คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : chapter 08 : Date part 1
CHAPTER 08
DATE PART 1
ตั้งแต่จินฮวานได้รถตัวเองคืนมาแล้วดูเหมือนว่าคนตัวเล็กก็ไม่ได้ซ้อนท้ายดูคาติของจุนฮเวมามหาลัยอีกเลย แต่เปลี่ยนเป็นว่าทุกวันรถบีเอ็มของจินฮวานจะมีดูคาติของจุนฮเวขี่คู่มาด้วยกันบนถนนตลอด วันแรกๆจินฮวานก็ไม่โอเคหรอก รู้สึกเหมือนพวกโดนทวงหนี้ไล่ตามมากกว่า เลยแกล้งจุนฮเวด้วยการขับรถเบียดจนจุนฮเวรถเกือบจะล้มบ้าง เจอหน้านิ่งๆของไอ้เด็กวิศวะตัวสูงมองกลับมาแล้วจินฮวานก็ไม่กล้าแกล้งอีกเลย
รู้สึกเหมือนจะโดนต่อย ;_;
พักเที่ยงวันนี้จินฮวานเดินลงจากตึกมากินข้าวกับฮงซอกและมินอาเหมือนทุกวัน แต่จะแปลกไปหน่อยก็ตรงที่พอจินฮวานเดินลงมาแล้วดันเจอจุนฮเวนั่งยิ้มกว้างเสนอหน้ารออยู่ใต้ตึก จินฮวานเลิกคิ้วมองอีกคนก่อนจะผละออกมาจากกลุ่มเพื่อนแล้วเดินไปหาจุนฮเว ได้ยินเสียงฮงซอกเอ่ยแซวแล้วก็หันไปยกนิ้วกลางใส่
"สั้นก็เก็บไปไม่ต้องมาโชว์!"
"ไอ้เหี้ยฮงซอก!!!!!" คนตัวเล็กแทบจะถอดรองเท้าปาใส่หน้าไอ้เพื่อนตัวดีที่แลบลิ้นปลิ้นตาใส่ ดีนะที่มีมือของจุนฮเวรั้งแขนเอาไว้ก่อนพร้อมเสียงหัวเราะของจุนฮเว จินฮวานก็เลยเปลี่ยนเป้าหมายมาเป็นไอัคนตัวสูงกว่านี่แทน
"มึงมาทำไมที่คณะกูเนี่ย!"
"ผมก็มากินข้าวกับพี่อะ เบื่อข้าวใต้ถุนคณะตัวเองแล้ว" จุนฮเวบอกเสียงอ่อย จินฮวานเลิกคิ้วมองจุนฮเวอย่างไม่อยากจะเชื่อ
"หรอ? เบื่อข้าวคณะมึงแล้วต้องถ่อมาไกลถึงคณะกูเลยหรอไง อยากเจอกูก็พูดมา -___-"
"มา"
"มาเหี้ยอะไร?" คนตัวเล็กขมวดคิ้วเข้าหากันงงๆ เอียงคอมองหน้าจุนฮเวที่ตอนนี้หัวเราะเขาอีกแล้วอย่างหงุดหงิด
"ก็พี่บอกว่าอยากเจอพี่ก็พูดมา นี่ไงผมก็พูดมาแล้ว 555555 เห้ยพี่ อย่าเดินหนีผมดิ" รีบรั้งข้อมือเล็กของจินฮวานเอาไว้อย่างว่องไว เดนท์ตัวเล็กรีบสะบัดหน้ากลับมามองจุนฮเวด้วยสายตาหงุดหงิดสุดชีวิต พยายามสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของอีกคนก็แล้วแต่มันก็ไม่เป็นผลเลยสักนิด ไอ้คนตัวสูงกว่ายังคงถือวิสาสะเดินจับมือเขาแล้วยิ้มหน้าระรื่นให้ชาวบ้านชาวช่องเขาได้มองกันทั้งคณะอีก
โอ้ยยยย ;____;
"กวนตีนจังนะมึงอะ แล้วนี่จะกินอะไร?" จินฮวานว่าพลางเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเวที่ยืนยิ้มอยู่
"มาหยุดอยู่ที่ร้านราเม็งขนาดนี้แล้วผมคงสั่งพิซซ่าหร...โอ้ยยยยยย เจ็บอะะะ ;_;" ยังพูดไม่ทันจบประโยคดีจุนฮเวก็ร้องเสียงหลง โดนจินฮวานหยิกแขนแล้วบิดจนแทบเนื้อจะหลุดติดมือ หันไปเห็นหน้าเหวี่ยงๆของอีกแล้วแล้วก็ขำ
เห้ยนี่ไม่ได้เป็นพวกมาโซคิสม์นะ
แต่เขาก็แค่ชอบเวลาที่พี่จินฮวานเหวี่ยงใส่ก็แค่นั้น มันน่ารักดี
"ตายแล้ว หนูจินของป้า มีแฟนแล้วหรอคะเนี่ย" คุณป้าแม่ค้าร้านราเม็งเอ่ยแซว จินฮวานรีบส่ายหัวจนผมกระจาย
