พี่ซึงฮุนไม่ทิ้งลุงไปไหนแน่นอนพี่ วันนี้ไม่ว่างจริงๆ ผมไปละลุง พี่จินฮวานไลน์มาเรียกละ 55555” จุนฮเวยิ้มกว้างใส่จีวอนพร้อมกับโชว์หน้าจอโทรศัพท์ให้ลุงรหัสดู จีวอนเบะปากใส่หลานตัวเองเบาๆ มือใหญ่พลักจุนฮเวให้รีบเดินไปไวๆเพราะได้ยินเสียงไลน์ของเด็กตัวสูงดังขึ้นมารัวๆจนน่ากลัวว่าถ้าจุนฮเวไม่รีบไปหาจินฮวานตอนนี้หล่ะก็ ไอ้หลานรหัสเขามันได้โดนเพื่อนตัวเล็กสับหัวเละแน่ๆ
โชคดีที่วันนี้จุนฮเวขี่ดูคาติมาเลยไม่ต้องเหนื่อยวิ่งไปที่คณะทันตแพทย์ของจินฮวาน หลังจากที่โดนไลน์เรียกรัวๆของพี่ตัวเล็กแล้วไม่ถึงสิบนาทีดีดูคาติคันสวยก็จอดอยู่หน้าคณะพร้อมรับจินฮวานที่ยืนกอดอกทำหน้าหงุดหงิดรออยู่ก่อนแล้ว ยังไม่ทันที่จุนฮเวจะยื่นหมวกกันนอคส่งให้อีกคนดีจินฮวานก็ปีนขึ้นมาซ้อนท้ายเรียบร้อยพร้อมกับสั่งให้จุนฮเวรีบๆออกรถไปอีกตั้งหาก
จุนฮเวได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้อยู่ในใจก่อนจะค่อยๆออกตัวไปจากมหาลัยด้วยความเร็วพอสมควรตามที่จินฮวานสั่งนั่นแหละ วันนี้มันต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆ เพราะอยู่ๆคนตัวเล็กก็กระชับอ้อมกอดที่กอดจุนฮเวเอาไว้แน่นก่อนจะเอาหน้าแนบกับแผ่นหลังกว้าง
จินฮวานหลับตาลงช้าๆพลางสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนที่จะไลน์เรียกให้จุนฮเวมารับที่คณะเขาไปเจอกับกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งมา ไม่รู้หรอกว่าเรียกอยู่คณะอะไร แต่ที่แน่ๆไม่ใช่คณะทันตะแน่ๆเพราะจินฮวานไม่คุ้นหน้าเลยสักนิด อยู่ๆคนพวกนั้นก็มายืนมองหน้าจินฮวานแล้วเบะปากใส่ เดินวนๆมองจินฮวานรอบตัวแล้วส่งเสียงเหอะออกมา ก่อนจะผลักจินฮวานแรงๆจนเซถอยหลังไปหลายก้าวด้วย
‘อุ๊ย ขอโทษนะ ที่ตั้งใจเดินชน’
‘นี่อะนะ คิม จินฮวาน?? น้องจุนฮเวทิ้งฉันไปหาคนแบบนี้หรอเนี่ย’
‘เนิ้ดจัง ไม่เห็นจะน่ารักเลย...’
‘ไม่โอเคเลยอะแก’
สรุปแล้วก็คือ เขาโดนพวกสาวๆเก่าๆของจุนฮเวมาวุ่นวายนั่นแหละ แล้วก็รู้ๆกันอยู่ว่าจินฮวานเกลียดความวุ่นวาย ตั้งแต่เขายอมรับกับคนอื่นไปว่ากำลังคุยๆอยู่กับจุนฮเว พูดได้เลยว่ามีหลายคนเหมือนกันที่ไม่พอใจ แต่ก็ไม่มีใครพูดอะไรกันเลยสักคน มีวันนี้แหละที่หนักสุดคือโดนคุกคามถึงในคณะ อยากจะด่ากลับเหมือนกันหรอก ถ้าไม่ติดว่าอีกฝ่ายเป็นผู้หญิงจินฮวานคงได้ด่าไล่ตะเพิดเหมือนพวกกลุ่มตุ๊ดคณะคหกรรมเมื่อสองวันก่อนกลับไปตั้งนานแล้ว
ที่วันนี้หงุดหงิดจนจะบ้านี่ก็เพราะทำคืนไม่ได้นี่แหละ -_-
มัวแต่หงุดหงิดเรื่องตอนบ่ายจนไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้จุนฮเวเดินจูงมือจินฮวานมาส่งถึงหน้าห้องเรียบร้อยแล้ว รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เด็กตัวสูงมันสะกิดขอคีย์การ์ดจากเขานี่แหละ พอได้สติหมัดหนักๆของจินฮวานก็ต่อยเข้าที่อกของจุนฮเวอย่างแรงจนร่างสูงเซถอยหลังไปเล็กน้อยเพราะไม่ทันตั้งตัว
“พี่ต่อยผมทำไมเนี่ย เจ็บนะ”
“กูรำคาญ กูหงุดหงิด ตั้งแต่คุยกับมึงมานี่ชีวิตกูไม่ได้สงบสุขเลยแม่ ง! ฝากไปบอกแฟนคลับมึง จะตุ๊ด จะผู้หญิง หรือจะเพศเหี้ยอะไรก็ตามด้วยว่าอย่ามายุ่งกับกู กูรำคาญ!!” นี่แหละวิธีระบายอารมณ์ของจินฮวาน ขอแค่ให้ได้ตะโกนได้ใช้กำลังใส่จุนฮเวสักนิดหน่อยก็ยังดี คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแทบจะทันทีที่ได้ยินคนตัวเล็กพูดออกมา จุนฮเวยืนนิ่งให้จินฮวานทุบตัวเองอยู่อย่างนั้น
“...”
