ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {iKON} #ขอใจแลกเกียร์ [JunJin/Junhwan]

    ลำดับตอนที่ #11 : chapter 09 : Date part 2

    • อัปเดตล่าสุด 26 เม.ย. 58






    CHAPTER 09

    DATE part 2

     

     

     

     

     

     

     

                กว่าจินฮวานจะออกมาจากห้องน้ำก็ผ่านไปเกือบชั่วโมง จินฮวานค่อยๆเปิดประตูห้องน้ำออกมาก่อนจะเดินตรงไปที่อ่างล้างมือ มือขาวเปิดน้ำแล้วล้างหน้าตัวเองให้สดชื่นขึ้น มองหน้าตัวเองผ่านกระจกเห็นดวงตาแดงก่ำที่ใครๆมองก็ดูออกว่าเพิ่งร้องไห้มาแน่ๆแล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ จินฮวานใช้แขนเสื้อเช็ดหยดน้ำที่อยู่บนใบหน้าให้แห้ง ก่อนจะชะงักไปเล็กน้อยเมื่อรู้สึกได้ว่าเขาลืมอะไรไป 



     

     


                จุนฮเวหายไปไหน...? 





                ไหนบอกว่าจะรอไง? 


     

     




                หันซ้ายหันขวามองไปรอบๆห้องน้ำชายแล้วไม่ก็ไม่เจอร่างสูงที่บอกว่าจะรอจินฮวานเลยสักนิด คนตัวเล็กเลยตัดสินใจเดินออกมาจากห้องน้ำแทน เดินออกมาเห็นร่างสูงๆของจุนฮเวยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่พร้อมกับถุงกระดาษเล็กๆในมือ คิ้วสวยก็เลิกขึ้นเป็นเชิงสงสัย จังหวะเดียวกันกับที่จุนฮเวหันกลับมามองที่เขาพอดี เด็กตัวสูงยกยิ้มบางๆก่อนจะเดินมาหาจินฮวานและยื่นถุงกระดาษให้ 

     





                "แว่นกันแดด? ให้กูทำไม?" เปิดถุงดูแล้วก็ยิ่งงงกว่าเดิมอีก จินฮวานช้อนตาแดงก่ำที่เพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนักมองจุนฮเวที่หยิบแว่นออกมาจากกล่องแว่นและใส่ให้เขาอย่างไม่เข้าใจ 

     
     




                "พี่เพิ่งร้องไห้มา ตาพี่แดงขนาดนี้ตอนขึ้นรถไฟฟ้ากลับคอนโดคนก็มองพี่หมดสิครับ พี่ไม่ชอบให้คนมองไม่ใช่หรอ" จุนฮเวว่าพลางยิ้มบางๆ มือใหญ่จับแว่นกันแดดบนหน้าจินฮวานให้เข้าที่ก่อนจะถอยหลังมายืนพึมพำอะไรคนเดียว ดวงตาแดงก่ำในแว่นกันแดดสีดำสนิทช้อนขึ้นมองจุนฮเว คิ้วสวยขมวดเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจ 

     






                "แล้วมึงใส่แว่นทำไม? อย่าบอกนะว่าร้องไห้?" 


     




                "เปล่าพี่ ผมไม่ได้ร้อง ใส่เป็นเพื่อนพี่นั่นแหละ จะได้มีคนบ้าใส่แว่นกันแดดขึ้นรถไฟฟ้าเป็นเพื่อนไง" 


     




                ได้ยินคำตอบกับรอยยิ้มอบอุ่นของจุนฮเวกลับมาแล้วจินฮวานรู้สึกเหมือนจะร้องไห้อีกรอบ จุนฮเวพูดยิ้มๆพลางตบบ่าเล็กเป็นเชิงให้กำลังใจ จินฮวานก้มหน้านิ่ง ริมฝีปากได้รูปขบเม้มเข้าหากันเพื่อกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลออกมาจนไหลเล็กสั่นเทิ่มจนจุนฮเวต้องเขย่าอีกคนเบาๆ 


     





                "พี่..." 

     
     




                "มึง มึงทำกูร้องไห้ อึก อีกแล้ว ;_;" มือบางทุบไหล่กว้างอย่างหงุดหงิด จินฮวานถอดแว่นออกมาแลัวใช้หลังมือปาดน้ำตาให้ออกไปจากใบหน้า ริมฝีปากได้รูปเบ้เล็กน้อยอย่างขัดใจ เกลียดจุนฮเววันนี้มากจริงๆ ไม่เข้าใจเลยทำไมถึงต้องดูแลเขามาขนาดนี้ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นอะไรกันแท้ๆ ทำไมถึงต้องสนใจ ทำไมถึงต้องแคร์มากขนาดนี้ 


     

     

     



                นี่จุนฮเวคิดจะจริงจังกับคนแบบเขาจริงๆหรอ? 

     






                "555555 โอเคครับ ผมขอโทษนะครับที่ทำพี่ร้องไห้ พี่ไม่ร้องแล้วนะ พี่ดูสิคนมองกันเยอะแล้วเนี่ย เดี๋ยวเค้าก็หาว่าพี่โดนนักเลงรังแกหรอก หน้าผมโคตรโหดเลยนะ" จุนฮเวหัวเราะพลางจับมือเล็กของอีกคนที่กำลังปาดน้ำตาบนใบหน้าออกเอาไว้ มือใหญ่ค่อยๆเกลี่ยน้ำตาออกให้แทน ก่อนจะแกล้งทำหน้าโหดใส่จินฮวานให้อีกคนได้ทำหน้าเบ้ใส่เขาอีกรอบ 


     




