ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {iKON} #ขอใจแลกเกียร์ [JunJin/Junhwan]

    ลำดับตอนที่ #6 : chapter 05 : shy

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 58





    CHAPTER 05

    SHY

     

     



     

    *เพื่อความฟินในการอ่านตอนนี้ แนะนำให้เปิดเพลงแฟนของลิปตาฟังไปด้วยค่ะ :-)*

     

     

     

     
     



                  จะบอกว่าเมื่อคืนตัวเองคุยไลน์อยู่ในแชทคนเดียวก็ไม่ใช่ แต่พี่จินฮวานก็เล่นอ่านแล้วไม่ตอบไปตั้งแต่ทุ่มครึ่งยันเที่ยงคืนกว่าๆ ตอนที่จุนฮเวกำลังนั่งอัพโหลดคลิปตัวเองลงเฟสบุคอยู่พอดี ได้ยินเสียงแจ้งเตือนไลน์ดังขึ้นมาก็รีบเปิดอ่านชนิดที่ว่าแทบจะทันที คนตัวเล็กที่อยู่ห้องฝั่งตรงข้ามตอบมาเพียงแค่สติ้กเกอร์มูนอ้าปากหาวกลับมาให้เท่านั้น 



     



                  นี่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี 




                  แต่ก็ดีกว่าอ่านแล้วไม่ตอบแหละวะ 



     



                  จุนฮเวสูดหายใจเข้าปอดลึกๆพร้อมกับเช็คตัวเองในกระจกเป็นครั้งสุดท้าย มือเรียวขยับจัดปกเสื้อให้เรียบร้อยก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อชอปที่พาดอยู่บนพนักเก้าอี้มาใส่ทับชุดนักศึกษา เหลือบมองเวลาที่นาฬิกาแล้วก็ต้องรีบเดินออกจากห้อง 


     




                  'กริ้งๆ'






                  เสียงกริ่งที่ดังขึ้นทำเอาคนที่กำลังนั่งกินขนมปังดูการ์ตูนตอนเช้าอยู่ต้องขมวดคิ้วอย่างงงๆ เจ็ดโมงเช้าแบบนี้ใครมันจะมาหา พอนึกขึ้นได้ว่าเป็นจุนฮเวที่ขยันส่งไลน์มาหาตัวเองเป็นสิบๆข้อความว่าเช้านี้จะมารับไปมหาลัยด้วยกันก็ร้องอ๋อก่อนจะปิดทีวีแล้วเดินไปเปิดประตูห้องให้ทันที 






                  เปิดห้องมาก็เจอกับรุ่นน้องตัวสูงกว่าเป็นคืบยืนยิ้มแฉ่งให้เขาอยู่ จินฮวานก็ผงะถอยหลังไปสองสามก้าว จุนฮเวชะโงกหัวเข้ามาในห้องพร้อมกับเอ่ยอรุณสวัสดิ์เสียงสดใส 






                  "มอนิ่งครับพี่ตัวเล็ก " 





                  "เออ มอนิ่ง อารมณ์ดีมากมั๊ยหล่ะมึงอะ ยิ้มอยู่นั่นแหละ -_-" ผลักอกจุนฮเวที่ยังคงยิ้มแย้มแจ่มใสใส่จินฮวานไม่ยอมหยุดไปแรงๆให้ถอยห่างจากตัวเองไปหนึ่งที แล้วหันไปปิดประตูห้องให้เรียบร้อย ได้ยินเสียงสัญญาณล็อคเตือนอัตโนมัติแล้วจินฮวานก็หันกลับมาหาจุนฮเวที่ยังคงยืนยิ้มให้เขาอยู่เหมือนเดิม แต่คราวนี้มือใหญ่กลับยื่นมาตรงหน้าจินฮวานทั้งสองข้าง คนตัวเตี้ยกว่าเลิกคิ้วอย่างงงๆแล้วเงยหน้าขึ้นไปมอง





                  "เลือกเอาดิพี่ว่าจะเอาข้างไหน เลือกให้ถูกข้างนะครับ ถ้าผิดข้างพี่จะอดของดี" 





                  "โตแล้วเล่นเป็นเด็กเลยนะมึงอะ กูไม่เลือกได้มั๊ยเนี่ยเสียเวลา" จินฮวานกลอกตาแล้วกอดอกมองจุนฮเวที่ทำปากยื่นใส่ตัวเองอย่างเซ็งๆ เห็นอีกคนทำหน้าหมาหงอยแล้วก็อดที่จะสงสารไม่ได้ มือเล็กเลยจิ้มไปที่มือซ้ายของจุนฮเวแบบส่งๆ 


     



                  จุนฮเวยิ้มกว้างจนตาหยีก่อนจะแบมืออกมาและส่งแผ่นกระดาษเล็กๆให้จินฮวาน คนตัวเล็กขมวดคิ้วมุ่นแล้วหยิบขึ้นมาอ่าน 

     






                  '' 

     





                  "อะไรของมึงอะ?" 





