ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ Intro~ ] เรื่องราวทั้งหมดเกิดจาก... :')
หาวว.. เช้าแล้วหรอเนี่ย.. ยังนอนไม่เต็มอิ่มเลย...
เช้านี้เป็นเช้าวันนี้อากาศสดใส ไม่มีเมฆฝน ฟ้าโล่ง อากาศดี เหมาะกับการทำงานกลางสวนในยามเช้า แต่ก็ยังมีเด็กสาวคนหนึ่งที่ยังตื่นขึ้นมาแล้วยังไม่รู้เลยว่าตัวเองอยากทำอะไร
เธอตื่นขึ้นมาในบ้านเล็กๆหลังหนึ่ง
ฉันอยู่ตัวคนเดียวมานานแค่ไหนแล้วนะ.. เฮ้อ วันนี้มันก็แค่วันธรรมดา... ตื่นมาแล้วไปทำงานตามปกติทุกๆวัน.. กลับจากงาน กิน กลับบ้าน..แล้วนอน.. ทุกๆวัน.. มันก็เหมือนเดิม..
ในโลกนี้มันจะไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นกว่านี้อีกแล้วหรอเนี่ย..
ฉันว่าไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น... ดีละ พรุ่งนี้ ฉันจะไปทำงาน ! เธอคิดปลอบใจตัวเอง
เธอรีบเปิดหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นอ่าน...
"เยี่ยมเลย ! นี่มัน...อะไรน่ะ..." เธอตะโกนเสียงดังแสดงความดีใจ
คุณอยากลองใช้ชีวิตในฟาร์มสงบๆไหม?
หากสนใจ โปรดติดต่อมาที่ : XXX-XXXX
ฟาร์ม... หรอ
ภาพกิจวัตรในฟาร์มไหลเข้ามาในสมองของเด็กสาว ภาพที่เธอกำลังดูแลทั้งวัวและม้า ภาพที่เธอกำลังอุ้มสุนัขตัวเล็กน่ารัก และภาพที่เธอกำลังนอนกลิ้งตัวเล่นอยู่ในสนามหญ้ากว้างๆ
"! ! ! ! มันเป็นอะไรที่น่าสนุกมาก"
เด็กสาวผมทองรีบผละตัวออกจากหนังสือพิมพ์ไปที่โต๊ะวางของ หยิบโทรศัพท์ขึ้นแล้วเซย์ฮัลโหลคนปลายสาย
"สวัสดีค่ะ.. นี่ประกาศขายฟาร์มใช่มั้ยคะ.. เอ่อ คือ ชั้นมาติดต่อเรื่องฟาร์มน่ะค่ะ"
^^
...
..
.
ไม่กี่วันถัดมา
At Mineral Town...
เด็กสาวผมทองในชุดเอี้ยมสีฟ้ายืนเล่นผมยาวสลวยของตัวเองที่หน้าฟาร์มที่เธอไม่รู้จัก ตอนนั้นเองที่เธอเหลือบตาไปเห็นคุณลุงชุดแดงไว้หนวด ใส่หมวกสีแดงเข้ากันดีกับชุด แต่พอดูดีๆแล้ว.. เธอก็อดขำไม่ได้ เมื่อเห็นว่าคุณลุงหัวล้าน
"เธอ..คือนักท่องเที่ยวใช่มั้ยจ๊ะสาวน้อย ที่นี่ล่ะเป็นฟาร์มที่เธอติดต่อไว้ เธอคงเป็นเจ้าของฟาร์มคนใหม่สินะ?"
