{iKON} #ขอใจแลกเกียร์ [JunJin/Junhwan]

ลำดับตอนที่ #12 : chapter 10 : Quarrel

CHAPTER 10

QUARREL

            หมู่เกาะฮาวาย สวรรค์ของนักท่องเที่ยวที่รักและหลงใหลในกลิ่นอายความเป็นทะเล เสียงคลื่นกระทบฟังกับแสงแดดอ่อนๆของวันหยุดในฤดูร้อนยิ่งทำให้ชายหาดแห่งนี้เต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวจากทั่วทั้งโลก 

            คิมฮันบินเดินลงมาจากห้องพักของโรงแรมพร้อมกับชุดคลุมอาบน้ำมาที่เตียงผ้าใบริมชายหาดของที่ทางโรงแรมจัดเอาไว้ให้ มือเรียวแกะปมเชือกที่ผูกเอาไว้หลวมๆให้หลุดออกก่อนจะสะบัดชุดคลุมอาบน้ำออกไปจากตัว 

            ร่างกายสมส่วนตามประสาคนชอบเล่นกีฬาแต่ก็ไม่ได้ดูบึกบึนจนเห็นกล้ามดูก็รู้ว่าฮันบินเป็นคนที่ดูแลตัวเองดีไม่น้อย ผิวขาวเนียนท่อนบนของฮันบินยามกระทบแสงแดดเป็นอะไรที่น่ามองยิ่งกว่าหาดทรายขาวเสียอีก ร่างโปร่งเอนตัวนอนลงบนเตียงผ้าใบพลางหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาใส่ ฮันบินนอนเปลือยท่อนบนอาบแดดพร้อมกับฮัมเพลงไปด้วยอย่างอารมณ์ดีสุดๆ 

            วันนี้นอกจากจะเป็นวันหยุดพักผ่อนหลังจากที่ฝึกงานแสนโหดมาหนึ่งเดือนติดๆแล้วมันยังเป็นวันที่อากาศดีเหมาะแก่การท่องเที่ยวมากเสียจนฮันบินต้องรีบคว้ากระเป๋ามาจัดเสื้อผ้าแล้วนั่งเครื่องจากนิวยอร์กมาที่ฮาวายแทบจะทันที 

            เสียงคลื่นกระทบฝั่งกับแสงแดดอ่อนๆนี่มันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายมากๆจนเกือบจะหลับ มือเรียวเอื้อมไปหยิบแก้วบลูฮาวายที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างๆกันมาดื่มแก้กระหาย พลางถ่ายรูปเซลฟี่ตัวเองเพื่อที่จะอัพรูปลงอินสตาแกรมไปด้วย 

            อัพรูปเสร็จฮันบินก็เลื่อนมาดูรูปหน้าฟีดอินสตาแกรมไปเรื่อยๆ ฮันบินยิ้มบางๆกับรูปคู่ของยุนฮยองและน้องชานอูเฟรชชี่คณะประมงที่มันหลงนักหลงหนาที่เพิ่งอัพลงในไอจีเมื่อสี่ชั่วโมงก่อน กดคอมเมนต์แซวเพื่อนไปเล็กน้อยก่อนจะเลื่อนลงไปดูรูปอื่นเรื่อยๆ 

            ห้าชั่วโมงที่แล้วจินฮวานเพิ่งจะอัพรูป ฮันบินนั่งดูรูปเพื่อนรักตัวเองที่กำลังนั่งกินข้าวไปก็ยิ้มไป เขาคิดถึงจินฮวานมากจริงๆ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุ21ปี ฮันบินกับจินฮวานไม่เคยอยู่ห่างกันเกินสองอาทิตย์เลยให้ตายเหอะ 

            นิ้วเรียวเลื่อนอ่านแคปชั่นของจินฮวานรวมไปถึงคอมเมนต์ใต้รูปชะงักค้างอยู่ที่หน้าจอ คิ้วสวยขมวดเข้าหากันจนแทบจะเป็นปม 





           

            เหมือนอารมณ์ที่ดีๆของฮันบินจะถูกกระชากลงเหวจนใบหน้าหล่อถึงกับบูดบึ้งด้วยความหงุดหงิดเพราะดันเลื่อนลงมาเจอแคปชั่นบวกกับคอมเมนต์แซวของเพื่อนในอินสตาแกรมของจินฮวานแล้วมันน่าหงุดหงิดไม่น้อย 

@jiwonbb อีทออลเดย์แล้วแฮปปี้ออลเดย์ไหมครับเพื่อน 


@jiwonbb จำเป็นไหมต้องใส่เสื้อแขนกุดไปอ่อยเขา เป็นสาวเป็นนางแต่งตัวมิดชิดหน่อยลูก

@jiwonbb แฮปปี้มากสินะมึงอะ @goojhoe 


@songprincey แรด ไปเดทกับผู้ชายไม่บอกเพื่อนฝูง 


@songprincey สรุปยังไงอะยังไงง บอกกล่าวหน่อย รอเสือ กอยู่นร้า @goojhoe



@min_ah กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เครดิตบายจุนฮเวววววววว 

@min_ah อิจจจจ้า 

@min_ah โอ้ยยย ไหนบอกว่าไปซื้อหนังสือไงงงงงงงง 

@min_ah ข้าวอร่อยสินะ อิ 

@hsyang ฮั่นเน่าะ 

@hsyang ฮั่นน่อววว 

@hsyang แฟนหมา 

@hsyang เมียหมา 

@hsyang อุต๊ะ แป้นลั่น 

            'เออ กูรู้น่า ถ้ากูมีคนที่กูชอบเมื่อไหร่กูจะบอกมึงคนแรกให้มึงช่วยกูแสกนเลยดีมั๊ย???' 

