คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 06 : feels good
Chapter 06
feels good
สี่วันที่ผ่านมาเหมือนจะเป็นเรื่องปกติไปแล้วที่ดูคาติคันสวยของจุนฮเวต้องมาจอดส่งคนตัวเล็กที่หน้าคณะทันตแพทย์ศาสตร์ทุกเช้า และทุกเย็นก็เช่นกัน จุนฮเวไม่เคยเลทให้จินฮวานได้ลงมารอให้หงุดหงิดเลยสักครั้ง เท่าที่เห็นคือพอเลิกเรียนจินฮวานเดินลงมาจากตึกทีไรเขาก็เจอจุนฮเวนั่งเล่นโทรศัพท์รออยู่ที่ม้าหินหน้าคณะทุกครั้ง
แต่วันนี้เหมือนจะแปลกจากไปทุกที เพราะจุนฮเวไม่ได้มารับจินฮวานกลับคอนโดเหมือนทุกวัน เนื่องจากจินฮวานส่งไลน์ไปบอกกับจุนฮเวไปว่าวันนี้ไม่ต้องมารับไปตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว จินฮวานจึงเดินลงมาจากตึกและมุ่งหน้าไปทางตึกคณะวิศวะที่อยู่อีกทิศหนึ่งของมหาลัยแทน คนตัวเล็กเดินทอดน่องพลางก้มหน้าเล่นเกมในโทรศัพท์ไปเรื่อยๆอย่างไม่เร่งรีบนัก
เพราะมัวแต่เดินก้มหน้าก้มตาจิ้มจอโทรศัพท์จนไม่ใส่ใจสิ่งรอบกายเลยสักนิด จึงเป็นสาเหตุให้เดินไปชนเข้ากับมนุษย์คนนึงนี่แหละ จินฮวานรีบเอ่ยขอโทษทั้งๆที่ยังคงก้มหน้าเล่นเกมส์ในโทรศัพท์อยู่แล้วเดินเลี่ยงไปทางซ้าย แต่มนุษย์ที่เขาเพิ่งจะเดินชนและเอ่ยขอโทษไปนั้นก็เดินเลี่ยงมาทางซ้ายอีก พอจินฮวานเลี่ยงไปทางขวาอีกคนก็ขยับตามเป็นอย่างนั้นอยู่หลายรอบจนคิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างรำคาญใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองคู่กรณีด้วยสายตาหาเรื่องสุดๆ
"อะไรของมึงวะ!!!! คนกำลังรีบยังจะยืนกวนตีนขวางทางกูอยู่อีก!!!"
"พี่มัวแต่เดินเล่นโทรศัพท์จนไม่มองทางเองเหอะ" จุนฮเวเอียงคอมองรุ่นพี่ตัวเล็กที่ยืนทำหน้าบึ้งใส่ตัวเองด้วยท่าทางแบ๊วสุดฤทธิ์ ยิ่งเห็นจินฮวานกำลังปั้นหน้ายักษ์ใส่จุนฮเวก็ยิ่งรู้สึกอารมณ์ดี ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ชอบแกล้งให้จินฮวานโมโหใส่บ่อยๆนัก
"เออ กูผิดเอง โทษนะ -_- แต่ตอนนี้มึงอะหลบหน่อยกูจะเดินไปตึกวิศวะ" จินฮวานถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พลางกลอกตาไปมาอย่างหน่ายๆ
"นัดพี่จีวอนกับพี่ยุนฮยองไว้อ่อ?" จุนฮเวหันไปถามคนข้างกายที่เดินคู่กันอยู่บนฟุตบาท จินฮวานเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้กับรุ่นน้องร่างสูงกว่าบางๆ
"เสือ กอะ ^^"
"โหยพี่ ทำไมเป็นคนแบบนี้เนี่ย" จุนฮเวหน้างอแทบจะทันทีที่ได้ยินคำตอบของจินฮวาน รุ่นพี่ตัวเล็กหัวเราะเบาๆก่อนจะตอบคำถามของจุนฮเวดีๆ
"เย็นนี้พวกกูนัดกินเหล้าร้านหลังมอกัน กูเลยต้องเดินไปหามันนี่ไง แล้วนี่มึงมาเดินเล่นอะไรแถวนี้?"