                "มึงแม่ ง..." เสียงเล็กพูดอู้อี้ มือขาวปัดมือจุนฮเวออกจากแก้มแล้วหยิบแว่นกันแดดมาสวมปิดดวงตาแดงก่ำอีกครั้ง 

     







                "ทำหน้าดุใส่ผมอีกละ 5555 กลับคอนโดกันดีกว่าพี่" จุนฮเวจับมือจินฮวานเอาไว้แล้วพาเดินไปที่ทางเชื่อมสถานีรถไฟฟ้าด้วยกัน แต่ตัวเล็กกลับยื้อตัวเองไว้สุดกำลังจนคนตัวสูงต้องหันมามองอย่างงงๆ 



     
     


                "ยัง ยังไม่อยากกลับคอนโด กูไม่อยากอยู่คนเดียวเดี๋ยวฟุ้งซ่าน ขอเดินเล่นที่ห้างก่อนได้มั๊ย มึงยังไม่ได้ซื้อหนังสือเลยนี่..." 

     





                ได้ยินอีกคนพูดออกมาแบบนี้แล้วขายาวที่กำลังจะก้าวเดินต่อก็ชะงักเล็กน้อยก่อนที่กายสูงจะหันมายกยิ้มบางๆให้จินฮวานได้ร้อนหน้าเล่นอีกรอบ จุนฮเวยืนล้วงกระเป๋ากางเกงพลางเอียงคอมองด้วยรอยยิ้มหล่อที่จินฮวานโคตรจะหมันไส้ 


     
     



                "จริงๆแล้ววันนี้ผมไม่ได้จะมาซื้อหนังสือหรอก" จุนฮเวพูดพลางยิ้มบางๆ รุ่นพี่ตัวเล็กยืนขมวดคิ้วมองอย่างงงๆ มือใหญ่เลยถือวิสาสะจับมือจินฮวานเอาไว้อีกรอบ 


     



                "???" 

     






                "ผมอยากจะชวนพี่มาเดทมากกว่..." 


     





                "ถ้าชวนกูมาเดท มึงก็ต้องทำให้กูสนุกสิ ตอนนี้อารมณ์กูดาวน์มากนะ มึงรับผิดชอบเลย" ยังไม่ทันพูดจบประโยคดีจินฮวานก็เอ่ยขัดจุนฮเวด้วยประโยคที่เรียกรอยยิ้มจากร่างสูง จุนฮเวยิ้มกว้างจนปากจะฉีกไปถึงใบหูอยู่แล้ว ก่อนที่มือใหญ่จะกระชับมือเล็กที่จับอยู่ให้แน่นขึ้นและพาเดินเข้าไปในตัวห้างอีกรอบแทน 

     







                "ผมขอโทษนะที่พาพี่มาเจออะไรที่ทำให้พี่ไม่โอเค แต่หลังจากนี้รับรองครับพี่ต้องยิ้มทั้งวันเพราะผมแน่ๆ"







     



                "ถ้าทำได้ก็ลองดู" จินฮวานกลอกตาไปมาแล้วก้มมองมือของตัวเองที่ถูกอีกคนจับเอาไว้แน่น ตอนนี้จุนฮเวอารมณ์ดีมากจนถึงขั้นเดินแกว่งมือไปมาพร้อมกับรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าหล่อ จินฮวานเดินตามที่อีกคนพาเดินไปด้วยพร้อมกับสติที่ไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวสักเท่าไหร่ ดวงตาแดงก่ำในแว่นกันแดดพยายามมองหานายองตลอดทาง 

     

     




                จะไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่เจอ ขอแค่นั้นพอ 




                ถ้าจินฮวานเห็นนายองกับคนอื่นอีกรอบเขาคงต้องตายแน่ๆ 


     

     
     



                จุนฮเวแอบถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ เขารู้นะว่าคนตัวเล็กข้างกายตอนนี้คงกำลังรู้สึกไม่ดีมากๆแน่ๆ ยิ่งเห็นจินฮวานเดินคอตกไหล่ลู่ลงแล้วถอนหายใจอยู่ตลอดเวลาแบบนี้เขาเองก็รู้สึกเจ็บจี๊ดๆในอกอยู่เหมือนกัน คงไม่มีใครรู้สึกดีหรอก ถ้าคนที่ตัวเองชอบกำลังเสียใจเพราะคนอื่นอยู่หน่ะ 

     





                ตอนนี้เขาทำได้แค่บีบมือเล็กเบาๆพลางส่งรอยยิ้มบางๆให้อีกคนเป็นเชิงปลอบไปก็แล้วกัน





                ขอเวลาจุนฮเวตั้งสติแป้บ เดี๋ยวจะทำให้พี่จินฮวานยิ้มเอง 


     

     



                ถามว่าเกือบชั่วโมงที่จุนฮเวรอให้จินฮวานร้องไห้จนพอใจอยู่ในห้องน้ำจุนฮเวหายไปไหนมา พูดเลยว่าเขาเองก็แอบไปเช็ดน้ำตาของตัวเองมาเหมือนกัน ได้ยินเสียงสะอื้นของจินฮวานดังออกมาจากห้องน้ำแล้วก็อดที่จะมีน้ำตาไม่ได้ เขาสงสารคนตัวเล็กมากจริงๆ 

     





                สุดท้ายเขาถึงได้ไปซื้อแว่นกันแดดมาสองอันเพื่อให้อีกคนเอาไว้ใส่บังดวงตาที่ช้ำของตัวเองกับอีกอันให้เขาใส่เองด้วยเหตุผลที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก เรื่องที่ว่าใส่เป็นเพื่อนจินฮวานขึ้นรถไฟฟ้าหน่ะ มันไม่จริงเลยสักนิด 



     

     



                เห็นอีกคนอารมณ์หมองๆแล้วเขาก็หมองตามด้วย 






                ._.