“จะยืนนิ่งให้กูทุบมึงอีกนานมั๊ยหล่ะ! มึงไม่เจ็บหรอไง!” กว่าจะรู้ตัวว่าทุบจุนฮเวไปแรงแค่ไหนก็ตอนที่ความโมโหมันเริ่มจางลงแล้วเท่านั้นแหละ เสียงทุบอกจุนฮเวดังปึ้กครั้งสุดท้ายดึงสติจินฮวานเข้าร่างได้อย่างรวดเร็ว จุนฮเวลูบหน้าอกตัวเองเบาๆพลางส่งยิ้มบางๆให้กับพี่ตัวเล็กที่ยืนหน้าแดงเพราะโมโหจัดจนเลือดขึ้นหน้าอยู่
“เจ็บดิพี่ มือพี่หนักอย่างกับโดนกระทืบ 5555 พอแล้วครับอย่าทุบๆ ผมขอโทษนะที่ทำให้พี่วุ่นวาย พี่โอเคขึ้นยัง? เข้าห้องไปอาบน้ำได้แล้วครับ คืนนี้พี่บอกว่าจะอ่านหนังสือไม่ใช่หรอ?” รีบจับมือของจินฮวานที่กำลังจะทุบลงมาอีกรอบเอาไว้แทบจะทันทีจุนฮเวหัวเราะร่วนตอนเห็นรุ่นพี่ตัวเล็กยืนกัดปากกระทืบเท้าอย่างกับเด็กเอาแต่ใจไม่มีผิด มือใหญ่ฉวยเอาคีย์การ์ดมาเปิดประตูห้องให้จินฮวานก่อนจะผลักคนตัวเล็กเข้าไปในห้อง
“ไม่เอาอะ กูไม่อยากอ่านแล้ว ไม่มีอารมณ์”
“อืมมมม ถ้าพี่ไม่อยากอ่านหนังสือแล้วมาดูหนังที่ห้องผมเอาป่ะ?” ตัดสินใจชวนอีกคนไปทั้งๆที่พอจะรู้คำตอบอยู่แล้วก็เหอะ ยิ่งเห็นพี่จินฮวานขมวดคิ้วมองหน้าเขาอยู่แบบนี้จุนฮเวรู้แทบจะทันทีเลยว่าจินฮวานต้องตอบกลับมาว่าไม่แน่ๆ
“ไม่....”
นั่นไงหล่ะ เดาผิดซะที่ไหน
“ไม่ไปดูห้องมึง มึงไปอาบน้ำแล้วเอาแผ่นมาเปิดที่ห้องกูนี่”
“ห้ะ??????”
“ยังจะยืนทำหน้างงอยู่อีก กูบอกว่าให้มึงเอาหนังมาเปิดที่ห้องกูนี่ ห้องกูมีห้องดูหนัง จะมาดูก็รีบๆอาบน้ำแล้วมา กูให้เวลามึงจัดการธุระของมึงให้เรียบร้อยถึงหกโมง” พูดจบประตูห้องของจินฮวานก็ปิดใส่หน้าจุนฮเวดังปัง ทิ้งให้จุนฮเวยืนทำหน้าเอ๋ออยู่ที่หน้าประตูอีกรอบ มือใหญ่ยกขึ้นมาเกาหัวตัวเองอย่างงงๆ ไม่เข้าใจพี่จินฮวานวันนี้เลยจริงๆนะให้ตายเหอะ ตอนเช้ายังอารมณ์ดีเล่นกับเขานุ้งนิ้งอยู่เลย พอเย็นๆหน่อยก็หงุดหงิดจนทุบเขาไปหลายรอบ แล้วเมื่อกี๊...???
โอ้ย ตามอารมณ์พี่เขาไม่ทันหว่ะ 55555
เสียงออดหน้าห้องดังขึ้นตามกำหนดเวลาหกโมงเย็นอย่างที่จินฮวานบอกเอาไว้ จินฮวานที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จรีบวิ่งมาเปิดประตูให้จุนฮเวแทบจะทันที เด็กตัวสูงยื่นหน้ามาใกล้ๆยิ้มกว้างให้รุ่นพี่ตัวเล็กก่อนจะบอกว่าพี่จินฮวานตัวหอมจัง เลยโดนมือเล็กๆแต่หนักเหมือนตีนทุบไปอีกทีตามระเบียบ ก่อนที่จินฮวานจะเดินเช็ดผมนำจุนฮเวมาที่ห้องดูหนังที่เจ้าตัวบอกเอาไว้ จุนฮเวร้องโหออกมาเสียงดังตอนที่จินฮวานเปิดประตูห้องแล้วพาเดินทะลุไปอีกห้อง เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่จุนฮเวได้เดินเข้ามาให้ห้องจินฮวานลึกขนาดนี้ ห้องของพี่ตัวเล็กคนนี้กว้างละใหญ่กว่าห้องของเขาตั้งสามเท่าตัว
ไม่แปลกใจเลยทำไมปีกซ้ายของคนโดมันแพงกว่าแล้วก็มีห้องน้อยกว่า กว้างโคตรๆขนาดนี้นี่เอง TT
“หนังมึงนี่เรื่องอะไร??” คนตัวเล็กถามพลางใช้รีโมทกดเปิดนั่นนี่ในห้องไปด้วย เครื่องฉายโปรเจคเตอร์ถูกเปิดขึ้นมาจนสว่างวาบ จินฮวานหยีตามองจุนฮเวที่ค่อยๆวางแผ่นหนังลงบนโต๊ะกระจกเล็กๆ มือใหญ่หยิบกล่องใส่แผ่นดีวีดีขึ้นมาชูให้รุ่นพี่ตัวเล็กดู
“โดราเอม่อน แสตนบายมี เพื่อนกันตลอดไป?? โหมึง....กี่ขวบแล้วเนี่ยถามจริง! 55555555”
50%
#ขอใจพี่จิน
"พี่จะขำผมอีกนานมั๊ยเนี่ย!"
"5555555 มึง กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจจะขำมึงจริงๆนะ นี่กูคิดว่ามึงจะดูหนังแนวแอคชั่นไรงี้ แต่มึงกลับดูแบบ...โดราเอม่อนอะ 555555 โอ้ย จี้หว่ะ 555555 ทำไมมึงตลกขนาดนี้เนี่ยจุนฮเว 55555555"
"มึงเป็นคนแบบไหนกันแน่วะเนี่ย! 5555555555555 ซินเดอเรลล่าหรอ 55555 ไหน นี่อะไร 55555555 จอมโจรสโนว์ไวท์กับราชินีบานฉ่ำ....5555555555555" เออดีคราวนี้พี่จินฮวานขำกลิ้งเลยจริงๆ คนตัวเล็กทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาเบธหลังใหญ่พลางใช้หลังมือปาดน้ำตาไปด้วย แต่ละเรื่องที่จุนฮเวเอามานี่มีแต่หนังที่ไม่เข้ากับหน้าตาจุนฮเวอย่างรุนแรงทั้งนั้นไม่แปลกหรอกที่จินฮวานจะขำจนจะตายแบบนี้
หน้าแม่ งโหดอย่างกับนักเลง
แต่เสือ กชอบดูหนังแบบเด็กประถม….
