Do you know? รู้ตัวเป็น เห็นตัวตาย

ลำดับตอนที่ #1 : ชายบนสะพาน

     ค่ำคืนนี้ช่างเงียบเหงา แสงจันทร์ส่องกระทบผิวน้ำที่ไหลเอื่อยๆ สะพานอันน้อยตั้งขวางทางน้ำไหล ความสูงจากตัวสะพานถึงผิวน้ำก็ราวๆประมาณสิบเมตรกว่าๆ สูงชนิดที่ว่าอะไรตกลงไปก็คงไม่สามารถ 'งม' หาซากได้ 

     สะพานที่สวยงามน่ะ คุณสามารถชมได้เฉพาะตอนกลางวันครับ แต่ตอนกลางคืนแบบนี้ มันจะไปมีอะไรดี นอกจากความน่ากลัว..
หรือคุณว่าไม่จริง.

ตอนกลางคืนแบบนี้มันจะดีหรอที่คุณจะเห็นคนมานั่งอยู่กลางสะพานแบบนี้ ผมว่าแปลกครับ
แต่ผมชอบครับ..






ผมนั่งมองเขาอยู่ตรงมุมสะพานและดูเหมือนว่าเขาจะไม่เห็นผม  ผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเขามากนักหรอก สิ่งที่ผมสนใจมากตอนนี้ก็คือ สิ่งที่ชายบนสะพานกำลังจะทำต่างหากล่ะครับ

คุณคิดว่าเขากำลังจะทำอะไรครับ ?

ถ้าคุณไม่รู้ ผมจะบอกให้ครับ..
 

     กระเป๋าหนังสือสีดำเงาวาบวับกำลังสะท้อนแสงจากพระจันทร์ กระเป๋านั้นถูกเปิดซิปออกแล้วถูกยกขึ้นเหนือศรีษะของเขา เท.ลงกับพื้น ของใช้ต่างๆในกระเป๋าร่วงหล่นลงมาตามแรงโน้มถ่วงของโลก ของทั้งหมดหล่นลงมากองกับพื้นเป็นแนวราบ ชายหนุ่มยืนมองสิ่งของเหล่านั้น ด้วยอาศัยเพียงแสงจันทร์อำพราง ตอนนี้สภาพนักศึกษาของเขากลับกลายเป็นคนเสียสติ เขาก้มตัวลงปัดสิ่งของโดยรอบนั้นกระจัดกระจาย สิ่งของที่เขาเห็นว่าไม่ใช่ที่สิ่งที่หาอยู่ก็ถูกปัดไปข้างหลัง เพื่อหาสิ่งของบางอย่าง

มันเป็นสิ่งของที่มีความทรงจำ
และเป็นสิ่งของที่เขาไม่เคยคิดจะทิ้งมัน.. จนกระทั่งตอนนี้

เขาเจอมันแล้ว...
รูปถ่ายแผ่นนี้
มีรูปของเขาและผู้หญิงอีกหนึ่งคนยืนอยู่คู่กัน...

มันคือ รูปคู่ของเขาและ อดีตคนรัก นี่เอง...

     ผมนั่งมองชายที่กำลังเสียสติด้วยท่าทางแปลกใจเล็กน้อย ผมกำลังเดาอยู่ว่า จะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ..

นั่นเขา.. ฉีกรูปนั้น แล้วโปรยมันลงไปจากสะพาน ?!
เขาทำไปเพื่ออะไร คุณพอจะรู้ไหมครับ

ให้ผมเดานะ เขาคง ...อกหัก
คุณคิดเหมือนผมไหมล่ะ ?

     ผมว่า ถ้าเจ้าตัวเค้าอยากคุยด้วย เค้าก็คงมาบอกผมว่าเขาอกหักนั่นล่ะครับ แต่ตอนนี้เขาคงไม่มีอะไรที่คิดจะทำได้ดีกว่ายืนมองเศษรูปถ่ายใบนั้นร่วงหายไปตามสายน้ำแบบที่เขากำลังทำในตอนนี้..

