เพื่อนตาย My school

ลำดับตอนที่ #3 : ปัญหาที่จนปัญญาหาคำตอบ

ผ่านไปแล้วกับสิ่งที่เริ่มต้น
มีสับสนคิดคำนึงถวิลหา
เรื่องแบบนี้เกิดได้เหตุใดสร้างมา
หากมิใช่วิญญาณ์แล้วเป็นใคร
 

แสงอาทิตย์เริ่มส่องสว่าง ส่องผ่านรอยร้าวเล็กบนผนัง กระทบกับผิวน้ำในอ่างเป็นสีรุ้ง...สวยงามสว่างตา....

เวลาประมาณตีห้าครึ่งเป็นเวลาที่ทุกๆวัน ทุกคนจะตื่นขึ้นมาอาบน้ำและรับได้กับสภาพน้ำที่หนาวเย็น แต่เช้านี้...ไม่มีใครกล้าตื่นเลย...สักคน

มุมห้อง ที่มีเพียงแสงสว่างสลัวๆจากดวงไฟดวงน้อยที่คอยให้ความอบอุ่นใจ และเป็นแสงสว่างที่ทำให้ทุกคนเริ่มรับได้กับการตายของเพื่อนทั้งสองคน....

ใต้แสงไปริบหรี่ นักเรียนทั้งยี่สิบสองคนที่เหลืออยู่นั่งเอาหลังชนกัน ต่างคนต่างมีสีหน้าสลดไม่แพ้กัน...

เวลาหกนาฬิกาแสงสว่างส่องผ่านมาจากทั่วทุกสารทิศ....แสงแยงเข้าตาของฉัน ทำให้ฉันรู้สึกแสบตานิดๆ ก่อนที่จะหันไปมองเพื่อนที่กำลังหลับกันอยู่....มีเพียงคนเดียวที่ลืมตาจ้องมองขึ้นไปบนเพดาน...

"พวกเธอจะบ้าไปแล้วหรอ ถ้าพวกเราอยู่เฉยๆกันแบบนี้ก็ตายกันหมดหรอก!!!..." ตะวันที่ยังตื่นไม่เต็มตาพูดอย่างกระแอมไอออกมา เพื่อเตือนสติเพื่อนๆที่นอนอยู่ให้ตื่น พวกเขาตื่นขึ้นมาจริงๆ.....

"ใช่ พวกเราจะยอมตายอยู่ที่นี่ไม่ได้ เราต้องรอดไปด้วยกัน จริงมั้ย!!!" นิ้งเห็นด้วย.....แล้วเริ่มหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์

"พอเลยนะ เราต้องรอดกันอยู่แล้ว ตอนนี้เราทำได้แค่คิดหาทางออกไปจากที่นี่ จะลงมือทำอะไรผลีผลามไม่ได้นะ" ฉันขึ้นเสียงสูงเพื่อพยายามสยบปากเสียงของตะวันและนิ้ง แต่....มันไม่ได้ผล...

"ไม่!!!! ฉันไม่ยอมตายอยู่ที่นี่ พวกเธออยากตายอยู่ที่นี่ก็ตามใจเถอะ" ตะวันและนิ้งพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน...

ทั้งสองเดินจูงมือกันเดินออกไปหน้าประตูด้วสายตาที่มุ่งมั่นและความกล้าที่มีอยู่เต็มอก... 

"เห้ย!!!พวกแกจะบ้ารึไง ออกไปตอนนี้เดี๋ยวก็ถูกจ๋าฆ่าตายหรอก!!!!" เจ้าขาซึ่งเก็บกดเอาไว้นานค้านคำพูดของทั้งสองคน ทำให้พวกเธอชะงักลง.... ทั้งตะวันและนิ้งยืนหันหน้าเข้าหากันแล้วกระซิบอะไีรบางอย่าง.....

"เราไม่ยอมตายหรอก!!!!เชิญพวกแกนั่งรอความตายไปเหอะ!!!"ตะวันกระชากแขนนิ้งออกไป....เ้ดินไปหน้าประตูที่เต็มไปด้วยเศษเนื้อเล็กๆ และของเหลวสีแดงสดที่กระจายออกเป็นวงกว้าง 

"เห้ย!!!!อย่าออกไป!!!!"  ปิ่นที่เคยนั่งสลบอยู่นิ่งๆตรงนั้นอยู่นานตั้งแต่เมื่อคืน...แหกปากตะโกนเสียงดังออกมา!!!

มันสายไปแล้ว...ตะวันและนิ้ง..ไม่มีทางได้เดินกลับขึ้นมาอีกเลย......