เด็กประถมผู้หญิงด้วยนะ
ขำกว่านี้ไม่มีอีกแล้วครับพี่น้อง 55555
"ถ้าพี่ยังนั่งหัวเราะอยู่ผมกลับไปดูคนเดียวที่ห้องก็ได้นะ -_-" จุนฮเวว่าพลางทำหน้านิ่ง ทำเอาจินฮวานที่กำลังขำกลิ้งอยู่บนโซฟาหยุดชะงัก กายบางดีดตัวลุกขึ้นมานั่งมองจุนฮเวตาปริบๆ
"งอนหรอ?"
"ไม่ได้งอนสักหน่อย ทำไมผมต้องงอนพี่ด้วย._."
"แน่ใจนะ???"
"โอเค งั้นกูขำต่อ 55555555555555555555555555555555555555 ทำหน้าหมาหงอยแบบนี้แล้วตลกโคตรเลยมึงอะ"
"พี่จินฮวาน!!!!!"
-____-
โอ้ยยยย ให้ตายดิ่!!!
จุนฮเวยืนเท้าเอวมองคนแก่กว่าที่ทิ้งตัวลงไปนอนหัวเราะอยู่บนโซฟาเบธอยู่คนเดียวแล้วส่ายหัวเบาๆ ก่อนที่กายสูงจะเดินไปที่เครื่องเล่นดีวีดี มือหนาค่อยๆใส่แผ่นเข้าไปในเครื่องก่อนจะกลับมานั่งบนโซฟาที่มีจินฮวานนอนหัวเราะอยู่ ใบหน้าหล่อบึ้งน้อยๆแสดงอาการงอนคนแก่กว่าอย่างชัดเจน จินฮวานเหลือบมองจุนฮเวแล้วก็หัวเราะอีกรอบ
นี่ถือว่าเขาง้อแล้วนะ
ร่างสูงยิ้มบางๆอาการงอนเมื่อครู่หายเป็นปริดทิ้งก่อนจะค่อยๆขยับกายให้อีกคนนอนหนุนตักตัวเองให้สบายมากขึ้น จุนฮเวหันไปหยิบหมอนอิงใบเล็กมาหนุนหัวให้จินฮวานอีกทีแต่คนแก่กว่ากลับดึงออกมานอนกอดแทน มือใหญ่โยกหัวเล็กของคนบนตักไปมาเบาๆ จินฮวานครางฮื่อออกมาก่อนมือขาวจะตะปบมือของจุนฮเวเอาไว้แล้วดันออกไปไกลๆ
"โอ้ย ดูโดราเอมอนไปสิมึงเนี่ย เล่นหัวกูอยู่ได้!"
"ก็ผมพี่นิ่มอะ หอมด้วยเนี่ย" ไม่ว่าเปล่ามือใหญ่จับหัวเล็กของคนนอนหนุนตักอยู่เอาไว้ก่อนจะก้มลงมาดมผมจินฮวานใกล้ๆทำเอาคนแก่กว่านอนเกร็งตัวแข็งเป็นหิน ดวงตาคู่สวยเลื่อนมาจ้องหน้าจุนฮเวที่อยู่ห่างจากหัวเขาไม่ถึงเซนตาปริบๆ
ตึกตักๆ
ห่าเอ้ยเสือ กมาทำงานดีอะไรตอนนี้วะหัวใจ ;_;
เผลอสบตาเข้ากับสายตาหวานฉ่ำของจุนฮเวเข้าเต็มๆทำเอาคนตัวเล็กหัวใจกระตุกเต้นแรงจนจินฮวานต้องกอดหมอนแน่น มือเล็กจิกเข้ากับหมอนเกือบขาด ตอนจุนฮเวค่อยๆโน้มหน้าต่ำลงมาเรื่อยๆแบบนี้แล้วมันไม่ดีกับจินฮวานตอนนี้เลย
รู้สึกหน้าร้อนจนจะระเบิดอยู่แล้ว
"พี่ทาแป้งยังไงให้มันเลอะขอบตาขนาดนี้เนี่ย ว่าผมเด็กพี่นั่นแหละเด็กกว่าผมอีก 555" จุนฮเวว่าพลางใช้นิ้วยาวค่อยๆไล่ป้ายแป้งที่ขอบตาของจินฮวานออกอย่างแผ่วเบา เขาต้องพยายามห้ามใจตัวเองมากจริงๆ นี่ถ้าเมื่อกี๊ก้มหน้าลงไปต่ำกว่านี้คงได้จูบพี่ตัวเล็กที่นอนทำตาโตอยู่บนตักเขาแน่ๆ ปากพี่เค้าวันนี้มันฉ่ำๆน่ามองจนละสายตาออกไปไม่ได้จริงๆ ถ้าเผลอจูบขึ้นมาดีไม่ดีอาจโดนต่อยกลับมาด้วยเหอะ
แค่โดนทุบอกไปตอนเย็นนั่นจุนฮเวยังจุกอกไม่หาย
"ดะ เด็กอะไรหล่ะ มึงแม่ ง....ดูการ์ตูนไปดิ่ จ้องหน้ากูทำไมเนี่ย!" มือขาวทุบไหล่จุนฮเวดังปั้กจนจุนฮเวร้องโอ้ยออกมา แก้มใสเริ่มขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อน่ามองเพราะจุนฮเวเอาแต่จ้องหน้าเขายิ้มๆอยู่นั่นแหละ ไม่เขินก็ให้มันรู้ไปดิ
"พี่รู้ตัวป่ะว่าพี่น่ารัก"
"มะ ไม่รู้เว่ย!!! โอ้ยนี่ หนังจะจบแล้วมั๊ยทำไมไม่ดู ชิสุกะร้องไห้แล้วนะมึงหันไปดูสิวะะะ" ยิ่งได้ยินประโยคเมื่อครู่ของจุนฮเวยิ่งทำให้จินฮวานเขินกว่าเดิมจนหน้าร้อนฉ่า มือขาวตบแก้มจุนฮเวเบาๆแล้วผลักให้หันไปมองจอโปรเจคเตอร์แทนมองหน้าตัวเอง แต่จุนฮเวกลับหันมาสาดยิ้มหล่อใส่ให้จินฮวานได้ใจเต้นอีกรอบ
"มึงจะยิ้มอะไรนักหนาวะจุนฮเว มีความสุขมากมั๊ย มึงเป็นบ้าหรอไง"
"ทำไมผมอยู่กับพี่แล้วผมโคตรมีความสุขเลยอะ ผมชอบพี่มากเลยจริงๆนะเนี่ย" จุนฮเวพูดพลางเอนตัวนอนลงบนตักเล็ก จินฮวานที่กำลังเขินจนจะระเบิดตัวเองตายกับคำพูดของจุนฮเวอยู่นั่งอ้าปากค้างมองหน้าเด็กตัวสูงที่นอนยิ้มหลับตาพริ้มอย่างมีความสุขสุดๆอยู่ จินฮวานนั่งกลั้นยิ้มจนปากสั่น นี่เขาเขินจุนฮเวมากจริงๆนะ
สองสายตาสบกันทำเอาคนตัวเล็กใจสั่นไม่น้อย คำพูดเมื่อกี๊จุนฮเวพูดออกมาได้ยังไงหน้าตาเฉย พูดเหมือนเป็นเรื่องปกติอย่างนั้นแหละ ไอ้เด็กตัวสูงนี่มันคงไม่รู้เลยสินะว่าคำว่าชอบมากๆของจุนฮเวนี่มันมีผลกระทบต่อจิตใจจินฮวานมากแค่ไหน
ชอบ???