                  "โหย หัวใจผมไงพี่ นี่อุส่าห์ให้" 





                  "งั้นเอาคืนไปเถอะ ขอบคุณมาก แต่กูไม่อยากได้" ส่ายหน้าอย่างเอือมๆใส่จุนฮเวไปอีกทีก่อนจะส่งกระดาษแผ่นเล็กนั่นคืนให้จุนฮเวไปแล้วเดินหนีคนที่ยืนทำหน้าหงอยไปขึ้นลิฟต์แทน รู้ตัวนะว่าตัวเองใจร้ายกับจุนฮเวมาก แต่ก็นั่นแหละ มุกที่เอามาจีบนี่เด็กน้อยมากเลยเหอะ











                  แต่มันก็ทำให้จินฮวานต้องแอบยิ้มตอนเดินหันหลังหนีจุนฮเวมาอยู่ดี



     

     



                  "เห้ยพี่!!! รอก่อนดิ!!! หัวใจผมเนี่ยมีแต่คนอยากได้นะ นี่มีแค่พี่เลยนะที่ผมอยากให้แบบเต็มใจสุดๆอะ เก็บไว้เถอะนะอย่าขยำทิ้งเลย" 





                  "ครับๆคุณเซเลป กูเก็บไว้ก็ได้ แล้วนี่จะยืนขวางประตูลิฟต์อีกนานป่ะหล่ะ ถ้ากูไปมอสายกูจะขยำหัวใจมึงทิ้ง" ถลึงตาใส่เด็กยักษ์(ใช่ต้องเป็นเด็กยักษ์เท่านั้นเพราะตัวสูงมากๆสูงกว่าจินฮวานเป็นคืบสูงกว่าคนปกติ) อีกที พอได้ยินว่าจินฮวานจะเก็บกระดาษที่เขียนรูปหัวใจที่ตัวเองเขียนเอาไว้จากหน้าเศร้าๆเป็นหมาหงอยก็ยกยิ้มกว้างขึ้นมาแทบจะทันที ก่อนที่จะรีบแทรกตัวเองเข้าไปในลิฟต์มายืนข้างๆจินฮวานแล้วฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี 





                  "อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ถ้าหากได้เธอนั้นเป็นแฟนก็ดี" 





                  เพิ่งจะรู้ว่าเสียงจุนฮเวเพราะจริงๆอย่างที่มินอาบอกก็ตอนนี้แหละ มันเพราะมากๆจนจินฮวานทนฟังต่อไม่ได้ อยู่ๆก็รู้สึกเหมือนทำอะไรไม่ถูก ไม่ใช่เพราะเขินหรอกนะ แต่ถ้าลองมาเป็นจินฮวานที่อยู่ในลิฟต์กับจุนฮเวสองคนแล้วอีกคนมันยืนฮัมเพลงแล้วมองหน้าเขาอยู่ด้วยแบบนี้เป็นใครจะทำตัวถูกบ้างขอถามหน่อย 





                  "อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ถ้าหากได้เธอนั้นเป็นแฟนก็ดี" จุนฮเวยังคงฮัมเพลงต่อไปเรื่อยๆอย่างอารมณ์ดี คือยิ่งเห็นพี่จินฮวานที่ตอนนี้หันหลังแล้วยืนเล่นโทรศัพท์ทำเป็นเหมือนไม่สนใจแต่หูเล็กๆนั่นกำลังแดงอยู่นี่คือรู้เลยจริงๆว่ากำลังเขิน 





                  จุนฮเวหยุดร้องเพลงแล้วสะกิดไหล่เล็กของคนที่ยืนหันหลังให้ตัวเองอยู่พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ใบหูเล็กที่กำลังแดงจนจะระเบิดอยู่แล้ว ทำเอาคนที่กำลังจะหันมาทำหน้าเหวี่ยงใส่ต้องตกใจทำตาโตจนเกือบจะถลนออกมา 

     
     




                  ดีนะ ที่ไม่หันเร็ว ถ้าหันเร็วนี่คงเป็นเหมือนซีรี่ย์แน่ๆ ;____; 


     



                  "อะ อะอะอะไร!!!!" 





                  "ผมร้องเพลงเพราะมั๊ยพี่" ยื่นหน้าเข้าไปถามใกล้ๆพร้อมกับรอยยิ้มอีกครั้ง จินฮวานจิ้ปากอย่างหงุดหงิดแล้วผลักหน้าจุนฮเวให้ออกไปไกลๆ โชคดีที่ลิฟต์ถึงชั้นที่จอดรถพอดี ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดจินฮวานก็รีบเดินออกจากลิฟต์แบบไม่รอจุนฮเวที่ยังคงเดินฮัมเพลงตามมาแม้แต่น้อย 






                  "คุณอาจจะเคยเจอคนไม่ดี หรือคนที่เจ้าชู้ แค่อยากให้รู้ว่า อย่าเอาคนเดียวมาตัดสิน"






                  "-_-" 





                  "แค่อยากให้คุณเปิดหัวใจ รักรักกันไป เดี๋ยวมันก็ชิน" คราวนี้ไม่ใช่แค่ร้องอย่างเดียวแล้ว จุนฮเวหยิบกระดาษที่วาดรูปหัวใจมากางให้จินฮวานดู คนตัวเล็กหน้าขึ้นสีเล็กน้อย 







                  "จะร้องเพลงอีกนานป่ะหล่ะ ถ้ายังร้องอยู่อีกกูเดินไปมอเองก็ได้นะ -_-" กลบอาการเขินด้วยการเหวี่ยงใส่จุนฮเวที่หยุดร้องเพลงแล้วยืนหัวเราะเหมือนคนบ้า ไม่ใช่แค่จุนฮเวหรอกนะที่บ้า จินฮวานเองก็จะบ้าด้วยเหมือนกัน ให้ตายเหอะ 





                  "นี่อากาศก็ไม่ได้ร้อนมากนะพี่ ทำไมหน้าพี่แดงจังอะ" 






                  "มึงไม่ร้อนแต่กูร้อนไง!!! พอใจมั๊ย!!! โอ้ย!!! กูจะไปสายแล้วเนี่ย!!!!!!!!!"