     ตอนนั้นเอง... ขาข้างขวาของชายหนุ่มถูกยกขึ้นพาดขอบสะพานก่อนที่เขาจะใช้มือสองข้างจับเข้าที่ขอบปูนแล้วกระโดดขึ้นมานั่งบนขอบสะพานอย่างเรียบร้อย เขาจัดท่านั่งให้เป็นท่านั่งหันหลังให้กับแม่น้ำ แล้วเริ่มโยกตัวเล่นอย่างสบายอารมณ์ .. นี่ผมดูจากสีหน้าเขาแล้ว คิดว่าเขาน่าจะมีความสุข และคิดดีแล้วกับสิ่งที่เขากำลังจะทำต่อไปนี้

เขาโยกตัวไปข้างหน้า
แล้วโยกกลับมาข้างหลังพร้อมหัสเราะในลำคอ
ผมนั่งมองเขาอย่างใจจดใจจ่ออยู่ที่หัวสะพาน..
มือที่เขาจับขอบปูนเริ่มจะหลวมออก
แรงโยกตัวยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น
เขาปล่อยมือขวาออกมากอด อก เหลือแต่มือซ้ายที่ยังคงจับขอบปูนไว้
แล้วเลื่อนมือขวานั้นมาปาดคราบน้ำใสๆที่ไหลรินออกมาจากตา

มือซ้ายที่เป็นเหมือนสิ่งยึดเหนี่ยวชีวิตสิ่งสุดท้าย
ได้หลุดออกจากขอบปูน
แรงเหวี่ยงทำให้ร่างของชายหนุ่มหงายหลังลงไปสู่เบื้องล่าง
ภาพสุดท้ายที่ผมเห็นถูกบันทึกไว้ในกล้องถ่ายรูปของผมเอง

     ถึงรูปมันจะดูมืดไปมาก แต่มันก็ยังมีจุดโฟกัสไปที่ปลายรองเท้านักศึกษาคู่นั้นยังคงมีแสงสะท้อนอยู่จางๆ มันทำให้คนที่จะมาดูรูปนี้นอกจากผมแล้ว เขาจะรู้ได้ว่ามีคนๆหนึ่งอกหัก และทิ้งชีวิตลงไปในแม่น้ำสายนี้

     ร่างของชายหนุ่มหายไปพร้อมเสียงผิวกายกระทบผืนน้ำ ผมเงี่ยหูฟังเสียงที่ว่า บรรยากาศรอบข้างกายช่างเงียบงัน ไร้เสียงอื่นใดรบกวน ผมคล้องสายกล้องถ่ายรูปไว้ที่คอและดีดตัวลงจากหัวสะพาน 

ผมเดินไปทางกองสิ่งของที่วางระเกะระกะเพื่อหาหลักฐานต่างๆเกี่ยวกับชายหนุ่มคนนั้นหรือมีความหมายอีกนัยหนึ่งว่า ผู้ตาย...

ผมไม่ใช่นักข่าวหรือนักสืบอะไรหรอกครับ
ผมเป็นแค่นักศึกษาอายุ 16 ที่ไม่ธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเองครับ

คุณอยากเป็นเพื่อนกับผมไหมล่ะ..

ที่ผมมาตามหาหลักฐานแบบนี้ ผมมีเหตผลที่ผมเองก็ไม่สามารถบอกใครได้
เพื่อนผมอีกคนเป็นคนสั่งมาน่ะครับ
คุณคงเข้าใจผมนะ...

ผมเจอบัตรประจำตัวประชาชนของผู้ตาย
บัตรห้องสมุดที่มีรูปหน้าของผู้ตายติดอยู่
บัตรส่วนลดร้านอาหารที่ผมคาดว่าที่นั่นล่ะที่เป็นร้านอาหารประจำของเขากับแฟนสาว
แม้กระทั่งจดหมายบอกเลิกจากแฟนของเขาเอง
ผมก็เจอ...

อยู่นี่ไงครับ...



คุณสงสัยมั้ยว่าทำไมถึงมีรอยเลือด...
อย่าไปสนใจเลยครับ

คดีนี้ มันไม่น่าจะใช่การฆ่าตัวตายธรรมดา
ผมว่ามันต้องมีอะไรที่เป็นเงื่อนงำ...

ถึงผมจะไม่ใช่นักสืบ แต่ผมก็..สืบเรื่องพวกนี้
เพื่อแลกกับการมีชีวิตของผมน่ะครับ...

เพื่อนผมต้องการรู้ว่า... แต่ละวันๆนี้ มี ใคร ตาย บ้าง ..?

อย่าตกใจไปครับ..
ผมไม่ใช่คนธรรมดา อย่างที่ผมได้บอกคุณไปก่อนแล้ว

หวังว่าตอนนี้ คุณคงอยากจะเป็นเพื่อนกับผมอยู่นะครับ...

To be continue....




 

 

 

 

:-Daisy ✿