เด็กสาวพยักหน้ารับ
"เธอคงต้องมีเคล็ดลับในการทำฟาร์มบ้างล่ะนะ มันจะเป็นสิ่งที่ทำให้ฟาร์มของเธอสวยงาม ตอนนี้เจ้าของก็ย้ายออกไปนานแล้ว เธอคงเห็นว่าสภาพฟาร์มนี้ดูไม่ได้เลยใช่มั้ยล่ะ"
เห ?! เด็กสาวสะดุ้งโหยง เมื่อได้มองสำรวจฟาร์มรกๆที่เจ้าของคนเก่าทำทิ้งไว้
"ตอนนี้น่ะไม่ค่อยมีคนอยากจะทำฟาร์มสักเท่าไหร่หรอกนะ พวกเขาก็เลยประกาศขายฟาร์มนี้ไงล่ะ มีลูกค้าบางคนตัดสินใจจะซื้อฟาร์มนี้เหมือนเธอ แต่ก็ล้มเลิกความตั้งใจแล้วย้ายออกไปทุกราย เธอคงเชื่อโฆษณาล่ะสิ ฮ่าๆๆ"
เด็กสาวหน้าแดงจัดด้วยความโกรธ แล้วโพล่งประโยคพิษออกมาใส่ชายตรงหน้า
"นี่ลุงกำลังจะบอกว่าชั้นโดนหลอกให้ซื้อฟาร์มบุโรทั่งอยู่รึไง มันจะมากไปแล้วนะ !"
"เอ่อ.. ขอโทษที ลุงเห็นแล้วล่ะ เธอออกจากงานแล้วย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ มันเป็นเรื่องน่าเศร้ามากเลยนะ งั้น...ลุงว่า เธอลองใช้ชีวิตใหม่ในฟาร์มดูสิ ตัวบ้านน่ะอยู่นี่นะ" คุณลุงชี้มือไปที่บ้านสีน้ำตาลหลังน้อย เธอมองตามแล้วพยักหน้า
"แหม.. ลุงว่าเธอคงทำงานหนักแล้วมีความสุขสินะ ขอโทษที่เสียมารยาทมากไปหน่อย ลุงเป็นนายกของเมืองมิเนอรัลนี้ มีอะไรก็เรียกให้มาช่วยได้เสมอล่ะ "
คุณลุงนายกหัวล้านเดินออกไปจากฟาร์ม ฟาร์มทั้งฟาร์มเงียบลงจนได้ยินเสียงนกร้อง..
จนกระทั่ง..
"นี่เธอ เจ้าของฟาร์มใหม่นี่ ฉันได้ยินข่าวมาจากท่านนายกแล้ว เธอนี่ร้ายใช่ย่อยเลยนะเนี่ย"
เด็กสาวเลิกคิ้วมองชายอีกคนที่เดินเข้ามาในฟาร์มของเธอ เขาเป็นชายร่างใหญ่หน้าตาเถื่อนๆ แต่ดูเป็นคนมีอารมณ์ขัน
"อื้ม ชั้นนี่แหล่ะเจ้าของฟาร์มนี้ มีอะไรรึปล่าวคะ?"
"ก็นะ ฉันชื่อ แซค เป็นคนเก็บผลผลิตไปขายให้เธอในทุกๆวัน เอาผลผลิตที่ได้จากฟาร์มมาใส่ไว้ในกล่องนี้ล่ะ " ชายชื่อแซคชี้ไปที่กล่องรับผลผลิต เด็กสาวจ้องตามองตามอย่างสนใจ
"เอาล่ะ หมดธุระของฉันแล้ว ฉันไปล่ะนะ" คุณลุงแซคก้าวขาฉับๆออกไปจากฟาร์ม ฟาร์มทั้งฟาร์มจึงตกอยู่ในสภาวะเงียบลงอีกครั้ง
โฮ่ง ๆ เสียงของหมาน้อยสีน้ำตาลตัวหนึ่งปลุกเธอจากภวังค์
หืม? ลูกหมา?? ของแถมจากเจ้า่ของฟาร์มล่ะมั้ง เธอยิ้มให้ลูกหมาน้อยแล้วอุ้มมันโยนลอยไปลอยมาอย่างสนุกสนาน
วันนี้คงยังไม่ต้องทำอะไรล่ะนะ.. ไปนอนดีกว่า... เด็กสาวยิ้มให้กับความคิดของตัวเองก่อนที่จะหันหลังให้ฟาร์มเดินไปจับลูกบิดประตูบ้าน
..... เอ่อ.. ชั้นควร..
เด็กสาวมองฟาร์มรกๆกับประตูบ้านสลับกันไปมา... แน่นอนว่าตอนนี้เธอกำลังเลือกที่จะเข้าบ้านนอนหรือเลือกทำึความสะอาดฟาร์ม...