"ไม่ใช่แฟนนะครับป้..." จินฮวานอ้าปากเถียงแต่ก็โดนเสียงของจุนฮเวแทรกขึ้นมาก่อน
"ตอนนี้ผมยังไม่ใช่แฟนของพี่จินฮวานหรอกครับคุณป้าคนสวย ผมแค่กำลังจีบพี่จินฮวานอยู่ :-)"
"ว๊ายตายแล้ว พ่อหนุ่มคนนี้ ทำไมน่ารักอย่างนี้หล่ะลูก5555 ขอให้จีบหนูจินให้ติดไวๆนะจ้ะ จะได้เป็นแฟนหนูจินเร็วๆ" คุณป้าแม่ค้าตบมือถูกอกถูกใจกับคำตอบของจุนฮเวเสียยกใหญ่ ก่อนหล่อนจะหันไปใส่ให้พนักงงานทำราเม็งแบบพิเศษสองที่มาให้จินฮวานและจุนฮเว จินฮวานหันไปมองหน้าจุนฮเวอย่างคาดโทษ ได้ยินเสียงทุ้มของอีกคนหัวเราะตอบกลับมาแล้วก็อยากจะเอื้อมมือไปหยิกให้จุนฮเวแขนช้ำไปเลย
แต่ก็ไม่ทันอีกคนหรอก จุนฮเวรีบยัดช้อนและตะเกียบใส่มือจินฮวานทันที มือใหญ่ออกแรงดันให้จินฮวานเดินไปนั่งที่โต๊ะ คนตัวเล็กส่งเสียงจิ้ปากอย่างขัดใจแต่ก็ยอมเดินไปหาโต๊ะว่างนั่งแต่โดยดี
ปล่อยให้จุนฮเวถือชามราเม็งร้อนๆมาเองนั่นแหละถูกแล้ว -_-
ไม่นานนักร่างของจุนฮเสก็ปรากฎอยู่ตรงหน้า เด็กตัวสูงวางชามราเม็งลงบนโต๊ะ จินฮวานถึงได้ส่งช้อนกับตะเกียบให้อีกคน จุนฮเวยิ้มบางๆตอบกลับมาแทนคำของคุณ
"นึกยังไงมากินข้าวคณะกูเนี่ย รสชาติเหมือนอาหารหมามากเลยนะ นี่มีแค่ร้านราเม็งป้าอย่างเดียวที่พอแดกได้" จินฮวานเอ่ยถามพลางสูดเส้นเข้าปาก เงยหน้าขึ้นมาเห็นจุนฮเวคีบเส้นราเม็งเข้าปากบ้างก็เลิกคิ้วเป็นเชิงถาม อีกคนทำท่าเป็นคิดอยู่สักพักก่อนจะย้อนถามจินฮวานทำเอาจินฮวานแทบคว่ำโต๊ะ
"รสชาติเหมือนอาหารหมา? พี่เคยกินอาหารหมาหรอ? อร่อยมั๊ยบอกผมหน่อยดิ"
"กูถามหมามา กูคุยกับหมารู้เรื่อง" จินฮวานตอบเสียงนิ่งอย่างหงุดหงิด เห็นจุนฮเวนั่งยิ้มกวนตีนใส่แล้วคนตัวเล็กก็นึกอะไรขึ้นมาออก
"จุนฮเว~ ราเม็งร้านป้าอร่อยมั๊ย" จินฮวานฉีกยิ้มหวานให้คนตรงหน้า จุนฮเวกลืนเส้นลงไปก่อนจะเอ่ยตอบคำถามจินฮวานหน้างงๆ
"อร่อยสิพี่ ไหนพี่บอกแค่พอกินได้"
"เออนั่นแหละ หมาบอกว่าอร่อย พอใจยังกูเพิ่งถามหมามา"
โฮ่ง!...
นี่เขาเป็นหมาหรอ?
พี่จินฮวานด่าจุนฮเวเป็นหมาหรอ!
#ขอใจพี่จิน 50%
"เอ่อะ..." เป็นครั้งแรกเลยจริงๆที่จุนฮเวรู้สึกไปต่อไม่เป็น คนตัวสูงกว่าได้แต่ทำหน้าเอ๋ออ้าปากค้างมองจินฮวานที่นั่งยกยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะอยู่ จินฮวานหัวเราะเสียงดังยกใหญ่
"555555555555555555555 อย่าทำหน้าแบบนี้ดิ ทุเรดอะ" มือขาวขยำทิชชู่แล้วปาใส่หน้าจุนฮเว จุนฮเวเอียงตัวหลบทันพอดี จินฮวานเบ้ปากใส่อีกคนอย่างหมันไส้แล้วก้มหน้ากินราเม็งต่อ
"พี่จินฮวาน พรุ่งนี้พี่ว่างป่ะ?"
"พรุ่งนี้อะนะ...เออว่างดิ มีอะไร?" จินฮวานวางตะเกียบลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเว มือขาวรับทิชชู่มาจากอีกคนมาเช็ดปาก คิ้วสวยเลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงถาม
"ว่าจะชวนพี่ไปดูหนัง..."
"จะชวนกูไปเดท??"