"ถ้าผมตอบพี่ว่าเสือ กมั่งพี่จะโกรธมั๊ยครับ5555" คนตัวสูงหยุดเดินแล้วหันมาถามจินฮวาน ริมฝีปากหยักกระตุกเป็นรอยยิ้มกวนตีนที่สุดเท่าที่จินฮวานเคยพบเจอมา มือขาวเลยต่อยแขนจุนฮเวไปแรงๆหนึ่งที
"กวนตีนนะมึงอะ เคยเดินๆอยู่แล้วโดนถีบตกฟุตบาทมั๊ย"
"เอาจริงๆผมก็ไม่ได้อยากกวนตีนพี่หรอก อยากกวนใจพี่มากกว่า" เจอมุกเสี่ยวทั้งในไลน์ทั้งตัวเป็นๆแบบนี้แล้วจินฮวานก็กลอกตาไปมาแล้วเดินหนีจุนฮเวที่เดินตามมาพร้อมด้วยเสียงหัวเราะเหมือนคนบ้าแทบจะทุกครั้งที่หยอดมุกลาวเสร็จ นี่พูดตรงๆเลยว่ารู้สึกคิดผิดมากๆที่วันนั้นทักไลน์จุนฮเวไปก่อน หลังจากนั้นไลน์จินฮวายก็ไม่ได้สงบสุขอีกเลย อยากจะเปลี่ยนไลน์หนีแต่เสียดายสติ้กเกอร์เลยต้องทนๆคุยกับไอ้เด็กปัญญาอ่อนนี่ต่อไป
"กวนประสาทกูด้วยหน่ะสิมึงอะ ทำไมชอบทำให้กูหงุดหงิดวะจุนฮเวถามจริง"
"เพราะเวลาพี่หงุดหงิดแล้วพี่ชอบทำปากยื่น ผมว่าน่ารักดี โคตรเหมือนตัวตุ่น"
"ตัวตุ่น? นั่นน่ารักหรอวะ กูว่าสมองมึงมีปัญหานะ ไปเชคบ้างก็ดีเหมือนกันนะนี่หมอแนะนำ ถึงกูจะเป็นหมอฟันก็เถอะ" เออ เอากับจุนฮเวสิบอกว่าจินฮวานเวลาโกรธแล้วชอบทำปากยื่นเหมือนตัวตุ่นเห็นแล้วรู้สึกน่ารักดี คือให้ตายเถอะ ไอ้ตัวหน้าหลิมๆฟันยื่นๆแบบนั้นเหมือนจีวอนมากกว่าไม่ใช่หรอวะ จินฮวานเงยหน้าขึ้นไปมองจุนฮเวที่ตอนนี้วิ่งตามเขาทันจนเดินคู่กันแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ
"เออพี่ พูดถึงหมอแล้วผมมีไรจะถาม"
"ถามว่า?"
"ถ้าอยากเป็นนักข่าวต้องเรียนคณะวารสาร แล้วถ้าอยากเป็นแฟนพี่จินฮวานนี่ผมต้องเรียนคณะอะไรหรอครับ?"
"-____- เกี่ยวกับหมอตรงไหนวะ เรียนคณะมนุษย์นะครับ เป็นมนุษย์ให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาเสี่ยวใส่ ไอ้ห่านี่" อดที่จะถอนหายใจออกมายาวๆและส่ายหน้าใส่จุนฮเวอย่างเอือมระอาไม่ได้จริงๆ มือขาวผลักอกรุ่นน้องร่างสูงกว่าให้ถอยไปให้พ้นทางก่อนจะเดินเลยจุนฮเวที่ยืนยิ้มอยู่ไปให้ไกลๆ แต่จุนฮเวก็ยังคงเดินตามมาพร้อมกับเสียงหัวเราะแบบคนอารมณ์ดีอยู่ได้ตลอดเวลาจนจินฮวานเริ่มจะหงุดหงิด.
"5555 พี่รับมุกผมด้วยอะ เมื่อไหร่จะรับรักอะคับ...โอ้ยยยยย อย่าหยิกดิพี่ นี่เจ็บนะ อยู่กับพี่แป้บเดียวนี้ทั้งต่อยทั้งตีทั้งหยิกมาหมดเลยนะเนี่ย!" ตัวแทบจะงอก็ตอนโดนมือเล็กๆของคนที่กำลังเดินทำหน้าบึ้งอยู่บิดพุงเข้าให้เต็มๆ จุนฮเวรีบแกะมือของจินฮวานออกมาแล้วจับเอาไว้แน่นๆ เห็นอีกคนกำลังถลึงตามองแล้วดิ้นๆให้เขาปล่อยมือ แล้วก็ขำอีกรอบ
โคตรน่ารักเลยแม่ ง
"ก็มึงกวนตีนอะ! เห้ยยย ปล่อยดิ่มึงงง คนมองกันหมดแล้วเนี่ยยยย เห้ยจะข้ามถนน!ปล่อยดิ่!" จินฮวานแหกปากโวยวายเสียงดัง มือเล็กอีกข้างที่ว่างก็ตีมือจุนฮเวที่ยังจับมือตัวเองไว้แน่นจนมือสองข้างโดนรุ่นน้องตัวสูงรวบเอาไว้จนตอนนี้คนตัวเล็กไม่เหลือมือไว้ทำร้ายร่างกายจุนฮเวอีกต่อไป
"ปล่อยผมก็โดนพี่ตบเอาดิ ไม่เอาอะ จะข้ามถนนใช่มั๊ยครับเดี๋ยวพาข้าม"
"ปล่อยกูดิ่!! เห้ยนี่ ขอร้องนะปล่อยเหอะคนมองเยอะแล้วจริงๆนะ"
"ผมว่าที่คนมองเยอะเพราะพี่เสียงดังมากกว่า เอางี้ผมปล่อยมือพี่ข้างหนึ่งแล้วกัน ถ้าพี่ตีผมผมจะอุ้มพี่ไปคณะผมโอเคมั๊ย ถ้าพี่ด่าผมผมจะจับมือพี่สองข้างเลย ไม่ปล่อยแล้วจริงๆนะ"
สิ้นเสียงของจุนฮเวจินฮวานก็หุบปากที่กำลังอ้าด่าจุนฮเวแทบจะทันที ใบหน้าน่ารักบูดบึ้งพลางกระทืบเท้าลงลงกับพื้นเหมือนเด็กโดนขัดใจ ได้ยินเสียงทุ้มของอีกคนหัวเราะเบาๆแล้วจินฮวานก็หน้าบึ้งกว่าเดิมอีก
โอ้ยยยย หงุดหงิดโว้ยยย ทำไมต้องมาเจอจุนฮเวด้วยวะ!!!!
