คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : —
一
"เบอร์มอน์แฟมิลี—"
"แฟมิลีปลายแถวที่อพยพาฝรั่เศสมาอยู่ที่เมือเวเน็เีย ประเทศอิาลี พวเา้อารที่ะให้แฟมิลียิ่ให่เหนือใร ุและุนายเบอร์มอน์เพียรพยายาม สวภาวนานับสิบปีนระทั่เทพธิาัวน้อยอระูลถือำเนิ”
"แ่ใรเล่าะทำใเื่อไ้ ำพูอุและุนายเบอร์มอน์ราวับโ่รวน ‘ลูือวามหวัเียวอแฟมิลี’ และในทันทีที่อบรับ อา— สถานะอเธอถูลาผู้สืบทอเพียนเียวสู่หนูทลอ"
"เริ่มแรพวเามอบยาให้แ่เ็สาว าหนึ่เป็นสอ าสอเป็นสาม นระทั่เพิ่มึ้นเป็นทวีู , ถึ่วัหวะหนึ่เมื่อเธอโึ้นพอที่ะรับสิ่ที่เลวร้ายยิ่ว่า เทพธิาัวน้อยไ้รับมอบยาพิษาผู้ปรอระูลเบอร์มอน์ในวันที่อายุรบสิบปีบริบูร์"
"ยาพิษและยาถอนพิษึมาบเ้าสู่ร่าาย้ำแล้ว้ำเล่า ถูทรมานแสนสาหัสยามเวลาีวิเริ่มถถอย , เวลานั้น วามเป็นมนุษย์อเธอเริ่มเหลือน้อยลทุที"
"แ่ไม่ , เ็สาวไม่ยอมให้เป็นเ่นนั้น แม้สัาระเริ่มโรยรา เธอเลื่อนายไป้าหน้า เินรไปโยไม่หยุ้าวแม้เพียเสี้ยววิ มือเล็เาะลที่บานประูสอสามรั้ ทันทีที่มันแ้มออ เทพธิาลับลายเป็นปีศา แลปลิีพผู้บัเิเล้าเสียนสิ้นีวา"
✿
"นั่นน่ะเรื่อริหรือเปล่า"
"หืม— เธอหมายถึอะไรล่ะ"
"เธอ็รู้อยู่แ่ใว่าันหมายถึอะไร , เธอือเบอร์มอน์"
"้อมูลอเธอหายาพอสมวร , แ่นั่นไม่ไ้แปลว่าราาที่ันสามารถนำมันไปายไ้ะลล"
"ถ้าเธอ้อารปิปาัน็ลอเสนอราาู เผื่อันะพิาราไม่นำมันไปาย่อ”
"ิว่าไ นั่นเป็น้อเสนอที่ีนะเบอร์มอน์"
หิสาวไม่อบลับบทสนทนาในทันที นัยน์าพราวระยับับ้อที่เรือนายให่ำยำ ริมฝีปาประับรอยยิ้มยียวนะถร่าายลนำแผ่นหลัแนบับเราะำบั
"อืม อย่าแรเลยนะันิว่าพวเราไม่วรทำาร้าันระหว่าปิบัิภาริ"
"อย่าที่สอ ันไม่ำเป็น้อเสนอราาให้เธอ เพราะอนนี้ันือวาเรีย"
ปั !
ระสุนวิ่ผ่านัอวัยวะอายหนุ่ม แม้ไม่เสียีวิในทันทีแ่าว่าทรมานไม่น้อย สบัหวะเฟลิิาร์ ิอ เบอร์มอน์ึเผยัว ปลายเท้าวานาบแทบออเพื่อนร่วมสนามรบ แลเธอหันปลายระบอปืนลั่นไปลิีพศัรูเสีย
นัยน์าสีอเมทิส์สะท้อนเป็นประายยามถูแสันทร์ไล้สัมผัส ุและุนายเบอร์มอน์เยพร่ำบอเสมอยามยัไว้ึ่ลมหายใ ‘ลูือวามหวัเียวอแฟมิลี’ แลในวินาทีสุท้ายอีวาเธอัมอบประายแสแห่วามายให้พวเาเเ่นเียวับวามเป็นอสุรีที่ถูยัเยียให้
"หาพระผู้เป็นเ้าทรมิเมา อวามบรรลัยสถิอยู่ในายเ้า"
วามเลียัเือาหายไปานัยน์าแลวามเวทนาเ้ามาแทนที่ เ้าอเรือนายำยำยัไม่สิ้นลมหายใ เวลานี้หา้อารเธอย่อมพาเาลับไปยัหน่วยปมพยาบาลที่อยู่ไม่ไลนั แ่ไม่ สอมือเล็ประสานเ้าหาัน ริมฝีปายับเพื่อเอื้อนเอ่ย
"โอ้— ทหารล้าผู้น่าเวทนา เธอวรมีสมาธิะทำภาริ ันอุส่าห์ส่สัาให้หลบแล้วเียว"
"วารานับล้านเป็นประัษ์พยาน , ันะเียนลในรายานว่าเธอเสียีวิในหน้าที่อย่าสมเียริ”
"—้วยมืออันเอ"
ระสุนปืนนัที่สอแล่นทะลุออาปลายระบอเ้าปลิีพายผู้สอรู้ เมื่อแน่ใว่าสิ้นีวาเป็นแน่แท้ึเลื่อนายออห่า ร่าอรรปลอุปร์สำหรับพพาอาวุธออาัว่อนวาระบอปืนสีเินวาวลบนร่าไร้วิา
"ไม่วรสอรู้เรื่อราวออีผู้ปรอเบอร์มอน์ หายุ่เี่ยวะเป็นเ้าเสียเอที่ายามัน"
ปลายนิ้วเรียวไล้อุปร์สื่อสารที่ิอยู่บริเวใบหู เสียหวานราวระิ่ฟูรินเอ่ยแทรเมื่อเสียสัาัึ้น
"เ็บวาบริเวหน้าทาเ้าานทัพศัรูเรียบร้อยแล้ว่ะท่านผู้บัาารสวอโล่"
เสียสัาัไปโยไม่มีเสียอบรับ หิสาวาระูลเบอร์มอน์ลอบถอนหายใผะแผ่ว เป็นอีรั้ที่นัยน์าสีอเมทิส์ับ้อยัศพออีเพื่อนร่วมสนามรบ รอยยิ้มที่มุมปาลึลไป
"สิบสอศพสำหรับารนอนหลับสิบสอั่วโม"
"อให้เธอหลับฝันีลอาล โอยาสุมิเนะ"
|||
ยัไม่ไ้รวสอบำผิ่ะ
( 18.03.2021 )
ความคิดเห็น