"กูมีอะไรให้น่าชอบ คนแบบกูขี้โมโหจะตาย หน้าตาก็ไม่ดี นิสัยก็แปลก มีคนเข้ามาจีบกูกี่คนๆไม่เกินอาทิตย์ก็เลิกยุ่งกับกูหมดแล้ว มีมึงคนเดียวนี่แหละที่ยังหน้าด้านจีบกูอยู่จนจะเดือนอยู่แล้วเนี่ย" จินฮวานถามจุนฮเวออกไปอย่างที่คิดจริงๆ มือเล็กจัดทรงผมของจุนฮเวให้เข้าที่ คราวนี้จินฮวานจ้องเข้าไปที่ดวงตาคมของจุนฮเวอย่างจริงจังเพื่อหาคำตอบที่เขาสงสัย เด็กตัวสูงระบายรอยยิ้มบางๆออกมาอีกครั้งก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นนั่งเสมอกันกับพี่จินฮวาน มือใหญ่สองข้างจับหน้าเล็กของอีกคนเอาไว้ให้มองจุนฮเวตรงๆ
"ผมชอบพี่ตั้งแต่วันที่พี่ลื่นล้มที่หน้าคณะผมแล้ว ผมไม่มีเหตุผลหรอกว่าทำไมผมถึงชอบพี่ เพราะพี่เป็นพี่แบบนี้แหละมั๊งผมถึงได้ชอบ..." จุนฮเวพูดพร้อมกับมองตาสวยของจินฮวานไปด้วย เขารู้สึกและคิดแบบที่พูดจริงๆ
เขาเจอพี่จินฮวานครั้งแรกก็วันที่ลื่นล้มหน้าคณะเพราะถุงเลย์ของจุนฮเวที่เขาดันทำมันปลิว เจออีกครั้งก็ตอนที่พี่ตัวเล็กคนนี้ไปกินข้าวกับพวกลุงรหัสของจุนฮเวนี่แหละ แต่กว่าจะได้คุยด้วยจริงๆก็คงไปตอนที่ไปเจอกันที่ร้านเหล้าคืนนั้น คุยกันครั้งแรกก็โดนด่าเลยว่าเสือ ก นิสัยพี่ตัวเล็กคนนี้ตลกมากจนจุนฮเวนึกถึงแล้วหัวเราะตลอดเวลา พี่จินฮวานดูเป็นคนตัวเล็กที่ดูเหมือนจะบอบบางแต่ก็ไม่ใช่อย่างที่จุนฮเวคิดเลยสักนิดเดียว ร่างกายเล็กๆของพี่ตัวเล็กนี่มันกลับแข็งแรงเตะต่อยทุบตีได้เจ็บมากอย่างน่ามหัศจรรย์
จนจุนฮเวคิกว่าถ้าโดนทุบเข้าทุกวันแบบนี้เขาต้องช้ำในตายแน่ๆ
คนตัวเล็กเขินจัดจนหน้าแดงแก้มแดงลามไปถึงหู จุนฮเวหัวเราะเบาๆเมื่อสัมผัสได้กับความร้อนจากแก้มแดงระเรื่อของคนแก่กว่า จินฮวานเม้มปากแน่นพลางหลุบตาลงต่ำมองมือของตัวเองที่กำชายเสื้อแน่นไม่ยอมมองหน้าจุนฮเวเลยสักนิด
เขิน .////.
"มะ มึง..."
"ขอผมหอมแก้มพี่ทีได้ป่ะ?" อดใจไม่ไหวแล้วจริงๆกับแก้มแดงระเรื่อของคนตรงหน้า จุนฮเวเชยคางจินฮวานให้เงยขึ้นมามองหน้ากันตรงๆอีกรอบ พี่จินฮวานตอนเขินแบบนี้นี่น่ารักสุดๆเลยจริงๆนะให้ตายเหอะ
ไม่ต้องรอคำตอบจากคนตัวเล็กที่เบนสายตาหนีไปทางอื่นหรอก จุนฮเวรีบฉวยโอกาสหอมแก้มเนียนของจินฮวานฟอดใหญ่จนคนตัวเล็กสะดุ้งเบิกตากว้างแล้วจับแก้มตัวเองมองจุนฮเวอย่างตกใจ ที่เขาเงียบนี่ไม่ได้แปลว่าอนุญาติมั๊ยหล่ะไอ้บ้านี่! ไม่พอเถอะแก้มอีกข้างของเขาก็โดนจุนฮเวฉวยโอกาสหอมไปอีกรอบด้วย!