     




                  "คร้าบๆ 555555 พี่นี่โคตรน่ารักเลยให้ตายเหอะ ขอหยิกแก้มทีดิ" หัวเราะเสียงดังอีกทีกับท่าทางของจินฮวานที่ยืนกอดอกทำหน้าเหวี่ยงใส่ สำหรับจุนฮเวแล้วมันน่ารักมากๆจนอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปหยิกแก้มคนแก่กว่าเบาๆ 





                  "ย่าห์!!!! กู!!! จุน!!! ฮเว!!!!!" คนโดนหยิกแก้มตวาดลั่นลานจอดรถอย่างหงุดหงิด มือเล็กฟาดไปที่ไหล่จุนฮเวแรงๆไม่กลัวว่าอีกคนมันจะเจ็บมากแค่ไหน เห็นอีกคนมันยังยิ้มได้อยู่จินฮวานก็กัดปากอย่างขัดใจ 





                  "นี่ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่พี่เรียกชื่อผมอะ 555" 





                  "กูไม่อยากคุยกับมึงแล้ว -_-" 





                  ทะเลาะตบตีกันจนดูคาติที่ขี่พาจินฮวานมาส่งที่มหาลัยเป๋ไปเป๋มาหลายรอบเพราะจุนฮเวตั้งใจให้รุ่นพี่ที่นั่งซ้อนท้ายอยู่กอดตัวเองแน่นๆ จึงไม่แปลกถ้าจุนฮเวจะโดนทั้งทุบทั้งด่าทั้งหยิกจนตัวจะเขียวไปหมดแล้วแต่เจ้าตัวก็ไม่สนใจเลยสักนิด 






                  เจ็บตัวนิดหน่อยแลกกับการให้พี่จินฮวานกอดนี่คือคุ้มสุด 






                  เสียงสี่สูบที่ดังกระหึ่มมาก่อนตัวรถดังเรียกร้องความสนใจให้นักศึกษาที่กำลังเดินกันอยู่บนฟุตบาทในมหาลัยหันมามองเหมือนเช่นทุกครั้ง แต่ดูเหมือนว่าวันนี้คนในมหาลัยจะมองจินฮวานและจุนฮเวเยอะมากกว่าเป็นปกติ ได้ยินเสียงกรี๊ดเป็นระยะๆที่มากกว่าทุกวันมันทำเอาคนที่ซ้อนท้ายอยู่ต้องเกาะไหล่จุนฮเวแน่น 

     
     





                  วันนี้มันมีอะไรแปลกไปรึไงวะ? 

     





                  จอดส่งคนตัวเล็กถึงหน้าคณะพร้อมๆกับสายตาอยากรู้อยากเห็นของคนมากมาย จินฮวานรีบปีนลงจากดูคาติแล้วก้มหน้าเดินเข้าไปในตัวตึกทันที ให้พูดตรงๆเลยก็คือเขาไม่ชอบเป็นเป้าสายตาของใครจริงๆ 





                  "พี่จินฮวาน!!! รอแป้บดิ่!" จุนฮเวที่รีบดับเครื่องแล้ววิ่งตามจินฮวานมาจนถึงบันไดขึ้นตึกร้องเรียกอีกคนเอาไว้ มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กเอาไว้ทันพอดี คนตัวเล็กหันมาเลิกคิ้วมองจุนฮเวที่กำลังค้นอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเป้อย่างงงๆ


     




                  เห็นนมกล้วยขวดเล็กพร้อมกับขนมปังชอคโกแลตชิพยื่นมาให้ตรงหน้า จินฮวานก็อ้าปากค้างแล้วเงยหน้าขึ้นมองจุนฮเวที่ส่งยิ้มให้ตัวเองอยู่ 

     
     




                  มันรู้ได้ยังไงว่าเขาชอบกินขนมปังอันนี้กับนมกล้วย!!!! 

     





                  "ตั้งใจเรียนนะครับพี่ ผมไปก่อนนะ แล้วเดี๋ยวเย็นนี้ผมมารับ พี่เลิกสี่โมงเหมือนเดิมใช่มั๊ย??" 



     
     

                  "อะ เอ้อ เหมือนเดิม ขอบคุณนะมึง" รับขนมปังกับนมมาจากอีกคนพร้อมกับเกาแก้มตัวเองแก้อาการเขิน จุนฮเวยิ้มจนตาหยีให้เขาแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆก่อนจะโบกมือบ๊ายบายแล้วเดินจากไป 



     

     










                  "อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ถ้าหากได้เธอนั้นเป็นแฟนก็ดี~"





                  "ร้องเพลงเหี้ยอะไรเนี่ยมีง หรรษามากป่ะหล่ะ?" คนตัวเล็กทำหน้าหงุดหงิดพลางหันไปถามฮงซอกเสียงเหวี่ยง มือบางปากปากกาที่ถืออยู่ใส่ฮงซอกที่ร้องเพลงไม่ยอมหยุดอย่างหงุดหงิด 



     


                  "อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ถ้าหากได้น้องจุนฮเวเป็นแฟนก็ดีดีแน่ๆเลยใช่มั๊ยจินนนน" มินอาที่กำลังนั่งปัดขนตาอยู่ฮัมเพลงที่จินฮวานได้ยินมันมาตั้งแต่เช้าพร้อมด้วยรอยยิ้มสดใส ในตอนท้ายเดนท์คนสวยเปลี่ยนเนื้อเพลงแล้วหันไปถามจินฮวานที่ยังคงทำหน้านิ่ง 





                  "ดีออกอะดิ -_- แล้วนี่เป็นอะไรกันเนี่ย ทำไมถึงร้องแต่เพลงนี้วะ?" เออ ทำไมวันนี้ตั้งแต่เช้ามาจินฮวานถึงได้ยินแต่เพลงนี้ ให้ตายเหอะ เพิ่งจะมาฮิตหรอหรือยังไง? 






