รักครับ ที่สุดละครับ

ลำดับตอนที่ #5 : รักแล้ว ครับ.

     พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดบีบีแล้ว ผมเพิ่งไปสืบรู้มาว่าวันที่หกเดือนมิถุนายนนี้เป็นวันเกิดเธอ ผมเลยไม่มีของขวัญจะให้เธอเลยครับ ผิดกับสามคนนั้นเตรียมมาคนละอย่างสองอย่าง กะจะเอามาเปิดท้ายขายของกันเลยทีเดียว ส่วนผมนี่ก็จินตนาการว่าเอาตุ๊กตาฉลามตัวใหญ่มาให้เธอครับ จินตนาการล้ำเลิศมากมาย //ฮะๆ

     เช้าวันนี้ผมก็เดินไปโรงเรียนตามปกติ ผมกำลังเดินคิดอยู่ว่าผมเดินมาพรอมกับบีบี กับจิรุยะที่เดินควงเปรรันอยู่ข้างๆ ผมอยากให้จินตนาการทั้งหมดในหัวผมเป็นจริงจังเลยครับ

     วันเกิดปีนี้ของเธอ ทำไมมีคนจัดงานให้เร็วจัง.. ช่างเถอะครับ ผมเดินเล่นดีกว่า ผมทำเนียนไม่มอง แล้วเธอก็ไม่มองผมกลับครับ.. ผมแทบร้องไห้เลยครับ ถึงผมจะมาไม่ทันงานเขา แต่ผมก็มาตอนจบครับ.. หลังจากที่งานเลิกแล้ว ผมแกล้งเดินสวนทางกับบีบี..

     "ขอครีมหน่อยได้มั้ย บีบี" ผมยื่นมือขวาไปแขอครีมในมือบีบี ตอนนั้นหน้าเธอเลอะเค้กเต็มไปหมด
     "อ้อ เอาไปให้หมดเลยก็ได้นะ" บีบียื่นก้อนครีมมาให้ผม
     "เอานิดเดียวพอครับ" ผมเอานิ้วไปจิ้มครีมในมือบีบี แล้วแกล้งเอาครีมป้ายแขนของเธอ
     "พอล ทำอะไรเนี่ย เลอะหมดแล้ว" เธอมองค้อนใส่ผม ผมผิดไปแล้วครับ ยกโทษให้ด้วย
     "ฮึ ! " บีบีเดินแยกตัวออกจากผมไป ผมมองตามเธอ เธอโกรธผมหรอเนี่ยครับ.
 
     บีบี ถ้าผมทำอะไรผิดไป ทำให้เธอไม่สบายใจอะไร หรือเบื่ออะไร... ผมขอโทษครับ..

     "บีบี รอก่อน เดี๋ยว!" ผมรับวิ่งตามเธอไปครับ บีบีหยุดเดินแล้วหันหลังมาทำหน้าเครียดใส่ผม ผมมองบีบี บีบีมองผม ผมเบะปากแทบจะร้องไห้เลยครับ.. ตอนนั้นเองที่ผมได้รับสัมผัสจากมือเล็๋กข้างหนึ่ง... 

     "เราไม่ได้โกรธอะไรเธอเลยนะ" รอยยิ้มหวานถูกส่งออกมาจากร่างบางที่วางมือแหมะไว้บนไหล่กว้างของผม
     "ผมกลัวเธอจะโกรธ..ก็เลย..." ผมไม่กล้าพูดอะไรมากครับ
     "เราโกรธใครเป็นซะที่ไหนล่ะ" เธอยิ้มให้ผม ผมหน้าเหวอเลยครับ บีบียื่นมืออีกข้างมาแตะครีมที่เหลือแล้วเอามาป้ายแก้มผม...
     "แฮปปี้เบิร์ดเดย์เรารึยัง?" เธอเลิกคิ้วถามปน_อมยิ้ม
     "ครับ happy birthday" พอเธอเอามือออกจากแก้มผม ผมก็ลูบแก้มตัวเองไปมาเหมือนเด็กห้าขวบมีความรัก
     "ไว้เจอกันนะ" พูดจบบีบีก็เดินไปพร้อมกับเพื่อน ทิ้งผมให้ยืนเอ๋ออยู่คนเดียว... สักพักเดียวเองครับ... จิรุยะก็เดินเข้ามาหาผมพร้อมสีหน้าเศร้าๆ
ผมเห็นท่าไม่ค่อยดีจึงรีบเดินเข้าไปหาจิรุยะเพื่อไปถามถึงเรื่องที่ทำให้มันดูเศร้าได้ขนาดนี้