            นึกถึงคำพูดของเพื่อนรักตัวเล็กที่เคยพูดเอาไว้กับตัวเองแล้วฮันบินก็ยิ่งน้อยใจ ไหนบอกว่าจะบอกฮันบินคนแรกไง ทำไมคนอื่นถึงรู้ แม้กระทั่งฮงซอกกับมินอาที่เป็นเพื่อนต่างกลุ่มยังรู้ แล้วทำไมคนที่อยู่กับจินฮวานมาตั้งแต่เด็กแบบฮันบินถึงต้องรู้คนสุดท้าย แล้วที่มันน่าโมโหที่สุดคือเหมือนทั้งจีวอนและยุนฮยองไม่มีใครพูดเรื่องนี้ให้ฮันบินฟังเลยสักคน 

            'มึงมีคนคุยแล้วไม่บอกกูหรอจิน' ตัดสินใจคอมเมนต์ลงไปในอินสตาแกรมของจินฮวานด้วยอารมณ์น้อยใจสุดขีด ตอนนี้ฮันบินโกรธมาก โกรธจนอยากจะบินกลับไปที่เกาหลีมันเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ ฮันบินไม่ยอมให้จินฮวานมีแฟนหรอก ยังไงก็ไม่อยากให้มี 

            เพราะจินฮวานเป็น คนสำคัญ ของฮันบิน

            จินฮวาน ไม่ใช่ แค่ เพื่อนสนิท

            แต่จินฮวานเป็นคนที่ฮันบิน รัก. 

            ฮันบินหวงจินฮวานมาก ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ ไม่อยากให้ใครมายุ่ง และฮันบินก็ทำได้มาหลายปีแล้วด้วย เขามีความสุขมากๆที่จินฮวานมีชีวิตเพื่อการเรียนละเพื่อนเท่านั้น จะมองว่าเขาเป็นคนหวงเพื่อนตัวเองจนงี่เง่าเลยก็ได้ฮันบินยอม แต่ฮันบินคงไม่สามารถยกจินฮวานให้ใครได้จริงๆ

            ในเมื่อเขาเป็นอะไรกับจินฮวานมากกว่าเพื่อนไม่ได้...

            คนอื่นก็อย่าหวัง :-)

            แล้วไอ้เด็กนี่มันเป็นใคร กล้าดียังไงมาจีบจินฮวานตอนที่เขาไม่อยู่!!!! 

            มันน่าโมโหไหม? 

            แต่ที่มันน่าโมโหมากกว่านั้นคือเพื่อนเขามีอะไรกันทำไมไม่บอกฮันบินสักคำ ทำไมฮันบินถึงต้องมารู้เอง ตอนนี้ฮันบินทั้งโกรธทั้งน้อยใจเพื่อนมากจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้แล้วจริงๆ 

            ใบหน้าหล่อแสดงอาการไม่พอใจอย่างปิดไม่มิด มือขาววางโทรศัพท์ลงกับโต๊ะเล็กๆข้างกายอย่างแรงจนนักท่องเที่ยวที่นอนอยู่ใกล้ๆกันหันมามองก่อนกายโปร่งจะลุกขึ้นยืน ฮันบินเดินตรงไปที่สระน้ำแล้วกระโดดลงไปในน้ำเพื่อสงบสติอารมณ์ 

            อุส่าห์ได้มาเที่ยวทั้งทีจะมามัวแต่หงุดหงิดทั้งวันก็ยังไงอยู่ 

            ขอว่ายน้ำก่อน เดี๋ยวคืนนี้ค่อยจัดการ 

#ขอใจพี่จิน 

            กว่าจะทำเทสต์ย่อยในชอปเสร็จจีวอนกับยุนฮยองแทบจะกระอักเลือดตาย สองหนุ่มวิศวะถึงกับถอดหน้ากากกันสะเก็ดไฟออกมาแล้วโยนทิ้งไปส่งๆเพราะเหนื่อยและเพลียมากจนจะขาดใจตาย สภาพเพื่อนร่วมคณะคนอื่นก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก แต่ละคนรีบถอดเสื้อชอปเดินพาดบ่าออกจากชอปไปหาที่สูบบุหรี่แก้เครียดกันแทบจะทันที สองเพื่อนสนิทเดินกอดคอกันออกมาจากชอปแล้วไปนั่งตรงโต๊ะม้าหินหน้าตึกที่พวกเขาชอบนั่งกันเป็นประจำแทน 

            ถามว่าทำไมถึงชอบนั่งตรงนี้ มันเป็นอะไรที่ตลกดีเวลานั่งมองเด็กผู้หญิงจากคณะอื่นบ้าง เด็กมัธยมที่รู้เรื่องความเชื่อเรื่องลื่นล้มที่ลานหน้าตึกวิศวะแล้วจะได้แฟนวิศวะมาพยายามทำตัวเองให้ล้มแล้วมันตลกมากจริงๆ 

            จีวอนหยิบหูฟังขึ้นมาเสียบหูตัวเองก่อนจะนั่งเท้าคางเล่นโทรศัพท์อะไรเรื่อยเปื่อย ช่วงนี้เขารู้สึกเหงามากๆจนจะเป็นบ้านั่งคุยคนเดียวได้อยู่แล้ว มีเพื่อนเพื่อนก็ดันติดเด็กจนแทบจะไม่สนใจเขาเลยสักนิด นี่ถ้าจีวอนไม่รั้งยุนฮยองให้นั่งอยู่ด้วยกันก่อนป่านนี้มันคงรีบวิ่งไปนั่งเสนอหน้ารอน้องชานอูอยู่ที่หน้าคณะประมงแล้วแน่ๆ ส่วนจินฮวานเพื่อนรักเพื่อนเลิ้บตัวน้อยตัวนิดคนนั้นตอนนี้ก็กำลังมีเด็กมาติดแล้วไอ้เด็กที่มาติดเพื่อนเขาก็ดันเป็นหลานรหัสของจีวอนซะด้วย ซึ่งเขาก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอะไรจะดีกว่า เผื่ออยู่ๆฮันบินรู้เรื่องนี้ขึ้นมาคงต้องเป็นเขาเองที่ต้องมานั่งตอบคำถามของฮันบินเพราะยุนฮยองจะโยนมาให้เขาพูดแทนทุกครั้ง

            แม่ ง กูก็ไม่ได้อยากโดนไอ้เด็กนั่นเหวี่ยงใส่เหมือนมึงป่ะวะ พอฮันบินเหวี่ยงมาจีวอนก็เหวี่ยงกลับ สุดท้ายแทบจะฆ่ากันตายผ่านตัวอักษรในโทรตศัพท์ อีกคนก็ดื้อใช่ย่อยซะเมื่อไหร่กัน นี่ถ้าคุยกันตัวต่อตัวจีวอนคงได้ต่อยฮันบินให้หายงี่เง่าแล้ว 

