รักครับ ที่สุดละครับ

ลำดับตอนที่ #2 : ผมอยากจะบอกเธอ ครับ.

     วันนี้ฟ้าแจ่มใสครับ ปุยเมฆลอยข้ามหัวผมไป ผมอยากจะวิ่งไล่จับพวกมันมา_กอดเล่นจริงๆครับ พอนึกถึงสภาพอากาศ ก็ทำให้ผมคิดถึงร่มของจิรุยะครับ ถ้าผมไม่ติดเรื่องที่ลืมเอาร่มกลับหอเมื่อวาน ผมคงไม่ต้องไปเจอกับเธอคนนั้นหรอกครับ ขนาดเธอชื่ออะไรผมยังไม่รู้เลย แล้วจะให้ผมเดินไปเอาของมาคืนไอ่จิรุยะนี่... ผมยินดีจะทำครับ //ขำ

     ผมเดินทอดน่องไปเรื่อยๆจนไปยืนหยุดอยู่ที่หน้าหอ. เจอสาวคนหนึ่ง เธอยืนถือร่มหนึ่งคันในมือซ้าย แล้ว...เธอมายืนรอใครอยู่ตรงนี้นะ     

     "เอ่อ..พอลใช่ไหมคะ" เธอถามผม 
     "ครับๆ" ผมรีบตอบเป็นภาษาไทยเพื่อให้เธอเข้าใจ
     "นี่ร่มค่ะ นายลืมมันไว้" เธอบอกผมพลางยื่นร่มใส่มือผม 
     "ครับๆ" ผมตอบเธอด้วยประโยคเดิม คำเดิม
     "นายเป็นอะไรเนี่ย พูด 'ครับๆ' เป็นอยู่แค่คำเดียวรึไง คนติ๊งต๊องเอ๊ย" เธอเอาร่มจากมือผมมาตีแปะที่เข้าหัวผม ถ้าเป็นคนอื่น...ผมไม่ยอมแน่ แต่เป็นเธอ จะยังไง ผมก็ยอมครับ

     "เธอชื่อ.." แต่ยังไม่ทันที่ผมจะถามเธอจบ เธอก็...
     "เราบีบีนะ นายชื่อพอลใช่มั้ย เราเห็นเพื่อนนายคนนั้นเรียกนายว่าหมึกพอล น่ารักจัง" เธอยิ้มหน้าแมวใส่ผม
     "ครับ" ประโยคตอบรับจากผมทำให้เธอยิ้ม ผมดีใจมากครับ 

     เรายืนคุยกันแปบเดียว ก็มีอาจารย์เดินมาคุยกับเราสองคน อาจารย์คนนี้เป็นพ่อผมเองครับ //ยิ้มกว้าง
     "ว่าไงไอ่ลูกชาย ยืนคุยอะไรกันอยู่ล่ะ หืม?" พ่อผมยิ้มให้ผมแบบพ่อยิ้มให้ลูกชาย และยิ้มให้บีบีแบบอาจารย์ยิ้มให้ลูกศิษย์
     "คะ? อาจารย์" บีบีทำหน้าเหวออยู่นาน ผมเลยช่วยเฉลยให้ว่าผมนี่ล่ะครับที่เป็นลูกชายแท้ๆของอาจารย์คนนี้ //ขำอีกแล้วครับ
     "อ๋อ เข้าใจแล้วล่ะ ที่แท้พอลก็เป็นลูกครึ่งสินะ หน้าตาเหมือนพ่อเลย ดีจัง เราอยากมีเพื่อนเป็นลูกครึ่งอยู่พอดี จะได้เก่งภาษาไปด้วยไงล่ะ" เธอยื่นมือมาข้างหน้า ขอเชกแฮนด์ผม แล้วเธอก็ยิ้มอีกแล้วครับ ทุกๆรอยยิ้มที่เธอส่งมา มักจะทำให้ผมใจละลายอยู่เรื่อยเลย.. ผมชอบเธอเข้าแล้วสิ พ่อหันมาหาผมแล้วขยิบตาสื่อความหมายเป็นนัยๆว่า 'สู้ๆ ไอ่หน้าหล่อ' ..ขอบคุณครับพ่อ

     "ยินดีครับ ฮะๆ" ผมเกาหัวยิกๆ แล้วรีบเอื้อมมือออกไปรับเชคแฮนด์ทันทีครับ บีบีมองผมแบบคนมองเด็กผู้ชายสามขวบได้ขนม ผมชอบเธอจัง ชอบที่เธอเป็นแบบนี้

     หลังจากที่เราบ๊ายบายกันแล้วผมก็เดินกลับเข้าหอ ไปเจอไอ่จิรุยะกำลังนอนตีพุงคุยกับใครสักคนผ่านโทรศัพท์อยู่บนเตียง เปิดลำโพงซะด้วย สงสัยมันคงกลัวผมไม่รู้ว่าคุยกับใครอยู่มั้งครับ คือ ผมจำเสียงคนในสายได้ครับ..เปรรัน น้องสาวผมเอง

     ผมรีบเดินจ้ำอ้าวเข้าไปหาไอ่จิรุยะ เอาร่มฟาดหัวมันทีนึง มันหันหน้ามามองผมแล้วส่งจุ๊บให้โทรศัพท์ก่อนที่จะกดวางสาย เนียนจริงนะไอ้...