                เหี้ย หมองไม่ได้ดิวะจุนฮเว มึงต้องทำให้พี่จินฮวานยิ้มสิ 

     

     





                สองคนเดินจูงมือกันจนจะรอบห้างอยู่แล้วแต่ก็ยังไม่มีใครยอมพูดอะไร มีบ้างเป็นบางครั้งที่จุนฮเวเดินสวนกับกลุ่มเด็กมัธยมที่คิดว่าน่าจะเป็นแฟนคลับของตัวเองเพราะเด็กสาวเหล่านั้นต่างหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปแล้วร้องเรียกพี่จุนฮเวเสียดังจนคนหันมามอง คนตัวสูงเลยหันไปยิ้มพร้อมกับก้มหัวให้เล็กน้อย ทำเอาคนตัวเล็กที่เดินอยู่ข้างๆกันต้องเบะปากใส่เพราะความหมันไส้ 


     




                "ทำหน้าเบะอีกแล้วพี่จินฮวาน...หิวข้าวหรอ?" ตัวสูงหันมาถามคนตัวเล็กข้างกายที่ยืนทำหน้ามุ่ยใส่หลังจากที่เขาเพิ่งจะไปถ่ายรูปกับเด็กกลุ่มหนึ่งมาเสร็จพร้อมรอยยิ้มสดใส จุนฮเวตอนใส่แว่นกันแดดนี่หล่อจริงๆอะ หล่อมากๆเหมือนพระเอกหรือดาราดังอะไรเทือกนั้นเลย แต่จินฮวานไม่เข้าใจเลยสักนิดว่าแว่นที่เขาใส่อยู่ก็แว่นสีเดียวกันแบบเดียวกัน แต่ทำไมของเขาเวลาใส่แล้วถึงได้ดูเหมือนคนตาบอดขนาดนี้วะ จินฮวานกอดอกพลางกัดปากตัวเองแน่นก่อนจะถอดแว่นกันแดดออกแล้วเงยหน้ามองจุนฮเวด้วยสายตาหงุดหงิด 


     

     



                "หิวดิ นี่จะบ่ายครึ่งอยู่แล้วข้าวยังไม่ได้กินเลย" 

     





                "55555 นี่พี่โมโหหิวหรอเนี่ย" 


     



                "โมโหมึงด้วยนั่นแหละ มาเที่ยวนะเว่ยไม่ใช่จัดงานมีทแอนด์กรี๊ด เดินๆอยู่หยุดถ่ายรูป เดินๆอยู่พี่จุนฮเวขาาาา นี่เมื่อไหร่จะถึงร้านข้าวกูหิวจนน้ำย่อยกัดกระเพาะกูทะลุไปยันลำไส้แล้วเนี่ย! ดูแลกูด้วย ไม่อยากเป็นโรคกระเพาะครับไอ้หมา" ได้จังหวะเหวี่ยงสักทีรุ่นพี่ตัวเล็กก็หันไปเหวี่ยงใส่จุนฮเวเป็นชุดจนคนตัวสูงกว่าเลิกคิ้วมองอย่างประหลาดใจ หลังจากบ่นเสร็จจินฮวานก็กอดอกแล้วสะบัดหน้าหนีไปอีกทาง จุนฮเวหัวเราะเบาๆก่อนจะจับหน้าอีกคนให้หันกลับมา 



     



                "ก็น้องๆเค้าเป็นแฟนคลับผมนี่ครับพี่ ผมก็ต้องเทคแคร์แฟนคลับผมสิ แต่พี่ที่เป็นแฟนครับของผมเนี่ย ผมจะดูแลพี่ให้ดีที่สุดเลยดีมั๊ยครับ" คนตัวสูงกว่าทำหน้าอ้อนใส่รุ่นพี่ตัวเล็กที่ยืนกัดปากทำหน้าเซ็ง ได้ยินประโยคเสี่ยวๆของจุนฮเวแล้วรู้สึกอยากจะชกไอ้บ้านี่ให้ดั้งหักเลยจริงๆ นี่ถ้าหน้าไม่หล่อโดนต่อยไปแล้วจริงๆนะ! จินฮวานกลอกตาไปมากก่อนจะแกะมือจุนฮเวออกจากหน้าตัวเองแล้วโวยวายเสียงดัง 


     


                "ฟะ แฟนครับอะไร! อย่ามโนดิ่! ไม่ต้องยิ้มแบบนั้นเลย นะ นี่ที่กูเสียงดังกูไม่ได้เขินนะ!!!" 


     




                "ผมก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยหนิ่ ผมยังไม่ได้บอกว่าพี่เสียงดังเลย อย่าร้อนตัวดิพี่" จุนฮเวยืนล้วงกระเป๋ามองจินฮวานที่ตอนนี้หน้าแดงจนจะเป็นมะเขือเทศอยู่แล้วพลางยิ้มกรุ้มกริ่มให้อีกคนได้หงุดหงิดเล่นๆ แล้วมันก็ได้ผลจริงๆ


     



                "โอ้ย ไม่รู้เว้ย กูหิวข้าว กินข้าวร้านนี้แล้วกันนะ!!!" จินฮวานเสียงดังอีกรอบพร้อมกับมือเล็กที่ผลักอกจุนฮเวออกไปไกลๆอย่างหงุดหงิด ขาเรียวเร่งก้าวเข้าไปในร้านอย่างว่องไว ไม่สนใจคนตัวสูงกว่าที่เดินล้วงกระเป๋าหัวเราะตามเข้ามาอย่างคนอารมณ์ดีเลยสักนิด 


     
     



                กายบางทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างแรงด้วยความหงุดหงิด มือเล็กหยิบเมนูอาหารขึ้นมาพลิกไปพลิกมาไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเวที่มัวแต่เรียกชื่อเขาตลอดเลยสักนิด จินฮวานหันไปสั่งอาหารก่อนจะหันหน้ากลับมามองจุนฮเวแล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ 


     



                "จะเรียกอะไรกูนักหนาเนี่ย กลัวกูจำชื่อตัวเองไม่ได้หรอไง! สั่งข้าวไปสิ่น้องเค้ายืนรอนานแล้วเนี่ย!" 