อยากจับมือก็บอกดีๆดิ ไม่ต้องมาใช้มุกนี้ ;_;
แล้วนี่จะมองกันอีกนานป่ะหล่ะ! ไม่เคยเห็นคนจับมือกันหรอไง!!!
ตอนนี้มือของตัวเองอีกข้างหนึ่งถูกปล่อยออกแล้ว จินฮวานก้มมองมือของจุนฮเวที่ยังจับมือตัวเองอีกข้างหนึ่งแล้วพาเดินข้ามถนนเล็กๆในมหาลัย แก้มขาวอยู่ๆก็เห่อร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองจุนฮเวที่เดินฮัมเพลงเล่นอย่างอารมณ์ดีเลยสักนิด
มือข้างที่ว่างถูกยกขึ้นมาตีแก้มตัวเองที่ตอนนี้มันกำลังแดงได้ที่อยู่เบาๆ เออเอาให้แดงไปเลยจุนฮเวจะได้ไม่รู้ว่าเขาเขิน
คืออย่าเขินได้มั๊ยหล่ะ!!!
"พี่ตบหน้าตัวเองทำไมเนี่ย? ไม่เจ็บหรอ?"
"หะ ห้ะ มะไม่เจ็บๆ เมื่อกี๊ยุงมันกัดแก้มอะ" คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมาตอบจุนฮเวหน้ามึน จุนฮเวได้ยินคำตอบมึนๆของจินฮวานแล้วก็หัวเราะอีกครั้ง
"ยุงบ้าอะไรมันจะมากัดตอนสี่โมงแบบนี้อะพี่ พี่นี่ตลกนะ 5555"
"เออกูตลก -__- แล้วนี่จะปล่อยมือได้ยัง จะถึงคณะมึงอยู่แล้วเดี๋ยวกูก็โดนเพื่อนล้..."
"ฮิ้ววววววววววววววว เดี๋ยวนี้มีคนเดินจูงมือมานะครับเพื่อนเตี้ย จับมือหลานกูแน่นๆนะคร้าบจะได้ไม่ลื่นล้มแบบวันนั้นอีก อิอิ"
อิอิพ่องดิ
สัดจีวอน เห่าหอนรับกูมาแต่ไกลเลยนะ
-__________-
เออ ยังพูดไม่ทันขาดคำดีเลยไงว่าให้ปล่อยมือเดี๋ยวจินฮวานจะโดนล้อเอา เสียงของจีวอนก็ดังมาแต่ไกลพร้อมด้วยเสียงเห่าหอนจากแก๊งค์เพื่อนที่นั่งกันอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าตึกคณะวิศวะก็ดังขึ้นมากันอย่างไม่ขาดสาย คนตัวเล็กกัดปากตัวเองอย่างหงุดหงิดก่อนจะสะบัดมือออกจากมือจุนฮเวแล้วเตรียมวิ่งเข้าไปถีบจีวอนที่หัวเราะร่วนอยู่
"เหี้ย!!!!!!!"
"เห้ยพี่ระวัง!!!!!"