ชั้นควรที่จะ....เก็บกวาดมัน :)
เธอยิ้มให้กับความคิดทำความสะอาดฟาร์มของเธอให้โล่งเตียน เธอวิ่งเข้าไปในบ้านแล้วคว้าจอบออกมาดายหญ้าและขุดแปลงผัก...
ในที่สุด... :) เด็กสาวผมทองยืนมองผลงานของตัวเอง เป็นภาพฟาร์มที่สามารถปลูกพืชได้แ้ล้ว แต่ตอนนี้เธอเหนื่อยเหลือเกิน...
.... หาวววว ....
เด็กสาวตัดสินใจเดินเข้าบ้านเพื่อจะได้นอนพักผ่อนให้สบายก่อนจะตื่นมาทำฟาร์มต่อในวันรุ่งขึ้น
..... ทำไม.. โลกมันหมุน.. แบบนี้นะ...
ตุ๊บ !
ร่างบางร่วงลงกระทบพื้นด้วยสภาพร่างกายที่อ่อนล้าบวกกับไข้ที่ขึ้นสูงที่เกิดจากการทำงานหนักมาทั้งวัน
ชั้น.... เป็นอะไรไป... ใคร... กำลังจะพาชั้นไปไหน... นายกหรอ แซคหรอ..?
ไม่ใช่... เสื้อคลุมสีขาวๆ ... ผู้..ชาย ผู้ชาย ! เด็กสาวดิ้นพล่านไปมาในอ้อมแขนที่กระชับร่างเธอเอาไว้แน่นของชายปริศนาที่กำลังอุ้มร่างของเธอแล้วทำท่าจะเดินออกจากฟาร์ม
"นาย ! เป็น..ใคร..." เสียงแหบแห้งจากปากของเด็กสาวหยุดฝีเท้าของเขาไว้
"ผมชื่อ ด๊อกเตอร์... ผมจะพาคุณไปคลินิค คุณทำงานหนักเกินไป ผมดูคุณมาตั้งแต่ตอนที่คุณเข้ามาในเมืองนี้ครั้งแรกแล้ว รู้เลยว่าคุณกำลังป่วย ผมก็จะพาคุณไปรักษาไงล่ะ..."
หมอ ?
เด็กสาวนิ่งเงียบ ชายในชุดหมอเดินอุ้มเธอเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงคลินิค วางตัวเธอลงเตียงผู้ป่วย เอายาลดไข้ให้เธอกิน แล้วทำท่าจะเช็ดตัวให้..
"หยุด.. อยู่ตรงนั้นล่ะ.. วางผ้าเช็ดตัวไว้ตรงนั้น แล้วออกไปได้แล้วค่ะ " เด็กสาวห้ามด๊อกเตอร์ไว้
"ทำไมล่ะ ผมเป็นหมอต้องดูแลผู้ป่วยไม่ใช่หรอครับ" ด๊อกเตอร์มองเธอนอนอย่างยิ้มๆ
"อันตราย...ออกไปเถอะค่ะ ให้ผู้ป่วยพักผ่อนบ้างสิคะ" เด็กสาวผลักร่างของด๊อกเตอร์ออกห่างจากตัว
"โอเคๆ งั้นผมไปทำงานต่อละกัน นอนพักผ่อนให้มากๆล่ะ" ด๊อกเตอร์ทำท่ายอมแพ้แล้วเดินออกจากห้องไป...
หมอนี่หื่นชะมัด... เด็กสาวสบถกับตัวเอง
พรุ่งนี้ ฟาร์มชั้นจะต้องสวยแน่ๆ ^^ เธอยิ้มให้กับความคิดของตัวเองก่อนนอน
แล้วผลอยหลับไป...
...
..
.
ประวัติผู้ป่วย
ชื่อ : แคลร์..
อายุ : 17
สถานะ : โสด
สาวผมทองชื่อแคลร์ น่าสนใจแฮะ... ด๊อกเตอร์มองหน้าจอสลับกับร่างบางบนเตียงผู้ป่วย...