"หนะ...ไหนมึงบอกว่าทีเดียวไง!!!" เออ ไหนบอกว่าขอทีเดียวไง นี่อะไรมาหอมแก้มเขาสองข้างแล้วมานั่งยิ้มเป็นหมาดีใจแบบนี้
จินฮวานหน้าแดงแจ๋หนักกว่าเดิมอีกเท่าตัวชี้หน้าจุนฮเวแล้วทุบไหล่กว้างรัวไม่ยั้งแรงเลยสักนิด เด็กตัวสูงหัวเราะร่วนก่อนจะตอบอีกคนด้วยคำตอบที่ทำเอาจินฮวานกรอกตาไปมาอย่างหงุดหงิด
"ก็ถ้าผมหอมแต่แก้มซ้ายผมก็กลัวแก้มขวาพี่จะน้อยใจนี่ครับ"
"มึง...ไม่ต้องมาแถเลย ไอ้หมากะล่อน!"
"พี่เขินแล้วน่ารักนะรู้ตัวมั๊ย?" จับมือเล็กที่ทุบไหล่ตัวเองอยู่เอาไว้พลางจูบลงเบาๆบนหลังมือของจินฮวาน สายตาหวานเชื่อมถูกจ้องไปยังใบหน้าน่ารักอีกครั้งทำเอาคนที่กำลังจะอ้าปากด่าต่อถึงกับชะงักค้างกลางอากาศ มือขาวรีบชักมือออกแทบไม่ทัน ก่อนจะผลักหัวจุนฮเวแรงๆให้เอาหน้าออกไปไกลๆตัวเขาสักที จินฮวานจะบ้าตายกับจุนฮเวแล้วจริงๆนะ ใครก็ได้รีบเอาจุนฮเวไปที วันนี้มันถึงเนื้อถึงตัวเขามากไปแล้ว ;_;
"หะ เห้ย โดราเอมอนจะจบแล้วอะ โหย ไรวะดูไม่รู้เรื่องเลย" มือขาวตบตักตัวเองดังป้าบ จินฮวานรีบเฉไฉเปลี่ยนเรื่องแทบจะทันที มืออีกข้างดันหน้าจุนฮเวให้กลับไปดูที่จอเหมือนเดิมอีกรอบนิ้วเรียวชี้ไปที่จอเพื่อเรียกให้จุนฮเวสนใจโดราเอมอนที่ฉายอยู่ให้มากกว่าเดิม เหลือบตามองเห็นจุนฮเวหันกลับไปสนใจที่โดราเอมอนเหมือนเดิมแล้วจินฮวานก็แอบถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก มือเล็กยกขึ้นมานวดหัวใจตัวเองที่เต้นตึกตักจนจะทะลุออกมานอกอกเบาๆให้อาการทุเลาลง
ก้มมองลงต่ำไปที่โต๊ะกระจกเล็กตรงหน้า จินฮวานเห็นลิปบาล์มที่ยุนฮยองให้ทดลองใช้แล้วถ่ายรีวิวให้แล้วนึกขึ้นมาได้ว่าเขายังไม่ได้ส่งรูปให้เพื่อนเลยนี่หว่า ว่าจะหยิบมาทาหลังอาบน้ำเสร็จแต่จุนฮเวดันมาพอดีเลยถือติดมือมาด้วย นี่ก็จะสองทุ่มแล้วเขาไม่โดนยุนฮยองทวงตายเลยหรอไงเนี่ย
คิดได้ดังนั้นจินฮวานก็หยิบลิปบาล์มขึ้นมาทาปากตัวเองทันที กลิ่นหอมหวานของลิปทำคนตัวเล็กทาลิปบนริมฝีปากต่อไปเรื่อยๆไม่ยอมหยุด ลิ้นเล็กแลบออกมาแตะๆชิมลิปที่ริมฝีปากตัวเอง พยักหน้าหงึกหงักกับตัวเองคนเดียวอย่างพอใจเพราะกลิ่นมันหอมแล้วก็อร่อยอย่างที่ยุนฮยองบอกจริงๆด้วยนั่นแหละ
แต่จินฮวานไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าการกระทำของตัวเองตกอยู่ในสายตาของจุนฮเวตลอดเวลา...
"หะ เห้ย!" กว่าจะรู้ตัวก็ตอนหันหน้ากลับไปแล้วเจอหน้าจุนฮเวอยู่ห่างแค่คืบนั่นแหละ เด็กตัวสูงยกยิ้มมุมปากพลางใช้มือยันโซฟาเอาไว้อีกข้าง กลายเป็นว่าตอนนี้จินฮวานถูกจุนฮเวลอคเอาไว้เรียบร้อยแล้ว
"พี่รู้มั๊ย ผู้หญิงที่ทางลิปบาล์มต่อหน้าผู้ชายมันหมายความว่ายังไง?"