เหมือนมันเป็นภาพรีเพลย์แบบสโลวโมชั่นแบบในหนังที่จินฮวานชอบดูบ่อยๆเลยก็ก็ว่าได้ คนตัวเล็กที่กำลังจะวิ่งเข้าชาร์ตถีบจีวอนดันเผลอลื่นแอ่งน้ำเล็กๆทำเอาเสียจังหวะที่กำลังจะกระโดดถีบ จินฮวานหลับตาปี๋เพราะคิดว่าคราวนี้ตูดต้องกระแทกพื้นแรงกว่าคราวที่แล้วที่มาลื่นล้มหน้าคณะแน่ๆ
แต่เปล่าเลย จินฮวานกลับไม่ล้มลงไปกระแทกพื้นอย่างที่คิดเอาไว้เพราะจุนฮเววิ่งเข้ามาประคองคนกำลังล้มเอาไว้ได้ทันพอดี คนตัวสูงกว่าเซถอยหลังไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่ถึงกับล้มอะไร เหลือบมองจินฮวานที่หลับตาปี๋อยู่ในอ้อมกอดตัวเองแล้วก็อมยิ้มน้อยๆ เปลือกตาสีเนื้อละเอียดค่อยๆลืมขึ้นมาอย่างช้าๆ เห็นใบหน้าของจุนฮเวอยู่ห่างกันแค่คืบอยู่ๆก็ร้อนหน้าขึ้นมาอีกรอบ ตัวบางรีบผละออกจากจุนฮเวออกมายืนหายใจเข้าปอดลึกๆอย่างรวดเร็ว
"ขะ ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไรครับพี่ ^^" จุนฮเวส่งยิ้มบางๆให้กับจินฮวานที่ยืนก้มหน้าอยู่ มือใหญ่เอื้อมไปขยับปกเสื้อของอีกคนให้เข้าที่ จินฮวานกัดปากแน่นแล้วก้มหน้างุด คือไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเวตอนนี้จริงๆ กลัวว่าหน้ามันจะร้อนกว่านี้
"มาคณะกูทีไรล้มตลอดดดด ได้ผัวแน่คร้าบงานนี้" จีวอนเปิดปากแซวขึ้นมาคนแรกหลังจากอ้าปากค้างกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เขาเกือบจะกรี๊ดออกมาแล้วจริงๆตอนที่จุนฮเววิ่งเข้าไปรับจินฮวานเอาไว้ได้พอดีแบบนั้น แม่ งโคตรเหมือนในซีรี่ย์ที่ดูเลยให้ตายเหอะ
หลานกูนี่หล่อมากครับ อยากได้แป้บจะเป็นไรมั๊ย TT
"สัดนี่แทนที่จะถามว่ากูเจ็บตรงไหนมั๊ย มึงพูดเหี้ยอะไรอยู่ได้!"
"ก็มึงไม่ล้มอะ มึงก็ไม่เจ็บดิ เขินน้องเค้าก็บอกครับไม่ต้องมาทำซึนแล้วเหวี่ยงใส่พวกกูกลบเกลื่อน กูรู้ทันนะเตี้ยยยยย"
"เกลียดมึงอะ!!!!!!" จินฮวานสะบัดหัวออกมาจากจีวอนที่ยีหัวตัวเองเล่นอย่างหงุดหงิด มือเล็กผลักเพื่อนให้ออกไปไกลๆจากตัวเองก่อนจะแทรกกายลงไปนั่งบนเก้าอี้ข้างๆกัน หันซ้ายหันขวาหาเพื่อนอีกคนไม่เจอคิ้วสวยก็เลิกขึ้นอย่างแปลกใจ
ปกติมันต้องนั่งเสนอหน้าอยู่ที่หน้าตึกคณะนี่ไม่ใช่หรอวะ
แล้ววันนี้มันหายหัวไปไหน
"มึง ยุนฮยองไปไหนวะ" ไวเท่าความคิดจินฮวานก็โพล่งถามขึ้นมาทันที จิ้ปากอย่ารำคาญคนตัวสูงกว่าที่ยืนสะกิดไหล่ตัวเองอยู่ไม่ยอมหยุดก่อนที่ตัวบางจะขยับเล็กน้อยเพื่อที่จะให้จุนฮเวนั่งได้
"อ๋อ มันไปอ่อยเด็กประมงอยู่ เดี๋ยวก็มา"
"เด็กประมง? ไอ้น้องชานอูอะไรนั่นอะนะ?" จินฮวานเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ คือไม่คิดจริงนะว่ายุนฮยองจะไปติดเด็กเห็นวันๆขายแต่ลิปบาล์มของมันไง เอาเวลาที่ไหนไปอ่อยเด็กเค้าวะ
อ๋อ เวลาตอนเลิกเรียนไง โถ่
"ถูกต้องแล้วคร้าบ แล้วนี่มึงมานั่งเสือ กอะไรเนี่ยจุนฮเว บ้านช่องไม่กลับ?"
"โหยลุงอะ เรื่องของลุงมันก็เรื่องของผมแหละ เพราะลุงเป็นเพื่อนของว่าที่แฟนผม" จุนฮเวย่นจมูกน้อยๆหลังจากที่โดนลุงรหัสหันมาถามด้วยถ้อยคำที่หยาบคายก่อนจะตอบคำถามของจีวอนด้วยรอยยิ้มสดใสพร้อมกับมือใหญ่ที่เลื้อยมาโอบไหล่เล็กของจินฮวานที่นั่งอยู่ข้างๆกัน