            นึกแล้วก็หงุดหงิด มันน่ารำคาญจริงๆนะให้ตายเหอะ 

            คนบนโลกนี้มีตั้งเยอะแยะ ทำไมถึงต้องชอบเพื่อนสนิทตัวเองด้วยวะ 

            กูเนี่ย

            "มึงๆๆๆๆๆๆๆ เหี้ยแล้วไง มึงดูนี่ดิ่!!!!" ยุนฮยองเขย่าแขนจีวอนอย่างแรงจนหัวของจีวอนโยกไปตามแรงเขย่าพร้อมกับทำหน้าตาตกใจพลางยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้เพื่อนดู จีวอนเงยหน้าขึ้นมาทำหน้าเซ็งใส่ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของเพื่อนมาดู ปากก็บ่นพึมพำว่ามีอะไรน่าตื่นเต้นนักหนาวะ แต่พอหยิบมาดูเต็มๆตาเท่านั้นแหละตารีเรียวถึงกับเบิกกว้าง คือเพิ่งจะนินทาฮันบินในใจไปไง ตายยากชิบหาย

hb: ยุน 

hb: มีอะไรทำไมไม่บอกกู 

hb: เรื่องจินกูรู้แล้วนะ 

hb: จุนฮเวเป็นหลานรหัสของมึงกับจีวอนใช่มั๊ย 

hb: มึงรู้เห็นให้จุนฮเวจีบจินใช่มั๊ย 

hb: แล้วพวกมึงก็จงใจไม่บอกกู 

hb.: ถ้ากูไม่ถาม ถ้ากูไม่รู้จากจุนฮงกูก็คงไม่รู้เรื่องเหี้ยอะไรเลยอะ

hb.: ทำไมคนอื่นรู้เรื่องจินหมดวะ มีกูไม่รู้อยู่คนเดียวอะ

hb: มึงเห็นกูเป็นไรอะ 

hb: ยังเห็นกูเป็นเพื่อนป่ะ ? 

hb: อ่านแล้วไม่ตอบอ่อ 

hb: มึงจะเอาแบบนี้ใช่มั๊ย ? 

            จีวอนขมวดคิ้วเข้าหากันมุ่นด้วยความหงุดหงิดไม่ต่างกับอารมณ์ของคนส่งไลน์มาจากอีกฟากฝั่งหนึ่งของโลกหรอก ยุนฮยองนั่งกัดเล็บมองเพื่อนตัวเองที่นั่งรัวแป้นพิมพ์ส่งข้อความไปหาฮันบินด้วยหัวใจที่เต้นตึกตักยิ่งกว่าตอนเขินน้องชานอูอีก 

            จีวอนกับฮันบินเวลาทะเลาะกันเพราะเรื่องจินฮวานทีไรแล้วมันแรงมากจนน่ากลัวจริงๆ 

            ฮันบินชอบใช้แต่อารมณ์ 

            ส่วนจีวอนก็ชอบพูดแรง...

songyun: ถ้ากูบอกมึงแล้วมึงจะให้เพื่อนมึงมีคนเข้ามาจีบมั๊ย ถามตัวมึงก่อนเถอะว่าตัวมึงเองเป็นยังไง เพื่อนมีอะไรถึงได้ไม่อยากบอก มึงมันงี่เง่าเหี้ยๆเลยไง จินฮวานโตแล้ว ไม่ใช่เด็ก อย่าเยอะนะฮันบิน 

songyun: นี่กูเอง จีวอน 

            ทันทีที่ส่งข้อความไปมันก็ขึ้น read อย่างรวดเร็ว แต่ฮันบินไม่ได้ตอบอะไรกลับมา จีวอนถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะโยนโทรศัพท์คืนให้ยุนฮยอง ไม่ทันไรเสียงโทรศัพท์ของยุนฮยองก็ดังขึ้น ยุนฮยองตาแทบเหลือกตอนเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา นิ้วเรียวรีบกดรับสายอย่างว่องไว ส่วนจีวอนก็นั่งเท้าคางมองด้วยสายตาหงุดงิด 

            "ฮะ ฮัลโหล ว่าไงมึง มะ มึงโทรมาตอนนี้มึงไม่นอนหรอ?" 

            (มึงเดินออกมาคุยห่างๆจีวอนเลยนะยุน กูกับมึงมีเรื่องต้องเคลียร์กัน) 

            "อ่า...แป้บนะมึง" เสียงฮันบินปลายสายดูเหวี่ยงไม่น้อย ยุนฮยองเบะปากทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วหาที่ไปคุยตามที่เพื่อนในสายสั่ง แต่ติดตรงที่มือตัวเองดันโดนจีวอนรั้งเอาไว้ก่อนที่โทรศัพท์ของยุนฮยองจะถูกจีวอนฉวยเอาไปจากมือ ยุนฮยองทำท่าจะโวยวาย แต่จีวอนโบกมือไปมาว่าไม่ต้องห่วงอะไรก่อนจะเดินไปคุยโทรศัพท์กับฮันบินที่อื่น 

            ยืนมองเพื่อนตัวเองเดินล้วงกระเป๋าคุยโทรศัพท์ไปด้วยแล้วก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พลางทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ม้าหินเหมือนเดิม รู้สึกขอบคุณจีวอนจริงๆที่คุยแทนให้ เอาจริงๆแล้วยุนฮยองไม่ได้กลัวฮันบินหรอก แต่เขาไม่ชอบมีปัญหากับใคร ยิ่งกับเพื่อนแล้วยิ่งไม่อยาก ฮันบินบอกว่าให้เล่าเรื่องจินฮวานให้ฟังทุกวันตั้งแต่ฮันบินไปอยู่อเมริกา แต่พอพักหลังๆมีจุนฮเวเข้ามาจีบแล้วจินฮวานดูแฮปปี้ดีเขาก็ไม่อยากเล่าเรื่องนี้ให้ฮันบินฟังหรอก เดี๋ยวมันจะเป็นเหมือนกับคนคุยของเพื่อนตัวเล็กคนก่อนๆที่โดนฮันบินจัดการไปอีก 

            เห้อออออออออ 

            สู้ๆนะจีวอน กูจะนั่งเป็นกำลังใจให้มึงตรงนี้นะ 

            "มึงเป็นเหี้ยอะไรฮันบิน" เสียงทุ้มพูดขึ้นทันทีหลังจากเดินออกมาห่างจากยุนฮยองพอสมควร จีวอนยกยิ้มมุมปากตอนที่ได้ยินเสียงถอนหายใจอย่างหงุดหงิดจากปลายสาย 

            (กูไม่ได้อยากคุยกับมึงจีวอน!!! กูจะคุยกับยุนฮยอง มึงอย่าเสือ กดิ!) 