     "เป็นไรไปฟร๊ะ เมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลย" ผมถามจิรุยะ
     "ก็..เปรรันเค้า..." จิรุยะก็ตอบผมเรียบๆ 
     "ห๊ะ ! เปรรันเป็นอะไร!? ไอ่จิรุยะ ตอบสิเฟ้ย!" ผมเขย่าตัวมันไปซ้ายทีขวาที ก็มันเล่นทำตัวแบบคนหมดสติไปซะเฉยๆแบบนี้นี่ครับ
     "เปรรัน งอนเราเว่ย !" แล้วจิรุยะก็ปล่อยโฮออกมา เรื่องแค่เนี๊ยะร้องจะเป็นจะตาย ทีผมยังไม่มีแฟนยังไม่บ่นอะไรเลย..

     "ง้อสิฟร๊ะ" ผมก็แนะนำไปพลางๆ
     "เออดิ งั้นไปง้อก่อนนะ ขอบใจเว่ยเพื่อน !" แหม..ตาโตขึ้นมาเลยเพื่อนผม
     "ถ้าให้มันง้อได้ละก็ ผมจะไปบอกรักบีบีให้ดูครับ" ผมบนไว้กับต้นหญ้าข้างทาง 

     และดูเหมือนว่าต้นหญ้าพวกนั้นจะเข้าใจที่ผมพูด หรือผมคิดไปเอง... 

     ช่างมันเถอะ.

     ผมไม่คิดอะไรมากครับ เรื่องบีบี ผมไม่สนใจใครทั้งนั้น ว่าจะมีคนมาชอบบีบีสักกี่คน เค้าจะบอกอะไรบีบี...แล้วเธอจะตอบเขาว่ายังไง ผมชอบเธอที่เธอเป็นแบบนี้ ผมชอบที่เธอเอาเค้กมาป้ายแก้มผม ผมชอบที่เธอเดินมาโอบตัวผม ผมชอบเธอจังครับ

     "แล้วตอนไหนแกจะบอกรักบีบีเค้าซะทีละเนี่ย" จิรุยะเดินมาหาผมอีกรอบด้วยสีหน้าเศร้าๆเหมือนเดิม
     "แล้วตอนไหนเปรรันจะเลิกงอนแกซะทีล่ะเนี่ย" ผมก็เลยแกล้งถามย้อนมันกลับ
     "ไม่รู้สิ เค้าโกรธเรื่องอะไรเรายังไม่รู้เลย" จิรุยะก็ยังคงทำหน้า_งง ๆ อยู่เหมือนเดิมครับ
     "กะจะไปจีบคนอื่นแทน ว่างั้นเหอะ?" ผมแกล้งถามมัน
     "เออดิ แกรู้ได้ไงฟร๊ะ" อ้าว ซะงั้น
     "แล้วเปรรันล่ะ" ผมถามมันอีก
     "ก็ไม่ชอบแล้วไง ฮ่าๆ" อารมณ์ดีจริงนะไอ้...
     "เฮ้อออ" ผมลากเสียงถอนหายใจยาวๆ แต่จิรุยะกลับหัวเราะฮาลั่นจนนกบนอาคารบินออกไปหมด

     ความรักนี่มันไม่แน่นอนจริงๆครับ..

     หลังจากที่เราผ่านเวลากันมาทั้งวัน ตอนนี้ก็กลางคืนแล้ว ผมแหงนหน้ามองท้องฟ้าก็เจอพระจันทร์ยิ้มครับ ผมว่ามันสวยดีนะ..พระจันทร์ยิ้ม.. ตอนนี้ผมก็กำลังคิดอะไรที่เกี่ยวกับพระจันทร์ยิ้ม ..ดาว.. อะไรอีก.. ดาราศาสตร์..อะไรอีก.. บีบีครับ..

     เธอจะมองพระจันทร์ยิ้มพร้อมผมรึปล่าวนะ..

     พรุ่งนี้วันเกิดบีบีแล้วครับ ผมไม่มีของขวัญให้เธอหรอกครับ แต่ผมมีคำบางคำที่จะให้เธอครับ.. คำที่คนหลายคนไม่กล้าบอกเธอ แต่ผมกล้าครับ
กล้าที่จะบอกรักครับ.. 

...รักเธอครับ...

 

:-Daisy ✿