                  "อ้าว นี่แสดงว่าจินยังไม่ได้ดูคลิปสินะสินะ ;_____; แก ฉันเปิดให้ดูเอามั๊ย นี่ฉันแชร์คลิปนี้ไปในเฟสแล้วนะ แทกแกไปด้วยแล้วนะจิน ยังไม่ได้ดูจริงๆอ่อ น้องจุนฮเวเสียใจแย่เลยอะ" 







                  "อ๋อที่แกแทกมาอะนะ เนตช้าหว่ะเปิดดูไม่ได้โทษทีๆ ว่าแต่มันเกี่ยวอะไรกับจุนฮเววะโอ้ยหยุดมองกูด้วยสายตาแบบนี้สักทีเหอะฮงซอก กูขนลุก!!!" คนตัวเล็กทำหน้างงหันไปเจอฮงซอกที่กำลังมองเขาด้วยสายตาหวานเชื่อมล้อเลียนตัวเองอยู่ก็โวยวายเสียงดังลั่น มือเล็กขยำกระดาษโพสอิทปาใส่หน้าเพื่อนที่หัวเราะร่วน ปากบางเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อฮงซอกรับก้อนกระดาษเอาไว้ทันแล้วปากลับมาโดนหน้าผากตัวเองเต็มๆ 




     


                  “ไอ้เหี้ยนี่! กูหงุดหงิดแล้วนะ!!!!” จินฮวานแหกปากเสียงดังใส่ฮงซอกอย่างหงุดหงิด เออใช่ตอนนี้เขาหงุดหงิดมากจริงๆ ตั้งแต่วันนี้ที่นั่งเรียนมาเขาโดนฮงซอกทั้งล้อทั้งแกล้งจนจดเลกเชอร์อาจารย์หมอไม่รู้เรื่องเลย แล้วนี่ยังจะมาปากระดาษใส่หน้าเขาอีก!!!! มือเล็กทุบตีไหล่เพื่อนที่ยังคงหัวเราะไม่ยอมหยุดอย่างแรง 

     






                  "ใจเย็นๆนะจิน ฮง!แกเลิกแกล้งจินดิ่ยะ นี่ๆคลิปโหลดแล้ว เอาหูฟังไปๆๆๆ" คนสวยที่นั่งอยู่ตรงกลางรั้งมือของเพื่อนตัวเล็กเอาไว้พลางยื่นหูฟังส่งให้จินฮวานแทบจะทันทีก่อนที่ฮงซอกจะโดนทุบจนช้ำตายเสียงก่อน

     

     

     

     

     ก็ไม่รู้ว่าคุณทำบุญด้วยอะไร ถึงดูดีอย่างนี้


    ก็ไม่รู้ว่าคุณทาครีมอะไร ผิวคุณจึงดีแบบนี้


    ก็ไม่รู้ว่าคุณน่ะมากับใคร ขอเข้าไปจอยได้มั้ย


    แต่ที่รู้คือคุณได้ใจไปหมดแล้ว 

     

     

     

     

     

    นี่มันเสียงของจุนฮเว!!!!

     

     

     
     

     

                  จินฮวานเลิกคิ้วเล็กน้อยมือขาวกดเพิ่มเสียงเพื่อที่จะได้ฟังเสียงในคลิปวีดีโอให้ดังขึ้น เห็นมินอานั่งกรี๊ดนั่งเขินจนตัวจะบิดอยู่ข้างๆก็ส่ายหัวเบาๆ คนตัวเล็กนั่งนิ่งฟังเสียงของจุนฮเวและอ่านเนื้อเพลงในคลิปไปด้วยพร้อมกับแก้มขาวสองข้างที่อยู่ๆก็ร้อนเห่อขึ้นมาเสียอย่างนั้นแหละ จุนฮเวเสียงดีมากๆแล้วเพลงนี้ก็โคตรจีบเลยจริงๆนะให้ตายเหอะ!!!

     







     

    อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน

    ถ้าหากได้คนนี้เป็นแฟนก็ดี

    อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน

    ถ้าหากได้เธอนั้นเป็นแฟนก็ดี

     




     

                  กว่าจะจบเพลงจินฮวานก็พับกระดาษแล้วเอามาพัดหน้าตัวเองให้หายร้อนไปหลายรอบ มีบ้างที่เอื้อมมือไปตบฮงซอกที่ยังคงล้อเลียนตัวเองไม่หยุด มือขาวยื่นโทรศัพท์พร้อมหูฟังส่งคืนให้มินอาแล้วขอตัวไปสงบสติตัวเองอยู่ในห้องน้ำสักแป้บ

     

     
     

     

     

                  โอ้ยยย ตายเหอะตาย

     

     

                  แต่เสียงจุนฮเวนี่เพราะจริงๆนะ ;____;


















                  กลุ่มควันขโมงประหนึ่งโรงงานอุสาหกรรมที่มาจากหลังตึกคณะวิศวะ โดยมีตัวต้นเหตุคือกลุ่มนักศึกษาประมาณเกือบสิบคนกำลังนั่งสูบบุหรี่อัดควันพิษเข้าสู่ปอดกันอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ เว้นเสียแต่จุนฮเวคนนึงที่นั่งยิ้มอยู่คนเดียวบนคอมแอร์หลังตึก มือใหญ่สไลด์หน้าจอโทรศัพท์เลื่อนอ่านดูคอมเม้นต์และกระแสตอบรับจากคลิปที่เขาเพิ่งอัพลงไปเมื่อคืนด้วยรอยยิ้ม เห็นทั้งมินอา จีวอน และยุนฮยองกดแชร์คลิปของเขาพร้อมกับคอมเม้นต์ยาวๆแล้วก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้ 

     




    'Mina bang just shared your post : โอ้ยยย ทำไมอิจฉาเพื่อนตัวเองขนาดนี้อะ!!! ตาฉันนี่ลุกเป็นไฟแล้วเนี่ย!!!! เสียงน้องเพราะมากอะแกกกก ละลายเลยอะละลายแกเข้าใจมั๊ย อีเพื่อนฉันก็อย่าเล่นตัวให้มันมากนักจะได้มั๊ยอะะะ โอ้ยยย อยากมีคนมาจีบแบบนี้บ้างอะแกรรรรรรร อีเพื่อนคะดูค่ะดูๆๆๆๆๆๆ Jinan Jinhwan Cookies Hong' 