            "กูจะคุยกับมึง แล้วมึงก็ต้องคุยกับกู ส่วนคนเสือ กหน่ะมึง จะไปยุ่งวุ่นวายอะไรชีวิตเพื่อนมึงนักหนาวะฮันบิน จินโตแล้วมั๊ย? คิดเองได้แล้วมั๊ยว่าคนไหนเหี้ยคนไหนไม่เหี้ย" 

            (ก็กูรักจิน มึงพอใจมั๊ย กูไม่อยากให้คนที่กูรักไปยุ่งกับคนอื่น แม้กระทั้งมึงกูก็ไม่อยากให้จินยุ่ง!) เสียงปลายสายตอบกลับมาแทบจะทันที จีวอนยืนเท้าเอวพลางกรอกตาไปด้วยอย่างเบื่อหน่าย ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มมุมปาก รู้สึกเจ็บจี๊ดที่หน้าอกเลยจริงๆตอนที่ได้ยินว่าฮันบินรักจินฮวาน รักนะ ไม่ใช่แค่ชอบ 

            เหอะ. 

            "รักจิน? มึงรักจินแล้วมึงทำแบบนี้หรอวะ ไม่เห็นแก่ตัวเกินไปหน่อยหรอ มึงรักมันมึงก็แสดงออกไปเลยดิว่ามึงรัก จีบจินไปเลย มึงจะมานั่งหวงแบบนี้ทำไม งี่เง่าเหี้ยๆ แมนๆหน่อยดิ! ชอบมันมากขนาดนี้ไม่อึดอัดหรอไง!!!" กูก็รักมึงกูยังไม่เห็นทำแบบมึงเลย 

            ได้แต่ต่อประโยคท้ายในใจตัวเอง ได้ยินเสียงฮึดฮัดแสดงอารมณ์โกรธของฮันบินผ่านโทรศัพท์แล้วเขาก็ถอนหายใจออกมาอีกรอบ เขาก็ทำได้แค่พูดให้ฮันบินรู้สึกตัวนั่นแหละ ที่จีวอนพูดออกไปมันเหมือนกระจกสะท้อนกลับเข้ามาหาตัวเองทั้งหมด 

            ชอบ...ทำไมไม่จีบ 

            รัก...ทำไมไม่บอก 

            ทำไมถึงไม่ทำอะไรสักอย่าง 

            นอกจากจะบอกรักฮันบินคนเดียวในใจแล้วจีวอนก็ไม่ได้ทำอะไรอีกเลย 

            คนมีเยอะแยะบนโลกให้รัก ทำไมกูถึงต้องรักมึงด้วยวะ 

            (กูยอมอึดอัดตายจะดีกว่า ถ้ากูบอกรักจินไปแล้วมันไม่ได้รักกูหน่ะ มึงมันไม่เคยรักใครไงจีวอน มึงไม่รู้หรอกว่าการที่คนที่มึงรักมีคนอื่นเข้ามายุ่งมันทำให้มึงโมโหได้มากขนาดไหน) เสียงของฮันบินอ่อนลง ให้เดาจีวอนรู้เลยว่าอีกคนคงกำลังก้มหน้าร้องไห้อยู่แน่ๆ เวลาฮันบินโมโหหรือทำอะไรไม่ได้เรื่องจินฮวานทีไรจะเหวี่ยงให้หายหงุดหงิดก่อนจะมานั่งร้องไห้เงียบๆอยู่คนเดียว ซึ่งมันก็ทำให้จีวอนเจ็บเป็นบ้าเลยหล่ะ 

            "กูขอโทษแล้วกันนะที่กูไม่เคยรักใคร" เสียงทุ้มตอบอีกคนกลับไปนิ่งๆ จีวอนเงยหน้ามองท้องฟ้าพร้อมถอนหายใจออกมาอีกรอบ มือใหญ่บีบโทรศัพท์แน่น หูก็ฟังเสียงของฮันบินสะอึกสะอื้นด่าเขาไปเรื่อยๆ คุยด้วยกันทีไรทะเลาะกันตลอดจนทุกคนแปลกใจว่าทำไมถึงเป็นเพื่อนสนิทกลุ่มเดียวกันได้ จีวอนชอบหาเรื่องชวนฮันบินทะเลาะเพราะมันเป็นทางเดียวที่เขาจะได้คุยกับอีกคนนานๆ จีวอนพอจะรู้อยู่ว่าฮันบินไม่ค่อยชอบเขาในหลายๆเรื่องเลยทำให้เข้าหน้ากันไม่ค่อยติดสักเท่าไหร่ 

            "ด่ากูพอใจยังครับ? ถ้าพอใจแล้วมึงหยุด" 

            (ยัง! กูยังไม่พอใจหรอกจีวอน มึงเป็นเหี้ยอะไรอะ ทำไมชอบทำให้กูหงุดหงิด ทำไมชอบชวนกูทะเลาะ ทำไมมึงชอบมาขัดกูทุกเรื่อง! สำหรับมึงกูทำเหี้ยอะไรก็ผิดไปหมด) 

            "แล้วยังไง?" 

            (แต่มึงก็เพื่อนกู กูโกรธอะไรมึงไม่ได้อะ กูเข้าใจนะว่ามึงเป็นห่วงเพื่อน แต่กูรักจินฮวานมากจริงๆ กูเสียคนที่กูรักให้คนอื่นไปไม่ได้) เพื่อน? คำก็เพื่อนสองคำก็เพื่อน จีวอนได้แต่ส่งเสียงเหอะออกมาเบาๆ เขาไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้กำลังหน้ายังไงอยู่ มองไปเห็นยุนฮยองนั่งทำหน้าเครียดส่งมาให้จีวอนก็ทำท่าโอเคให้เพื่อนก่อนจะหันหลังให้ยุนฮยอง 

            "แต่กูไม่อยากเป็นเพื่อนมึงนี่" เสียงทุ้มเอ่ยตอบกลับไปเบาราวกับกระซิบ 

            (ห้ะ? มึงว่าไงนะ?) 