"เปล่าดิพี่ ผมจะชวนพี่ไปดูหนังสือเรียนภาษาญี่ปุ่น พวกลุงรหัสบอกพี่เก่งภาษาญี่ปุ่นผมเลยว่าจะให้พี่ช่วยสอนให้ที" รู้สึกเหมือนจินฮวานจะกวาดเศษหน้าตัวเองแทบไม่ทันจากที่ทำหน้าเมื่อยเหนื่อยๆใส่จุนฮเวอยู่รุ่นพี่ตัวเล็กก็ยืดหลังตรงขึ้นมาแล้วรีบปรับสีหน้าให้ดูจริงจังขึ้นมาแทบจะทันที เหลือบมองหน้าจุนฮเวที่ดูเหมือนจะจริงจังขึ้นมาไม่เล่นเหมือนทุกทีแล้วก็แปลกใจไม่น้อย
เห้ยปกติมันต้องหยอดเขานี่หว่า ทำไมวันนี้มันนิ่งจังวะ
"ถ้ากูไม่สอนให้มึงจะเป็นไรมั๊ย?" คิ้วสวยเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม จุนฮเวเงยหน้าขึ้นมามองจินฮวานแล้วทำหน้างอแงใส่จนคนเป็นพี่ต้องหัวเราะเบาๆ
"ทำไมพี่ใจร้ายกับผมจังวะ" จุนฮเวเบ้ปากแล้วก้มหน้ากินราเม็งในชามต่อ ใบหน้าหล่อแสดงอาการงอนอย่างเห็นได้ชัดจนจินฮวานที่นั่งเท้าคางมองอยู่ยิ้มออกมาบางๆ คือการกระทำของจุนฮเวมันสวนทางกับสภาพที่จุนฮเวเป็นมากๆอะ หน้าโหดนะแต่ใจงุ้งงิ้งดีเป็นบ้า จินฮวานชอบนะที่เวลาจุนฮเวทำตัวเป็นเด็กๆใส่แบบนี้
คือมันน่ารักดี
เห้ย แค่บอกว่าน่ารักนะไม่ได้บอกว่าชอบ อย่าเพิ่งมโนไปกันเองนะเว่ยเข้าใจมั๊ย
"เลิกทำหน้าเหมือนตูดได้แล้วมึง เดี๋ยวกูสอนภาษาญี่ปุ่นมึงเอง รีบๆกินแล้วกลับคณะมึงไปได้แล้วไป จะบ่ายโมงครึ่งอยู่แล้ว" ในที่สุดจินฮวานก็พูดขึ้นมาอย่างเพลียหัวใจ คือจุนฮเวทำหน้าหมาหงอยได้น่าสงสารมากจนจินฮวานใจอ่อนเลยนั่นแหละ สิ้นประโยคเด็กตัวสูงที่นั่งเขี่ยเส้นในชามไปมาก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้จินฮวานทันที
"จริงนะ! พี่พูดแล้วนะถ้าผิดคำพูดพี่ต้องเป็นแฟนหมานะ!"
"อะไร แฟนหมาอะไร หมานี่มึงใช่มั๊ย ถ้าใช่มึงรับรองได้เลยว่าไม่ผิดคำพูดแน่นอน เอาชามไปเก็บแล้วไปเรียนซะนะมึง คลาสบ่ายกูเริ่มเรียนตอนบ่ายสี่ห้า ต้องไปแล้ว" แฟนหมงแฟนหมาอะไรทำไมชอบเพ้อเจ้อ -///- จินฮวานทำหน้าตาเหรอหราลุกขึ้นยืนพร้อมกับจะเดินเอาชามไปเก็บจุนฮเวรีบวางตะเกียบในมือแล้วลุกขึ้นเดินตามคนตัวเล็กกว่าเอาชามไปเก็บบ้าง ก่อนที่คนตัวสุงกับคนตัวเล็กกว่าจะเดินตีคู่กันไปยันชั้นบนของตึก จินฮวานหันมามองจุนฮเวอย่างงงๆพร้อมส่งสายตาเป็นเชิงไล่
แต่ไอ้เด็กบ้าหน้าด้านนี่ก็ยังยืนยิ้มแฉ่งใส่เขาอยู่ดี
"เดี๋ยวผมเดินไปส่งพี่ที่คลาสได้ป่ะ" จุนฮเวพูด จินฮวานถอนหายใจออกมาเบาๆ ขาเล็กที่กำลังจะก้าวเดินต่อหยุดเดิน จินฮวานเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเว
"กูว่าอย่าดีกว่า เห้ยไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น กูไม่ได้รังเกียดมึงนะ แต่กูไม่อยากโดนล้อ กูไม่ชอบ" จินฮวานพูดพลางทำหน้ามุ่ย เขาเกลียดจริงๆนั่นแหละเวลาที่โดนเพื่อนล้อเรื่องจุนฮเวหรือเวลาที่มีผู้ชายมาตามติด คือแหกปากแซวเสียงดังจนชาวบ้านชาวช่องเค้ารู้กันไปทั่วแบบนี้จะให้ชอบได้ยังไง มันน่าอายจะตายไป เห็นหน้าหมาหงอยของจุนฮเวแล้วก็อดที่จะสงสารจนต้องอธิบายเหตุผลให้ฟังไม่ได้