     





                "ก็พี่ไม่สนใจผมอะ ._." โดนจินฮวานดุอีกรอบเด็กตัวสูงถึงกับทำหน้าหงอยคอตกดูเมนูในมือแทน จุนฮเวทำหน้างอนได้น่าหมันไส้มากจนจินฮวานต้องเบ้ปากใส่เพราะมันไม่ได้น่ารักเลยสักนิด เหมือนเด็กโข่งที่เพิ่งโดนแม่ดุมากกว่า 



     
     


                "เค้าทานเหมือนผมแหละครับ สั่งเป็นสองที่เลย ขอบคุณนะครับ ^^" อดทนรอจุนฮเวนั่งทำปากยื่นปากยาวจิ้มเมนูอยู่ได้ไม่นานนัก มือขาวก็ดึงเมนูออกมาจากมือของจุนฮเวก่อนจะหันไปสั่งอาหารของจุนฮเวให้แทนกับพนักงานเสิร์ฟที่ยืนรออยู่พร้อมกับรอยยิ้มน่ารัก หันกลับมาเจอจุนฮเวนั่งกอดอกทำหน้าบึ้งใส่แล้วจะเป็นบ้าตาย 

     






                "คิดว่าน่ารักมากมั๊ยทำหน้าแบบนี้เนี่ย ถอดแว่นกันแดดออกเถอะมึงอะ คนเค้ามองกันทั้งร้านแล้วเนี่ย" 

     
     




                "มองเพราะผมหล่อไง อิ" ยิ้มกว้างจนปากจะฉีกไปถึงหูทันทีที่เห็นจินฮวานหลุดยิ้มออกมาบ้างเพราะตัวเอง จุนฮเวหัวเราะเบาๆพลางถอดแว่นกันแดดแล้วเสียบเอาไว้กับเสื้อ ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะยื่นเข้าไปใกล้ๆกับคนฝั่งตรงข้างที่กำลังนั่งดูดน้ำในแก้วอยู่ 


     



                จินฮวานสะดุ้งสุดตัวจนเก้าอี้เกือบหงายหลังล้มลงไปที่อยู่ๆอีกคนก็พุ่งเข้าใส่ โชคดีนะที่ไม่ล้มลงไปเพราะจุนฮเวคว้าพนักพิงเก้าอี้ของจินฮวานเอาไว้ทัน ทำให้หน้าของทั้งสองคนห่างกันไม่ถึงคืบ ดวงตาคู่เล็กเบิกกว้างอย่างตกใจ อยากจะโวยวายให้ร้านแตกเลยแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะคนในร้านจะต้องหันมามองกันเป็นตาเดี๋ยวแน่ๆ มนุษย์สมัยนี้ขี้เสือ กจะตาย


     





                จินฮวานกระพริบตาถี่ๆ หลบสายตาจุนฮเวที่จ้องนิ่งอยู่ที่ดวงตาของตัวเอง มือเล็กดันอีกคนให้ออกห่างก่อนที่จุนฮเวจะยิ้มบางๆ


     



                "มะ มึง จ.." 

     





                "ตาพี่ไม่แดงแล้ว :-) ตอนนี้พี่ยิ้มกว้างๆให้ผมดูทีนึงได้ป่ะ" 



     
     


                "ไม่!" จินฮวานโวยวายเสียงดังพร้อมกับผลักหน้าจุนฮเวแรงๆ คนตัวสูงฟัวเราะเบาๆแล้วนั่งเท้าคางมองจินฮวานยิ้มๆ 


     
     



                "พี่ ผมนึกไรออกแล้ว เดี๋ยวทำไรให้ดู" กายสูงยืดตรงขึ้นมาหลังจากคิดอะไรบางอย่างออก จุนฮเวยิ้มกว้างผิดกับจินฮวานที่นั่งเท้าคางมองอย่างเซ็งๆ จุนฮเวกระแอมไอเบาๆก่อนจะยกนิ้วชี้ทั้งสองข้างขึ้นมาและทำในสิ่งที่จินฮวานไม่คาดคิดอย่างแรง 

     

     




                "1+1 น่ารักมะ" นิ้วชี้ยาวสองข้าวจิ้มเข้าที่แก้มของตัวเองพร้อมกับใบหน้าหล่อที่ยิ้มกว้าง 









                "-_-" ปัญญาอ่อน จินฮวานนั่งกอดอกมองจุนฮเวแล้วส่ายหัวเบาๆ 


     

     



                "2+2 น่ารักม้ะ" จุนฮเวชูสองนิ้วขึ้นมาแล้วเอาไปไว้บนหัวเป็นหูกระต่ายพร้อมแลบลิ้นออกมา 


     




                "เหมือนหมา -_-" คนตัวเล็กอดที่จะวิจารณ์สภาพจุนฮเวตอนนี้ออกมาไม่ได้จริงๆ เหลือบมองรอบๆกายเห็นคนเริ่มหันมามองจุนฮเวที่กำลังทำตัวปัญญาอ่อนแล้วถอนหายใจออกมาแรงๆ ถึงจุนฮเวไม่อายแต่เขาอายมากนะให้ตายเถอะ จินฮวานเอ่ยแทรกขึ้นมาอย่างเนือยๆ ทำเอาคนที่กำลังตั้งใจทำควีโยมีถึงกับเบะหน้า 