"มือมึงหน่ะ เอาออกไป ไอ้เตี้ยนี่กูหวงนะครับจีบได้แต่ไม่อนุญาตให้ลวนลาม" จีวอนผลักมือของหลานรหัสตัวเองออกจากไหล่ของจินฮวานแล้วดึงร่างเพื่อนตัวเล็กที่ตอนนี้นั่งกลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่ายมากอดแน่นจนหน้าแทบจะฝังลงไปบนอก จุนฮเวทำหน้าบึ้งแล้วดึงจินฮวานกลับมาอยู่ในอ้อมกอดตัวเองเหมือนเดิม แต่กอดได้ไม่นานจีวอนก็ดึงกลับไปอีก เป็นแบบนี้อยู่หลายรอบจนคนตัวเล็กที่โดนดึงไปดึงมาเริ่มจะหมดความอดทน
"โอ้ย!!! พวกมึงอะ! พอมั๊ยหล่ะ! ชอบกูมากมั๊ยนี่ซื้อกูไปเล่นที่บ้านเลยมั๊ยหล่ะกูขาย ไอ้ห่านี่ดึงไปดึงมาอยู่ได้!!!!!!" จินฮวานแหกปากเสียงดังลั่น แขนบางผลักอกคนสองคนที่กำลังจะดึงตัวเองไปมาเอาไว้ ใบหน้าเหวี่ยงๆหันไปมองจีวอนทีจุนฮเวทีแล้วลุกขึ้นยืนกอดอกทำหน้าบึ้งใส่คนสองคนที่ตอนนี้นั่งทำตาปริบๆมองตัวเองอยู่
"ซื้อได้หรอพี่ เท่าไหร่ครับผมทุ่มหมดตัว"
"กูนี่แหละจะทุ่มมึงก่อน -_______-" กล้าดียังไงมากอดกูวะ ;///;
จุนฮเวเห็นจินฮวานยืนทำหน้าบึ้งง้ำงอใส่ตัวเองแล้วก็หัวเราะอย่างชอบใจพลางจับมือนุ่มของจินฮวานเอาไว้แล้วทำหน้าอ้อนใส่ คนถูกกระทำถึงกับหน้าแดงทำอะไรไม่ถูกจนจีวอนเงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนตัวเล็กแล้วก็หัวเราะออกมาบ้างเลยโดนจินฮวานโบกหัวไปเต็มๆหนึ่งที ก่อนทีจีวอนจะลุกขึ้นยืนแล้วบอกว่าเดี๋ยวจะไปขับรถมารับ
คือเอาจริงๆก็ไม่อยากนั่งอยู่นาน รู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกิน -_-
"พี่ครับ พี่จินฮวานพี่ยิ้มหน่อยดิ นี่วันนี้พี่ทำหน้าบึ้งใส่ผมมา หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก เจ็ด เจ็ดรอบแล้วนะ" จุนฮเวเอ่ยขึ้นแล้วเอามือของจินฮวานมาแนบกับหน้าตัวเองพลางช้อนสายตามองจินฮวานที่กำลังยืนอยู่ จินฮวานสะบัดหน้าหนีไปอีกทางแล้วดึงมือออก
"ระ เรื่องของกู"
"แค่เพียงรอยยิ้มเล็กๆของเธอครั้งเดียวก็ทำให้ฉันไม่เหลียวไปมองที่ใด" เสียงทุ้มนุ่มน่าฟังร้องเพลงขึ้นมาพร้อมด้วยสายตาหวานเยิ้มของจุนฮเวที่ช้อนมองคนตัวเล็กที่ยืนกัดปากแน่น จินฮวานหลับตาปี๋แล้วเอามืออุดหูตัวเอง
คือไม่อยากฟัง มันเขินอะ ;_;
จุนฮเวนั่งนิ่งแล้วมองจินฮวานที่ตอนนี้ยืนเอาเอามือปิดหน้าอยู่ เห็นหูเล็กแดงน้อยๆก็ยิ้มออกมาบางๆ นี่ถ้าเปิดหน้าพี่จินฮวานตอนนี้หน้าคนตัวเล็กต้องแดงมาแน่ๆ
กายสูงตัดสินใจลุกขึ้นยืนแล้วจับมือเล็กที่ปิดหน้าอยู่ค่อยๆเปิดออก ตอนแรกจินฮวานก็ขืนอยู่เล็กน้อยแต่เพราะสู้แรงของจุนฮเวไม่ได้เลยปล่อยให้จุนฮเวดึงมือออกแล้วก้มหน้างุดไม่ยอมมองหน้าจุนฮเวแทน จุนฮเวหัวเราะแล้วย่อตัวลงมามองหน้าจินฮวานพร้อมกับทำหน้าแบ๊วชูสองนิ้วใส่ แล้วมันก็ได้ผลดีเลยหล่ะ มุมปากของจินฮวานกระตุกเป็นรอยยิ้มก่อนที่รุ่นพี่ตัวเล็กจะยืนขำจุนฮเวจนน้ำตาไหล
"มึงทำเหี้ยอะไรเนี่ย 555555555555"
ไม่เคยจะคิดว่ายิ้มของเธอคนนี้จะทำให้ฉันนั้นห้ามใจยาก
จุนฮเวเกาหัวตัวเองแก้เขินแล้วมองจินฮวานที่ยืนขำจนตัวงอ หัวใจเต้นถี่รัวจนเหมือนจะหลุดออกมานอกอก มือเล็กเอื้อมมาจับแขนจุนฮเวเอาไว้เป็นหลักแล้วก็ขำยาวไม่ยอมหยุด เห็นคนตัวเล็กที่ชอบทำหน้าบึ้งใส่เขากำลังยืนหัวเราะอยู่แล้วก็อดที่จะยิ้มตามไม่ได้
อยากขอได้ไหม อย่ายิ้มให้ใครอย่างนี้ฉันขอเลยเธอ
'ปี๊นๆๆๆๆๆ'