            "กูไม่ได้อยากเป็นเพื่อนมึง กูเป็นพี่มึงนะฮันบิน มึงเกิดทีหลังพวกกูสามคนตั้งปีนึง มึงจะเรียกคนอื่นว่าอะไรกูไม่สน แต่มึงต้องเรียกกูพี่ วันนี้มึงลามปามกับกูมากๆเลยนะ" 

            (โอ้ยยยย อะไรนักหนาวะเนี่ย! พี่! จี! วอน! มึงพอใจรึยัง! แค่นี้นะกูไม่อยากคุยกับมึงแล้ว เหี้ยจีวอน!) ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าฮันบินคงนั่งทำหน้าหงิกอยู่แน่ๆ ฮันบินโวยวายใส่โทรศัพท์เสียงดัง เน้นเรียกคำว่าพี่จีวอนให้ชัดๆ ก่อนจะด่าจีวอนอีกรอบแล้วรีบกดตัดสายไปด้วยความหงุดหงิด

            "55555" จีวอนหัวเราะกับตัวเองเบาๆ พลางเดินกลับมาที่โต๊ะที่ตอนนี้มียุนฮยองกำลังนั่งคุยอะไรเรื่อยเปื่อยอยู่กับน้องรหัสตัวเอง เสียงหัวเราะคิกคักของสองคนนี้มันทำเอาจีวอนหงุดหงิดมากกว่าเดิมอีกเท่าตัว

            โยนเรื่องเครียดๆมาให้กูแก้ ส่วนตัวมึงเองก็มานั่งเล่นอยู่กับซึงฮุนเนี่ยนะยุนฮยอง 

            เพื่อนรัก -_- 

            "เดินหน้าหงิกเป็นตีนมาเลยมึง เป็นไงไหนเล่าดิ้" ยุนฮยองเงยหน้าขึ้นมาถามจีวอนพลางยื่นมือไปรับโทรศัพท์คืน จีวอนถอนหายใจออกมาแทนคำตอบก่อนจะทรุดกายลงนั่งข้างๆซึงฮุน แล้วฟุบหน้าลงกับโต๊ะ เปลือกตาสีเนื้อละเอียดปิดสนิทเพื่อพักสายตา พักสมองไล่ความเครียดออกไป 

            พักใจได้ด้วยยิ่งดี 

            เหนื่อยใจเหลือเกิน 

            "พี่เป็นไรอะ..." 

            "..." 

            "พี่ราหาดดดด เป็นอะไยหง่ะ ทำหน้าเครียดเชียววว ม่ะเครียดโน้ะะะ" นิ้วเรียวของซึงฮุนจิ้มแก้มของจีวอนเบาๆ พร้อมกับทำเสียงแอ๊บแบ๊วใส่ จนยุนฮยองที่นั่งอยู่ข้างๆกันเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพราะทนดูไม่ได้ จีวอนปัดมือน้องรหัสออกไปแล้วพลิกหน้าหนีไปทางอื่น แต่นิ้วของซึงฮุนก็ยังคงจิ้มตัวเขาอยู่ไม่หยุด 

            "หุยหยิ่งหรออ น้องถามทำไมพี่ไม่ตอบบบ" 

            "เป็นอารายเนี่ยยยยยยย" 

            "โอ้ย! ไม่เสือ กได้มั๊ยเนี่ย!!!!!!!! กูรำคาญ!" คนกำลังหงุดหงิดอยู่ต้องการสงบสติอารมณ์มึงก็ยังจะมากวนกูอยู่นั่นแหล่ะแม่ ง! 

            จีวอนเงยหน้าขึ้นมาจ้องซึงฮุนด้วยสายตาน่ากลัวมากพร้อมกับเหวี่ยงใส่จนซึงฮุนหน้าเหวอ ยุนฮยองเองก็ไม่ต่าง ก่อนจีวอนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินหนีไปที่อื่น ยุนฮยองรีบคว้าซึงฮุนเข้ามากอดปลอบแทบจะทันที เห็นน้องรหัสตัวเองสะดุ้งสุดตัวตอนจีวอนเงยหน้าขึ้นมาเหวี่ยงแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ซึงฮุนเบะปากทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แล้วกอดยุนฮยองแน่น 

            คนอุส่าเป็นห่วงมั๊ย ทำไมต้องโดนด่า

            เป็นห่วงนี่ผิดด้วยหรอครับ ซึงฮุนเพิ่งรู้

            "พะ พี่จีวอนเค้าเป็นไรอะพี่ยุนฮยอง ;_;" สาบานได้ว่าซึงฮุนไม่กลัวเลยสักนิด แต่ขานี่สั่นไปหมดแล้ว ตั้งแต่เป็นพี่รหัสน้องรหัสกันมาสองปีจนสนิทมากๆจนแก้ผ้านอนด้วยกันมาแล้วซึงฮุนยังไม่เคยเจอจีวอนเวอร์ชั่นโหดสัดแบบนี้มาก่อนเลย ;_; 

            "มันเพิ่งทะเลาะกับเมียมันมาหน่ะ มันเลยเหวี่ยง ขวัญเอ้ยขวัญมานะตุ๊ดน้อยของกู" ยุนฮยองกอดปลอบซึงฮุนพลางลูบหัวน้องรหัสตัวเองไปด้วย สิ้นประโยคซึงฮุนรีบใช้หลังมือปาดน้ำตาออกจากหน้าแล้วดีดตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของยุนฮยองมานั่งหลังตรงจ้องยุนฮยองเขม็ง 

            "หะ เห้ย เป็นอะไรเนี่ยมึง โกรธที่กูด่ามึงตุ๊ด?" 