พอรู้เหตุผลจากรุ่นพี่ตัวเล็กแล้วเด็กตัวสูงที่ยืนทำหน้าหงอยอยู่ก็ยกยิ้มกว้างขึ้นมาแทบจะทันที แค่รู้ว่าพี่เขาไม่ได้รังเกียจจุนฮเวก็มีกำลังใจที่จะจีบต่อแล้ว จุนฮเวโน้มตัวลงมาจนหน้าเสมอกันกับจินฮวานที่ย่นคอหนีแล้วสาดรอยยิ้มใส่ให้อีกคนตาพร่าจนต้องเบือนหน้าหนีไปมองสิ่งรอบกายอีกรอบ
จินฮวานเกลียดรอยยิ้มของจุนฮเว
มันหล่อเกินไป
"งั้น...ตั้งใจเรียนนะครับพี่ตัวเล็ก ไว้พรุ่งนี้เราไปเดทกันนะ"
"เดทเหี้ยอะไร แค่ไปดูหนังสือด้วยกันก็พอมั๊ง อย่ามาเพ้อเจ้อ กูไปเรียนละ ตั้งใจเรียนนะมึง" เออ เดทบ้าบออะไรแค่ไปดูหนังสือเหอะ จินฮวานกลบอาการเขินด้วยการตีหน้ามึนพลางโบกมือไล่ให้จุนฮเวเดินกลับคณะตัวเองที่อยู่กันคนละทิศของมหาลัยไป จุนฮเวหัวเราะเบาๆก่อนจะโบกมือบ๊ายบายจินฮวานและเดินออกไปจากคณะ
จินฮวานหันตัวกลับมา ขาเล็กก้าวขึ้นบันไดทีละขั้นพร้อมกับรอยยิ้มบางๆที่ประดับบนใบหน้า คือพยายามบังคับไม่ให้ยิ้มแล้วจริงๆแต่สุดท้ายมันก็ยิ้มออกมาอยู่ดี ช่วงนี้ยิ้มบ่อยมากจนเหมือนจะบ้าอยู่แล้วจริงๆ ตัวบางชะงักแทบจะทันทีที่เห็นเพื่อนร่วมคณะสองคนนั่งรออยู่ขั้นบนสุดของบันได ใบหน้าน่ารักหุบยิ้มยิ้มฉับแล้วรีบตีหน้านิ่งทันที
"กินข้าวกับน้องเค้าวันนี้อร่อยมั๊ยคะคุณเพื่อน ฉันเห็นนะแกยิ้มหวานหน้าบานชีวิตดี๊ดีเลยอ่าาาา"
"แหน่ะๆ พรุ่งนี้มีไปเดทกันด้วยหรอครับเพื่อน ไวนะมึงอะไหนบอกไม่ชอบน้องมันไง"
สาบานได้ว่านี่คือเพื่อนที่จินฮวานคิดว่ารักพวกมันมากที่สุด รู้สึกอยากจะเข้าไปกระโดดถีบมันก็วันนี้แหละ ฮงซอกกับมินอาหันมาแทกกันเมื่อทำภารกิจกวนประสาทให้เพื่อนตัวเล็กหงุดหงิดสำเร็จ จินฮวานตวัดสายตามองเพื่อนสองคนที่ลุกขึ้นเตรียมวิ่งหนีแล้วโวยวายเสียงดัง
"โอ้ยยยย!!! ว่างมากมั๊ยมาเสือ กเรื่องของกูเนี่ย!!! อย่าวิ่งหนีกูนะ!!!!!" เสียงเล็กว่าอย่างอาฆาต แต่มุมปากกลับระบายรอยยิ้มกว้าง จินฮวานวิ่งไล่เพื่อนสองคนขึ้นไปบนตึกชั้นสามอย่างไม่เหนื่อย เสียงหัวเราะดังขึ้นตลอดทาง โชคดีที่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาเริ่มเรียนไม่อย่างนั้นคงโดนอาจารย์หมอเปิดประตูห้องออกมาด่าแน่ๆ
"จินฮวานจะไปเดทกับจุนฮเวพรุ่งนี้นะค้าเพื่อนๆ จินฮวานขายออกแล้วนะแก๊ 555555" มินอาเปิดประตูคลาสเรียนพลางพูดขึ้นมาเสียงดัง ทำเอาคนตัวเล็กที่วิ่งตามมาข้างหลังหยุดชะงักเพราะสายตาล้อเลียนจากเพื่อนนับสิบชีวิต ไม่พอมีเสียงโห่แซวด้วยเถอะ!
มือขาวตบหน้าผากตัวเองดังแป๊ะให้หายจากอาการปวดหัวจี๊ดๆที่โดนเพื่อนแกล้ง ให้พูดอีกกี่รอบๆจินฮวานก็ยังคงยืนยันคำเดิมว่าเขาไม่ชอบโดนเพื่อนล้อ -_-
"โอ้ยยยย!!! เอาที่สบายใจเลยนะพวกมึงอะ!!!!!"