"โอ้ยยยยย!!! เลิกจีบกันสักทีโว้ยยยย เหล้าเนี่ยจะไปแดกมั๊ยคร้าบเตี้ย ยืนมุ้งมิ้งกันอยู่ได้!!!" เสียงแตรรถที่บีบรัวๆกับเสียงตะโกนของเจ้าของรถคันสวยเรียกให้คนสองคนที่ยืนหัวเราะอยู่หันไปมองได้ไม่ยาก จินฮวานหยุดหัวเราะแล้วกรอกตาไปมาอย่างรำคาญ คือไม่เข้าใจจีวอนจริงๆว่ามันจะแซวอะไรเขานักหนา ปากว่างมากนักก็เอาเวลาไปแทะแครอทมั๊ย
"งั้นกูไปแล้วนะ 555 วันนี้มึงตลกมากนะเนี่ยจุนฮเว" จินฮวานพอหันไปเจอจุนฮเวทำหน้าหงออยู่ก็หัวเราะอีกรอบ มือเล็กยกขึ้นมาโบกบ๊ายบายร่างสูงกว่าก่อนจะเดินตรงไปที่รถของจีวอนที่จอดรออยู่
"เดี๋ยวดิพี่..." เสียงทุ่มเรียกจินฮวานที่กำลังจะเปิดประตูรถเอาไว้ คนตัวเล็กหันหน้ามาเลิกคิ้วมองจุนฮเวที่เดินมาเปิดประตูรถให้แทน แล้วดันให้จินฮวานขึ้นไปนั่งบนรถดีๆก่อนที่คนตัวสูงจะยื่นตัวเข้ามาในรถและจัดการลอคสายเข็มขัดนิระภัยให้เรียบร้อย จินฮวานเอามือจับแก้มตัวเองที่กำลังร้อนฉ่า
"อย่ากินเหล้าเยอนะครับพี่จินฮวาน ก่อนจะกินอย่าลืมกินข้าวให้อิ่มก่อนนะเดี๋ยวเหล้ากัดกระเพาะ ถ้าพี่ถึงหน้าคอนโดแล้วไลน์หาผมนะเดี๋ยวลงมารับ"
"อะ โอเค..." จินฮวานตอบรับจุนฮเวเสียงสั่น พลางยกมือขึ้นมากุมหัวใจตัวเองที่กำลังเต้นแรงเอาไว้ รุ่นน้องตัวสูงยิ้มให้จินฮวานบางๆแล้วหันไปหาลุงรหัสตัวเองที่นั่งเบะปากใส่อยู่
"ส่วนลุง..."
"อะไรมึง จะจีบกูหรอ กูไม่ให้จีบนะ"
"กระต่ายแม่ งไม่ใช่สไตล์ผมหว่ะ โทดทีนะลุง คืนนี้ห้ามเมาปลิ้นนะเว่ย ขับรถมาส่งพี่จินฮวานดีๆนะ -_-"
"โอ้ยยยย น่ามคานอ่ะะะ จินมึงไล่ผัวเอ้ยเด็กมึงไปซิกูหิวเหล้าแล้ว เดี๋ยวต้องไปรับไอ้ยุนที่คณะประมงอีกเนี่ยยยยย"
#ขอใจพี่จิน
21:45
JHOE : พี่จินฮวาน
JHOE : กินไปเยอะยังอะ
ไม่ๆ แค่สองสามแก้ว : Jinhwan
ไม่เมาหรอก : Jinhwan
JHOE. : ครับ
มึง จะนอนยังอะ : Jinhwan
JHOE.: รอพี่กลับมาก่อนครับค่อยนอน
อ่า...โอเค : Jinhwan
เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่จินฮวานมัวแต่นั่งเล่นโทรศัพท์จนเหล้าในแก้วไม่ได้พร่องลงไปแม้แต่น้อยเลย ตัวบางนั่งไขว่ห้างเอนหลังพิงกับโซฟาในร้านมือข้างหนึ่งถือแก้วเหล้าส่วนอีกข้างก็นั่งกดโทรศัพท์ไปด้วย มีบ้างเป็นบางครั้งที่เผลอยิ้มออกมากับข้อความของจุนฮเว ทำเอาเพื่อนสองคนต้องเบะปากใส่จินฮวานอย่างหมันไส้
JHOE.: พี่จะกลับดึกมั๊ย
ไม่นะ พน.ต้องไปเอารถตอนเช้าอะ : Jinhwan
JHOE.: ให้ผมไปเป็นเพื่อนป่ะ
ตื่นไหวก็ไปดิ : Jinhwan
"จ้าาาา ติดโทรศัพท์ มัวแต่นั่งเล่นไลน์ไงไม่สนใจเพื่อน เออดีเนาะะะะ" ยุนฮยองเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ติดจะแนวแดกดันเล็กน้อย ทำเอาคนที่มัวแต่นั่งก้มหน้าก้มตารัวนิ้วตอบไลน์คนในโทรศัพท์ต้องเงยหน้าขึ้นมามองพร้อมเบะปากใส่
"แล้วในมือมึงนั่นเรียกว่าอะไร ก่อนแซะกูนี่กดส่งตอบไลน์ผัวเด็กประมงของมึงก่อนดีมั๊ย เดี๋ยวเค้าหาว่าอ่านแล้วไม่ตอบ" จินฮวานจิ้ปากอย่างขัดใจพลางยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว คือเขาก็คุยกับจุนฮเวธรรมดาป่ะวะจะมาแซะมาแซวเพื่อ? เห็นยุนฮยองลอยหน้าลอยตาใส่แล้วก้มหน้าพิมพ์ตอบไลน์ไอ้น้องชานอูอะไรนั่นยิกๆแล้วก็อดที่จะหมันไส้ไม่ได้ มือเล๋กเลยขยำทิชชู่แล้วปาใส่เพื่อนที่นั่งอยู่ตรงข้าม
"ไอ้เตี้ย!!"
