{iKON} #ขอใจแลกเกียร์ [JunJin/Junhwan]

ลำดับตอนที่ #16 : chapter 14 : Complicated 40%

CHAPTER 14

Complicated

          ไม่ต้องเดาให้เหนื่อยเลยว่าหลังจากที่จุนฮเวเดินหนีจินฮวานออกมาจากสวนหย่อมแล้วคืนวันนั้นเขาไปไหนต่อ

ร้านเหล้าหลังมอ ที่เขาเจอกับพี่จินฮวานครั้งแรก.......

          "อะ ไอสัสนี่ ชวนพวกกูมาสนุกแต่ตัวเองนั่งทำหน้าเป็นหมาหงอยอยู่คนเดียว แบบนี้พวกกูควรสนุกด้วยไหมวะ จะไปจีบสาวแต่พอหันมาเห็นหน้ามึงกูก็เกรงใจเลยเนี่ยชิบหาย" จินฮยองว่าพลางวางแก้วเหล้าในมือลงกับโต้ะเสียงดัง มือตบไหล่เพื่อนสนิทที่นั่งซึมอยู่ดังป้าบให้มันรู้สึกตัว

"เพื่อนมึงโดนเทมาจะให้มันหัวเราะหรอมึงบ้าปะไอ้จิน" ดงฮยอกตบหัวเพื่อนตัวเองเบาๆ จินฮยองหันไปจิ้ปากใส่เพื่อนที่เพิ่งจะตบหัวตัวเองไปก่อนจะหันมาปลอบจุนฮเวที่นั่งกระดกเหล้าเข้าปากเงียบๆไปห้าแก้วติด

"มึง เอาจริงๆนะเว่ย คือถ้าพี่เค้าไม่ได้รู้สึกเหมือนมึง มึงก็ควรพอไหมวะ หาใหม่ดิ สวยๆเด็ดๆมีให้มึงเลือกตั้งเยอะอะ มึงหลับตาจิ้มๆเอายังได้เลย"

"เออ กูเห็นด้วยกับไอ้จินมันนะ คือกูไม่ได้จะย้ำให้มึงเจ็บนะ แต่พี่ถ้าเค้ายังไม่ลืมแฟนเก่า คือต่อให้มึงทำดีแทบตาย ทำตัวเป็นพระเอกกับพี่เค้าแค่ไหนอะ มึงก็สู้คนในใจเค้าไม่ได้หรอก...."

"เพราะว่าความรักมันไม่ใช่รางวัลของความพยายามทำดีอะ มึงเก็ทปะ?"

โห...ที่ไอ้ดงฮยอกพูดแม่งเจ็บสัส

ปึ่ก!

แก้วเหล้าว่างเปล่าที่จุนฮเวเพิ่งจะกระดกเข้าปากไปถูกวางกระแทกลงบนโต้ะกระจกอย่างแรง จุนฮเวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตัวเองเบาๆ ได้ยินที่เพื่อนมันพูดก็เห็นด้วยตามที่มันพูดทุกอย่างนั่นแหละ

จะไปสู้อะไรกับคนในใจเค้าได้วะ

"เหี้ย แต่กูชอบพี่เค้ามากเลยนะเว้ย ไม่คิดว่าจะรู้สึกแย่ขนาดนี้เลยหว่ะ" เสียงทุ้มติดจะแหบนิดหน่อยเพราะเพิ่งดื่มเหล้าเข้าไปในปริมาณมากพอสมควรเอ่ยออกมาเสียงเบาอย่างคนเพ้อ ดวงตาคมเหม่อลอยจับจ้องไปทั่วทั้งร้าน มองไปทางไหนก็เห็นแต่ใบหน้าของพี่จินฮวานลอยอยู่เต็มไปหมด ทั้งประโยคตัดความสัมพันธ์แบบอ้อมๆที่พี่จินฮวานเพิ่งจะพูดกับเขามาเมื่อตอนบ่ายยังคงหลอกหลอนเขาไม่หยุด

"พี่เค้าจะกินยาแก้อักเสบกันไว้แล้วรึยังวะ กูกลัวพี่เค้าปวดแผลที่ปาก....."

"พี่เค้าจะหลับแล้วรึยังวะมึง กูโคตรอยากไลน์ไปหาพี่จินฮวานเลย......"