-________-
#ขอใจพี่จิน
ตามเวลานัดจุนฮเวบอกว่าสิบเอ็ดโมงครึ่งเจอกันหน้าห้อง พอจินฮวานเปิดประตูห้องไปก็เจอไอ้เด็กห้องตรงข้ามยืนยิ้มหล่อใส่ให้แทบจะทันที ตกใจจนแทบจะหงายหลังจริงๆตอนจุนฮเวเอ่ยทักทายเสียงดัง คนตัวสูงเลยโดนจินฮวานฟาดแขนแรงๆไปอีกหนึ่งที
"เป็นอะไรมากมั๊ยเนี่ย วันไหนไม่โดนกูด่าหรือตีนี่จะตายหรอไง" จินฮวานหันไปถามจุนฮเวเสียงเหวี่ยง จุนฮเวหัวเราะเบาๆเหมือนเช่นทุกครั้งแต่ก็ต้องขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อเห็นชุดของจินฮวานเต็มๆตา
พี่จินฮวานของเขาวันนี้อยู่ในชุดเสื้อแขนกุดสีดำกับกางเกงเดฟสีซีดและรองเท้าหุ้มข้อสีแดงสด จุนฮเวมองตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วมันก็น่ารักดีแต่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ คือก็เข้าใจนะว่าช่วงนี้อากาศมันเริ่มร้อนแล้ว แต่จะใส่เสื้อแขนกุดทำไมวะ อยากแขนดำหรอ ที่รู้ๆคือตรงข้างแขนนี่มันเว้าไปมั๊ย เห็นไปถึงไหนแล้วหน่ะ
หวงหว่ะ
"แต่งตัวชิวไปป่ะพี่ แดดแรงขนาดนี้ไม่กลัวแขนดำ?" เอ่ยถามจินฮวานได้เท่านั้นระหว่างยืนอยู่ด้วยกันในลิฟต์ คนคัวเล็กไหวไหล่เล็กน้อยราวกับไม่สนใจก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้จุนฮเว
"พี่ทาครีมกันแดดมาครับน้อง ไม่ต้องห่วงนะครับ" เสียงหวานเอ่ยอย่างอารมณ์ดี คือวันนี้อากาศดีมากๆ อากาศเริ่มร้อนแล้วก็จริงแต่มันก็ยังดีกว่าหน้าหนาวที่หนาวจนออกไปไหนไม่ได้ไม่ใช่หรือไง เหลือบมองเห็นจุนฮเวทำหน้าเบ้แล้วก็ยิ้มบางๆ
"แต่มันเห็นนมพี่อะ ดูดิพี่! คนมองตลอดเลยเนี่ย เอาเสื้อแจ็กเก็ตผมไปใส่มั๊.."
"โอ้ยยยยย มองก็มองดิ กูเป็นผู้ชายมั๊ยไม่ใช่ผู้หญิง ถอดเสื้อเดินยังกล้า แล้วนี่มันหน้าร้อนมั๊ยจะให้ใส่เสื้อทับอีกหรอ มึงบ้าป่ะ! ที่คนมองเพราะมึงมัวแต่ทำหน้าเป็นหมาแบบนี้ไงไอ้หมา!" เริ่มจะโมโหขึ้นมาแล้วจริงๆเลยหันไปเหวี่ยงพร้อมด่าจุนฮเวที่เดินทำหน้าตูดอยู่ข้างกันบนทางเชื่อมคอนโดกับสถานีรถไฟฟ้า คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน มือเล็กค้นเอาเหรียญในกระเป๋าเงินมาหยอดในตู้แลกบัตร
"ก็ผมหวงพี่อะ ไม่อยากให้ใครมอง"
'กริ้ง' สิ้นประโยคของจุนฮเวเหรียญที่กำลังจะหยอดลงช่องถึงกับร่วงจากมือขาวหล่นลงพื้นทันที จินฮวานอ้าปากค้างอยู่ที่หน้าตู้แลกบัตร แก้มขาวเห่อร้อนขึ้นมาแทบจะทันที สะบัดหัวเบาๆแล้วไล่อาการเขินที่ทำเอาจินฮวานปากสั่น ก่อนจะหันไปตีหน้านิ่งใส่จุนฮเวพลางยัดกระเป๋าใส่เหรียญใส่มืออีกคน
"กูจะไปกดตัง กดบัตรรถไฟฟ้าให้กูด้วย!" คนเขินพูดกลบเกลื่อนทำเป็นไม่ได้ยินประโยคที่จินฮเวพูดไปเสียงดัง ก่อนขาเล็กจะก้าวเดินไปทางตู้เอทีเอ็ม จินฮวานตบหน้าตัวเองเบาๆไล่อาการเขินจนหน้าสั่นตอนที่หันไปเห็นสายตาของจุนฮเวที่แสดงออกอย่างปิดไม่มิดว่าหวงจริงๆแล้วมันอดที่จะร้อนไปทั้งตัวไม่ได้
เห้ยนี่ขนาดใส่เสื้อแขนกุดยังร้อนขนาดนี้ แล้วถ้าใส่เสื้อยืดธรรมดาเขาคงไม่ถอดทิ้งไปเลยรึไงวะแม่ ง