"อะไรมึง ไอ้ตุ๊ด!!!!"
"5555 พวกมึงนี่ทะเลาะกันเหมือนผู้หญิงเลยหว่ะ นี่กูหลับตาฟังนึกว่ากระเทยจะตีกัน"
"หุบปากแล้วแดกเหล้าทำหน้าเฮิทๆไปเงียบๆเถอะมึงอะ!" ยุนฮยองตบหัวจีวอนแรงๆไปหนึ่งที
"ไอสัด ใครบอกกูเฮิท เฮิทเชี่ยไร นี่กูแฮปปี้นะครับเพื่อน" คนที่ถูกยัดเยียดว่าเฮิทเลิกคิ้วสูงแล้วส่ายหัวไปมารัวๆ จีวอนหัวเราะในลำคอเล็กน้อยก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มจนหมดแก้ว จินฮวานนั่งกอดอกหรี่ตามองเพื่อนรักที่ทำตัวพิลึกจนจีวอนต้องหลบสายตาไปทางอื่น
"เวลามึงโกหกมึงจะชอบสั่นขา -_- มึงเป็นอะไร เห็นนั่งหน้าหงอยแดกเหล้ามานานละ ใครหักอกมึงเดี๋ยวกูไปกระทืบแม่ งให้" เสียงนิ่งๆของคนตัวเล็กที่นั่งกอดอกมองอยู่นายเอ่ยขึ้น จีวอนชะงักมือที่กำลังจะยกแก้วเหล้าที่เพิ่งชงเสร็จไปเล็กน้อย ก่อนที่จะยกดื่มเข้าไปรวดเดียวหมดแก้วอีกรอบ
"ไอ้เหี้ย ก็ไม่เชิงอกหัก แต่แบบไม่รู้หว่ะ กูไม่ควรไปชอบเค้าตั้งแต่แรกไง แค่คิดก็ผิดละ มึงกระทืบเค้าไม่ได้หรอก" จีวอนปรับสีหน้าที่เศร้าให้กลับมาเป็นปกติแล้วส่งยิ้มบางๆให้กับเพื่อนรักสองคนที่หันไปมองหน้ากันแล้วขมวดคิ้วมุ่น จินฮวานลูบหลังจีวอนเบาๆ จีวอนหัวเราะในลำคอเบาๆแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มอีกรอบ
“เห้ยแต่กูไม่เป็นไรจริงๆเว่ย ว่าแต่มึงเหอะไอ้จิน กับน้องจุนฮเวของมึงนี่ยังไง ปากบอกไม่ชอบแต่มือนี่ยังตอบไลน์น้องเค้ายิกๆเลยนะ”
จีวอนมองหน้าจินฮวานที่สะดุ้งขึ้นมาเบาๆแล้วส่งยิ้มล้อเลียนไปให้ คนตัวเล็กรีบลอคหน้าจอโทรศัพท์แล้วยืดหลังตรงขึ้นมาทันที จินฮวานกระแอมไอเบาๆแล้วยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ
“เห้ย ก็ไม่ยังไง คือเอาดีๆกูว่าจุนฮเวก็ไม่ได้แย่ คือกูก็ไม่ได้ซีเรียสเรื่องเพศนะ แต่มึงก็รู้นี่ กูว่ากูก็ไม่พร้อมที่จะมีใคร แล้วอีกอย่างฮันบิน...” จินฮวานยิ้มเจื่อน มือเล็กวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะ เห็นยุนฮยองกับจีวอนพร้อมกันถอนหายใจคนตัวเล็กก็ยักไหล่เบาๆ
“โอ้ย ห้าปีแล้วไม่พร้อมเหี้ยอะไรมึงอย่าเยอะ นั่นก็แค่ความรักป๊อบปี้เลิ้บวัยใสป่ะวะ อย่าจริงจังดิมึง ส่วนฮันบินแม่งก็แค่เด็กขี้หวง กูเชื่อว่าถ้ามึงจะมีใครสักคนจริงๆมันต้องเข้าใจ” ยุนฮยองเอ่ยแทรกขึ้นมาเสียงดัง ใบหน้าแสดงอาการไม่สบอารมณ์กับเพื่อนรักตัวเล็กที่นั่งขมวดคิ้วอยู่ ยุนฮยองผลักไหล่ที่ลู่ลงของจินฮวานเบาๆ
“เรื่องฮันบินเดี๋ยวกูจัดการเอง” เสียงนิ่งๆของจีวอนพูดขึ้น จินฮวานขมวดคิ้วเข้าหากันอีกรอบ ส่วนวยุนฮยองก็หัวเราะลั่นแล้วตบไหล่จีวอนรัวๆ
“เห้ย ฮันบินมันกลัวจีวอนนี่หว่า 5555555555555”