     

     





                แต่จุนฮเวก็ยังทำต่อไปเรื่อยๆ -___- 





                ไอ้หน้าด้าน 

     
     




                แต่ก็ตลกดีนะ 


     





                จินฮวานหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มพลางแอบยิ้มบางๆกับภาพตรงๆหน้า จุนฮเวดูตั้งใจและพยายามมากจริงๆกับการที่ทำให้เขายิ้ม ผู้ชายน้อยคนมากเลยนะที่จะมานั่งทำควีโยมีแบบนี้ 

     






                "6+6...." เสียงมุ้มลากยาวพร้อมกับนิ้วเรียวทั้งหกนิ้วค่อยๆแตะริมฝีปากของตัวเอง สุดท้ายด้วยนิ้วโป้ง กายสูงยืดตัวไปฝั่งตรงข้าม มือใหญ่จับแก้มจินฮวานเอาไว้แล้วดึงแก้มให้อีกคนยิ้มออกมาบางๆ ก่อนที่นิ้วโป้งจะแตะเบาๆลงบนริมฝีปากนุ่ม 

     





                จินฮวานเบิกตาโพลงอ้าปากค้างอย่างไม่คาดคิดว่าจุนฮเวจะทำแบบนี้ นึกว่าจะเล่นแบบปกติที่ไหนได้จูบนิ้วโป้งตัวเองแล้วเอามาแตะที่ปากเค้าเนี่ยนะ!! 

     

     






                เห้ย!!!! 

     

     






                "ยิ้มหน่อยนะ" จุนฮเวสาดยิ้มหล่อใส่หน้าคนตัวเล็กกว่าที่นั่งแข็งเป็นหินทำอะไรไม่ถูก จินฮวานทำตาโตจนแทบจะถลนออกมา มือนุ่มแตะปากตัวเองเบาๆ 

     

     





                ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!! 



     
     


                เขินจนหน้าร้อนเลยจ้า TT 

     

     






                เหมือนมีพลุนับร้อยจุดดังปังอยู่ในหัวจินฮวาน ใบหน้าขาวร้อนผ่าวและแดงจัดจนน่ากลัวว่ามันจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว หัวใจดวงน้อยใยอกเต้นระรัวจนจินฮวานกลัวว่ามันจะเด้งออกมาเต้นข้างนอก นี่มันไม่ใช่จูบแรกแล้วก็ไม่ได้เรียกว่าจูบก็จริง แต่ตั้งแต่เกิดมาจินฮวานไม่เคยถูกใครทำอะไรแบบนี้ให้มาก่อนเลย ไม่คิดเลยว่ามันจะทำให้เขินจนหน้าสั่นแบบนี้ ;_;


     





                เกือบจะหล่อแล้วจริงๆสำหรับจุนฮเวที่ผละออกมาจากจินฮวาน ร่างสูงยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มพลางมองคนฝั่งตรงข้างที่นั่งนิ่ง แต่ดูเหมือนจะรีบดื่มน้ำมากไปหน่อยจุนฮเวเลยสำลักน้ำแล้วไอเสียงดัง ทำเอาสติจินฮวานลอยกลับเข้าร่างแทบจะทันที ตัวบางสะดุ้งสุดตัวอีกรอบก่อนจะมองจุนฮเวแล้วหัวเราะเสียงดัง 

     





                "5555555555555555 แค่อยากให้กูยิ้มนี่มึงจำเป็นต้องทำขนาดนี้เลยหรอ 555555 หน้าตาน่าเกลียดมากอะ เอ้านี่ทิชชู่ 5555555" จินฮวานว่าพลางหยิบทิชชู่ส่งให้จุนฮเวที่ตอนนี้สำลักหน้าจนหน้าแดงไปหมด จุนฮเวสำลักน้ำแรงมากจนน่าสงสาร ตัวบางเลยลุกขึ้นแล้วไปช่วยยืนลูบหลังจุนฮเวเบาๆ 



     



                "แค่กๆ ก็ พี่ แค่กๆ ทำหนะ หน้า บึ้ง แค่กๆ" พูดไปก็ไอไปจนน้ำตาจะไหลไป พยายามสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆให้โอเคขึ้นแต่เหมือนมันจะยังไม่หาย สัมผัสได้ถึงมือเล็กที่คอยลูบหลังเขาอยู่เบาๆก็แอบอมยิ้ม 


     

     



                "กูยิ้มแล้วนี่ไง หัวเราะมึงด้วยเนี่ย 555555555 หายใจเข้าลึกๆสิมึง ค่อยๆกินน้ำเดี๋ยวสำลักอีก ใจเย็นๆ" ใบหน้าน่ารักหันมายิ้มแล้วหัวเราะใส่หน้าจุนฮเว หยิบแก้วน้ำที่วางอยู่ข้างๆแล้วส่งให้จุนฮเวดื่มอีกที 

     

     





                ถ้าเป็นแบบนี้ เขายอมสำลักทั้งวันเลย 


     




                แต่ตอนนี้จุนฮเวมีความสุขมากจนจะสำลักความสุขตายอยู่แล้ว 

     





                พี่จินฮวานแม่ งโคตรน่ารัก ;_; 


     

     



                "โอเคขึ้นยัง?" จินฮวานถามหลังจากจุนฮเวเริ่มไอน้อยลงแล้ว เห็นจุนฮเวพยักหน้าตอบกลับมาแล้ว มือขาวตบหลังกว้างเบาๆสองสามทีก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทันทีที่อาหารมาเสิร์ฟ 

     