คนตัวเล็กหยิบเงินออกมาจากช่องใส่เงินเสร็จก็รีบเดินกลับมาหาจุนฮเวที่ยืนทำหน้าหงอยๆรออยู่ตรงทางเข้าอยู่ทันที จินฮวานตีหน้านิ่งแล้วรับบัตรมาจากมือของอีกคนแล้วเดินนำจุนฮเวผ่านเข้าประตูไปรอรถไฟฟ้าที่ชานชะลา ปล่อยให้จุนฮเวเดินทำหน้ามุ่ยตามมาแทน
โชคดีที่วันนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่สองคนเลยได้ยืนอยู่ที่โบกี้สุดท้ายแบบที่คนไม่ต้องเบียดมากนัก จินฮวานแอบยิ้มกับภาพของเด็กตัวสูงตรงหน้าที่ก้มหน้าเอาเท้าเขี่ยพื้นเล่นเหมือนเด็กไม่มีผิด จุนฮเวเวลางอนนี่ตลกมากจนจินฮวานอยากจะขำให้ลั่น มือขาวแตะแขนจุนฮเวเบาๆพลางเงยหน้าขึ้นไปมองจุนฮเวและยิ้มบางๆ
"เอาเสื้อแจ็กเก็ตที่มึงใส่อยู่มาดิ จะเที่ยงแดดเริ่มแรงแล้วกูกลัวแขนดำ" ไม่ว่าเปล่า นิ้วเรียวชี้ออกไปนอกหน้าต่างให้จุนฮเวที่ยืนทำหน้ามุ่ยดู จุนฮเวถอนหายใจออกมาเบาๆพลางถอดเสื้อแจ็กเก็ตของตัวเองให้จินฮวานใส่
แต่ก็ยังทำหน้าหงิกอยู่เหมือนเดิม
"เป็นอะไรเนี่ยมึง งอนอะไรกู โตแล้วงอนเป็นเด็กเลยนะมึงอะ" จิ้มแขนจุนฮเวเบาๆ เด็กตัวสูงเบือนหน้าหนีไปทางอื่นแล้วก้มหน้านิ่ง จินฮวานเลิกคิ้วมองจุนฮเว มือขาวเกาหัวตัวเองอย่างงงๆ คืออะไร เขาทำอะไรผิดไปตรงไหน ตอบ
"..." ไร้การตอบรับจากเลขหมายปลายทางที่จินฮวานกำลังเรียกอยู่ในขณะนี้ มีเพียงเสียงถอนหายใจแรงๆของจุนฮเวตอบกลับมา มือขาวเลยออกแรงบีบหน้าจุนฮเวให้หันกลับมา เห็นเด็กตัวสูงทำหน้าเบะใส่ จินฮวานก็ตีหน้าโหดถามเสียงนิ่ง
"กูจะถามอีกที มึง เป็น อะ ไร ถ้าไม่ตอบกูจะกลับคอนโดแล้ว"
"ผมเป็นหมาไง! พี่ว่าผมเป็นหมาอะ แค่เป็นห่วงพี่ผมก็ผิดเนอะ ._." จุนฮเวตอบจินฮวานเสียงอ่อยพลางหลุบตาลงต่ำ คนตัวเล็กที่ไม่เคยเจอโหมดนี้ของจุนฮเวก็หัวเราะออกมาเสียงดังลั่นจนคนมองยิ่งทำให้เด็กตัวสูงตรงหน้าทำหน้าบึ้งกว่าเดิมอีก
"โอ้ยยยย หัวล้านป่ะเนี่ยมึง ทำไมขี้น้อยใจ นี่ไงกูใส่เสื้อมึงคลุมทับแล้วไม่ต้องห่วงหรอกน่า โตเป็นควายขนาดนี้แล้วเลิกทำหน้าปัญญาอ่อนแบบนี้ดิ้ ขำจะแย่แล้วเนี่ย 5555555555"
จุนฮเวมองรุ่นพี่ตัวเล็กที่ยืนเกาะแขนหัวเราะตัวเองอยู่แล้วยิ้มกว้าง คือจริงๆเขาไม่ได้ตั้งใจจะงอนหรอก แต่เห็นพี่จินฮวานชอบทำหน้าเหวี่ยงใส่เขาแล้วก็อยากจะทำให้จินฮวานหัวเราะบ้าง พอจะรู้อยู่หรอกว่าอีกคนชอบหัวเราะหน้าจุนฮเวเวลาทำหน้าหงอยๆทุกครั้ง ทำทีไรขำกลิ้งทุกที ไม่รู้เลยว่ามันมีอะไรน่าตลกตรงไหน -_-
แต่ก็หวังว่าวันนี้พี่จินฮวานจะมาเที่ยวกับเขาแล้วมีความสุขไปทั้งวันเลยนะ
รถไฟฟ้าจอดที่สถานีที่เชื่อมต่อกับแหล่งศูนย์การค้าย่านใจกลางเมืองพอดี คนในรถไฟเริ่มเบียดกันมาที่ประตูมากขึ้นเพื่อที่จะลงจากรถไฟฟ้า จุนฮเวจับไหล่ของคนที่มัวแต่ยืนหัวเราะเอาไว้แน่นพลางเดินซ้อนหลังคนตัวเล็กเอาไว้เพื่อเป็นการป้องกันไม่ให้โดนพวกโรคจิตหรือมิจฉาชีพมากโดนตัวจินฮวาน ได้ยินเสียงเด็กมัธยมในรถไฟฟ้าคุยซุบซิบเรื่องเขากับจินฮวานแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
"น่ารักอะแกกกก พี่คนตัวสูงคนข้างหลังโคตรหล่อเลย ;___;"
"เสียดายอะพี่เค้ามากับแฟน แฟนพี่เค้าก็น่ารักนะแก เห็นยืนมุ้งมิ้งกันตั้งแต่ก่อนจะลงสถานีนี้แล้ว อิจจ้า"
ถ้าพี่ได้เป็นแฟนกับพี่ตัวเล็กแล้วจะมุ้งมิ้งกว่านี้อีกครับน้อง :-)