"กะ กูเป็นผู้ชายนะเว่ย! กูจะถ่ายรีวิวลิปให้ยุนฮยอง เห้ยออกไปดิ อึดอัด!" พยายามดันจุนฮเวออกไปแต่ก็ไม่เป็นผลเลยสักนิด อีเรื่องทาลิปบาล์มที่จุนฮเวพูดเมื่อกี๊เขารู้ดีเลยหล่ะว่ามันหมายความว่าอะไร แต่จินฮวานเป็นผู้ชายนะ มันจะหมายความว่าอ่อยได้ยังไงหล่ะ เขาแค่ทาลิปนะเว่ย ไม่ได้แก้ผ้าโชว์ แล้วจุนฮเวมันจะมาบ้าอะไรตอนนี้เนี่ย ดูสายตาที่มองมาสิ จินฮวานขนลุกวาบไปทั่วทั้งตัวเลย
"พี่ยุนฮยองก็ให้ลิปบาล์มแบบนี้ผมมาถ่ายรีวิวให้เหมือนกัน พี่เค้าบอกว่ามันอร่อยด้วย ผมยังไม่ได้ถ่ายรีวิวส่งไปให้พี่ยุนฮยองเลยอะ ขอยืมลิปของพี่ทาหน่อยได้มั๊ยครับ?" จุนฮเวพูดพลางยิ้มกรุ่มกริ่ม สายตาเจ้าชู้ของเด็กตัวสูงมันแสดงออกมาชัดมากเสียจนพี่ตัวเล็กกว่าเม้มปากตัวเองเข้าหากันแน่น ทำตาวิบวับแพรวพราวใส่ขนาดนี้จินฮวานไม่รู้ว่ามันกำลังขออะไรอยู่เขาก็โง่เต็มทีแล้ว มือขาวพยายามดันหน้าอกกว้างของจุนฮเวให้ออกไปแต่มันไม่เป็นผลเลยสักนิด เพราะจุนฮเวไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย
"นะครับ..." นั่นไง เสียงอ้อนแบบที่จินฮวานไม่ชอบให้จุนฮเวทำมันมาอีกแล้ว เวลาอีกคนทำหน้าอ้อนเสียงอ้อนแบบนี้ทีไรใจเขาอ่อนยวบทุกครั้ง หัวใจของจินฮวานเต้นแรงจนจะทะลุออกมานอกอกอยู่แล้ว แก้มขาวที่เห่อร้อนเปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อน่ามองจนจุนฮเวอดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงไปคลอเคลียกับแก้มใสเบาๆให้อีกคนได้เขินเล่นอีกที จินฮวานก้มหน้างุดพลางดันจุนฮเวเอาไว้สุดแขน
ตอนแรกก็ว่าจะแกล้งพี่ตัวเล็กตรงหน้าเล่นๆอยู่หรอก แต่พอได้ฟัดแก้มนิ่มๆของพี่จินฮวานแล้วมันเคลิ้มจนหยุดตัวเองไม่ได้จริงๆ แก้มพี่จินฮวานทั้งนุ่มทั้งหอมมากจนจุนฮเวจะบ้าตาย เห็นอีกคนดิ้นไปมาเหมือนลูกแมวในอ้อมกอดเขาแล้วยิ่งอยากจะฟัดพี่จินฮวานให้มันหายหมันเขี้ยว
เอาวะ โดนกระทืบจนเข้าโรงบาลเลยกูก็ยอม!
"มะ มึง หยุดเลยนะ!!!! อื้ออออ" เงยหน้าขึ้นมาจะบอกให้จุนฮเวหยุดได้ไม่ทันไร เสียงโวยวายก็หายไปพร้อมกับริมฝีปากหนาที่ทาบลงมาบนริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็ว จินฮวานครางอื้อในลำคออย่างตกใจ ดวงตาคู่เล็กเบิกกว้าง มือขาวทุบอกจุนฮเวแรงๆให้อีกคนผละออกไป แต่แก้มขาวกลับขึ้นสีแดงระเรื่อจนเป็นมะเขือเทศไปแล้ว
สัมผัสนุ่มหยุ่นที่ทาบทับลงมาทำเอาจินฮวานหัวใจเต้นรัวจนหน้าเกือบมืด ลิ้นร้อนค่อยเล็มเลียริมฝีปากฉ่ำของจินฮวานไปเรื่อยก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากอุ่น ลิ้นเล็กพยายามจูบตอบจุนฮเวอย่างเงอะๆงะๆ จินฮวานหลับตาปี๋พลางขยำเสื้อจุนฮเวแน่น จูบรสหวานบาดลิ้นแบบนี้ทำเอาทั้งสองคนถึงกับหน้ามืดไปชั่วขณะ
กลิ่นหอมอ่อนๆของลิปบาล์มกลิ่นซอฟต์โรสที่คนตัวเล็กเพิ่งทาไปทำเอาจุนฮเวเคลิ้มไม่ต่างกันกับจินฮวานสักเท่าไหร่นักที่ตอนนี้หลับตาพริ้มตัวอ่อนปวกเปียกอยู่ในอ้อมกอดของร่างสูงกว่า ลิ้นร้อนกวาดต้อนไปทั่วทั้งโพรงปากจนจินฮวานครางเสียงแผ่ว
"ฮื่อออ" จินฮวานครางเป็นแมวหมดแรงในอ้อมกอดอีกคนพร้อมกับกระตุกเสื้อจุนฮเวแรงๆเพื่อเป็นการบอกว่าตัวเองหมดอากาศหายใจแล้ว คนตัวสูงกว่าขบเม้มริมฝีปากสีสดเบาๆก่อนจะค่อยๆผละออกมาอย่างอ้อยอิ่ง จุนฮเวใช้ลิ้นเลียน้ำลายที่มุมปากอีกคนที่นั่งหอบหน้าแดงอยู่ ริมฝีปากได้รูประบายรอยยิ้มกว้าง
"ลิปของพี่ยุนฮยองนี่หวานจริงๆด้วย :-)" พูดพลางเช็ดปากให้อีกคน จินฮวานปัดมือจุนฮเวออกแล้วสะบัดหน้าหันมามองเด็กตัวสูงตาเขม็ง
"มะ มึง...!!!!!!" เขินจัดจนปากสั่นพูดอะไรไม่ออกทำได้แค่ชี้หน้าจุนฮเวอย่างอาฆาต ก่อนที่มือขาวจะต่อยเต็มๆแรงที่หน้าอกกว้างจนจุนฮเวหงายหลังลงไปนอนบนโซฟา จินฮวานไม่รอช้ารีบขึ้นคร่อมจุนฮเวแล้วบีบคอจุนฮเวแล้วเขย่าๆแรงๆหลายๆที
"โอ้ยพี่ ผมเจ็บนะ555555"
"เจ็บแล้วมึงหัวเราะทำเหี้ยไร!!!! อย่าอยู่เลยมึง!!!!!!!!" ออกแรงบีบคอจุนฮเวให้แน่นขึ้นอย่างโกรธสุดพลัง จินฮวานกัดริมฝีปากแดงเจ่อของตัวเองเพื่อระงับความโมโหไม่ให้มันมีมากกว่านี้ ยิ่งเห็นไอ้เด็กบ้านี่นอนหัวเราะทำหน้าระรื่นอยู่แล้งมันยิ่งหงุดหงิดจนจินฮวานอยากจะฆ่าให้ตาย
ไม่ใช่จูบแรกในชีวิตจินฮวานก็จริง แต่นี้ก็ถือว่าเป็นจูบแรกของเขากับผู้ชายเหมือนกันนะ
แล้วคนที่ได้มันไปก็คือจุนฮเว ไอ้เด็กบ้าที่นอนยิ้มหน้าระรื่นอยู่เนี่ย!!!
ฮึ่ย!!!