                "พี่สั่งเซทใหญ่มาเลยหรอ! จะกินหมดหรอพี่!" จุนฮเวมองอาหารมากมายบนโต๊ะสลับกับจินฮวานที่นั่งตักข้าวกินอยู่อย่างอึ้งๆ คือมันเต็มโต๊ะแล้วก็ปริมาณเยอะมากขนาดนี่จุนฮเวคิดว่ากินกันสี่คนยังไงก็ไม่หมดแน่ๆ คนตัวเล็กคาบช้อนเอาไว้ในปากก่อนจะพยักหน้าให้จุนฮเวรัวๆพร้อมรอยยิ้มกับแก้มป่องๆที่เต็มไปด้วยข้าวคำโต 



     



                "กูหิวนี่ ปกติกูก็กินเท่านี่แหละ" 



     


                "โห ตัวเล็กแค่นี้ทำไมกินเยอะจัง" 

     





                "ยุ่งน่าาาา กินๆไปเถอะมึง ข้าวหน้าทงคัตสึชีสอร่อยมากเลยนะมึงลองกินตอนร้อนๆดู คือชีสข้างในเยิ้มๆแล้วแบบฟินมาก!" ไม่ว่าเปล่าจินฮงานยังถือวิสาสะยื่นช้อนกับตะเกียบเข้ามาในจานของจุนฮเวแล้วจัดแจงหั่นทงคัตสึแล้วใช้ช้อนของจุนฮเวตักขึ้นมาจ่อปากป้อนจุนฮเวเสร็จสรรพ ก่อนจะทำท่าพยักเพยิดให้อีกคนรีบๆกินเข้าไป 

     





                "เป็นไง? อร่อยอะดิ" ยิ้มตาหยีตอนเห็นจุนฮเวทำตาโตแล้วพยักหน้าให้จินฮวานรัวๆพร้อมรอยยิ้มกว้าง สองคนมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆก่อนที่จินฮวานจะเบนสายตาไปทางอื่น มือเล็กยกขึ้นมาแตะแก้มตัวเองที่อยู่ๆก็เห่อร้อนขึ้นมาเบาๆ สะบัดหัวแรงๆไล่ความรู้สึกแปลกๆให้มันออกไปให้หมด 


     




                จุนฮเวนั่งยิ้มมองจินฮวานก้มหน้าก้มตากินข้าวจนแก้มพองออกมาเป็นหนูแฮมส์เตอร์เพลินจนลืมกินข้าวของตัวเอง ยิ่งมองจินฮวานเขาก็ยิ่งรู้สึกชอบมากๆ ยิ่งเห็นจินฮวานร้องไห้วันนี้เขาก็ยิ่งอยากจะเป็นคนที่ทำให้จินฮวานยิ้ม อยากเป็นคนที่ทำให้คนตัวเล็กตลอดเวลา เพราะเวลาที่พี่จินฮวานยิ้มแล้วจุนฮเวรู้สึกเหมือนโลกมันสดใสขึ้นมาทันตาเลยจริงๆ มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปของคนเผลอเอาไว้ แต่เสียงชัตเตอร์ที่เขาลืมปิดดันดังขึ้นมาทำเอาคนที่นั่งกินข้าวอยู่เงยหน้าขึ้นมามองพลางขมวดคิ้ว 


     



                "ถ้าหน้ากูเหี้ยมึงลบเลยนะ" จินฮวานมองจุนฮเวตาเขียวปั้ด ตะเกียบสีเงินวาวชี้หน้าร่างสูงอย่างคาดโทษ 


     
     



                "555555 ดูดีจะตาย พี่ดูดิ" จุนฮเวว่าพลางหันหน้าจอโทรศัพท์ให้คนฝั่งตรงข้ามดู 

     
     




                "เห้ย! ชอบรูปนี้อะ ส่งให้หน่อยดิ จะอัพลงไอจี" 

     





                "ให้เครดิตผมด้วยนะฮับบบ" 

     
     




                "โอ๊เคค แต๊งกิ้วนะมึง" มือขาวยกขึ้นมาทำท่าโอเคให้จุนฮเวพลางส่งยิ้มน่ารักให้จุนฮเวอีกรอบก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอาหารส่วนของตัวเองต่อ คนตัวสูงหัวเราะเบาๆ มือใหญ่กดเข้าแอพไลน์ส่งรูปให้จินฮวานแล้วลงมือกินอาหารบ้าง 

     
     




                "เช็ดปากหน่อยดิพี่ ปากเลอะอะ" ร่างสูงว่าพร้อมกับดึงทิชชู่ส่งให้จินฮวาน คนตัวเล็กหยิบทิชชู่มาแล้วเช็ดปากตัวเองลวกๆก่อนจะกินต่อแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น 

     

     

     





     

     

     

     

     

     

     

    #ขอใจพี่จิน

     

     

     

     



     

     


     




                หลังจากกินข้าวเสร็จสองคนก็เดินเล่นในห้างต่ออีกรอบ จินฮวานเดินเข้าร้านอาหารร้านนั้นออกร้านนี้จนจุนฮเวที่เดินตามแทบจะเดินต่อไปไม่ไหวเพราะอิ่มจัด ผิดกับจินฮวานที่ตอนนี้อารมณ์ดีแล้วกินไม่หยุด ตอนนี้คนตัวเล็กเดินฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี ในมือถือเฟรนด์ฟรายเอาไว้ โดยมีจุนฮเวที่เดินอยู่ข้างๆถือถ้วยชีสดิ๊พเอาไว้ให้อีกคนคอยจิ้มกินตลอดทางเดิน 




     

     


                วันนี้จุนฮเวเพิ่งรู้ว่านอกจาก ชอบรถ ชอบเหล้า กับชอบตัวเองแล้ว








     