    'Bobby Jiwon comment on your post : เหี้ยเอ้ย หลานกูรุกหนักชิบหาย นี่ถ้ากูเป็นตุ๊ดแบบ Babylion Sseunghunie นี่รีบวิ่งไปถวายตัวถึงเตียงนอนแล้วครับ เขินใส้บิดแบบนี้พี่ไม่ทน เตี้ยครับมึงต้องดูนะๆๆๆ Jinan Jinhwan' 



    'Babylion Sseunghunie comment on your post : นี่อีพี่รหัส มึงเลิกว่าผมเป็นตุ๊ดสักทีได้ป่ะหล่ะ นี่มันที่สาธารณะนะครับ ถ้าพ่อกูรู้ขึ้นมาพี่ต้องรับผิดชอบด้วยการเป็นผัวผมนะครับนะ :Bobby Jiwon แต่เจ๊เขินคลิปหนูมากนะคะลูก เขิ๊นเขินอะ อยากได้หนูเป็นผัวแทนอีพี่จีวอนคิมเลยค่ะ Junhoe goo' 



    'Song PrinceY comment on your post : พวกมึงนี่ก็เลิกป่วนกันสักทีป่ะหล่ะห่า Bobby Jiwon  Babylion Sseunghunie ฝากโปรโมทร้านด้วยมึง กูนำเข้าลิปบาล์มนีเวียกลิ่นเชอร์รี่มาจากเมกา ราคาไม่แพงสนใจทักแชทเฟสเลยครับ :-) songprincecherrylipsshop มึงมาดูคลิปนี้เร็วๆดิ้ไอ้เตี้ยๆๆๆๆๆ Jinan Jinhwan' 



     


                  นั่งเลื่อนคอมเม้นลงมาดูเรื่อยๆเห็นพี่รหัสตัวเองกับพวกลุงรหัสทะเลาะกันงุ้งงิ้งๆแล้วก็ขำดี บางส่วนก็เป็นคอมเม้นจากเพื่อนแล้วก็แฟนคลับที่เข้ามาบอกว่าเสียงดีบ้างอยากเป็นคนที่เขาร้องเพลงให้บ้าง จนมาสะดุดกับคอมเม้นต์สุดท้ายที่เพิ่งโพสเมื่อสองนาทีที่แล้ว 









    'Jinan Jinhwan comment on your post : ว่างมากมั๊ยหล่ะ!!! 



     

     
     

     


                  "อยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ก็ฉันนั้นอยากจะได้คนนี้เป็นแฟน ถ้าหากได้เธอนั้นเป็นแฟนก็ดี....ถุ้ยยยยยยย ครับๆอินเลิ้บบบบ ความรักฟรุ้งฟริ้งมากมั๊ยหล่ะมึงอะ!!!!!" คิมดงฮยอกคนที่นั่งมองเพื่อนสนิทตัวเองนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่กับรูปโปรไฟล์เฟสบุคของพี่จินฮวานอะไรนั่นอยู่นานอดที่จะแขวะจุนฮเวแล้วเบ้ปากใส่เบาๆไม่ได้ 





                  "ไม่เสือ กดิมึงอะ ดูดหรี่เงียบๆไปดิ้สัด" ร่างสูงหันมาจิ้ปากใส่ดงฮยอกที่ชะโงกหน้าเข้ามาดูหน้าจอโทรศัพท์ตัวเอง มือใหญ่ผลักอกเพื่อนให้ออกไปห่างๆ 

     






                  นี่รูปโปรพี่จินน่ารักมาก ถ้ามันชอบขึ้นมาไม่ดีแน่ 

     

     




                  "โอ้ยยย กูไม่ยุ่งกับพี่จินของมึงหรอกครับบบ รูปโปรพี่เค้ากูเข้าไปส่องมาจะล้านรอบแล้วแม่ งน่าารักชิบหาย โอ้ยเชี่ยยย ถีบกูทำไมม" ดงฮยอกร้องโวยวายเสียงดังลั่น เมื่อยู่ๆจุนฮเวก็ยกขาขึ้นถีบตัวเองที่นั่งอยู่จนหงายหลังลงไปกับพื้น เงยหน้าขึ้นมาเห็นไอ้เพื่อนหน้าหล่อทำหน้ายักษ์ใส่แล้วก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้

     

     
     

     
     

                  “ไอ้เหี้ยนี่ขี้หวงหว่ะ 55555555555 เห้ยมึง จะสี่โมงแล้วไม่ไปรับพี่ตัวเล็กของมึงรึไง????”

     

     
     

     

                  “เห้ย งั้นกูไปก่อนๆๆ ส่วนมึงอะเลิกส่องเฟสพี่จินได้แล้วนะไอ้ดง ไม่งั้นกูถีบมึงอีกแน่!!!” จุนฮเวตาโตแทบจะทันทีที่เหลือบมองนาฬิกาบนโทรศัพท์ คนตัวสูงกระโดดลงมาจากคอมแอร์ก่อนจะคว้าเสื้อชอปที่วางพาดไว้ข้างๆกันมาพาดบ่า โดยที่ก่อนไปก็ไม่ลืมที่จะชี้หน้าเพื่อนรักตัวเองที่นั่งยิ้มกรุ่มกริ่มใส่ตัวเองอยู่

     

     

     

                  “คร้าบบบบบบ ไอ้ส๊าดด แหมแต่รูปนี้พี่จินน่ารักจังเลยอะ ใส่เสื้อกล้ามด้วยหว่ะ!!!

     

     

     
     

                  “ไอ้เหี้ยดง!!!!!!!!!!!!!!