            "พี่จีวอนมีเมียแล้วหรอ!!!! พี่ด่าตุ๊ดผมไม่โกรธ แต่พี่จีวอนมีเมียผมโกรธ!" เจ็บจี๊ดไปถึงขั้วหัวใจเหมือนโดนเอามีดเสียบ ด่าตุ๊ดยอมรับได้ แต่พี่จีวอนมีเมียแล้วไม่บอกน้องนุ่งนี่ซึงฮุนโกรธมาก แสดงว่าที่พยายามแอ๊บแมนเนียนตีสนิทพี่เค้ามาสองปีนี่ไม่เป็นประโยชน์เลยใช่ไหม โอ้ยซึงฮุนจะคราย

            "เป็นเหี้ยอะไรเนี่ยซึงฮุน มึงชอบจีวอนมันหรอไง?" ยุนฮยองถามซึงฮุนเสียงเนือย แต่น้องรหัสที่ชอบทำตัวเหมือนตุ๊ดกลับสะดุ้งสุดตัวแล้วส่ายหัวเสียจนผมกระจาย แถมยังทำหน้าเบะเหมือนจะร้องไห้อีกรอบเป็นของแถมด้วย ผิดกับยุนฮยองที่พอจับได้ว่าซึงฮุนชอบจีวอนก็ยกยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย

            "มึงชอบมันแน่ๆเลย กูว่าแล้วทำไมมึงถึงชอบอ่อยเพื่อนกู เล่นกันนุ้งนิ้งอยู่สองคนน่ารักยิ่งกว่าผู้หญิงอีก..." 

            "มะ ไม่ได้ชอบน้ะ!!!!!!!" 

            "อย่ามาขึ้นเสียงสูงใส่กูนะไอ้ตุ๊ด! ชอบก็บอกว่าชอบ มึงชอบจีวอนใช่มั๊ย เดี๋ยวกูช่วย" ตบแก้มซึงฮุนเบาๆเป็นการเรียกสติน้องรหัสที่ตอนนี่นั่งทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไม่ยอมหยุดให้กลับเข้าร่างมาไวๆ ซึงฮุนกัดปากตัวเองแน่นแล้วพยักหน้ารัวแทนคำตอบ มือสองข้างบีบเข้าหากันแน่นเพราะเขินจัด ส่วนยุนฮยองก็หัวเราะเสียงดังอย่างอารมณ์ดี 

            จีวอนเสร็จซึงฮุนแน่ กูรับรอง 

            55555555 

            เดี๋ยวพี่ตุ๊ดจะช่วยน้องตุ๊ดเองนะฮับ :3

            "เห้ยพี่! นั่งเล่นไรกันอยู่สองคนวะ ไม่มีชงมีชวนน้องมาเล่นด้วยเลยอ่ะ" จุนฮเวที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ตบโต๊ะเสียงดังจนคนสองคนที่นั่งมองหน้ากันยิ้มๆถึงกับสะดุ้ง กายสูงของจุนฮเวหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามยุนฮยองและซึงฮุน ใบหน้าหล่อหันไปมองลุงรหัสกับพี่รหัสตัวเองสลับไปมาพร้อมรอยยิ้ม

            แหม ยิ้มกว้าง รอยยิ้มเปล่งประกายมากเลยเถอะ ขอหมันไส้แป้บ 

            "แรดอะ มีความรักแล้วจำเป็นต้องทำหน้าตาสดใสมั๊ยอะมึง" ซึงฮุนว่าพลางเบ้ปากใส่น้องรหัสที่โปรยยิ้มหล่อเรี่ยราดเหมือนคนบ้า จุนฮเวนั่งเท้าคางยิ้มให้สายรหัสตัวเองอย่างอารมณ์ดี 

            "ช่วงนี้คนมันแฮปปี้อินเลิ้บอะนะพี่ หัวใจเบิกบาน อะไรอะไรมันก็สดใสไปหมด ชีวิตเด้เด" 

            "มึงไปชีวิตดีดี๊ตรงนู้นกับพี่จีวอนลุงมึงนะ โดนตีนแน่ๆ" ยุนฮยองชี้มือไปทางจีวอนที่ตอนนี้กำลังยืนสูบบุหรี่เงียบๆอยู่คนเดียว จุนฮเวมองตามนิ้วลุงรหัสไปแล้วก็เลิกคิ้วอย่างสงสัย 

            "อ่าว...พี่จีวอนเป็นไรอะ พี่เค้านอยด์ไรวะพี่"

            "พี่จีวอนก็เป็นว่าที่ผัวซึงฮุนมันไงมึง5555555555555  รู้ยังพี่รหัสมึงมันเป็นตุ๊ด 5555555 โอ้ย เชี่ยนี่กูเจ็บ!" ยุนฮยองตอบคำถามจุนฮเวก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น ซึงฮุนกัดปากตัวเองแน่นแล้วตีแขนพี่รหัสให้หยุดพูดอะไรแบบนี้สักที ยิ่งตอนเหลือบไปเห็นจุนฮเวกำลังทำหน้าแหยๆใส่เขาเพราะคำพูดของยุนฮยองยิ่งรู้สึกอาย 

            "โอ้ย! อีพี่ยุนฮยอง มึงหยุดล้อได้ป่ะหล่ะ ;_; ดูจุนฮเวดิ่ แม่ งมองเหมือนมันจะไม่เคารพผมอยู่แล้วเนี่ย!" 

            "555555555555555 ก็กูตลกมึงอะ" 

            "นะ นี่พี่ซึงฮุนเป็นตุ๊ดจริงๆหรอวะ?" จุนฮเวกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่พลางมองหน้าซึงฮุนที่ทำหน้าบึ้งอยู่ มือใหญ่ตบหน้าผากตัวเองดังแป้ะตอนที่เห็นพี่รหัสตัวเองพยักหน้ายอมรับช้าๆ 

            ไม่ใช่ว่ารับไม่ได้ แต่จุนฮเวคิดไม่ถึงเลยต่างหากว่าซึงฮุนจะเป็นตุ๊ด เพราะเท่าที่รู้จักกันมาซึงฮุนดูแมนมากจริงๆนะเว่ย คือก็คิดมาตลอดว่าเวลาที่พี่ยุนฮยองกับพี่จีวอนล้อพี่ซึงฮุนกันนี่คือขำๆ คิดว่าพี่เค้าแกล้งเออออตามน้ำเพื่อให้มันฮา เวลาพี่ซึงฮุนใส่ชุดนักศึกษานี่คือหล่อตี๋วัวตายความล้มมากๆนะ สาวติดเยอะยิ่งกว่าจุนฮเวอีกเถอะ นายแบบอย่างเขายังอายอะ 

            แล้วนี่มาเป็นตุ๊ด! 

            เป้าหมายคืออยากเป็นเมียลุงรหัสของเขา พี่จีวอน....