    พี่จินฮวานยังชอบกินเอาซะมากๆ 


     




                -___- 

     
     




                แต่กินแล้วมีความสุขก็กินไปเถอะนะครับพี่ตัวเล็ก :-) 


     

     




                "อิ่มหว่ะ วันนี้" เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นพลางลูบท้องตัวเองเบาๆ จุนฮเวหันไปมองคนข้างกายและหัวเราะอีกรอบ จินฮวานทำหน้ามุ่ยแล้วทุบแขนของจุนฮเวแรงๆ 




     


                "ไม่อิ่มก็แย่แล้วพี่ กินเยอะขนาดนั้น5555" 


     




                "เอ้า ดีกว่าไม่กินป่ะวะ 5555555" 

     






                "นั่นสิ..." ขายาวหยุดเดินพร้อมกับอีกคนเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องของตัวเองแล้ว จุนฮเวยืนล้วงกระเป๋ามองจินฮวานที่ค้นคีย์การ์ดอยู่พลางยิ้มบางๆ คนตัวเล็กถอดเสื้อแจ็คเก็ตของจุนฮเวที่ตัวเองเอามาใส่อยู่ออกก่อนจะส่งคืนให้ร่างสูงที่ยืนมองตัวเองอยู่ 


     





                "ขอบคุณนะ" 


     
     



                "ผมกลัวพี่ดำหรอกเลยให้เสื้อพี่ยืม :-) คราวหลังแดดแรงอย่าใส่เสื้อแขนกุดนะครับ" 


     
     



                "เปล่า ไม่ใช่แค่เรื่องเสื้อ..." 


     
     



                "หืม???" คิ้วเข้มเลิกขึ้นเป็นเชิงสงสัย มือใหญ่เกาหัวตัวเองอย่างงงๆ วันนี้เขาทำอะไรให้พี่จินฮวานอีกหรอวะ 

     







                คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเวยิ้มๆก่อนจะเอ่ยประโยคต่อมาเสียงแผ่ว ก่อนจะรีบหันหลังแล้วเดินเข้าห้องตัวเองและปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้จุนฮเวยืนเอ๋ออยู่หน้าห้อง 

     





                "ขอบคุณนะ สำหรับเดทวันนี้ กูแฮปปี้มาก ไว้คราวหน้าไปอีกนะ" 

     

     






                หะ เห้ย!!!!!!!!!!!!!!! 


     



                เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

     







                หูกูฝาดป่ะวะ!!!!!!! 


     





                ไว้คราวหน้าไปกันอีกนะ 


     



                ไว้คราวหน้าไปกันอีกนะ!!!!!!!!!! 

     





                ไว้คราวหน้าไปกันอีกนะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


     

     




                "พี่จินฮวาน!!!! เปิดประตูให้ผมหน่อยๆๆๆๆๆ!!!!" ทันทีที่ได้สติมือใหญ่ก็รัวกดออดห้องจินฮวานไม่ยอมหยุด รู้สึกหัวใจที่เหี่ยวแห้งวันนี้มันพองโตขึ้นมาอย่างน่าประหลาด 


     
     

     


                รู้สึกดีใจมากเถอะครับให้ตายเถอะ เดี๋ยวต้องรีบไปรายงานให้ลุงรหัสทราบด่วน TT 

     

     
     




                "กดออดห้องกูเล่นหาแม่มึ งหรอไง!" ประตูห้องถูกเปิดออกอย่างแรงโดยเจ้าของห้องที่อยู่ข้างใน จินฮวานทำหน้าเหวี่ยงมองจุนฮเวที่ยืนยิ้มกว้างจนปากจะฉีกไปถึงหูอย่างหงุดหงิด นี่ถ้าจุนฮเวมีหางป่านนี้คงกระดิกเหมือนหมาดีใจแน่ๆ ให้ตายดิ 


     

     



                "ผมมีไรจะถาม..." 

     





                "ถามไรรีบๆถามมา กูจะอาบน้ำ" 

     
     




                "สรุปนี่เราคุยกันอยู่ใช่ป่ะพี่จินฮวาน" สิ้นคำถามของจุนฮเวคนที่ยืนกอดอกทำหน้าเหวี่ยงอยู่ก็ถอนหายใจออกมาแรงๆ มือขาวดึงประตูห้องให้ปิดลงอีกครั้ง แต่ไม่ทันจุนฮเวที่เอามือมารั้งไว้ก่อน 

     





                "ตอบผมหน่อยดิ นี่สรุปผมกับพี่เป็นคนคุยกันแล้วใช่ป่ะะะะะะะ" 

     





                "กุอะคน ส่วนมึงอะหมา ส่วนที่ทำอยู่นี่เรียกว่าร้องเพลงมั้งเนี่ย!!!!! โอ้ยพอใจยัง กูจะไปอาบน้ำ!!!" โวยวายเสียงดังก่อนประตูห้องจะปิดใส่หน้าจุนฮเวดังปัง จินฮวานรีบวิ่งไปที่โซฟาเบธในห้องนั่งเล่นก่อนจะทิ้งตัวเองนอนเอาหน้าซุกหมอนแล้วเอามือขยี้หัวตัวเองแรงๆ 


     

     
     



                โอ้ย พูดอะไรออกไปวะ ;____; 






                ฮื่ออออออ อย่ายิ้มดิมึงอะจินฮวาน 





                เห้ย อัพรูปก่อนดีกว่า 

     

     





                กายบางเด้งขึ้นมาจากโซฟาพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเข้าอินสตาแกรมและอัพรูปตัวเองวันนี้ที่จุนฮเวถ่ายให้ลงอินสตาแกรมพร้อมรอยยิ้มบางๆบนใบหน้า นิ้วเรียวค้างอยู่ที่แป้นพิมพ์เพราะดันนึกแคปชั่นไม่ออก กายบางทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาอีกรอบ พร้อมกับนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ไปด้วย 

     





                วันนี้กินทั้งวันเลยนี่หว่า...