“มึงไม่มีเรื่องอะไรต้องห่วงแล้วนะ มึงคุยกับใครแล้วรู้สึกดีมึงก็คุยๆไปเถอะ อย่าสร้างกำแพงให้หัวใจมึงเลย นานๆที่จะมีคนจริงใจผ่านเข้ามาในชีวิตมึงนะเว่ย ถ้าปล่อยให้ผ่านไปแล้วระวังมึงจะเสียใจ” จีวอนยักไหล่เบาๆพลางมองเพื่อนรักตัวเล็กที่นั่งหน้าเครียดกัดปากตัวเองแน่น
รถยนต์คันสวยจอดอยู่หน้าคอนโดที่มีร่างสูงของจุนฮเวยืนรออยู่ก่อนแล้ว ยุนฮยองจอดรถและหิ้วปีกจินฮวานที่หลังจากเลิกคุยกันเรื่องจุนฮเวแล้วคนตัวเล็กก็กระดกเหล้าเข้าปากไปหลายแก้วติดจนเมามายไม่ได้สติลงมาจากรถ คนตัวสูงเห็นแบบนั้นแล้วก็รีบวิ่งเข้ามารับร่างของจินฮวานมาจากยุนฮยองแล้วอุ้มจินฮวานขึ้นคอนโด
จุนฮเวค่อยๆวางร่างไร้สติของจินฮวานลงบนเตียงนุ่มในห้องนอนของจินฮวาน คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเป็นปม เห็นคราบน้ำตาหยดเล็กๆที่เกาะอยู่บนแพขนตาสวยของรุ่นพี่แล้วมือใหญ่ก็ค่อยๆเกลี่ยเช็ดให้อย่างแผ่วเบา มือใหญ่ขยับจัดท่านอนของอีกคนให้นอนสบาย ได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆของจินฮวานแล้วก็ลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ไหนพี่บอกว่าจะไม่เมาไงวะเนี่ย” กายสูงทรุดกายนั่งลงบนเตียงนุ่มพลางลูบหัวเล็กๆไปด้วย ส่วนมืออีกข้างก็คอยเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มใสเบาๆ นั่งลูบผมนั่งเช็ดน้ำตาให้อีกคนจนจินฮวานหลับสนิทไปเรียบร้อยแล้วจุนฮเวก็ค่อยลุกขึ้นยืน จุนฮเวปัดปรอยผมที่ปรกหน้าของจินฮวานออกจาใบหน้าน่ารักที่กำลังหลับสนิท ริมฝีปากได้รูปจูบลงแผ่วเบาบนหน้าผากมน ก่อนที่จุนฮเวจะยืดตัวขึ้นยืนหลังตรงโดยไม่ลืมที่จะดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้จินฮวานจนมิดคอ ขายาวก้าวเดินออกจาห้องนอนของคนตัวเล็กไป มือใหญ่ค่อยๆงับประตูห้องปิดเบาๆ
“ฝันดีนะครับพี่จินฮวาน :-) ”
#ขอใจพี่จิน
อรั๊ย! จบไปอีกตอน เป็นตอนที่ไม่มีอะไรเลยนอกจากความนุ้งนิ้งอะแกร เราว่าพี่จินเค้าก็หวั่นไหวแล้วนะ
เอ้ะหรือยังไง
เรื่องนี้มันเดินเร็วไปมั๊ย ถ้างงก็ขออภัยไว้ ณ.ที่นี้ด้วยค่ะ ตอนแต่งนี่มึนมาก 5555555
ดีใจมากกกก คนกดเฟบทะลุ 200 คนแล้ว เย่ๆ เห้ยนี่คือตกใจมากจริงๆนะไม่คิดว่าฟิคกันจะมีคนอ่านเยอะ
ขอบคุณมากเลยนะค้านักอ่านที่น่ารักทุกๆท่าน
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นของ คุณ Error407 ด้วยนะคะ กันอ่านแล้วยิ้มตลอดเลย
ขอบคุณอิงกับพี่จั๊มพ์ด้วยน้าที่คอมเม้นให้กันทุกตอนเลย ฮ่า
ขอบคุณสำหรับรีดเดอร์ทุกคนที่ทั้งคอมเม้นและคอยสกรีมในแทกให้กันตลอดเวลาด้วยเน้อะๆ ขอบคุณมากๆจริงๆนะคะ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยนะฮับ
สำหรับคนที่เข้าไปดูในแทก #ขอใจพี่จิน ก็คงจะเห็นรูปร้องจุนฮเวสุดหล่อในชุดนักศึกษากันแล้วใช่มั๊ยคะ
น้องหล่อมากเลยเนอะ นี่แต่งรูปไปเราก็นั่งกรี๊ดไป 55555
เรารักทุกคนเลยนะ ตอนต่อไปเราจะมาอัพอิมเมจตัวละครแต่ละคนนะเย่ๆ
ความคิดเห็น