"แต่พี่เค้าแม่งคงไม่ตอบกูแล้ว เพราะกูแม่งโคตรงี่เง่า ._." เสียงทุ้มว่าอย่างหงอยๆพร้อมกับก้มหน้าลงไปจนแทบจะชิดหัวเข่า ตอนนี้จุนฮเวกำลังรู้สึกแย่มากจริงๆ มันเป็นอารมณ์ที่แบบทุกอย่างมันกลายเป็นสีเทาไปหมด อยากจะร้องไห้แต่มันไม่ได้เจ็บถึงขั้นจะต้องไปร้องไห้ฟูมฟายเป็นคนบ้าขนาดนั้น แต่ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของเขามันกระตุกเต้นช้าแต่แรงจนเขาเจ็บไปหมด

ที่ผ่านมาเขาไม่ได้รู้สึกเสียดายเวลาเลยที่ได้ทำอะไรๆให้พี่จินฮวาน แต่เขาน้อยใจ ทำไมพี่จินฮวานถึงได้ใจร้ายกับเขาแบบนี้วะ

แม่งแย่หว่ะ :-(

"มึงแม่ง เมาแล้วเพ้อชิบหาย เลิกชอบพี่จินเหอะ กูว่าเขาก็ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้นอะ กูไม่โอเคกับคนนี้จริงๆ" จินฮยองว่าพลางถอนหายใจแล้วตบบ่ากว้างของเพื่อนรักที่นั่งคอตกเป็นหมาหงอยอยู่เบาๆ

เห็นจุนฮเวเป็นแบบนี้แล้วบอกตามตรงเลยว่าจินฮยองหงุดหงิดไม่น้อย ไม่ได้อยากจะว่าพี่จินฮวานที่เพื่อนรักมันบอกว่าแสนดีอย่างงั้นอย่างงี้ให้เพื่อนมันได้ระคายหู แต่สิ่งที่เขาได้ยินได้เห็นมามันทำให้เขารู้สึกอคติกับพี่ตัวเล็กที่เพื่อนเขาชอบมากๆ

แม่ง ลืมคนเก่าไม่ได้แล้วจะมาให้ความหวังเพื่อนเขาทำไมวะ ประสาทหรอไง

"ถ้าตอนนี้มึงเหนื่อย มึงก็แค่หยุด แล้วถามตัวมึงเองอะ ว่ามึงจะสู้ต่อไหวมั๊ย" ดงฮยอกพูดอย่างเป็นกลางที่สุด ไม่อยากจะแสดงออกให้จุนฮเวเห็นสักเท่าไหร่ว่าเขาเองก็ไม่ค่อยจะพอใจการกระทำของพี่ตัวเล็กของเพื่อนเหมือนกัน ได้แต่ลอบถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับส่งแก้วเหล้าที่เพิ่งชงเสร็จให้เพื่อนตัวสูงดื่ม จุนฮเวพยักหน้าเบาๆอย่างอ่อนแรงพลางกระดกเหล้าที่เพิ่งชงมาใหม่ทีเดียวหมดแก้ว

"ราตรีนี้ยังอีกยาวไกลเว้ยเพื่อน เมาให้หัวทิ่มไปเลย เดี๋ยวกูกับไอ้จินแบกมึงไปส่งที่คอนโดเอง เต็มที่"

#ขอใจพี่จิน 40%

กลับมาแล้ววววววววววววว หลังจากหายไปหายไปโคตรนาน 55555555

กลับมาก็พาจุนเน่พระเอกของเราไปกินเหล้าเลย เวรกรรม 555555555

ขอโทษด้วยนะคะที่กันกลับมาช้า ยังไม่เลิกแต่งเรื่องนี้นะพรี่พรี่ แต่กันแค่หายไปหาประสบการณ์มา

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและเข้ามาทวงฟิคกับกันทุกช่องทางนะคะ ตอนนี้กลับมาแล้วจริงๆ 

หลังจากนี้จะพยายามอัพให้บ่อยขึ้นค่ะ กลับมาแต่งให้จบแก้บนที่ได้เจอเมนใกล้ๆค่ะ TT

มีข้อผิดพลาดตรงไหนบอกกันได้เด้ออออ 

อีก 60% ที่เหลือจะตามมาเร็วๆนี้ค่ะ นี่รีบมาอัพเพราะตื่นเต้นจัด 55555 

(แอบเอารูปมาสปอยก่อน ฮันบินมาทำอะไรบนเตียงพี่จินนะ????) 

อย่าลืมคอมเม้นและสกรีมเป็นกำลังใจให้จุนเน่คนดีของเรานะคะ 

ไปโอ๋จุนเน่กันในแฮชแท็กเดิมเนอะ #ขอใจพี่จิน