พอออกมาจากรถไฟฟ้าจนเดินเข้ามาในห้างใหญ่ มือใหญ่ที่จับไหล่เล็กของจินฮวานเอาไว้ก็เลื่อนมากุมมือขาวแทน คนที่อยู่ในโหมดขำค้างก็หยุดขำแทบจะทันทีก่อนจะมองต่ำลงไปที่มือแล้วเขย่าเบาๆ
"เนียนนะมึงอะ -_-"
"เดี๋ยวพี่หาย จับพี่ไว้แบบนี้แหละ :-)" ไม่ว่าเปล่าคนตัวสูงพูดพร้อมกับกระชับมือที่จับอยู่ให้แน่นขึ้นไปอีก จินฮวานอ้าปากค้างแก้มขาวขึ้นสีเล็กน้อย เตรียมจะแหกปากด่าจุนฮเวแล้วแต่เสียงทุ้มของอีกคนก็พูดขึ้นมาเสียก่อน
"อู้ยพี่! นั่นมันชานมไข่มุก!!!" นิ้วยาวชี้ไปที่ป๊อบอัพสโตร์ของร้านชานมไข่มุกยี่ห้อดังที่ตั้งอยู่ในห้างพลางออกแรงดึงให้จินฮวานเดินตามมาด้วยกันไวๆ พยายามยื้อตัวสุดกำลังจนมือหลุดออกมาจากมือของจุนฮเวแล้วยืนกอดอกมองเด็กตัวสูงที่วิ่งเข้าไปซื้อชานมไข่มุกร้านดัง คนตัวเล็กกัดปากแน่นแล้วทำเสียงฮึดฮัดอย่างหงุดหงิด
บางที่จุนฮเวอาจยังไม่รู้ว่าจินฮวานเกลียดชานมไข่มุก ยิ่งเป็นยี่ห้อนี้แล้วยิ่งเกลียด...
"กูไม่..." กำลังจะปฏิเสธจุนฮเวไปแต่อีกคนมันดันยื่นแก้วชาไข่มุกมายัดใส่มือจินฮวานเสียก่อน
จินฮวานก้มมองแก้วชาไข่มุกในมือจุนฮเวแล้วอยู่ๆก็รู้สึกเหมือนตัวชา เขาไม่รู้หรอกว่ามันบังเอิญหรือว่าอะไรยังไง แต่ชาไข่มุกที่จุนฮเวกินอยู่มันดันเหมือนกับชาไข่มุกแบบที่แฟนเก่าของจินฮวานชอบกินพอดี
"ชาเขียวไข่มุกใส่พุดดิ้งชอคโกแลตสองแก้วค่ะ"
แล้วก็ไม่รู้ว่าเพราะมันฝังใจมากเกินไปหรือเปล่า อยู่ๆจินฮวานก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาได้ยินเสียงของแฟนเก่าตัวเองดังอยู่ใกล้ๆ...
คนตัวเล็กหลับตาพลางสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งและมองเลยจุนฮเวไปทางด้านหลัง ภาพของหญิงสาวในชุดเสื้อเอวลอยสีขาวแขนยาวกับกางเกงเอวสูงสีดำสนิทที่กำลังยืนสั่งชาไข่มุกอยู่หน้าเคาท์เตอร์กับชายหนุ่มตัวสูงหุ่นดีอีกคน มองต่ำลงมาเห็นมือของสองคนประสานกันแน่นทำเอาจินฮวานมือสั่นจนแทบจะถือแก้วชาไข่มุกต่อไปไม่ไหว
ผ่านไปกี่ปีก็ยังชอบอยู่เหมือนเดิมสินะ
จิน นายอง
ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มสวยหวานที่จินฮวานจำได้ดีว่าเขาตกหลุมรักรอยยิ้มนั้นทันทีตั้งแต่แรกพบกำลังยิ้มให้กับผู้ชายคนใหม่อยู่หัวใจดวงเล็กยิ่งรู้สึกเหมือนโดนบีบคั้นจนแทบจะหายใจไม่ออก
จินฮวานยืนนิ่งแข็งเป็นหินจนจุนฮเวที่โบกมือไปมาอยู่หลายรอบต้องหันไปมองตามว่ารุ่นพี่ตัวเล็กกำลังมองอะไรอยู่ พอหันกลับมาอีกทีก็ตกใจจนแทบจะเป็นบ้า มือเล็กของจินฮวานบีบแก้วชานมไข่มุกแน่นจนน้ำข้างในไหลทะลักออกมาผ่านหลอดและรอยเจาะย้อยลงมาจากแก้วเลอะไปทั้งมือและพื้นห้าง จุนฮเวเลยรีบแกะแก้วชาไข่มุกออกมาจากมืออีกคนแล้วดึงให้จินฮวานที่ยืนนิ่งอยู่เดินไปห้องน้ำด้วยกัน
คนตัวเล็กเม้มปากแน่นตลอดทางเดินมาที่ห้องน้ำ ได้ยินเสียงจุนฮเวถามว่าเขาเป็นอะไรทำไมอยู่ๆนิ่งไปอยู่ตลอดทางแล้วก็อดที่จะถอนหายใจออกมาแรงๆไม่ได้ เวลานี้เขาไม่อยากจะพูดอะไรกับใครจริงๆ