     

     

     

     

     

     






     

     

     #ขอใจพี่จิน












     

     

     

     

     

                  ดูคาติคันสวยจอดเทียบหน้าคณะทันตแพทย์ศาสตร์ตอนเวลาสี่โมงเป้ะๆ เจ้าของสุดหล่อที่ตอนนี้กลายเป้าเป้าสายตาของคนที่เดินผ่านไปผ่านมาเสียแล้วยืนพิงรถตัวเองพร้อมกับเล่นโทรศัพท์ไปด้วย เงยหน้าขึ้นมาอีกทีก็เห็นคนที่ตัวเองมารับกำลังเดินลงมาจากตึก คนตัวเล็กหน้าตาบึ้งตึงแบบนี้คงเดาได้ไม่ยากเลยว่าต้องโดนเพื่อนแกล้งอีกแล้วแน่ๆ จุนฮเวยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายหน้าจินฮวานที่กำลังเดินเข้ามาเก็บเอาไว้

     
     

     
     

     

                  “ถ่ายกูทำเหี้ยอะไรหล่ะจะถ่ายก็บอกดีๆดิเดี๋ยวยิ้มให้!” จินฮวานที่เพิ่งเดินมาถึงจุนฮเวตีมือใหญ่แรงๆอย่างหงุดหงิด จุนฮเวเลิกคิ้วอย่างแปลกใจแล้วหัวเราะเสียงดัง

     

     

     

     

                  “55555555 งั้นพี่ก็ยิ้มสิครับ ผมจะได้ถ่ายใหม่”

     

     

     
     

                  “^[+++++++]^ กูน่ารักมั๊ย ถ้าหน้าเหี้ยลบนะ” คนตัวเล็กฉีกยิ้มกว้างให้จุนฮเวที่ถือโทรศัพท์ค้างเอาไว้ ร่างสูงหัวเราะเบาๆแล้วส่งโทรศัพท์ให้จินฮวานดูรูปตัวเอง คนตัวเล็กพยักหน้าอย่าพอใจก่อนจะยื่นโทรศัพท์คืนให้จุนฮเว

     

     

     

                  “ทำไมวันนี้พี่ตลกจังเนี่ย 555 วันนี้ก่อนกลับคอนโดไปหาไรกินกันก่อนมั๊ยครับ พี่หิวมั๊ย?”  จุนฮเวถามพลางส่งหมวกกันนอคให้จินฮวาน คนแก่กว่าพยักหน้าเบาๆแล้วปีนขึ้นไปนั่งบนดูคาติ มือเล็กกอดเอวร่างสูงกว่าเอาไว้เหมือนทุกครั้งที่ซ้อนท้าย จุนฮเวยิ้มกว้างก่อนจะเคลื่อนรถออกไปจากมหาลัย

     

     

     

     

     

                 

     

     

                  ถึงร้านเนื้อย่างร้านเล็กๆแถวๆคอนโดแล้วจุนฮเวก็รีบจอดรถและเดินนำจินฮวานเข้ามาในร้านแทบจะทันที กลิ่นเนื้อย่างหอมๆที่ลอยแตะจมูกจินฮวานแทบจะทันทีที่เดินเข้าร้านมาทำเอาจินฮวานกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จินฮวานนั่งเงียบรอจุนฮเวสั่งอาหารจนเสร็จพลางยกน้ำขึ้นมาดื่ม ดวงตาคู่เล็กมองไปรอบๆร้านแล้วก็มองจุนฮเวที่ยังคงตั้งใจสั่งอาหารให้ตัวเองอยู่ด้วยอีกรอบ

     

     

     


     

                  จริงๆแล้วจุนฮเวก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรสักหน่อย

     

                  มีคนคอยเทคแคร์แบบนี้มันก็ดีเหมือนกันนะ

     

     

     

     

                  “กูไม่กินฟักทองนะไม่ต้องสั่งมาเยอะ” คนตัวเล็กเอ่ยขึ้นมาทำเอาจุนฮเวที่กำลังสั่งอาหารอยู่หันมามองก่อนจะส่งยิ้มให้รุ่นพี่ที่กำลังยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มอีกที เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขอบคุณพนักงานเสิร์ฟแล้วหันกลับมาหาจินฮวานที่นั่งมองหน้าตัวเอง

     

     

     
     

                  “หน้าผมมีไรติดอยู่เปล่าอะพี่????”

     
     

     

     

                  “เหอะ ไม่มีอะ แค่มองหน้ามึงแล้วกูก็นึกถึงคลิปที่มึงอัพลงในเฟสไง นึกไงร้องเพลงนี้วะ?”  คิ้วสวยเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม จินฮวานนั่งเท้าคางมองจุนฮเวที่ตอนนี้ยิ้มออกมาบางๆพลางเกาแก้มตัวเองอย่างอายๆ

     

     

     
     

                  “พี่ฟังแล้ว?? ก็หมายความตามที่เนื้อเพลงมันบอกแหละครับ”

     

     

     

                  “ห้ะ? หมายความว่า????” คราวนี้จินฮวานทำหน้างงกว่าเดิมอีก จุนฮเวยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มบ้างก่อนที่สายตาคมจะจ้องเข้าไปในดวงตาคู่เล็กที่กำลังจ้องเขาอยู่พอดี

     

     

     

                  “ผมอยากจะได้พี่มาเป็นแฟนจริงๆ”

     

     

     

     

                  ฉ่า........