ชีวิตในฟาร์มของสาวน้อยคนนี้ น่าสนใจดี....แฮะ
เช้านี้เป็นเช้าวันนี้อากาศสดใส ไม่มีเมฆฝน ฟ้าโล่ง อากาศดี เหมาะกับการทำงานกลางสวนในยามเช้า แต่ก็ยังมีเด็กสาวคนหนึ่งที่ยังตื่นขึ้นมาแล้วยังไม่รู้เลยว่าตัวเองอยากทำอะไร
เธอตื่นขึ้นมาในบ้านเล็กๆหลังหนึ่ง
ฉันอยู่ตัวคนเดียวมานานแค่ไหนแล้วนะ.. เฮ้อ วันนี้มันก็แค่วันธรรมดา... ตื่นมาแล้วไปทำงานตามปกติทุกๆวัน.. กลับจากงาน กิน กลับบ้าน..แล้วนอน.. ทุกๆวัน.. มันก็เหมือนเดิม..
ในโลกนี้มันจะไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นกว่านี้อีกแล้วหรอเนี่ย..
ฉันว่าไม่น่าจะเป็นอย่างนั้น... ดีละ พรุ่งนี้ ฉันจะไปทำงาน ! เธอคิดปลอบใจตัวเอง
เธอรีบเปิดหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นอ่าน...
"เยี่ยมเลย ! นี่มัน...อะไรน่ะ..." เธอตะโกนเสียงดังแสดงความดีใจ
คุณอยากลองใช้ชีวิตในฟาร์มสงบๆไหม?
หากสนใจ โปรดติดต่อมาที่ : XXX-XXXX
ฟาร์ม... หรอ
ภาพกิจวัตรในฟาร์มไหลเข้ามาในสมองของเด็กสาว ภาพที่เธอกำลังดูแลทั้งวัวและม้า ภาพที่เธอกำลังอุ้มสุนัขตัวเล็กน่ารัก และภาพที่เธอกำลังนอนกลิ้งตัวเล่นอยู่ในสนามหญ้ากว้างๆ
"! ! ! ! มันเป็นอะไรที่น่าสนุกมาก"
เด็กสาวผมทองรีบผละตัวออกจากหนังสือพิมพ์ไปที่โต๊ะวางของ หยิบโทรศัพท์ขึ้นแล้วเซย์ฮัลโหลคนปลายสาย
"สวัสดีค่ะ.. นี่ประกาศขายฟาร์มใช่มั้ยคะ.. เอ่อ คือ ชั้นมาติดต่อเรื่องฟาร์มน่ะค่ะ"
^^
...
..
.
ไม่กี่วันถัดมา
At Mineral Town...
เด็กสาวผมทองในชุดเอี้ยมสีฟ้ายืนเล่นผมยาวสลวยของตัวเองที่หน้าฟาร์มที่เธอไม่รู้จัก ตอนนั้นเองที่เธอเหลือบตาไปเห็นคุณลุงชุดแดงไว้หนวด ใส่หมวกสีแดงเข้ากันดีกับชุด แต่พอดูดีๆแล้ว.. เธอก็อดขำไม่ได้ เมื่อเห็นว่าคุณลุงหัวล้าน
"เธอ..คือนักท่องเที่ยวใช่มั้ยจ๊ะสาวน้อย ที่นี่ล่ะเป็นฟาร์มที่เธอติดต่อไว้ เธอคงเป็นเจ้าของฟาร์มคนใหม่สินะ?"