"แค่กๆ โอ้ยพ พะ พี่ ผมหายใจไม่ อะ ออก" คนโดนบีบคอหน้าซีดลงเรื่อยๆ พยายามแกะมือเล็กออกจากคอแล้วไม่เป็นผลเลยจริงๆเพราะพี่ตัวเล็กที่นั่งทับเขาอยู่นี่มัวแต่โมโหจัดจนไม่สนใจหน้าของจุนฮเวที่กำลังแย่ลงเพราะขาดอากาศหายใจเล็กสักนิด
จนร่างทั้งร่างของจุนฮเวนิ่งไปนั่นแหละจินฮวานถึงได้สติ มือขาวรีบปล่อยออกจากลำคอของจุนฮเวแทบจะทันที เห็นเด็กตัวสูงนอนนิ่งไม่ไหวติงใดๆทั้งสิ้นจินฮวานยิ่งตกใจ รีบลงจากตัวจุนฮเวอย่างรวดเร็ว นิ้วเรียวเลื่อนไปที่ปลายจมูกของอีกคนสัมผัสไม่ได้ถึงลมหายใจ จินฮวานก็ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่
เขาไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นไอ้ฆาตกรนะเว่ย!
คิดได้ถึงวิธีปฐมพยาบาลเบื้องต้นแล้วจินฮวานก็รีบใช้มือสองข้างประกบเข้าหากันแล้วรีบปั๊มหัวใจให้จุนฮเวแทบจะทันที
"เห้ย ตื่นสิ เห้ย!!!" เสียงเล็กว่าพลางปั๊มหัวใจไปด้วย จินฮวานมัวแต่หมกมุ่นอยู่กับการปั๊มหัวใจของจุนฮเวอยู่จนไม่ได้สนใจเลยสักนิดว่าตอนนี้จุนฮเวลืมตาขึ้นมานอนอมยิ้มมองจินฮวานอยู่ตั้งนานแล้ว ก่อนที่จุนฮเวจะรีบหลับตาลงทันทีเพระจินฮวานหันมามองหน้าจุนฮเวอีกรอบ
คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย เท่าที่เรียนมาเขาจำได้นะว่าถ้าคนจะตายเพราะโดนบีบคอเนี่ย มันต้องถูกกดทับมากกว่านี้ไม่ใช่หรอไง เมื่อกี๊จินฮวานไม่ได้ออกแรงอะไรมากมายเลยสักนิด แถมพอเอาหน้าแนบกับอกกว้างฟังเสียงหัวใจจุนฮเวตอนนี้ยังเต้นอยู่ด้วย จินฮวานรีบตวัดสายตากลับมามองเด็กตัวสูงที่นอนหลับตานิ่งอยู่ก่อนจะค่อยๆยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ
หรือจุนฮเวจะตกใจจนชอคหมดสตินะ...
-จุ๊บ-
"หะ เห้ย!!!!! มะ มึง มึง มึง!!!!" ตกใจจนสติจะหลุดเพราะอยู่ๆจุนฮเวก็ดีดตัวขึ้นมากอดเขาแน่นแล้วจุ๊บปากจินฮวานเร็วๆ คนตัวเล็กหน้าแดงปากสั่นมองจุนฮเวอย่างตกใจสุดขีด เห็นเด็กตัวสูงยิ้มกว้างใส่แล้วยิ่งอยากจะเป็นบ้า มือขาวผลักหน้าจุนฮเวให้ออกไปไกลๆก่อนจะยื้อตัวเองให้หลุดออกมาจากอ้อมกอดสุดกำลัง
วันนี้จุนฮเวมันเป็นอะไรเนี่ย!!!!
"ทาแล้วปากนิ่มมากเลยนะเนี่ย ลิปของพี่ยุนฮยอง" จุนฮเวว่าพลางเลียริมฝากปากของตัวเองไปด้วย จินฮวานหน้าแดงจัด มือเล็กถูกยกขึ้นมาตีปากของจุนฮเวไปแรงๆหนึ่งที แต่จุนฮเวยังคงหัวเราะอย่างอารมณ์ดีอยู่เหมือนเดิม จุนฮเวทำปากจู๋ยื่นเข้าไปใกล้จินฮวานเพื่อแกล้งอีกรอบ แต่คราวนี้คนตัวเล็กกัดปากตัวเองแน่นแล้วจ้องหน้าจุนฮเวเขม็ง
ได้ทีเอาใหญ่เลยนะแม่ ง
"ถ้ามึงจูบกูอีกทีกูจะฆ่ามึงจริงๆแล้วนะ"
"55555555 พี่น่ารักอะ พี่น่ารักมากๆ"
"นะ น่าร้งน่ารักอะไรหล่ะ!!! กลับห้องไปเลยไป! หนังจบแล้ว มึงกลับไปได้แล้ว!" ยื้อตัวเองออกมาสำเร็จจินฮวานก็รีบลุกขึ้นยืน มือขาวตีไหล่จุนฮเวดังป้าบให้ลุกขึ้น แขนขาวกระชากจุนฮเวให้ลุกจากโซฟาตามตัวเองมา เด็กตัวสูงยอมยืนตามอย่างว่าง่าย จุนฮเวหัวเราะร่วนแล้วเดินโอบไหล่จินฮวานเดินออกนอกห้องดูหนังอย่างเนียนๆ คนตัวเล็กกัดปากหน้าแดง
พอถึงประตูห้องจินฮวานก็รีบเปิดห้องแล้วผลักจุนฮเวให้ออกไปจากห้องแล้วพยายามจะปิดประตูอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ทันมือใหญ่ที่จับประตูเอาไว้ได้ทันหรอห จุนฮเวออกแรงดึงประตูเอาไว้มากพอสมควรจินฮวานเลยโดนดึงเข้าไปใกล้ๆอีกรอบ คนตัวเล็กกว่าขมวดคิ้วมุ่น
"พี่อย่าลืมถ่ายรีวิวลิปให้พี่ยุนฮยองนะ ผมจะรีบถ่ายเลย ทาแล้วปากนู้มมมมนุ่มมมมมม -3-"
“มะ มึงกลับห้องมึงไปเลยนะ!!!!!!!!!!!”
ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จินฮวานเป็นคนที่เขินแรงมากจนปิดประตูห้องใส่หน้าจุนฮเวเสียงดังสนั่น กายบางทรุดตัวลงหน้าประตูห้องของตัวเองพลางเอามือปิดหน้าแดงเถือกของตัวเองเอาไว้แทบจะทันที เรี่ยวแรงที่มีเหมือนโดนดูดหายไปหมด ที่พยายามแอ้บเหวี่ยงนี่คือก็ไม่ค่อยอยากให้จุนฮเวรู้เท่าไหร่หรอกว่าเขาเขิน เดี๋ยวจุนฮเวจะยิ่งเอาใหญ่
หัวใจนี่ก็เต้นแรงดีเป็นบ้า TT หยุดเต้นเร็วขนาดนี้ได้ไหมละ
กลัวคนไม่รู้หรอกว่ายังทำงานได้ปกติหน่ะ!
เหลือบไปเห็นลิปบาล์มตัวต้นเหตุที่เพื่อนให้มาในมือแล้วมือขาวเลื่อนก็มาจับริมฝากปากของตัวเองเบาๆพร้อมกับยิ้มออกมาบางๆแบบห้ามไม่ได้
อย่างที่น้องชานอูบอกแหละนะ ลิปบาล์มยี่ห้อนี้หวานจริงๆด้วย
-///////-
#ขอใจพี่จิน
YUNHEYONG’S SIDE
กายบางกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงนอนของตัวเองพลางหยิบโทรศัพท์เครื่องสวยขึ้นมาดูเป็นระยะ นิ้วเรียวพิมพ์ตอบข้อความสั่งซ้อสินค้ามากมายทั้งจากทางไลน์และข้อความจากเฟสบุ๊คไม่หยุดหย่อน ยุนฮยองกดเข้าไปในไลน์กลุ่มของตัวเองที่ตอนนี้เงียบสนิทเป็นป่าช้ามาทั้งวันแล้วก็ถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด
ทำไมพวกมันยังไม่ส่งรูปมาอีกวะ!!!
เอ้ะ หรือว่าจะอัพลงไอจีให้กันแล้ว
ไม่รอช้ายุนฮยองรีบเข้าไปดูหน้าฟีดอินสตาแกรมของตัวเองอย่างรวดเร็ว เลื่อนลงมาอดูอัพเดตเรื่อยๆแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ไม่มีใครอัพรูปให้เขาเลยสักรูป กะอีแค่ถือลิปบาล์มถ่ายรูปให้นี่มันจะตายกันรึไงวะ คิ้วสวยเลิกขึ้นอย่างประหลาดใจพร้อมกับยกยิ้มเจ้าเลห์เมื่อเลื่อนกลับขึ้นไปดูอัพเดตล่าสุดเมื่อ 3 วินาทีที่แล้ว
เป็นคลิปวีดีโอสั้นๆความยาวสิบวินาทีของจินฮวานเพื่อนสนิทเขาเองกำลังนั่งทาลิปบาล์มอยู่ในห้องดูหนังในคอนโดของจินฮวานนั่นแหละ แต่ที่ทำให้ยุนฮยองนั่งยิ้มมุมปากvอกมานั่นก็เพราะคนโพสไม่ใช่เพื่อนสนิทของเขา แต่เป็นจุนฮเว หลานรหัสของยุนฮยองนั่นเอง แต่ที่พีคกว่านั้นคือแคปชั้นของหลานรหัสของยุนฮยองนี่แหละนะ
goojhoe พี่ตัวเล็กทดลองใช้ลิปบาล์มจากร้าน @songprincecherrylipsshop ทาแล้วปากนุ่มจริงครับ กลิ่นหอมหวาน เหมาะกับสาวๆทุกคนเลยนะ ใครสนใจไปสั่งซื้อกันได้เลย ทาแล้วแฟนรักแฟนหลงแน่นอนครับ แค่นี้ผมก็หลงพี่ตัวเล็กจะแย่แล้ว ปากหวานจัง J
จ้ามึง -_____-
เพื่อนกูนี่ก็อ่อยไม่เบาเลยนะครับ
ด่ายุนฮยองแรดดีนัก วันนี้แหละ ยุนฮยองจะเอาคืน หึหึ
นิ้วเรียบรีบกดออกจากอินสตาแกรมอย่างรวดเร็วก่อนจะเปิดแอพพลิเคชั่นไลน์ กดเข้าไปที่แชทของจินฮวานแล้วรัวพิมพ์ข้อความส่งเพื่อนไปไม่ยั้ง
นี่มึง ไหนบอกจะอ่านหนังสือ :songyun
อ่านหนังสืออยู่ป้าวจ้ะ :songyun
อย่ามัวแต่ลองลิปมันกับหลานรหัสกูจนลืมดูหนังสือเนาะ :songyun
ชวนน้องจุนฮเวไปดูหนังที่ห้องคืออะไรครัช :songyun
แรดไม่เบาเลยน้าเพื่อนฝวูงงงงง :songyun
ลิปอร่อยหล่ะสิ้ อิอิ :songyun
รอไม่กี่อึดใจเท่านั้นหล่ะ ข้อความจากจินฮวานก็ตอบมาอย่ารวดเร็ว
Jinhwan: เสือ ก!
Jinhwan:
ยุนฮยองหัวเราะร่วน เขารู้ดีเลยหล่ะว่ามันเกิดอะไรขึ้น คิมจินฮวานต้องนั่งหน้าแดงเป็นมะเขือเทศอยู่ที่ห้องเป็นแน่ อิอิ
#ขอใจพี่จิน
กรี๊ดดดด นังจุนฮเวแกกล้าทำแบบนี้กับพี่จินฮวานคนโหดได้อย่างไร 555555555
มาอัพต่อให้จบ100เปอร์แล้วนะเหวยยยยยยย รีดเดอร์หายไปไหนกันหมดด
ฮัลโหล หนูยังอยู่กันไหมคะ 555555555
#ขอใจฮันบิน ก็อัพกับเขาแล้วนะเว่ย ไปอ่าน จงไปอ่านนน
อัพฉลองที่กันมีหมาลัยเรียนเลยเนาะ อิอิ
หลังจากนี้กันก็ไม่มีเรื่องให้เครียดแล้วจะพยายามอัพให้ไวขึ้นน้า รีดเดอร์จะได้ไม่หนีเค้าไปไหน 55
อย่าลืมคอมเม้นและแทกของเรา #ขอใจพี่จิน
ขอบคุณทุกคนเลยน้า
เลิ้บยูวออลลล <3
ความคิดเห็น