     "อะไรของแก ไม่ได้คุยกับน้องสาวแกเว้ย" ไอ้จิรุยะมันเถียงผม
     "ฉันยังไม่ได้บอกอะไรเลย แกร้อนตัวไปเองป่าวฟร๊ะ" ผมจ้องหน้ามันอย่างจับผิด

     แล้วบทสนธนาก็จบลงเมื่อผมเห็นโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่น มันเป็นการบอกว่ามีคนโทรมาหาผม แต่เป็นเบอร์ที่ผมไม่รู้จักครับ ผมเลยเอาโทรศัพท์ขึ้นมาปาหัวหมา เอ่อ ไม่ใช่แล้ว ผมเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คเบอร์ดู '085 xxxxxx3' ใครฟร๊ะ -..-

     ผมกดตัดสายเพราะตอนนี้ผมกำลังวิปเรื่องน้องสาวใส่ไอ้จิรุยะอยู่ครับ สักพักเจ้าของเบอร์นี้ก็โทรมาหาผมอีกครับ.. ผมริ่มตั้งสติแล้วกดรับสาย พร้อมพูดทักทายคนปลายสายเบาๆ

     "สวัสดีครับ" ผมทักทายครับ
     "เอ่อ พอลใช่มั้ยคะ" คนๆนั้นพูด
     "ครับ บีบีใช่ไหม?" ผมจำเสียงเธอได้ครับ
     "ค่ะ่ ๆ เอ่อ ฉันขอโทษที่รบกวนนะ เอ่อ บาย..ค่ะ" 

     ตื้ด...ตื้ด...ตื้ด.. ตัดสายไปแล้วครับ

     "ใครโทรมาฟร๊ะ" จิรุยะถามผม
     "บีบี" ผมก็ตอบ 
     "ได้กันเร็วเน๊าะ" มันเลิกคิ้ว
     "โห ไอ้ .." ผมชูกำปั้นง้างแขนจะต่อยมันให้กลิ้ง มันหลบได้ครับ..เซ็ง

     ตอนนั้นเองครับ...

     "ใครชื่อพอล ออกมาคุยกันหน่อยซิ" ผมเห็นต้นเสียงนั้นดังมาจากกลุ่มผู้ชายสามคนที่ยืนเก๊กท่าหล่อเรียงกัน จ้องตาหาเรื่องมาทางผม
     "ครับ" ผมขานรับทำหน้าซื่อพร้อมกับชี้หน้าตัวเอง
     "แกไปยุ่งอะไรกับบีบี คนนั้นเด็กฉันเว่ย!" หนุ่มผมทองใส่แว่นตากรอบสีแดงเดินมาขยุ้มคือเสื้อผม ผมตัวลอยเลย.
     "ผมไม่รู้นี่ครับ" ผมแกล้งทำใจดีสู้เสือ
     "แกไม่รู้หรือแกล้งโง่กันฟร๊ะ" หนุ่มผมน้ำตาลมองหน้าผมด้วยสายตาจิก
     "ผมไม่รู้จริงๆครับ" ผมก็ยังเล่นบทพระเอกต่อไป 
     "อย่ามายุ่งกับเด็กฉัน!" หนุ่มคนสุดท้าย ใบหน้าคมคาย แต่นิสัยดูแย่ ง้างมือต่อยหน้าผม .. โอ๊ย เจ็บนะเฟ่ย !
     
     พอสมใจมัน พวกมันก็เดินจากไป ทิ้งร่องรอยความเจ็บปวดไว้บนใบหน้าผม ปวดจริงๆครับ
   
     "ไอ่พวกนั้น ไอ่ยูอิล เฟริว และก็ ปีเตอร์ มันชอบบีบีเหมือนกับแก" ไอ้จิรุยะเดินออกมาจากที่ซ่อนตัวหลังตู้ ..ช่างเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ
     "เอาไงดีฟร๊ะ" ผมถามตัวเอง งงๆ 

... ก็ผมรัก บีบี นี่ครับ ...

:-Daisy ✿