     





                เอาแคปชั่นนี้แล้วกัน 






     

     



                หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์แคปชั่นสั้นๆอีกรอบ โดยที่จะไม่ลืมแท็กชื่ออินสตาแกรมของจุนฮเวไปด้วย ริมฝีปากได้รูประบายรอยยิ้มบางๆก่อนจะกดอัพรูป ไม่ถึงนาทีดีจุนฮเวก็มาไลค์รูปของเราเป็นคนแรก พร้อมคอมเมนต์อะไรสักอย่าง ซึ่งจินฮวานก็ไม่ได้กดเข้าไปอ่านหรอก 













     

    @goojhoe likes your photo 




    @goojhoe คนถ่ายหล่อ :D 










     




     

     



     

     นอนเล่นมือถืออยู่ได้ไม่นาน ป๊อบอัพบนหน้าจอก็เด้งขึ้นมารัวๆ 



     

     



    @jiwonbb likes your photo 


    @jiwonbb อีทออลเดย์แล้วแฮปปี้ออลเดย์ไหมครับเพื่อน 


    @jiwonbb จำเป็นไหมต้องใส่เสื้อแขนกุดไปอ่อยเขา เป็นสาวเป็นนางแต่งตัวมิดชิดหน่อยลูก


    @jiwonbb แฮปปี้มากสินะมึงอะ @goojhoe 


    @songprincey แรด ไปเดทกับผู้ชายไม่บอกเพื่อนฝูง 


    @songprincey สรุปยังไงอะยังไงง บอกกล่าวหน่อย รอเสือ กอยู่นร้า @goojhoe


    @songprincey อ่อลืม ฝากร้านลิปบาล์มกลิ่นเชอรี่ของแท้100%จากเมกา ราคาถู๊กถูกแถมกลิ่นห๊อมหอม พ่อค้าหล่อมาก สนใจไปดูไอจีนี้เหล่ย @songprincecherrylipsshop ขอบคุณครัฟ 


    @min_ah กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เครดิตบายจุนฮเวววววววว 


    @min_ah อิจจจจ้า 


    @min_ah โอ้ยยย ไหนบอกว่าไปซื้อหนังสือไงงงงงงงง 


    @min_ah ข้าวอร่อยสินะ อิ 


    @hsyang ฮั่นเน่าะ 


    @hsyang ฮั่นน่อววว 


    @hsyang แฟนหมา 


    @hsyang เมียหมา 


    @hsyang อุต๊ะ แป้นลั่น 










                นั่งอ่านคอมเม้นของเพื่อนที่ขยันเข้ามาเม้นล้อแล้วจินฮวานก็ถอนหายใจออกมายาวๆ ก่อนจะรัวแป้นพิมพ์ตอบคอมเม้นพร้อมรอยยิ้มบางๆ 

     

     



     

    @jinhwank สาวพ่อมึ งดิไอ้ฟันเหยิน! @jiwonbb 


    @jinhwank เสือ ก กูไม่ให้มึงฝากร้าน ถ้าฝากอีกทีกูจะสแปมไอจีมึงยุนฮยอง @songprincey 


    @jinhwank ก็ไปซื้อหนังสือไง! ทงคัตสึหมูชีสร้านนี้อร่อยมาก @min_ah 


    @jinhwank รำคาญ เดี๋ยวตีนกูก็ลั่นไปกระทืบมึงหรอก @hsyang


    @jinhwank กูหล่อกว่า :-P @goojhoe 


     



     



                นั่งตอบคอมเม้นเพื่อนทุกคนครบแล้วนิ้วเรียวก็เลื่อนหน้าจอลงมาดูเรื่อยๆที่หน้าฟีดของอินสตาแกรม เห็นจุนฮเวอัพรูปอาหารที่ไปกินด้วยกันวันนี้มาแล้วก็ยิ้มบางๆ 


     

     


     














     

    "เออ กูก็แฮปปี้"  


     


    .



    .



    .



    .



    .



    .



    .



    .



    .



    .



    .



     

    02:45 AM         





    @behanbin comment on your photo: มึงมีคนคุยแล้วไม่บอกกูหรอจิน? 



     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    #ขอใจพี่จิน

    อ่านจบแล้วอย่าลืมคอมเมนต์และสกรีมในทวิตให้เค้านะ

    แหะ เลามาแล้วเพื่อนๆ หลังจากหนีไปแต่งตอนนี้มาเกือบครึ่งเดือน อิอิ

    ยังรอเค้าอยู่เปล่าหว่า ขอบคุณสำหรับการทวงฟิคจากทุกๆช่องทางเลยนะคะ

    คิดว่าถ้ารีดเดอร์ไม่ทวงอินี่ก็คงไม่ได้อัพตอนนี้ลงวันนี้ 555555

    อยากเป็นแฟนหมานี่ต้องทำยังไง น้องหมาของพี่จินนี่น่ารักอะ

    แก เราอยากเป็นพี่จินวันนึงนี่จะเป้นไรมั๊ย อยากไปเดทกับจุนฮเวมั่กๆเหล่ย

    ตอนต่อไปดบบ.จะมาแหล่วนะ อิอิ

    1 คอมเมนต์ 1 สกรีม = 1 กำลังใจของกันเลยน้า

    ขอบคุณอิงแผนกตกแต่งค่ะ ที่ทำโปสเตอร์สวยๆให้ 





     

    เลิ้บยูออล <3

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×