จินฮวานยืนนิ่งมองเด็กตัวสูงกว่าที่ยืนฟอกสบู่มือให้ตัวเองอยู่ เสียงทุ้มถามอย่างเป็นห่วงเป็นใยแต่จินฮวานก็เลือกที่จะเงียบแล้วก้มหน้านิ่ง พยายามกลั้นน้ำตาที่มันกำลังจะไหลออกมาไม่ให้มันหยดลงบนแขน ยิ่งได้ยินเสียงของจุนฮเวที่ถามอยู่ตลอดเวลาแบบนี้น้ำตามันก็ยิ่งไหลออกมาจนกลั้นเอาไว้ไม่อยู่
"พี่จิน...." มือใหญ่ที่กำลังล้างมือให้จินฮวานอยู่ชะงักเมื่อมือเล็กสั่นเทาจนน่ากลัว พอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าอีกคนผ่ายกระจกเห็นจินฮวานก้มหน้าร้องไห้อยู่ก็ทำอะไรไม่ถูก
"เพราะมึงเลยจุนฮเว พะ เพราะมึงเลย" สะอื้นเบาๆ มือสั่นเทาทุบไหล่กว้างของคนสูงกว่าเพื่อระบายอารมณ์ จินฮวานหลับตาแน่นกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาอีกรอบเหมือนเขื่อนแตก
"ผมขอโทษ..." เสียงทุ้มเอ่ยขอโทษอีกคนไปทั้งๆที่ไม่รู้หรอกว่าความผิดของตัวเองมันคืออะไร ยอมยืนนิ่งๆให้จินฮวานทุบไหล่ตัวเองไปเรื่อยๆจนเห็นคนในห้องน้ำเริ่มมองมาที่พวกเขาบ้างแล้ว มือใหญ่เลยจัดการดึงจินฮวานให้เข้าไปในห้องน้ำก่อนจะใช้เท้างัดประตูเอาไว้เพื่อไม่ให้อีกคนออกมา
"ปล่อยดิ่ ขังกูไว้ทำไมวะ!!! ฮึก"
"พี่อยากให้คนอื่นเห็นหรอไงว่าพี่ร้องไห้อะ อยู่ในนั้นไปจนกว่าพี่จะโอเคก็แล้วกัน ผมรอได้" สิ้นประโยคของจุนฮเวจินฮวานก็ทรุดตัวนั่งลงบนชักโครกแล้วก้มหน้าร้องไห้ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาเงียบๆ มือเล็กทุบหน้าขาตัวเองหลายรอบไม่กลัวว่ามันจะช้ำเลยสักนิด ตอนนี้จินฮวานเกลียดตัวเองมากๆ ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงต้องร้องไห้ให้ผู้หญิงคนนั้นด้วย ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงไม่ยอมลืมสักที
กูแม่ ง โคตรไร้ค่าเลย...
จุนฮเวยืนมองประตูห้องน้ำที่ได้ยินเสียงจินฮวานสะอื้นออกมาเบาๆพลางถอนหายใจออกมา รู้สึกเจ็บจี๊ดไปทั้งใจเลยจริงๆตอนที่เห็นน้ำตาของอีกคน และที่ยิ่งเจ็บกว่านั้นคือ จุนฮเวเพิ่งรู้ว่าจินฮวานยังลืมแฟนเก่าไม่ได้...
เห้อ กู....
พังหมด จะพาพี่จินมาเที่ยวแฮปปี้กันสองคน
เสือ กพามาดราม่าซะงั้น
เจ็บเว้ยยยย เจ็บบบ
100%
#ขอใจพี่จิน
คนกดเฟบทะลุ 300 แล้ว! เห้ยนี่มันบ้าไปแล้ว ตกใจจจ ขอบคุณมากน้ะค้าบบบบ
มาอัพต่อจนจบแล้วเน้อออออออออออ ร้องไห้หนักมาก นี่มันอะไร เอ้ะดราม่าหรอแกหรือยังไง
ดราม่าสิยะ พี่จินร้องไห้ขนาดนั้น ขออภัยด้วยนะคะช่วงนี้อารมณ์อีไรท์มันดราม่ามากเลย 55555
สงสารเน่เน้าะเดทวันนี้จะแฮปปี้อย่างที่เน่วางแผนเอาไว้มั๊ยน้า
ติดตามกันตอนต่อไปเน้อ จะรีบอัพไม่ทิ้งไปแบบนี้แล้ว จะพยายาม! 55555
รีดเดอร์หายเลยอะกันอัพช้า #ร้องไห้แรง อย่าหายไปไหนเลยน้าอยู่กับเค้าก่อน
เม้นต์และสกรีมกันด้วยสิเธอออออออ เลาเสียใจนะ TT
#ขอใจพี่จิน หน่ะขอใจพี่จินนนนน
ขอบคุณอิงมากฮะที่นั่งฟังกันบ่นเรื่องพลอตฟิคเรื่องนี้ตลอด
ขอบคุณพี่จั๊มพ์ที่นั่งเม้นให้ทุกตอนเลยน้ะก้ะ
ขอบคุณน้องลูกโป่งด้วยจ้าที่เข้ามาอ่านฟิคของพี่กันตามสัญญา 555555
แล้วก็สวัสดีน้ะมะปรางนักอ่านเงาคนใหม่ของกัน
พี่ error407 กันจะอัพไวๆแล้วเน้อออออออออ
แล้วก็ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนค่ะที่เข้ามาอ่าน คอมเมนต์และกรีมฟิคของกัน อิอิ
ความคิดเห็น