            ให้ตายเถอะ

            คุณได้เสียทรัพยากรณ์ผู้ชายหล่อตี๋หน้าตาดีแถมรวยเวอร์ไปอีกคนแล้วครับชะนี 

            "รู้แล้วเงียบนะเว่ย เรื่องนี้พ่อกูยังไม่รู้จริงๆ ถ้าพ่อรู้กูโดนพ่อกระทืบแน่ๆ" 

            "เงียบเรื่องอะไรกันวะ?" เสียงทุ้มต่ำของจีวอนดังขึ้นเหนือหัวพร้อมกับมือใหญ่ที่ตบลงบนบ่าของซึงฮุน ทำเอาหนุ่มหน้าตี๋ถึงกับสะดุ้งเฮือก ไม่ต่างอะไรกับทั้งจุนฮเวและยุนฮยองที่สะดุ้งสุดตัวแล้วมองจีวอนก่อนจะยิ้มแหยๆ 

            "ขอโทษนะมึง ที่เมื่อกี๊กูเหวี่ยงใส่ ตกใจอะดิ้ตุ๊ด" จีวอนว่าพลางตบบ่าซึงฮุนที่นั่งตัวแข็งทื่อเบาๆและส่งรอยยิ้มกว้างไปให้ ซึงฮุนพยักหน้าช้าๆแทนเป็นคำตอบ ส่วนตาก็มองยุนฮยองสลับกับจุนฮเวล่อกแล่ก ยิ่งตอนที่มือของจีวอนยีหัวเขาเบาๆอย่างเอ็นดูด้วยแล้วซึงฮุนรู้สึกฟินจนน้ำตาจะไหล 

            กลับบ้านวันนี้กูจะไม่สระผมเลยครับ TOT

            เขินหว่ะ ชาวโลกได้ยินไหม 

อีซึงฮุนเขินมากกกกกกก

            หาหยหบหรกรดยเยเยบๆนหสดง 

            "จะเหวี่ยงไรคราวหลังดูหน้าน้องมึงนิดนึง ซึงฮุนมันตกใจจนร้องไห้เลยไอห่า กูหล่ะสงสาร" ยุนฮยองพูดเสริมขึ้นพลางเหล่ตามองเพื่อนสนิทตัวเองอย่างไม่ค่อยพอใจนักทำเอาจีวอนเลิกคิ้วขึ้นสูงก่อนจะแทรกกายนั่งลงข้างๆซึงฮุน มือใหญ่โอบไหล่น้องรหัสของตัวเองที่นั่งตัวลีบอยู่หลวมๆ 

            "โถถถ ร้องไห้เลยหรอครับฮุนนี่ของพี่ ไหนหันหน้ามามองพี่สิครับตุ๊ด เดี๋ยวพี่เช็ดน้ำตาให้" จีวอนใช้มือเชยคางน้องรหัสตัวเองที่เอาแต่ก้มหน้างุดให้เงยขึ้นมาสบตากันตรงๆ ท่างกลางเสียงโห่แซวของยุนฮยองและจุนฮเว ซึงฮุนกัดปากแน่นก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองจีวอน

            "อื้ออ ฮุนนี่ร้องไห้เลยอ่า เช็ดน้ำตาให้หน่อยนะครับ ;_;" เอาสิวะพี่จีวอนมึงอ่อยมากูอ่อยกลับ ซึงฮุนทำหน้าอ้อนจีวอนสุดฤทธิ์ จนจีวอนหัวเราะออกมาเสียงดัง เหลือบไปเห็นมือใหญ่ของจีวอนกำลังหยิบเสื้อชอปมาเช็ดหน้าให้ซึงฮุนแล้วยิ่งอยากจะวิ่งไปกรี๊ดที่หลังมอ 

            อีพี่รหัสมึงอย่าอ่อยกูสิครับ 

            ;_; 

            ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องมาดีกับฉัน 

            "โอ้ยยยยย ทนไม่ได้แล้วเว้ย ผมจะอ้วก!!!!!!" คนอายุน้อยสุดอย่างจุนฮเวลุกขึ้นมาตบโต๊ะเสียงดังสนั่น ใบหน้าหล่อแสดงอาการผะอืดผะอมกับภาพตรงหน้าอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาสองผัวเมีย(?) หันมามองหน้าจุนฮเวงงๆ ไม่ต่างอะไรกับยุนฮยองที่ลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งหนีไปทางตึกคณะประมงเรียบร้อยแล้ว 

            "ผมไปหาพี่จินฮวานละพี่ สวีทกันต่อเถอะ ไม่อยู่เป็นก้างขวางละ บายนะ" กายสูงรีบเดินหนีสายตาอาฆาตจากซึงฮุนไปทางอื่นแทบจะทันที ทิ้งให้จีวอนที่ผละออกมาจากซึงฮุนนั่งเกาหัวตัวเองงงๆ ปกติเขาก็เล่นกับซึงฮุนแบบนี้ประจำเปล่าวะ ทำไมวันนี้พวกมันถึงทำตัวแปลกๆใส่ 

            คิดอะไรได้ไม่นานนักโทรศัพท์เครื่องสวยที่จีวอนถืออยู่ตลอดก็สั่นอย่างรุนแรง นิ้วยาวสไลด์หน้าจอเข้าไปดูในไลน์ เห็นฮันบินส่งข้อความมาก็นั่งยิ้มกว้างใส่โทรศัพท์อยู่คนเดียวไม่สนใจซึงฮุนที่นั่งอยู่ข้างๆกันเลยสักนิด ทั้งๆที่เมื่อกี๊เพิ่งจะเล่นด้วยกันอยู่แท้ๆ 

ไอ้ดื้อ: วันนี้กูชวนมึงทะเลาะอีกแล้วอะ 

ไอ้ดื้อ: ขอโทษนะ 

ไอ้ดื้อ: หงุดหงิดอะดิ 

ไอ้ดื้อ: ขอบคุณที่มึงเป็นห่วงกูนะ 

ไอ้ดื้อ: แต่กูก็น้อยใจพวกมึงเหมือนกันนะเว่ยเอาดีๆ 

ไอ้ดื้อ: ฮันบินขอโทษนะพี่จีวอน ;___; 

ไอ้ดื้อ: ยกโทษให้ฮันบินด้วยนะ 

            ให้ตายเหอะ สาบานเลยว่าจีวอนไม่ได้นั่งยิ้มอยู่จนตาแทบปิด หัวใจเต้นระรัวเป็นจังหวะกลองดังตุ้มๆจนหูอื้อสมองอื้อไปหมด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่จีวอนทะเลาะกับฮันบินแล้วฮันบินง้อก่อน ทุกครั้งฮันบินจะขอโทษพวกเขาก่อนทุกครั้งนั่นแหละ 

กูไม่ได้หงุดหงิด : jw

ขอโทษเหมือนกัน ตอนั้นกูก็พูดแรงไป : jw

ไม่น้อยใจพวกกูนะเว้ย พวกกูรักมึงจริงๆ : jw 

กูไม่ได้โกรธไรมึงอยู่แล้ว ไม่ต้องขอโทษหรอก : jw 

ไอ้ดื้อ: 55555 

ไอ้ดื้อ: ว่าแต่มึงทำไรอยู่ ตอนนั้นกูโทรไปกวนพวกมึงป่ะ?