     

     
     

     

                  นี่ไม่ใช่เสียงเนื้อย่างแต่อย่างใด แต่นี่คือเสียงของหน้าจินฮวานที่กำลังรู้สึกว่ามันร้อนจนใกล้จะไหม้แข่งกับเนื้อย่างบนเตาของโต๊ะข้างๆไปแล้ว พี่ตัวเล็กกลอกตาไปมาหลบสายตาจริงจังของจุนฮเวแล้วยืดตัวขึ้นมานั่งหลังตรง จังหวะเดียวกันกับบรรดาเนื้อทั้งหลายมาเสิร์ฟพอดี จินฮวานกระแอมไอเบาๆแล้วคีบเนื้อลงไปปิ้งบนเตาโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเวเลยสักนิด

     

     

     

                  “พี่...ผมว่าผมได้กลิ่นไหม้”

     

     

     

                  “ห้ะ มะ ไหม้เหี้ยอะไรกูเพิ่งเอาลงเตาเนี่ยของโต๊ะข้างๆเปล่าเหอะ” จินฮวานเงยหน้าขึ้นมาเถียงจุนฮเวเสียงดัง เจอเด็กตัวสูงกว่าที่นั่งเอามือประสานกันอยู่ใต้คางแล้วส่งยิ้มตาหยีมาให้อีกระรอกทำเอาจินฮวานต้องรีบก้มหน้าลงไปปิ้งเนื้อต่อแทบไม่ทัน

     

     

     
     

                  “เปล่าเนื้ออะไม่ได้ไหม้ แต่ผมว่าผมได้กลิ่นหน้าพี่ไหม้ ดูดิเขินจนหน้าแดงละอะ”  ไม่พูดเปล่า จุนฮเวจิ้มแก้มจินฮวานที่มัวแต่ก้มหน้าปิ้งเนื้ออยู่ เสียงทุ้มหัวเราะเบาๆกับท่าทางของอีกคน มือขาวของจินฮวานปัดมือจุนฮเวออกจากหน้าตัวเองอย่างหงุดหงิดแล้วค่อยเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเวตาขวาง

     

     
     

     

                  “แดกๆเข้าไปสิเนื้อหน่ะจีบกูอยู่นั่นแหละ!!!!

     
     

     

     

                  “5555555555 ผมบอกแล้วไงว่าผมจะจีบพี่ กินเยอะนะครับ มื้อนี้ผมเลี้ยง” จุนฮเวพูดยิ้มๆพลางคีบเนื้อบนเตาที่เริ่มจะทยอยสุกบ้างแล้วเป็นบางส่วนขึ้นมาแล้วเอาผักห่อให้ มือใหญ่ยื่นห่อผักที่ตัวเองห่อส่งให้คนตัวเล็กที่นั่งฟึดฟัดโมโหอยู่ จินฮวานส่ายหัวเบาๆแล้วเอามือปิดปากตัวเองแน่น

     

     

     

     

                  “เออ กูจะกินให้มึงจนไปเลย ไม่ต้องมาป้อน วางไว้ในจานเลยกูกินเองได้”

     

     

     
     

                  “เห้ยพี่ คนเค้าห่อให้แล้วพี่ต้องกินดิ พี่ดูลุงโต๊ะนั้นดิครับเค้ายังป้อนกันเลยไม่เกย์หรอกไม่ต้องห่วงนะ อ้าปากกว้างๆครับคนเก่ง คุณเนื้อที่อร่อยที่สุดในโลกจะแล่นเข้าปากแล้วน้าาาาา” จุนฮเวทำปากยื่นปากยาวอ้อนคนแก่กว่าสุดชีวิต ท่าทางแอ๊บแบ๊วปัญญาอ่อนที่โคตรจะไม่เข้ากับหน้าตาและรูปร่างของจุนฮเวอย่างแรงทำเอาจินฮวานหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง แล้วอ้าปากรับห่อผักที่จุนฮเวป้อนให้เข้าปากแต่โดยดี แต่ดูเหมือนว่าคำมันจะใหญ่ไปจนแก้มขาวสองข้างของจินฮวานป่องออกมาจนเป็นก้อนกลมๆ

     

     

     

     

                  “ใหญ่ไปมั๊ยเนี่ยมึง คับปากกูหมดละ” คนที่เพิ่งเคี้ยวและกลืนห่อผักคำโตลงท้องไปหันมาเหวี่ยงจุนฮเวเบาๆ

     
     

     

     

                  “ก็ไม่ใหญ่มากนะพี่ ขนาดก็พอดีตัว...” คนตัวสูงตอบกลับมาพลางมองจินฮวานด้วยสายตากรุ้มกริ่ม คนตัวเล็กที่กำลังดื่นน้ำอยู่พอนึกออกว่าเมื่อกี๊ตัวเองเพิ่งพูดอะไรออกไปก็รีบวางแก้วน้ำแล้วเอาผักปาใส่หน้าจุนฮเว

     

     

     

     

                  “ไอ้เหี้ยนี่ ทะลึ่ง!!!!!!

     

     
     

     

                  “ทะลึ่งอะไรวะพี่ ผมก็หมายความว่า ห่อผักที่ผมห่อให้พี่เนี่ยมันก็ไม่ได้ใหญ่มากไง มันก็พอดีกับที่ตัวผมห่อปกติอะ พี่คิดไรแยะแยะ? ลามกนะเราอะ”

     

     

     
     

                  “กู จุนฮเว!!!!!!!!!!!

     

     
     

     

                  “คร้าบบบบบบผม วันนี่พี่เรียกชื่อผมมาสองรอบแล้วนะ ดีใจแป้บดิ” จุนฮเวส่งยิ้มกวนๆให้จินฮวานที่ตอนนี้กำลังระบายอารมณ์โกรธด้วยการคีบเนื้อเข้าปากไม่ยอมหยุด จินฮวานตวัดสายตามามองจุนฮเวอีกรอบแล้วคีบเนื้อใส่จานให้ร่างสูงบ้าง

     

     

     
     

                  “รีบแดกได้ป่ะหล่ะกูอยากกลับห้องแล้ว!!!!!