เด็กสาวพยักหน้ารับ
"เธอคงต้องมีเคล็ดลับในการทำฟาร์มบ้างล่ะนะ มันจะเป็นสิ่งที่ทำให้ฟาร์มของเธอสวยงาม ตอนนี้เจ้าของก็ย้ายออกไปนานแล้ว เธอคงเห็นว่าสภาพฟาร์มนี้ดูไม่ได้เลยใช่มั้ยล่ะ"
เห ?! เด็กสาวสะดุ้งโหยง เมื่อได้มองสำรวจฟาร์มรกๆที่เจ้าของคนเก่าทำทิ้งไว้
"ตอนนี้น่ะไม่ค่อยมีคนอยากจะทำฟาร์มสักเท่าไหร่หรอกนะ พวกเขาก็เลยประกาศขายฟาร์มนี้ไงล่ะ มีลูกค้าบางคนตัดสินใจจะซื้อฟาร์มนี้เหมือนเธอ แต่ก็ล้มเลิกความตั้งใจแล้วย้ายออกไปทุกราย เธอคงเชื่อโฆษณาล่ะสิ ฮ่าๆๆ"
เด็กสาวหน้าแดงจัดด้วยความโกรธ แล้วโพล่งประโยคพิษออกมาใส่ชายตรงหน้า
"นี่ลุงกำลังจะบอกว่าชั้นโดนหลอกให้ซื้อฟาร์มบุโรทั่งอยู่รึไง มันจะมากไปแล้วนะ !"
"เอ่อ.. ขอโทษที ลุงเห็นแล้วล่ะ เธอออกจากงานแล้วย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ มันเป็นเรื่องน่าเศร้ามากเลยนะ งั้น...ลุงว่า เธอลองใช้ชีวิตใหม่ในฟาร์มดูสิ ตัวบ้านน่ะอยู่นี่นะ" คุณลุงชี้มือไปที่บ้านสีน้ำตาลหลังน้อย เธอมองตามแล้วพยักหน้า
"แหม.. ลุงว่าเธอคงทำงานหนักแล้วมีความสุขสินะ ขอโทษที่เสียมารยาทมากไปหน่อย ลุงเป็นนายกของเมืองมิเนอรัลนี้ มีอะไรก็เรียกให้มาช่วยได้เสมอล่ะ "
คุณลุงนายกหัวล้านเดินออกไปจากฟาร์ม ฟาร์มทั้งฟาร์มเงียบลงจนได้ยินเสียงนกร้อง..
จนกระทั่ง..
"นี่เธอ เจ้าของฟาร์มใหม่นี่ ฉันได้ยินข่าวมาจากท่านนายกแล้ว เธอนี่ร้ายใช่ย่อยเลยนะเนี่ย"
เด็กสาวเลิกคิ้วมองชายอีกคนที่เดินเข้ามาในฟาร์มของเธอ เขาเป็นชายร่างใหญ่หน้าตาเถื่อนๆ แต่ดูเป็นคนมีอารมณ์ขัน
"อื้ม ชั้นนี่แหล่ะเจ้าของฟาร์มนี้ มีอะไรรึปล่าวคะ?"
"ก็นะ ฉันชื่อ แซค เป็นคนเก็บผลผลิตไปขายให้เธอในทุกๆวัน เอาผลผลิตที่ได้จากฟาร์มมาใส่ไว้ในกล่องนี้ล่ะ " ชายชื่อแซคชี้ไปที่กล่องรับผลผลิต เด็กสาวจ้องตามองตามอย่างสนใจ
"เอาล่ะ หมดธุระของฉันแล้ว ฉันไปล่ะนะ" คุณลุงแซคก้าวขาฉับๆออกไปจากฟาร์ม ฟาร์มทั้งฟาร์มจึงตกอยู่ในสภาวะเงียบลงอีกครั้ง
โฮ่ง ๆ เสียงของหมาน้อยสีน้ำตาลตัวหนึ่งปลุกเธอจากภวังค์
หืม? ลูกหมา?? ของแถมจากเจ้า่ของฟาร์มล่ะมั้ง เธอยิ้มให้ลูกหมาน้อยแล้วอุ้มมันโยนลอยไปลอยมาอย่างสนุกสนาน
วันนี้คงยังไม่ต้องทำอะไรล่ะนะ.. ไปนอนดีกว่า... เด็กสาวยิ้มให้กับความคิดของตัวเองก่อนที่จะหันหลังให้ฟาร์มเดินไปจับลูกบิดประตูบ้าน
..... เอ่อ.. ชั้นควร..
เด็กสาวมองฟาร์มรกๆกับประตูบ้านสลับกันไปมา... แน่นอนว่าตอนนี้เธอกำลังเลือกที่จะเข้าบ้านนอนหรือเลือกทำึความสะอาดฟาร์ม...