ไม่ๆไม่กวน : jw 

ตอนนี้กูกำลังคิดอยู่ : jw 

ไอ้ดื้อ: คิดไรวะ

คิดถึงมึง : jw

ไอ้ดื้อ: 55555 

ไอ้ดื้อ: สัด 

ไอ้ดื้อ: อย่ามาลาว 

เออ เมื่อกี๊ยุนฮยองพิม : jw 

            ที่บอกไปว่ายุนฮยองพิมพ์นี่จีวอนโกหกใครมันจะไปกล้าบอกล่ะว่าเป็นตัวเองที่พิมพ์ส่งไป ตอนกดส่งไปตอนแรกก็ไม่คิดอะไรหรอก แต่พอลองนึกภาพว่าฮันบินคงกำลังนั่งขมวดคิวใส่หน้าจออยู่ก็แทบจะตบหน้าผากตัวเองแรงๆ 

            จีวอนรีบกดพิมพ์ข้อความตอบฮันบินข้อความสุดท้ายก่อนจะยัดโทรศัพท์เก็บเข้าไปในกระเป๋าเสื้อชอปตัวเอง

รีบๆกลับมาแล้วกันมึง ไปกินเหล้ากันสามคนไม่หนุกเท่ามีมึงอยู่ด้วยเลยจริงๆ : jw 

            ซึงฮุนนั่งเท้าคางเหลือบมองข้อความที่จีวอนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นิ้วรัวตอบคนในโทรศัพท์ยิกๆแล้วก็อดที่จะเบะปากด้วยความหมันไส้ไม่ได้ แหม เมมชื่อว่าไอ้ดื้อ โหยยยยยยยยยยย ไอ้ดื้อของพี่จีวอนว่าที่ผัวของอีซึงฮุนนี่มันเป็นใครกันครับ หมันไส้มากเหอะ อิจฉามากเถอะ ตาผมนี่ร้อนเป็นไฟเหล่ย

            "คุยกับใครหน่ะพี่ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียยยยยยยยยยยยยย" อดไม่ได้ที่จะกระแนะกระแหนจีวอนออกไปให้พี่รหัสได้หันมาทำตาขวางใส่เล่นๆ จีวอนกระแอมไอเบาๆก่อนจะหันมามองหน้าซึงฮุนและกระตุกยิ้มมุมปาก ชนิดที่ว่าทำเอาหัวใจซึงฮุนกระตุกเต้นรัวๆเป็นจังหวะสามช่าเลยครับ 

            "ไม่เสือ กสิครับน้องรัก ^^" พูดยิ้มๆพร้อมกับยีหัวซึงฮุนเบาๆ กายสูงลุกขึ้นยืนพลางเกินล้วงกระเป๋าเดินไปทางโรงจอดรถพร้อมกับผิวปากอย่างอารมณ์ดี ทิ้งให้น้องรหัสหน้าตี๋นั่งน้ำตาคลอเบ้าอยู่ที่โต๊ะม้าหินหน้าตึกคณะอยู่คนเดียว 

            ฮุนนี่โดนด่าอีกแล้วอะ TT 

            คนหล่อนี่มักใจร้ายกับตุ๊ดทุกคนเลยไหมครับ

            ตุ๊ดเสียจัย 

            TOT 

#ขอใจพี่จิน

ฮู่ววววววว มาอัพแล้วเว่ย หลังจากห่างหายจากตอนที่แล้วไปอีกครึ่งเดือน อิอิ

เรามาอัพให้แล้วน้า น้องmytuansp และพี่จั๊มพ์ และเจ้าอิง และคนอื่นๆอีกมากมายหยุดทวงเลาได้แล้ว

ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์หน้าเก่าที่คอยเมนต์ให้เค้าทุกตอนเลยน้า รักทุกคนเหล่ย

ตอนนี้ไม่มีจุนฮวาน....ฮึง

มาอัพตอนนี้ให้ยาวๆ สเปเฃียลพาร์ทแบบไม่มีจุนฮวานบ้าง

กลัวว่ามีจุนฮวานเยอะๆแล้วรีดเดอร์จะน้ำตาลขึ้นจนเป็นเบาหวานไปกันหมด 5555

สำหรับคนที่คิดถึงสายรหัสของเน่ ตอนนี้พี่ๆเค้ามาให้หายคิดถึงกันแล้วนาสาวๆ

กันคิดว่าถ้ากันจะแยกคู่ดับเบิ้ลบีออกมาแต่งเป็น ขอใจฮันบิน อีกเรื่องหนึ่งเลยมีใครสนใจจะตามไปอ่านกันไหมคะ

ขอความคิดเห็นด้วยเน้ออออ จะได้ตัดสินใจเปิดเรื่องใหม่ไปเหล่ย ไม่อยากแป้ก 55555

อ่านตอนนี้จบแล้วอย่าลืม คอมเมนต์ และสกรีมในแทก #ขอใจพี่จิน ให้เค้านะ

1 คอมเมนต์ = 1 กำลังใจของกันเลยนะค้า 

อีไรท์มันบ้ายอค่ะ ชอบนั่งอ่านคอมเมนต์มาก ยิ่งเมนต์เยอะยิ่งอัพเร็ว 55555

เอาภาพโมเม้นน่ารักๆ ของพี่จีวอนกับน้องฮุนนี่มาฝาก อิอิ 





รักนะคะ อย่าลืม #ขอใจพี่จิน