     
     

     

     

                  “โอเคครับๆ 555 ไม่แกล้งพี่แล้วก็ได้ เออพี่ กินยังไงให้เม็ดงามันไปเปื้อนบนแก้มพี่เนี่ย”

     

     

     

                  “ไหน เม็ดงาไหน?” มือขาวรีบหยิบโทรศัพท์มาเปิดกล้องหน้าดูหน้าตัวเองแทบจะทันที พอเห็นเม็ดงาที่จุนฮเวว่าแล้วคนตัวเล็กก็ค่อยๆวางโทรศัพท์ของตัวเองลงบนโต๊ะช้าๆแล้วส่งยิ้มหวานให้กับจุนฮเวที่นั่งหัวเราะอยู่ฝั่งตรงข้าม

     

     
     

     

                  “เม็ดงาเหี้ยไรหล่ะ ไฝก็พอมั๊ยหล่ะมึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

     

     

     
     

     

                  กว่าจะกินมื้อเย็นมื้อนี้เสร็จบอกได้คำเดียวเลยว่าจินฮวานจะประสาทแดกตายอยู่หลายรอบ ก็จุนฮเวเล่นทั้งกวนทั้งหยอดมุกลาวใส่จนจินฮวานทำอะไรไม่ถูก อยากจะลุกไปขยำหัวจุนฮเวแล้วเขย่าๆให้หายหงุดหงิดแต่ก็ทำไม่ได้เพราะกลัวว่าถ้าทำแรงไปจุนฮเวบ้ากว่าเดิมขึ้นมาแล้วคนซวยจะเป็นเขาเอง เอาจริงๆคือก็ไม่ได้ไม่ชอบหรอกที่จุนฮเวทำแบบนี้ แต่คือมันเขินจนทำอะไรไม่ถูกมากกว่าเลยต้องพูดแรงๆใส่

     

     

     

                  คนตัวเล็กเดินเงียบไม่ยอมพูดอะไรกับจุนฮเวเลยตั้งแต่ออกมาจากร้านเนื้อย่าง จนมาถึงหน้าห้อง จินฮวานเปิดประตูห้องตัวเองก่อนจะหันไปเอ่ยขอบคุณ จุนฮเวพยักหน้ารับเบาๆพร้อมกับรอยยิ้มหล่อบนหน้า

     

     

     

                  “เออพี่...ไม่ต้องคืนนะ” อยู่ๆคนตัวสูงก็โพล่งขึ้นมาก่อนที่จินฮวานกำลังจะปิดประตู คนแก่กว่าเลิกคิ้วอย่างงงๆแล้วแง้มประตูออกมามองหน้าจุนฮเว

     

     

     

                  “ค่าเนื้อย่างวันนี้อะนะ? เออไม่คืนหรอกช่วงนี้จน ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะ”

     

     

     

                  “ไม่ใช่ครับ...”

     

     

     

                  “หืมม แล้วอะไรวะ??”

     

     

     

                  “หัวใจผมที่ให้พี่ไปอะ ไม่ต้องคืนนะ ผมให้ พี่ยังไม่ต้องให้ผมกลับมาก็ได้ แต่ผมขอจีบพี่นะครับ ตอบไลน์ผมหน่อย อยากคุยกับพี่ อยากรู้จักกับพี่มากจริงๆ” จุนฮเวพูดพลางมองหน้าคนตัวเล็กที่กำลูกบิดประตูแน่น จินฮวานเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเวแล้วหลบสายตาไปอีกทาง ก่อนจะค่อยๆปิดประตู

     

     

     

     

     

     

     

     

     

                  จุนฮเวเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับกางเกงบอกเซอร์ขาสั้นที่ใส่นอนเป็นประจำพลางเช็ดผมที่เพิ่งสระให้แห้งก่อนที่จะนั่งลงบนปลายเตียง มือใหญ่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คการแจ้งเตือนเหมือนเช่นทุกครั้ง ตกใจจนแทบจะแหกปากดังลั่นห้องแล้วจริงๆตอนที่เห็นพี่จินฮวานส่งไลน์ที่เป็นตัวหนังสือมา

     



     

























    #ขอใจพี่จิน

     

     

     

     

     

     

    อัพ! อัพแล้ว อัพสักที!!!!!!!!! อัพแล้วนะ นี่อัพแล้ว เลิกทวงได้แล้ว TT

    ขอโทษนะคะที่อัพช้า พอดีมีปัญหาขัดข้อทางเทคนิคมากๆเลย

    เนื่องจากตอนนี้กันอยากจะเอาคลิปเพลงแฟนของพี่คัตโตะเค้าลงในนี้ แต่ทำไม่เป็นเลยลองๆทำดู ปรากฏว่าฟิคตอนนี้หายทั้งตอนเลยจ้า;__; โง่ไอทีมากให้ตายเถอะ 55555

    ขอบคุณน้องฮายและอิงมากนะฮับที่ช่วยเป็นพี่จินและจุนฮเวให้ในไลน์ เลิ้บๆนะ

    หวังว่ารีดเดอร์ทุกคนจะชอบตอนนี้กันนะคะ มันอาจมีขัดๆอยู่นิดหน่อย ;_;

    พี่จินตอนนี้เค้าก็น่ารักนะ ชอบกันมั๊ยฮะ ชอบไม่ชอบบอกได้นะ แนะนำมุกให้เน่จีบพี่เค้าได้นะคะ

    ช่วงนี้มุกกันเริ่มตันแล้ว 555555

    คิดถึงรีดเดอร์ทุกคนเลยน้าาาา

    อย่าลืม คอมเม้นและสกรีมลงในแทก #ขอใจพี่จินนะครับผม

    เม้นเท่ากับ 1 กำลังใจเน้อะๆๆๆ

    รักนะค้าาาาาาา

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×