ชั้นควรที่จะ....เก็บกวาดมัน :)
เธอยิ้มให้กับความคิดทำความสะอาดฟาร์มของเธอให้โล่งเตียน เธอวิ่งเข้าไปในบ้านแล้วคว้าจอบออกมาดายหญ้าและขุดแปลงผัก...
ในที่สุด... :) เด็กสาวผมทองยืนมองผลงานของตัวเอง เป็นภาพฟาร์มที่สามารถปลูกพืชได้แ้ล้ว แต่ตอนนี้เธอเหนื่อยเหลือเกิน...
.... หาวววว ....
เด็กสาวตัดสินใจเดินเข้าบ้านเพื่อจะได้นอนพักผ่อนให้สบายก่อนจะตื่นมาทำฟาร์มต่อในวันรุ่งขึ้น
..... ทำไม.. โลกมันหมุน.. แบบนี้นะ...
ตุ๊บ !
ร่างบางร่วงลงกระทบพื้นด้วยสภาพร่างกายที่อ่อนล้าบวกกับไข้ที่ขึ้นสูงที่เกิดจากการทำงานหนักมาทั้งวัน
ชั้น.... เป็นอะไรไป... ใคร... กำลังจะพาชั้นไปไหน... นายกหรอ แซคหรอ..?
ไม่ใช่... เสื้อคลุมสีขาวๆ ... ผู้..ชาย ผู้ชาย ! เด็กสาวดิ้นพล่านไปมาในอ้อมแขนที่กระชับร่างเธอเอาไว้แน่นของชายปริศนาที่กำลังอุ้มร่างของเธอแล้วทำท่าจะเดินออกจากฟาร์ม
"นาย ! เป็น..ใคร..." เสียงแหบแห้งจากปากของเด็กสาวหยุดฝีเท้าของเขาไว้
"ผมชื่อ ด๊อกเตอร์... ผมจะพาคุณไปคลินิค คุณทำงานหนักเกินไป ผมดูคุณมาตั้งแต่ตอนที่คุณเข้ามาในเมืองนี้ครั้งแรกแล้ว รู้เลยว่าคุณกำลังป่วย ผมก็จะพาคุณไปรักษาไงล่ะ..."
หมอ ?
เด็กสาวนิ่งเงียบ ชายในชุดหมอเดินอุ้มเธอเดินต่อไปเรื่อยๆจนถึงคลินิค วางตัวเธอลงเตียงผู้ป่วย เอายาลดไข้ให้เธอกิน แล้วทำท่าจะเช็ดตัวให้..
"หยุด.. อยู่ตรงนั้นล่ะ.. วางผ้าเช็ดตัวไว้ตรงนั้น แล้วออกไปได้แล้วค่ะ " เด็กสาวห้ามด๊อกเตอร์ไว้
"ทำไมล่ะ ผมเป็นหมอต้องดูแลผู้ป่วยไม่ใช่หรอครับ" ด๊อกเตอร์มองเธอนอนอย่างยิ้มๆ
"อันตราย...ออกไปเถอะค่ะ ให้ผู้ป่วยพักผ่อนบ้างสิคะ" เด็กสาวผลักร่างของด๊อกเตอร์ออกห่างจากตัว
"โอเคๆ งั้นผมไปทำงานต่อละกัน นอนพักผ่อนให้มากๆล่ะ" ด๊อกเตอร์ทำท่ายอมแพ้แล้วเดินออกจากห้องไป...
หมอนี่หื่นชะมัด... เด็กสาวสบถกับตัวเอง
พรุ่งนี้ ฟาร์มชั้นจะต้องสวยแน่ๆ ^^ เธอยิ้มให้กับความคิดของตัวเองก่อนนอน
แล้วผลอยหลับไป...
...
..
.
ประวัติผู้ป่วย
ชื่อ : แคลร์..
อายุ : 17
สถานะ : โสด
สาวผมทองชื่อแคลร์ น่าสนใจแฮะ... ด๊อกเตอร์มองหน้าจอสลับกับร่างบางบนเตียงผู้ป่วย...
ชีวิตในฟาร์มของสาวน้อยคนนี้ น่าสนใจดี....แฮะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น